เสน่ห์นางหงส์
ตมิสา แม่หงส์สวยแสนเสน่ห์ เซเลบฯ สาวจอมหยิ่ง ขี้วีน ปากร้าย แล้งน้ำใจ ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา แต่ทำไม๊ทำไมคนอย่าง คณาธิป เจ้าของไร่ "พระจันทร์” หนุ่มหล่อพ่อไม่รวยถึงได้ตกหลุมเสน่ห์แม่หงส์จนถอนตัวไม่ขึ้น
ในอดีตเขาคือ "ไอ้เด็กวัด" แสนเชยที่คอยตามตอแยเธอตลอด แต่สาวเจ้าหรือจะชายตาแล และเมื่อฐานะเปลี่ยน งานนี้เขาจึงต้องปฏิบัติการขั้นเด็ดขาดเพื่อพิชิตหัวใจเย็นชาของแม่สาวจอมขี้วีนอย่างเธอมาให้ได้ ดั่งคำกล่าวว่า ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล เมื่อไม่ได้ด้วยกลก็เอาด้วยคาถา คำว่า "มารยา" ใครว่ามีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่ใช้เป็น
ในอดีตเขาคือ "ไอ้เด็กวัด" แสนเชยที่คอยตามตอแยเธอตลอด แต่สาวเจ้าหรือจะชายตาแล และเมื่อฐานะเปลี่ยน งานนี้เขาจึงต้องปฏิบัติการขั้นเด็ดขาดเพื่อพิชิตหัวใจเย็นชาของแม่สาวจอมขี้วีนอย่างเธอมาให้ได้ ดั่งคำกล่าวว่า ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล เมื่อไม่ได้ด้วยกลก็เอาด้วยคาถา คำว่า "มารยา" ใครว่ามีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่ใช้เป็น
Tags: นิยายรัก สาริน
ตอน: ตอนที่ 4 100%
“มาพนันกันไหมล่ะ”
“ได้เล้ย…ไหนใครจะอยู่ข้างฉันบ้าง” ปิ่นอนงค์มองหา ในบรรดาเพื่อนๆ ในกลุ่มจึงแบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย ฝ่ายเธอมีฉัตรเศวตรวมตัวเองเป็นสองแล้วตวัดสายตาหาชายคนรัก เขมทัศน์จึงต้องยกมือถือข้างด้วยอีกคน นอกนั้นเป็นทีมของจุรีรัตน์ สาวิตรีในขณะที่คนกลางทำหน้าไม่ถูก
“พวกแกจะไม่ถามความเห็นฉันก่อนเหรอวะ”
“เอาน่า…งานนี้มีแต่ได้ ไม่มีเสีย” ฉัตรเศวตหว่านล้อม ชักเห็นสนุกไปกับสองสาว แต่คนกลางสนุกไม่ออก เพราะหากถามเขาว่าจะอยู่ข้างไหน แน่ล่ะเขาย่อมอยู่ข้างปิ่นอนงค์ ตมิสาเย่อหยิ่งอย่างนั้นต่อให้เขารวยล้นฟ้า ชาวสวนชาวไร่อย่างเขาเธอคงไม่ชายตาแล
“มีแต่เสียละไม่ว่า” เจ้าตัวบ่นอุบ
“ไม่เสีย เสียที่ไหนกัน ถ้าทำสำเร็จแกก็ได้แม่ยอดขมองอิ่มมาครอบครอง แต่ถ้าทำไม่สำเร็จก็อยู่ตัว หรือว่าแกไม่กล้า” ใครคนหนึ่งหลิ่วตามอง ฉัตรเศวตจึงรับลูก
