ใต้ปีกรักสีเพลิง {นวนิยายชุด ความลับของผีเสื้อ สนพ.อรุณ}
สร้อยผีเสื้อสีเพลิงจากคนแปลกหน้า
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ ๕ (ครึ่งแรก)
แม้จะมาพบและประชุมกับลูกค้าที่คีรีธารากรุ๊ปหลายครั้งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พรนางฟ้าอึดอัดที่สุด เพราะผู้จัดการฝ่ายไอทีแจ้งให้ทราบกะทันหันว่าไม่สามารถเข้าร่วมประชุมด้วยได้ แต่จะส่งตัวแทนเข้ามาแทน สิบนาฬิกาตรง ผู้ชายสูงเพรียว ผิวสีแทนคล้ามแดดในชุดสูทสง่างามก็ก้าวเข้ามาพร้อมสุภาพสตรีสูงทัดเทียมกัน ผมบ๊อบเททันสมัยรับกับดวงหน้างามซึ่งตกแต่งอย่างประณีต ดวงตาคมเฉียบคู่นั้นกวาดมองแวบเดียว
พรนางฟ้าขนลุกเกรียว คาดไม่ถึงว่าจะมีโอกาสเช่นนี้ “คุณอันดามัน จากบริษัทฟิวเจอร์เทคโนโลยีใช่ไหมคะ[1]” หญิงสาวละล่ำละลักอุทานด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกายวาววาม มือสั่นระริกด้วยความยินดีเมื่อรีบดึงนามบัตรจากกล่องเล็กๆไปยื่นให้ผู้มาใหม่อย่างกระตือรือร้น “ดิฉันได้ยินชื่อคุณอันดามันมาตั้งนานแล้ว คุณเก่งมาก โอย...ดีใจจังเลยวันนี้มีโอกาสเจอตัวจริงด้วย ตายแล้วดูสิคะ ฉันมือสั่นเสียงสั่นหมดเลย”
“สวัสดีค่ะ ดิฉันอันดามัน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อ้อ..ขอแก้ความเข้าใจผิดนิดหนึ่งนะคะ ตอนนี้ดิฉันไม่ได้ทำงานให้ฟิวเจอร์เทคฯแล้ว เป็นคนว่างงานน่ะค่ะ” สาวสวยผู้นั้นแต้มยิ้ม
พรนางฟ้าหน้าร้อนจนลืมกระทั่งควบคุมความคิด “โอย...ผู้หญิงอะไรสวยจังเลย ยิ่งยิ้มก็ยิ่งสวย!”
ไม่มีใครในวงการคอมพิวเตอร์ไม่รู้จักอันดามัน ผู้หญิงซึ่งเคยดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการในบริษัทไอทีขนาดกลาง ซึ่งได้รับการยกย่องว่านอกจากความสวยแล้ว เธอยังเก่งชนิดหาตัวจับยาก งานไหนที่เธอเลือกทำ คู่แข่งมักถอนตัวไปเลย เพราะอันดามันไม่เคยแพ้! แต่วันหนึ่งเธอก็ประกาศลาออกจากงาน พร้อมข่าวฉาวโฉ่ว่าเธอจงใจวิ่งเต้นขอให้รัฐมนตรีคีรี ศิวกรณ์ คอร์รัปชั่น จากวันนั้นคนในวงการไอทีไม่เคยเห็นเธออีกเลย แล้วจู่ๆวันนี้อันดากลับเคียงคู่มากับผู้บริหารของคีรีธารากรุ๊ป บุตรชายของคู่กรณีในครั้งนั้นได้อย่างไรก็ไม่รู้
เสียงหัวเราะคิกคักเบาๆจากคุณคนสวยทำให้พรนางฟ้าได้สติ “ตายแล้ว ขอโทษค่ะ ดิฉันตื่นเต้นจนลืมตัวไปหน่อย อย่าถือสาความในใจโท่งๆของดิฉันเลยนะคะ” เธอรีบส่งนามบัตรให้ฝ่ายชายบ้าง “พรนางฟ้า จากบริษัททีเอ็นเอสไทยแลนด์ค่ะ”
สุภัทรชาเข้ามายืนอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไรก็สุดรู้ พรนางฟ้าได้ยินเพื่อนทำเสียงสูงตื่นเต้น “อุ๊ย! ไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสได้พบกับคุณศิรา ศิวกรณ์ ผู้บริหารของคีรีธารากรุ๊ปด้วย ดิฉันสุภัทรชา นาริยะสกุล ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
ผู้ชายคนเดียวในที่นั้นแนะนำตัวเองสั้นๆ แล้วผายมือไปที่โต๊ะ “เชิญนั่งก่อนดีกว่า”
พรนางฟ้ามองตามสุภาพสตรีสาวสวยด้วยความชื่นชม กิริยาก้าวเดิน นั่ง หันไปส่งยิ้มให้ผู้ชายข้างๆ หรือกระทั่งพึมพำขอบคุณช่างดูดีไปหมดจนอดรำพึงในใจไม่ได้ “ตัวจริงคุณอันดามันสวยขนาดนี้นี่เอง ไอ้พวกเซลทะโมนที่ออฟฟิศถึงเพ้อหาขนาดนั้น”
“คุณพรนางฟ้าว่ายังไงนะคะ” อันดามันตวัดตามองมานิ่งๆ รอยยิ้มบนเรียวปากทำให้ใจชื้นขึ้นนิดๆว่าฝ่ายนั้นมิได้โกรธขึ้งหรือไม่พอใจ
“ขอโทษอีกทีค่ะ ดิฉันตื่นเต้นไปหน่อยที่ได้เจอคุณอันดามัน ทุกวันนี้ใครๆในวงการไอทีก็ยังพูดถึงผลงานของคุณกันอยู่เลย” หญิงสาวรีบเลื่อนแฟ้มไปตรงหน้าลูกค้า แล้วหัวเราะแหะๆเสเข้าเรื่องแทน “ความจริงโครงการนี้ติดตั้งอุปกรณ์เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วค่ะ เหลือแค่ตรวจงานแล้วก็ส่งมอบงานเท่านั้นเอง นี่เป็นรายละเอียดของจุดที่ทีมงานติดตั้งยังตรวจสอบความเรียบร้อยอยู่ค่ะ คิดว่าอาทิตย์หน้าก็คงเสร็จสมบูรณ์”
อันดามันหยิบแฟ้มไปพลิกดู นิ้วเรียวเคลือบสีที่ปลายเล็บงดงามไล่ตามแผนผังภาพคล่องแคล่ว มองว่าอ่านภาพร่างของโครงสร้างระบบคอมพิวเตอร์ได้เชี่ยวชาญทีเดียว “ใครคิดให้ลงอุปกรณ์ขยายสัญญาณตรงนี้เหรอคะ” อันดามันชี้รูปในกระดาษ “เป็นความคิดที่ดีมากเลย สมบูรณ์แบบสุดๆ”
พรนางฟ้าขยับจะตอบ แต่ก็ช้ากว่า...
