เด็ดปีกนางฟ้า (ลินิน)
“เป็นผู้หญิงต้องรอให้ผู้ชายมาจีบ” ในยุคที่เกย์ เก้งกวางเกลื่อนเมืองบรรดาชะนีทั้งหลายคงมัวนิ่งนอนใจถือคติแบบนี้ไม่ได้เสียแล้ว โดยเฉพาะเหล่านางฟ้าจากสายการบินนางฟ้าแอร์ไลน์ที่ได้พบกับโคไพลอตหนุ่มรูปงามรวยทรัพย์ งานนี้เหล่านางฟ้าแสนสวยต้องงัดสารพัดวิธีเพื่อให้ได้เทวดาหนุ่มหล่ออย่างเขามาครอบครอง ไม่ว่าจะตบตี แย่งชิงวางแผน ชิงไหวชิงพริบกันสุดฤทธิ์อย่างไรก็ขอสู้ตายกันสักตั้ง แต่เทวดาอย่างเขาก็ใช่จะยอมถูกผู้หญิงจับง่ายๆ แต่ใครล่ะที่จะถูกเขาจับเด็ดปีกจนบินไม่ขึ้นยอมซบอกกว้างๆ ของเขาคนเดียว
Tags: นิยายรัก สาริน ลินิน
ตอน: ตอนที่ 5 100%
คะนึงนางมีวันหยุดหนึ่งวันก่อนเริ่มงานในสายการบินในสัปดาห์แรก พิมานจึงพาเธอไปทานอาหารและช็อปปิ้ง ตอนนี้ไม่ว่าจะหลับหรือลืมตาก็ดูเหมือนใบหน้าหวานใสของคะนึงนางจะล่องลอยอยู่ตลอดเวลา
“สวยไหมคะพี่พิมาน” คะนึงนางเอ่ยถามความเห็นเมื่อวางเสื้อสีสวยทาบเข้ากับตัว ชายหนุ่มรีบพยักหน้าเอาใจ หญิงสาวจึงยื่นส่งให้พนักงานขาย หยิบบัตรเครดิตที่ถูกระงับการใช้งานเตรียมจ่ายแต่พิมานรีบแย่งจ่ายให้ หญิงสาวทำหน้าไม่สบายใจ อิดออด
“จะดีเหรอคะ”
“โธ่…อย่าเกรงใจเลยครับพี่เต็มใจ เพราะเสื้อตัวนี้มันเหมาะกับน้องนางมาก ขอข้อแลกเปลี่ยนแค่ข้อเดียวเป็นการตอบแทน”
“อะไรคะ” หญิงสาวเอียงคอถามด้วยกิริยาน่ารัก
“ใส่ให้พี่ดูเป็นคนแรก” เขาบอกเสียงหวาน หญิงสาวจึงรับเสื้อมาแล้วเข้าไปในห้องลอง ออกมาด้วยชุดใหม่พร้อมส่งยิ้มเก๋ไปให้ ในขณะที่คนจ่ายเงินยิ้มปลาบปลื้ม
“เป็นไงคะ”
“น่ารักที่สุดเลยครับ แบบนี้ต้องซื้อให้เยอะๆ” เขาเอาใจ เธอเองก็ตอบรับเสียงใส
“ดีเลยค่ะ งั้นนางจะเหมาให้หมดร้านเลย” หญิงสาวคว้าแขนเขามาคล้องเดินออกไปด้วยกัน เท่านั้นก็ทำให้หัวใจของคนจ่ายเงินพองโต
และเสียงใสๆ นั้นก็ทำให้วรินยุพาที่เพิ่งจะเดินเข้าร้านมาหยุดชะงักก่อนมองตาม เมื่อแน่ใจแล้วว่าใช่คะนึงนางแน่จึงรีบสาวเท้าตามไป
“นั่นมันคุณพิมานนี่นา” วรินยุพาพึมพำ เธอรู้จักเขาเพราะเคยเจอกันในงานวันเกิดพี่ชายเพื่อนครั้งหนึ่งและมีโอกาสได้รู้จักแม่ของเขาในงานการกุศลเมื่อปีที่แล้ว และทราบมาว่าแม่เธอกับคุณหญิงสร้อยศรีสนิทสนมกันเป็นอย่างดี แต่ไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะเป็นแฟนคู่อริของเธอ
