เกมรักนักสืบ
เมื่อผู้ต้องสงสัยเป็นถึงเจ้าของโรงแรมสุดหรูมาดเข้ม นักสืบสาวจึงต้องหาทางเข้าใกล้เพื่อล้วงความลับแบบเนียนๆ แต่ยิ่งสืบลึกลงไป...เธอกลับไม่อยากให้เขาเป็นฆาตกรเสียนี่
Tags: นักสืบ สาริน ลินิน
ตอน: ตอนที่ 4 60%
“เขารับสมัครแม่บ้านนี่นา จะไหวเหรอ” ยามหรี่ตามองร่างบอบบางของบัวบูชารวมทั้งหน้าตาสะสวยของเจ้าตัวคล้ายจะไม่แน่ใจ
“ไหวสิพี่ยาม สมัยหนูอยู่บ้านนอก โอ๊ย…ทำมาหมดแหละ ซักผ้า ถูบ้าน ล้างจาน ทำนา เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย” หญิงสาวร่ายยาวจนคนฟังอมยิ้ม
“เออ ไม่บอกนึกว่าเป็นลูกผู้ดีมาจากไหน ผิวพรรณแบบนี้นะเหรอวะทำนา” เมื่อเห็นอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กบ้านนอกเหมือนกัน น้ำเสียงจึงดูสนิมสนมขึ้น
“จริงเหรอพี่ยาม สงสัยว่าตอนแม่หนูคลอด คงไปสับกับลูกผู้ดีที่ไหน ไม่แน่นะพี่ วันดีคืนดีอาจจะมีคนออกตามหาหนูกลับไปหาครอบครัวที่แท้จริงก็ได้” หญิงสาวว่าติดตลก ก่อนหาทางวกกลับเข้าเรื่องของอรนภา “ว่าแต่อรนภาเขามาทำอะไรที่นี่บ่อยๆ มาถ่ายละครเหรอ”
“เดี๋ยวมาอยู่ก็รู้เองละน่า” ยามโบกมือให้เป็นการตัดบท บัวบูชาจึงล่าถอย ออกไปจัดการธุระของตัวเองให้เสร็จ เพื่อว่าพรุ่งนี้จะได้เตรียมพร้อมในการสมัครงาน
หลังถ่ายรูปและรับเอกสารที่น้ำบุศย์แฟกซ์มาให้ บัวบูชาคิดจะออกไปหาอะไรกินก่อนกลับห้องพัก แต่ระหว่างที่ออกมาจากร้านถ่ายเอกสารที่ขอเข้าไปรับบริการรับ-ส่งแฟกซ์ เธอก็เห็นเป้าหมายกำลังเดินเข้าไปในร้านดอกไม้พร้อมกับผู้หญิงในชุดนักศึกษา ท่าทางของทั้งคู่ดูสนิทสนมกันมากกว่าคนรู้จักธรรมดา
หญิงสาวรีบตามติด หยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวมทั้งที่เป็นเวลากลางคืนแล้วตามเข้าไปในร้าน นักศึกษาสาวกำลังยืนเลือกดอกไม้ ในขณะที่ชายหนุ่มเองนั่งอยู่บนโซฟารับแขก ใบหน้าเคร่งขรึม หลังตรงผึ่งพายน่าเกรงขาม แต่ไม่เหมาะที่จะพาสาววัยขบเผาะมาเลือกซื้อดอกไม้
“ต้องการดอกไม้แบบไหนคะ” พนักงานอีกคนรีบเข้ามาต้อนรับ บัวบูชาจึงต้องหันมาให้ความสนใจกับดอกไม้ในร้าน เธอเมียงมองครู่หนึ่งจึงชี้มือส่งๆ ไปที่ดอกไม้สีม่วงแปลกตากับกุหลาบสีสวยที่มีหลายสีในดอกเดียวกัน พนักงานยิ้มกว้างเมื่อเห็นอย่างนั้น
“จัดใส่ตะกร้าให้หน่อยนะคะ จะเอาไปเยี่ยมคนป่วย” บัวบูชาบอกสั้นๆ แล้วเดินไปนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับทัชภูมิ เขายังคงนั่งหน้านิ่ง ไม่เหลือบแลมาทางเธอสักนิดเดียว
ไม่นาน เด็กสาวก็เดินเข้ามาพร้อมกับถือช่อดอกไม้ตรงเข้ามาหาเขา สีหน้าของเธอยิ้มแย้ม หัวเราะเสียงใสด้วยความพอใจกับดอกไม้ช่อสวย แต่ใบหน้าของเสือยิ้มยากอย่างทัชภูมิยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
“เสร็จแล้วค่ะคุณทัช”
“อืม” เขาพยักหน้าแล้วลุกออกไปชำระเงิน จากนั้นจึงเดินออกไปพร้อมกับนักศึกษาสาว
