พายุรักซาตานร้าย

Tags: ซาตาน

ตอน: ตอนที่ 18

ตอนที่ 18
พลอยรู้สึกทรมานเธอพยายามต่อสู้กับความต้องการของร่างกาย วาโยรู้ทันทีว่าพลอยต้องถูกวางยาอย่างแน่นอน

“ฉันถูกวางยาใช่ไหม”
“คงเป็นยาเอ่อ...ปลุกเซ็กส์...ไอ้นริน” วาโยกำหมัดแน่นถ้าเขาไปช้ากว่านี้แล้วยาออกฤทธิ์จะเกิดอะไรขึ้น แต่ที่แน่ๆตอนนี้ยาออกฤทธิ์แล้วเขาจะทำยังไง


พลอยรู้สึกโกรธนรินไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้เธอมั่นใจว่าเป็นเพราะน้ำสับปะรดแก้วนั้น แต่ตอนนี้ร่างกายของเธอเริ่มจะต่อต้านมันไม่ไหวแล้ว
“ทนไหวไหมพลอย”วาโยรู้ว่าเธอคงทรมานมากที่จริงจะช่วยเธอมันไม่ใช่เรื่องยากด้วยสถานนะความเป็นสามีภรรยาแต่หลังจากยาหมดฤทธิ์พลอยคงมองว่าเขาเป็นคนฉวยโอกาสก็เธอไม่ได้รักเขานี่

“ไหว...เอ่อ..ไม่ไหว” ริมฝีปากบางสั่นระริก ทำไมมันถึงทรมานอย่างนี้นะพลอยคิด “ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วค่ะ” พลอยรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอายแต่ถ้าหากใครตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันก็คงจะรู้ว่าไม่สามารถบังคับร่างกายได้
ร่างบางโอบกอดเขาเอาไว้แน่นรู้เพียงแต่ว่าเธอต้องการพ้นจากความทรมานนี้ไป เสื้อผ้าบางๆที่เปียกชื้นแนบเนื้อจนเห็นบราเซียข้างใน ถูไถอยู่กับร่างเปือยแข็งแรงไปทุกสัดส่วน
เขาสูดปากและหายใจแรงๆ “คุณทำแบบนี้ผมก็แย่สิครับ” วาโยพยายามข่มใจ เขาหลับตาลงช้าๆ
“ได้โปรด” น้ำเสียงหวานเอ่ยขอร้อง มันเป็นคำที่วาโยไม่คิดว่าจะหลุดจากปากพลอยหากเธอไม่โดนวางยา
เขาจูบริมฝีปากบาง พลอยรู้สึกเคลิบเคลิ้มและจูบตอบรับเป็นอย่างดี นอกจากนี้เธอยังเป็นฝ่ายรุกจูบเขากลับอย่างดูดดื่มแขนเรียวคล้องคอวาโยเอาไว้แน่น ชายหนุ่มซุกใบหน้าไปที่ลำคอระหงฝ่ามือใหญ่ลูบคลึงเคล้าไปที่หน้าอกคู่สวย

พลอยไม่ได้ขัดขืนเขาเช่นครั้งก่อนๆ เธอเบียดร่างบางปะทะกับอกแกร่ง ทุกส่วนในร่างกายแนบชิดกันจนคนทั้งคู่สัมผัสได้ถึงอุณหภูมิความร้อนที่แผ่ออกมา