“ขอบคุณค่ะคุณอันดามัน ดิฉันมักมีความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆมานำเสนอให้ลูกค้าประหลาดใจแบบนี้เสมอแหละค่ะ ดีใจที่คุณชอบ” สุภัทรชาแย่งตอบ สีหน้ายิ้มแย้ม
“คุณเป็นคนวาดแผนภาพนี้ ออกแบบระบบนี้เองหรือคะ” อันดามันย้อนถามตรงประเด็น
“เอ้อ...คือ ทีมงานน่ะค่ะ”
“งั้นก็น่าจะใช้คำว่าทีมงานตั้งแต่แรก คำพูดคุณเมื่อกี้ ฟังเผินๆพานทำให้ดิฉันเข้าใจผิดได้ง่ายๆ” อันดามันตำหนิตรงๆแล้วเลื่อนแฟ้มคืนให้พรนางฟ้า
ศิรา ศิวกรณ์ หันไปทางสตรีข้างกายแล้วถามนุ่มนวล “มีอะไรที่ไม่โอเคไหมเอ็ม”
“เท่าที่ดูก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วค่ะ ‘ทีมงาน’ ของคุณสุภัทรชาทำงานใช้ได้ทีเดียว”
“ถ้าอย่างนั้น ทำไมวันนี้พวกคุณยังต้องนัดพบกับผู้จัดการฝ่ายไอทีของคีรีธารากรุ๊ปอีก” ศิราตั้งคำถาม
“ดิฉันจะแจ้งให้ทราบน่ะค่ะ ว่าจากนี้คุณสุภัทรชาจะเป็นผู้ดูแลโครงการนี้เอง” พรนางฟ้าอธิบาย และเพียงเห็นดวงตาคมปลาบของอันดามันตวัดมองมาเธอก็ยิ้มแหย “ตั้งสติให้ว่างเปล่าไว้นะแพน ไม่งั้นเธอต้องโพล่งความรู้สึกแท้จริงออกมาแน่ๆว่าเธอไม่เต็มใจเอ่ยประโยคเมื่อครู่แม้แต่นิดเดียว!”
อันดามันอมยิ้มพลิกแฟ้มเอกสาร “แต่คุณพรนางฟ้าเป็นผู้ประสานงานมาตั้งแต่ต้นนี่คะ ในแฟ้มมีชื่อคุณพรนางฟ้าทุกหน้า ขนาดแผนผังโครงสร้างที่วาดแบบ ก็ยังมีลายเซ็นคุณพรนางฟ้ากำกับไว้เลย”
“อ้อ...ดิฉันเป็นผู้จัดการฝ่าย เป็นเจ้านายของพรนางฟ้าน่ะค่ะ อยากลงมาควบคุมดูแลงานโครงการใหญ่ด้วยตัวเอง” สุภัทรชารีบอธิบาย
อันดามันยิ้มนิดๆ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ไหนๆคุณพรนางฟ้าก็ทำมาตั้งแต่ต้นแล้ว ให้เธอประสานงานต่อไปจนจบดีกว่าค่ะ มาส่งต่องานกันตอนนี้ เกิดมีอะไรรอดหูรอดตาไป จะส่งผลกระทบกับคีรีธารากรุ๊ปไปด้วย ดิฉันไม่อยากให้คีรีธารากรุ๊ปต้องอยู่ในภาวะเสี่ยงโดยไม่จำเป็น”
“ขอบคุณค่ะคุณอันดามัน คุณยุติธรรมที่สุดในโลกเลย” พรนางฟ้าโพล่งความในใจไปแล้วก็ชะงัก เมื่อเห็นเจ้าของชื่อหันมาส่งยิ้มเอื้อเอ็นดูให้เธอ
“ถ้าคุณอันดามันต้องการอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” สุภัทรชาฝืนยิ้ม
อันดามันไม่สนใจกิริยานั้น เพราะเธอกดเลือกรูปภาพจากเครื่องไอแพดที่ถือติดมือมาแล้วเลื่อนให้พรนางฟ้าดู “ดิฉันกำลังตรวจระบบไอทีทั้งหมดของคีรีธารา พบว่าระบบรักษาความปลอดภัยบริเวณสวนสปาค่อนข้างเก่าแล้ว ก็เลยวางแผนจะปรับปรุงภายใต้งบประมาณที่คีรีธารากรุ๊ปกำหนด อยากให้คุณพรนางฟ้าทำรายการเสนอราคาเข้ามาให้พิจารณาด้วยค่ะ โดยในรายละเอียดเบื้องต้นก็คือ...”
