ได้เวลารัก
เวเนเซีย...
...สำหรับเธอยังไม่มีเวลาให้กับความรัก

เอเธนส์...
...สำหรับเขาถึงเวลาที่จะหยุดกับคำว่ารัก

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: บทที่ ๔

อ่า.... อัพของเดิมต่อ ^^



""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""



ได้เวลารัก บทที่ ๔





เอเธนส์หันกลับมายังเวเนเซียซึ่งมีรอยยิ้มพราวระยับทั้งดวงตาและริมฝีปาก เขายกมุมปากนิดๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ

“ขอบคุณสำหรับเดตดีๆ นะครับ แล้วเราค่อยเจอกันใหม่”

“เอ๊ะ...เดี๋ยวสิคะ” เวเนเซียท้วงทันที เรื่องอะไรเธอจะปล่อยเขากลับไปง่ายๆ

เอเธนส์หัวเราะเบาๆ

“ยังไงวันนี้คำตอบผมก็ยังเหมือนเดิม”

“คำตอบอะไรคะ” เวเนเซียแกล้งไก๋ ทำเหมือนไม่รู้ความหมายคำพูดของเขา

เอเธนส์โคลงศีรษะ ทั้งขำทั้งหมั่นไส้สีหน้าซื่อๆ ของเวเนเซีย แต่เจ้าตัวก็รู้อยู่แล้วว่าเขาหมายถึงอะไร เอเธนส์โน้มศีรษะลงหาคนที่ยังนั่งอยู่ จ้องลึกลงไปในนัยน์ตาวามวาว

“เอาเป็นว่า...วันนี้คุณหนูเวจีบผมไม่สำเร็จก็แล้วกันนะครับ” เอเธนส์เอ่ยแล้วยืดตัวขึ้น ไม่รอให้เวเนเซียเอ่ยอะไร “แล้วเจอกันใหม่นะครับ” เขาหมุนตัวกลับ ก้าวเนิบๆ ตรงไปยังบันได ทิ้งความเงียบไว้เบื้องหลัง

“ฮึ! พ่อมดตัวร้ายนี่นะ” เวเนเซียส่ายหน้า มองตามแผ่นหลังกว้างของคนที่เดินลงบันไดไป ยังไงเธอจะต้องได้เอเธนส์มาร่วมงาน

เวเนเซียเบนสายตามายังคนที่ยังยืนนิ่งแล้วเปิดยิ้มกว้าง หากธาราไม่ยิ้มตอบกลับมา เขายืนกอดอก มองเธออย่างเอาจริงเอาจัง แต่ก่อนที่จะถูกจู่โจมด้วยคำถาม เวเนเซียชิงตัดหน้าเสียก่อน

“ธาร...เวลาจีบสาวทำยังไงน่ะ” คำถามของเวเนเซียทำเอาเลขานุการหนุ่มอ้าปากค้าง ไม่นึกว่าจะถูกยิงคำถามแบบนี้

“ถามแบบนี้ กำลังคิดอะไรอยู่ครับ” ธาราถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามตั้งสติดีๆ

คุณเวนะคุณเว... คิดวางแผนอะไรกันแน่ เขาอยากรู้จริงๆ

“แหม...ก็แค่อยากรู้”

ธาราเลิกคิ้ว “แค่นั้นเหรอครับ”

เวเนเซียหัวเราะ นัยน์ตาเปล่งประกายวิบวับ

ก็อยากรู้ไง...อยากรู้ว่าจะมีวิธีการแปลกใหม่แค่ไหน เพราะเท่าที่เธอเคยถูกจีบมามักจะหนีไม่พ้น ขอหมายเลขโทรศัพท์ ชวนไปรับประทานอาหาร ให้ดอกไม้ ของขวัญ ไม่ค่อยจะไม่วิธีอะไรแปลกใหม่เลย

“เอ...หรือว่าคำถามยากไป งั้นเอาที่จีบดิมิทรีก็ได้” เวเนเซียหลิ่วตาล้อๆ “แต่ว่าดิมิทรีเคยบอกนี่นะว่าเป็นคนจีบธารก่อน”

“คุณเว...” ธาราลาเสียงหนัก ใบหน้าร้อนผ่าวไม่ใช่ด้วยความโกรธ แต่เป็น...กำลังเขินต่างหาก

“ดอกไม้ช่อใหญ่ๆ กับของขวัญ” เวเนเซียทายเล่นๆ แน่ล่ะเห็นหน้าเรื่อๆ ของธาราก็รู้ว่าดิมีทรีใช้วิธีสุดคลาสสิค...ที่แปลอีกทีก็คือโบร่ำโบราณนั่นแหละ