วาโยดันร่างบางไปยืนพิงที่ผนังห้องน้ำ แต่แขนทั้งสองข้างยังกอดเอวบางเอาไว้แน่น ความร้อนในกายของเขาแทบจะปะทุออกมาเขาต้องการเธอมากเช่นกันบางอย่างแสดงตัวออกมาอย่างชัดเจน
“พลอยคุณต้องการผมจริงๆ หรือเพราะคุณควบคุณตัวเองไม่ได้”
ร่างบางแทบจะไม่ได้ฟังคำถามรั้งร่างช่ายหนุ่มเข้าหาตัวและเป็นฝ่ายรุกซุกไซร้ริมฝีปากจุมพิตไปตามหน้าอกกว้าง
“ทำแบบนี้เดี๋ยวผมก็ตบะแตกกันพอดีนะคนสวย”
“ได้โปรดช่วยฉันที เร็วเข้าสิ”
ริมฝีปากบางไร้เลียไปที่หน้าอกและไปหยุดตรงจุดยุทธศาสตร์ของอีกฝ่ายพอดิบพอดี เธอดุลลิ้นกับหน้าอกของผู้ชายเต็มร้อยอย่างวาโยและขบที่ยอดอกเขาเบาๆ

“โอ๊ะ...โอ๊ย...”เขาครางออกมาเสียงดัง “ผมทนไม่ไหวแล้วนะที่รักถ้านานกว่านี้ผมคงขาดใจตายเสียก่อน ผมจะช่วยคุณเอง” ชายหนุ่มยกแขนขึ้นเปิดฝักบัวให้แรงที่สุด น้ำจากฝักบัวไหลแรงรดร่างของพลอย
“สงบสติอารมณ์ซะพลอยผมเชื่อว่าคุณจะผ่านมันไปได้ เดี๋ยวผมไปหาตัวช่วยก่อน” เขาผละออกจากเธอ
วาโยรีบพันผ้าเช็ดตัวอย่างรวดเร็วจากนั้นรีบออกจากห้องน้ำและล็อคห้องน้ำเอาไว้ เขาพิงร่างสูงกับประตูห้องน้ำให้ตายเขาเกือบจะทนไม่ไหว “ผมอยากได้ทั้งตัวทั้งใจคุณพร้อมๆกัน ผมไม่อยากเป็นคนฉวยโอกาสทั้งที่มีสิทธิทำได้”

ปัง! ประตูห้องน้ำถูกคนข้างในทุบอย่างแรง “เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้”
“คุณจะไปไหนคุณวาโย” บ้าที่สุดพลอยทรมานเธอทรุดร่างลงไปที่พื้นห้องน้ำ
วาโยรีบออกไปในห้องครัวและค้นหาของบางอย่าง
ว๊าย! “คุณโยทำอะไรคะ” แม่บ้านอุ่นรู้สึกตกใจ ไม่เคยเห็นคุณวาโยใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาเดินแบบนี้
“หาเชือกครับ อุ่นช่วยผมหาหน่อยเร็ว”เขาสั่ง

“จะเอาไปทำอะไรคะ”

“ไปมัดพลอยครับ เอาเส้นใหญ่ๆนะครับจะได้มัดอยู่”
“ว๊าย! ตาเถรยายชี” อุ่นยกมือทาบอกคิดไปไกลเจ้านายหนุ่มชักมีนิสัยซาดิสขึ้นทุกวันๆ สงสัยจะเก็บกดมานาน นางยิ้มและมองวาโยอย่างจับผิด

“ถึงกับจะมัดกันเลยเหรอคะ สงสัยซาดิสพอกัน” อุ่นบ่นอุบอิบคิดเตลิดไปไกล
วาโยเห็นหน้าแม่บ้านสาวใหญก็รู้ว่าคงคิดมากแต่เขาไม่มีเวลาแก้ตัว “มันไม่ใช่แบบที่อุ่นคิดครับ”
“เจอแล้วค่ะ” อุ่นส่งเชือกขดหนึ่งให้วาโย
“น่าจะใช้ได้ อันนี้คงจะมัดอยู่ งานนี้ดิ้นไม่หลุด” เขารีบรับมา
“คุณโยขายังไงก็ถนอมคุณพลอยเธอหน่อยนะคะ เดี๋ยวตัวจะช้ำหมด” อุ่นยืนยิ้มม้วนอาย
“ไปกันใหญ่แล้ว คิดอะไรบ้าจริง” วาโยรีบเดินกลับไปที่ห้อง ไม่มีเวลาอธิบายอุ่น
“อย่างนี้เราต้องเตรียมลวกไข่ไว้หลายๆใบ” อุ่นยังเข้าใจอยู่แบบเดิมรีบไปหาไข่ไก่ในตู้เย็นเตรียมจะทำไข่ลวก
+++++++++++++++++++++++++
วาโยรีบกลับมาในห้องน้ำ
“พลอยเป็นยังไงบ้าง ” เขากอดร่างบางที่ตัวเปียกชุ่มเอาไว้

