สัญญารัก...ข้ามฟ้า (สนพ ดอกหญ้า 2000)
เอริน..ว่าที่มัคคุเทศก์คนใหม่วัย 25 ปี ที่โชคชะตานำพาให้พบกับใครบางคนที่แดนไกลในครั้งอดีต และต้องจากกันไป
ชานนท์..นักธุรกิจหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี เขากำลังกลับมาตามหาอดีตที่หายไปหลังจากปล่อยเธอไปเมื่อหนึ่งปีก่อน พร้อมกับมาทวงสัญญารักที่จะทำให้เธอต้องจนมุม...อีกครั้ง
ชานนท์..นักธุรกิจหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี เขากำลังกลับมาตามหาอดีตที่หายไปหลังจากปล่อยเธอไปเมื่อหนึ่งปีก่อน พร้อมกับมาทวงสัญญารักที่จะทำให้เธอต้องจนมุม...อีกครั้ง
Tags: สัญญารัก...ข้ามฟ้า , รักโรแมนติก , ซึ้งกินใจ
ตอน: ตอนที่ 6 : ความลับของบ้านสีขาว
ดึกดื่นค่อนคืนแล้วแต่เอรินยังคงหลับคุดคู้อย่างเป็นสุขอยู่ที่บ้านต้นไม้ ท่ามกลางความมืดมิดที่ปกคลุมไปด้วยธรรมชาติของต้นไม้นานาพรรณรอบตัวบ้าน หญิงสาวไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลยแม้แต่น้อยถ้าหากไม่ได้ยินเสียงแว่วดังหลายต่อหลายครั้งมาเข้าหูเสียก่อน
“เอริน..เอริน อยู่ที่บ้านต้นไม้รึเปล่าลูก”
“ดื้อ..ดื้อ..ได้ยินสัญญาณแล้วตอบด่วน"
เสียงตะโกนเรียกชื่อดังซ้ำติดๆกัน จนเอรินถึงกับสะดุ้งตื่น รีบลุกพรวดพราดวิ่งออกมาหน้าประตูบ้านเมื่อมองไปรอบๆห้องพบแต่เพียงความมืดที่ทำเอาขนลุกเพราะยังไม่ชินกับบ้านต้นไม้ดีนัก จึงสะดุดเข้ากับขอบประตูที่ยื่นขึ้นมาเล็กน้อยลงไปนอนจับกบอยู่ตรงหน้าเทอเรซนั้นจนได้
“อูย..จะบ้า ยัยเอรินทำไมเฟอะฟะอย่างนี้เนี่ย” หญิงสาวหันรีหันขวางมองหาที่มาของเสียงมารดาและเพื่อนรักที่มาจนใกล้จะถึงตัว อติมาถลาเข้ามาหาลูกสาวที่นั่งจับกบทำมึนอยู่อย่างเป็นห่วงต่างจากกรณ์..เพื่อนรักสุดทับถมของเอรินลิบลับ
“เป็นยังไงบ้างลูก เจ็บมากมั๊ย ไม่น่ารีบจนล้มเลยนะลูก”
อติมาเอ่ยด้วยความเป็นห่วง มือเรียวเริ่มมีเค้ารอยย่นลูบไปที่หัวเข่าเนียนของลูกน้อยที่น่าจะแดง จากที่ได้ยินเสียงล้มดังเมื่อครู่ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ต่างจากกรณ์ที่ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น
“ยัยดื้อจอมต๊องเอ๊ย...กลัวสิท่ามืดๆแบบนี้น่ะ” กรณ์เข้าไปประคองเอรินที่ค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าล้อเลียนจนหญิงสาวนึกฉุนเพื่อนรักขึ้นมาตะหงิดๆ
“ย๊า..ไอ้บ้า ยักษ์บ้า ไม่ต้องมาทำเป็นดีด้วยเลยหันหลังมานี่เลย” เอรินจับไหล่เพื่อนรักที่สูงกว่ากันเกือบยี่สิบเซ็นต์ให้หันหลังให้ กรณ์ทำตามอย่างงงๆ แต่แล้วหน้าหล่อก็ต้องเหยเกเมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักที่ต้องแบกรับพร้อมกับสองมือที่โอบรอบลำคอเขาแน่น
“หนักนะเฮ๊ย..ดื้อ ไม่บอกก่อนเลยหายใจไม่ออกแล้วเนี่ย” กรณ์หน้าเหยเกเมื่อหญิงสาวที่อยู่บนหลังตีเพียะเข้าที่หัวไหล่หนาเสียเต็มแรง
“สมแล้ว อยากหัวเราะดีนัก..แม่จ๋าเดินเร็วๆสิจ๊ะ มานี่ๆจ้ะ” เอรินที่สบายตัวอยู่บนหลังกรณ์จูงมือมารดาให้เดินตามต้อยอย่างกลัวหลง
“อย่าเว่อร์ไปหน่อยเลยลูก แม่รู้น่า” อติมาอมยิ้มน้อยๆเดินตามลูกสาวที่เกาะเกี่ยวมือหล่อนแน่น
“ไม่ได้ๆ แม่สวยๆอย่างนี้หาได้ที่ไหนเนอะ..ยักษ์ เนอะ หลงไปกลางทางพ่อด่าตายเลย”
