จะเก็บไว้ในใจจนนิรันดร์
ถ้าไม่มีงานสัมมนานั้นอังศุมาลินคงไม่นึกถึงเขาคนนั้นอีก ทั้ง ๆ ที่หลายปีที่ผ่านมาเธอลืมเขาไปแล้วแท้ ๆ เขาที่เธอแอบรักมาตั้งแต่เรียนมัธยม เขาที่ไม่เคยคิดอะไรกับเธอมากกว่าเพื่อนร่วมห้อง และเขาที่ทำร้ายจิตใจเธอโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว
และเธอจะไม่รู้สึกผิดถ้าเธอไม่มีอธิฐานที่อยู่ข้าง ๆ เธอ อธิษฐานที่รักเธอจนสุดหัวใจ ทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ
และมันก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นถัาเธอไม่ต้องมาเจอกับเขาคนนั้นอีก
และเธอจะไม่รู้สึกผิดถ้าเธอไม่มีอธิฐานที่อยู่ข้าง ๆ เธอ อธิษฐานที่รักเธอจนสุดหัวใจ ทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ
และมันก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นถัาเธอไม่ต้องมาเจอกับเขาคนนั้นอีก
Tags: รักสามเศร้า / สับสน / วุ่นวาย
ตอน: 11 ความจริง
สวัสดึคนรักตัวหนังสือทุกคนนะคะ ตอนนี้คนเขียนชักจะเริ่มอิจฉานางเอกแล้วสิ แต่บางทีก็สงสารนางเอกนะคะ เธอดูเป็นคนหลายใจไปโดยไม่รู้ตัว...ก็รักทั้งสองคนนี่หน่า
11 ความจริง
“ขยับเข้าใกล้กันอีกหน่อยนะครับ อย่างนั้นแหล่ะครับดี”
อังศุมาลินกับพัฒนากรทำตามที่ตากล้องสั่ง วันนี้เขาสองคนมาถ่ายรูปไว้ใช้ในงานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า
“เสร็จแล้วครับ เชิญไปเปลี่ยนชุดได้เลยครับ”
“ขอบคุณครับ”
พัฒนากรดูจะมีความสุขมากเป็นพิเศษทำให้อังศุมาลินอดขำไม่ได้
“แฟนคุณน้องนี่น่ารกจังเลยนะคะ”
“พี่อิจฉาจริง ๆ”
ผู้ช่วยสองคนที่มาช่วยอังศุมาลินแต่งตัวมองพัฒนากรตาเป็นมัน
“ใคร ๆ ก็พูดแบบนั้น”
อังศุมาลินตอบอย่างภูมิใจ ก็ใครต่อใครมักจะพูดว่าอิจฉาเธอกันทุกคน
“แหม คุณน้องนี่ไม่ค่อยเลยนะคะ ว่าแต่มีแบบนี้อีกไหมอ่ะคะ หาให้พี่บ้างสิ” ที่หน้าร้านเมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งที่ประตู “มีลูกค้ามาพี่ขอตัว
ก่อนนะคะ”
“พี่เอก”
“เราไม่เจอกันนานเลยนะ อิ้งสบายดีใช่ไหม”
อัครพลเดินเซเข้ามาหาอังศุมาลิน
“ค่ะ พี่เอกมาได้ยังไงคะ เอ่อ...มีธุระอะไรรึเปล่า”
“พี่คิดถึงอิ้ง อิ้งกำลังจะแต่งงานเหรอ”
อัครพลถามพร้อมเดินเข้ามาใกล้อังศุมาลิน หญิงสาวได้กลิ่นแอลกอฮอลจาง ๆ จากตัวเขาเลยต้องถอยหนี ส่วนผู้ช่วยอีกคนก็หายไปไหน
แล้วไม่รู้
“พี่เอกดื่มมาเหรอคะ”
“อิ้งสาวมากเลยนะ”
อัครพลกระชากแขนหญิงสาวให้เข้ามาใกล้ ๆ
“ว้าย! พี่เอกทำอะไรคะปล่อยอิ้งนะ”
“พี่ขอโทษอิ้งเจ็บไหม”
และเหมือนเขาจะรู้ตัวเลยรีบปล่อยมือ
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เอกเมาแล้วกลับไปนอนเถอะนะคะ”
อังศุมาลินใช้นำเย็นเข้าลูบ เพราะเห็นท่าทางของคนตรงหน้าดูไม่ปกติ
“ทำไมอิ้งไม่เลือกพี่ พี่รออิ้งมาตั้งหลายปีแล้วอิ้งรู้ไหม พี่ทำทุกทางให้เราได้อยู่ด้วยกัน พี่ทำให้มันหมดอนาคต อิ้งก็ยังไม่เลือกพี่”
“พี่เอกพูดอะไรคะ”
อังศุมาลินเริ่มสงสัย แต่ก็ต้องถอยห่างเมื่อคนไร้สติกำลังเดินเข้ามาใกล้
“อิ้งเป็นของพี่เถอะนะ”
อัครพลกระชากอังศุมาลินเข้าไปลวนลาม
“พี่เอกอย่า ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
