กามเทพเจ้าเสน่ห์ (ภาค 3 ของมธุรัตน์เสน่หากับเพียงใจเสน่หา)
"หลังจากแอบรักเจ้านายมาหลายปีดีดัก ฟ้าก็ส่งกามเทพมาช่วยให้นีราภาสมหวัง เดี๋ยวนะ! กามเทพหรือซาตานร้ายกันแน่ คนอะไรปากร้ายนิสัยเสีย แถมยังหล่อล่ำกล้ามฟิต เซ็กซี่ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า นี่มันตัวอันตรายชัดๆ!!!"
สวัสดีค่ะทุกคน หลังจากเงียบหายไปเป็นปี
ก็ได้เวลาเปิดตัวหนุ่มเพลย์บอยปากร้าย นิสัยกวนส้น
น้องชายคนสุดท้องของหนุ่มๆ ในซีรีย์แสนเสน่หาแล้วค่ะ
ใครที่จำไม่ได้เรามาทวนความจำกันสักนิดนะคะว่านอกจากพิมลตราน้องสาวคนเล็ก พี่น้องตระกูลนี้ยังมีใครบ้าง
พี่คนโต – พัลลภ จิตแพทย์หนุ่มหล่อ ฉายาเทพบุตรซาตาน พระเอกของ ณัฐมลหรือยัยแป้งรั่ว ในเรื่อง “เพียงใจเสน่หา”
http://writer.dek-d.com/astrum/story/view.php?id=733032
พี่ชายคนรอง – พลวัต เจ้าของไร่นายพฤกษ์ หวานใจของแปลกอย่าง มธุรัตน์ ในเรื่อง “มธุรัตน์เสน่หา”
http://writer.dek-d.com/astrum/story/view.php?id=680850
และสุดท้าย พี่ชายคนเล็ก – พศวีร์ สถาปนิกหนุ่ม มาดเพลย์บอย นิสัยปากไว หัวใจรักอิสระ ที่จะมารับบทกามเทพสุดเซ็กซี่ ดีกรีป๋า ให้กับนางเอกในเรื่องค่ะ จะหล่อแซ่บกวนประสาทแค่ไหน เชิญรับชมได้เลย
หมายเหตุ 1. เล่ม 1 เล่ม 2 วางแผงนานมากแล้วนะคะ หาซื้อตามร้านอยาจจะยากหน่อย แนะนำให้สั่งทางเว็บไซค์นี้ค่ะ ได้ลดเยอะด้วย ส่งฟรีอีกต่างหาก http://www.lightoflovebooks.com/
หมายเหตุ 2 ภาคของหมอครามกับหมอชา ที่เป็นตัวรองในเรื่อง เพียงใจเสน่หา จะเขียนหลังจากนี้ค่ะ ของปิดตัวหลักที่เป็นพี่น้องกันก่อน
ขอบคุณนักอ่านที่ท่านที่ให้การติดตามและต้อนรับกันด้วยดีเสมอมานะคะ ซีรีย์นี้มีทั้หมด 5 เล่มค่ะ จะพยายามปิดให้ได้ภายในสิ้นปีหน้านะคะ
ถ้าอ่านเรื่องนี้แล้วถูกใจ รบกวนกดไลค์ที่แฟนเพจให้ได้ไหมเอ่ย ขอบคุณมากค่า www.facebook.com/nomekaa
สวัสดีค่ะทุกคน หลังจากเงียบหายไปเป็นปี
ก็ได้เวลาเปิดตัวหนุ่มเพลย์บอยปากร้าย นิสัยกวนส้น
น้องชายคนสุดท้องของหนุ่มๆ ในซีรีย์แสนเสน่หาแล้วค่ะ
ใครที่จำไม่ได้เรามาทวนความจำกันสักนิดนะคะว่านอกจากพิมลตราน้องสาวคนเล็ก พี่น้องตระกูลนี้ยังมีใครบ้าง
พี่คนโต – พัลลภ จิตแพทย์หนุ่มหล่อ ฉายาเทพบุตรซาตาน พระเอกของ ณัฐมลหรือยัยแป้งรั่ว ในเรื่อง “เพียงใจเสน่หา”
http://writer.dek-d.com/astrum/story/view.php?id=733032
พี่ชายคนรอง – พลวัต เจ้าของไร่นายพฤกษ์ หวานใจของแปลกอย่าง มธุรัตน์ ในเรื่อง “มธุรัตน์เสน่หา”
http://writer.dek-d.com/astrum/story/view.php?id=680850
และสุดท้าย พี่ชายคนเล็ก – พศวีร์ สถาปนิกหนุ่ม มาดเพลย์บอย นิสัยปากไว หัวใจรักอิสระ ที่จะมารับบทกามเทพสุดเซ็กซี่ ดีกรีป๋า ให้กับนางเอกในเรื่องค่ะ จะหล่อแซ่บกวนประสาทแค่ไหน เชิญรับชมได้เลย