เอรินยังคงไม่วายฉอดๆอยู่บนหลังชายหนุ่ม กรณ์ที่กำลังแบกสาวอกไซร้เอสเพื่อนรักถึงกับอมยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดกับเอรินแนบเนื้อขนาดนี้...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านชานนท์..ชายหนุ่มนั่งคิดอะไรอยู่เงียบๆคนเดียวบนเก้าอี้เอนริมระเบียงคฤหาสน์ของสิทธิ์อย่างครุ่นคิด บนโต๊ะมีเกรนวิสกี้ที่พร่องไปกว่าครึ่ง สีหน้าแดงก่ำของชายหนุ่มบ่งบอกภาวะทางอารมณ์ขณะนี้ได้เป็นอย่างดี เมื่อนึกไปถึงเรื่องที่เขาแอบได้ยินภิรณีย์และสิทธิ์คุยกันเมื่อบ่ายวันนี้
“คุณพี่คะ..จะให้ที่บนเนินเขานั้นกับอเล็กซ์ทำไมไม่บอกภิสักคำคะ” เสียงร้อนรนของมารดาบุญธรรมที่ต่อหน้าดูใจดี ทำให้ชานนท์ที่กลับจากไปส่งมินตรา อธิปและอาร์มที่หน้าบ้านถึงกับชะงักฝีเท้าแอบฟังด้วยความอยากรู้
“ทำไมต้องรายงานเธอด้วยล่ะ..ยัยภิ” เสียงเคร่งขรึมดูน่าเกรงขามของสิทธิ์ตอบกลับมานิ่งๆ ไม่แสดงสีหน้าใดๆจากที่ชานนท์มองเห็น
“กะ..ก็บ้านหลังนั้นมัน มัน..คุณพี่แน่ใจเหรอคะว่าจะให้ลูกชายภิกลับไปที่บ้านหลังนั้น” ภิรณีย์ถึงกับพูดไม่ออกยามที่ต้องเอ่ยถึงบ้านสีขาวหลังใหญ่บนเนินเขาหลังนั้น บ้านที่หล่อนแสนจะชิงชังในตัวเจ้าของของมันนัก
“ทำไม...ในเมื่อมันเป็นสิทธิ์ของเจ้าอเล็กซ์โดยชอบธรรม ทำไมเธอจะต้องขัดฉันด้วย” สิทธิ์เริ่มมีสีหน้าโกรธเกรี้ยวน้องสาวคนเดียวอย่างที่ชานนท์ไม่เคยได้เห็นมาก่อน
‘บ้านสีขาวบนเนินอะไรกัน’ คิ้วหนาขมวดมุ่นอย่างครุ่นคิดถึงต้นเหตุของหัวข้อสนทนาในขณะนี้
“คุณพี่ไม่มีสิทธิ์ให้ลูกภิไปเหยียบบ้านหลังนั้นอีกนะคะ”
“แกว่าฉันไม่มีสิทธิ์หรือยัยภิ..ทำไมฉันจะไม่มีในเมื่อฉันต้องแลกบ้านอคิราห์มาด้วยครอบครัวและขาทั้งสองข้างของฉันนี่ไง”
ภิรณีย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลงยามเมื่อเห็นสีหน้าเข้มเครียดของพี่ชายที่เริ่มออกอาการหงุดหงิดมากขึ้น สิทธิ์ฉุนขาด ตวาดใส่ภิรณีย์อย่างเหลืออดจนหล่อนถึงกับหงอ ใบหน้าสวยมีร่องรอยหยาดน้ำตาไหลรินอย่างคับแค้นใจเมื่อนึกถึงบ้านหลังนั้น
“คือ...น้องไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะคุณพี่ น้องก็แค่เป็นห่วงลูกเท่านั้น” ภิรณีย์กอดขาพี่ชายด้วยน้ำเสียงอ่อนลง จนสิทธิ์ก็อ่อนลงเช่นกันด้วยความผูกพันฉันท์พี่น้อง
“แกเป็นห่วงลูกที่แกไม่ได้คลอดเขามาด้วยอย่างนั้นเหรอยัยภิ แกเป็นแม่ที่ดีขนาดนั้นเชียว เอาเถอะพูดไปก็เท่านั้นไม่มีประโยชน์อะไรสักนิด เอาเป็นว่าแกอย่าขัดฉันเลย..อย่าหนีปัญหาให้ฉันต้องตามแก้เหมือนเมื่อก่อนอีก เข้าใจมั๊ย”
“จะดีเหรอคะคุณพี่ ภิว่า” สิทธิ์จับมือน้องสาวที่สั่นระริกอย่างสับสน ภิรณีย์เอ่ยขัดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา สิทธิ์ได้แต่กุมมือน้องสาวไว้อย่างปลอบโยน
“ดีที่สุด..ยัยภิแกต้องเชื่อพี่ อเล็กซ์ควรจะได้รู้ความจริงเรื่องชาติกำเนิดของเขาได้แล้ว”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านมินตรา อธิป และอาร์มที่ออกมาจากบ้านหลังใหญ่ทันทีที่พ้นประตูรั้วมินตราถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกในทันที
“โอ้โห..คุณเมียมีเรื่องอะไรหนักอกหนักใจนักเหรอจ้ะ” อธิปแกล้งหยอกแซวภรรยาแก้ความเงียบที่รายล้อมเมื่อลูกน้อยผล็อยหลับไปกับอกมินตรา
“โอมว่าวันนี้มินทำดีรึยัง”
“ดีสิจ้ะ..มินทำดีมากเลย ดีแล้วพวกเราจะได้เป็นกำลังใจให้อเล็กซ์ตามหาคนที่ใช่ของเค้าซะที”
มินตรายกศรีษะลูกน้อยให้นอนหลับในท่าที่สบายขึ้น อธิปมองการกระทำของภรรยาด้วยความรักใคร่ อธิปเหลียวมองสบตามินตราชั่วครู่ก่อนจะหันไปสนใจถนนตรงหน้าต่อ
“ทีแรกมินกลัวมากเลยนะ กลัวพี่นนท์จะเปลี่ยนไปหลังจากไม่เจอกันหนึ่งปี กลัวว่าพี่นนท์จะเกลียดเรา”
“อย่าคิดมากน่า..ที่รัก ฉันคิดว่าระหว่างมินกับเอรินมีบางอย่างที่แตกต่างกัน” อธิปปลอบใจภรรยาทำให้มินตรามีสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย หญิงสาวถึงกับงุนงงกับถ้อยคำเปรียบเปรยของอธิป
“ยังไงเหรอที่รัก”
“ก็เพราะมินเป็นคนที่อเล็กซ์เค้าห่วงใย รักรึเปล่าฉันก็ไม่แน่ใจ อาจจะรักผูกพันในแบบคนในครอบครัวน่ะ แต่ก็ไม่ได้รับความรักตอบเพราะมินรักอเล็กซ์เหมือนพี่ชาย แต่กับเอรินไม่ใช่..ยัยจอมป่วนคนนั้นแสดงออกอย่างเปิดเผยว่าสนใจและรักอเล็กซ์ในแบบคนรัก ทำไมคนฉลาดอย่างอเล็กซ์จะไม่รู้ว่าควรจะเลือกรักใครและใครที่จะสามารถร่วมเดินทางไปกับเค้าได้ตลอดรอดฝั่งน่ะ”
อธิปตอบเสียยาวยืด มินตราฟังคำของสามีอย่างคิดตาม หญิงสาวถึงกับฮึดสู้ชูกำปั้นอย่างตกลงใจอะไรบางอย่าง
“งั้นมินเดินหน้าเต็มที่ มินจะช่วยพี่ชายให้สมหวังกับสาวน้อยคนนั้นแน่นอน เชื่อมือแม่สื่อคนนี้ได้เลย”
มินตรารีบจัดแจงหยิบโทรศัพท์มาโทรหาเป้าหมายทันที และเป้าหมายของหล่อนคงจะไม่พ้นลูกสาวเจ้าของบ้านสวนโฮมสเตย์ที่หล่อนรักใคร่เหมือนน้องสาว
ทันทีที่ปลายสายรับโทรศัพท์ มินตราถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจ หญิงสาวรีบเอ่ยความคิดของตนทันทีที่เอรินพูดสายไม่รั้งรอ
“สวัสดีจ้ะ...เอริน พรุ่งนี้เที่ยงมีเวลาหน่อยมั๊ย มินอยากให้เอรินมาหาที่บ้านหน่อยจ้ะ ไม่ต้องเอาอะไรมานะ มินมีอะไรจะให้ดู”
“คุณมินมีอะไรรึเปล่าคะ..ฉันตื่นเต้นมากเลยนะคะเนี่ย”
มินตราพูดโทรศัพท์ไปยิ้มไปอย่างหมายมาด อธิปได้แต่มองภรรยาอย่างเอ็นดูกับท่าทางใสซื่อที่คิดจะจับคู่ให้พี่ชายกับเอริน ปลายสายตอบกลับมาอย่างร่าเริง มินตราถึงกับยิ้มออกมาอย่างสมใจ
“มินมีแบบบ้านใหม่จะให้เอรินจ้ะ สนใจมั๊ย ไม่คิดเงินนะ..ฟรีจ้ะ”
“จริงเหรอคะ งั้นไม่ต้องคิดเลยค่ะ คุณมิน..พรุ่งนี้เจอกันนะคะ”
“จ้ะ” ทันทีที่วางสายจากเอริน มินตราก็รีบกดโทรศัพท์หาชานนท์ทันทีเช่นกัน
“พี่นนท์คะ พรุ่งนี้มินมีอะไรจะให้ดู พี่นนท์มาหามินที่บ้านประจวบได้มั๊ยคะ”
หลังจากที่วางสายจากมินตรา เอรินถึงกับดีใจจนต้องวิ่งแจ้นมาหามารดา เพื่อให้เตรียมของฝากไปเยี่ยมเพื่อนรุ่นพี่ที่อยู่ไกลกันเกือบถึงหัวหินด้วยความตื่นเต้น
“แม่จ๋า..พรุ่งนี้ให้พี่ก๊อเผาปลาหมึกย่างตัวโตๆให้หน่อยนะคะ หนูจะเอาของโปรดไปฝากน้องอาร์ม..เพื่อนหนู” เอรินเปิดเมนูประจำร้านอาหารของตนดูอยู่สามสี่อย่าง อติมามานั่งลงฝั่งตรงข้ามมองดูลูกสาวตื่นเต้นแล้วได้แต่หัวเราะขำ
“เอรินเนี่ยน๊า เหมือนเด็กเลยนะลูก น้องเค้าเพิ่งสองขวบกว่ามาบอกว่าเป็นเพื่อนกัน ตลกจริง” อติมาหัวเราะอย่างนึกขำลูกสาว