หญิงสาวตัวสั่น “ฉันทรมานจนจะทนไม่ไหวแล้ว เธอกอดเขาแน่น”
ด้วยน้ำจากฝักบัวที่เปี่ยกไปทั่วทำให้ร่างบางล้มไปทับร่างสูงใหญ่ในท่านอนวาโยล้มไปนอนหงาย พลอยนั่งทับอยู่บนร่างของเขา

“อย่ามามองผมด้วยสายตาแบบนั้นนะ” วาโยขู่เขาสูดหายใจลึกๆ จะมีใครเข้าใจความรู้สึกผู้ชายอย่างเขาบ้างยามมีผู้หญิงทั้งสาว สวย เซ็กซี่ และกำลังมีอารมณ์ความต้องการ นั่งทับเขาอยู่บนนั้นแบบนี้เขาจะลำบากใจแค่ไหน

“ถ้าผมไม่รักคุณ ผมจะทำตามใจตัวเองเพราะผมก็ต้องการมัน แต่เพราะผมรัก...ช่างเถอะพูดไปตอนนี้คุณก็ไม่รู้เรื่อง”
เขาดึงร่างบางออกไปให้พ้นตัวจากนั้นไม่นาน เสียงกรี๊ดของพลอยก็ดังขึ้น แม้ห้องน้ำจะอยู่ในห้องนอนแต่ความดังของเสียงก็ทะลุออกไปถึงนอกประตูทำให้อุ่นที่ทำความสะอาดอยู่หน้าห้องของวาโยอดจะคิดเป็นอื่นไม่ได้

“นังอุ่นเอ๊ยปลายปีนี้แก่ได้เลี้ยงคุณหนูอย่างแน่นอน ว่าแต่คู่นี้แรงพอๆกัน” อุ่นพูดและหัวเราะเบาๆ และปัดกวาดพื้นไปอย่างอารมณ์ดี
“พลอยผมขอโทษที่ต้องมัดคุณแบบนี้ ถ้าไม่มัดมีหวังคืนนี้ผมต้องเสียตัวให้คุณอย่างแน่นอนเอาน่าอย่าโกรธผมเลยนะที่ทำทั้งหมดก็เพื่อคุณผมว่าไม่เกินสองชั่วโมงยาคงหมดฤทธิ์”
+++++++++++++++++++++++++

ไร่สับปะรดนริน
“ ทำไมนะพลอย คุณกับไอ้หมอนั่นเป็นไปได้ยังไง” เขาอยากรู้เรื่องนี้มากๆ

“ทองขาวมานี่สิ” นรินเรียกคนงานชายคนสนิทเข้ามาพบ เขาให้ทองขาวอาศัยอยู่ในบ้านนี้ด้วยจะได้ช่วยดูแลบ้าน

“มีอะไรครับคุณนริน”
“นายรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับคนไร่นั้นบ้าง นายวาโยแต่งงานกับคุณพลอยไปเมื่อไหร่ ทำไมจู่ๆนายวาโยถึงกล้าประกาศว่าคุณพลอยเป็นเมียมันทั้งที่ฉันเคยได้ยินว่ามันขั้วอยู่กับลูกสาวท่านปลัดไม่ใช่เหรอ”

