จะเก็บไว้ในใจจนนิรันดร์
ถ้าไม่มีงานสัมมนานั้นอังศุมาลินคงไม่นึกถึงเขาคนนั้นอีก ทั้ง ๆ ที่หลายปีที่ผ่านมาเธอลืมเขาไปแล้วแท้ ๆ เขาที่เธอแอบรักมาตั้งแต่เรียนมัธยม เขาที่ไม่เคยคิดอะไรกับเธอมากกว่าเพื่อนร่วมห้อง และเขาที่ทำร้ายจิตใจเธอโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว
และเธอจะไม่รู้สึกผิดถ้าเธอไม่มีอธิฐานที่อยู่ข้าง ๆ เธอ อธิษฐานที่รักเธอจนสุดหัวใจ ทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ
และมันก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นถัาเธอไม่ต้องมาเจอกับเขาคนนั้นอีก
และเธอจะไม่รู้สึกผิดถ้าเธอไม่มีอธิฐานที่อยู่ข้าง ๆ เธอ อธิษฐานที่รักเธอจนสุดหัวใจ ทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ
และมันก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นถัาเธอไม่ต้องมาเจอกับเขาคนนั้นอีก
Tags: รักสามเศร้า / สับสน / วุ่นวาย
ตอน: 12 ถ้าต้องเลือกใครสักคน
12 ถ้าต้องเลือกใครสักคน
แล้วเรื่องทุกอย่างก็ถูกเปิดเผยอธิษฐานได้เข้าไปทำงานที่เดิมต่อ แถวยังได้เงินเดือนสูงขึ้นอีกสองเท่าเพราะอังศุมาลินตัดสินใจมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับอธิษฐาน ทำให้มีลูกค้าเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว และก็ยังมีหมอจากต่างประเทศเข้ามาฝึกหัดที่โรงพยาบาลอีกหลายคน
“อิฐบ้าน่าไม่เอา ตรงนี้ดีกว่า”
และอธิษฐานก็กลายเป็นแขกประจำของคอนโดอังศุมาลินกับพัฒนากรไปแล้วเช่นกัน หรือไม่บางทีเขาก็จะมานอนที่ห้องของพัฒนากรด้วย
“หยุด ๆ มากินบะหมี่ที่ฉันต้มดีกว่า”
พัฒนากรถือถาดที่มีบะหมี่ต้มสามชาม
“เธอทำเป็นอยู่อย่างเดี๋ยวใช่ไหมเนี่ย”
“กิน ๆ ไปเถอะ พีมเขาทำให้กินก็ดีแค่ไหนแล้ว อิ้งมัวแต่เล่นเองก็ต้องกินแค่นี้แหละ”
อธิษฐานโดดมายกชามไปทานก่อนใครเพื่อน
“ถ้าอยากกินอย่างอื่นอิ้งก็ต้องทำ เองเราทำได้แค่นี้แหล่ะ”
แล้วพัฒนากรก็ยกชามไปทานข้าง ๆ อธิษฐาน
“เข้ากันดีนะสองหนุ่มเนี่ย”
อังศุมาลินก็ได้แต่ยิ้ม แผนแต่งงานของเธอกับพัฒนากรถูกพับเก็บไปแล้วหลังจากที่เขามาขอคุยเปิดอกกับเธอ
‘เรื่องแต่งงานน่ะ’
ระหว่างทางที่กลับคอนโดพัฒนากรก็พูดขึ้น อังศุมาลินที่กำลังมีความสุขกับการได้ช่วยอธิษฐานก็เลยต้องหันมาตั้งใจฟัง
‘ทำไมเหรอ’
‘เราอยากให้เวลาอิ้งได้ตัดสินใจใหม่ ไม่ใช่เพราะเราไม่รักอิ้งหรอกนะ แต่เราแค่ไม่อยากเอาเปรียบคุณอิฐ อิ้งจะได้คิดทบทวนใหม่’
‘แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้เรื่องแต่งงานแล้วนะ’
‘เราก็แค่จะแต่งงานกัน ถ้ารอให้ถึงตอนแต่งงานกันไปแล้ว คนที่จะไม่มีความสุขก็คืออิ้ง เราคิดว่าให้เราทั้งหมดมาเริ่มกันใหม่จะดีกว่า’
ตอนนั้นอังศุมาลินก็เห็นด้วยกับการตัดสินใจของพัฒนากร แต่ตอนนี้เธอเริ่มมองโลกในแง่ร้ายแล้วล่ะสิ
“นี่เธอสองคนสนใจฉันบ้างสิ”
หญิงสาวเริ่มทำตัวเหมือนเด็ก สงหนุ่มหันมามองด้วยหางตาแล้วหันกลับไปคุยกันต่อ หวังว่าสิ่งที่เราคิดคงจะไม่เป็นจริงหรอกนะ
ที่สำนักพิมพ์ อังศุมาลินเอาพล๊อตนิยายมาให้นันธิตาดู แต่คนที่น่าสนใจกว่าพล็อตยายก็คงจะเป็นอังศุมาลินที่ตาดำคล้ำ
“ไปทำอะไรมาอีกล่ะ”
“เมื่อคืนอิ้งนอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ”
“คิดเรื่องสองหนุ่มนั้นนะสิ”
“คุณปูรู้ได้ยังไงคะ”อังศุมาลินทำหน้าตกใจ ก็เธอยังไม่ได้เล่าเลย แต่เจ้านายคนเก่งกับรู้เสียแล้ว “พวกเขาดูสนิทกันมากเลย อิ้งรู้สึก
เหมือนพวกเขาจะมีแรงดึงดูดต่อกัน อิ้งรู้สึกเหมือนกำลังจะมีเพื่อนสาว”
นันธิตาที่กำลังซดกาแฟอยู่ก็เกือบสำลัก ไม่รู้ว่าอังศุมาลินคิดได้ยังไง แต่แล้วก็มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา
“แล้วเธอหึงใครมากกว่ากัน”
“หึงใครคะ”