อังศุมาลินร้องตะโกน พยายามดิ้นจนมือไปปัดกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะหล่นของข้างในกระจายอยู่เต็มพื้น พัฒนากรกันพนักงานในร้านรีบวิ่ง
มา พนักงานจับตัวอัครพลไว้
“ปล่อยสิวะ อิ้งพี่รักอิ้งนะ อิ้งจะไปแต่งงานกับคนอื่นไม่ได้”
“พี่เอกทำแบบนี้อิ้งคงจะรักพี่เอกไม่ได้หรอกค่ะ เอาไว้พี่เอกหายเมาแล้วค่อยมาพูดกันนะคะ วันนี้พี่เอกกลับบ้านไปก่อนนะคะ พี่คะปล่อย
เขาเถอะค่ะ”
อัครพลเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยยอมเดินกลับไปขึ้นรถแล้วรีบขับออกไป
“อิ้งเป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“ไม่จ๊ะ”
อังศุมาลินส่ายหน้าแล้วเดินมาเก็บข้าวของจนไปเจอกับกระดาษแผ่นหนึ่ง เธอจำได้ว่านันธิตาเป็นคนให้เธอเมื่อสองอาทิตก่อนเธอว่าจะ
อ่านมันอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้อ่านสักที
/หมอหนุ่มชื่อดังถูกฟ้องยึดใบประกอบโรค นายอธิษฐาน เชี่ยวชาญแพทย์ ขนาดนี้เรื่องกำลังอยู่ในศาลไม่รู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร/
เพียงแค่นี้เธอก็พอเดาเรื่องออกว่ามันเป็นยังไงมายังไง
“เขาดูน่ากลัวมากเลยนะ...อิ้งอ่านอะไรอยู่”
พัฒนากรก้มหน้าลงมาถาม อังศุมาลินไม่ตอบยื่นกระดาษในมือไปให้ พัฒนากรแอบเห็นสีหน้าของแฟนสาวดูไม่ค่อยดีเลยรีบอ่านดู
“เธอมีอะไรจะบอกเราไหม”
“เขาไม่อยากให้เธอต้องเดือดร้อน”
พัฒนากรก้มหน้ากัดฟันพูดไม่ยอมสบตา
“เราจะไปหาอิฐ”
อังศุมาลินรีบเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว พัฒนากรเฝ้ารอจนหญิงสาวเดินออกมา
“อิ้ง เรื่องของเรามันจบแล้วใช่ไหม”
น้ำเสียงเจ็บปวดเอ่ยถาม อังศุมาลินไม่กล้าแม้จะหันไปมองหน้า เธอก้มหน้าเดินออกจากร้าน
“เดี๋ยวเราไปส่ง”
อังศุมาลินนั่งร้องไห้มาตลอดทางจนมาถึงบ้านของอธิษฐาน พัฒนากรก็ไม่ได้พูดอะไรอีก คงหมดเวลาของเขาแล้ว ชายหนุ่มคิดในใจ จอดรถให้เธอลง
เธอจะรู้ไหมว่าการที่เขาต้องมาส่งเธอมันต้องฝืนใจมากแค่ไหน เขาไม่อยากเห็นคนที่เขารักไปหาคนที่เธอยังรักหรอก แต่เขาก็ยังอยากเห็นเธอให้นานที่สุดอยู่ดี
อังศุมาลินรีบลงจากรถ สรินดาแม่ของอธิษฐานที่รถน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านหันมาเห็นเธอแล้วก็ต้องตกใจ เพราะบนใบหน้าสวย ๆ นั้นเปรอะไปด้วยคราบน้ำตา
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
“หนูอิ้งเป็นไงมาไงลูก”
“หนูมาหาอิฐค่ะ เขาอยู่ที่นี่ใช่ไหมคะ”
“จ๊ะ เอ่อ...หนูพาเพื่อนเข้าบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะไปตามไอ้หนูมันมาให้”
อังศุมาลินทำตามที่แม่ของอธิษฐานบอกเธอเข้ามารออยู่ที่ในบ้าน พัฒนากรมองไปที่หน้าทีวีที่ยังมีรูปถ่ายของอังศุมาลินกับครอบครัวของ
อธิษฐานตั้งอยู่
“อิ้งคงจะสนิทกับครอบครัวนี้มา กับแม่เราอิ้งยังเรียกแค่น้า”
อังศุมาลินหันไปมองตามพัฒนากรแล้วเธอก็เดินไปหยิบรู้นั้นมาถือ
“เราคบกับเขามาตั้งเจ็ดปีนี่”
“วางมันลงแล้วกลับไปซะ”
เสียงแข็งของคนคุ้นเคยดังมาจากหน้าบ้าน อังศุมาลินวางรูปลงตามคำสั่งแล้วเดินมาหาคนใจร้ายพร้อมกับตบหน้าเขาไปหนึ่งที
“อิฐเรารู้แล้วนะว่าอิฐถูกไล้ออกจากโรงพยาบาล อิฐทำแบบนี้กับเราได้ยังไง”
“อิฐจะทำอะไรมันก็เรื่องของอิฐ อิ้งไม่เกี่ยว...”