โธ่ไอ้โง่ถามกูแล้วกูจะรู้ได้ยังไงกูก็อยู่กับมึงเนี่ย “ไม่ทราบเหมือนกับครับคุณนรินได้ยินคนไร่นั้นพูดกันว่า คุณคนสวยเมื่อคืนเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้จู่ๆ ไอ้วาโยมันก็เพิ่งพามาอยู่ที่ไร่ได้ไม่กี่วันแล้วก็ประกาศว่าเป็นเมียของมันจดทะเบียนสมรสกันแล้ว
“ฉันว่ามันมีเงื่อนงำไม่ชอบมาพากล บางทีคุณพลอยอาจถูกบังคับมา ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันต้องหาทางช่วยเธอให้ได้”

นรินจบจากนอกเขาไม่สนใจในเรื่องนั้นหากว่าผู้หญิงของเขาจะผ่านใครมา ขอให้เขารักเธอและเธอก็รักเขาแค่นั้นก็พอ

“ทองขาวนายมีคนที่พอรู้จักในไร่นั้นไม่ใช่เหรอ ช่วยสืบข่าวให้ฉันหน่อยแล้วฉันจะมีรางวัลให้”
โธ่ไอ้เศรษฐีหน้าโง่เมื่อคืนกูก็อุตสาห์ช่วยใส่ยาปลุกเซ็กส์ในน้ำสับปะรดให้นังนั่นกินแล้วเชียวเห็นมึงมองมันเสียตาเยิ้ม ที่สำคัญมึงกับไอ้วาโยจะได้ฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่ง แต่สวรรค์ดันไม่อยากให้มึงไปถึง ไอ้นรกวาโยมันถึงมาเอาตัวเมียมันกลับไปก่อนว่าแต่เมื่อคืนไอ้วาโยคงถึงสวรรค์ไปแล้วหลายรอบยาของกูมันแรง
“ได้ครับคุณนรินผมจะรีบไปสืบมาให้”
++++++++++++++++++++++++++
รุ่งเช้าแห่งวันใหม่เช้านี้ฝนตกพรำๆอากาศดีชวนให้นอนจนไม่อยากจะตื่น ร่างแกร่งแข็งแรงยังกอดร่างบางเอาไว้แนบแน่นตลอดคืนตั้งแต่พลอยหมดสติไป
พลอยลืมตาขึ้นช้า ๆ มองนาฬิกาเกือบจะสามโมงเช้าแต่ฝนที่ตกพรำ ทำให้ดูเหมือนกับว่าเป็นเวลาสักเจ็ดโมงเช้ามากกว่าลำแขนแข็งแรงยังกอดอยู่ที่เอวของเธอ พลอยมองคนที่หลับอยู่และศีรษะของเขาหนุนอยู่ที่หน้าอกเธอ ตอนเขาหลับสนิทแบบนี้พลอยถึงมีโอกาสพิจรณาเขาเต็มๆ มองไปมาใบหน้าของเขาทั้งหล่อเหลาและดูเป็นคนใจดี แวบหนึ่งเธอคิดว่าจะเป็นไปได้ไหมว่าวาโยไม่ได้วางแผนฆ่ารันถ้าเป็นเช่นนั้นเธอควรจำทำอย่างไร

พลอยเริ่มจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรแต่เขากลับไม่ฉวยโอกาสนั้นทำไม
พลอยอยากรู้ว่าผิวขาวๆของเขาจะเนียนแค่ไหนมือเรียวไล้ไปตามแก้มและสันกราม “ผิวเนียนยังกับผู้หญิง”
กลิ่นหอมจางๆมาจากตัวเขา พลอยไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้มาก่อนเธอยอมรับว่าทั้งตื่นเต้น ทั้งอายและรู้สึกวาบหวามทำไมเธอไม่รังเกียจร่างกายของคนที่เธอคิดว่าเกลียดเลย
“มองนานเดี๋ยวผมละลายนะ”
เขาไม่ได้หลับ
วาโยจุมพิตอรุณสวัสดิ์เธอ
“อย่าค่ะ” พลอยเบี่ยงหน้าหนี