“คนอย่างแกไม่คู่ควรกับหนุ่มหล่อชวนฝันอย่าคุณพิมานหรอกนังนาง แกเคยแย่งแฟนฉันไป ถ้าฉันไม่ได้แย่งเขามาอย่ามาเรียกฉันว่านังไวน์” วรินยุพาหมายมาด เมื่อคิดได้อย่างนั้นจึงรุกหนักด้วยการลงทุนซื้อขนมเจ้าอร่อยราคาแพงบรรจุในกล่องสวยหรู ถามทางไปบ้านเขาจากแม่แล้วจึงขับรถมุ่งหน้าไป
คะแนนแรกควรจะเริ่มจากแม่เขา
หญิงสาวยิ้มในหน้ากับความคิดเลิศหรูที่วางแผนการเอาไว้ในสมอง เมื่อลงมาถึงลานจอดรถ คิ้วก็ขมวดมุ่นเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งจูงมือลูกสาวฝาแฝดมายังรถเก๋งสีขาวแล้วเปิดกระโปรงหลังรถเพื่อเอาของเข้าไปเก็บ เธอจะไม่แปลกใจหากจะไม่จำได้ว่ารถคันนี้เป็นของคะนึงนาง
“รถยัยนางนี่ ไหนว่าเอาเข้าอู่”
เร็วเท่าความคิด สองเท้าของวรินยุพาเดินไปหาสามแม่ลูกและก่อนที่หญิงร่างท้วมคนนั้นจะเปิดประตูเข้าไปเธอก็ขัดจังหวะขึ้น
“ขอโทษนะคะ พอดีรถคันนี้คุ้นๆ เหมือนรถเพื่อนฉัน คุณรู้จักคะนึงนางรึเปล่าคะ” เธอถามขึ้น หญิงร่างท้วมมองเธอแปลกๆ กอดกระชับไหล่ลูกสาวทั้งสองไว้อย่างไม่ไว้ใจ
“มีอะไรคะ”
“อย่าเข้าใจผิดนะคะ พอดีฉันติดต่อเพื่อนคนนี้ไม่ได้เกือบสองเดือนแล้วค่ะ แล้วเห็นรถเขาจอดอยู่ก็เลยนึกว่าคุณอาจจะเป็นญาติเขา อยากฝากเบอร์ไปให้น่ะค่ะ” วรินยุพาแต่งเรื่อง หญิงร่างท้วมจึงมีสีหน้าดีขึ้น ก้มลงสั่งให้ลูกฝาแฝดเข้าไปในรถแล้วหันมาบอก
“ไม่รู้จักหรอกค่ะ รถคันนี้ฉันเพิ่งซื้อมาจากเต้นท์รถมือสอง เพื่อนคุณคงเอามาขายแล้วมั้งคะ”
“ขายเหรอคะ” วรินยุพาเลิกคิ้วอย่างคาดไม่ถึงหากแล้วก็ทำหน้าสลด “ขอบคุณมากนะคะ เฮ้อ…ฉันคงติดต่อเพื่อนไม่ได้ซะแล้ว”
“เสียใจด้วยนะคะ ฉันคงต้องขอตัวกลับก่อน” เจ้าของรถคนใหม่บอกขึ้น วรินยุพาจึงรีบเรียกเอาไว้
“ไม่ทราบว่าเต้นท์รถที่ไหนคะ ฉันจะได้ไปติดต่อดู เผื่อว่าจะมีเบอร์หรือที่อยู่ของเพื่อนคนนั้น ฉันมีเรื่องด่วนซะด้วยสิคะ” ท่าทางร้อนอกร้อนใจของวรินยุพาทำให้คนฟังรีบบอก เมื่อได้ที่อยู่ของเต้นท์รถมาแล้ว รอยยิ้มบางอย่างจึงวาบผ่านในหน้า
“แกเสร็จแน่นังนาง” หญิงสาวพึมพำแล้วมุ่งหน้าไปบ้านของคุณหญิงสร้อยศรี ที่ดูออกจะแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆ ลูกสาวของเพื่อนไฮโซด้วยกันแวะเวียนมาเยี่ยมถึงบ้าน