“ก็อิฐ กับ พีม เธอรู้สึกหึงใครกันแน่”เธอว่าแล้วจ้องหน้าสาวรุ่นน้อง แต่พอเห็นหน้างง ๆ นั้นก็รู้ซึ้ง “ถึงเวลาที่อิ้งต้องเลือกแล้วนะ พี่ว่าสอง
คนนั้นคงจะอยากรู้เต็มทีแล้ว”
“อิ้งยังไม่พร้อมเลยค่ะคุณปู”
“อิ้งเธอต้องประเชิญหน้ากับความจริงนะ พี่รู้ว่าใจเธอมีคนที่เลือกไว้แล้ว ลองคิดทบทวนให้ดี”
“ขอบคุณค่ะคุณปู”
“อืม แล้วงานนี้พี่ชอบมากเลยนะ จะได้เมื่อไหร่ล่ะ”
แล้วเจ้านายสาวก็เปลี่ยนเรื่อง โธ่...อะไรของคุณปูนะ
“ก็คงจะอีกไม่เกินสามเดือนล่ะค่ะ”
“ดีแล้วล่ะ ช่วงนี้ยอดขายของฝ่ายเราไม่ค่อยกระเตื้องเลย ถ้าไตรมาสหน้าได้งานของเธอโบนัสเด็ก ๆ ของฝ่ายนี้ก็คงจะเพิ่ม”
อังศุมาลินพยักหน้า จริงสินะ นี้ก็เข้ามาช่วยครึ่งปีหลังแล้ว ผลงานปีนี้ก็มีไปแค่สองเรื่องเองทั้งที่ปีก่อน ๆ เรามีตั้งสี่เรื่อง เราคงต้องจัดการ
กับปัญหารกใจนี้แล้ว
เดือนตุลาคม
ไม่น่าเชื่อว่าเวลาเดือนหนึ่งจะผ่านไปเร็วอย่างนี้ เมื่อวานนี้ก็คือวันเกิดของอังสุมาลิน เธอกลับบ้านไปหาครอบครัว แล้วกลับมาฉลองวัน
เกิดย้อนหลังกับพัฒนากรและอธิษฐาน
“แฮปี้เบิร์ดเดย์ทูยู”
“นี่อะไร”พอได้ยินเสียงของสองหนุ่ม อังศุมาลินก็รีบหันมาดูก็พบว่ามันไม่ใช้เค้กก้อนโตในแบบที่คิดไว้ ทำไมไม่ใช่เค้กล่ะ เมื่อวานก็โดน
เจ้าหลานตัวดีแย่งเค้กไปกินจนหมด “ผักสลัด ไม่มีเค้กเหรอ”
อังศุมาลินถามพัฒนากรที่ถือชามสลัดมา
“ไม่รู้สิ ก็อิฐบอกว่าสลัดน้ำใสนี่เหมาะกับเธอที่สุด”
หันไปหาอธิษฐานที่ถือเทียนวันเกิดอยู่
“ช่วงนี้อิ้งต้องคุมน้ำหนักแล้ว ขึ้นมาห้ากิโลแล้วนะ”
“อ๋อ...”อังศุมาลินทำหน้านึกออก “ที่เจ้าตัวดีแย่งเค้กเราไปกินก็ฝีมือเธอใช่ไหม”
เขาพยักหน้า เมื่อวานเขาเป็นคนโทรไปสั่งไว้เอง
“กินนี้ก็ดีแล้ว”พัฒนากรพูดแล้วว่างชามไว้ใกล้ ๆ อังศุมาลิน ก่อนที่จะขยับปากพูดอะไรบางอย่าง“แล้วพรุ่งนี้เราจะพาไปกินไอ้ติมที่ร้าน”
“สลัดก็สลัดสิ เอาเทียนมาเป่าเลย เราจะอธิษฐานแล้วนะ...”ขอให้เรามีความสุขแบบนี้ตลอดไป “ฟู่”
“กินได้แล้ว”
อธิษฐานชี้ให้อังศุมาลินกิน
“ชิ อย่ามาแย่งด้วย”
อังศุมาลินนั่งเงียบ ๆ อยู่ในห้องนอนส่วนตัว พร้อมกับแต่งนิยาย อธิษฐานเดินเข้าห้องมาอย่างเงียบ ๆ เพื่อไปแอบดูแล้วเดินกลับมาที่ห้อง
นั่งเล่น วันนี้เป็นวันอาทิตย์และเป็นวันหยุดของเขากับอธิษฐานด้วย
“เบื่อไหม”
แขกประจำเอ่ยถามเจ้าของห้องที่มีวันหยุดตรงกัน
“มันก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะมาสมองแล่นเอาวันอาทิตย์ทุกที”
“เกมใหม่ฉันแวะไปซื้อมา”ว่าแล้วก็เอาเกมไปใส่เครื่อง แล้วโยนจอยเกมไปให้อีกคน“เมื่อวันก่อนฉันแวะกลับบ้านหลังจากสัมมนาเสร็จ ก็
เลยไปหาแม่นายด้วย แม่นายบ่นหาว่าให้นายหาเวลากลับบ้านบ้าง”
อังศุมาลินรู้สึกหิวน้ำ เธอเลยลุกจากโต๊ะทำงานออกมาหาน้ำดื่ม และได้ยินทั้งสองหนุ่มคุยกัน
“ช่วงนี้งานฉันยุ่งมากเลยว่ะ แล้วอีกอย่างอิ้งก็จะต้องอยู่คนเดียวถ้าฉันกลับบ้าน เดี๋ยวฉันโทรหาแม่เองนายไม่ต้องห่วงหรอก เล่นต่อดีกว่า”
“ก็ตามใจ ฉันว่าดังไปหน่อยเบาดีกว่าเดี๋ยวไปรบกวนอิ้ง”
พอเห็นสองหนุ่มเลิกคุยอังศุมาลินกเดินกลับเข้ามาในห้อง นี่เรากำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ เราควรเลิกใครสักคนสิถึงจะถูก
“แต่เราจะทำแบบนั้นได้ยังไง”
เจ็ดปีระหว่างเธอกับอธิษฐานฐานมันก็นานจนมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น เขาดูแลเธอดีมาตลอด แต่พัฒนากรก็คือรักฝังใจ เป็นแรงบันดาล
ใจของเธอ เป็นความฝันมาตลอดหลายปี ตอนนี้เขาก็ดีกับเธอมาก มากจริง ๆ
~คลับซันเดย์ มาต่อกันที่สายต่อไป...~
แล้วจู่ ๆ วิทยุของเธอก็ดังขึ้น อังศุมาลินตกใจแต่ก็อดที่จะหยุดฟังไม่ได้
~รักต้องเลือกของน้องปุ ๆ คืออะไรคะ เรื่องมันมีอยู่ว่า...~
“บังเอิญไปป่ะเนี่ย”
แล้วเมื่อได้ยินหัวข้อสนทนาสองมือก็รีบกดเบอร์ของรายการ รอไม่นานก็ถึงคิวของเธอ
“สวัสดีค่ะพี่ออด พี่ฉ้อย เรื่องของน้องมันมีอยู่ว่า...”