อันดามันชะงักเล็กน้อย แล้วเหลือบไปทางชายหนุ่ม “คุณเล็กมีงานอื่นหรือเปล่าคะ ทิ้งเอ็มไว้ตรงนี้ก็ได้นะคะ เดี๋ยวเอ็มจัดการให้เอง จะได้ไม่ต้องเสียเวลาคุณมาฟังเรื่องพวกนี้”
“ไม่เป็นไร เอ็มว่าต่อเลยเถอะ ผมจะได้ฟังไปด้วยไง”
พรนางฟ้าฟังชายหญิงตรงหน้าพูดคุยกัน แล้วก็ต้องก้มหน้าซ่อนยิ้ม แม้บทสนทนาของทั้งคู่จะเป็นประโยคที่ ‘ธรรมดา’ เหลือเกิน แม้ท่าทีที่นั่งหลังตรงตั้งใจประชุมโดยไม่แตะต้องโดนกันและกันนั่นจะดูห่างเหิน แต่เธอก็เห็นสายตาที่ผู้ชายคนนั้นทอดมองอันดามันชัดเจน มองปราดเดียวก็รู้...ว่าสองคนนี้รักกัน!
กิริยาที่ทอดสายตามองกัน แต้มยิ้มส่งให้กัน หรือแม้แต่ปลายหางเสียงที่ทอดหวานแปลกๆนั่น ช่างเป็นคู่รักที่ทำให้คนอยู่ใกล้รู้สึกถึงความรัก โดยไม่ต้องใช้คำพูดและกิริยาท่าทางประเจิดประเจ้อเลยแม้แต่นิดเดียว
ปลายเท้าของสุภัทรชาเตะหน้าแข้งเธอที่ใต้โต๊ะ และเมื่อหันไปมองก็เห็นฝ่ายนั้นบุ้ยใบ้ทำสีหน้าไม่พอใจ พรนางฟ้าแต้มยิ้มนิดเดียวแล้วกลับมาให้ความสนใจกับงานตรงหน้าดังเดิม ไม่แยแสแม้สุภัทรชาจะเม้มปากแน่น ท่าทางเหมือนกำลังสะสมความไม่พอใจไว้เต็มเปี่ยม!
เพียงศิรา ศิวกรณ์ แตะข้อศอกอันดามันออกจากห้อง สุภัทรชาก็ผุดลุกขึ้นโวยวาย “แพนจะคุยอะไรกับยายนั่นนักหนา! ไม่ได้ยินเหรอว่าเขาจงใจฉีกหน้าเกรซน่ะ”
“แต่เขาเป็นลูกค้านะ คุณเกรซเคยพูดเองว่าลูกค้าคือพระเจ้า ถ้าลูกค้าอยากฉีกหน้าเรา แต่เขายังคงให้งานเรา ก็ปล่อยให้เขาฉีกไปเถอะ”
โดนย้อนด้วยสิ่งที่ตัวเองเคยพูด สุภัทรชาจึงชะงัก เปลี่ยนเรื่องแก้เก้อแทน “แพนนี่ฉลาดนะ ทำเป็นเข้าทางยายอันดามันนั่น ไปรู้มาได้ยังไงเหรอว่าเขาเป็นคนตัดสินใจเลือกบริษัทไหนให้รับงานน่ะ ประจบเขาออกนอกหน้าเชียว”
“ไม่ได้รู้มาจากไหน แล้วก็ไม่ได้ประจบด้วย แพนชื่นชมเธอจริงๆ เคยเห็นแต่รูปในข่าว ใครๆก็พูดถึงคุณอันดามันกันทั้งนั้น เธอเก่งจะตาย เรียกว่าเป็นตำนานของวงการไอทีเลยก็ได้ คุณเกรซยังเป็นแค่ผู้จัดการ แต่คุณอันดามันน่ะเป็นผู้อำนวยการตั้งแต่อายุยี่สิบหกเลยนะ แล้วนี่ดู...ลงมาตรวจงานเองขนาดนี้ สงสัยอีกหน่อยคงจะมาเป็นผู้บริหารของคีรีธารากรุ๊ปด้วยมั้ง”
“เฮอะ! อันดามันเหรอ ฉันเคยได้ยินว่าเขาเอาตัวเข้าแลกงานนะ นี่ก็คงใช้วิธีเดียวกันล่ะมั้งถึงได้มาทำงานที่นี่น่ะ ยี้...น่ารังเกียจ” สุภัทรชาเยาะ “เออ...แต่คุณศิราหล่อดีนะ ไม่รู้มีแฟนหรือยัง”