“อะไรว๊า…เป็นถึงเจ้าของไร่เจ้าของรีสอร์ตใหญ่โต ก่อร่างสร้างตัวจากศูนย์มาจนถึงร้อย เรื่องผู้หญิงแค่นี้ทำป๊อดไปได้”
“ฉันไม่ได้ป๊อดแต่ไม่ชอบพนันบ้าๆ อะไรแบบนี้” คณาธิปเอ่ยขัดทว่าเพื่อนๆ หลายคนไม่ยินยอมจะให้เขาปฏิเสธ บางคนถึงขั้นตัดเป็นตัดตายเอากับเขาทำให้ชายหนุ่มถอนใจ
“อย่าไปคะยั้นคะยอธิปมันเลยว๊า มันไม่กล้าหรอก มันกลัวแม่หงส์ด่ากลับ” ฉัตรเศวตหลิ่วตา แม้สุ้มเสียงจะอ่อนลงแล้วแถมยังบอกคนอื่นๆ ไม่ให้คะยั้นคะยอทว่าแววตาไม่เป็นอย่างที่พูด
เจ้าของไร่พระจันทร์ทำท่าฮึดฮัดเพราะหลายคนทำมองด้วยสายตาหมิ่นแคลน
“เออ”
“เออนี่ยังไงวะ ตกลงหรือไม่ตกลง”
“เออ ตกลง”
สิ้นเสียงคณาธิปเพื่อนๆ ต่างเฮกันลั่น ฉัตรเศวตแม้ไม่ใช่ตัวตั้งตัวตีในการพนันขันต่อครั้งนี้ ถือว่าเป็นแค่ผู้ร่วมขบวนการแต่ก็ลงขันไปหลายหมื่นดังนั้นเพื่อความรอบคอบจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกเสียง
“ทำอะไรวะ”
“กันเบี้ยวไงละวะ เอ้า…ว่าไปไอ้คุณธิป” ฉัตรเศวตยื่นโทรศัพท์จ่อให้ถึงปากในขณะที่คนจำใจเบี่ยงตัวหนีแล้วผลักออก
“เล่นอะไรวะ”
“พูดไป เกิดแกเบี้ยวขึ้นมาข้าก็ชวดเงินสิวะ กะว่าได้คราวนี้จะเอาไปดาวน์รถซักหน่อย”
“พูดไปเถอะน่าธิปให้มันจบๆ แล้วถ้าไม่อยากเสียเงินก็ต้องพยายามทำทุกอย่างให้แม่หงส์เขาสนใจแกแทนที่จะไล่ตะเพิดเหมือนที่ผ่านมา ฉันเอาใจช่วยแล้วก็เชื่อด้วยว่าคนอย่างคณาธิปต้องทำได้” จุรีรัตน์ให้กำลังใจ สบตากับสาวิตรีแล้วยื่นมือมาแตะหลังมือเขาพร้อมบอก
“สู้ๆ”
คณาธิปดูเหมือนจะไร้ทางเลือกจึงจำต้องทำตามคำสั่งด้วยการขยับปากเข้าไปใกล้โทรศัพท์ของฉัตรเศวตที่ทำปากพะงาบๆ ออกคำสั่งให้เขาพูดตาม
“ข้าพเจ้า นายคณาธิป คชาฤทธิ์ เจ้าของไร่พระจันทร์และสาธิตารีสอร์ต ได้ตกลงพนันกับบรรดาเพื่อนๆ ในกลุ่มว่าข้าพเจ้าจะทำให้นางสาวตมิสา ตฤนโสภณ ตกหลุมรัก หากทำไม่ได้ข้าพเจ้าจะต้อง หะ…อะไรนะ” เขาเลิกคิ้วเมื่อคราวนี้อ่านปากของผู้ร่วมขบวนการไม่ออก
“ที่พักฟรีตลอดปีตลอดชาติ” ฉัตรเศวตทำปากพะงาบๆ
“ที่พักฟรีตลอดปีตลอดชาติ”
“เต้นไก่ย่างถูกเผาต่อหน้าคนงาน”
คราวนี้คนจำใจพูดตาโตร้อง “เฮ้ย” ออกมาดังๆ ทว่าทุกสายตาจับจ้องเขม็งทำให้เขาอุบอิบ
“เต้นไก่ย่างถูกเผาต่อหน้าคนงาน”
“แล้วก็….”