อังศุมาลินเล่าเรื่องคร่าว ๆ ของเธอให้ดีเจฟัง ใช้ชื่อสมมุติเป็นน้อง พัฒนากรเป็น มิสเตอร์พี และอธิษฐานเป็นมิสเตอร์ไอ
[[แหม...พี่รู้สึกอิจฉาน้องแล้วสิคะ แต่พี่ไม่นะ น้องเกือบจะแต่งานถึงสองครั้งแต่ก็มีอุปสรรคเข้ามาตลอด ตอนนี้น้องยังไม่รู้จะเลือกใครใช่
ไหมคะ]]
ดีเจสองคนผลัดกันพูด
“ค่ะ”
[[ตอนนี้มีข้อความส่งมาเยอะมากเลยนะคะ คุณปลาทูแม่กลองบอกว่าให้เลือกมิสเตอร์ไอ เพราะรักน้องด้วยใจจริง ส่วนคุณปลากะพงนึ่ง
มะนาวดอง นึ่งมะนาวแล้วยังดงอีกนะคะ เขาส่งมาว่ามิสเตอร์พีก็คือนี่คุณน้องรัก ในความคิดของมีนะคะ พี่ว่าน้องคงกำลังสับสนใจมาก
อารมณ์น้องดูอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนอย่างบอกไม่ถูก น้องไม่ควรจะยึดใครไว้ให้เขาเจ็บทั้งคู่นะคะ]]
“น้องทราบค่ะ”
[[พี่ฉ้อยมีความคิดว่าคุณน้องน่าจะรักมิสเตอร์พีนะคะ แค่คบกันไม่นานน้องเลือกที่จะซื้อคอนโดอยู่กับเขาแล้ว พี่ออดก็คิดแบบนั้นเหมือน
กัน พี่รู้สึกว่าน้องรู้สึกผิดมาก ๆ ที่จะเลือกมิสเตอร์พี เพราะมิสเตอร์ไอคือคนที่ดีกลับน้องมาก และน้องคงแค่สงสารเขา ผสมรู้สึกผิด...]]
ให้ตายเถอะพี่ออด พี่ฉ้อย กดดันเราแท้ ๆ รู้แล้วล่ะว่าต้องเลือก แต่เราก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี เรารู้สึกผิดกับอิฐอย่างนั้นเหรอ ใช่บางทีฉันรู้สึกว่า
เขาเหมือนพ่อ เหมือนพี่ แต่กับพีมล่ะ ก็เขาคือความฝันของเรานี่หน่า
“ปวดหัว”
แล้วเธอก็ตะโกนลั่นห้องจนสองหนุ่มที่กำลังเล่นเกมตกใจวิ่งเข้ามาดู
~คุณน้องเป็นอะไรไปคะ ตะโกนลั่นเชียว~
“เธอฟังคลับซันเดย์อยู่เหรอ”
“เรื่องของพวกเราใช่ไหม”
อธิษฐานและพัฒนากรรู้ในทันที
“แค่นี้ก่อนนะคะพี่ ๆ”
~อ้าวคุณน้อง ๆ ติด~
อธิษฐานเดินมาปิดวิทยุแล้วดึงมือของอังศุมาลินออกมานอกห้อง ผลักเธอลงบนโซฟา
“อิฐรู้แล้วล่ะว่าต้องมีวันนี้ในสักวัน แต่อิฐไม่คิดว่าจะถึงวันนี้เร็วแบบนี้”
“เราแค่ไม่อยากทรมานพวกเธอ มันดูไม่ยุติธรรมสำหรับพวกเธอ”
อังศุมาลินพูดแล้วก็อดร้องไห้ไม่ได้ พอถึงเวลาที่ต้องเลือกจริง ๆ มันก็เสียใจจริง ๆ พัฒนากรลงมานั่งข้าง ๆ อังศุมาลินแล้วจับมือเธอไว้
อธิษฐานหันหลบมองไปที่นอกหน้าต่าง เห็นนกพิราบสามตัวเกาะอยู่ใกล้กัน เมื่อสองตัวกำลังไซ้ขนให้กัน อีกตัวก็เลยบินหนีออกมา แล้ว
ใครกันล่ะที่จะเป็นนกน้อยตัวนั้น
“ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยรัก...เราเคยรัก...รักอิฐ ตลอดเวลาที่เราอยู่กับอิฐเรามีความสุขมาก อิฐคือทุกอย่างของเราจริง ๆ แต่...”