หมายเหตุ 1. เล่ม 1 เล่ม 2 วางแผงนานมากแล้วนะคะ หาซื้อตามร้านอยาจจะยากหน่อย แนะนำให้สั่งทางเว็บไซค์นี้ค่ะ ได้ลดเยอะด้วย ส่งฟรีอีกต่างหาก http://www.lightoflovebooks.com/
หมายเหตุ 2 ภาคของหมอครามกับหมอชา ที่เป็นตัวรองในเรื่อง เพียงใจเสน่หา จะเขียนหลังจากนี้ค่ะ ของปิดตัวหลักที่เป็นพี่น้องกันก่อน
ขอบคุณนักอ่านที่ท่านที่ให้การติดตามและต้อนรับกันด้วยดีเสมอมานะคะ ซีรีย์นี้มีทั้หมด 5 เล่มค่ะ จะพยายามปิดให้ได้ภายในสิ้นปีหน้านะคะ
ถ้าอ่านเรื่องนี้แล้วถูกใจ รบกวนกดไลค์ที่แฟนเพจให้ได้ไหมเอ่ย ขอบคุณมากค่า www.facebook.com/nomekaa
Tags: ภาคต่อของมธุรัตน์เสน่หากับเพียงใจเสน่หา ซีรีย์แสนเสน่หา โรแมนติก คอมเมดี้ ฮาปนทะลึ่ง พระเอกปากร้าย กวนประสาท เพลย์บอย บริษัทก่่อสร้าง สถาปนิกหนุ่ม เลขานุการสาว หลงรักเจ้านายตัวเองข้างเดียว อ่านสบาย คล
ตอน: บทที่ 4 หนูดี
บทที่ 4 หนูดี
หลังจากเจอกันกับพศวีร์ที่ร้านอาหารวันนั้น นีราภาก็พยายามเตรียมใจรับมือกับเจ้านายคนใหม่ที่เธอสุดแสนจะเกลียดขี้หน้า หญิงสาวบอกตัวเองไม่ให้เอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงานแต่ก็ไม่เป็นผล ทันทีที่เขาเริ่มทำงาน ชายหนุ่มก็สร้างเรื่องให้ปวดหัว ด้วยการปฏิเสธพนักงานทุกคนที่ส่งไปให้เขาสัมภาษณ์
นีราภามั่นใจว่าคัดคนมารับหน้าที่เลขานุการส่วนตัวของเขาเป็นอย่างดีแล้ว ไม่ว่าเลือกใครก็สามารถทำหน้าที่ได้ทั้งนั้น เลยต้องเข้าไปคุยกันให้รู้เรื่อง
“ถ้าไม่มีเหตุผลดีๆ แม่จะวีนให้ดู” หญิงสาวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างหงุดหงิด ขณะเดินไปแผนกออกแบบ
แผนกออกแบบจะอยู่ชั้นบนแผนกก่อสร้าง แบบแปลนเหมือนกันทุกประการ ห้องของประธานก็เลยอยู่แยกออกมาต่างหาก หญิงสาวเคาะประตูแรงๆ เมื่อมาถึง อึดใจก็ได้ยินเสียงตอบรับให้เข้ามา เดินเข้มาได้หน่อยก็ต้องชะงักเท้าเพราะหลายอย่างเปลี่ยนไปมาก
ตอนคุณปองคุณประจำอยู่ห้องนี้ตกแต่งแบบเรียบๆ ดูเคร่งขรีม แต่ตอนนี้กลายเป็นสไตล์โพสต์โมเดิร์น ที่หรูหราทันสมัย นีราภาทราบอยู่หรอกว่าเขาพาช่างเข้ามา แต่ก็ไม่คิดว่าจะเนรมิตทุกอย่างได้ภายในวันเดียว
“ชอบห้องทำงานใหม่ผมไหมคนสวย” พศวีร์ว่า
หญิงสาวไม่ตอบรับแต่หันขวับไปมองเขาอย่างตำหนิแทน ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน แถมยังมีพนักงานเข้ามาพบ เขาควรจะนั่งประจำอยู่ที่โต๊ะไม่ใช่นอนเอกเขนกอยู่โซฟาอย่างนี้
“ดิฉันมาเรื่องเลขานุการคนใหม่ของคุณค่ะ ลุกขึ้นมาคุยกันหน่อยได้ไหมคะ”
โทนเสียงขรึมๆ ไม่ช่วยกระตุ้นให้คนไร้จิตสำนึกเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มบิดตัวอย่างขี้เกียจแล้วส่งยิ้มกวนประสาทกลับมาให้
“คุยตรงนี้ก็ได้ คนกันเองผมไม่ถือ”
‘ฉันไปเป็นคนกันเองกับนายตอนไหนไม่ทราบ’ นีราภาแหวในใจ
เธออยากตรงเข้าไปขย้ำคอเขาเสียจริง แต่ก็ต้องข่มอารมณ์เอาไว้เพราะหน้าที่