บัวบูชาขยับตามไปจนถึงประตู พนักงานสาวจึงเรียกไว้“คุณคะ”
บัวบูชาชะงักเท้า พนักงานสาวยิ้มแล้วแล้วยื่นตะกร้าบรรจุดอกกุหลาบเจ็ดสีแซมด้วยดอกลาเวนเดอร์ ผูกลิบบิ้นสีชมพูตัดกันให้ “เสร็จแล้วค่ะ ทั้งหมดราคา 4000 บาทค่ะ”
ราคาของดอกไม้ทำให้บัวบูชาสะอึก มือที่เอื้อมไปรับตะกร้ายังไม่ทันถึงก็หดกลับคืนพร้อมกับถามเพื่อความแน่ใจ “เท่าไรนะคะ”
“4000 บาทค่ะ”
“ทำไมแพงอย่างนั้นละค่ะ ทุกทีฉันสั่งดอกไม้ แค่ไม่กี่ร้อยเอง”
“ก็ดอกที่คุณสั่งเป็นดอกไม้นำเข้าทั้งหมดนี่คะ อย่างกุหลาบเจ็ดสี เราสั่งตรงจากต่างประเทศ ดอกละ 500 บาท ทั้งหมดมีหกดอก รวมดอกลาเวนเดอร์แล้วก็อุปกรณ์ทั้งหมดก็ 4000 บาทค่ะ” พนักงานสาวแจกแจง ทำเอาคนสั่งแทบหน้ามืด แต่ก็จำต้องควักเงินในกระเป๋าออกมายื่นให้ เสร็จแล้วแทบไม่อยากรับตะกร้าดอกไม้นั้นมาถือไว้ให้เจ็บใจ เพราะความรีบร้อน ไม่ทันดูให้ดี เลือกแต่ดอกไม้ราคาแพงทั้งนั้น
เมื่อออกมานอกร้านเธอก็มองตะกร้าในมือด้วยความเซ็ง หมดอารมณ์ตามทัชภูมิเสียแล้ว เพราะตอนนี้เงินในกระเป๋าเหลืออยู่ไม่ถึงร้อย
“ซวยจริงๆ ตั้ง 4000 เอาไปทำอะไรได้ นอกจากนั่งมองแกเหี่ยว” หญิงสาวบ่นอุบ แล้วพาลโมโหทัชภูมิที่ทำให้เธอต้องจ่ายเงินมากมายอย่างนั้น
ก่อนกลับ บัวบูชาแวะกินก๋วยเตี๋ยวข้างทาง ซื้อขนมเท่าที่เงินในกระเป๋าจะพอเหลือ เห็นทีคงต้องขอเบิกเงินพิเศษจากกฤตินบ้างแล้ว ของที่นี่แพงสมกับเป็นเมืองท่องเที่ยว
“ไหวสิพี่ยาม สมัยหนูอยู่บ้านนอก โอ๊ย…ทำมาหมดแหละ ซักผ้า ถูบ้าน ล้างจาน ทำนา เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย” หญิงสาวร่ายยาวจนคนฟังอมยิ้ม
“เออ ไม่บอกนึกว่าเป็นลูกผู้ดีมาจากไหน ผิวพรรณแบบนี้นะเหรอวะทำนา” เมื่อเห็นอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กบ้านนอกเหมือนกัน น้ำเสียงจึงดูสนิมสนมขึ้น
“จริงเหรอพี่ยาม สงสัยว่าตอนแม่หนูคลอด คงไปสับกับลูกผู้ดีที่ไหน ไม่แน่นะพี่ วันดีคืนดีอาจจะมีคนออกตามหาหนูกลับไปหาครอบครัวที่แท้จริงก็ได้” หญิงสาวว่าติดตลก ก่อนหาทางวกกลับเข้าเรื่องของอรนภา “ว่าแต่อรนภาเขามาทำอะไรที่นี่บ่อยๆ มาถ่ายละครเหรอ”
“เดี๋ยวมาอยู่ก็รู้เองละน่า” ยามโบกมือให้เป็นการตัดบท บัวบูชาจึงล่าถอย ออกไปจัดการธุระของตัวเองให้เสร็จ เพื่อว่าพรุ่งนี้จะได้เตรียมพร้อมในการสมัครงาน
หลังถ่ายรูปและรับเอกสารที่น้ำบุศย์แฟกซ์มาให้ บัวบูชาคิดจะออกไปหาอะไรกินก่อนกลับห้องพัก แต่ระหว่างที่ออกมาจากร้านถ่ายเอกสารที่ขอเข้าไปรับบริการรับ-ส่งแฟกซ์ เธอก็เห็นเป้าหมายกำลังเดินเข้าไปในร้านดอกไม้พร้อมกับผู้หญิงในชุดนักศึกษา ท่าทางของทั้งคู่ดูสนิทสนมกันมากกว่าคนรู้จักธรรมดา