“พอเถอะ”อธิษฐานลูบหัวอังศุมาลิน “ยังไงอิ้งก็จะเป็นน้องสาวของอิฐอยู่ น้องสาว เอาล่ะอิฐกลับก่อนดีกว่าน้องรักทั้งสองคนคงมีอะไรต้อง
คุยกันอีกเยอะกลับนะ”
อธิษฐานยิ้มสดใสแล้วก้าวเดินออกมา พร้อมกับน้ำตา เจ้านกน้อยแกรู้ไหมตอนนี้แกมีฉันเป็นเพื่อนแล้วนะ
“เราดีใจที่อิ้งเลือกเรา”
“อืม”
“เราคิดว่าอิฐดูพอดีกับเธอมากกว่าเราเสียด้วยซ้ำ ขอถามได้ไหมว่าทำไม”
“แม้ว่าอิฐจะเป็นทุกอย่างของเรา แต่อะไรที่มันพอดีจนเกินไปมันก็อาจจะคับไปหน่อย แต่กับเธอแม้ว่าบ่อยครั้งเราจะทะเลาะกันแรง ๆ แต่
มันกับให้ความรู้สึกพิเศษ”
“ฉันสัญญาว่าเธอจะไม่เสียใจ”
พัฒนากรให้คำสัญญา อังศุมาลินยิ้มแล้วทั้งสองก็กอดกัน ฉันตัดสินใจเลือกเขาแล้วจริง ๆ
“สวัสดีค่ะพี่ชาย”
เสียงผู้หญิงเหมือนหลุดมาจากซีรีย์เกาหลีก็ไม่ปาน แต่รู้สึกว่าคงไม่ใช่แค่เสียงหรอก แต่รูปร่างหน้าตา ทรงผม การแต่งตัว นี่มันคือเกาหลี
ชัด ๆ
“ปูน มีอาราย”
เสียงคนเมาแอ๋หันมาตอบ
“อุ้ยตาย...พี่อิฐทำไมดื่มเยอะแบบนี้”ว่าพี่ชายแล้วยกแก้วขึ้นซด “พี่ชายนี่มันน้ำชานี่”
“ก็เออดิ...แกก็รู้ว่าฉันแพ้เหล้าขืนกินไปก็ตายเปล่า นี่แล้วก็เลิกแอ๊บเกาหลีสักทีก่อนที่พี่ชายคนนี้ของแกจะบ้าตาย”
พูดแล้วก็อดที่จะเขกหัวแม่น้องสาวไม่ได้ ปรารถนารู้ทันเบี่ยงหัวหลบแต่ก็ไม่พ้นไปโดนโครมไฟอยู่ดี
“เจ็บ”
“สมควร”
“แล้วเมื่อกี้ทำเสียงเมาทำไม แล้วบ้านช่องก็ไม่เปิดไฟ ดูสิน้องสาวเลยไม่เห็นโครมไฟเลย”
“มาถึงก็เอาแต่บ่น ๆ ๆ แกเป็นน้องนะไม่ใช่แม่”อธิษฐานรู้สึกรำคาญเลยเดินเอาขวดน้ำชาไปเก็บแล้วเปิดไฟ “ลงมากรุงเทพฯ ทำไมล่ะเรายังไม่ปิดเทมอไม่ใช่เหรอ”
“พ่อให้ลงมาดูพี่นั้นแหล่ะ ได้ข่าวว่าอกหักรอบสองเหรอเรา โถ่ ๆ น่าสงสาร”
ปรารถนาทำตาปริบ ๆ เอามือมากุมไว้ใต้คาง เดินดุกดิกไปหาพี่ชาย อธิษฐานทำหน้าเซ็งแล้วเดินไปเข้าครัวเตรียมทำอาหาร สาบานได้ว่า
เธอคงไม่ได้ห่วงฉันจริง ๆ
“รู้นะว่าพี่คิดอะไรอยู่ ฉันล่ะอยากรู้จริงจริ๊ง ว่าพี่อิ้งทำไม่ถึงทิ้งพี่ได้ลงคอ เอ๊ะ...นี่นิยายอะไรน่ะ”คนซุกซนก็เดินไปเจอหนังสือนิยายที่อังศุมา
ลินเขียนเข้า “ว้าวพี่อิ้งเขียนนี่ พระเอกหล่อจังเลย เหมือนพระเอกซีรีย์เลยอ่ะ”
พูดไปก็ลูบหน้าพระเอกไป
อธิษฐานหันไปมองแล้วยิ้มขำ ไม่รู้ว่ามันจะบ้าเกาหลีไปถึงไหน
“พระเอกนั้นนะวาดมาจากแฟนใหม่อิ้ง”
“ห๋า! คนไทยนี่หล่อขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าเขาเป็นคนเกาหลี”
ไม่แปลกหรอกที่เธอจะไม่รู้จักทั้ง ๆ ที่พัฒนากรข้อนข้างดังอยู่เหมือนกันในช่วงนิยายออกวางแผง เพราะเธอสนใจแต่ข่าวเคป๊อปเท่านั้น
“คนไทยโว้ยยัยน้องบ้า หลานชายคนเล็กตาทิจเจิดไง”
“ตาทิจเจิดที่สวดติดอยู่กับบ้านเราน่ะเหรอ ว้าว หลานเขาหน้าตาหล่อได้ถึงเพียงนี้เชียวไม่น่าล่ะพี่อิ้งถึงได้เปลี่ยนใจ”แล้วภาพบางอย่างก็พุด
ขึ้นมาในหัวของปรารถนา “ฉันจะช่วยพี่เอง”
“ว่าไงนะ”
อธิษฐานไม่ได้ฟังที่น้องสาวพูด
“เปล่า”
“เอ่อ...แล้วอยากกินอะไรเดี๋ยวพี่ทำให้”
“อะไรก็ได้พี่ทำอร่อยทุกอย่างอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
สองพี่น้องที่นาน ๆ จะเจอกันก็เลยมีเรื่องมากมายคุยกันยาว
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แอบเปลี่ยชื่อรายการเขาแล้วยังไปสลับชื่อดีเจเขาอีก อิ ๆ