“ถ้าอย่างนั้นดิฉันของพูดตรงๆ เลยนะคะ คุณพศวีร์มีอะไรไม่พอใจคนที่ส่งมาให้เลือกหรือเปล่าคะ ทำไมปฏิเสธหมด”
“อ๋อ เรื่องนั้นเอง ผมไม่ชอบพวกไม่มีศักยภาพ ถึงบางคนจะเก่งแต่นิสัยไม่น่าจะเข้ากันได้ ถ้าต้องทำงานด้วยสู้ทำงานคนเดียวสบายใจกว่า”
ถ้าพนักงานหญิงสาวคนที่เธอส่งมาให้เขาสัมภาษณ์ได้ยินคำวิจารณ์เห็นทีจะหน้าม้าน ฟังแล้วก็อดนึกเคืองแทนไม่ได้ โดยเฉพาะลูกน้องคนสนิทอย่างกมลกร เธอมั่นใจว่าหญิงสาวทำงานดีและนิสัยน่ารัก ก็เลยขอรายละเอียดในเชิงลึก
“ช่วยอธิบายด้วยคะว่าแต่ละคนมีจุดบกพร่องตรงไหน”
พศวีร์ดีดตัวขึ้นมานั่งเมื่อได้ยินเสียงเข้มๆ ชายหนุ่มปรับสีหน้าให้จริงจังขึ้นก่อนจะถามกลับ
“จะเอาแบบรักษาน้ำใจหรือจากใจผมเลย”
‘ว่าชาวบ้านว่าไร้ศักยภาพนี่มันยังไม่แรงอีกเหรอยะ’ นีราภาค่อนในใจ
“ขอจากใจค่ะ”
หญิงสาวขออย่างนี้เพราะอยากรู้ว่าเขาจะปากร้ายได้สักแค่ไหน ถ้าพูดจาไม่มีเหตุผลเธอจะฉะกับเขาเพื่อกู้ศักดิ์ศรีของลูกน้องให้ดู
“เริ่มจากน้องชมพูก่อน”
นีราภาทำหน้างงว่าหมายถึงใคร พอเขาขยายความว่าเป็นคนที่ใส่เสื้อชมพูเธอก็นึกออกว่าเป็นปิยปาน เจ้าหล่อนชื่นชอบสีชมพูเป็นชีวิตจิตใจ ไม่ว่าข้าวของเครื่องใช้หรือการแต่งการก็เป็นไปในทำนองนี้หมด
“เธอชื่อปิยปานค่ะ” หญิงสาวแก้ให้
“นั่นแหละ ใช่เลย” ชายหนุ่มชูนิ้วโป้งให้ ก่อนจะวิจารณ์เจ้าตัวอย่างเผ็ดร้อน “ท่าทางคล่อง แต่งตัวสวย หน้าตาดี ภาษาอังกฤษไฟแลบ ถามอะไรตอบได้หมดแต่ไม่ถูกสักอย่าง มั่นใจไร้สติมาก ผมไม่ใจดีแล้วก็ไม่มีเวลาว่างมาสอนงานให้หรอกนะ เพราะฉะนั้นขอผ่าน”
นีราภารู้สึกจุกแทนคนถูกวิจารณ์ เพราะที่พูดมานั้นตรงจุดและถูกต้องทีเดียว
“แล้วคนอื่นละคะ คุณมีเหตุผลอะไร วิลาวัลย์กับกมลกร ไม่มั่นใจไร้สติแน่ๆ”
“สองคนนั่นก็ดีแต่ผมก็ยังไม่ชอบ เริ่มจากเจ๊แว่นก่อนแล้วกัน ถามว่าทำงานได้เรื่องไหม ก็เห็นแววอยู่หรอกนะ แต่ผมไม่ชอบพวกช่างเมาท์ ยายน้องชมพูมั่นใจไร้สติ ยายเจ๊แว่นนี่มีสติแต่ปากสว่าง ถามอะไรตอบหมดไม่เกี่ยงประเด็น แถมยังช่างนินทา ถ้าสนิทกันอีกหน่อย ตูดผัวแกมีไฝกี่เม็ดคงบอกมาหมด เหตุผลแค่นี้พอไหม ถ้ายังไม่พอผมมีอีกเพียบเลยนะ”
นีราภาอึ้งเป็นคำรบสอง ที่ว่ามาทั้งหมดนี่ถูกทุกอย่าง กระนั้นก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ วิลาวัลย์ทำงานมานาน อายุมากกว่าเธอหลายปี ต้องรู้อยู่แล้วว่าต้องวางตัวอย่างไรตอนสัมภาษณ์งาน ได้ข่าวว่าคุยกันไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำ ทำไมเขาถึงได้ถูกเขาล้วงลูกเอาได้ก็ไม่รู้
“กมลกรละคะ เธอคนนี้ทำงานดีมาก ดิฉันยืนยันได้ ถึงจะเป็นตัวของตัวเองไปหน่อย แต่ก็รู้ว่าอะไรควรไม่ควร ดิฉันคิดว่าคุณน่าจะลองพิจารณาดูใหม่สักครั้งนะคะ”
“ไม่ล่ะ” ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงหนักแน่น
“ทำไมคะ”
“ที่จริงผมชอบหนูส้มโอมากกว่าทุกคนนะ แต่...”