“ก็หนูดีใจนี่คะ พรุ่งนี้หนูขอเอารถไปเองนะคะแม่ เสร็จแล้วว่าจะเลยไปหัวหินนิดนึงจะไปขอโบรชัวร์บริษัททัวร์มาเป็นแนวทำโปรแกรมทัวร์ให้ยักษ์ซะหน่อย” เอรินบอกมารดาอย่างขมีขมัน ตาเป็นประกายยามนึกถึงงานที่ร่วมทุนกับกรณ์ใกล้เป็นรูปเป็นร่างเต็มที
“แล้วจะไปกี่โมงลูก”
“นัดคุณมินเที่ยงๆ ไปซักสิบเอ็ดโมงก็ทันจ้ะแม่” เอรินตอบมารดาอย่างกระตือรือร้น ยังไม่ทันที่จะเรียกไว้ หญิงสาวก็วิ่งตื๋อไปทันทีที่เจอ ก๊อ..พ่อครัวเอกของร้าน
“ฮื้อ ลูกคนนี้นี่ไวยังกะจรวด นี่ตกลงลูกฉันนี่ผู้หญิงจริงๆรึเปล่าเนี่ย ทำไมยังกะลิงกะค่างได้ขนาดนี้นะ” อติมาลุกยืนมองดูลูกสาวที่เกาะแขนพ่อครัวเอกประจบเอาใจให้ทำปลาหมึกย่างสุดแสนอร่อยให้พรุ่งนี้
“บ่นอะไรอยู่จ้ะแม่” พัชระเดินมาจากทางด้านหลังบ้านแล้วเอ่ยออกมาอย่างงงๆที่ภรรยาเอาแต่มองลูกน้อยแล้วส่ายหน้าจึงถามด้วยความสงสัย
“ก็แม่จะบอกลูกว่าพรุ่งนี้แขกคนแรกของบ้านต้นไม้เราจะมาแล้วน่ะสิ แม่กะว่าจะให้ลูกรับรองแขกคนนี้เป็นพิเศษ อุตส่าห์จองบ้านต้นไม้กับเราเป็นเดือนๆเลย ทั้งที่ยังไม่เห็นรูปด้วยซ้ำ แต่ดูสิไม่รู้ดีใจอะไรนักหนากะแค่จะไปบ้านหนูมิน” อติมากอดเอวสามีไว้อย่างเอาใจ
“นั่นสินะแม่ ท่าทางลูกสาวเราจะถูกชะตากับบ้านนั้นนะ เออ..พูดถึงแขกของเราสงสัยเค้าจะชอบธรรมชาติ เลยเลือกบ้านต้นไม้ ว่าแต่พ่อยังไม่ได้อัพรูปลงเว็บเลยนะ ทำไมเค้าถึงเจาะจงบ้านนั้นได้ก็ไม่รู้สิ” พัชระเองก็อดสงสัยไม่ได้เหมือนกันกับแขกพิเศษคนใหม่ของ ‘บ้านสวนโฮมสเตย์’ ที่จะมาเยือนในไม่ช้า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านชานนท์...ชายหนุ่มกำลังง่วนอยู่กับการจัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางอีกครั้ง จุดมุ่งหมายคือบ้านของมินตราและอธิป กับเจ้าอาร์มก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นถึงจะไปทำภารกิจหัวใจต่อ ชายหนุ่มมองเจ้าฟิเรนเซ่จมูกดื้อ..ตุ๊กตาหุ่นชักพินอคคิโออย่างนึกขำสีหน้าของเจ้าของมันถ้าเห็นเขา
“เธอคงตกใจแทบช็อคแน่ เอริน”
“ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว หือ..อเล็กซ์” สิทธิ์เข็นรถเข้ามายังห้องนอนของหลานชายที่เปิดแง้มไว้ ชานนท์รีบลุกมาหาคุณลุงแทบจะทันทีที่เห็นสิทธิ์เข้ามา
“พรุ่งนี้ผมว่าจะไปพักที่ประจวบครับ เลยหาที่พักแถวๆที่จะสร้างโรงแรมใหม่ ว่าจะไปอยู่สักเดือนนึงก่อน” ชานนท์เล่าถึงแผนการดำเนินการสร้างโรงแรมใหม่คร่าวๆ ให้คุณลุงที่เขารักเสมือนบิดารับรู้
“ที่จริงไม่ต้องรีบก็ได้นี่ อยู่เที่ยวก่อนแล้วค่อยเริ่มงาน” สิทธิ์เอ่ยอย่างเอ็นดูเมตตาหลานชายคนนี้ไม่น้อย
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ไม่ได้เร่งรีบอะไร แค่อยากจะไปดูแบบกับมินก่อนว่ามีอะไรต้องแก้ไขรึเปล่า แล้วมินก็จะพาผมไปที่ที่จะสร้างด้วยครับ”
“อืม..ก็ดีนะ เอาเป็นว่าลุงฝากที่ผืนนี้ไว้ให้เราดูแลจัดการตามใจชอบเลยก็แล้วกันนะ บ้านน่ะจะทุบทิ้งหรือคงไว้อยู่หรือปรับปรุงเป็นโรงแรมก็สุดแล้วแต่เราเถอะ” สิทธิ์เอ่ยอย่างเมตตา ถึงแม้จะกังวลใจอยู่ไม่น้อย
“ขอบคุณมากครับคุณลุง ความใฝ่ฝันจะทำโรงแรมในเครือสิทธรากรุ๊ป กำลังจะเป็นจริงอีกแห่งหนึ่งแล้ว คุณลุงรอดูความสำเร็จได้เลยครับ”