แล้วเรื่องทุกอย่างก็ถูกเปิดเผยอธิษฐานได้เข้าไปทำงานที่เดิมต่อ แถวยังได้เงินเดือนสูงขึ้นอีกสองเท่าเพราะอังศุมาลินตัดสินใจมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับอธิษฐาน ทำให้มีลูกค้าเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว และก็ยังมีหมอจากต่างประเทศเข้ามาฝึกหัดที่โรงพยาบาลอีกหลายคน
“อิฐบ้าน่าไม่เอา ตรงนี้ดีกว่า”
และอธิษฐานก็กลายเป็นแขกประจำของคอนโดอังศุมาลินกับพัฒนากรไปแล้วเช่นกัน หรือไม่บางทีเขาก็จะมานอนที่ห้องของพัฒนากรด้วย
“หยุด ๆ มากินบะหมี่ที่ฉันต้มดีกว่า”
พัฒนากรถือถาดที่มีบะหมี่ต้มสามชาม
“เธอทำเป็นอยู่อย่างเดี๋ยวใช่ไหมเนี่ย”
“กิน ๆ ไปเถอะ พีมเขาทำให้กินก็ดีแค่ไหนแล้ว อิ้งมัวแต่เล่นเองก็ต้องกินแค่นี้แหละ”
อธิษฐานโดดมายกชามไปทานก่อนใครเพื่อน
“ถ้าอยากกินอย่างอื่นอิ้งก็ต้องทำ เองเราทำได้แค่นี้แหล่ะ”
แล้วพัฒนากรก็ยกชามไปทานข้าง ๆ อธิษฐาน
“เข้ากันดีนะสองหนุ่มเนี่ย”
อังศุมาลินก็ได้แต่ยิ้ม แผนแต่งงานของเธอกับพัฒนากรถูกพับเก็บไปแล้วหลังจากที่เขามาขอคุยเปิดอกกับเธอ
‘เรื่องแต่งงานน่ะ’
ระหว่างทางที่กลับคอนโดพัฒนากรก็พูดขึ้น อังศุมาลินที่กำลังมีความสุขกับการได้ช่วยอธิษฐานก็เลยต้องหันมาตั้งใจฟัง
‘ทำไมเหรอ’
‘เราอยากให้เวลาอิ้งได้ตัดสินใจใหม่ ไม่ใช่เพราะเราไม่รักอิ้งหรอกนะ แต่เราแค่ไม่อยากเอาเปรียบคุณอิฐ อิ้งจะได้คิดทบทวนใหม่’
‘แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้เรื่องแต่งงานแล้วนะ’
‘เราก็แค่จะแต่งงานกัน ถ้ารอให้ถึงตอนแต่งงานกันไปแล้ว คนที่จะไม่มีความสุขก็คืออิ้ง เราคิดว่าให้เราทั้งหมดมาเริ่มกันใหม่จะดีกว่า’
ตอนนั้นอังศุมาลินก็เห็นด้วยกับการตัดสินใจของพัฒนากร แต่ตอนนี้เธอเริ่มมองโลกในแง่ร้ายแล้วล่ะสิ
“นี่เธอสองคนสนใจฉันบ้างสิ”
หญิงสาวเริ่มทำตัวเหมือนเด็ก สงหนุ่มหันมามองด้วยหางตาแล้วหันกลับไปคุยกันต่อ หวังว่าสิ่งที่เราคิดคงจะไม่เป็นจริงหรอกนะ
ที่สำนักพิมพ์ อังศุมาลินเอาพล๊อตนิยายมาให้นันธิตาดู แต่คนที่น่าสนใจกว่าพล็อตยายก็คงจะเป็นอังศุมาลินที่ตาดำคล้ำ
“ไปทำอะไรมาอีกล่ะ”
“เมื่อคืนอิ้งนอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ”
“คิดเรื่องสองหนุ่มนั้นนะสิ”
“คุณปูรู้ได้ยังไงคะ”อังศุมาลินทำหน้าตกใจ ก็เธอยังไม่ได้เล่าเลย แต่เจ้านายคนเก่งกับรู้เสียแล้ว “พวกเขาดูสนิทกันมากเลย อิ้งรู้สึก
เหมือนพวกเขาจะมีแรงดึงดูดต่อกัน อิ้งรู้สึกเหมือนกำลังจะมีเพื่อนสาว”
นันธิตาที่กำลังซดกาแฟอยู่ก็เกือบสำลัก ไม่รู้ว่าอังศุมาลินคิดได้ยังไง แต่แล้วก็มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา
“แล้วเธอหึงใครมากกว่ากัน”
“หึงใครคะ”
“ก็อิฐ กับ พีม เธอรู้สึกหึงใครกันแน่”เธอว่าแล้วจ้องหน้าสาวรุ่นน้อง แต่พอเห็นหน้างง ๆ นั้นก็รู้ซึ้ง “ถึงเวลาที่อิ้งต้องเลือกแล้วนะ พี่ว่าสอง
คนนั้นคงจะอยากรู้เต็มทีแล้ว”
“อิ้งยังไม่พร้อมเลยค่ะคุณปู”
“อิ้งเธอต้องประเชิญหน้ากับความจริงนะ พี่รู้ว่าใจเธอมีคนที่เลือกไว้แล้ว ลองคิดทบทวนให้ดี”
“ขอบคุณค่ะคุณปู”
“อืม แล้วงานนี้พี่ชอบมากเลยนะ จะได้เมื่อไหร่ล่ะ”
แล้วเจ้านายสาวก็เปลี่ยนเรื่อง โธ่...อะไรของคุณปูนะ
“ก็คงจะอีกไม่เกินสามเดือนล่ะค่ะ”
“ดีแล้วล่ะ ช่วงนี้ยอดขายของฝ่ายเราไม่ค่อยกระเตื้องเลย ถ้าไตรมาสหน้าได้งานของเธอโบนัสเด็ก ๆ ของฝ่ายนี้ก็คงจะเพิ่ม”