“เธอชื่อเล่นว่าบัวค่ะ” นีราภาแก้ให้
“ส้มโอออกจะเหมาะ คุณไม่เห็นเหรอว่าขนาดมันส้มโอชัดๆ” ชายหนุ่มทำมือเป็นรูปหน้าอกขนาดมโหราฬของคนที่เอ่ยถึง
ความทะเล้นของเขาทำให้นีราภาฉุกกึก หญิงสาวโต้กลับไปเสียงดุว่า
“คุณจะเที่ยวไปตั้งชื่อเล่นให้ใครมันก็เป็นสิทธิ์ของคุณ แต่จะทำอะไรกรุณาให้เกียรติเพศแม่ด้วยนะคะ ถึงจะเป็นพนักงาน แต่ทุกคนก็เหมือนเป็นคนในครอบครัว ฉันจะไม่ยอมให้คุณพูดจาไม่ดีกับคนในครอบครัวฉันเด็ดขาด”
“Sorry!” ชายหนุ่มยักไหล่
นีราภาจ้องเขาตาเขียวกับคำขอโทษแบบขอไปที พศวีร์รู้อยู่แล้วว่าเธอต้องโกรธ เขาเจตนายั่วเพราะอยากเห็นตัวตนของหญิงสาว แล้วตอนนี้เขาก็ได้รู้แล้วว่าเธอเป็นคนจริงจังรักความถูกต้องแค่ไหน ขืนแกล้งมากว่านี้เห็นทีจะโดนเกลียดแบบถาวร ชายหนุ่มเลยยอมอ่อนให้ เขานั่งตัวตรงวางท่าสำรวมขึ้นแล้วเอ่ยเสียงนุ่มว่า
“ผมขอโทษครับ ผิดเองที่ปากไม่ดี ก่อนหน้านี้ทำงานอยู่แต่ในสังคมของพวกผู้ชาย ก็เลยเผลอลืมตัวไปหน่อย ให้อภัยผมนะ”
นีราภาแทบจะหยิกตัวเองเพราะนึกว่าเห็นภาพหล่อน ผู้ชายกวนประสาทคนเมื่อครู่หายไปแล้ว ตอนนี้เหลือแต่เทพบุตรนั่งอยู่แทน หญิงสาวเกือบจะเคลิ้มไปกับเขาเหมือนกันแต่ความระแวงนั้นมีมากกว่าจึงยังรักษาความนิ่งเอาไว้ได้
“ไม่เป็นไรคะ ถ้าคุณรับปากว่าจะระวัง ฉันก็จะยกโทษให้”
“ผมรับปากครับ ต่อไปเวลาจะตั้งชื่อเล่นให้ใครผมจะคิดให้ดีก่อน” ชายหนุ่มปั้นหน้าเป็นเด็กดีเชื่อฟังอย่างที่สุด
นีรภารู้สึกได้ว่าประโยคหลังฟังทะแม่งชอบกล กระนั้นก็ไม่ท้วง
“ทำไมคุณถึงไม่ให้กมลกรผ่านคะ”
“ก็น้องส้มโอ...ผมหมายถึงกมลกร ผมไม่ให้เขาผ่านเพราะไม่ชอบสายตาของผู้หญิงคนนี้” ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบเพื่อสรรหาคำพูดมาอธิบาย อึดใจจึงเอ่ยต่อ “ยกตัวอย่างนะ เป็นคุณคุณจะทนนั่งทำงานในห้องเดียวกันกับคนที่ใช้สายตามองคุณเหมือนเป็นอาหารกลางวันได้ไหม นั่นล่ะเหตุผล”
‘รั่วจนได้เรื่องสิน่ายายบัว’ นีราภาแทบจะเอามือก่ายหน้าผาก
เธออยากช่วยพูดแทนใจแทบขาดแต่ก็พูดไม่ออก ไอ้นิสัยเวลาเจอผู้ชายหล่อๆ แล้วน้ำลายไหลแก้อย่างไรก็แก้ไม่ได้สักที
“ดิฉันจะหาคนมาให้ใหม่ก็แล้วกันนะคะ แล้วก็เปิดรับสมัครจากข้างนอกด้วย”
ธนกฤตไม่ได้อนุมัติให้รับคนเพิ่มแต่เขาคงไม่ว่าอะไรถ้าคนนั้นถูกใจน้องชาย
“ไม่จำเป็น ผมเล็งคนในบริษัทเอาไว้แล้ว”
“ใครคะ”
แทนที่จะตอบชายหนุ่มกลับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วบอกว่าเดี๋ยวก็รู้เอง นีราภาเห็นว่าท่าทีของเขาเหมือนอยากให้เธอตื้อถามก็เลยทำเป็นไม่สนใจ แต่คนเหลี่ยมจัดกว่ากลับไม่แสดงทีท่าว่าอยากเฉลย หญิงสาวเลยจำเป็นต้องเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“ถ้าเลือกได้แล้วรบกวนแจ้งฝ่ายบุคคลด้วยนะคะ ระบบงานจะได้ไม่มีปัญหา”
“คร้าบบบผม” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงยานคางแบบขอไปที ฟังแล้วกระตุ้นอารมณ์โมโหเสียจริง
‘น่ารักได้ไม่ถึงห้านาทีก็กลับมากวนประสาทอีกแล้ว’
“หมดธุระแล้วดิฉันขอตัวกลับไปทำงานนะคะ”
“เชิญตามสบายครับ”
พศวีร์ลุกขึ้นจากโซฟาเมื่อพูดจบ หญิงสาวคิดว่าเขาจะกลับไปนั่งทำงาน ที่ไหนได้กลับเดินตัดหน้าไปที่ประตูทางออก
“ผมจะออกไปหาอะไรกินหน่อย ไปด้วยกันไหมหนูดี”
“หนูดี? หมายถึงฉันหรือคะ” หญิงสาวย่นหัวคิ้วกับชื่อเล่นที่เขาตั้งให้
