ใต้ปีกรักสีเพลิง {นวนิยายชุด ความลับของผีเสื้อ สนพ.อรุณ}
สร้อยผีเสื้อสีเพลิงจากคนแปลกหน้า
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ ๑๑ (ครึ่งแรก)
พิธีเปิดห้องสมุดเพื่อการเรียนรู้ที่สภาสตรีเป็นเจ้าภาพจัดหาทุนก่อสร้างเป็นไปอย่างเรียบง่าย คุณหญิงธาราริน ศิวกรณ์ ตัดริบบิ้นเปิดงานท่ามกลางเสียงปรบมือของเด็กๆและแขกที่มาร่วมงานคับคั่ง
“มองกล้องนี้ด้วยครับคุณหญิง” ช่างภาพตะโกนบอกเสียงดังลั่น
ประธานในพิธีวางกรรไกรใส่พานข้างตัวแล้วหันไปคว้าข้อมือว่าที่สะใภ้มายืนเคียงข้าง
ทันทีที่เสร็จสิ้นพิธีการถ่ายรูปอันยาวนาน แก้วที่มีหยดน้ำเกาะพราวก็ถูกยื่นมาตรงหน้าสองสาวสองวัยอย่างเอาใจ “น้ำครับแม่ แล้วก็นี่ของเอ็มจ้ะ”
ธารารินรับแก้วจากลูกชายพลางกระเซ้า “คราวหน้าแม่ต้องชวนหนูเอ็มมาออกงานด้วยกันอีก แม่จะได้มีบอดี้การ์ดคอยเสิร์ฟน้ำให้แบบนี้บ่อยๆ”
“แม่แซวผมอีกแล้ว” ศิราบ่นไม่จริงจัง “ที่ผมมาวันนี้ก็เพราะผมว่างต่างหาก ไม่เกี่ยวกับว่าผมมาเฝ้าเอ็มสักหน่อย”
“ความจริงคุณเล็กตั้งใจมาเป็นเพื่อนคุณแม่นะคะ เอ็มต่างหากที่เป็นฝ่ายขอตามคุณเล็กมาด้วย” อันดามันรีบแก้ตัวแทนคนรักเป็นพัลวัน ห่วงความรู้สึกของคุณหญิงแห่งบ้านศิวกรณ์ว่าจะน้อยใจบุตรชาย
ธารารินขัดใจ “เอ็มรีบแก้ตัวแทนทำไมเนี่ย แม่กะจะแกล้งงอนสักหน่อย อยากรู้ว่าลูกชายจะง้อไหม”
“เกิดเป็นผมนี่มันลำบากอย่างนี้เอง ขนาดมาด้วยก็ยังผิดเลย” ศิราบ่นงึมงำ “รู้อย่างนี้ไม่มาก็ดีหรอก”
ธารารินหัวเราะคิก พยักพเยิดกับอันดามัน “เล็กไม่มาก็ตามใจ แต่ยังไงต้องยอมให้หนูเอ็มมากับแม่นะ”
“เดี๋ยวนี้แม่ยึดเอ็มไปช็อปปิ้ง ซื้อของเตรียมจัดงานด้วยกันแทบทุกวันอยู่แล้ว วันหยุดทั้งที ใจคอจะไม่เหลือเวลาไว้ให้ผมสวีตกับแฟนบ้างเลยเหรอ” ศิราทำเสียงกระเง้ากระงอด
“แล้วใครกันยะที่มาตะแง้วๆให้แม่รีบจัดงานแต่งให้ ที่พาหนูเอ็มไปตระเวนหาซื้อข้าวของก็ธุระเรื่องงานแต่งทั้งนั้น ประเดี๋ยวเถอะ ปัญหาเยอะนัก แม่ไปปรึกษาแม่หนูเอ็ม ยื้อฤกษ์ไปเป็นปลายปีหน้าซะเลยดีไหม”
“โอ๊ย! อย่านะครับแม่ ผมคอยเงก ขาดใจกันพอดี” ศิรารีบเข้าไปกอดเอวมารดาประจบประแจง “ไม่งอนนะแม่ ผมล้อเล่นเท่านั้นเอง”