“คุณแม่ท่านฝากมาให้น่ะค่ะ เห็นบอกว่าคุณหญิงป้าชอบทาน ไม่ได้เจอคุณหญิงป้านานแล้วก็เลยให้ไวน์มาเยี่ยมแทน ท่านติดภารกิจน่ะค่ะ”
“อุ้ย…ขอบใจมากนะจ๊ะหนูไวน์ ป้าเองก็คิดถึงคุณแม่ของหนูมาก ไปงานประมูลเครื่องเพชรคราวก่อนไม่เจอกัน ไม่คิดว่าจะใจตรงกัน เกิดคิดถึงป้าขึ้นมา น่ารักจริงๆ” คุณหญิงสร้อยศรียิ้มปลื้มโดยเฉพาะขนมอร่อยเจ้าดัง แต่จะว่าไปอะไรก็ดีทั้งนั้นสำหรับคุณหญิงสร้อยศรีหากว่าเป็นของฟรี
“จริงด้วยสิคะ ก่อนมานี่ไวน์แวะไปในห้างแถวนี้ เจอพี่พิมานด้วย รู้สึกจะไปกับ…”
“หนูคะนึงนางจ้ะ” คุณหญิงสร้อยศรีบอกขึ้น ตอนแรกคุณหญิงเองก็มองๆ วรินยุพาเอาไว้ เพราะครอบครัวนี้ทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไหล่รถยนต์ส่งออก รวยแม่แพ้ใคร แต่ทว่าคุณหญิงไม่ชอบเท่าคะนึงนาง เพราะวรินยุพาเปรี้ยวจี๊ดขนาดแค่มองยังรู้สึกเข็ดฟัน อย่างวันนี้กระโปรงก็เลยเอวมาไม่กี่คืบ เสื้อข้างในก็ตัวเล็กจิ๋วแม้จะสวมทับด้วยเสื้อถักแต่ก็บางจ๋อยจนมองเห็นไปถึงไหนๆ
“ใช่ค่ะ คะนึงนางกับไวน์เราเป็นเพื่อนสนิทกัน เฮ้อ…นึกๆ แล้วก็สงสารนางเขาเหมือนกันนะคะ คนเคยรวย” แม้จะไม่รู้รายละเอียดดีนักแต่วรินยุพาก็ขอใส่ไฟเอาไว้ก่อน ข่าวลือที่พ่อเธอสงสัยรวมทั้งรถของคะนึงนางที่เอาไปขายให้กับเต้นท์มือสองมันบอกได้เป็นอย่างดีว่าข่าวลือในวงแคบนั้นจะเป็นจริง
“คนเคยรวย? หนูไวน์หมายความว่ายังไงคะ” คุณหญิงสร้อยศรีตาวาว หยุดชื่นชมขนมในกล่องสวยในทันที ในขณะที่วรินยุพาอมยิ้ม เธอรู้จักคุณหญิงสร้อยศรีแค่เพียงผิวเผินแต่ทว่าดูออกไม่ยากว่างกแค่ไหน ถ้ารู้ความจริงว่าคะนึงนางถังแตก ขี้คร้านจะเรียกตัวลูกชายกลับมาแทบไม่ทัน
คะนึงนาง…แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ว่าระหว่างฉันกับเธอพี่พิมานจะเลือกใคร
“อุ้ย…คุณหญิงป้ายังไม่ทราบเรื่องหรือคะ” หญิงสาวทำหน้าตกใจ มือยกขึ้นมาวางทาบที่ปากด้วยสีหน้ามีพิรุธก่อนบอกด้วยเสียงตะกุกตะกัก “ม…ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ไวน์ก็พูดอะไรไปเรื่อยเปื่อย”
“แต่ป้าว่าหนูไวน์มีอะไรปิดบังป้าอยู่นะ บอกมาเถอะจ้ะ” คุณหญิงสร้อยศรีเริ่มนั่งไม่ติดที่ อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับคำว่าคนเคยรวย