อังศุมาลินตบหน้าคนใจร้ายไปอีกหนึ่งที
“พอเถอะอิ้ง เราเองก็ผิดด้วยเหมือนกัน”
พัฒนากรเดินเข้ามาหาทั้งสองคน
“พวกเธอทำเหมือนเราไม่มีความคิด พวกเธอต่างคิดกันเองว่าสิ่งที่ทำมันดี พวกเธอเห็นเราเป็นอะไร”
อังศุมาลินมองหน้าของทั้งสองคนสลับกันแล้วทรุดตัวลงไปร้องไห้
“คุณอิฐเขาทำไปเพราะรักอิ้งมาก เขาขอให้เราดูแลอิ้งแทนเขา...”
พัฒนากรกับอธิษฐานช่วยกันเล่าเรื่องทั้งหมดให้อังศุมาลินฟัง ในห้องเกิดบรรยากาศตึงเครียดปกคลุม อังศุมาลินนั่งฟังอยู่เงียบ ๆ จนทั้ง
สองคนพูดจบ แล้วลุกเดินไปถือกระเป๋า
“อิ้งจะไปไหน”
พัฒนากรถาม
“เราต้องการอยู่คนเดียว”
อังศุมาลินพูดจบก็เดินออกไปพัฒนากรจะตามแต่ก็ถูกอธิษฐานห้ามไว้
“ให้เวลาอิ้งสักพักหนึ่ง พรุ่งนี้ค่อยโทรหาเธอก็ได้”
“อิ้งรู้เรื่องแล้วคุณยังจะ...”
“สามเดือนนี้ผมเชื่อว่าคุณสองคนคงจะมีเรื่องราวดี ๆ มากพอให้อิ้งจำใช่ไหม คนที่สำคัญที่สุดก็คืออิ้งการตัดสินใจทั้งหมดให้ขึ้นอยู่ที่เธอก็
แล้วกัน”
ช่วงสาย ๆ ของวันต่อมาอังศุมาลินมานั่งหงอยอยู่ที่ห้องเจ้านายสาวคนสวย เพราะเธอไม่มีที่จะไปแล้วเธอก็เลยมาขอนอนที่ออฟฟิศเสียเลย
“นอนไม่หลับล่ะสิ กาแฟพี่ชงมาเผื่อ”
เจ้านายสาวที่เห็นแพนด้ามานั่งอยู่ในห้องก็รู้ทันทีว่าแม่นักเขียนคนเก่งป่วยใจอย่างหนัก
“ขอบคุณค่ะคุณปู”
“เธออย่าหงอยแบบนั้นสิ ดูไปรอบ ๆ สิมันคือวันที่สดใส...มั่ง”
นันธิตาอยากจะปลอบใจแต่เอาเข้าจริง ๆ วันนี้ฝนตกหนังตั้งแต่มืดแล้ว ไม่มีแสงแดดให้เห็นเลยสักนิด
“อิ้งแค่คิดไม่ตกเองค่ะ”
“เธอจะตันสินใจยังไง พี่ล่ะหนักใจแทนเธอจริง ๆ ทั้งสองคนนั้นเขาก็ดีทั้งคู่”
อังศุมาลินก้มหน้าดื่มกาแฟแล้วใช้ความคิด
“มันก็จริงค่ะ แต่เขาก็ใช่หัวใจอิ้งไปเล่นสนุก อิฐเขาทำแบบนี้กับอิ้งได้ยังไง”
“พูดถึงอิฐ พี่ก็เพิ่งได้ข่าวจากวงในมาว่าคดีของอิฐจะชนะร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เขายังไม่มีหลักฐานที่แน่นอนแค่นั้น ทนายความคนนี้เก่งมาก
เลยนะ เห็นว่าทางดิจ๊อบวินซี้จะเอามาขึ้นปกด้วย”
“คุณปูรู้จักทนายความของอิฐหรือคะ”
“อืม ก็ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอก แต่พอจะหาทางติดต่อได้ แล้วอิ้งถามทำไม”
“อิ้งอยากจะช่วยอิฐน่ะคะ”
“ช่วย?”