อันดามันหัวเราะเบาๆ ส่ายหน้าขันคนรักที่มีโหมดลูกชายขี้อ้อนให้เห็นไม่บ่อยนัก เธอเหลียวมองรอบๆบริเวณงานแล้วก็เบิกตานิดๆ “อุ๊ย! คุณแม่คะ คุณเล็ก...เอ็มเจอคนรู้จัก ขออนุญาตไปทักทายหน่อยนะคะ”
หญิงสาวคอยจนธารารินพยักหน้าให้แล้วจึงยอบตัวเล็กน้อย ถอยออกมาตามมารยาท แล้วรี่เข้าไปทักทายหนุ่มใหญ่ชาวไต้หวันที่เปิดรอยยิ้มกว้างทันทีที่เห็นเธอ “แฟรงค์! ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่นะคะ”
“ทีเอ็นเอสเป็นสปอนเซอร์ระบบคอมพิวเตอร์ทั้งหมดของห้องสมุดเพื่อการเรียนรู้ของชุมชนแห่งนี้นี่นา ผมต้องมาสิ ทำซีเอสอาร์[1]ทั้งทีก็ต้องมาเอาหน้ากันหน่อย” แฟรงคลินมองรอบๆด้วยความพอใจ “คนมาร่วมงานเยอะนะ ไหน...ผู้ชายโชคดีที่กำหัวใจของผู้หญิงเก่งอย่างคุณไว้ พามาแนะนำให้ผมรู้จักบ้างสิ”
“คุณเล็กอยู่กับคุณแม่เขาทางโน้นค่ะ เดี๋ยวมีโอกาสฉันต้องแนะนำให้คุณรู้จักแน่ๆ”
ดวงตาคนอายุมากกว่ามีแววภาคภูมิและปรานี แฟรงคลินยิ้มในหน้าพลางโคลงศีรษะ “ใครจะเชื่อว่าคุณจะมาได้ไกลขนาดนี้ ผมยังจำเด็กจบใหม่คนที่ใฝ่รู้คอยถามผมทุกเรื่องได้อยู่เลยนะ แปดปีเท่านั้นเอง วันนี้คุณโตขึ้นมาก เปลี่ยนไปจน...” คนพูดนิ่งไปนิดคล้ายเต็มตื้นในความรู้สึก
“แฟรงค์คะ วันนี้วันดีๆ เราอย่ามาพูดเรื่องเศร้ากันเลย ฉันไม่ได้เจ็บปวดอะไรกับการเป็นคนว่างงานจริงๆนะคะ ทุกวันนี้ฉันมีความสุขดี อาจมีเคว้งคว้างไปบ้างในบางวัน แต่นั่นก็เป็นเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าจะไปทางไหนต่อดี” อันดามันเอ่ยปนยิ้ม ไม่อยากให้บรรยากาศหดหู่เกินไป
สี่เดือนกว่าที่ย้ายมาสังกัดบริษัทวิจัยฝุ่นไม่ทำให้เธอเป็นทุกข์สักนิด เหตุผลก็เพราะศิราหมั่นหาโครงการที่โรงแรมในเครือคีรีธารากรุ๊ปมาให้เธอตรวจสอบเป็นระยะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของการปรับปรุงระบบด้านเทคโนโลยีต่างๆ นอกจากนี้เขายังใช้ทักษะนักการบริหารชั้นเซียนกล่อมเธอไปช่วยรณรงค์โครงการต่างๆของโรงแรมเป็นการฆ่าเวลาอยู่เนืองๆ ซึ่งเธอก็รับหน้าเสื่อเป็นแม่งานด้วยความเต็มใจ โดยเจ้าของโรงแรมนั่นละที่เอาเช็คเงินสดมายัดเยียดให้ทุกหนพร้อมกับอ้างว่า หากจ้างคนนอกก็ต้องมีค่าใช้จ่าย เมื่อเธอลงมาบัญชาการให้แทน แต่ในฐานะคนกันเองเขาจึงกดค่าแรงเธอจากที่เคยจ่ายอยู่เป็นประจำบ้างนิดๆหน่อยๆ!
