บ่วงเล่ห์...ร้อยรัก
เมื่อบ่วงแสนเศร้า และแสนร้ายกัดกินหัวใจของทั้งคู่ให้ระทมทุกข์ ชายหนุ่มติดอยู่ในบ่วงรักหญิงแก่หม้ายที่ตายจากไปนานแสนนาน กับหญิงสาวติดอยู่ในบ่วงแค้นของคนรักที่ต้องเสียชีวิตไป ด้วยฝีมือจากเจ้านายของผู้ชายคนนี้
มนัสวิน หนุ่มมาดทะเล้นร้อนดั่งทะเลไฟ หญิงใดยอมให้เขาบำเรอต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ร้อนแรง รัญจวน สะท้านถึงทรวงมากแค่ไหน แต่แล้วหัวใจกลับนิ่งตายสนิทไร้รัก เพราะเขาทิ้งหัวใจไปกับหญิงหม้ายที่สิ้นชีวาด้วยโรคร้าย ชายหนุ่มจึงต้องตกอยู่ในบ่วงแห่งความสิ้นหวังความรัก และไม่มีหญิงใดมาเยี่ยวรักษาหัวใจให้หายขาด
ศิรินทร์ แม่เสือสาวจอมเจ้าเล่ห์ ผู้ลึกลับ หญิงสาวผู้แสนเย็นชา แต่หัวใจกลับไม่นิ่งเฉย เมื่อมันร้อนไปด้วยไฟแค้น เป็นบ่วงแค้นที่ต้องสะสางให้คนที่เธอรักทั้งชีวิต แม้ชื่อเธออาจจะไม่ใช่ชื่อจริงก็ตาม แต่สามารถกระตุกหัวใจของเจ้าเสือทะเลไฟอย่างนายมนัสวิน จอมเขมือบผู้หญิงเป็นอาหาร ยอมศิโรราบ
เมื่อทั้งสองมาพบกันท่ามกลางบ่วงร้ายคนละดวงใจ ชายหนุ่มต้องเข้ามาขัดขวาง บ่วงแค้นของเธอ พร้อมเผลอซึมซับ จนละลายบ่วงแห่งหัวใจ ก่อเกิดเป็นบ่วงเล่ห์ที่ร้อยรัก เข้าด้วยกันอย่างไม่ทันรู้สึกตัว
บ่วงเล่ห์...ร้อยรัก
“ผมไม่ได้จะเอาคุณมาเป็นแม่เสียหน่อย แต่จะเอาคุณมาเป็นเมียต่างหากล่ะ” หนุ่มจอมทะเล้นตอบอย่างระร่านหัวใจ ดวงใจน้อยของหญิงสาวที่แทนตนเองว่าอายุราวรุ่นแม่แล้ว เธอรู้ว่าเขาอ่อนกว่าเธอหลายปีอยู่หรอกนะ ทำไมถึงทำให้หัวใจของเธอที่ร้อนด้วยไฟแค้นหวั่นไหวได้ขนาดนี้ แม้เธอจะอยู่ในสภาพด้วยวัยสี่สิบห้าปีก็ตาม จู่ๆ ผู้จัดการรีสอร์ทคนใหม่แห่งรายาทิพย์จะมา พิพากษาหญิงวัยแก่อย่างเธอแบบนี้ได้อย่างไงกัน แค่เขาจับได้ว่าเธอปลอมตัวมานี่นะ
“เด็กบ้า ใครจะยอมเป็นเมียนายกันห๊ะ ปล่อยนะ!” ศิรินทร์ตะคอกกลับเสียงระรัว แถมเขายังไม่คิดจะยอมลุกออกจากเรือนร่างของเธอง่ายๆ มือไม้จอมทะเล้นก็นัวเนียเป็นพัลวัน
“ผมไม่ใช่เด็กนะ เราต่างก็ พากันเลยวัยเด็กมาแล้ว ตอนนี้เป็น...ชายหนุ่มกับสาวแก่ต่างหากล่ะ” คำพูดปนอารมณ์ร้อนชั่ววูบหวั่นไหวของมนัสวิน มันทำให้เขาอยากจะลิ้มลองเรือนร่างสาวแก่สะพรั่งคนนี้เสียจริงๆ ให้ตายเถอะ