อังศุมาลินพยักหน้า จริงสินะ นี้ก็เข้ามาช่วยครึ่งปีหลังแล้ว ผลงานปีนี้ก็มีไปแค่สองเรื่องเองทั้งที่ปีก่อน ๆ เรามีตั้งสี่เรื่อง เราคงต้องจัดการ
กับปัญหารกใจนี้แล้ว
เดือนตุลาคม
ไม่น่าเชื่อว่าเวลาเดือนหนึ่งจะผ่านไปเร็วอย่างนี้ เมื่อวานนี้ก็คือวันเกิดของอังสุมาลิน เธอกลับบ้านไปหาครอบครัว แล้วกลับมาฉลองวัน
เกิดย้อนหลังกับพัฒนากรและอธิษฐาน
“แฮปี้เบิร์ดเดย์ทูยู”
“นี่อะไร”พอได้ยินเสียงของสองหนุ่ม อังศุมาลินก็รีบหันมาดูก็พบว่ามันไม่ใช้เค้กก้อนโตในแบบที่คิดไว้ ทำไมไม่ใช่เค้กล่ะ เมื่อวานก็โดน
เจ้าหลานตัวดีแย่งเค้กไปกินจนหมด “ผักสลัด ไม่มีเค้กเหรอ”
อังศุมาลินถามพัฒนากรที่ถือชามสลัดมา
“ไม่รู้สิ ก็อิฐบอกว่าสลัดน้ำใสนี่เหมาะกับเธอที่สุด”
หันไปหาอธิษฐานที่ถือเทียนวันเกิดอยู่
“ช่วงนี้อิ้งต้องคุมน้ำหนักแล้ว ขึ้นมาห้ากิโลแล้วนะ”
“อ๋อ...”อังศุมาลินทำหน้านึกออก “ที่เจ้าตัวดีแย่งเค้กเราไปกินก็ฝีมือเธอใช่ไหม”
เขาพยักหน้า เมื่อวานเขาเป็นคนโทรไปสั่งไว้เอง
“กินนี้ก็ดีแล้ว”พัฒนากรพูดแล้วว่างชามไว้ใกล้ ๆ อังศุมาลิน ก่อนที่จะขยับปากพูดอะไรบางอย่าง“แล้วพรุ่งนี้เราจะพาไปกินไอ้ติมที่ร้าน”
“สลัดก็สลัดสิ เอาเทียนมาเป่าเลย เราจะอธิษฐานแล้วนะ...”ขอให้เรามีความสุขแบบนี้ตลอดไป “ฟู่”
“กินได้แล้ว”
อธิษฐานชี้ให้อังศุมาลินกิน
“ชิ อย่ามาแย่งด้วย”
อังศุมาลินนั่งเงียบ ๆ อยู่ในห้องนอนส่วนตัว พร้อมกับแต่งนิยาย อธิษฐานเดินเข้าห้องมาอย่างเงียบ ๆ เพื่อไปแอบดูแล้วเดินกลับมาที่ห้อง
นั่งเล่น วันนี้เป็นวันอาทิตย์และเป็นวันหยุดของเขากับอธิษฐานด้วย
“เบื่อไหม”
แขกประจำเอ่ยถามเจ้าของห้องที่มีวันหยุดตรงกัน
“มันก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะมาสมองแล่นเอาวันอาทิตย์ทุกที”
“เกมใหม่ฉันแวะไปซื้อมา”ว่าแล้วก็เอาเกมไปใส่เครื่อง แล้วโยนจอยเกมไปให้อีกคน“เมื่อวันก่อนฉันแวะกลับบ้านหลังจากสัมมนาเสร็จ ก็
เลยไปหาแม่นายด้วย แม่นายบ่นหาว่าให้นายหาเวลากลับบ้านบ้าง”
อังศุมาลินรู้สึกหิวน้ำ เธอเลยลุกจากโต๊ะทำงานออกมาหาน้ำดื่ม และได้ยินทั้งสองหนุ่มคุยกัน
“ช่วงนี้งานฉันยุ่งมากเลยว่ะ แล้วอีกอย่างอิ้งก็จะต้องอยู่คนเดียวถ้าฉันกลับบ้าน เดี๋ยวฉันโทรหาแม่เองนายไม่ต้องห่วงหรอก เล่นต่อดีกว่า”
“ก็ตามใจ ฉันว่าดังไปหน่อยเบาดีกว่าเดี๋ยวไปรบกวนอิ้ง”
พอเห็นสองหนุ่มเลิกคุยอังศุมาลินกเดินกลับเข้ามาในห้อง นี่เรากำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ เราควรเลิกใครสักคนสิถึงจะถูก
“แต่เราจะทำแบบนั้นได้ยังไง”
เจ็ดปีระหว่างเธอกับอธิษฐานฐานมันก็นานจนมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น เขาดูแลเธอดีมาตลอด แต่พัฒนากรก็คือรักฝังใจ เป็นแรงบันดาล
ใจของเธอ เป็นความฝันมาตลอดหลายปี ตอนนี้เขาก็ดีกับเธอมาก มากจริง ๆ
~คลับซันเดย์ มาต่อกันที่สายต่อไป...~
แล้วจู่ ๆ วิทยุของเธอก็ดังขึ้น อังศุมาลินตกใจแต่ก็อดที่จะหยุดฟังไม่ได้
~รักต้องเลือกของน้องปุ ๆ คืออะไรคะ เรื่องมันมีอยู่ว่า...~
“บังเอิญไปป่ะเนี่ย”
แล้วเมื่อได้ยินหัวข้อสนทนาสองมือก็รีบกดเบอร์ของรายการ รอไม่นานก็ถึงคิวของเธอ
“สวัสดีค่ะพี่ออด พี่ฉ้อย เรื่องของน้องมันมีอยู่ว่า...”