และส่วนที่แทบขโมยเวลาทั้งหมดของเธอไปก็คือการเตรียมตัวสำหรับพิธีวิวาห์ที่จะจัดขึ้นในกลางปีหน้า ซึ่งเป็นฤกษ์เร็วที่สุดเท่าที่ศิราจะเร่งรัดมารดาได้ และไม่ชนกับช่วงงานยุ่งของเขา
ในระยะแรกที่ต้องจัดสรรเวลาสำหรับทุกอย่างที่ว่ามา อันดามันจึงไม่ค่อยว่างสำหรับฟุ้งซ่านมากนัก ครั้นจัดการชีวิตให้เข้าที่เข้าทางแล้ว หญิงสาวจึงพบว่าเธอควรต้องหาเส้นทางใหม่ในการดำเนินชีวิตสักที จะให้ผู้หญิงทำงานซึ่งเคยหายใจเข้าออกเป็นการแข่งขันเตรียมตัวเป็นแม่บ้านหลังการแต่งงานก็คงไม่ได้ เพราะนอกจากเธอจะอึดอัดและไม่มีความสุขแล้ว เชื่อว่าศิราก็คงทนเห็นเธอเหี่ยวเฉาอยู่กับบ้านไม่ไหวแน่ๆ
อันดามันจึงเริ่มมองหางานใหม่ที่น่าจะเข้ากับนิสัย แรกทีเดียวศิราเคยเสนอให้เธอเข้ารับหน้าที่ผู้บริหารฝ่ายการตลาดของโรงแรมซึ่งว่างอยู่ ทว่าอันดามันปฏิเสธ เพราะอยากให้บุคลากรของโรงแรมที่มีความสามารถเพียงพอและมีอายุงานเหมาะสมได้เติบโตในหน้าที่การงานมากกว่า เมื่อเธอรักผู้ชายคนนี้ เธอก็ต้องหวงแหนและห่วงใยทุกภาพลักษณ์ของเขาด้วย ผลการตัดสินใจปฏิเสธตำแหน่งนั้น ทำให้มีพนักงานของโรงแรมจำนวนมากได้เลื่อนขั้นสูงขึ้นตามลำดับ ความชื่นชมที่พนักงานมีต่อศิรา ศิวกรณ์ สายตาเทิดทูนที่คนรักของเธอได้รับ ทำให้อันดามันไม่นึกเสียใจกับการตัดสินใจนั้นเลยสักวินาที
ถัดมาเธอลองติดสอยห้อยตามคุณหญิงธารารินไปออกงานสังคมบ้าง เพื่อจะพบว่าการถูกคนมองด้วยสายตาใคร่รู้ถึง ‘ว่าที่สะใภ้ของบ้านศิวกรณ์’ ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อมากเท่ากับการต้องใส่หน้ากากเข้าหากันจนแยกแยะแทบไม่ได้ว่าใครบ้างที่จริงใจ และคนไหนที่เสแสร้ง
“ไม่คิดจะกลับมาในวงการไอทีบ้างหรือ ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายขายยังว่างอยู่นะ” น้ำเสียงใจดีของแฟรงคลินทำให้เธอหลุดจากภวังค์ เหลือบตามองเขาอย่างใคร่ครวญ
“ฉันไม่คิดว่าจะมีใครอยากร่วมงานกับฉันนะคะ เรื่องอื้อฉาวกับท่านรัฐมนตรีคีรีน่าจะทำให้ใครต่อใครหวาดระแวงมากกว่าถ้าต้องทำงานกับฉัน” อันดามันปฏิเสธด้วยรอยยิ้มและเหตุผลน่าฟัง
“งั้นก็ไม่ต้องพบลูกค้า มาเป็นผู้ช่วยผมไหม เป็นรองซีอีโอช่วยดูแลภาพรวมของบริษัท เฆี่ยนแผนกขายกับงานติดตั้งให้เป็นไปตามแผนก็ได้ ผมมั่นใจว่าผู้บริหารที่นิวยอร์กต้องดีใจแน่ถ้าคุณมาร่วมงานกับเรา”
“ขอบคุณค่ะแฟรงค์ แต่ฉันขออยู่เป็นกองเชียร์แบบนี้ดีกว่า ชื่อเสียงฉันในวงการมันเกินเยียวยาแล้วละ อีกอย่าง...ฉันก็อิ่มตัวกับการเอาชนะใครต่อใครแล้วด้วย คุณก็รู้ว่าฉันชนะทุกคนมาหมดแล้ว”
“เล่นเอาเหตุผลแบบนี้มาปฏิเสธ ผมหาข้ออ้างมาคัดง้างไม่ถูกเลยนะ” แฟรงคลินหัวเราะร่วน “เออ...คุณไปรู้อะไรดีๆ เกี่ยวกับคนของผมมาหรือ ผู้หญิงคนที่คุณส่งเมลไปชมให้ฟังคราวก่อนนั่นน่ะ ผมเลื่อนให้เธอเป็นผู้อำนวยการแล้วนะ แปลกมาก...ผมไม่เคยคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวมาก่อนเลย แต่จู่ๆกลับต้องมารู้ว่าเธอทำงานให้บริษัทหนักแค่ไหน”
คนฟังเลิกคิ้วนิดๆ “ทำไมเธอก้าวหน้าเร็วนักคะ ตอนนั้นเธอยังเป็นแค่ผู้ช่วยผู้จัดการอยู่เลย”