“พอแล้วๆ” เจ้าของไร่คณาธิปส่ายหน้าดิกเพราะเห็นว่าตัวเองชักจะเสียเปรียบเกินไปแล้ว
“เออ…พอแค่นี้ก่อนก็ได้” ฉัตรเศวตจะกดหยุดการบันทึกเสียงทว่าคณาธิปยื่นปลายนิ้วมากันเอาไว้ก่อนย้อนถามออกไปว่า
“แล้วถ้าฉันทำได้ พวกแกจะให้อะไร”
“นั่นสิวะ เราจะให้อะไรมัน” เจ้าของโทรศัพท์หันมาถามความเห็นจากบรรดาเพื่อนที่ถือข้างเดียวกัน ปิ่นอนงค์ทำท่าคิดเบือนหน้ามาหาอีกหนึ่งเสียง เขมรัตน์หัวเราะขึ้นจึงให้ข้อเสนอ
“จัดงานแต่งงานให้เป็นไง เท่าไหร่เท่ากัน”
“โอเค้…ฉันจะยอมเทหมดหน้าตักเลย ถ้าแกทำได้” เจ้าของโทรศัพท์หัวเราะร่าตีอกชกหัวด้วยความชอบใจ เพราะเชื่ออย่างเต็มเปี่ยมว่าอย่างไรเสียคณาธิปก็ไม่มีทางทำได้ คนอย่างตมิสาแค่มองด้วยตาไม่ต้องไปสัมผัสให้เสียเวลาก็รู้แล้วว่าหล่อนเป็นคนอย่างไร
นางหงส์…หลงเงาว่าตัวเองสะสวย ไม่มีทางก้มลงมามองเป็ดตัวผู้อย่างเพื่อนเขาหรอก แม้ว่าตอนนี้จะกินดีมีสุขจนมีร่างกายใหญ่โตเหมือนห่าน ทว่าหงส์มันก็ยังทระนงว่าตัวมันเป็นหงส์อยู่วันยังค่ำ
“อย่ายอมแพ้นะธิป ไม่งั้นพวกเรารวมทั้งตัวแกเองเสียหน้าแย่” ใครคนหนึ่งหันมาหาตัวหมากในเกมทว่าตัวหมากไม่คิดให้กำลังเลยซักนิด
“ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้พวกแกมาเริ่มพนันพวกนี้ กินไปเลยจะได้ไม่ตั้งความหวังไว้มาก” ชายหนุ่มยัดถั่วลิสงทอดทั้งกำมือยัดเข้าไปในปากคนพูด เล่นเอาฝ่ายเชียร์ชักตีหน้ายุ่ง บ่นอุบ
“รู้งี้เอาข้างโน้นซะก็ดี”
“อ้าว…เปลี่ยนใจไม่ได้นะโว้ย เต็มแล้ว”
คณาธิปส่ายหน้า หัวข้อหลักๆ ในวงปาร์ตี้ยังเป็นเรื่องของเขากับตมิสา แต่คนกลางอย่างเขาถอนหายใจ มองจับ ไปยังดวงจันทร์บนฟากฟ้าราวกับว่าใบหน้าของบุคคลที่ถูกกล่าวถึงลอยเด่นอยู่กึ่งกลางของดวงจันทร์กลมโต หากจะเปรียบไปแล้วตมิสาก็คงเหมือนดวงจันทร์ตามชื่อ ส่วนเขาก็คงเป็นแค่กระต่ายตัวเล็กๆ ที่ได้แต่แหงนหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ ต่อให้พยายามกระโดดให้ตายอย่างไรก็เอื้อมไม่ถึง
หัวใจของเขาแกว่งไกวก่อนตามมาด้วยความเจ็บปวดราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นตัวบีบเคล้นจนทำให้เจ้าของหัวใจหายใจหายคอไม่ออก
มะรืนหรือ….