“อะไร! คุณเกรซดูไม่ออกเหรอ ว่าคุณอันดามันนั่นแหละ แฟนคุณศิรา”
“พูดเป็นเล่นไปได้ คนระดับศิรา ศิวกรณ์ เนี่ยนะ จะคว้าผู้หญิงกระจอกแบบนั้นมาเป็นแฟน เอาไว้ควงเล่นๆน่ะคงได้ แต่ให้ตบแต่งออกหน้าออกตาคงไม่มีทางหรอก ไม่เห็นเหรอว่ายายนั่นไม่มีเครื่องประดับติดตัวสักชิ้น ถ้าเป็นคนรักกันจริง คุณศิราคงซื้อเครื่องเพชรให้ใส่พราวไปหมดแล้ว”
“เกรซเห็นแต่สิ่งที่ตัวเองอยากเห็นน่ะสิ ไม่สังเกตเหรอว่านาฬิกาที่คุณอันดามันสวมน่ะ โอเมก้าซีมาสเตอร์เชียวนะ ถ้าจำไม่ผิดแพนเคยเห็นที่งานแสดงนาฬิกา เรือนนั้นน่ะราคาตั้งห้าหกแสนแน่ะ”
สุภัทรชาเบิกตากว้าง “จริงเหรอ เกรซไม่ทันสังเกตเลย นึกว่านาฬิกาสายหนังธรรมดาทั่วๆไปซะอีก” หญิงสาวยักไหล่ “ดูยังไงก็ไม่เห็นจะสมกันเลย เกรซว่าคุณศิราเหมาะกับเกรซมากกว่า”
“พูดเป็นเล่นไปได้ ถ้าเกรซเหมาะกับคุณศิรา แล้วเอาพี่พัทธ์ไปไว้ไหนจ๊ะ”
“โอ๊ย! เกรซก็พูดไปงั้นๆเองแหละ” คนพูดยิ้มประจบ เลื่อนมาจับแขนเพื่อนอย่างเอาใจ “แพนอย่าไปบอกพี่พัทธ์นะว่าเกรซพูดเล่น เกรซขี้เกียจง้อเวลาพี่พัทธ์หึงน่ะ”
พรนางฟ้าพยักหน้ารับคำ ขณะเม้มปากแน่น ฝืนแต้มยิ้มเต็มที่ เธอคอยจนเพื่อนนวยนาดออกจากห้องไปแล้ว จึงหอบเอกสารลุกตามไป คำพูดสุดท้ายหลุดตามความในใจโดยไม่ทันห้ามปราม “บางทีเราก็อยากให้พี่พัทธ์มาเห็นโหมดร้ายๆแบบนี้ของเกรซบ้างจัง เผื่อว่าพี่เขาจะ...ทนไม่ได้!”
-------------------------------------------------------------------------------
[1] ตัวละครเอก จากเรื่อง แผนก่อการรัก สำนักพิมพ์อรุณ
พรนางฟ้าขนลุกเกรียว คาดไม่ถึงว่าจะมีโอกาสเช่นนี้ “คุณอันดามัน จากบริษัทฟิวเจอร์เทคโนโลยีใช่ไหมคะ[1]” หญิงสาวละล่ำละลักอุทานด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกายวาววาม มือสั่นระริกด้วยความยินดีเมื่อรีบดึงนามบัตรจากกล่องเล็กๆไปยื่นให้ผู้มาใหม่อย่างกระตือรือร้น “ดิฉันได้ยินชื่อคุณอันดามันมาตั้งนานแล้ว คุณเก่งมาก โอย...ดีใจจังเลยวันนี้มีโอกาสเจอตัวจริงด้วย ตายแล้วดูสิคะ ฉันมือสั่นเสียงสั่นหมดเลย”
“สวัสดีค่ะ ดิฉันอันดามัน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อ้อ..ขอแก้ความเข้าใจผิดนิดหนึ่งนะคะ ตอนนี้ดิฉันไม่ได้ทำงานให้ฟิวเจอร์เทคฯแล้ว เป็นคนว่างงานน่ะค่ะ” สาวสวยผู้นั้นแต้มยิ้ม
พรนางฟ้าหน้าร้อนจนลืมกระทั่งควบคุมความคิด “โอย...ผู้หญิงอะไรสวยจังเลย ยิ่งยิ้มก็ยิ่งสวย!”