อังศุมาลินไม่ตอบแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งไปให้ เธอจะต้องช่วยอธิษฐานได้แน่นอน
ร้านอาหาร NA NA Win
ตอนค่ำที่ร้านอาหารหรูใจกลางเมือง อังศุมาลินนัดใครบางคนมาที่นี่ เธอเลยต้องไปลงทุนเช่าชุดสวยราคาหลายหลักมาใส่ มีเปิดหน้านิด
เปิดหลังหน่อย
“อิ้งสวยมากเลยรู้ตัวไหม”
ชายหนุ่มที่อังศุมาลินนัดมาเริ่มพูดอ้อแอ้ ตาเริ่มเยิ้มเพราะดื่มไปหลายแก้ว
“อิ้งสวยก็เพื่อพี่เอกนั้นแหล่ะค่ะ ตั้งแต่ที่พี่เอกมาหาอิ้งที่ร้านนั้น อิ้งก็รู้สึกคิดถึงพี่เอกมาก อิ้งไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้เลยไม่ว่าจะกับ
อิฐ หรือแฟนใหม่อิ้ง”
อังศุมาลินพูดพร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มชวนฝัน
“อิ้งพูดจริง ๆ เหรอ อิ้งคิดถึงพี่จริง ๆ เหรอ”
“จริงสิคะ อิ้งเบื่อคนไม่มีอนาคตพวกนั้น ไม่ว่าจะเป็นอิฐ โดยเฉพาะอิฐคอยมาตื้อขอคืนดีกับอิ้งตลอดเลย งานก็ไม่มีทำแล้วยังจะมายุ่งกับอิ้งอยู่อีก ส่วนแฟนใหม่อิ้งก็อีกวัน ๆ ก็ทำแต่งานแต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเท่าไหร่ อิ้งล่ะเบื่อ แต่ก็ไม่มีวิธีปฏิเสธเขา”
“อิ้งอยากให้พี่ช่วยไหมล่ะ”
อังศุมาลินยิ้มกริ่มในใจ วิธีที่อธิษฐานบอกมาใช่ได้จริง ๆ เรื่องทั้งหมดมันมีอยู่ว่าอังศุมาลินคิดจะช่วยอธิษฐานให้พ้นคดี เธอเลยยื่นข้อเสนอ
กับอธิษฐานว่าถ้าอยากให้หายโกรธก็ต้องให้เธอช่วย อธิษฐานเลยยอมบอกวิธีนี้มา
“พี่เอกช่วยอิ้งได้เหรอคะ”
“ได้สิ...ขนาดไอ้อิฐที่ว่าแน่รู้ไส้พุงพี่ พี่ยังวางยามันจนตกงานเลย”
“พี่เอกทำยังไงคะ บอกอิ้บ้างสิ อิ้งจะได้ช่วยซะใจอีกคน”
“มันก็ง่าย ๆ พี่ก็แค่ใช้เวลาที่มันเดินตามหาอิ้ง พี่ก็เข้าไปฉีดยาที่หน้าคนไข้ที่นอนหลับอยู่ เพิ่มไปอีกครึ่งเข็ม แค่นี้ก็จบ ในห้องฝ่าตัดพี่เข้า
ออกสบายใคร ๆ ก็ไม่สงสัย”
“ฮา ๆ สะใจดีนะคะ อิ้งดีใจจริง ๆ ที่อิ้งไม่ได้คบกับพี่เอก ไม่อยากนั้นอิ้งคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเพราะพี่เป็นหมอไร้จรรยาบรรณ”
“อิ้งทำไมพูดกับพี่แบบนี้ล่ะ”
“ก็เพราะอิ้งได้รู้ธาตุแท้ของพี่เอกนะสิคะ เอาไว้พี่เอกก็ไปรอหมายศาลที่บ้านนะคะ ขอให้โชคดีกับบาปที่พี่เอกทำ”
อังศุมาลินลุกขึ้นทุบโต๊ะ แล้วเดินไปหาคนที่รออยู่หลังร้าน
“เป็นไงบ้างคะทุกคน”
“ภาพเสียงคมชัดจ๊ะ”
เนวดีรุ่นพี่ของอธิษฐานเป็นคนตอบ
“อิฐขอบใจอิ้งมากนะ ขอโทษที่ทำให้เสียใจ”
“ไม่เป็นอะไร เราคบกันมานานมีอะไรก็ต้องบอกกัน รู้ไหม”
อังศุมาลินเดินไปจับมืออธิษฐาน ชายหนุ่มก็เอามืออีกข้างมาจับตอบ เลยกลายเป็นว่าทั้งคู่กุ่มมือกัน
“อิฐสัญญา”
พัฒนากรทนเห็นภาพบาดตาไม่ได้เลยต้องเดินออกมาจากห้อง อธิษฐานหันไปเห็นพอดีก็เลยปล่อยมืออังศุมาลินแล้วพยักหน้าให้เดินตาม
ไป
“เรา...”