"อืม... อเล็กซ์ ลุงมีเรื่องบางอย่างจะบอกเกี่ยวกับบ้านสีขาวหลังนั้น"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ่ ^^
ขอบคุณคุณ sonakshi สำหรับคอมเมนท์ในตอนที่แล้วด้วยนะคะ
“เอริน..เอริน อยู่ที่บ้านต้นไม้รึเปล่าลูก”
“ดื้อ..ดื้อ..ได้ยินสัญญาณแล้วตอบด่วน"
เสียงตะโกนเรียกชื่อดังซ้ำติดๆกัน จนเอรินถึงกับสะดุ้งตื่น รีบลุกพรวดพราดวิ่งออกมาหน้าประตูบ้านเมื่อมองไปรอบๆห้องพบแต่เพียงความมืดที่ทำเอาขนลุกเพราะยังไม่ชินกับบ้านต้นไม้ดีนัก จึงสะดุดเข้ากับขอบประตูที่ยื่นขึ้นมาเล็กน้อยลงไปนอนจับกบอยู่ตรงหน้าเทอเรซนั้นจนได้
“อูย..จะบ้า ยัยเอรินทำไมเฟอะฟะอย่างนี้เนี่ย” หญิงสาวหันรีหันขวางมองหาที่มาของเสียงมารดาและเพื่อนรักที่มาจนใกล้จะถึงตัว อติมาถลาเข้ามาหาลูกสาวที่นั่งจับกบทำมึนอยู่อย่างเป็นห่วงต่างจากกรณ์..เพื่อนรักสุดทับถมของเอรินลิบลับ
“เป็นยังไงบ้างลูก เจ็บมากมั๊ย ไม่น่ารีบจนล้มเลยนะลูก”
อติมาเอ่ยด้วยความเป็นห่วง มือเรียวเริ่มมีเค้ารอยย่นลูบไปที่หัวเข่าเนียนของลูกน้อยที่น่าจะแดง จากที่ได้ยินเสียงล้มดังเมื่อครู่ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ต่างจากกรณ์ที่ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น
“ยัยดื้อจอมต๊องเอ๊ย...กลัวสิท่ามืดๆแบบนี้น่ะ” กรณ์เข้าไปประคองเอรินที่ค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าล้อเลียนจนหญิงสาวนึกฉุนเพื่อนรักขึ้นมาตะหงิดๆ
“ย๊า..ไอ้บ้า ยักษ์บ้า ไม่ต้องมาทำเป็นดีด้วยเลยหันหลังมานี่เลย” เอรินจับไหล่เพื่อนรักที่สูงกว่ากันเกือบยี่สิบเซ็นต์ให้หันหลังให้ กรณ์ทำตามอย่างงงๆ แต่แล้วหน้าหล่อก็ต้องเหยเกเมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักที่ต้องแบกรับพร้อมกับสองมือที่โอบรอบลำคอเขาแน่น
“หนักนะเฮ๊ย..ดื้อ ไม่บอกก่อนเลยหายใจไม่ออกแล้วเนี่ย” กรณ์หน้าเหยเกเมื่อหญิงสาวที่อยู่บนหลังตีเพียะเข้าที่หัวไหล่หนาเสียเต็มแรง
“สมแล้ว อยากหัวเราะดีนัก..แม่จ๋าเดินเร็วๆสิจ๊ะ มานี่ๆจ้ะ” เอรินที่สบายตัวอยู่บนหลังกรณ์จูงมือมารดาให้เดินตามต้อยอย่างกลัวหลง
“อย่าเว่อร์ไปหน่อยเลยลูก แม่รู้น่า” อติมาอมยิ้มน้อยๆเดินตามลูกสาวที่เกาะเกี่ยวมือหล่อนแน่น
“ไม่ได้ๆ แม่สวยๆอย่างนี้หาได้ที่ไหนเนอะ..ยักษ์ เนอะ หลงไปกลางทางพ่อด่าตายเลย”
เอรินยังคงไม่วายฉอดๆอยู่บนหลังชายหนุ่ม กรณ์ที่กำลังแบกสาวอกไซร้เอสเพื่อนรักถึงกับอมยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดกับเอรินแนบเนื้อขนาดนี้...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านชานนท์..ชายหนุ่มนั่งคิดอะไรอยู่เงียบๆคนเดียวบนเก้าอี้เอนริมระเบียงคฤหาสน์ของสิทธิ์อย่างครุ่นคิด บนโต๊ะมีเกรนวิสกี้ที่พร่องไปกว่าครึ่ง สีหน้าแดงก่ำของชายหนุ่มบ่งบอกภาวะทางอารมณ์ขณะนี้ได้เป็นอย่างดี เมื่อนึกไปถึงเรื่องที่เขาแอบได้ยินภิรณีย์และสิทธิ์คุยกันเมื่อบ่ายวันนี้
“คุณพี่คะ..จะให้ที่บนเนินเขานั้นกับอเล็กซ์ทำไมไม่บอกภิสักคำคะ” เสียงร้อนรนของมารดาบุญธรรมที่ต่อหน้าดูใจดี ทำให้ชานนท์ที่กลับจากไปส่งมินตรา อธิปและอาร์มที่หน้าบ้านถึงกับชะงักฝีเท้าแอบฟังด้วยความอยากรู้