ไม่มีใครในวงการคอมพิวเตอร์ไม่รู้จักอันดามัน ผู้หญิงซึ่งเคยดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการในบริษัทไอทีขนาดกลาง ซึ่งได้รับการยกย่องว่านอกจากความสวยแล้ว เธอยังเก่งชนิดหาตัวจับยาก งานไหนที่เธอเลือกทำ คู่แข่งมักถอนตัวไปเลย เพราะอันดามันไม่เคยแพ้! แต่วันหนึ่งเธอก็ประกาศลาออกจากงาน พร้อมข่าวฉาวโฉ่ว่าเธอจงใจวิ่งเต้นขอให้รัฐมนตรีคีรี ศิวกรณ์ คอร์รัปชั่น จากวันนั้นคนในวงการไอทีไม่เคยเห็นเธออีกเลย แล้วจู่ๆวันนี้อันดากลับเคียงคู่มากับผู้บริหารของคีรีธารากรุ๊ป บุตรชายของคู่กรณีในครั้งนั้นได้อย่างไรก็ไม่รู้
เสียงหัวเราะคิกคักเบาๆจากคุณคนสวยทำให้พรนางฟ้าได้สติ “ตายแล้ว ขอโทษค่ะ ดิฉันตื่นเต้นจนลืมตัวไปหน่อย อย่าถือสาความในใจโท่งๆของดิฉันเลยนะคะ” เธอรีบส่งนามบัตรให้ฝ่ายชายบ้าง “พรนางฟ้า จากบริษัททีเอ็นเอสไทยแลนด์ค่ะ”
สุภัทรชาเข้ามายืนอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไรก็สุดรู้ พรนางฟ้าได้ยินเพื่อนทำเสียงสูงตื่นเต้น “อุ๊ย! ไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสได้พบกับคุณศิรา ศิวกรณ์ ผู้บริหารของคีรีธารากรุ๊ปด้วย ดิฉันสุภัทรชา นาริยะสกุล ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
ผู้ชายคนเดียวในที่นั้นแนะนำตัวเองสั้นๆ แล้วผายมือไปที่โต๊ะ “เชิญนั่งก่อนดีกว่า”
พรนางฟ้ามองตามสุภาพสตรีสาวสวยด้วยความชื่นชม กิริยาก้าวเดิน นั่ง หันไปส่งยิ้มให้ผู้ชายข้างๆ หรือกระทั่งพึมพำขอบคุณช่างดูดีไปหมดจนอดรำพึงในใจไม่ได้ “ตัวจริงคุณอันดามันสวยขนาดนี้นี่เอง ไอ้พวกเซลทะโมนที่ออฟฟิศถึงเพ้อหาขนาดนั้น”
“คุณพรนางฟ้าว่ายังไงนะคะ” อันดามันตวัดตามองมานิ่งๆ รอยยิ้มบนเรียวปากทำให้ใจชื้นขึ้นนิดๆว่าฝ่ายนั้นมิได้โกรธขึ้งหรือไม่พอใจ
“ขอโทษอีกทีค่ะ ดิฉันตื่นเต้นไปหน่อยที่ได้เจอคุณอันดามัน ทุกวันนี้ใครๆในวงการไอทีก็ยังพูดถึงผลงานของคุณกันอยู่เลย” หญิงสาวรีบเลื่อนแฟ้มไปตรงหน้าลูกค้า แล้วหัวเราะแหะๆเสเข้าเรื่องแทน “ความจริงโครงการนี้ติดตั้งอุปกรณ์เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วค่ะ เหลือแค่ตรวจงานแล้วก็ส่งมอบงานเท่านั้นเอง นี่เป็นรายละเอียดของจุดที่ทีมงานติดตั้งยังตรวจสอบความเรียบร้อยอยู่ค่ะ คิดว่าอาทิตย์หน้าก็คงเสร็จสมบูรณ์”
อันดามันหยิบแฟ้มไปพลิกดู นิ้วเรียวเคลือบสีที่ปลายเล็บงดงามไล่ตามแผนผังภาพคล่องแคล่ว มองว่าอ่านภาพร่างของโครงสร้างระบบคอมพิวเตอร์ได้เชี่ยวชาญทีเดียว “ใครคิดให้ลงอุปกรณ์ขยายสัญญาณตรงนี้เหรอคะ” อันดามันชี้รูปในกระดาษ “เป็นความคิดที่ดีมากเลย สมบูรณ์แบบสุดๆ”
พรนางฟ้าขยับจะตอบ แต่ก็ช้ากว่า...
“ขอบคุณค่ะคุณอันดามัน ดิฉันมักมีความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆมานำเสนอให้ลูกค้าประหลาดใจแบบนี้เสมอแหละค่ะ ดีใจที่คุณชอบ” สุภัทรชาแย่งตอบ สีหน้ายิ้มแย้ม
“คุณเป็นคนวาดแผนภาพนี้ ออกแบบระบบนี้เองหรือคะ” อันดามันย้อนถามตรงประเด็น
“เอ้อ...คือ ทีมงานน่ะค่ะ”
“งั้นก็น่าจะใช้คำว่าทีมงานตั้งแต่แรก คำพูดคุณเมื่อกี้ ฟังเผินๆพานทำให้ดิฉันเข้าใจผิดได้ง่ายๆ” อันดามันตำหนิตรงๆแล้วเลื่อนแฟ้มคืนให้พรนางฟ้า
ศิรา ศิวกรณ์ หันไปทางสตรีข้างกายแล้วถามนุ่มนวล “มีอะไรที่ไม่โอเคไหมเอ็ม”
“เท่าที่ดูก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วค่ะ ‘ทีมงาน’ ของคุณสุภัทรชาทำงานใช้ได้ทีเดียว”
“ถ้าอย่างนั้น ทำไมวันนี้พวกคุณยังต้องนัดพบกับผู้จัดการฝ่ายไอทีของคีรีธารากรุ๊ปอีก” ศิราตั้งคำถาม
“ดิฉันจะแจ้งให้ทราบน่ะค่ะ ว่าจากนี้คุณสุภัทรชาจะเป็นผู้ดูแลโครงการนี้เอง” พรนางฟ้าอธิบาย และเพียงเห็นดวงตาคมปลาบของอันดามันตวัดมองมาเธอก็ยิ้มแหย “ตั้งสติให้ว่างเปล่าไว้นะแพน ไม่งั้นเธอต้องโพล่งความรู้สึกแท้จริงออกมาแน่ๆว่าเธอไม่เต็มใจเอ่ยประโยคเมื่อครู่แม้แต่นิดเดียว!”