“ใช่ครับผม คุณนั่นแหละ น่ารักใช่ไหมล่ะ ผมคิดอย่าละเอียดรอบคอบเชียวนะว่ามันเหมาะกันคุณ”
นีราภาไม่ถึงค้านว่าหนูดีมันฟังดูน่ารัก แต่ก็ไม่ชอบให้ใครมาตั้งชื่อเล่นใหม่ให้
“ดิฉันชื่อนีราภาค่ะ ถ้าเรียกยากไปเรียกวิ้งก็ได้”
“วิ้ง แปลกดีนะ มาจากคำว่า wink ที่แปลว่าขยิบตาหรือเปล่า”
“ใช่ค่ะ”
พวกพี่สาวของเธอมีชื่อสุดแสนจะธรรมดาว่าวุ้นกับว่าน พอมีลูกสาวอีกคนเลยเกิดนึกพิสดารอยากตั้งให้เก๋ไก๋ไม่ซ้ำใคร ก็เลยได้ชื่อวิ้งมาด้วยประการฉะนี้
“ชื่อคุณก็ดีหรอก แต่ผมชอบชื่อหนูดีมากกว่า ขอเรียกหนูดีก็แล้วกันนะ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ
ไม่ทันทีนีราภาจะได้ประท้วง เขาก็หายวับออกไปจากห้องเสียแล้ว หญิงสาวนวดขมับเบาๆ อย่างเหนื่อยใจ เห็นทีต่อไปคงต้องปวดหัวเพราะเจ้านายคนใหม่อีกไม่น้อย
“หนูดีงั้นเหรอ? เอาเถอะ…ชื่อนี้ก็ไม่เลว อย่างน้อยก็ไม่ล่วงละเมิดทางเพศ”
พึมพำจบประโยคก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆ พศวีร์ก็เปิดพรวดเข้ามา
“ลืมของหรือคะ”
“เปล่า ผมลืมบอกคุณไปข้อหนึ่ง”
“อะไรคะ”
“หนูดี มาจาก จอ LCD บอกให้รู้ไว้เผื่อไม่เกต”
พูดจบก็ผลุบหายไปอย่างรวดเร็ว คราวนี้ไปแล้วไปลับไม่กลับมา กว่าคนถูกเรียกหนูดีจะเข้าใจว่าโดนล้อว่าจอแบน คนกวนประสาทก็ไม่อยู่ให้ชำระความแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีท้ายตอนค่ะ ว่าจะมาทักทายนานแล้วแต่ยุ่ง ๆ อยู่ก็เลยไม่ได้ทักทายกันเสียที ขอบคุณสำหรับการตอบรับหนุ่มกวนประสาทอย่างพศวีร์นะคะ
เขียนไปคนเขียนก็ปวดตับไม่น้อยเหมือนกัน โจทย์ยากมาก เพราะไม่ถนัดคาแรกเตอร์แบบนี้ค่ะ จะพยายามไม่ให้หลุดคอนเซปต์ เพลย์บอย ปากร้าย กวนส้น เจ้าเล่ห์ เอาแต่ใจ นิสัยเสียนะคะ (พระเอกแน่เหรอเนี่ย?)
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ
หลังจากเจอกันกับพศวีร์ที่ร้านอาหารวันนั้น นีราภาก็พยายามเตรียมใจรับมือกับเจ้านายคนใหม่ที่เธอสุดแสนจะเกลียดขี้หน้า หญิงสาวบอกตัวเองไม่ให้เอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงานแต่ก็ไม่เป็นผล ทันทีที่เขาเริ่มทำงาน ชายหนุ่มก็สร้างเรื่องให้ปวดหัว ด้วยการปฏิเสธพนักงานทุกคนที่ส่งไปให้เขาสัมภาษณ์
นีราภามั่นใจว่าคัดคนมารับหน้าที่เลขานุการส่วนตัวของเขาเป็นอย่างดีแล้ว ไม่ว่าเลือกใครก็สามารถทำหน้าที่ได้ทั้งนั้น เลยต้องเข้าไปคุยกันให้รู้เรื่อง
“ถ้าไม่มีเหตุผลดีๆ แม่จะวีนให้ดู” หญิงสาวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างหงุดหงิด ขณะเดินไปแผนกออกแบบ
แผนกออกแบบจะอยู่ชั้นบนแผนกก่อสร้าง แบบแปลนเหมือนกันทุกประการ ห้องของประธานก็เลยอยู่แยกออกมาต่างหาก หญิงสาวเคาะประตูแรงๆ เมื่อมาถึง อึดใจก็ได้ยินเสียงตอบรับให้เข้ามา เดินเข้มาได้หน่อยก็ต้องชะงักเท้าเพราะหลายอย่างเปลี่ยนไปมาก
ตอนคุณปองคุณประจำอยู่ห้องนี้ตกแต่งแบบเรียบๆ ดูเคร่งขรีม แต่ตอนนี้กลายเป็นสไตล์โพสต์โมเดิร์น ที่หรูหราทันสมัย นีราภาทราบอยู่หรอกว่าเขาพาช่างเข้ามา แต่ก็ไม่คิดว่าจะเนรมิตทุกอย่างได้ภายในวันเดียว
“ชอบห้องทำงานใหม่ผมไหมคนสวย” พศวีร์ว่า
หญิงสาวไม่ตอบรับแต่หันขวับไปมองเขาอย่างตำหนิแทน ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน แถมยังมีพนักงานเข้ามาพบ เขาควรจะนั่งประจำอยู่ที่โต๊ะไม่ใช่นอนเอกเขนกอยู่โซฟาอย่างนี้