“ไปเถอะ ยังไงตอนนี้เขาก็คือแฟนอิ้ง”
อังศุมาลินพยักหน้ารับรู้แล้วเดินตามพัฒนากรมาถึงที่รถ
“มาทำไม”
“จะกลับบ้านด้วย”
“จะดีเหรอแล้วคุณอิฐเขาจะ...”
“ไม่หรอก...ไปกันเถอะ”
พูดจบก็ดันหลังคนตัวใหญ่กว่าขึ้นรถ...ทางนี้จะถูกรึเปล่านะ
11 ความจริง
“ขยับเข้าใกล้กันอีกหน่อยนะครับ อย่างนั้นแหล่ะครับดี”
อังศุมาลินกับพัฒนากรทำตามที่ตากล้องสั่ง วันนี้เขาสองคนมาถ่ายรูปไว้ใช้ในงานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า
“เสร็จแล้วครับ เชิญไปเปลี่ยนชุดได้เลยครับ”
“ขอบคุณครับ”
พัฒนากรดูจะมีความสุขมากเป็นพิเศษทำให้อังศุมาลินอดขำไม่ได้
“แฟนคุณน้องนี่น่ารกจังเลยนะคะ”
“พี่อิจฉาจริง ๆ”
ผู้ช่วยสองคนที่มาช่วยอังศุมาลินแต่งตัวมองพัฒนากรตาเป็นมัน
“ใคร ๆ ก็พูดแบบนั้น”
อังศุมาลินตอบอย่างภูมิใจ ก็ใครต่อใครมักจะพูดว่าอิจฉาเธอกันทุกคน
“แหม คุณน้องนี่ไม่ค่อยเลยนะคะ ว่าแต่มีแบบนี้อีกไหมอ่ะคะ หาให้พี่บ้างสิ” ที่หน้าร้านเมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งที่ประตู “มีลูกค้ามาพี่ขอตัว
ก่อนนะคะ”
“พี่เอก”
“เราไม่เจอกันนานเลยนะ อิ้งสบายดีใช่ไหม”
อัครพลเดินเซเข้ามาหาอังศุมาลิน
“ค่ะ พี่เอกมาได้ยังไงคะ เอ่อ...มีธุระอะไรรึเปล่า”
“พี่คิดถึงอิ้ง อิ้งกำลังจะแต่งงานเหรอ”
อัครพลถามพร้อมเดินเข้ามาใกล้อังศุมาลิน หญิงสาวได้กลิ่นแอลกอฮอลจาง ๆ จากตัวเขาเลยต้องถอยหนี ส่วนผู้ช่วยอีกคนก็หายไปไหน
แล้วไม่รู้
“พี่เอกดื่มมาเหรอคะ”
“อิ้งสาวมากเลยนะ”
อัครพลกระชากแขนหญิงสาวให้เข้ามาใกล้ ๆ
“ว้าย! พี่เอกทำอะไรคะปล่อยอิ้งนะ”
“พี่ขอโทษอิ้งเจ็บไหม”
และเหมือนเขาจะรู้ตัวเลยรีบปล่อยมือ
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เอกเมาแล้วกลับไปนอนเถอะนะคะ”
อังศุมาลินใช้นำเย็นเข้าลูบ เพราะเห็นท่าทางของคนตรงหน้าดูไม่ปกติ
“ทำไมอิ้งไม่เลือกพี่ พี่รออิ้งมาตั้งหลายปีแล้วอิ้งรู้ไหม พี่ทำทุกทางให้เราได้อยู่ด้วยกัน พี่ทำให้มันหมดอนาคต อิ้งก็ยังไม่เลือกพี่”
“พี่เอกพูดอะไรคะ”
อังศุมาลินเริ่มสงสัย แต่ก็ต้องถอยห่างเมื่อคนไร้สติกำลังเดินเข้ามาใกล้
“อิ้งเป็นของพี่เถอะนะ”
อัครพลกระชากอังศุมาลินเข้าไปลวนลาม
“พี่เอกอย่า ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
อังศุมาลินร้องตะโกน พยายามดิ้นจนมือไปปัดกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะหล่นของข้างในกระจายอยู่เต็มพื้น พัฒนากรกันพนักงานในร้านรีบวิ่ง
มา พนักงานจับตัวอัครพลไว้
“ปล่อยสิวะ อิ้งพี่รักอิ้งนะ อิ้งจะไปแต่งงานกับคนอื่นไม่ได้”
“พี่เอกทำแบบนี้อิ้งคงจะรักพี่เอกไม่ได้หรอกค่ะ เอาไว้พี่เอกหายเมาแล้วค่อยมาพูดกันนะคะ วันนี้พี่เอกกลับบ้านไปก่อนนะคะ พี่คะปล่อย
เขาเถอะค่ะ”
อัครพลเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยยอมเดินกลับไปขึ้นรถแล้วรีบขับออกไป
“อิ้งเป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“ไม่จ๊ะ”