“น่าขอรางวัลหน่อยที่เมื่อคืนผมไม่ฉวยโอกาสกับคุณ”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าคุณนรินเขาจะวางยาฉัน”
“มันตายแน่”

“ทำไมเมื่อคืนคุณถึงไม่…” พลอยหน้าแดงจัดไม่กล้าถาม
“ผมอยากได้” เขาจิ้มไปที่หัวใจของเธอ

“ผมรักคุณลืมเรื่องรันเสียเถอะแล้วเรามาเริ่มกันใหม่”


หญิงสาวไม่ทันได้ตอบ แต่ริมฝีปากใหญ่กว่าก็เข้าครอบครองและดูดชิมความหวาน เขาชิมรสหวานได้ไม่นานโทรศัพท์ของพลอยก็ดังขึ้น

คนสวยโทรมารับสายหน่อยค่ะ” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเสียงพูดของเด็กผู้หญิงซึ่งที่จริงเป็นเสียงกระท้อนที่อัดไว้ให้พี่สาวและสั่งว่าห้ามเปลี่ยนไม่อย่างนั้นจะโกรธ
“เสียงโทรศัพท์คุณน่ารักจัง ดาวน์โหลดมาจากไหน”
“เสียงน้องสาวของฉันเองค่ะ”
“อ๋อ น้องกระท้อนหวานคนนั้นเอง”
“เปล่าสักหน่อย กระท้อนเฉยๆ ยัยนั่นต่อเติมเอง


พลอยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบว่าเป็นเบอร์ของที่บ้าน
“แย่แล้ว คุณอย่าพูดอะไรนะ” พลอยหันมากำชับชายหนุ่มข้าง ที่บัดนี้หันไปวุ่นวายกับซอกคอเธอ
“ฮัลโหล พลอยพูดค่ะ”
“แม่เองนะพลอย เดี๋ยวกระท้อนอย่าแย่งโทรศัพท์แม่สิลูก ขอแม่คุยกับพี่พลอยก่อน” พลอยอมยิ้มมองเห็นภาพที่บ้านว่าเป็นยังไงน้องสาวสุดแสบคงกำลังจะขอคุยบ้าง”
“แม่สบายดีรึเปล่าคะ พลอยคิดถึงแม่นะคะ”
“แม่ก็คิดถึงลูกจ้ะ”
“แล้วหนูล่ะ” เสียงกระท้อนแทรกผ่านมาตามสาย พลอยเข้าใจว่าแม่คงต้องเปิดสปีกเกอร์โฟนเพื่อให้กระท้อนได้คุยด้วย
“คิดถึงสิ พี่พลอยคิดถึงกระท้อนจะแย่อยู่แล้ว”
“คืออย่างนี้พลอยวันอาทิตย์หน้าคุณพ่อว่างเลยคิดว่าจะไปเยี่ยมลูกที่กาญจนบุรี แม่เลยโทรมาบอกก่อน”
“แม่จะมาที่นี่เหรอคะ” พลอยตกใจ ทำยังไงดีล่ะเธอทำงานเสียที่ไหน แถมตอนนี้กลายมาเป็นเมียเจ้าของไร่รับอรุณโดยที่แม่ไม่รู้งานเข้าแล้วพลอย พลอยคิดแต่มีบางคนอมยิ้มอยู่
“ตกใจอะไรลูกหรือว่าไม่อยากให้พ่อแม่แล้วก็น้องไปหา”
“เปล่าค่ะไม่ใช่อย่างนั้น”
“หรือว่าพี่พลอยซ่อนกิ๊กเอาไว้กลัวแม่จับได้” กระท้อนแทรกเสียงขึ้นมาแก่แดดเกินเด็กสี่ขวบกว่าจนมารดาต้องหันไปดุ
“กระท้อนเป็นเด็กเป็นเล็กพูดอย่างนี้ได้ยังไงลูก ไม่ดีเลย แม่ไม่ชอบนะ”
“หนูแค่พูดเล่นค่ะ” กระท้อนโดนดุก็เลยเดินแก้มป่องตัวกลมไม่คุยต่อ ไปดูทีวีเสียอย่างนั้น
“น้องมันพูดเล่นน่ะลูก” คุณยุวดีหันมาคุยโทรศัพท์กับลูกสาวคนโตต่อ
“แต่น้องมันพูดถูกสิคะคุณแม่” พลอยตอบแม่ในใจ
“แค่นี้ก่อนนะลูกเดี๋ยวแม่จะโทรไปใหม่ ยัยกระท้อนทรงเครื่องมันงอนแม่ไปโปโน่นแล้ว” คุณยุวดีมองลูกสาวคนเล็กที่วันนี้แต่งตัวเสียสวยเต็มยศแต่ไม่ได้ไปไหนนอนพึ่งพุงอยู่หน้าโทรทัศน์
+++++++++++++++++++++++++++++