อันดามันอมยิ้มพลิกแฟ้มเอกสาร “แต่คุณพรนางฟ้าเป็นผู้ประสานงานมาตั้งแต่ต้นนี่คะ ในแฟ้มมีชื่อคุณพรนางฟ้าทุกหน้า ขนาดแผนผังโครงสร้างที่วาดแบบ ก็ยังมีลายเซ็นคุณพรนางฟ้ากำกับไว้เลย”
“อ้อ...ดิฉันเป็นผู้จัดการฝ่าย เป็นเจ้านายของพรนางฟ้าน่ะค่ะ อยากลงมาควบคุมดูแลงานโครงการใหญ่ด้วยตัวเอง” สุภัทรชารีบอธิบาย
อันดามันยิ้มนิดๆ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ไหนๆคุณพรนางฟ้าก็ทำมาตั้งแต่ต้นแล้ว ให้เธอประสานงานต่อไปจนจบดีกว่าค่ะ มาส่งต่องานกันตอนนี้ เกิดมีอะไรรอดหูรอดตาไป จะส่งผลกระทบกับคีรีธารากรุ๊ปไปด้วย ดิฉันไม่อยากให้คีรีธารากรุ๊ปต้องอยู่ในภาวะเสี่ยงโดยไม่จำเป็น”
“ขอบคุณค่ะคุณอันดามัน คุณยุติธรรมที่สุดในโลกเลย” พรนางฟ้าโพล่งความในใจไปแล้วก็ชะงัก เมื่อเห็นเจ้าของชื่อหันมาส่งยิ้มเอื้อเอ็นดูให้เธอ
“ถ้าคุณอันดามันต้องการอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” สุภัทรชาฝืนยิ้ม
อันดามันไม่สนใจกิริยานั้น เพราะเธอกดเลือกรูปภาพจากเครื่องไอแพดที่ถือติดมือมาแล้วเลื่อนให้พรนางฟ้าดู “ดิฉันกำลังตรวจระบบไอทีทั้งหมดของคีรีธารา พบว่าระบบรักษาความปลอดภัยบริเวณสวนสปาค่อนข้างเก่าแล้ว ก็เลยวางแผนจะปรับปรุงภายใต้งบประมาณที่คีรีธารากรุ๊ปกำหนด อยากให้คุณพรนางฟ้าทำรายการเสนอราคาเข้ามาให้พิจารณาด้วยค่ะ โดยในรายละเอียดเบื้องต้นก็คือ...”
อันดามันชะงักเล็กน้อย แล้วเหลือบไปทางชายหนุ่ม “คุณเล็กมีงานอื่นหรือเปล่าคะ ทิ้งเอ็มไว้ตรงนี้ก็ได้นะคะ เดี๋ยวเอ็มจัดการให้เอง จะได้ไม่ต้องเสียเวลาคุณมาฟังเรื่องพวกนี้”
“ไม่เป็นไร เอ็มว่าต่อเลยเถอะ ผมจะได้ฟังไปด้วยไง”
พรนางฟ้าฟังชายหญิงตรงหน้าพูดคุยกัน แล้วก็ต้องก้มหน้าซ่อนยิ้ม แม้บทสนทนาของทั้งคู่จะเป็นประโยคที่ ‘ธรรมดา’ เหลือเกิน แม้ท่าทีที่นั่งหลังตรงตั้งใจประชุมโดยไม่แตะต้องโดนกันและกันนั่นจะดูห่างเหิน แต่เธอก็เห็นสายตาที่ผู้ชายคนนั้นทอดมองอันดามันชัดเจน มองปราดเดียวก็รู้...ว่าสองคนนี้รักกัน!
กิริยาที่ทอดสายตามองกัน แต้มยิ้มส่งให้กัน หรือแม้แต่ปลายหางเสียงที่ทอดหวานแปลกๆนั่น ช่างเป็นคู่รักที่ทำให้คนอยู่ใกล้รู้สึกถึงความรัก โดยไม่ต้องใช้คำพูดและกิริยาท่าทางประเจิดประเจ้อเลยแม้แต่นิดเดียว
ปลายเท้าของสุภัทรชาเตะหน้าแข้งเธอที่ใต้โต๊ะ และเมื่อหันไปมองก็เห็นฝ่ายนั้นบุ้ยใบ้ทำสีหน้าไม่พอใจ พรนางฟ้าแต้มยิ้มนิดเดียวแล้วกลับมาให้ความสนใจกับงานตรงหน้าดังเดิม ไม่แยแสแม้สุภัทรชาจะเม้มปากแน่น ท่าทางเหมือนกำลังสะสมความไม่พอใจไว้เต็มเปี่ยม!