“เอ่อ…”
“หนูไวน์” คุณหญิงสร้อยศรีทำเสียงเข้ม วรินยุพาจึงถอนหายใจยาวแล้วก้มหน้ามองพื้น ไม่ยอมสบตาด้วยปากก็พูดเจื้อยแจ้วแต่พยายามให้เจือความเห็นอกเห็นใจในชะตากรรมของเพื่อนให้มากที่สุด
“ที่จริงไวน์เองก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าเรื่องนี้มันจริงเท็จแค่ไหน ตอนแรกคุณพ่อแค่เล่าให้ฟังว่าคุณไพรัชมีปัญหาเรื่องการเงินเพราะเช็คเด้งหลายรอบแล้วยังเรื่องค้างจ่ายพนักงาน แต่ไวน์ไม่เชื่อหรอกนะคะ เราก็เห็นๆ อยู่ว่าบ้านนั้นรวยจะตาย แต่ก็เห็นคะนึงนางนั่งรถแท็กซี่มาหลายครั้งแต่เจ้าตัวเขาบอกว่าเอาเข้าอู่ แต่ไวน์เพิ่งเห็นรถเขาอยู่ที่เต้นท์รถมือสองเมื่อเช้านี่เอง สงสัยข่าวลือที่ว่าคงจะจริงแล้วละคะ” พูดจบแล้ววรินยุพาก็ถอนหายใจออกมาอีกหลายเฮือก เสียงเครือไปด้วยร่องรอยความเห็นใจ
“เอ…เมื่อวันก่อนหนูนางมาที่นี่ก็ขับรถคันใหม่มา เขาอาจจะขายซื้อคันใหม่ละมั้งจ๊ะหนูไวน์” คุณหญิงสร้อยศรีหัวเราะขึ้นพลางถอนหายใจโล่งอก เมื่อครู่นี้เกือบเป็นลมเสียแล้วกับข่าวไม่กรองของวรินยุพา ตระกูลจิตรไพศาลรวยออกอย่างนั้นคงมีคนอิจฉาแล้วป้ายสีเอา
วรินยุพากัดริมฝีปากเมื่อคนฟังทำท่าไม่เชื่อถือแถมยังหัวเราะกับข่าวของเธอเข้าเสียอีก แต่เธอไม่ปล่อยให้เรื่องนี้เงียบไปเฉยๆ หรอก จะต้องสืบให้รู้แน่ชัดพร้อมหลักฐานที่ทำให้ยัยคุณหญิงจอมงกหันเหมาหาเธอ
“สวยไหมคะพี่พิมาน” คะนึงนางเอ่ยถามความเห็นเมื่อวางเสื้อสีสวยทาบเข้ากับตัว ชายหนุ่มรีบพยักหน้าเอาใจ หญิงสาวจึงยื่นส่งให้พนักงานขาย หยิบบัตรเครดิตที่ถูกระงับการใช้งานเตรียมจ่ายแต่พิมานรีบแย่งจ่ายให้ หญิงสาวทำหน้าไม่สบายใจ อิดออด
“จะดีเหรอคะ”
“โธ่…อย่าเกรงใจเลยครับพี่เต็มใจ เพราะเสื้อตัวนี้มันเหมาะกับน้องนางมาก ขอข้อแลกเปลี่ยนแค่ข้อเดียวเป็นการตอบแทน”
“อะไรคะ” หญิงสาวเอียงคอถามด้วยกิริยาน่ารัก
“ใส่ให้พี่ดูเป็นคนแรก” เขาบอกเสียงหวาน หญิงสาวจึงรับเสื้อมาแล้วเข้าไปในห้องลอง ออกมาด้วยชุดใหม่พร้อมส่งยิ้มเก๋ไปให้ ในขณะที่คนจ่ายเงินยิ้มปลาบปลื้ม
“เป็นไงคะ”
“น่ารักที่สุดเลยครับ แบบนี้ต้องซื้อให้เยอะๆ” เขาเอาใจ เธอเองก็ตอบรับเสียงใส