“ก็ตงยูน่ะสิ มาเกริ่นอะไรแปลกๆให้ฟัง ผสมกับเมลของคุณ ผมก็เลยเรียกทั้งสองคนเข้ามาพบ แล้วถามรายละเอียดงานทีละโปรเจ็กต์ ถึงได้รู้ว่าแม่ผู้จัดการตัวดีไม่เคยทำงานเองเลย พอไม่มีผู้ช่วยกับงานที่แพนทำ เจ้าหล่อนก็ตอบอะไรไม่ถูกสักอย่าง”
“คุณก็จับผิดลูกน้องเก่งตามเคย” อันดามันส่ายหน้าขบขัน
“ถามหน่อยเถอะ ทำไมเอ็มถึงมั่นใจนักว่าผู้หญิงคนนี้มีดี” แฟรงคลินข้องใจ
“ฉันกำลังตรวจโครงสร้างระบบไอทีของคีรีธารากรุ๊ปอยู่ค่ะ จากการอ่านเอกสารเก่าๆทำให้รู้ว่าตลอดสองปีที่ผ่านมาพรนางฟ้าคนนี้เป็นคนดูแลคีรีธารากรุ๊ปมาโดยตลอด งานของเธอเนี้ยบมาก เธอมีไอเดียใหม่ๆมานำเสนอให้ลูกค้า เป็นคนทำงานที่กล้าคิดออกนอกกรอบจนน่าทึ่ง”
“น่าแปลกนะเอ็ม ทั้งที่แพนเป็นคนเก่งขนาดนั้น แต่ทำไมผมกลับไม่เคยสังเกตเห็นเธอมาก่อนเลย” เขาเปรยคล้ายกำลังตำหนิตัวเอง
“เพราะคุณเป็นผู้บริหารระดับสูงน่ะสิคะ มองแต่ยอดขาย ไม่มีโอกาสลงมาคลุกคลีกับระดับปฏิบัติการเท่าไหร่” อันดามันปลอบ
“เอ็มก็เคยเป็นผู้บริหารของบริษัทตัวเอง ทำไมเอ็มมีเวลามองการทำงานของทีมงานล่ะ”
“แหม บริษัทฉันมีพนักงานแค่สี่สิบ แต่ทีเอ็นเอสของคุณ พนักงานรวมกันเกือบสี่ร้อยคน ขนาดมันต่างกันตั้งสิบเท่านะคะ”
แฟรงคลินส่ายหน้า ทั้งขบขันและระอา “สี่ร้อยคนที่ว่า ทำงานได้ดีไม่ถึงครึ่งของคุณคนเดียวเลย”
อันดามันหัวเราะเบาๆ “ถ้าคุณยอมจ้างฉันด้วยเงินเดือนของสี่ร้อยคนที่ว่านั่น ไม่แน่นะคะ บางทีฉันอาจใจอ่อนยอมกลับไปทำงานกับคุณก็ได้”
“หน้าเลือดอีกแล้วนะเอ็ม!” หนุ่มใหญ่หัวเราะร่วน แล้วจึงยอมเปลี่ยนไปสนทนาเรื่องอื่นแทนด้วยความพอใจที่ได้พบเพื่อนคุยถูกคออีกครั้ง
[1] ซีเอสอาร์ (Corporate Social Responsibility) เป็นโปรแกรมทางการตลาดที่องค์กรขนาดใหญ่นิยมทำขึ้นเพื่อตอบแทนสังคม และประชาสัมพันธ์ภาพลักษณ์ขององค์กร
ใครคิดถึงอันดามัน ยกมือขึ้น ฮี่ๆๆๆๆ
อยากชวนเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ติดตามอ่าน ใต้ปีกรักสีเพลิง
ไปกดไล้ค์เพจของสิริณกันไว้ด้วยค่ะ
www.facebook.com/SirinFC
เดี๋ยวจะมีกิจกรรมเล่นเกมชิงหนังสือกันเป็นระยะค่ะ
จะได้ไปลุ้นและร่วมสนุกกันเนอะ :D
“มองกล้องนี้ด้วยครับคุณหญิง” ช่างภาพตะโกนบอกเสียงดังลั่น
ประธานในพิธีวางกรรไกรใส่พานข้างตัวแล้วหันไปคว้าข้อมือว่าที่สะใภ้มายืนเคียงข้าง
ทันทีที่เสร็จสิ้นพิธีการถ่ายรูปอันยาวนาน แก้วที่มีหยดน้ำเกาะพราวก็ถูกยื่นมาตรงหน้าสองสาวสองวัยอย่างเอาใจ “น้ำครับแม่ แล้วก็นี่ของเอ็มจ้ะ”
ธารารินรับแก้วจากลูกชายพลางกระเซ้า “คราวหน้าแม่ต้องชวนหนูเอ็มมาออกงานด้วยกันอีก แม่จะได้มีบอดี้การ์ดคอยเสิร์ฟน้ำให้แบบนี้บ่อยๆ”
“แม่แซวผมอีกแล้ว” ศิราบ่นไม่จริงจัง “ที่ผมมาวันนี้ก็เพราะผมว่างต่างหาก ไม่เกี่ยวกับว่าผมมาเฝ้าเอ็มสักหน่อย”
“ความจริงคุณเล็กตั้งใจมาเป็นเพื่อนคุณแม่นะคะ เอ็มต่างหากที่เป็นฝ่ายขอตามคุณเล็กมาด้วย” อันดามันรีบแก้ตัวแทนคนรักเป็นพัลวัน ห่วงความรู้สึกของคุณหญิงแห่งบ้านศิวกรณ์ว่าจะน้อยใจบุตรชาย
ธารารินขัดใจ “เอ็มรีบแก้ตัวแทนทำไมเนี่ย แม่กะจะแกล้งงอนสักหน่อย อยากรู้ว่าลูกชายจะง้อไหม”