อังศุมาลินส่ายหน้าแล้วเดินมาเก็บข้าวของจนไปเจอกับกระดาษแผ่นหนึ่ง เธอจำได้ว่านันธิตาเป็นคนให้เธอเมื่อสองอาทิตก่อนเธอว่าจะ
อ่านมันอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้อ่านสักที
/หมอหนุ่มชื่อดังถูกฟ้องยึดใบประกอบโรค นายอธิษฐาน เชี่ยวชาญแพทย์ ขนาดนี้เรื่องกำลังอยู่ในศาลไม่รู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร/
เพียงแค่นี้เธอก็พอเดาเรื่องออกว่ามันเป็นยังไงมายังไง
“เขาดูน่ากลัวมากเลยนะ...อิ้งอ่านอะไรอยู่”
พัฒนากรก้มหน้าลงมาถาม อังศุมาลินไม่ตอบยื่นกระดาษในมือไปให้ พัฒนากรแอบเห็นสีหน้าของแฟนสาวดูไม่ค่อยดีเลยรีบอ่านดู
“เธอมีอะไรจะบอกเราไหม”
“เขาไม่อยากให้เธอต้องเดือดร้อน”
พัฒนากรก้มหน้ากัดฟันพูดไม่ยอมสบตา
“เราจะไปหาอิฐ”
อังศุมาลินรีบเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว พัฒนากรเฝ้ารอจนหญิงสาวเดินออกมา
“อิ้ง เรื่องของเรามันจบแล้วใช่ไหม”
น้ำเสียงเจ็บปวดเอ่ยถาม อังศุมาลินไม่กล้าแม้จะหันไปมองหน้า เธอก้มหน้าเดินออกจากร้าน
“เดี๋ยวเราไปส่ง”
อังศุมาลินนั่งร้องไห้มาตลอดทางจนมาถึงบ้านของอธิษฐาน พัฒนากรก็ไม่ได้พูดอะไรอีก คงหมดเวลาของเขาแล้ว ชายหนุ่มคิดในใจ จอดรถให้เธอลง
เธอจะรู้ไหมว่าการที่เขาต้องมาส่งเธอมันต้องฝืนใจมากแค่ไหน เขาไม่อยากเห็นคนที่เขารักไปหาคนที่เธอยังรักหรอก แต่เขาก็ยังอยากเห็นเธอให้นานที่สุดอยู่ดี
อังศุมาลินรีบลงจากรถ สรินดาแม่ของอธิษฐานที่รถน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านหันมาเห็นเธอแล้วก็ต้องตกใจ เพราะบนใบหน้าสวย ๆ นั้นเปรอะไปด้วยคราบน้ำตา
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
“หนูอิ้งเป็นไงมาไงลูก”
“หนูมาหาอิฐค่ะ เขาอยู่ที่นี่ใช่ไหมคะ”
“จ๊ะ เอ่อ...หนูพาเพื่อนเข้าบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะไปตามไอ้หนูมันมาให้”
อังศุมาลินทำตามที่แม่ของอธิษฐานบอกเธอเข้ามารออยู่ที่ในบ้าน พัฒนากรมองไปที่หน้าทีวีที่ยังมีรูปถ่ายของอังศุมาลินกับครอบครัวของ
อธิษฐานตั้งอยู่
“อิ้งคงจะสนิทกับครอบครัวนี้มา กับแม่เราอิ้งยังเรียกแค่น้า”
อังศุมาลินหันไปมองตามพัฒนากรแล้วเธอก็เดินไปหยิบรู้นั้นมาถือ
“เราคบกับเขามาตั้งเจ็ดปีนี่”
“วางมันลงแล้วกลับไปซะ”
เสียงแข็งของคนคุ้นเคยดังมาจากหน้าบ้าน อังศุมาลินวางรูปลงตามคำสั่งแล้วเดินมาหาคนใจร้ายพร้อมกับตบหน้าเขาไปหนึ่งที
“อิฐเรารู้แล้วนะว่าอิฐถูกไล้ออกจากโรงพยาบาล อิฐทำแบบนี้กับเราได้ยังไง”
“อิฐจะทำอะไรมันก็เรื่องของอิฐ อิ้งไม่เกี่ยว...”
อังศุมาลินตบหน้าคนใจร้ายไปอีกหนึ่งที
“พอเถอะอิ้ง เราเองก็ผิดด้วยเหมือนกัน”
พัฒนากรเดินเข้ามาหาทั้งสองคน
“พวกเธอทำเหมือนเราไม่มีความคิด พวกเธอต่างคิดกันเองว่าสิ่งที่ทำมันดี พวกเธอเห็นเราเป็นอะไร”
อังศุมาลินมองหน้าของทั้งสองคนสลับกันแล้วทรุดตัวลงไปร้องไห้
“คุณอิฐเขาทำไปเพราะรักอิ้งมาก เขาขอให้เราดูแลอิ้งแทนเขา...”