“ดิฉันมาเรื่องเลขานุการคนใหม่ของคุณค่ะ ลุกขึ้นมาคุยกันหน่อยได้ไหมคะ”
โทนเสียงขรึมๆ ไม่ช่วยกระตุ้นให้คนไร้จิตสำนึกเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มบิดตัวอย่างขี้เกียจแล้วส่งยิ้มกวนประสาทกลับมาให้
“คุยตรงนี้ก็ได้ คนกันเองผมไม่ถือ”
‘ฉันไปเป็นคนกันเองกับนายตอนไหนไม่ทราบ’ นีราภาแหวในใจ
เธออยากตรงเข้าไปขย้ำคอเขาเสียจริง แต่ก็ต้องข่มอารมณ์เอาไว้เพราะหน้าที่
“ถ้าอย่างนั้นดิฉันของพูดตรงๆ เลยนะคะ คุณพศวีร์มีอะไรไม่พอใจคนที่ส่งมาให้เลือกหรือเปล่าคะ ทำไมปฏิเสธหมด”
“อ๋อ เรื่องนั้นเอง ผมไม่ชอบพวกไม่มีศักยภาพ ถึงบางคนจะเก่งแต่นิสัยไม่น่าจะเข้ากันได้ ถ้าต้องทำงานด้วยสู้ทำงานคนเดียวสบายใจกว่า”
ถ้าพนักงานหญิงสาวคนที่เธอส่งมาให้เขาสัมภาษณ์ได้ยินคำวิจารณ์เห็นทีจะหน้าม้าน ฟังแล้วก็อดนึกเคืองแทนไม่ได้ โดยเฉพาะลูกน้องคนสนิทอย่างกมลกร เธอมั่นใจว่าหญิงสาวทำงานดีและนิสัยน่ารัก ก็เลยขอรายละเอียดในเชิงลึก
“ช่วยอธิบายด้วยคะว่าแต่ละคนมีจุดบกพร่องตรงไหน”
พศวีร์ดีดตัวขึ้นมานั่งเมื่อได้ยินเสียงเข้มๆ ชายหนุ่มปรับสีหน้าให้จริงจังขึ้นก่อนจะถามกลับ
“จะเอาแบบรักษาน้ำใจหรือจากใจผมเลย”
‘ว่าชาวบ้านว่าไร้ศักยภาพนี่มันยังไม่แรงอีกเหรอยะ’ นีราภาค่อนในใจ
“ขอจากใจค่ะ”
หญิงสาวขออย่างนี้เพราะอยากรู้ว่าเขาจะปากร้ายได้สักแค่ไหน ถ้าพูดจาไม่มีเหตุผลเธอจะฉะกับเขาเพื่อกู้ศักดิ์ศรีของลูกน้องให้ดู
“เริ่มจากน้องชมพูก่อน”
นีราภาทำหน้างงว่าหมายถึงใคร พอเขาขยายความว่าเป็นคนที่ใส่เสื้อชมพูเธอก็นึกออกว่าเป็นปิยปาน เจ้าหล่อนชื่นชอบสีชมพูเป็นชีวิตจิตใจ ไม่ว่าข้าวของเครื่องใช้หรือการแต่งการก็เป็นไปในทำนองนี้หมด
“เธอชื่อปิยปานค่ะ” หญิงสาวแก้ให้
“นั่นแหละ ใช่เลย” ชายหนุ่มชูนิ้วโป้งให้ ก่อนจะวิจารณ์เจ้าตัวอย่างเผ็ดร้อน “ท่าทางคล่อง แต่งตัวสวย หน้าตาดี ภาษาอังกฤษไฟแลบ ถามอะไรตอบได้หมดแต่ไม่ถูกสักอย่าง มั่นใจไร้สติมาก ผมไม่ใจดีแล้วก็ไม่มีเวลาว่างมาสอนงานให้หรอกนะ เพราะฉะนั้นขอผ่าน”
นีราภารู้สึกจุกแทนคนถูกวิจารณ์ เพราะที่พูดมานั้นตรงจุดและถูกต้องทีเดียว
“แล้วคนอื่นละคะ คุณมีเหตุผลอะไร วิลาวัลย์กับกมลกร ไม่มั่นใจไร้สติแน่ๆ”
“สองคนนั่นก็ดีแต่ผมก็ยังไม่ชอบ เริ่มจากเจ๊แว่นก่อนแล้วกัน ถามว่าทำงานได้เรื่องไหม ก็เห็นแววอยู่หรอกนะ แต่ผมไม่ชอบพวกช่างเมาท์ ยายน้องชมพูมั่นใจไร้สติ ยายเจ๊แว่นนี่มีสติแต่ปากสว่าง ถามอะไรตอบหมดไม่เกี่ยงประเด็น แถมยังช่างนินทา ถ้าสนิทกันอีกหน่อย ตูดผัวแกมีไฝกี่เม็ดคงบอกมาหมด เหตุผลแค่นี้พอไหม ถ้ายังไม่พอผมมีอีกเพียบเลยนะ”
นีราภาอึ้งเป็นคำรบสอง ที่ว่ามาทั้งหมดนี่ถูกทุกอย่าง กระนั้นก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ วิลาวัลย์ทำงานมานาน อายุมากกว่าเธอหลายปี ต้องรู้อยู่แล้วว่าต้องวางตัวอย่างไรตอนสัมภาษณ์งาน ได้ข่าวว่าคุยกันไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำ ทำไมเขาถึงได้ถูกเขาล้วงลูกเอาได้ก็ไม่รู้
“กมลกรละคะ เธอคนนี้ทำงานดีมาก ดิฉันยืนยันได้ ถึงจะเป็นตัวของตัวเองไปหน่อย แต่ก็รู้ว่าอะไรควรไม่ควร ดิฉันคิดว่าคุณน่าจะลองพิจารณาดูใหม่สักครั้งนะคะ”
“ไม่ล่ะ” ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงหนักแน่น
“ทำไมคะ”
“ที่จริงผมชอบหนูส้มโอมากกว่าทุกคนนะ แต่...”