“เป็นผู้หญิงของผมเถอะ โทษจะเบาลงนะ เจ๊รินทร์”
มนัสวิน หนุ่มมาดทะเล้นร้อนดั่งทะเลไฟ หญิงใดยอมให้เขาบำเรอต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ร้อนแรง รัญจวน สะท้านถึงทรวงมากแค่ไหน แต่แล้วหัวใจกลับนิ่งตายสนิทไร้รัก เพราะเขาทิ้งหัวใจไปกับหญิงหม้ายที่สิ้นชีวาด้วยโรคร้าย ชายหนุ่มจึงต้องตกอยู่ในบ่วงแห่งความสิ้นหวังความรัก และไม่มีหญิงใดมาเยี่ยวรักษาหัวใจให้หายขาด
ศิรินทร์ แม่เสือสาวจอมเจ้าเล่ห์ ผู้ลึกลับ หญิงสาวผู้แสนเย็นชา แต่หัวใจกลับไม่นิ่งเฉย เมื่อมันร้อนไปด้วยไฟแค้น เป็นบ่วงแค้นที่ต้องสะสางให้คนที่เธอรักทั้งชีวิต แม้ชื่อเธออาจจะไม่ใช่ชื่อจริงก็ตาม แต่สามารถกระตุกหัวใจของเจ้าเสือทะเลไฟอย่างนายมนัสวิน จอมเขมือบผู้หญิงเป็นอาหาร ยอมศิโรราบ
เมื่อทั้งสองมาพบกันท่ามกลางบ่วงร้ายคนละดวงใจ ชายหนุ่มต้องเข้ามาขัดขวาง บ่วงแค้นของเธอ พร้อมเผลอซึมซับ จนละลายบ่วงแห่งหัวใจ ก่อเกิดเป็นบ่วงเล่ห์ที่ร้อยรัก เข้าด้วยกันอย่างไม่ทันรู้สึกตัว
บ่วงเล่ห์...ร้อยรัก
“ผมไม่ได้จะเอาคุณมาเป็นแม่เสียหน่อย แต่จะเอาคุณมาเป็นเมียต่างหากล่ะ” หนุ่มจอมทะเล้นตอบอย่างระร่านหัวใจ ดวงใจน้อยของหญิงสาวที่แทนตนเองว่าอายุราวรุ่นแม่แล้ว เธอรู้ว่าเขาอ่อนกว่าเธอหลายปีอยู่หรอกนะ ทำไมถึงทำให้หัวใจของเธอที่ร้อนด้วยไฟแค้นหวั่นไหวได้ขนาดนี้ แม้เธอจะอยู่ในสภาพด้วยวัยสี่สิบห้าปีก็ตาม จู่ๆ ผู้จัดการรีสอร์ทคนใหม่แห่งรายาทิพย์จะมา พิพากษาหญิงวัยแก่อย่างเธอแบบนี้ได้อย่างไงกัน แค่เขาจับได้ว่าเธอปลอมตัวมานี่นะ
“เด็กบ้า ใครจะยอมเป็นเมียนายกันห๊ะ ปล่อยนะ!” ศิรินทร์ตะคอกกลับเสียงระรัว แถมเขายังไม่คิดจะยอมลุกออกจากเรือนร่างของเธอง่ายๆ มือไม้จอมทะเล้นก็นัวเนียเป็นพัลวัน
“ผมไม่ใช่เด็กนะ เราต่างก็ พากันเลยวัยเด็กมาแล้ว ตอนนี้เป็น...ชายหนุ่มกับสาวแก่ต่างหากล่ะ” คำพูดปนอารมณ์ร้อนชั่ววูบหวั่นไหวของมนัสวิน มันทำให้เขาอยากจะลิ้มลองเรือนร่างสาวแก่สะพรั่งคนนี้เสียจริงๆ ให้ตายเถอะ
“เป็นผู้หญิงของผมเถอะ โทษจะเบาลงนะ เจ๊รินทร์”
Tags: ซึ้งกินใจ,บ่วงรัก,บ่วงเล่ห์...ร้อยรัก,เศร้าๆ,หวานละมุน
ตอน: บทที่ 2 หัวใจที่เกิดแรงแค้น...