พัฒนากรกับอธิษฐานช่วยกันเล่าเรื่องทั้งหมดให้อังศุมาลินฟัง ในห้องเกิดบรรยากาศตึงเครียดปกคลุม อังศุมาลินนั่งฟังอยู่เงียบ ๆ จนทั้ง
สองคนพูดจบ แล้วลุกเดินไปถือกระเป๋า
“อิ้งจะไปไหน”
พัฒนากรถาม
“เราต้องการอยู่คนเดียว”
อังศุมาลินพูดจบก็เดินออกไปพัฒนากรจะตามแต่ก็ถูกอธิษฐานห้ามไว้
“ให้เวลาอิ้งสักพักหนึ่ง พรุ่งนี้ค่อยโทรหาเธอก็ได้”
“อิ้งรู้เรื่องแล้วคุณยังจะ...”
“สามเดือนนี้ผมเชื่อว่าคุณสองคนคงจะมีเรื่องราวดี ๆ มากพอให้อิ้งจำใช่ไหม คนที่สำคัญที่สุดก็คืออิ้งการตัดสินใจทั้งหมดให้ขึ้นอยู่ที่เธอก็
แล้วกัน”
ช่วงสาย ๆ ของวันต่อมาอังศุมาลินมานั่งหงอยอยู่ที่ห้องเจ้านายสาวคนสวย เพราะเธอไม่มีที่จะไปแล้วเธอก็เลยมาขอนอนที่ออฟฟิศเสียเลย
“นอนไม่หลับล่ะสิ กาแฟพี่ชงมาเผื่อ”
เจ้านายสาวที่เห็นแพนด้ามานั่งอยู่ในห้องก็รู้ทันทีว่าแม่นักเขียนคนเก่งป่วยใจอย่างหนัก
“ขอบคุณค่ะคุณปู”
“เธออย่าหงอยแบบนั้นสิ ดูไปรอบ ๆ สิมันคือวันที่สดใส...มั่ง”
นันธิตาอยากจะปลอบใจแต่เอาเข้าจริง ๆ วันนี้ฝนตกหนังตั้งแต่มืดแล้ว ไม่มีแสงแดดให้เห็นเลยสักนิด
“อิ้งแค่คิดไม่ตกเองค่ะ”
“เธอจะตันสินใจยังไง พี่ล่ะหนักใจแทนเธอจริง ๆ ทั้งสองคนนั้นเขาก็ดีทั้งคู่”
อังศุมาลินก้มหน้าดื่มกาแฟแล้วใช้ความคิด
“มันก็จริงค่ะ แต่เขาก็ใช่หัวใจอิ้งไปเล่นสนุก อิฐเขาทำแบบนี้กับอิ้งได้ยังไง”
“พูดถึงอิฐ พี่ก็เพิ่งได้ข่าวจากวงในมาว่าคดีของอิฐจะชนะร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เขายังไม่มีหลักฐานที่แน่นอนแค่นั้น ทนายความคนนี้เก่งมาก
เลยนะ เห็นว่าทางดิจ๊อบวินซี้จะเอามาขึ้นปกด้วย”
“คุณปูรู้จักทนายความของอิฐหรือคะ”
“อืม ก็ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอก แต่พอจะหาทางติดต่อได้ แล้วอิ้งถามทำไม”
“อิ้งอยากจะช่วยอิฐน่ะคะ”
“ช่วย?”