หญิงสาวรีบตามติด หยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวมทั้งที่เป็นเวลากลางคืนแล้วตามเข้าไปในร้าน นักศึกษาสาวกำลังยืนเลือกดอกไม้ ในขณะที่ชายหนุ่มเองนั่งอยู่บนโซฟารับแขก ใบหน้าเคร่งขรึม หลังตรงผึ่งพายน่าเกรงขาม แต่ไม่เหมาะที่จะพาสาววัยขบเผาะมาเลือกซื้อดอกไม้
“ต้องการดอกไม้แบบไหนคะ” พนักงานอีกคนรีบเข้ามาต้อนรับ บัวบูชาจึงต้องหันมาให้ความสนใจกับดอกไม้ในร้าน เธอเมียงมองครู่หนึ่งจึงชี้มือส่งๆ ไปที่ดอกไม้สีม่วงแปลกตากับกุหลาบสีสวยที่มีหลายสีในดอกเดียวกัน พนักงานยิ้มกว้างเมื่อเห็นอย่างนั้น
“จัดใส่ตะกร้าให้หน่อยนะคะ จะเอาไปเยี่ยมคนป่วย” บัวบูชาบอกสั้นๆ แล้วเดินไปนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับทัชภูมิ เขายังคงนั่งหน้านิ่ง ไม่เหลือบแลมาทางเธอสักนิดเดียว
ไม่นาน เด็กสาวก็เดินเข้ามาพร้อมกับถือช่อดอกไม้ตรงเข้ามาหาเขา สีหน้าของเธอยิ้มแย้ม หัวเราะเสียงใสด้วยความพอใจกับดอกไม้ช่อสวย แต่ใบหน้าของเสือยิ้มยากอย่างทัชภูมิยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
“เสร็จแล้วค่ะคุณทัช”
“อืม” เขาพยักหน้าแล้วลุกออกไปชำระเงิน จากนั้นจึงเดินออกไปพร้อมกับนักศึกษาสาว
บัวบูชาขยับตามไปจนถึงประตู พนักงานสาวจึงเรียกไว้“คุณคะ”
บัวบูชาชะงักเท้า พนักงานสาวยิ้มแล้วแล้วยื่นตะกร้าบรรจุดอกกุหลาบเจ็ดสีแซมด้วยดอกลาเวนเดอร์ ผูกลิบบิ้นสีชมพูตัดกันให้ “เสร็จแล้วค่ะ ทั้งหมดราคา 4000 บาทค่ะ”
ราคาของดอกไม้ทำให้บัวบูชาสะอึก มือที่เอื้อมไปรับตะกร้ายังไม่ทันถึงก็หดกลับคืนพร้อมกับถามเพื่อความแน่ใจ “เท่าไรนะคะ”
“4000 บาทค่ะ”
“ทำไมแพงอย่างนั้นละค่ะ ทุกทีฉันสั่งดอกไม้ แค่ไม่กี่ร้อยเอง”
“ก็ดอกที่คุณสั่งเป็นดอกไม้นำเข้าทั้งหมดนี่คะ อย่างกุหลาบเจ็ดสี เราสั่งตรงจากต่างประเทศ ดอกละ 500 บาท ทั้งหมดมีหกดอก รวมดอกลาเวนเดอร์แล้วก็อุปกรณ์ทั้งหมดก็ 4000 บาทค่ะ” พนักงานสาวแจกแจง ทำเอาคนสั่งแทบหน้ามืด แต่ก็จำต้องควักเงินในกระเป๋าออกมายื่นให้ เสร็จแล้วแทบไม่อยากรับตะกร้าดอกไม้นั้นมาถือไว้ให้เจ็บใจ เพราะความรีบร้อน ไม่ทันดูให้ดี เลือกแต่ดอกไม้ราคาแพงทั้งนั้น
เมื่อออกมานอกร้านเธอก็มองตะกร้าในมือด้วยความเซ็ง หมดอารมณ์ตามทัชภูมิเสียแล้ว เพราะตอนนี้เงินในกระเป๋าเหลืออยู่ไม่ถึงร้อย
“ซวยจริงๆ ตั้ง 4000 เอาไปทำอะไรได้ นอกจากนั่งมองแกเหี่ยว” หญิงสาวบ่นอุบ แล้วพาลโมโหทัชภูมิที่ทำให้เธอต้องจ่ายเงินมากมายอย่างนั้น
ก่อนกลับ บัวบูชาแวะกินก๋วยเตี๋ยวข้างทาง ซื้อขนมเท่าที่เงินในกระเป๋าจะพอเหลือ เห็นทีคงต้องขอเบิกเงินพิเศษจากกฤตินบ้างแล้ว ของที่นี่แพงสมกับเป็นเมืองท่องเที่ยว
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ส.ค. 2556, 22:59:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ส.ค. 2556, 22:59:00 น.
จำนวนการเข้าชม : 1140
| << ตอนที่ 4 40% | ตอนที่ 41 00% >> |