จุมพิตในเพลิงทราย
เมื่อ ราจีฟ เทพบุตรนักรักแห่งแดนทราย พ่ายต่อมนต์เสน่หาของดาราสาวไทย
เขาผู้ไม่เคยง้อใคร กลับยอมทุ่มสุดใจเพียงหวังให้ได้ สไบนาง มาแนบชิด
ทว่ามันกลับไม่ใช่เรื่องง่ายเมื่อดาราดาวยั่วจอมหยิ่งไม่ทิ้งดีกรีรั้นร้าย
เลือดร้อนของหนุ่มนักรักแดนทรายจึงกระหายอยากปราบพยศ
+++
และโชคชะตาได้นำพาเขาและเธอมาพบกันในแดนทราย
ในขณะที่เทพบุตรนักรักถูกจับคลุมถุงชนกับหญิงสาวปริศนา
แต่ครั้นเมื่อได้พบหน้า ราจีฟต้องตกตะลึงงันอย่างไม่คาดคิด
หญิงสาวที่เขาหมายปองซุกซ่อนตนอยู่ภายใต้ผ้าคลุมสีสวย
กระแสปรารถนาหวามไหวไม่อาจเก็บซ่อน...ยามสองกายแนบชิดสนิทกัน
แม้คิดว่าเป็นคนละคน แต่เมื่อใกล้เธอแล้วใจสั่น ก็ไม่มีวันที่เขาจะปล่อยให้หลุดมือ!

จุมพิตหวานท่ามกลางเพลิงทรายร้อนระอุ
ปริศนาที่ถูกปิดซ่อนไว้ยังไม่ถูกคลี่คลาย
เธอคือใคร และเขาจะทำอย่างไรเมื่อสตรีที่ยอมพลีใจให้ไม่ได้มีเพียงหนึ่งเดียว
แล้วเขาและเธอจะฝ่าฟันอุปสรรคครั้งนี้ไปได้หรือไม่?
ร่วมไขปริศนารักหวานท่ามกลางเพลิงทรายร้อนได้ใน...จุมพิตในเพลิงทราย
Tags: ลินิน ทราย

ตอน: ตอนที่ 2 100%

“ผิวของคุณหนูงามเหลือเกินค่ะ ดูกี่ครั้งๆ ก็งาม” สาวใช้คนสนิทที่โตมาด้วยกันลูบไล้ขัดเนื้อตัวให้ แล้วเอ่ยชม ผิวของลัยลาขาวนวลเนียน ต่างจากสาวอาหรับทั่วไปที่ผิวมักจะคล้ำ เพราะแดดแรง ใบหน้าหรือเล่าก็งดงามราวดอกไม้แรกแย้ม ผิวขาวละเอียดเหมือนดอกแมกโนเรีย
แต่ทว่า หน้าตาผิวพรรณ แตกต่างจากพ่อแม่อย่างสิ้นเชิง
“อาบน้ำให้ฉันมากี่ปี ก็ชมเหมือนเดิมนะฮาน่า ไม่เบื่อบ้างหรือไงจ๊ะ” ลัยลาหัวเราะเสียงใส รอให้อีกฝ่ายขัดเนื้อขัดตัวเสร็จจึงลุกขึ้นยืนให้เช็ดตัว และบรรจงทาครีมบำรุงให้ทุกซอกทุกมุม แตะด้วยน้ำหอมสั่งตรงจากฝรั่งเศส ยี่ห้อดัง กลิ่นโปรดของลัยลา
เจ้านายของเธอ แม้จะเกิดและถูกเลี้ยงดูในครอบครัวมุสลิมที่เคร่งครัด แต่ท่านอุลมานก็รักลูกสาวคนสวยมากพอจะผ่อนปรนให้ลัยลาได้เรียนหนังสือในประเทศตะวันตก ไม่เหมือนผู้หญิงในเมืองนี้โดยทั่วไปที่ถูกเก็บตัวเอาไว้ในบ้าน รอวันที่จะมีสามีและผลิตลูกเท่านั้น เพียงแต่ต้องมีสาวใช้และบอร์ดี้การ์ดตามติดไปด้วยทุกที่ ดูแลไม่ให้คลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว
“วันนี้คุณรามิลยากำชับนักหนา ให้คุณหนูสวยเป็นพิเศษ” ฮาน่าสวมชุดตัวยาวกรุยกรายลงบนร่างบอบบาง สีม่วงอ่อนๆ ช่วยขับผิวขาวให้เปล่งประกายยิ่งขึ้น แล้วประคองให้นั่งบนโต๊ะแต่งตัว ใบหน้าแต่งแต้มงดงามสุดฝีมือ แล้วเมียงมองอย่างพอใจ
“เจ้าว่าท่านพ่อกับท่านแม่คิดจะทำอะไร ฮาน่า” เธอถาม แต่แม่สาวใช้ปิดปากหัวเราะคิกคัก
“ลองผู้ใหญ่จัดแจงให้แต่งหน้าแต่งตางดงามแบบนี้ละก็ ดูตัวแน่เชียวค่ะ”
“ดูตัว!” ลัยลาอุทาน แล้วส่ายหน้าดิก “ฉันไม่คิดจะแต่งงานกับผู้ชายเมืองนี้”
“หา คุณหนู ทำไมพูดแบบนั้นเล่าคะ ท่านมาได้ยินเข้าจะไม่พอใจเอานะ เป็นผู้หญิง อย่างไรก็ต้องออกเรือน อย่างคุณหนู เชื่อเถอะว่าจะต้องได้ผู้ชายที่ดีที่สุดในอาไบย่าแน่ๆ”
“ขึ้นชื่อว่าผู้ชายเมืองเรา มันก็มีเมียมากทั้งนั้น ถึงฉันจะเกิดและโตที่นี่ แต่ความคิดของฉันมันไม่ใช่เสียแล้ว ฉันชอบวัฒนธรรมของตะวันตก ที่มีผัวเดียวเมียเดียว” ลัยลาบอกขึ้น ทำให้ฮาน่าถอนหายใจ คุณลัยลาของเธอมักมีความคิดที่ไม่เหมือนใครเสมอ เพราะการศึกษาที่สูงส่งหล่อหลอมให้คิดอะไรไม่เหมือนใคร
“แต่ใครๆ เขาก็มีเมียสี่คนกันทั้งนั้นนี่คะ จะได้มีลูกชายมากๆ” สาวใช้คนสนิทไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก
“เพราะผู้หญิงเรายอมๆ กันอย่างนี้ละน๊า ผู้ชายถึงได้ใจ มีเมียหลายคนแล้วยังไม่พอ บางคนถึงขั้นเปิดฮาเร็ม ดีนะที่ท่านพ่อไม่มีฮาเร็ม เหมือนพวกเศรษฐีคนอื่นๆ” ลัยลายยกมือห้ามเมื่อฮาน่าทำท่าจะเถียง ร่างบางผุดลุกขึ้นยืน มองตัวเองในกระจกเงา แล้วเดินไปห้องนอนส่วนตัว
ภายในห้องนี้มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน หญิงสาวเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ขึ้น ทำการเชื่อมตัวอินเทอร์เนต เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับลูกชายในตระกูล เบน บินฮาซิม สองคนแรกมีภรรยาแล้ว เหลือก็แต่น้องชายคนสุดท้อง เธอจึงจิ้มปลายนิ้วลงไป
“ราจี๊ฟ เบน บินฮาซิม”
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาปรากฏขึ้นในหน้าจอ พร้อมด้วยประวัติคร่าวๆ ถึงอายุและการศึกษา หากทว่าข่าวของเขามักมีในทางลบ โดยเฉพาะในเรื่องผู้หญิง
เพล์บอยนักรัก
คาสโนว่าแห่งผืนทราย