อังศุมาลินไม่ตอบแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งไปให้ เธอจะต้องช่วยอธิษฐานได้แน่นอน
ร้านอาหาร NA NA Win
ตอนค่ำที่ร้านอาหารหรูใจกลางเมือง อังศุมาลินนัดใครบางคนมาที่นี่ เธอเลยต้องไปลงทุนเช่าชุดสวยราคาหลายหลักมาใส่ มีเปิดหน้านิด
เปิดหลังหน่อย
“อิ้งสวยมากเลยรู้ตัวไหม”
ชายหนุ่มที่อังศุมาลินนัดมาเริ่มพูดอ้อแอ้ ตาเริ่มเยิ้มเพราะดื่มไปหลายแก้ว
“อิ้งสวยก็เพื่อพี่เอกนั้นแหล่ะค่ะ ตั้งแต่ที่พี่เอกมาหาอิ้งที่ร้านนั้น อิ้งก็รู้สึกคิดถึงพี่เอกมาก อิ้งไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้เลยไม่ว่าจะกับ
อิฐ หรือแฟนใหม่อิ้ง”
อังศุมาลินพูดพร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มชวนฝัน
“อิ้งพูดจริง ๆ เหรอ อิ้งคิดถึงพี่จริง ๆ เหรอ”
“จริงสิคะ อิ้งเบื่อคนไม่มีอนาคตพวกนั้น ไม่ว่าจะเป็นอิฐ โดยเฉพาะอิฐคอยมาตื้อขอคืนดีกับอิ้งตลอดเลย งานก็ไม่มีทำแล้วยังจะมายุ่งกับอิ้งอยู่อีก ส่วนแฟนใหม่อิ้งก็อีกวัน ๆ ก็ทำแต่งานแต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเท่าไหร่ อิ้งล่ะเบื่อ แต่ก็ไม่มีวิธีปฏิเสธเขา”
“อิ้งอยากให้พี่ช่วยไหมล่ะ”
อังศุมาลินยิ้มกริ่มในใจ วิธีที่อธิษฐานบอกมาใช่ได้จริง ๆ เรื่องทั้งหมดมันมีอยู่ว่าอังศุมาลินคิดจะช่วยอธิษฐานให้พ้นคดี เธอเลยยื่นข้อเสนอ
กับอธิษฐานว่าถ้าอยากให้หายโกรธก็ต้องให้เธอช่วย อธิษฐานเลยยอมบอกวิธีนี้มา
“พี่เอกช่วยอิ้งได้เหรอคะ”
“ได้สิ...ขนาดไอ้อิฐที่ว่าแน่รู้ไส้พุงพี่ พี่ยังวางยามันจนตกงานเลย”
“พี่เอกทำยังไงคะ บอกอิ้บ้างสิ อิ้งจะได้ช่วยซะใจอีกคน”
“มันก็ง่าย ๆ พี่ก็แค่ใช้เวลาที่มันเดินตามหาอิ้ง พี่ก็เข้าไปฉีดยาที่หน้าคนไข้ที่นอนหลับอยู่ เพิ่มไปอีกครึ่งเข็ม แค่นี้ก็จบ ในห้องฝ่าตัดพี่เข้า
ออกสบายใคร ๆ ก็ไม่สงสัย”
“ฮา ๆ สะใจดีนะคะ อิ้งดีใจจริง ๆ ที่อิ้งไม่ได้คบกับพี่เอก ไม่อยากนั้นอิ้งคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเพราะพี่เป็นหมอไร้จรรยาบรรณ”
“อิ้งทำไมพูดกับพี่แบบนี้ล่ะ”
“ก็เพราะอิ้งได้รู้ธาตุแท้ของพี่เอกนะสิคะ เอาไว้พี่เอกก็ไปรอหมายศาลที่บ้านนะคะ ขอให้โชคดีกับบาปที่พี่เอกทำ”
อังศุมาลินลุกขึ้นทุบโต๊ะ แล้วเดินไปหาคนที่รออยู่หลังร้าน
“เป็นไงบ้างคะทุกคน”
“ภาพเสียงคมชัดจ๊ะ”
เนวดีรุ่นพี่ของอธิษฐานเป็นคนตอบ
“อิฐขอบใจอิ้งมากนะ ขอโทษที่ทำให้เสียใจ”
“ไม่เป็นอะไร เราคบกันมานานมีอะไรก็ต้องบอกกัน รู้ไหม”
อังศุมาลินเดินไปจับมืออธิษฐาน ชายหนุ่มก็เอามืออีกข้างมาจับตอบ เลยกลายเป็นว่าทั้งคู่กุ่มมือกัน
“อิฐสัญญา”
พัฒนากรทนเห็นภาพบาดตาไม่ได้เลยต้องเดินออกมาจากห้อง อธิษฐานหันไปเห็นพอดีก็เลยปล่อยมืออังศุมาลินแล้วพยักหน้าให้เดินตาม
ไป
“เรา...”
“ไปเถอะ ยังไงตอนนี้เขาก็คือแฟนอิ้ง”
อังศุมาลินพยักหน้ารับรู้แล้วเดินตามพัฒนากรมาถึงที่รถ
“มาทำไม”
“จะกลับบ้านด้วย”
“จะดีเหรอแล้วคุณอิฐเขาจะ...”
“ไม่หรอก...ไปกันเถอะ”
พูดจบก็ดันหลังคนตัวใหญ่กว่าขึ้นรถ...ทางนี้จะถูกรึเปล่านะ
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ย. 2556, 11:19:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ย. 2556, 11:26:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 1117
| << 10 เริ่มต้นใหม่กับรักครั้งเก่า | 12 ถ้าต้องเลือกใครสักคน >> |
เพียงใจกล้า 7 ก.ย. 2556, 11:21:56 น.
ผู้ชายสองคนนี้อยากจะเป็นสุภาพบุรุตทั้งคู่เลย ยอมถอนตัวกันทั้งคู่ แหม ๆ มาหาคนเขียนสักคนได้ไหมเนี่ย
ผู้ชายสองคนนี้อยากจะเป็นสุภาพบุรุตทั้งคู่เลย ยอมถอนตัวกันทั้งคู่ แหม ๆ มาหาคนเขียนสักคนได้ไหมเนี่ย