“ดีเลยค่ะ งั้นนางจะเหมาให้หมดร้านเลย” หญิงสาวคว้าแขนเขามาคล้องเดินออกไปด้วยกัน เท่านั้นก็ทำให้หัวใจของคนจ่ายเงินพองโต
และเสียงใสๆ นั้นก็ทำให้วรินยุพาที่เพิ่งจะเดินเข้าร้านมาหยุดชะงักก่อนมองตาม เมื่อแน่ใจแล้วว่าใช่คะนึงนางแน่จึงรีบสาวเท้าตามไป
“นั่นมันคุณพิมานนี่นา” วรินยุพาพึมพำ เธอรู้จักเขาเพราะเคยเจอกันในงานวันเกิดพี่ชายเพื่อนครั้งหนึ่งและมีโอกาสได้รู้จักแม่ของเขาในงานการกุศลเมื่อปีที่แล้ว และทราบมาว่าแม่เธอกับคุณหญิงสร้อยศรีสนิทสนมกันเป็นอย่างดี แต่ไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะเป็นแฟนคู่อริของเธอ
“คนอย่างแกไม่คู่ควรกับหนุ่มหล่อชวนฝันอย่าคุณพิมานหรอกนังนาง แกเคยแย่งแฟนฉันไป ถ้าฉันไม่ได้แย่งเขามาอย่ามาเรียกฉันว่านังไวน์” วรินยุพาหมายมาด เมื่อคิดได้อย่างนั้นจึงรุกหนักด้วยการลงทุนซื้อขนมเจ้าอร่อยราคาแพงบรรจุในกล่องสวยหรู ถามทางไปบ้านเขาจากแม่แล้วจึงขับรถมุ่งหน้าไป
คะแนนแรกควรจะเริ่มจากแม่เขา
หญิงสาวยิ้มในหน้ากับความคิดเลิศหรูที่วางแผนการเอาไว้ในสมอง เมื่อลงมาถึงลานจอดรถ คิ้วก็ขมวดมุ่นเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งจูงมือลูกสาวฝาแฝดมายังรถเก๋งสีขาวแล้วเปิดกระโปรงหลังรถเพื่อเอาของเข้าไปเก็บ เธอจะไม่แปลกใจหากจะไม่จำได้ว่ารถคันนี้เป็นของคะนึงนาง
“รถยัยนางนี่ ไหนว่าเอาเข้าอู่”
เร็วเท่าความคิด สองเท้าของวรินยุพาเดินไปหาสามแม่ลูกและก่อนที่หญิงร่างท้วมคนนั้นจะเปิดประตูเข้าไปเธอก็ขัดจังหวะขึ้น
“ขอโทษนะคะ พอดีรถคันนี้คุ้นๆ เหมือนรถเพื่อนฉัน คุณรู้จักคะนึงนางรึเปล่าคะ” เธอถามขึ้น หญิงร่างท้วมมองเธอแปลกๆ กอดกระชับไหล่ลูกสาวทั้งสองไว้อย่างไม่ไว้ใจ
“มีอะไรคะ”
“อย่าเข้าใจผิดนะคะ พอดีฉันติดต่อเพื่อนคนนี้ไม่ได้เกือบสองเดือนแล้วค่ะ แล้วเห็นรถเขาจอดอยู่ก็เลยนึกว่าคุณอาจจะเป็นญาติเขา อยากฝากเบอร์ไปให้น่ะค่ะ” วรินยุพาแต่งเรื่อง หญิงร่างท้วมจึงมีสีหน้าดีขึ้น ก้มลงสั่งให้ลูกฝาแฝดเข้าไปในรถแล้วหันมาบอก
“ไม่รู้จักหรอกค่ะ รถคันนี้ฉันเพิ่งซื้อมาจากเต้นท์รถมือสอง เพื่อนคุณคงเอามาขายแล้วมั้งคะ”
“ขายเหรอคะ” วรินยุพาเลิกคิ้วอย่างคาดไม่ถึงหากแล้วก็ทำหน้าสลด “ขอบคุณมากนะคะ เฮ้อ…ฉันคงติดต่อเพื่อนไม่ได้ซะแล้ว”