เจ้าชายคืนเดียว
เหล่านี้ล้วนเป็นฉายาอันน่าสะพรึงกลัวสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ ถ้าพ่อกับแม่คิดจะจับคู่ให้เธอกับผู้ชายคนนี้ละก็ เธอยินดีขึ้นคานให้อับอายไปตลอดชีวิต
เขาเป็นลูกชายคนเล็กของ ฮะซัน แต่เกิดกับภรรยาคนที่หนึ่ง จึงมีสิทธิมากกว่าพี่ชายทั้งสองคน อันเกิดจากภรรยาคนรอง ซึ่งทั้งสองคนนั้นแต่งานถูกต้องตามประเพณีไปเมื่อปีที่แล้ว อย่างนั้นก็เหลือผู้ชายแค่คนเดียวก็คือนายราจี๊ฟคนนี้
โธ่… ไม่นะ อัลเลาะห์ ขอได้โปรดประทานพร อย่าให้ลูกกับผู้ชายคนนี้ต้องเกี่ยวดองกันเลย
“คุณหนูคะ คุณรามิลยาให้คนมาตามแล้ว” ฮาน่าเข้ามาเรียก คิ้วขมวดเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรโบราณปรากฏบนหน้าจอ “ใครหรือคะ รูปงามแท้”
“ราจี๊ฟ เบน บินฮาซิม”
“โอ…งดงามอย่างนี้นี่เล่า คุณรามิลยาถึงได้กำชับนักหนาให้แต่งตัวคุณหนูให้สวยที่สุด” ฮาน่าตาโตกับรูปโฉมของเจ้าชายนักรักอย่างราจี๊ฟ แต่คนฟังเบ้หน้า
“ถ้าฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ฉันยินดีกัดลิ้นตัวเองตาย”
“อะไรกันคะ คุณราจี๊ฟทั้งรูปงาม ทั้งร่ำรวย ชีวิตของคุณหนูจะสุขสบายไปตลอด ฉันไม่เห็นว่าท่านจะน่ารังเกียจตรงไหนเลย” ฮาน่ามองนายสาวอย่างไม่เข้าใจ เพราะมองไม่เห็นแม้เท่ารูเข็ม ว่าคนอย่างราจี๊ฟ เบน บินฮาซิมน่ารังเกียจที่ตรงไหน
“เจ้าไม่รู้หรอกว่าข่าวของเขาในวงสังคมย่ำแย่แค่ไหน ผู้ชายคนนี้เจ้าชู้ มีเมียรวมกันแล้วคงตั้งฮาเร็มได้ ถ้าฉันต้องแต่งงานกับเขา คงต้องกินข้าวแทนน้ำตา” ลัยลาส่ายหน้าปฏิเสธท่าเดียว แล้วลุกเดินนำออกไปก่อน รถยนต์คันหรู เปิดแอร์เย็นฉ่ำเปิดเอาไว้รอท่า
เธอนั่งตอนหลังคู่กับมารดา ส่วนรถของอุลมานผู้บิดา เดินทางล่วงหน้าไปก่อนแล้ว เพราะตามธรรมเนียมของบ้านเธอ ผู้ชายจะไม่อยากร่วมเดินทางไปกับผู้หญิง อย่างเวลากินข้าว พ่อก็กินกับพี่ชาย ส่วนแม่ เธอและภรรยาคนอื่นๆ ของพ่อก็จะกินร่วมกันเป็นสัดส่วนแยกชายหญิง
นอกจากพ่อและพี่ชายของเธอ ไม่มีชายใดได้เห็นใบหน้า เพราะต้องคลุมหน้าและสวมฮิญาบปิดบังใบหน้าสะสวยงดงามนี้เอาไว้ เพื่อรอให้สามีในอนาคตได้เป็นผู้เปิดมันแต่เพียงผู้เดียว