“ทำไมต้องรายงานเธอด้วยล่ะ..ยัยภิ” เสียงเคร่งขรึมดูน่าเกรงขามของสิทธิ์ตอบกลับมานิ่งๆ ไม่แสดงสีหน้าใดๆจากที่ชานนท์มองเห็น
“กะ..ก็บ้านหลังนั้นมัน มัน..คุณพี่แน่ใจเหรอคะว่าจะให้ลูกชายภิกลับไปที่บ้านหลังนั้น” ภิรณีย์ถึงกับพูดไม่ออกยามที่ต้องเอ่ยถึงบ้านสีขาวหลังใหญ่บนเนินเขาหลังนั้น บ้านที่หล่อนแสนจะชิงชังในตัวเจ้าของของมันนัก
“ทำไม...ในเมื่อมันเป็นสิทธิ์ของเจ้าอเล็กซ์โดยชอบธรรม ทำไมเธอจะต้องขัดฉันด้วย” สิทธิ์เริ่มมีสีหน้าโกรธเกรี้ยวน้องสาวคนเดียวอย่างที่ชานนท์ไม่เคยได้เห็นมาก่อน
‘บ้านสีขาวบนเนินอะไรกัน’ คิ้วหนาขมวดมุ่นอย่างครุ่นคิดถึงต้นเหตุของหัวข้อสนทนาในขณะนี้
“คุณพี่ไม่มีสิทธิ์ให้ลูกภิไปเหยียบบ้านหลังนั้นอีกนะคะ”
“แกว่าฉันไม่มีสิทธิ์หรือยัยภิ..ทำไมฉันจะไม่มีในเมื่อฉันต้องแลกบ้านอคิราห์มาด้วยครอบครัวและขาทั้งสองข้างของฉันนี่ไง”
ภิรณีย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลงยามเมื่อเห็นสีหน้าเข้มเครียดของพี่ชายที่เริ่มออกอาการหงุดหงิดมากขึ้น สิทธิ์ฉุนขาด ตวาดใส่ภิรณีย์อย่างเหลืออดจนหล่อนถึงกับหงอ ใบหน้าสวยมีร่องรอยหยาดน้ำตาไหลรินอย่างคับแค้นใจเมื่อนึกถึงบ้านหลังนั้น
“คือ...น้องไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะคุณพี่ น้องก็แค่เป็นห่วงลูกเท่านั้น” ภิรณีย์กอดขาพี่ชายด้วยน้ำเสียงอ่อนลง จนสิทธิ์ก็อ่อนลงเช่นกันด้วยความผูกพันฉันท์พี่น้อง
“แกเป็นห่วงลูกที่แกไม่ได้คลอดเขามาด้วยอย่างนั้นเหรอยัยภิ แกเป็นแม่ที่ดีขนาดนั้นเชียว เอาเถอะพูดไปก็เท่านั้นไม่มีประโยชน์อะไรสักนิด เอาเป็นว่าแกอย่าขัดฉันเลย..อย่าหนีปัญหาให้ฉันต้องตามแก้เหมือนเมื่อก่อนอีก เข้าใจมั๊ย”
“จะดีเหรอคะคุณพี่ ภิว่า” สิทธิ์จับมือน้องสาวที่สั่นระริกอย่างสับสน ภิรณีย์เอ่ยขัดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา สิทธิ์ได้แต่กุมมือน้องสาวไว้อย่างปลอบโยน
“ดีที่สุด..ยัยภิแกต้องเชื่อพี่ อเล็กซ์ควรจะได้รู้ความจริงเรื่องชาติกำเนิดของเขาได้แล้ว”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านมินตรา อธิป และอาร์มที่ออกมาจากบ้านหลังใหญ่ทันทีที่พ้นประตูรั้วมินตราถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกในทันที
“โอ้โห..คุณเมียมีเรื่องอะไรหนักอกหนักใจนักเหรอจ้ะ” อธิปแกล้งหยอกแซวภรรยาแก้ความเงียบที่รายล้อมเมื่อลูกน้อยผล็อยหลับไปกับอกมินตรา
“โอมว่าวันนี้มินทำดีรึยัง”
“ดีสิจ้ะ..มินทำดีมากเลย ดีแล้วพวกเราจะได้เป็นกำลังใจให้อเล็กซ์ตามหาคนที่ใช่ของเค้าซะที”
มินตรายกศรีษะลูกน้อยให้นอนหลับในท่าที่สบายขึ้น อธิปมองการกระทำของภรรยาด้วยความรักใคร่ อธิปเหลียวมองสบตามินตราชั่วครู่ก่อนจะหันไปสนใจถนนตรงหน้าต่อ
“ทีแรกมินกลัวมากเลยนะ กลัวพี่นนท์จะเปลี่ยนไปหลังจากไม่เจอกันหนึ่งปี กลัวว่าพี่นนท์จะเกลียดเรา”
“อย่าคิดมากน่า..ที่รัก ฉันคิดว่าระหว่างมินกับเอรินมีบางอย่างที่แตกต่างกัน” อธิปปลอบใจภรรยาทำให้มินตรามีสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย หญิงสาวถึงกับงุนงงกับถ้อยคำเปรียบเปรยของอธิป