เขายังมองไม่เห็นทางว่าตัวเองจะทำอย่างไรให้สาวเจ้าหันมามองเขา ในเมื่อแต่ไหนแต่ไรมาหญิงสาวมองเห็นเขาไม่ต่างจากกิ้งกือไส้เดือนที่แม้จะไม่ใช่สัตว์มีพิษที่ต้องฆ่าแกงให้ตายแต่ก็รำคาญตาเห็นแล้วไม่อยากเข้าใกล้รังแต่จะทำให้รัศมีดวงจันทร์ของเธอหมองหม่น
แน่ล่ะ…เขาอยากจะบอกบรรดาเพื่อนที่ช่วยเชียร์และอยู่ข้างเขาเหลือเกินว่าอย่าเสียเวลา เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ที่ตมิสาจะยอมลดตัวลงมาคบหากับกระต่ายอย่างเขา
“ได้เล้ย…ไหนใครจะอยู่ข้างฉันบ้าง” ปิ่นอนงค์มองหา ในบรรดาเพื่อนๆ ในกลุ่มจึงแบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย ฝ่ายเธอมีฉัตรเศวตรวมตัวเองเป็นสองแล้วตวัดสายตาหาชายคนรัก เขมทัศน์จึงต้องยกมือถือข้างด้วยอีกคน นอกนั้นเป็นทีมของจุรีรัตน์ สาวิตรีในขณะที่คนกลางทำหน้าไม่ถูก
“พวกแกจะไม่ถามความเห็นฉันก่อนเหรอวะ”
“เอาน่า…งานนี้มีแต่ได้ ไม่มีเสีย” ฉัตรเศวตหว่านล้อม ชักเห็นสนุกไปกับสองสาว แต่คนกลางสนุกไม่ออก เพราะหากถามเขาว่าจะอยู่ข้างไหน แน่ล่ะเขาย่อมอยู่ข้างปิ่นอนงค์ ตมิสาเย่อหยิ่งอย่างนั้นต่อให้เขารวยล้นฟ้า ชาวสวนชาวไร่อย่างเขาเธอคงไม่ชายตาแล
“มีแต่เสียละไม่ว่า” เจ้าตัวบ่นอุบ
“ไม่เสีย เสียที่ไหนกัน ถ้าทำสำเร็จแกก็ได้แม่ยอดขมองอิ่มมาครอบครอง แต่ถ้าทำไม่สำเร็จก็อยู่ตัว หรือว่าแกไม่กล้า” ใครคนหนึ่งหลิ่วตามอง ฉัตรเศวตจึงรับลูก
“อะไรว๊า…เป็นถึงเจ้าของไร่เจ้าของรีสอร์ตใหญ่โต ก่อร่างสร้างตัวจากศูนย์มาจนถึงร้อย เรื่องผู้หญิงแค่นี้ทำป๊อดไปได้”
“ฉันไม่ได้ป๊อดแต่ไม่ชอบพนันบ้าๆ อะไรแบบนี้” คณาธิปเอ่ยขัดทว่าเพื่อนๆ หลายคนไม่ยินยอมจะให้เขาปฏิเสธ บางคนถึงขั้นตัดเป็นตัดตายเอากับเขาทำให้ชายหนุ่มถอนใจ