“เกิดเป็นผมนี่มันลำบากอย่างนี้เอง ขนาดมาด้วยก็ยังผิดเลย” ศิราบ่นงึมงำ “รู้อย่างนี้ไม่มาก็ดีหรอก”
ธารารินหัวเราะคิก พยักพเยิดกับอันดามัน “เล็กไม่มาก็ตามใจ แต่ยังไงต้องยอมให้หนูเอ็มมากับแม่นะ”
“เดี๋ยวนี้แม่ยึดเอ็มไปช็อปปิ้ง ซื้อของเตรียมจัดงานด้วยกันแทบทุกวันอยู่แล้ว วันหยุดทั้งที ใจคอจะไม่เหลือเวลาไว้ให้ผมสวีตกับแฟนบ้างเลยเหรอ” ศิราทำเสียงกระเง้ากระงอด
“แล้วใครกันยะที่มาตะแง้วๆให้แม่รีบจัดงานแต่งให้ ที่พาหนูเอ็มไปตระเวนหาซื้อข้าวของก็ธุระเรื่องงานแต่งทั้งนั้น ประเดี๋ยวเถอะ ปัญหาเยอะนัก แม่ไปปรึกษาแม่หนูเอ็ม ยื้อฤกษ์ไปเป็นปลายปีหน้าซะเลยดีไหม”
“โอ๊ย! อย่านะครับแม่ ผมคอยเงก ขาดใจกันพอดี” ศิรารีบเข้าไปกอดเอวมารดาประจบประแจง “ไม่งอนนะแม่ ผมล้อเล่นเท่านั้นเอง”
อันดามันหัวเราะเบาๆ ส่ายหน้าขันคนรักที่มีโหมดลูกชายขี้อ้อนให้เห็นไม่บ่อยนัก เธอเหลียวมองรอบๆบริเวณงานแล้วก็เบิกตานิดๆ “อุ๊ย! คุณแม่คะ คุณเล็ก...เอ็มเจอคนรู้จัก ขออนุญาตไปทักทายหน่อยนะคะ”
หญิงสาวคอยจนธารารินพยักหน้าให้แล้วจึงยอบตัวเล็กน้อย ถอยออกมาตามมารยาท แล้วรี่เข้าไปทักทายหนุ่มใหญ่ชาวไต้หวันที่เปิดรอยยิ้มกว้างทันทีที่เห็นเธอ “แฟรงค์! ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่นะคะ”
“ทีเอ็นเอสเป็นสปอนเซอร์ระบบคอมพิวเตอร์ทั้งหมดของห้องสมุดเพื่อการเรียนรู้ของชุมชนแห่งนี้นี่นา ผมต้องมาสิ ทำซีเอสอาร์[1]ทั้งทีก็ต้องมาเอาหน้ากันหน่อย” แฟรงคลินมองรอบๆด้วยความพอใจ “คนมาร่วมงานเยอะนะ ไหน...ผู้ชายโชคดีที่กำหัวใจของผู้หญิงเก่งอย่างคุณไว้ พามาแนะนำให้ผมรู้จักบ้างสิ”
“คุณเล็กอยู่กับคุณแม่เขาทางโน้นค่ะ เดี๋ยวมีโอกาสฉันต้องแนะนำให้คุณรู้จักแน่ๆ”
ดวงตาคนอายุมากกว่ามีแววภาคภูมิและปรานี แฟรงคลินยิ้มในหน้าพลางโคลงศีรษะ “ใครจะเชื่อว่าคุณจะมาได้ไกลขนาดนี้ ผมยังจำเด็กจบใหม่คนที่ใฝ่รู้คอยถามผมทุกเรื่องได้อยู่เลยนะ แปดปีเท่านั้นเอง วันนี้คุณโตขึ้นมาก เปลี่ยนไปจน...” คนพูดนิ่งไปนิดคล้ายเต็มตื้นในความรู้สึก
“แฟรงค์คะ วันนี้วันดีๆ เราอย่ามาพูดเรื่องเศร้ากันเลย ฉันไม่ได้เจ็บปวดอะไรกับการเป็นคนว่างงานจริงๆนะคะ ทุกวันนี้ฉันมีความสุขดี อาจมีเคว้งคว้างไปบ้างในบางวัน แต่นั่นก็เป็นเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าจะไปทางไหนต่อดี” อันดามันเอ่ยปนยิ้ม ไม่อยากให้บรรยากาศหดหู่เกินไป
สี่เดือนกว่าที่ย้ายมาสังกัดบริษัทวิจัยฝุ่นไม่ทำให้เธอเป็นทุกข์สักนิด เหตุผลก็เพราะศิราหมั่นหาโครงการที่โรงแรมในเครือคีรีธารากรุ๊ปมาให้เธอตรวจสอบเป็นระยะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของการปรับปรุงระบบด้านเทคโนโลยีต่างๆ นอกจากนี้เขายังใช้ทักษะนักการบริหารชั้นเซียนกล่อมเธอไปช่วยรณรงค์โครงการต่างๆของโรงแรมเป็นการฆ่าเวลาอยู่เนืองๆ ซึ่งเธอก็รับหน้าเสื่อเป็นแม่งานด้วยความเต็มใจ โดยเจ้าของโรงแรมนั่นละที่เอาเช็คเงินสดมายัดเยียดให้ทุกหนพร้อมกับอ้างว่า หากจ้างคนนอกก็ต้องมีค่าใช้จ่าย เมื่อเธอลงมาบัญชาการให้แทน แต่ในฐานะคนกันเองเขาจึงกดค่าแรงเธอจากที่เคยจ่ายอยู่เป็นประจำบ้างนิดๆหน่อยๆ!