“ยังไงเหรอที่รัก”
“ก็เพราะมินเป็นคนที่อเล็กซ์เค้าห่วงใย รักรึเปล่าฉันก็ไม่แน่ใจ อาจจะรักผูกพันในแบบคนในครอบครัวน่ะ แต่ก็ไม่ได้รับความรักตอบเพราะมินรักอเล็กซ์เหมือนพี่ชาย แต่กับเอรินไม่ใช่..ยัยจอมป่วนคนนั้นแสดงออกอย่างเปิดเผยว่าสนใจและรักอเล็กซ์ในแบบคนรัก ทำไมคนฉลาดอย่างอเล็กซ์จะไม่รู้ว่าควรจะเลือกรักใครและใครที่จะสามารถร่วมเดินทางไปกับเค้าได้ตลอดรอดฝั่งน่ะ”
อธิปตอบเสียยาวยืด มินตราฟังคำของสามีอย่างคิดตาม หญิงสาวถึงกับฮึดสู้ชูกำปั้นอย่างตกลงใจอะไรบางอย่าง
“งั้นมินเดินหน้าเต็มที่ มินจะช่วยพี่ชายให้สมหวังกับสาวน้อยคนนั้นแน่นอน เชื่อมือแม่สื่อคนนี้ได้เลย”
มินตรารีบจัดแจงหยิบโทรศัพท์มาโทรหาเป้าหมายทันที และเป้าหมายของหล่อนคงจะไม่พ้นลูกสาวเจ้าของบ้านสวนโฮมสเตย์ที่หล่อนรักใคร่เหมือนน้องสาว
ทันทีที่ปลายสายรับโทรศัพท์ มินตราถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจ หญิงสาวรีบเอ่ยความคิดของตนทันทีที่เอรินพูดสายไม่รั้งรอ
“สวัสดีจ้ะ...เอริน พรุ่งนี้เที่ยงมีเวลาหน่อยมั๊ย มินอยากให้เอรินมาหาที่บ้านหน่อยจ้ะ ไม่ต้องเอาอะไรมานะ มินมีอะไรจะให้ดู”
“คุณมินมีอะไรรึเปล่าคะ..ฉันตื่นเต้นมากเลยนะคะเนี่ย”
มินตราพูดโทรศัพท์ไปยิ้มไปอย่างหมายมาด อธิปได้แต่มองภรรยาอย่างเอ็นดูกับท่าทางใสซื่อที่คิดจะจับคู่ให้พี่ชายกับเอริน ปลายสายตอบกลับมาอย่างร่าเริง มินตราถึงกับยิ้มออกมาอย่างสมใจ
“มินมีแบบบ้านใหม่จะให้เอรินจ้ะ สนใจมั๊ย ไม่คิดเงินนะ..ฟรีจ้ะ”
“จริงเหรอคะ งั้นไม่ต้องคิดเลยค่ะ คุณมิน..พรุ่งนี้เจอกันนะคะ”
“จ้ะ” ทันทีที่วางสายจากเอริน มินตราก็รีบกดโทรศัพท์หาชานนท์ทันทีเช่นกัน
“พี่นนท์คะ พรุ่งนี้มินมีอะไรจะให้ดู พี่นนท์มาหามินที่บ้านประจวบได้มั๊ยคะ”
หลังจากที่วางสายจากมินตรา เอรินถึงกับดีใจจนต้องวิ่งแจ้นมาหามารดา เพื่อให้เตรียมของฝากไปเยี่ยมเพื่อนรุ่นพี่ที่อยู่ไกลกันเกือบถึงหัวหินด้วยความตื่นเต้น
“แม่จ๋า..พรุ่งนี้ให้พี่ก๊อเผาปลาหมึกย่างตัวโตๆให้หน่อยนะคะ หนูจะเอาของโปรดไปฝากน้องอาร์ม..เพื่อนหนู” เอรินเปิดเมนูประจำร้านอาหารของตนดูอยู่สามสี่อย่าง อติมามานั่งลงฝั่งตรงข้ามมองดูลูกสาวตื่นเต้นแล้วได้แต่หัวเราะขำ
“เอรินเนี่ยน๊า เหมือนเด็กเลยนะลูก น้องเค้าเพิ่งสองขวบกว่ามาบอกว่าเป็นเพื่อนกัน ตลกจริง” อติมาหัวเราะอย่างนึกขำลูกสาว
“ก็หนูดีใจนี่คะ พรุ่งนี้หนูขอเอารถไปเองนะคะแม่ เสร็จแล้วว่าจะเลยไปหัวหินนิดนึงจะไปขอโบรชัวร์บริษัททัวร์มาเป็นแนวทำโปรแกรมทัวร์ให้ยักษ์ซะหน่อย” เอรินบอกมารดาอย่างขมีขมัน ตาเป็นประกายยามนึกถึงงานที่ร่วมทุนกับกรณ์ใกล้เป็นรูปเป็นร่างเต็มที
“แล้วจะไปกี่โมงลูก”
“นัดคุณมินเที่ยงๆ ไปซักสิบเอ็ดโมงก็ทันจ้ะแม่” เอรินตอบมารดาอย่างกระตือรือร้น ยังไม่ทันที่จะเรียกไว้ หญิงสาวก็วิ่งตื๋อไปทันทีที่เจอ ก๊อ..พ่อครัวเอกของร้าน
“ฮื้อ ลูกคนนี้นี่ไวยังกะจรวด นี่ตกลงลูกฉันนี่ผู้หญิงจริงๆรึเปล่าเนี่ย ทำไมยังกะลิงกะค่างได้ขนาดนี้นะ” อติมาลุกยืนมองดูลูกสาวที่เกาะแขนพ่อครัวเอกประจบเอาใจให้ทำปลาหมึกย่างสุดแสนอร่อยให้พรุ่งนี้