“อย่าไปคะยั้นคะยอธิปมันเลยว๊า มันไม่กล้าหรอก มันกลัวแม่หงส์ด่ากลับ” ฉัตรเศวตหลิ่วตา แม้สุ้มเสียงจะอ่อนลงแล้วแถมยังบอกคนอื่นๆ ไม่ให้คะยั้นคะยอทว่าแววตาไม่เป็นอย่างที่พูด
เจ้าของไร่พระจันทร์ทำท่าฮึดฮัดเพราะหลายคนทำมองด้วยสายตาหมิ่นแคลน
“เออ”
“เออนี่ยังไงวะ ตกลงหรือไม่ตกลง”
“เออ ตกลง”
สิ้นเสียงคณาธิปเพื่อนๆ ต่างเฮกันลั่น ฉัตรเศวตแม้ไม่ใช่ตัวตั้งตัวตีในการพนันขันต่อครั้งนี้ ถือว่าเป็นแค่ผู้ร่วมขบวนการแต่ก็ลงขันไปหลายหมื่นดังนั้นเพื่อความรอบคอบจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกเสียง
“ทำอะไรวะ”
“กันเบี้ยวไงละวะ เอ้า…ว่าไปไอ้คุณธิป” ฉัตรเศวตยื่นโทรศัพท์จ่อให้ถึงปากในขณะที่คนจำใจเบี่ยงตัวหนีแล้วผลักออก
“เล่นอะไรวะ”
“พูดไป เกิดแกเบี้ยวขึ้นมาข้าก็ชวดเงินสิวะ กะว่าได้คราวนี้จะเอาไปดาวน์รถซักหน่อย”
“พูดไปเถอะน่าธิปให้มันจบๆ แล้วถ้าไม่อยากเสียเงินก็ต้องพยายามทำทุกอย่างให้แม่หงส์เขาสนใจแกแทนที่จะไล่ตะเพิดเหมือนที่ผ่านมา ฉันเอาใจช่วยแล้วก็เชื่อด้วยว่าคนอย่างคณาธิปต้องทำได้” จุรีรัตน์ให้กำลังใจ สบตากับสาวิตรีแล้วยื่นมือมาแตะหลังมือเขาพร้อมบอก
“สู้ๆ”
คณาธิปดูเหมือนจะไร้ทางเลือกจึงจำต้องทำตามคำสั่งด้วยการขยับปากเข้าไปใกล้โทรศัพท์ของฉัตรเศวตที่ทำปากพะงาบๆ ออกคำสั่งให้เขาพูดตาม
“ข้าพเจ้า นายคณาธิป คชาฤทธิ์ เจ้าของไร่พระจันทร์และสาธิตารีสอร์ต ได้ตกลงพนันกับบรรดาเพื่อนๆ ในกลุ่มว่าข้าพเจ้าจะทำให้นางสาวตมิสา ตฤนโสภณ ตกหลุมรัก หากทำไม่ได้ข้าพเจ้าจะต้อง หะ…อะไรนะ” เขาเลิกคิ้วเมื่อคราวนี้อ่านปากของผู้ร่วมขบวนการไม่ออก
“ที่พักฟรีตลอดปีตลอดชาติ” ฉัตรเศวตทำปากพะงาบๆ
“ที่พักฟรีตลอดปีตลอดชาติ”
“เต้นไก่ย่างถูกเผาต่อหน้าคนงาน”
คราวนี้คนจำใจพูดตาโตร้อง “เฮ้ย” ออกมาดังๆ ทว่าทุกสายตาจับจ้องเขม็งทำให้เขาอุบอิบ
“เต้นไก่ย่างถูกเผาต่อหน้าคนงาน”
“แล้วก็….”