และส่วนที่แทบขโมยเวลาทั้งหมดของเธอไปก็คือการเตรียมตัวสำหรับพิธีวิวาห์ที่จะจัดขึ้นในกลางปีหน้า ซึ่งเป็นฤกษ์เร็วที่สุดเท่าที่ศิราจะเร่งรัดมารดาได้ และไม่ชนกับช่วงงานยุ่งของเขา
ในระยะแรกที่ต้องจัดสรรเวลาสำหรับทุกอย่างที่ว่ามา อันดามันจึงไม่ค่อยว่างสำหรับฟุ้งซ่านมากนัก ครั้นจัดการชีวิตให้เข้าที่เข้าทางแล้ว หญิงสาวจึงพบว่าเธอควรต้องหาเส้นทางใหม่ในการดำเนินชีวิตสักที จะให้ผู้หญิงทำงานซึ่งเคยหายใจเข้าออกเป็นการแข่งขันเตรียมตัวเป็นแม่บ้านหลังการแต่งงานก็คงไม่ได้ เพราะนอกจากเธอจะอึดอัดและไม่มีความสุขแล้ว เชื่อว่าศิราก็คงทนเห็นเธอเหี่ยวเฉาอยู่กับบ้านไม่ไหวแน่ๆ
อันดามันจึงเริ่มมองหางานใหม่ที่น่าจะเข้ากับนิสัย แรกทีเดียวศิราเคยเสนอให้เธอเข้ารับหน้าที่ผู้บริหารฝ่ายการตลาดของโรงแรมซึ่งว่างอยู่ ทว่าอันดามันปฏิเสธ เพราะอยากให้บุคลากรของโรงแรมที่มีความสามารถเพียงพอและมีอายุงานเหมาะสมได้เติบโตในหน้าที่การงานมากกว่า เมื่อเธอรักผู้ชายคนนี้ เธอก็ต้องหวงแหนและห่วงใยทุกภาพลักษณ์ของเขาด้วย ผลการตัดสินใจปฏิเสธตำแหน่งนั้น ทำให้มีพนักงานของโรงแรมจำนวนมากได้เลื่อนขั้นสูงขึ้นตามลำดับ ความชื่นชมที่พนักงานมีต่อศิรา ศิวกรณ์ สายตาเทิดทูนที่คนรักของเธอได้รับ ทำให้อันดามันไม่นึกเสียใจกับการตัดสินใจนั้นเลยสักวินาที
ถัดมาเธอลองติดสอยห้อยตามคุณหญิงธารารินไปออกงานสังคมบ้าง เพื่อจะพบว่าการถูกคนมองด้วยสายตาใคร่รู้ถึง ‘ว่าที่สะใภ้ของบ้านศิวกรณ์’ ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อมากเท่ากับการต้องใส่หน้ากากเข้าหากันจนแยกแยะแทบไม่ได้ว่าใครบ้างที่จริงใจ และคนไหนที่เสแสร้ง
“ไม่คิดจะกลับมาในวงการไอทีบ้างหรือ ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายขายยังว่างอยู่นะ” น้ำเสียงใจดีของแฟรงคลินทำให้เธอหลุดจากภวังค์ เหลือบตามองเขาอย่างใคร่ครวญ
“ฉันไม่คิดว่าจะมีใครอยากร่วมงานกับฉันนะคะ เรื่องอื้อฉาวกับท่านรัฐมนตรีคีรีน่าจะทำให้ใครต่อใครหวาดระแวงมากกว่าถ้าต้องทำงานกับฉัน” อันดามันปฏิเสธด้วยรอยยิ้มและเหตุผลน่าฟัง
“งั้นก็ไม่ต้องพบลูกค้า มาเป็นผู้ช่วยผมไหม เป็นรองซีอีโอช่วยดูแลภาพรวมของบริษัท เฆี่ยนแผนกขายกับงานติดตั้งให้เป็นไปตามแผนก็ได้ ผมมั่นใจว่าผู้บริหารที่นิวยอร์กต้องดีใจแน่ถ้าคุณมาร่วมงานกับเรา”
“ขอบคุณค่ะแฟรงค์ แต่ฉันขออยู่เป็นกองเชียร์แบบนี้ดีกว่า ชื่อเสียงฉันในวงการมันเกินเยียวยาแล้วละ อีกอย่าง...ฉันก็อิ่มตัวกับการเอาชนะใครต่อใครแล้วด้วย คุณก็รู้ว่าฉันชนะทุกคนมาหมดแล้ว”
“เล่นเอาเหตุผลแบบนี้มาปฏิเสธ ผมหาข้ออ้างมาคัดง้างไม่ถูกเลยนะ” แฟรงคลินหัวเราะร่วน “เออ...คุณไปรู้อะไรดีๆ เกี่ยวกับคนของผมมาหรือ ผู้หญิงคนที่คุณส่งเมลไปชมให้ฟังคราวก่อนนั่นน่ะ ผมเลื่อนให้เธอเป็นผู้อำนวยการแล้วนะ แปลกมาก...ผมไม่เคยคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวมาก่อนเลย แต่จู่ๆกลับต้องมารู้ว่าเธอทำงานให้บริษัทหนักแค่ไหน”