“เธอชื่อเล่นว่าบัวค่ะ” นีราภาแก้ให้
“ส้มโอออกจะเหมาะ คุณไม่เห็นเหรอว่าขนาดมันส้มโอชัดๆ” ชายหนุ่มทำมือเป็นรูปหน้าอกขนาดมโหราฬของคนที่เอ่ยถึง
ความทะเล้นของเขาทำให้นีราภาฉุกกึก หญิงสาวโต้กลับไปเสียงดุว่า
“คุณจะเที่ยวไปตั้งชื่อเล่นให้ใครมันก็เป็นสิทธิ์ของคุณ แต่จะทำอะไรกรุณาให้เกียรติเพศแม่ด้วยนะคะ ถึงจะเป็นพนักงาน แต่ทุกคนก็เหมือนเป็นคนในครอบครัว ฉันจะไม่ยอมให้คุณพูดจาไม่ดีกับคนในครอบครัวฉันเด็ดขาด”
“Sorry!” ชายหนุ่มยักไหล่
นีราภาจ้องเขาตาเขียวกับคำขอโทษแบบขอไปที พศวีร์รู้อยู่แล้วว่าเธอต้องโกรธ เขาเจตนายั่วเพราะอยากเห็นตัวตนของหญิงสาว แล้วตอนนี้เขาก็ได้รู้แล้วว่าเธอเป็นคนจริงจังรักความถูกต้องแค่ไหน ขืนแกล้งมากว่านี้เห็นทีจะโดนเกลียดแบบถาวร ชายหนุ่มเลยยอมอ่อนให้ เขานั่งตัวตรงวางท่าสำรวมขึ้นแล้วเอ่ยเสียงนุ่มว่า
“ผมขอโทษครับ ผิดเองที่ปากไม่ดี ก่อนหน้านี้ทำงานอยู่แต่ในสังคมของพวกผู้ชาย ก็เลยเผลอลืมตัวไปหน่อย ให้อภัยผมนะ”
นีราภาแทบจะหยิกตัวเองเพราะนึกว่าเห็นภาพหล่อน ผู้ชายกวนประสาทคนเมื่อครู่หายไปแล้ว ตอนนี้เหลือแต่เทพบุตรนั่งอยู่แทน หญิงสาวเกือบจะเคลิ้มไปกับเขาเหมือนกันแต่ความระแวงนั้นมีมากกว่าจึงยังรักษาความนิ่งเอาไว้ได้
“ไม่เป็นไรคะ ถ้าคุณรับปากว่าจะระวัง ฉันก็จะยกโทษให้”
“ผมรับปากครับ ต่อไปเวลาจะตั้งชื่อเล่นให้ใครผมจะคิดให้ดีก่อน” ชายหนุ่มปั้นหน้าเป็นเด็กดีเชื่อฟังอย่างที่สุด
นีรภารู้สึกได้ว่าประโยคหลังฟังทะแม่งชอบกล กระนั้นก็ไม่ท้วง
“ทำไมคุณถึงไม่ให้กมลกรผ่านคะ”
“ก็น้องส้มโอ...ผมหมายถึงกมลกร ผมไม่ให้เขาผ่านเพราะไม่ชอบสายตาของผู้หญิงคนนี้” ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบเพื่อสรรหาคำพูดมาอธิบาย อึดใจจึงเอ่ยต่อ “ยกตัวอย่างนะ เป็นคุณคุณจะทนนั่งทำงานในห้องเดียวกันกับคนที่ใช้สายตามองคุณเหมือนเป็นอาหารกลางวันได้ไหม นั่นล่ะเหตุผล”
‘รั่วจนได้เรื่องสิน่ายายบัว’ นีราภาแทบจะเอามือก่ายหน้าผาก
เธออยากช่วยพูดแทนใจแทบขาดแต่ก็พูดไม่ออก ไอ้นิสัยเวลาเจอผู้ชายหล่อๆ แล้วน้ำลายไหลแก้อย่างไรก็แก้ไม่ได้สักที
“ดิฉันจะหาคนมาให้ใหม่ก็แล้วกันนะคะ แล้วก็เปิดรับสมัครจากข้างนอกด้วย”
ธนกฤตไม่ได้อนุมัติให้รับคนเพิ่มแต่เขาคงไม่ว่าอะไรถ้าคนนั้นถูกใจน้องชาย
“ไม่จำเป็น ผมเล็งคนในบริษัทเอาไว้แล้ว”
“ใครคะ”
แทนที่จะตอบชายหนุ่มกลับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วบอกว่าเดี๋ยวก็รู้เอง นีราภาเห็นว่าท่าทีของเขาเหมือนอยากให้เธอตื้อถามก็เลยทำเป็นไม่สนใจ แต่คนเหลี่ยมจัดกว่ากลับไม่แสดงทีท่าว่าอยากเฉลย หญิงสาวเลยจำเป็นต้องเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“ถ้าเลือกได้แล้วรบกวนแจ้งฝ่ายบุคคลด้วยนะคะ ระบบงานจะได้ไม่มีปัญหา”
“คร้าบบบผม” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงยานคางแบบขอไปที ฟังแล้วกระตุ้นอารมณ์โมโหเสียจริง
‘น่ารักได้ไม่ถึงห้านาทีก็กลับมากวนประสาทอีกแล้ว’
“หมดธุระแล้วดิฉันขอตัวกลับไปทำงานนะคะ”
“เชิญตามสบายครับ”
พศวีร์ลุกขึ้นจากโซฟาเมื่อพูดจบ หญิงสาวคิดว่าเขาจะกลับไปนั่งทำงาน ที่ไหนได้กลับเดินตัดหน้าไปที่ประตูทางออก
“ผมจะออกไปหาอะไรกินหน่อย ไปด้วยกันไหมหนูดี”
“หนูดี? หมายถึงฉันหรือคะ” หญิงสาวย่นหัวคิ้วกับชื่อเล่นที่เขาตั้งให้