เพียงศิรา ศิวกรณ์ แตะข้อศอกอันดามันออกจากห้อง สุภัทรชาก็ผุดลุกขึ้นโวยวาย “แพนจะคุยอะไรกับยายนั่นนักหนา! ไม่ได้ยินเหรอว่าเขาจงใจฉีกหน้าเกรซน่ะ”
“แต่เขาเป็นลูกค้านะ คุณเกรซเคยพูดเองว่าลูกค้าคือพระเจ้า ถ้าลูกค้าอยากฉีกหน้าเรา แต่เขายังคงให้งานเรา ก็ปล่อยให้เขาฉีกไปเถอะ”
โดนย้อนด้วยสิ่งที่ตัวเองเคยพูด สุภัทรชาจึงชะงัก เปลี่ยนเรื่องแก้เก้อแทน “แพนนี่ฉลาดนะ ทำเป็นเข้าทางยายอันดามันนั่น ไปรู้มาได้ยังไงเหรอว่าเขาเป็นคนตัดสินใจเลือกบริษัทไหนให้รับงานน่ะ ประจบเขาออกนอกหน้าเชียว”
“ไม่ได้รู้มาจากไหน แล้วก็ไม่ได้ประจบด้วย แพนชื่นชมเธอจริงๆ เคยเห็นแต่รูปในข่าว ใครๆก็พูดถึงคุณอันดามันกันทั้งนั้น เธอเก่งจะตาย เรียกว่าเป็นตำนานของวงการไอทีเลยก็ได้ คุณเกรซยังเป็นแค่ผู้จัดการ แต่คุณอันดามันน่ะเป็นผู้อำนวยการตั้งแต่อายุยี่สิบหกเลยนะ แล้วนี่ดู...ลงมาตรวจงานเองขนาดนี้ สงสัยอีกหน่อยคงจะมาเป็นผู้บริหารของคีรีธารากรุ๊ปด้วยมั้ง”
“เฮอะ! อันดามันเหรอ ฉันเคยได้ยินว่าเขาเอาตัวเข้าแลกงานนะ นี่ก็คงใช้วิธีเดียวกันล่ะมั้งถึงได้มาทำงานที่นี่น่ะ ยี้...น่ารังเกียจ” สุภัทรชาเยาะ “เออ...แต่คุณศิราหล่อดีนะ ไม่รู้มีแฟนหรือยัง”
“อะไร! คุณเกรซดูไม่ออกเหรอ ว่าคุณอันดามันนั่นแหละ แฟนคุณศิรา”
“พูดเป็นเล่นไปได้ คนระดับศิรา ศิวกรณ์ เนี่ยนะ จะคว้าผู้หญิงกระจอกแบบนั้นมาเป็นแฟน เอาไว้ควงเล่นๆน่ะคงได้ แต่ให้ตบแต่งออกหน้าออกตาคงไม่มีทางหรอก ไม่เห็นเหรอว่ายายนั่นไม่มีเครื่องประดับติดตัวสักชิ้น ถ้าเป็นคนรักกันจริง คุณศิราคงซื้อเครื่องเพชรให้ใส่พราวไปหมดแล้ว”
“เกรซเห็นแต่สิ่งที่ตัวเองอยากเห็นน่ะสิ ไม่สังเกตเหรอว่านาฬิกาที่คุณอันดามันสวมน่ะ โอเมก้าซีมาสเตอร์เชียวนะ ถ้าจำไม่ผิดแพนเคยเห็นที่งานแสดงนาฬิกา เรือนนั้นน่ะราคาตั้งห้าหกแสนแน่ะ”
สุภัทรชาเบิกตากว้าง “จริงเหรอ เกรซไม่ทันสังเกตเลย นึกว่านาฬิกาสายหนังธรรมดาทั่วๆไปซะอีก” หญิงสาวยักไหล่ “ดูยังไงก็ไม่เห็นจะสมกันเลย เกรซว่าคุณศิราเหมาะกับเกรซมากกว่า”
“พูดเป็นเล่นไปได้ ถ้าเกรซเหมาะกับคุณศิรา แล้วเอาพี่พัทธ์ไปไว้ไหนจ๊ะ”
“โอ๊ย! เกรซก็พูดไปงั้นๆเองแหละ” คนพูดยิ้มประจบ เลื่อนมาจับแขนเพื่อนอย่างเอาใจ “แพนอย่าไปบอกพี่พัทธ์นะว่าเกรซพูดเล่น เกรซขี้เกียจง้อเวลาพี่พัทธ์หึงน่ะ”
พรนางฟ้าพยักหน้ารับคำ ขณะเม้มปากแน่น ฝืนแต้มยิ้มเต็มที่ เธอคอยจนเพื่อนนวยนาดออกจากห้องไปแล้ว จึงหอบเอกสารลุกตามไป คำพูดสุดท้ายหลุดตามความในใจโดยไม่ทันห้ามปราม “บางทีเราก็อยากให้พี่พัทธ์มาเห็นโหมดร้ายๆแบบนี้ของเกรซบ้างจัง เผื่อว่าพี่เขาจะ...ทนไม่ได้!”
-------------------------------------------------------------------------------
[1] ตัวละครเอก จากเรื่อง แผนก่อการรัก สำนักพิมพ์อรุณ
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ส.ค. 2556, 00:06:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ส.ค. 2556, 00:06:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 1653
| << ตอนที่ ๔ (๑๐๐%) | ตอนที่ ๕ (จบตอน) >> |
สิริณ 20 ส.ค. 2556, 00:42:11 น.