“เสียใจด้วยนะคะ ฉันคงต้องขอตัวกลับก่อน” เจ้าของรถคนใหม่บอกขึ้น วรินยุพาจึงรีบเรียกเอาไว้
“ไม่ทราบว่าเต้นท์รถที่ไหนคะ ฉันจะได้ไปติดต่อดู เผื่อว่าจะมีเบอร์หรือที่อยู่ของเพื่อนคนนั้น ฉันมีเรื่องด่วนซะด้วยสิคะ” ท่าทางร้อนอกร้อนใจของวรินยุพาทำให้คนฟังรีบบอก เมื่อได้ที่อยู่ของเต้นท์รถมาแล้ว รอยยิ้มบางอย่างจึงวาบผ่านในหน้า
“แกเสร็จแน่นังนาง” หญิงสาวพึมพำแล้วมุ่งหน้าไปบ้านของคุณหญิงสร้อยศรี ที่ดูออกจะแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆ ลูกสาวของเพื่อนไฮโซด้วยกันแวะเวียนมาเยี่ยมถึงบ้าน
“คุณแม่ท่านฝากมาให้น่ะค่ะ เห็นบอกว่าคุณหญิงป้าชอบทาน ไม่ได้เจอคุณหญิงป้านานแล้วก็เลยให้ไวน์มาเยี่ยมแทน ท่านติดภารกิจน่ะค่ะ”
“อุ้ย…ขอบใจมากนะจ๊ะหนูไวน์ ป้าเองก็คิดถึงคุณแม่ของหนูมาก ไปงานประมูลเครื่องเพชรคราวก่อนไม่เจอกัน ไม่คิดว่าจะใจตรงกัน เกิดคิดถึงป้าขึ้นมา น่ารักจริงๆ” คุณหญิงสร้อยศรียิ้มปลื้มโดยเฉพาะขนมอร่อยเจ้าดัง แต่จะว่าไปอะไรก็ดีทั้งนั้นสำหรับคุณหญิงสร้อยศรีหากว่าเป็นของฟรี
“จริงด้วยสิคะ ก่อนมานี่ไวน์แวะไปในห้างแถวนี้ เจอพี่พิมานด้วย รู้สึกจะไปกับ…”
“หนูคะนึงนางจ้ะ” คุณหญิงสร้อยศรีบอกขึ้น ตอนแรกคุณหญิงเองก็มองๆ วรินยุพาเอาไว้ เพราะครอบครัวนี้ทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไหล่รถยนต์ส่งออก รวยแม่แพ้ใคร แต่ทว่าคุณหญิงไม่ชอบเท่าคะนึงนาง เพราะวรินยุพาเปรี้ยวจี๊ดขนาดแค่มองยังรู้สึกเข็ดฟัน อย่างวันนี้กระโปรงก็เลยเอวมาไม่กี่คืบ เสื้อข้างในก็ตัวเล็กจิ๋วแม้จะสวมทับด้วยเสื้อถักแต่ก็บางจ๋อยจนมองเห็นไปถึงไหนๆ
“ใช่ค่ะ คะนึงนางกับไวน์เราเป็นเพื่อนสนิทกัน เฮ้อ…นึกๆ แล้วก็สงสารนางเขาเหมือนกันนะคะ คนเคยรวย” แม้จะไม่รู้รายละเอียดดีนักแต่วรินยุพาก็ขอใส่ไฟเอาไว้ก่อน ข่าวลือที่พ่อเธอสงสัยรวมทั้งรถของคะนึงนางที่เอาไปขายให้กับเต้นท์มือสองมันบอกได้เป็นอย่างดีว่าข่าวลือในวงแคบนั้นจะเป็นจริง
“คนเคยรวย? หนูไวน์หมายความว่ายังไงคะ” คุณหญิงสร้อยศรีตาวาว หยุดชื่นชมขนมในกล่องสวยในทันที ในขณะที่วรินยุพาอมยิ้ม เธอรู้จักคุณหญิงสร้อยศรีแค่เพียงผิวเผินแต่ทว่าดูออกไม่ยากว่างกแค่ไหน ถ้ารู้ความจริงว่าคะนึงนางถังแตก ขี้คร้านจะเรียกตัวลูกชายกลับมาแทบไม่ทัน