“พอแล้วๆ” เจ้าของไร่คณาธิปส่ายหน้าดิกเพราะเห็นว่าตัวเองชักจะเสียเปรียบเกินไปแล้ว
“เออ…พอแค่นี้ก่อนก็ได้” ฉัตรเศวตจะกดหยุดการบันทึกเสียงทว่าคณาธิปยื่นปลายนิ้วมากันเอาไว้ก่อนย้อนถามออกไปว่า
“แล้วถ้าฉันทำได้ พวกแกจะให้อะไร”
“นั่นสิวะ เราจะให้อะไรมัน” เจ้าของโทรศัพท์หันมาถามความเห็นจากบรรดาเพื่อนที่ถือข้างเดียวกัน ปิ่นอนงค์ทำท่าคิดเบือนหน้ามาหาอีกหนึ่งเสียง เขมรัตน์หัวเราะขึ้นจึงให้ข้อเสนอ
“จัดงานแต่งงานให้เป็นไง เท่าไหร่เท่ากัน”
“โอเค้…ฉันจะยอมเทหมดหน้าตักเลย ถ้าแกทำได้” เจ้าของโทรศัพท์หัวเราะร่าตีอกชกหัวด้วยความชอบใจ เพราะเชื่ออย่างเต็มเปี่ยมว่าอย่างไรเสียคณาธิปก็ไม่มีทางทำได้ คนอย่างตมิสาแค่มองด้วยตาไม่ต้องไปสัมผัสให้เสียเวลาก็รู้แล้วว่าหล่อนเป็นคนอย่างไร
นางหงส์…หลงเงาว่าตัวเองสะสวย ไม่มีทางก้มลงมามองเป็ดตัวผู้อย่างเพื่อนเขาหรอก แม้ว่าตอนนี้จะกินดีมีสุขจนมีร่างกายใหญ่โตเหมือนห่าน ทว่าหงส์มันก็ยังทระนงว่าตัวมันเป็นหงส์อยู่วันยังค่ำ
“อย่ายอมแพ้นะธิป ไม่งั้นพวกเรารวมทั้งตัวแกเองเสียหน้าแย่” ใครคนหนึ่งหันมาหาตัวหมากในเกมทว่าตัวหมากไม่คิดให้กำลังเลยซักนิด
“ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้พวกแกมาเริ่มพนันพวกนี้ กินไปเลยจะได้ไม่ตั้งความหวังไว้มาก” ชายหนุ่มยัดถั่วลิสงทอดทั้งกำมือยัดเข้าไปในปากคนพูด เล่นเอาฝ่ายเชียร์ชักตีหน้ายุ่ง บ่นอุบ
“รู้งี้เอาข้างโน้นซะก็ดี”
“อ้าว…เปลี่ยนใจไม่ได้นะโว้ย เต็มแล้ว”
คณาธิปส่ายหน้า หัวข้อหลักๆ ในวงปาร์ตี้ยังเป็นเรื่องของเขากับตมิสา แต่คนกลางอย่างเขาถอนหายใจ มองจับ ไปยังดวงจันทร์บนฟากฟ้าราวกับว่าใบหน้าของบุคคลที่ถูกกล่าวถึงลอยเด่นอยู่กึ่งกลางของดวงจันทร์กลมโต หากจะเปรียบไปแล้วตมิสาก็คงเหมือนดวงจันทร์ตามชื่อ ส่วนเขาก็คงเป็นแค่กระต่ายตัวเล็กๆ ที่ได้แต่แหงนหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ ต่อให้พยายามกระโดดให้ตายอย่างไรก็เอื้อมไม่ถึง
หัวใจของเขาแกว่งไกวก่อนตามมาด้วยความเจ็บปวดราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นตัวบีบเคล้นจนทำให้เจ้าของหัวใจหายใจหายคอไม่ออก
มะรืนหรือ….
เขายังมองไม่เห็นทางว่าตัวเองจะทำอย่างไรให้สาวเจ้าหันมามองเขา ในเมื่อแต่ไหนแต่ไรมาหญิงสาวมองเห็นเขาไม่ต่างจากกิ้งกือไส้เดือนที่แม้จะไม่ใช่สัตว์มีพิษที่ต้องฆ่าแกงให้ตายแต่ก็รำคาญตาเห็นแล้วไม่อยากเข้าใกล้รังแต่จะทำให้รัศมีดวงจันทร์ของเธอหมองหม่น
แน่ล่ะ…เขาอยากจะบอกบรรดาเพื่อนที่ช่วยเชียร์และอยู่ข้างเขาเหลือเกินว่าอย่าเสียเวลา เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ที่ตมิสาจะยอมลดตัวลงมาคบหากับกระต่ายอย่างเขา
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ก.ย. 2556, 23:15:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ก.ย. 2556, 23:15:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1131
| << ตอนที่ 4 40% | ตอนที่ 5 40% >> |