อังศุมาลินเล่าเรื่องคร่าว ๆ ของเธอให้ดีเจฟัง ใช้ชื่อสมมุติเป็นน้อง พัฒนากรเป็น มิสเตอร์พี และอธิษฐานเป็นมิสเตอร์ไอ
[[แหม...พี่รู้สึกอิจฉาน้องแล้วสิคะ แต่พี่ไม่นะ น้องเกือบจะแต่งานถึงสองครั้งแต่ก็มีอุปสรรคเข้ามาตลอด ตอนนี้น้องยังไม่รู้จะเลือกใครใช่
ไหมคะ]]
ดีเจสองคนผลัดกันพูด
“ค่ะ”
[[ตอนนี้มีข้อความส่งมาเยอะมากเลยนะคะ คุณปลาทูแม่กลองบอกว่าให้เลือกมิสเตอร์ไอ เพราะรักน้องด้วยใจจริง ส่วนคุณปลากะพงนึ่ง
มะนาวดอง นึ่งมะนาวแล้วยังดงอีกนะคะ เขาส่งมาว่ามิสเตอร์พีก็คือนี่คุณน้องรัก ในความคิดของมีนะคะ พี่ว่าน้องคงกำลังสับสนใจมาก
อารมณ์น้องดูอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนอย่างบอกไม่ถูก น้องไม่ควรจะยึดใครไว้ให้เขาเจ็บทั้งคู่นะคะ]]
“น้องทราบค่ะ”
[[พี่ฉ้อยมีความคิดว่าคุณน้องน่าจะรักมิสเตอร์พีนะคะ แค่คบกันไม่นานน้องเลือกที่จะซื้อคอนโดอยู่กับเขาแล้ว พี่ออดก็คิดแบบนั้นเหมือน
กัน พี่รู้สึกว่าน้องรู้สึกผิดมาก ๆ ที่จะเลือกมิสเตอร์พี เพราะมิสเตอร์ไอคือคนที่ดีกลับน้องมาก และน้องคงแค่สงสารเขา ผสมรู้สึกผิด...]]
ให้ตายเถอะพี่ออด พี่ฉ้อย กดดันเราแท้ ๆ รู้แล้วล่ะว่าต้องเลือก แต่เราก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี เรารู้สึกผิดกับอิฐอย่างนั้นเหรอ ใช่บางทีฉันรู้สึกว่า
เขาเหมือนพ่อ เหมือนพี่ แต่กับพีมล่ะ ก็เขาคือความฝันของเรานี่หน่า
“ปวดหัว”
แล้วเธอก็ตะโกนลั่นห้องจนสองหนุ่มที่กำลังเล่นเกมตกใจวิ่งเข้ามาดู
~คุณน้องเป็นอะไรไปคะ ตะโกนลั่นเชียว~
“เธอฟังคลับซันเดย์อยู่เหรอ”
“เรื่องของพวกเราใช่ไหม”
อธิษฐานและพัฒนากรรู้ในทันที
“แค่นี้ก่อนนะคะพี่ ๆ”
~อ้าวคุณน้อง ๆ ติด~
อธิษฐานเดินมาปิดวิทยุแล้วดึงมือของอังศุมาลินออกมานอกห้อง ผลักเธอลงบนโซฟา
“อิฐรู้แล้วล่ะว่าต้องมีวันนี้ในสักวัน แต่อิฐไม่คิดว่าจะถึงวันนี้เร็วแบบนี้”
“เราแค่ไม่อยากทรมานพวกเธอ มันดูไม่ยุติธรรมสำหรับพวกเธอ”
อังศุมาลินพูดแล้วก็อดร้องไห้ไม่ได้ พอถึงเวลาที่ต้องเลือกจริง ๆ มันก็เสียใจจริง ๆ พัฒนากรลงมานั่งข้าง ๆ อังศุมาลินแล้วจับมือเธอไว้
อธิษฐานหันหลบมองไปที่นอกหน้าต่าง เห็นนกพิราบสามตัวเกาะอยู่ใกล้กัน เมื่อสองตัวกำลังไซ้ขนให้กัน อีกตัวก็เลยบินหนีออกมา แล้ว
ใครกันล่ะที่จะเป็นนกน้อยตัวนั้น
“ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยรัก...เราเคยรัก...รักอิฐ ตลอดเวลาที่เราอยู่กับอิฐเรามีความสุขมาก อิฐคือทุกอย่างของเราจริง ๆ แต่...”