คะนึงนาง…แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ว่าระหว่างฉันกับเธอพี่พิมานจะเลือกใคร
“อุ้ย…คุณหญิงป้ายังไม่ทราบเรื่องหรือคะ” หญิงสาวทำหน้าตกใจ มือยกขึ้นมาวางทาบที่ปากด้วยสีหน้ามีพิรุธก่อนบอกด้วยเสียงตะกุกตะกัก “ม…ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ไวน์ก็พูดอะไรไปเรื่อยเปื่อย”
“แต่ป้าว่าหนูไวน์มีอะไรปิดบังป้าอยู่นะ บอกมาเถอะจ้ะ” คุณหญิงสร้อยศรีเริ่มนั่งไม่ติดที่ อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับคำว่าคนเคยรวย
“เอ่อ…”
“หนูไวน์” คุณหญิงสร้อยศรีทำเสียงเข้ม วรินยุพาจึงถอนหายใจยาวแล้วก้มหน้ามองพื้น ไม่ยอมสบตาด้วยปากก็พูดเจื้อยแจ้วแต่พยายามให้เจือความเห็นอกเห็นใจในชะตากรรมของเพื่อนให้มากที่สุด
“ที่จริงไวน์เองก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าเรื่องนี้มันจริงเท็จแค่ไหน ตอนแรกคุณพ่อแค่เล่าให้ฟังว่าคุณไพรัชมีปัญหาเรื่องการเงินเพราะเช็คเด้งหลายรอบแล้วยังเรื่องค้างจ่ายพนักงาน แต่ไวน์ไม่เชื่อหรอกนะคะ เราก็เห็นๆ อยู่ว่าบ้านนั้นรวยจะตาย แต่ก็เห็นคะนึงนางนั่งรถแท็กซี่มาหลายครั้งแต่เจ้าตัวเขาบอกว่าเอาเข้าอู่ แต่ไวน์เพิ่งเห็นรถเขาอยู่ที่เต้นท์รถมือสองเมื่อเช้านี่เอง สงสัยข่าวลือที่ว่าคงจะจริงแล้วละคะ” พูดจบแล้ววรินยุพาก็ถอนหายใจออกมาอีกหลายเฮือก เสียงเครือไปด้วยร่องรอยความเห็นใจ
“เอ…เมื่อวันก่อนหนูนางมาที่นี่ก็ขับรถคันใหม่มา เขาอาจจะขายซื้อคันใหม่ละมั้งจ๊ะหนูไวน์” คุณหญิงสร้อยศรีหัวเราะขึ้นพลางถอนหายใจโล่งอก เมื่อครู่นี้เกือบเป็นลมเสียแล้วกับข่าวไม่กรองของวรินยุพา ตระกูลจิตรไพศาลรวยออกอย่างนั้นคงมีคนอิจฉาแล้วป้ายสีเอา
วรินยุพากัดริมฝีปากเมื่อคนฟังทำท่าไม่เชื่อถือแถมยังหัวเราะกับข่าวของเธอเข้าเสียอีก แต่เธอไม่ปล่อยให้เรื่องนี้เงียบไปเฉยๆ หรอก จะต้องสืบให้รู้แน่ชัดพร้อมหลักฐานที่ทำให้ยัยคุณหญิงจอมงกหันเหมาหาเธอ
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ส.ค. 2556, 22:51:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ส.ค. 2556, 22:51:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 1236
| << ตอนที่ 4 40% | ตอนที่ 6 40% >> |