“เป็นอะไรลัยลาหน้าตาคร่ำเคร่ง” รามิลยาเอี้ยวตัวมาถาม วันนี้แม่ของเธอแต่งกายหรูหรางดงาม เนื้อตัวเต็มไปด้วยเครื่องประดับราวจะเอาไปอวดโฉมกับใคร แต่ก็เป็นตามธรรมดาของผู้หญิงเมืองนี้ เมื่อนานๆ ทีสามีให้ออกจากบ้านไปพบปะผู้คน จึงต้องหาสิ่งของมาอวดกัน
ใครมีลูกสาวก็สาธยายถึงความงามของลูกสาวตัว ใครมีเสื้อผ้าแพรพรรณ หรือเครื่องเพชรพลอยแปลกใหม่ก็สวมมันมาด้วย จากนั้นเรื่องราวจะมีให้พูดกันไม่รู้จบ เป็นเรื่องที่น่าเบื่อน้อยไปหรือ
“แม่คะ ถามสักนิดเถิด วันนี้เราแค่จะไปกินอาหารบ้านนั้นใช่ไหมคะ”
“ใช่นะสิจ๊ะ ลูกคิดว่ามีอะไรหรือ” รามิลยาเลิกคิ้ว แต่มองบุตรสาวยิ้มๆ ลัยลาเป็นคนฉลาด รู้เท่าทัน เพียงแต่แกล้งถามไปอย่างนั้นเอง แต่เธอก็ทำเป็นรู้ไม่เท่าทันเสีย
“เปล่าหรอกค่ะ ลูกเพียงแต่สงสัยเท่านั้นเอง”
“ไม่มีอะไรหรอกลูกรัก พ่อก็เพียงแค่อยากให้สองครอบครัวรู้จักกันไว้ เพราะสองตระกูลต้องทำงานร่วมกันอีกมากนัก” รามิลยาเอ่ยขึ้น เมื่อใกล้ถึงแล้วจึงสวมฮิญาบขึ้นคลุมใบหน้า
รถยนต์เคลื่อนเข้าสูคฤหาสน์หลังงาม ที่แบ่งเป็นส่วนหน้าและหลัง แน่นอนว่ารถของผู้เป็นบิดากับรถที่เธอนั่งแยกไปคนละทาง อย่างไรเธอก็โล่งใจ ที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับราจี๊ฟ เบน บินฮาซิม
ลัยลาลงจากรถ มีสาวใช้ในชุดขาวเข้ามาเชิญให้ไปยังโต๊ะอาหารที่จัดเอาไว้ด้านใน สตรีในชุดงดงามสี่คนยืนรอต้อนรับอยู่อย่างพร้อมเพรียงเธอเดาว่าคนที่ยืนเป็นคนแรก คือนูรีนภรรยาคนที่หนึ่งของฮะซัน เบน บินฮาซิม ซึ่งเดินตรงเข้ามาทักทายแม่ของเธอ
ทั้งสี่นางไม่ได้สวมฮิญาบ เพราะอยู่กันตามลำพังผู้หญิง เธอจึงถอดมันออกเสีย เพราะรู้สึกร้อนและอึดอัด แม้ว่าห้องนี้จะปรับแอร์คอนดิชั่นเนอร์เย็นฉ่ำ แตกต่างจากผู้คนส่วนมากของอาไบย่าที่ยากจน ความรวยและความจนแตกต่างกันราวพลิกฝ่ามือ
คนรวยก็รวยมาก คนจนก็ยากจนมากจนแทบไม่มีอะไรกิน ขนมปังแข็งๆ ขึ้นรา ยังจัดเป็นอาหารเลิศรส เธอโชคดีที่ชีวิตสมบูรณ์พูนสุขมาตลอด พ่อกับแม่คงกลัวลูกสาวคนนี้ลำบาก ถึงได้คิดจับคู่ให้ แต่หารู้ไม่ว่าเธอจะลำบากยิ่งกว่า หากต้องแต่งงานกับผู้ชายเจ้าชู้อย่างนั้น
หลังจากแม่เธอทักทายสตรีเหล่านั้นเสร็จก็หันมาแนะนำเธอบ้าง ดูเหมือนนูรีนจะจับจ้องใบหน้าของเธอเป็นกรณีพิเศษ
“หนูชื่อลัยลาหรือจ๊ะ”