คนฟังเลิกคิ้วนิดๆ “ทำไมเธอก้าวหน้าเร็วนักคะ ตอนนั้นเธอยังเป็นแค่ผู้ช่วยผู้จัดการอยู่เลย”
“ก็ตงยูน่ะสิ มาเกริ่นอะไรแปลกๆให้ฟัง ผสมกับเมลของคุณ ผมก็เลยเรียกทั้งสองคนเข้ามาพบ แล้วถามรายละเอียดงานทีละโปรเจ็กต์ ถึงได้รู้ว่าแม่ผู้จัดการตัวดีไม่เคยทำงานเองเลย พอไม่มีผู้ช่วยกับงานที่แพนทำ เจ้าหล่อนก็ตอบอะไรไม่ถูกสักอย่าง”
“คุณก็จับผิดลูกน้องเก่งตามเคย” อันดามันส่ายหน้าขบขัน
“ถามหน่อยเถอะ ทำไมเอ็มถึงมั่นใจนักว่าผู้หญิงคนนี้มีดี” แฟรงคลินข้องใจ
“ฉันกำลังตรวจโครงสร้างระบบไอทีของคีรีธารากรุ๊ปอยู่ค่ะ จากการอ่านเอกสารเก่าๆทำให้รู้ว่าตลอดสองปีที่ผ่านมาพรนางฟ้าคนนี้เป็นคนดูแลคีรีธารากรุ๊ปมาโดยตลอด งานของเธอเนี้ยบมาก เธอมีไอเดียใหม่ๆมานำเสนอให้ลูกค้า เป็นคนทำงานที่กล้าคิดออกนอกกรอบจนน่าทึ่ง”
“น่าแปลกนะเอ็ม ทั้งที่แพนเป็นคนเก่งขนาดนั้น แต่ทำไมผมกลับไม่เคยสังเกตเห็นเธอมาก่อนเลย” เขาเปรยคล้ายกำลังตำหนิตัวเอง
“เพราะคุณเป็นผู้บริหารระดับสูงน่ะสิคะ มองแต่ยอดขาย ไม่มีโอกาสลงมาคลุกคลีกับระดับปฏิบัติการเท่าไหร่” อันดามันปลอบ
“เอ็มก็เคยเป็นผู้บริหารของบริษัทตัวเอง ทำไมเอ็มมีเวลามองการทำงานของทีมงานล่ะ”
“แหม บริษัทฉันมีพนักงานแค่สี่สิบ แต่ทีเอ็นเอสของคุณ พนักงานรวมกันเกือบสี่ร้อยคน ขนาดมันต่างกันตั้งสิบเท่านะคะ”
แฟรงคลินส่ายหน้า ทั้งขบขันและระอา “สี่ร้อยคนที่ว่า ทำงานได้ดีไม่ถึงครึ่งของคุณคนเดียวเลย”
อันดามันหัวเราะเบาๆ “ถ้าคุณยอมจ้างฉันด้วยเงินเดือนของสี่ร้อยคนที่ว่านั่น ไม่แน่นะคะ บางทีฉันอาจใจอ่อนยอมกลับไปทำงานกับคุณก็ได้”
“หน้าเลือดอีกแล้วนะเอ็ม!” หนุ่มใหญ่หัวเราะร่วน แล้วจึงยอมเปลี่ยนไปสนทนาเรื่องอื่นแทนด้วยความพอใจที่ได้พบเพื่อนคุยถูกคออีกครั้ง
[1] ซีเอสอาร์ (Corporate Social Responsibility) เป็นโปรแกรมทางการตลาดที่องค์กรขนาดใหญ่นิยมทำขึ้นเพื่อตอบแทนสังคม และประชาสัมพันธ์ภาพลักษณ์ขององค์กร
ใครคิดถึงอันดามัน ยกมือขึ้น ฮี่ๆๆๆๆ
อยากชวนเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ติดตามอ่าน ใต้ปีกรักสีเพลิง
ไปกดไล้ค์เพจของสิริณกันไว้ด้วยค่ะ
www.facebook.com/SirinFC
เดี๋ยวจะมีกิจกรรมเล่นเกมชิงหนังสือกันเป็นระยะค่ะ
จะได้ไปลุ้นและร่วมสนุกกันเนอะ :D
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ก.ย. 2556, 00:04:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ก.ย. 2556, 00:04:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 1386
| << ตอนที่ ๑๐ (จบตอน) | ตอนที่ ๑๑ (จบตอน) >> |
สิริณ 18 ก.ย. 2556, 00:23:53 น.