“พอเถอะ”อธิษฐานลูบหัวอังศุมาลิน “ยังไงอิ้งก็จะเป็นน้องสาวของอิฐอยู่ น้องสาว เอาล่ะอิฐกลับก่อนดีกว่าน้องรักทั้งสองคนคงมีอะไรต้อง
คุยกันอีกเยอะกลับนะ”
อธิษฐานยิ้มสดใสแล้วก้าวเดินออกมา พร้อมกับน้ำตา เจ้านกน้อยแกรู้ไหมตอนนี้แกมีฉันเป็นเพื่อนแล้วนะ
“เราดีใจที่อิ้งเลือกเรา”
“อืม”
“เราคิดว่าอิฐดูพอดีกับเธอมากกว่าเราเสียด้วยซ้ำ ขอถามได้ไหมว่าทำไม”
“แม้ว่าอิฐจะเป็นทุกอย่างของเรา แต่อะไรที่มันพอดีจนเกินไปมันก็อาจจะคับไปหน่อย แต่กับเธอแม้ว่าบ่อยครั้งเราจะทะเลาะกันแรง ๆ แต่
มันกับให้ความรู้สึกพิเศษ”
“ฉันสัญญาว่าเธอจะไม่เสียใจ”
พัฒนากรให้คำสัญญา อังศุมาลินยิ้มแล้วทั้งสองก็กอดกัน ฉันตัดสินใจเลือกเขาแล้วจริง ๆ
“สวัสดีค่ะพี่ชาย”
เสียงผู้หญิงเหมือนหลุดมาจากซีรีย์เกาหลีก็ไม่ปาน แต่รู้สึกว่าคงไม่ใช่แค่เสียงหรอก แต่รูปร่างหน้าตา ทรงผม การแต่งตัว นี่มันคือเกาหลี
ชัด ๆ
“ปูน มีอาราย”
เสียงคนเมาแอ๋หันมาตอบ
“อุ้ยตาย...พี่อิฐทำไมดื่มเยอะแบบนี้”ว่าพี่ชายแล้วยกแก้วขึ้นซด “พี่ชายนี่มันน้ำชานี่”
“ก็เออดิ...แกก็รู้ว่าฉันแพ้เหล้าขืนกินไปก็ตายเปล่า นี่แล้วก็เลิกแอ๊บเกาหลีสักทีก่อนที่พี่ชายคนนี้ของแกจะบ้าตาย”
พูดแล้วก็อดที่จะเขกหัวแม่น้องสาวไม่ได้ ปรารถนารู้ทันเบี่ยงหัวหลบแต่ก็ไม่พ้นไปโดนโครมไฟอยู่ดี
“เจ็บ”
“สมควร”
“แล้วเมื่อกี้ทำเสียงเมาทำไม แล้วบ้านช่องก็ไม่เปิดไฟ ดูสิน้องสาวเลยไม่เห็นโครมไฟเลย”
“มาถึงก็เอาแต่บ่น ๆ ๆ แกเป็นน้องนะไม่ใช่แม่”อธิษฐานรู้สึกรำคาญเลยเดินเอาขวดน้ำชาไปเก็บแล้วเปิดไฟ “ลงมากรุงเทพฯ ทำไมล่ะเรายังไม่ปิดเทมอไม่ใช่เหรอ”
“พ่อให้ลงมาดูพี่นั้นแหล่ะ ได้ข่าวว่าอกหักรอบสองเหรอเรา โถ่ ๆ น่าสงสาร”
ปรารถนาทำตาปริบ ๆ เอามือมากุมไว้ใต้คาง เดินดุกดิกไปหาพี่ชาย อธิษฐานทำหน้าเซ็งแล้วเดินไปเข้าครัวเตรียมทำอาหาร สาบานได้ว่า
เธอคงไม่ได้ห่วงฉันจริง ๆ
“รู้นะว่าพี่คิดอะไรอยู่ ฉันล่ะอยากรู้จริงจริ๊ง ว่าพี่อิ้งทำไม่ถึงทิ้งพี่ได้ลงคอ เอ๊ะ...นี่นิยายอะไรน่ะ”คนซุกซนก็เดินไปเจอหนังสือนิยายที่อังศุมา
ลินเขียนเข้า “ว้าวพี่อิ้งเขียนนี่ พระเอกหล่อจังเลย เหมือนพระเอกซีรีย์เลยอ่ะ”
พูดไปก็ลูบหน้าพระเอกไป
อธิษฐานหันไปมองแล้วยิ้มขำ ไม่รู้ว่ามันจะบ้าเกาหลีไปถึงไหน
“พระเอกนั้นนะวาดมาจากแฟนใหม่อิ้ง”
“ห๋า! คนไทยนี่หล่อขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าเขาเป็นคนเกาหลี”
ไม่แปลกหรอกที่เธอจะไม่รู้จักทั้ง ๆ ที่พัฒนากรข้อนข้างดังอยู่เหมือนกันในช่วงนิยายออกวางแผง เพราะเธอสนใจแต่ข่าวเคป๊อปเท่านั้น
“คนไทยโว้ยยัยน้องบ้า หลานชายคนเล็กตาทิจเจิดไง”
“ตาทิจเจิดที่สวดติดอยู่กับบ้านเราน่ะเหรอ ว้าว หลานเขาหน้าตาหล่อได้ถึงเพียงนี้เชียวไม่น่าล่ะพี่อิ้งถึงได้เปลี่ยนใจ”แล้วภาพบางอย่างก็พุด
ขึ้นมาในหัวของปรารถนา “ฉันจะช่วยพี่เอง”
“ว่าไงนะ”
อธิษฐานไม่ได้ฟังที่น้องสาวพูด
“เปล่า”
“เอ่อ...แล้วอยากกินอะไรเดี๋ยวพี่ทำให้”
“อะไรก็ได้พี่ทำอร่อยทุกอย่างอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
สองพี่น้องที่นาน ๆ จะเจอกันก็เลยมีเรื่องมากมายคุยกันยาว
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แอบเปลี่ยชื่อรายการเขาแล้วยังไปสลับชื่อดีเจเขาอีก อิ ๆ
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ก.ย. 2556, 19:45:28 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ก.ย. 2556, 19:45:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 1149
| << 11 ความจริง | 13 ที่ปรึกษา ที่ดีที่สุด >> |