“บ่นอะไรอยู่จ้ะแม่” พัชระเดินมาจากทางด้านหลังบ้านแล้วเอ่ยออกมาอย่างงงๆที่ภรรยาเอาแต่มองลูกน้อยแล้วส่ายหน้าจึงถามด้วยความสงสัย
“ก็แม่จะบอกลูกว่าพรุ่งนี้แขกคนแรกของบ้านต้นไม้เราจะมาแล้วน่ะสิ แม่กะว่าจะให้ลูกรับรองแขกคนนี้เป็นพิเศษ อุตส่าห์จองบ้านต้นไม้กับเราเป็นเดือนๆเลย ทั้งที่ยังไม่เห็นรูปด้วยซ้ำ แต่ดูสิไม่รู้ดีใจอะไรนักหนากะแค่จะไปบ้านหนูมิน” อติมากอดเอวสามีไว้อย่างเอาใจ
“นั่นสินะแม่ ท่าทางลูกสาวเราจะถูกชะตากับบ้านนั้นนะ เออ..พูดถึงแขกของเราสงสัยเค้าจะชอบธรรมชาติ เลยเลือกบ้านต้นไม้ ว่าแต่พ่อยังไม่ได้อัพรูปลงเว็บเลยนะ ทำไมเค้าถึงเจาะจงบ้านนั้นได้ก็ไม่รู้สิ” พัชระเองก็อดสงสัยไม่ได้เหมือนกันกับแขกพิเศษคนใหม่ของ ‘บ้านสวนโฮมสเตย์’ ที่จะมาเยือนในไม่ช้า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านชานนท์...ชายหนุ่มกำลังง่วนอยู่กับการจัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางอีกครั้ง จุดมุ่งหมายคือบ้านของมินตราและอธิป กับเจ้าอาร์มก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นถึงจะไปทำภารกิจหัวใจต่อ ชายหนุ่มมองเจ้าฟิเรนเซ่จมูกดื้อ..ตุ๊กตาหุ่นชักพินอคคิโออย่างนึกขำสีหน้าของเจ้าของมันถ้าเห็นเขา
“เธอคงตกใจแทบช็อคแน่ เอริน”
“ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว หือ..อเล็กซ์” สิทธิ์เข็นรถเข้ามายังห้องนอนของหลานชายที่เปิดแง้มไว้ ชานนท์รีบลุกมาหาคุณลุงแทบจะทันทีที่เห็นสิทธิ์เข้ามา
“พรุ่งนี้ผมว่าจะไปพักที่ประจวบครับ เลยหาที่พักแถวๆที่จะสร้างโรงแรมใหม่ ว่าจะไปอยู่สักเดือนนึงก่อน” ชานนท์เล่าถึงแผนการดำเนินการสร้างโรงแรมใหม่คร่าวๆ ให้คุณลุงที่เขารักเสมือนบิดารับรู้
“ที่จริงไม่ต้องรีบก็ได้นี่ อยู่เที่ยวก่อนแล้วค่อยเริ่มงาน” สิทธิ์เอ่ยอย่างเอ็นดูเมตตาหลานชายคนนี้ไม่น้อย
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ไม่ได้เร่งรีบอะไร แค่อยากจะไปดูแบบกับมินก่อนว่ามีอะไรต้องแก้ไขรึเปล่า แล้วมินก็จะพาผมไปที่ที่จะสร้างด้วยครับ”
“อืม..ก็ดีนะ เอาเป็นว่าลุงฝากที่ผืนนี้ไว้ให้เราดูแลจัดการตามใจชอบเลยก็แล้วกันนะ บ้านน่ะจะทุบทิ้งหรือคงไว้อยู่หรือปรับปรุงเป็นโรงแรมก็สุดแล้วแต่เราเถอะ” สิทธิ์เอ่ยอย่างเมตตา ถึงแม้จะกังวลใจอยู่ไม่น้อย
“ขอบคุณมากครับคุณลุง ความใฝ่ฝันจะทำโรงแรมในเครือสิทธรากรุ๊ป กำลังจะเป็นจริงอีกแห่งหนึ่งแล้ว คุณลุงรอดูความสำเร็จได้เลยครับ”
"อืม... อเล็กซ์ ลุงมีเรื่องบางอย่างจะบอกเกี่ยวกับบ้านสีขาวหลังนั้น"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ่ ^^
ขอบคุณคุณ sonakshi สำหรับคอมเมนท์ในตอนที่แล้วด้วยนะคะ
lovereason เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ส.ค. 2556, 08:18:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ส.ค. 2556, 08:18:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 1654
| << ตอนที่ 5 : ลุ่มหลง..ปรารถนาในรัก | ตอนที่ 7 : แม่สื่อพ่อชัก >> |
ปลายสี 23 ส.ค. 2556, 10:53:45 น.
จะได้เจอกันแล้ว เอรินกับชานนท์ ^^
ปลายมาอ่านในนี้ได้ตามตั้งแต่ตอนแรกเลย
จะได้เจอกันแล้ว เอรินกับชานนท์ ^^
ปลายมาอ่านในนี้ได้ตามตั้งแต่ตอนแรกเลย