“ค่ะ” หญิงสาวเอื้อมมือมาจับมือผู้สูงวัยกว่าขึ้นจุมพิต นูรีนพินิจใบหน้าของลัยลาด้วยความพอใจ หญิงสาวผู้นี้งามไปทุกสัดส่วน ทั้งรูปร่างหน้าตา กิริยามารยาท
“ทานข้าวกันนะจ๊ะ วันนี้ป้าสั่งคนทำอาหารรับรองเป็นพิเศษ ปล่อยให้ผู้ชายเขาคุยงานกัน ส่วนเราก็คุยกันตามประสาสาวๆ” นูรีนจับจูงมือลัยลา ผู้ที่ตัวเองตั้งใจอยากได้เป็นสะใภ้
หลังพูดคุยกันได้สองสามประโยค เธอก็ยิ่งถูกชะตา ยิ่งมารู้ว่าลัยลา ผ่านการศึกษาจากประเทศอังกฤษทัดเทียมกับลูกชายก็ยิ่งพอใจ หลังกินอาหารกันเสร็จจึงหยิบเสื้อผ้าแพรพรรณ ที่สั่งซื้อมาให้จากฝรั่งเศสมาให้ เนื้อของมันลื่นมือ สวมใส่สบายบ่งบอกได้ถึงราคาค่างวด
“ตั้งใจเตรียมไว้ให้นะจ๊ะ”
“ขอบพระคุณค่ะท่านป้า” ลัยลารับมาถือไว้ สีหน้าออกอาการอึดอัด ในขณะที่รามิลยาเพียงแต่ยิ้ม แค่มองก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร
เชื่อเถอะ เธอเลี้ยงลัยลามาตั้งแต่เด็ก เด็กคนนี้ไม่ได้หัวอ่อนนักหรอก

ทางด้านพวกผู้ชายเอง ก็กำลังคร่ำเคร่งกับการประชุมแผนงานการขุดเจาะแหล่งน้ำมันแห่งใหม่ ทั้งที่บอกว่าเป็นการเชิญมาเพื่อร่วมสังสรรค์ก็ตาม ราจี๊ฟวางแผนงานทุกขั้นตอนอย่างเป็นระบบได้ฉะฉาน เป็นคนหนุ่มไฟแรงที่พร้อมจะลุยงานหนักแม้จะอายุน้อยที่สุดในบรรดาผู้ชายที่นั่งกันบนโต๊ะอาหาร แต่ราศีกลับทอดจับใบหน้าเขามากกว่าใคร อุลมานจึงพอใจอยู่ไม่น้อย
อย่างนี้ต้องให้รอฮิม ลูกชายคนโตของเขาศึกษางานกับราจี๊ฟให้มาก
ผู้ชายแบบนี้ ถึงจะดูแลปกป้องลัยลาได้
“ข้าชักรู้สึกอิจฉาท่านนะฮะซัน” หลังพูดคุยกันเรื่องงานจบลงแล้ว อุลมานก็เอ่ยขึ้น ฮะซันหรี่ตามองอีกฝ่ายเล็กน้อยแล้วหัวเราะขึ้น เมื่อสายตาของชายตรงหน้าเพ่งมองไปยังลูกชายตน
“ท่านก็น่าอิจฉาน้อยเสียเมื่อไหร่ รอฮิมช่วยงานท่านได้มากทีเดียว ข้าเองยังนึกเสียดาย น่าจะมีลูกชายมากกว่านี้อีกสักหน่อย จะได้แบ่งเบาภาระไปบ้าง”
“อย่างเราคงแก่เกินกว่าจะทำอย่างนั้นแล้วล่ะ ฮะซัน เห็นทีคงต้องให้เป็นรุ่นลูก” อุลมานบอกขึ้น ตายังจับไปยังชายหนุ่มอายุน้อยที่สุดบนโต๊ะอาหาร ฮะซันหัวเราะร่า หรี่ตามองอีกครั้ง
“ได้ข่าวว่าท่านมีลูกสาวสวยอยู่คนหนึ่ง”