“ใช่ครับผม คุณนั่นแหละ น่ารักใช่ไหมล่ะ ผมคิดอย่าละเอียดรอบคอบเชียวนะว่ามันเหมาะกันคุณ”
นีราภาไม่ถึงค้านว่าหนูดีมันฟังดูน่ารัก แต่ก็ไม่ชอบให้ใครมาตั้งชื่อเล่นใหม่ให้
“ดิฉันชื่อนีราภาค่ะ ถ้าเรียกยากไปเรียกวิ้งก็ได้”
“วิ้ง แปลกดีนะ มาจากคำว่า wink ที่แปลว่าขยิบตาหรือเปล่า”
“ใช่ค่ะ”
พวกพี่สาวของเธอมีชื่อสุดแสนจะธรรมดาว่าวุ้นกับว่าน พอมีลูกสาวอีกคนเลยเกิดนึกพิสดารอยากตั้งให้เก๋ไก๋ไม่ซ้ำใคร ก็เลยได้ชื่อวิ้งมาด้วยประการฉะนี้
“ชื่อคุณก็ดีหรอก แต่ผมชอบชื่อหนูดีมากกว่า ขอเรียกหนูดีก็แล้วกันนะ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ
ไม่ทันทีนีราภาจะได้ประท้วง เขาก็หายวับออกไปจากห้องเสียแล้ว หญิงสาวนวดขมับเบาๆ อย่างเหนื่อยใจ เห็นทีต่อไปคงต้องปวดหัวเพราะเจ้านายคนใหม่อีกไม่น้อย
“หนูดีงั้นเหรอ? เอาเถอะ…ชื่อนี้ก็ไม่เลว อย่างน้อยก็ไม่ล่วงละเมิดทางเพศ”
พึมพำจบประโยคก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆ พศวีร์ก็เปิดพรวดเข้ามา
“ลืมของหรือคะ”
“เปล่า ผมลืมบอกคุณไปข้อหนึ่ง”
“อะไรคะ”
“หนูดี มาจาก จอ LCD บอกให้รู้ไว้เผื่อไม่เกต”
พูดจบก็ผลุบหายไปอย่างรวดเร็ว คราวนี้ไปแล้วไปลับไม่กลับมา กว่าคนถูกเรียกหนูดีจะเข้าใจว่าโดนล้อว่าจอแบน คนกวนประสาทก็ไม่อยู่ให้ชำระความแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีท้ายตอนค่ะ ว่าจะมาทักทายนานแล้วแต่ยุ่ง ๆ อยู่ก็เลยไม่ได้ทักทายกันเสียที ขอบคุณสำหรับการตอบรับหนุ่มกวนประสาทอย่างพศวีร์นะคะ
เขียนไปคนเขียนก็ปวดตับไม่น้อยเหมือนกัน โจทย์ยากมาก เพราะไม่ถนัดคาแรกเตอร์แบบนี้ค่ะ จะพยายามไม่ให้หลุดคอนเซปต์ เพลย์บอย ปากร้าย กวนส้น เจ้าเล่ห์ เอาแต่ใจ นิสัยเสียนะคะ (พระเอกแน่เหรอเนี่ย?)
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ
นิชาภา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ส.ค. 2556, 23:37:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ส.ค. 2556, 23:37:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 3063
| << บทที่ 3 ไม่ถูกชะตา |
sumitt 25 ส.ค. 2556, 09:31:48 น.
ชอบ จ้ะ ชอบ ขอบอก ว่าชอบจุงเบย ฟิน ผุด ผุด
ชอบ จ้ะ ชอบ ขอบอก ว่าชอบจุงเบย ฟิน ผุด ผุด
Zephyr 25 ส.ค. 2556, 09:50:54 น.
ไม่ต้องบอกที่มาท่าจะดีกว่านะนายพศวีร์
บอกไปแทนที่จะดีกลับ เอิ่มมมมมม
มาวันแรกก็แบบว่า เออะ
ไม่ต้องบอกที่มาท่าจะดีกว่านะนายพศวีร์
บอกไปแทนที่จะดีกลับ เอิ่มมมมมม
มาวันแรกก็แบบว่า เออะ
น้ำค้าง 25 ส.ค. 2556, 20:37:30 น.
พระเอกรั่วอะ. ขำมากlcdเกือบไม่เกต 555
พระเอกรั่วอะ. ขำมากlcdเกือบไม่เกต 555
รักเร่ 26 ส.ค. 2556, 01:45:06 น.
555 อ่านแล้วนั่งหัวเราะคนเดียวเหมือนคนบ้า
555 อ่านแล้วนั่งหัวเราะคนเดียวเหมือนคนบ้า
goldensun 26 ส.ค. 2556, 20:08:24 น.
สุดยอดเลย นายพศ ขนาดกลัววิ้งเกลียดขี้หน้าถาวร ยังทิ้งท้ายได้จี๊ดใจมาก
โดนหมายหัวไว้แน่แล้ว ปากร้ายจนจำได้ติดใจวิ้งเลยแหละค่ะ
สุดยอดเลย นายพศ ขนาดกลัววิ้งเกลียดขี้หน้าถาวร ยังทิ้งท้ายได้จี๊ดใจมาก
โดนหมายหัวไว้แน่แล้ว ปากร้ายจนจำได้ติดใจวิ้งเลยแหละค่ะ
นักอ่านเหนียวหนึบ 20 มิ.ย. 2557, 00:19:02 น.
โอ๊ะ ตามมาอ่านๆๆๆ เมื่อไหร่จะมาอัพอีกค้าาา
โอ๊ะ ตามมาอ่านๆๆๆ เมื่อไหร่จะมาอัพอีกค้าาา