อัปสรา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 มิ.ย. 2554, 13:18:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 มิ.ย. 2554, 13:18:04 น.

จำนวนการเข้าชม : 18033





<< ตอนที่ 17   ตอนที่ 19 >>
จิ๋วจ้า 8 มิ.ย. 2554, 13:45:06 น.
เฮ้อ....ลุ้นจนเหนื่อย แต่วาโยก็ได้ ใจของพลอยไปเลย


lovemuay 8 มิ.ย. 2554, 13:51:55 น.
แย่แล้ว คนสวยแย่แล้ว อิอิ
แอบสงสารนายนรินที่จริงแล้วเพราะเลี้ยงคนไม่ดีเอาไว้สินะ
ปล.พระเอกแมนจัง 55


ปูสีน้ำเงิน 8 มิ.ย. 2554, 14:18:42 น.
งานเข้ายัยพลอยแล้วสิ แต่ว่าก็เป็นโอกาสของพระเอกนะที่จะได้ทำคะแนนกับว่าที่พ่อตาแม่ยาย


อัปสรา 8 มิ.ย. 2554, 14:20:33 น.
สวัสดียามบ่ายค่ะคุณ จิ๋วจ้า lovemuay คุณปูสีน้ำเงิน พระเอกเรื่องนี้


anOO 8 มิ.ย. 2554, 14:26:52 น.
นายวาโยน่ารักจัง ไม่แวยโอกาสด้วย
ถ้าพ่อกับแม่มา พลอยก็เปิดตัวไปเลย สิ้นเรื่อง (มั้ง)


อัปสรา 8 มิ.ย. 2554, 14:58:28 น.
หวังว่ากระท้อนคงถูกใจพี่เขยสุดหล่อคนนี้


kaero 8 มิ.ย. 2554, 16:14:35 น.
กระท้อนถูกใจพี่เขยคนนี้อยู่แล้ว


ann 8 มิ.ย. 2554, 19:56:39 น.
ยัยกระท้อนห่อออกมาทีไรแย่งซีนพระนางทุกที กร๊ากกกกก


หมู้หมู 8 มิ.ย. 2554, 23:02:44 น.
^^ น่ารักซ้าาา 555


silverraindrop 9 มิ.ย. 2554, 12:00:14 น.
ลุ้นจนตัวโก่งเลย ว่าเมื่อไหร่พลอยจะหวั่นไหว ..5555..


อัปสรา 9 มิ.ย. 2554, 12:17:14 น.
ตอนนี้หวั่นไหวแล้วนะคะคุณ


แพม 9 มิ.ย. 2554, 14:09:33 น.
ไม่มี๊...สุภาพบุรุษอย่างนี้ ปกติแค่เผลอสบตาหน่อยเดียวก็แทบจะกระโจนเข้าใส่ละ เฮ้อ...ผู้ชายดี ๆ มีแต่ในนิยาย


อัปสรา 9 มิ.ย. 2554, 15:10:06 น.
อาจจะมีหลงเหลือก็ได้ค่ะคุณแพม แต่มีน้อยร้อยละหนึ่ง อิอิ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account