บทที่ 2 หัวใจที่เกิดแรงแค้น
หญิงสาววัยคอนมาทางสี่สิบกว่าปี ขับรถกระป๋องตนเองกลับบ้านพักของรีสอร์ทรายาทิพย์ ด้วยจิตใจหม่นๆ และพาร่างบางตน วิ่งเข้าห้องน้ำ เพื่อขอ...ล้างปาก เอาน้ำล้างๆ ไอ้จูบแสนอัปยศผู้ชายสารเลว อย่างรังเกียจ จนน้ำตาต้องเอ่อล้นอาบแก้ม
‘พวกมันฆ่าพี่สาวแก ยัยรินทร์ตรอมใจตาย คาห้องอยู่บ้านโน้น’ ผู้เป็นลุงตะเบ็งเสียงบอกอย่างเคียดเค้นใสสายโทรศัพท์ หลังจากแจ้งให้เธอทราบ ว่าพี่สาวของเธอเสียชีวิตแล้ว
‘ไม่จริงหรอก ลุงตั้ม เล็กไม่มีเชื่อ’
‘ไม่เชื่อ แกก็ตีตั๋วบินกลับบ้าน มาเผาศพพี่แกสิ ลุงจะรอแกก่อน รอให้แกมารับส่งวิญญาณพี่สาวของแกน่ะ ยัยเล็ก’
เธอตีตั๋วเที่ยวบินกลับจากอเมริกากลับบ้านเกิดทันที มาถึงบ้านอยู่ในต่างอำเภอแถบจังหวัดภาคอีสาน น้ำตาแห่งความเสียใจของหญิงสาวไหลรั่วอาบแก้ม พี่สาวคนเดียวของเธอ สิ้นใจแล้วจริงๆ เพราะอะไรพี่สาวถึงหมดลมหายใจอย่างเหตุทันด่วนแบบนี้ พร้อมยังสูญเสียรีสอร์ทผู้พี่สร้างมากับมือตนเอง มันได้ถูกขายทิ้ง ขายให้นายทุนเจ้าของคนใหม่
‘พี่แกมันตายเพราะพิษรัก มันหลงรักไอ้ผู้ชายตัวผู้จอมเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ หลอกให้ยัยรินทร์ขายรีสอร์ททิ้ง’ ลุงตั้ม ญาติที่ดูแลพวกเธอทั้งสองคน โกรธแค้นจัด เขาอุตส่าห์วางมือให้หลานสาวบริหารช่วงต่อ ทว่าวันดีคืนดี จู่ๆ ยัยหลานสาวคนโตดัน หลงผู้ชายจอมฉวยโอกาสเจ้าเล่ห์
‘ใครคะ เขาเป็นใคร ทำไมถึง ทำลายทำร้าย หัวใจพี่รินทร์ได้ลงคอ’ ลุงตั้มสายหน้าไปมา เขาก็ไม่รู้เช่นกัน มันล่องหนอย่างกับไม่มีตัวตน คนเป็นลุงได้ยินแค่ฝ่ายหลานสาวคนโตเล่าให้ฟังเท่านั้น บอกว่า เจอผู้ชายที่จะดูแลช่วยรีสอร์ทของพวกเราได้แล้ว และคิดจะแต่งงานกันด้วย ทว่าทุกกอย่างมันกลับพังทลายหมดสิ้น ไอ้หมอนั่นมันหลอกเอาเงินหลานสาวของเขา พร้อมขายรีสอร์ททิ้งหมดเกือบสิบห้าล้าน
‘ลุงไม่รู้ ลุงรู้แค่ตอนนี้ ไอ้ตัวชั่วนั่น มันมีลูกน้องมือดี ที่คอยจัดการเอกสาร การต่อรองดำเนินเรื่องทุกอย่าง จนได้รีสอร์ทของพวกเราไป’
‘เล็ก ไม่เข้าใจค่ะ’
‘ลูกน้องมัน ชื่อ มนัสวินท์ ตอนนี้มันควบตำแหน่งเป็นผู้จัดการคนใหม่รายาทิพย์ มันเป็นพวกนกสองหัว ทำงานที่หนึ่ง แล้วรับจ้างทำงานรับเงินจากที่อื่นด้วย ไอ้ชาติชั่วนั่น มันจ้างวานให้ไอ้ผู้ชายนกสองเจ้าเล่ห์คนนี้ จัดการเอาสมบัติของยัยรินทร์ทุกอย่าง’