เห็นจำนวนคนอ่าน จำนวนเพื่อนๆที่กดชอบใจแล้ว
สิริณปลาบปลื้มมมมมมมมม
^__________________^
จะขอบคุณยังไงดี ถึงจะเ่ท่ากับที่รู้สึกอยู่ในใจเนี้ย
หากเพื่อนๆท่านไหนมีโอกาสได้เจอสิริณที่งานหนังสือ
มากระซิบบอกกันสักคำนะคะ
ว่าเป็นหนึ่งคนที่กดไล้ค์ อ่าน หรือแม้แต่คอมเม้นต์ในเว็บเลิฟ
อยากกอดแรงๆให้สมกับความรู้สึกในใจ
ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
คนละไม้ละมือจากทุกคน
รวมกันแล้ว...ยิ่งใหญ่สำหรับสิริณมาก
ยิ้มแล้วยิ้มอีก จนแก้มหุบไ่ม่ลงแล้วเนี้ย
เห็นจำนวนคนอ่าน จำนวนเพื่อนๆที่กดชอบใจแล้ว
สิริณปลาบปลื้มมมมมมมมม
^__________________^
จะขอบคุณยังไงดี ถึงจะเ่ท่ากับที่รู้สึกอยู่ในใจเนี้ย
หากเพื่อนๆท่านไหนมีโอกาสได้เจอสิริณที่งานหนังสือ
มากระซิบบอกกันสักคำนะคะ
ว่าเป็นหนึ่งคนที่กดไล้ค์ อ่าน หรือแม้แต่คอมเม้นต์ในเว็บเลิฟ
อยากกอดแรงๆให้สมกับความรู้สึกในใจ
ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
คนละไม้ละมือจากทุกคน
รวมกันแล้ว...ยิ่งใหญ่สำหรับสิริณมาก
ยิ้มแล้วยิ้มอีก จนแก้มหุบไ่ม่ลงแล้วเนี้ย
พันธุ์แตงกวา 18 ก.ย. 2556, 07:31:28 น.
วันนี้ได้เจอหนูเอ็มยาวๆ จุใจ
วันนี้ได้เจอหนูเอ็มยาวๆ จุใจ
จิรารัตน์ 18 ก.ย. 2556, 12:43:18 น.
รอลุ้นว่าคิรินทร์จะปรากฏตัวตอนไหน
รอลุ้นว่าคิรินทร์จะปรากฏตัวตอนไหน
goldensun 18 ก.ย. 2556, 18:01:46 น.
อ่านตอนนี้ ยิ่งคิดถึงเอ็มใหญ่เลย ดูดีกว่าแพนเยอะเลย ตอนที่ผ่านมา แพนชักจะไม่น่ารักแล้ว
ถ้าแพนได้เห็นเอ็มคุยกับแฟรงค์ คงเลิกระแวงแฟรงค์ตามคำของเกรซนะคะ
อ่านตอนนี้ ยิ่งคิดถึงเอ็มใหญ่เลย ดูดีกว่าแพนเยอะเลย ตอนที่ผ่านมา แพนชักจะไม่น่ารักแล้ว
ถ้าแพนได้เห็นเอ็มคุยกับแฟรงค์ คงเลิกระแวงแฟรงค์ตามคำของเกรซนะคะ
Sukhumvit66 18 ก.ย. 2556, 18:44:16 น.
แอบห่วงนู๋แพน กลัวเธอเปลี๊ยนไป๊
แอบห่วงนู๋แพน กลัวเธอเปลี๊ยนไป๊