“ข้ามีลูกสาวคนเดียวจริงๆ แต่สวยหรือไม่นั้นมันก็แล้วแต่คนมอง” อุลมานถ่อมตัว แม้จะรู้อยู่เต็มอก ว่าลูกสาวตัวเองสวยหยาดฟ้ามาดิน หากใครได้เห็นรับรองเลยว่าจะต้องตกหลุมรัก ลูกสาวของเขาสวยสดงดงามคมคาย หน้าตาเหมือนแม่ราวแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกัน
ราจี๊ฟฟังสนทนาของพ่อกับอุลมานเงียบๆ ไม่พูดอะไร แต่ในใจกำลังขบขัน ลองพ่อหน้าตาแบบนี้ละก็ ไม่ต้องไปคิดถึงลูกสาวให้เสียเวลา ลูกไม้จะหล่นได้ไกลต้นสักแค่ไหนกันเชียว
“จริงสินะ ท่านมีลูกสาวแค่คนเดียว ทั้งที่ท่านก็มีภรรยาถึงสี่คน ทำไมไม่หานังเล็กๆ เพิ่มสักหน่อยละท่าน ลูกสาวก็เอาไว้ดูแลงานเรือนให้เป็นระเบียบเรียบร้อย หรือจะมีลูกชายเพิ่มอีกสักหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไร” ฮะซันแนะนำอย่างหวังดี เขาอายุมากแล้ว แต่ก็ยังหาแสวงหาเด็กสาวเอ๊าะๆ มาเคียงข้างกาย เพราะบรรดาภรรยาทั้งสี่คนของเขาก็แก่เกินกว่าจะปลุกเร้าอารมณ์ของเขาได้แล้ว
และพวกเธอเองก็ไม่ได้หวงห้าม เพราะถึงเขาจะมีฮาเร็มเล็กๆ ในบ้าน แต่พวกเธอทั้งสี่คนก็ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีไม่ขาดแคลน อยากได้อะไรก็เพียงแค่เสียเวลายกมือขึ้นมากระดิกนิ้ว
“ไม่หรอกท่าน ไม่อยากวุ่นวายอะไรอีก ลำพังแค่งานตรงหน้าก็แทบไม่มีเวลาหายใจ ผู้หญิง ตอนใหม่ๆ ก็ดีอยู่หรอก แต่หลังๆ จะเริ่มวุ่นวายเอากับเรา”
“ฮะๆ ท่านนี่แปลกคน พวกผู้หญิงก็เหมือนกับเครื่องประดับที่เพิ่มความสง่าให้กับเรา มีน้อยก็ไม่ดีนักหรอก แต่เอาเถอะ ลางเนื้อชอบลางยา คนเรามันชอบไม่เหมือนกัน”
“ถึงข้าจะมีลูกสาวแค่คนเดียว แต่ลัยลาก็ไม่เคยทำเรื่องหนักใจอะไรให้ ตรงข้ามกลับเรียบร้อยดังผ้าพับไว้ ฉลาดเฉลียว หากเป็นลูกชายละก็ คงเก่งเหมือนหลานชายราจี๊ฟ” อุลมานเอ่ยชมลูกสาวตัวเองจนราจี๊ฟนึกหมั่นไส้ แต่ไม่คิดอยากเห็นเจ้าหล่อนให้เสียลูกตา
เถอะ เดี๋ยววันนี้เมื่อแม่ได้เห็นหน้าหล่อน แม่คงคิดเปลี่ยนใจไปเอง



สาริน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ก.ย. 2556, 22:46:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ก.ย. 2556, 22:46:31 น.

จำนวนการเข้าชม : 1253





<< ตอนที่ 2 50%   ตอนที่ 3 40% >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account