ขอบคุณทุก ไล้ค์ และทุกยอดวิวค่ะ
ยิ้มหน้าบานไปแล้ว
^___________________^
ชอบกดไล้ค์ ถูกใจก็กดไล้ค์นะคะ 55555
@Sukhumvit66 : จัดให้ตามรีเควสของคุณสุขุมวิทเต็มๆค่ะ
อ่านกันไปเรื่อยๆนะคะ
รับรองว่าสะใจคนอ่านแน่นอน อิอิ
@จิรารัตน์ : นี่แค่เบาะๆเอง
เตรียมน้ำมะนาวไว้กรี๊ดสุดเสียงด้วยนะค้าาา อิอิ
@lovemuay : รังสฤษฏ์เป็น เพื่อนน้องชายค่า
ไม่ใช่น้องแท้ๆ ฮี่ๆๆๆ
เดี๋ยวจะไปตรวจต้นฉบับอีกที
ว่าเขียนตรงไหนไม่เคลียร์หรือเปล่า
ถึงทำให้คุณ lovemuay ตีความเคลื่อนไปนิดนุง :D
@ พันธุ์แตงกวา : แนบที่อยู่มาได้ค่ะ
สิริณมีแสตมป์สำหรับส่งไปต่างประเทศ อิอิ
ยินดีส่งไปทักทายทุกมุมโลกค้าบบบบบ
@Pat : นอกจากเป็นคนดีแล้ว
คิรินทร์เป็นคนน่ารักมากด้วยค่ะ
ยิ่งอ่านไป ต้องห้ามใจไว้ให้ดี อิอิ
อ้อ...รบกวนขอที่อยู่คุณ Pat ด้วยนะคะ
เดี๋ยวสิริณส่งโปสต์การ์ดไปทักทายค่ะ
@อสิตา : ที่อยู่มาหลังไมค์ด่วนนะคะคุณ
เดี๋ยวจะได้ส่งโปสการ์ดออกไปพร้อมกันเลยทีเดียว
ส่วนชื่อพระเอก รู้ทันมากกก
สารภาพว่าครั้งแรกถูกใจชื่อ
จากยี่ห้อน้ำดื่ม kirin อ่ะจ้ะ 555555
เลยมาหาคำพ้องเสียงในภาษาไทย
และมาลงเอยที่ชื่อ คิรินทร์ นี่แหละ :D
เพื่อนคนไหนใจดี ช่วยกันคอมเมนต์ติชม
เดี๋ยวสิริณส่งโปสต์การ์ดไปทักทายนะค้า
มาได้ทั้งคำติ และคำชมค่ะ
ยินดีน้อมรับทั้งโม้ดดดดดด ^_________^
ขอบคุณทุก ไล้ค์ และทุกยอดวิวค่ะ
ยิ้มหน้าบานไปแล้ว
^___________________^
ชอบกดไล้ค์ ถูกใจก็กดไล้ค์นะคะ 55555
@Sukhumvit66 : จัดให้ตามรีเควสของคุณสุขุมวิทเต็มๆค่ะ
อ่านกันไปเรื่อยๆนะคะ
รับรองว่าสะใจคนอ่านแน่นอน อิอิ
@จิรารัตน์ : นี่แค่เบาะๆเอง
เตรียมน้ำมะนาวไว้กรี๊ดสุดเสียงด้วยนะค้าาา อิอิ
@lovemuay : รังสฤษฏ์เป็น เพื่อนน้องชายค่า
ไม่ใช่น้องแท้ๆ ฮี่ๆๆๆ
เดี๋ยวจะไปตรวจต้นฉบับอีกที
ว่าเขียนตรงไหนไม่เคลียร์หรือเปล่า
ถึงทำให้คุณ lovemuay ตีความเคลื่อนไปนิดนุง :D
@ พันธุ์แตงกวา : แนบที่อยู่มาได้ค่ะ
สิริณมีแสตมป์สำหรับส่งไปต่างประเทศ อิอิ
ยินดีส่งไปทักทายทุกมุมโลกค้าบบบบบ
@Pat : นอกจากเป็นคนดีแล้ว
คิรินทร์เป็นคนน่ารักมากด้วยค่ะ
ยิ่งอ่านไป ต้องห้ามใจไว้ให้ดี อิอิ
อ้อ...รบกวนขอที่อยู่คุณ Pat ด้วยนะคะ
เดี๋ยวสิริณส่งโปสต์การ์ดไปทักทายค่ะ
@อสิตา : ที่อยู่มาหลังไมค์ด่วนนะคะคุณ
เดี๋ยวจะได้ส่งโปสการ์ดออกไปพร้อมกันเลยทีเดียว
ส่วนชื่อพระเอก รู้ทันมากกก
สารภาพว่าครั้งแรกถูกใจชื่อ
จากยี่ห้อน้ำดื่ม kirin อ่ะจ้ะ 555555
เลยมาหาคำพ้องเสียงในภาษาไทย
และมาลงเอยที่ชื่อ คิรินทร์ นี่แหละ :D
เพื่อนคนไหนใจดี ช่วยกันคอมเมนต์ติชม
เดี๋ยวสิริณส่งโปสต์การ์ดไปทักทายนะค้า
มาได้ทั้งคำติ และคำชมค่ะ
ยินดีน้อมรับทั้งโม้ดดดดดด ^_________^
Sukhumvit66 20 ส.ค. 2556, 18:56:01 น.
สงสัยต้องไปหาแผนก่อการรักซะแล้ว ติดใจคุณเล็ก แฮะ แฮะ
นอกเรื่องซะงั้น
สงสัยต้องไปหาแผนก่อการรักซะแล้ว ติดใจคุณเล็ก แฮะ แฮะ
นอกเรื่องซะงั้น
goldensun 20 ส.ค. 2556, 19:52:59 น.
สมกับเป็นเอ็มจริงๆ คนทำงานย่อมมองคนทำจริงๆออก คนที่ชอบเอาหน้า เสียหน้าไปเลย
สมกับเป็นเอ็มจริงๆ คนทำงานย่อมมองคนทำจริงๆออก คนที่ชอบเอาหน้า เสียหน้าไปเลย
พันธุ์แตงกวา 20 ส.ค. 2556, 20:21:34 น.
ใช่แร้ว หนูเอ็ม สุดยอด!
ใช่แร้ว หนูเอ็ม สุดยอด!