‘พวกคนสารเลว’
‘เจ้าเล็ก แกต้องไปล้างแค้นให้พี่สาวแก’
‘ล้างแค้นหรือคะ’
‘ใช่ แกถนัดอยู่แล้วนี่ เก็บกวาดซาก ผู้ที่คิดทำลายพี่สาวตนเอง’ ลุงตั้ม พูดถึงสมัยเด็กๆ เธอและพี่สาว นิสัยคล้ายกัน แต่ต่างกันที่เธอ มักเล่นงานเอาคืน ส่วนพี่สาวของเธอ ชอบปล่อยยกฟ้อง พี่รินทร์ชอบอยู่สงบยอมให้คนอื่นเอาเปรียบตนได้ ยกเว้นเธอ เธอไม่ยอมหรอก ใครทำร้ายพี่สาวเธอ ผู้นั้นต่อถูกเล่นงานจนเละกันไปข้างหนึ่ง
‘แค่เงินไม่กี่บาทนะ ยัยเล็ก ปล่อยพวกเขาไปเถอะ พี่สงสาร’
‘พี่รินทร์ สงสารคนทรยศตลอด แล้วบริหารรีสอร์ทได้ไงคะ พนักงานบัญชียักโยกเอาเงินไปกี่แสนแล้ว พี่รินทร์ยังสงสารพวกเขาอยู่อีก’
‘ถือว่าเป็นบทเรียนแล้วกันนะ ยัยเล็ก’
‘บทเรียน เหอะๆ กี่รายแล้วคะ พี่รินทร์รับมาทำงานแต่ละคน กวาดเงินเข้ากระเป๋าตนเองหมด แล้วลาออกหนี กว่าจะจับได้ พี่รินทร์ก็ไม่ยอมแจ้งความ’ เธอเถียงพี่สาวกลับจนเดือดดาล และไม่อาจจะทำงานร่วมกับผู้พี่ได้อีก เธอก็ขอลาออกเหมือนกัน หนีไปทำงานเมืองนอกให้พ้นๆ หน้าพี่สาวยาวนานเกือบปี พอย่างปีที่สอง ข่าวร้ายก็บังเกิดขึ้น พี่สาวเธอเสียชีวิต...การล้างแค้นจึงเริ่มขึ้น เริ่มจากติดตามนาย มนัสวิน ชายหนุ่มผู้จัดการโรงแรมเครือยักษ์ใหญ่ ทว่าชอบทำตัวเป็นหนอนบ่อนไส้ หักหลังได้แม้กระทั่งเจ้านายตนเอง เธอแค่ต้องการล่วงรู้ว่า มนัสวิน รับจ้างทำงานให้ไอ้ชั่วช้านั่น คือ ผู้ใด
“ปกป้องคนชั่วช้านั่นเข้าไป นายมนัสวิน ฉันนี่แหละ จะกระชากพวกแกเข้าคุกไปพร้อมกัน” เธอสัญญากับตนเอง พร้อมกับทวงรีสอร์ทรายาทิพย์ คืนกลับมาให้จงได้
ศิรินทร์ อัมมาลา คือ ชื่อปลอมของเธอ อายุวัยคอนข้างเยอะ มันจะทำให้เธอทำงานสะดวก มากกว่าทำตัวเป็นหญิงสาววัยเอ๊าะๆ เพราะนายมนัสวินมันขึ้นชื่อว่า จอมเขมือบหญิงสาวหุ่นระเบิด
“แก่หนังเหี่ยวแบบนี้ ทำไม ทำไม ไอ้เลวบ้านั่น มันถึงกล้าจูบมาได้ไง...อี๋ๆ” หญิงสาวสบถร้องอย่างพะอืดพะอม ก่อนจะอาเจียนอ้วกลงอ่างล้างหน้า
โปรดติดตามตอนต่อไป
บทที่ 3 หัวใจที่เปื้อนทุกข์ระทม
Aricha เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ส.ค. 2556, 16:10:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ส.ค. 2556, 16:10:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 1212
| << บทที่ 1 นายวายร้ายต่อหัวใจ... | บทที่ 3 หัวใจที่เปื้อนทุกข์ระทม >> |