ธาราพยายามเกลื่อนสีหน้าให้เรียบเฉย แต่ก็ไม่ค่อยจะได้ผลนัก เขาไม่ค่อยพูดถึงของตัวเอง เพราะนิสัยเขาเป็นอย่างนี้เอง ไม่ใช่ว่าอยากปิดบังความรัก เพราะคนที่สนิทสนมกับเขาก็รู้จักดิมิทรีกันทั้งนั้น

“มาหาแทบทุกวัน โทรมาหาเช้าเที่ยงเย็นแถมรอบค่ำรอบดึกด้วย ชวนไปเดต... แล้วก็มีดินเนอร์สุดโรแมนติก” เวเนเซียไล่ต่อ แววตาของธาราบอกให้รู้ว่าเธอเดาถูกทุกอย่าง รอยยิ้มจึงยิ่งกว้างขึ้น “ดิมิทรีใช้วิธีโบราณมาก”

ธาราถอนหายใจอีกเฮือก ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ

“แล้วคุณเวจะเอาแบบไฮเทคขนาดไหนละครับ ผมว่าอีกร้อยปีพันปีมันก็คงไม่ต่างจากนี้สักเท่าไร เพราะที่ผ่านมาร้อยปีพันปี ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรซับซ้อนซ่อนเงื่อนนัก”

“แซวดิมิทรีหน่อยก็ไม่ได้เลยนะ แต่ก็จริงของธาร...” เวเนเซียพยักหน้า ถึงมันจะโบร่ำโบราณไปหน่อย แต่ก็ยังใช้ได้ ก็ตั้งแต่เริ่มเป็นสาวน้อยมาจนถึงปัจจุบัน วิวัฒนาการการจีบสาวของชายหนุ่มรอบๆ ตัวเธอก็ไม่ก้าวไกลไปเท่าใด อาจจะมีรายละเอียดปลีกย่อยต่างไปบ้าง แต่หลักๆ ก็ยังเหมือนเดิม

อืม...ดอกไม้ ของขวัญ ดินเนอร์

“ตกลงที่ถามนี่มันเกี่ยวกับ ‘เดตที่ดีที่สุด’ หรือเปล่าครับ”

เวเนเซียลุกขึ้น สบตาที่ฉายแววดุๆ ของอีกฝ่าย นานๆ ทีเธอจะเห็นแววตาแบบ ‘พี่ชาย’ จากธารา พักหลังนี้ธาราชอบทำตัวเป็นเลขานุการมากกว่าพี่ชาย

“ไม่เห็นต้องถามเลย” เวเนเซียตอบกลั้วหัวเราะแล้วหมุนตัวลงบันได ปล่อยให้ธาราถอนหายใจอยู่เบื้องหลัง

“เดต วิธีจีบ พ่อมดตัวร้ายกับคุณหนูเว... ตกลงมันยังไงกัน” ธาราโคลงศีรษะก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง โทรศัพท์ไปหาคนที่น่าจะช่วยเขาได้ รอครู่เดียวอีกฝ่ายก็รับสาย

“น้ำ...ช่วยหาข้อมูลของพ่อมดเอเธนส์เพิ่มหน่อยสิ คราวนี้เอาเรื่องส่วนตัวนะ” ธาราเอ่ยกับน้องสาวอย่างยิ่งจัง สายธารเป็นดีไซเนอร์แม้จะยังไม่ถึงกับอยู่แถวหน้าของวงการแฟชั่น แต่ก็มีเส้นสายและรู้จักกับคนวงการไม่น้อย คราวก่อนเขาหาเพียงแต่ข้อมูลเรื่องงาน คราวนี้คุณเวทำให้เขาต้องสนใจรายละเอียดส่วนตัวของเอเธนส์มากขึ้น

หน้าที่ดูแล ‘เจ้าหญิง’ ที่เขาได้รับมานั้นไม่เพียงแค่เรื่องงาน

“เจาะลึกลงไปเรื่องหัวใจเลยหรือเปล่าพี่ธาร” สายธารถามกลับมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง

“เอาทั้งหัวใจทั้งร่างกาย...ทุกซอกทุกมุมได้ยิ่งดี”

“เอ...อยากรู้เรื่องชายอื่นแบบนี้สงสัยต้องฟ้องดิมิทรีซะแล้ว”

ธาราโคลงศีรษะ หากรู้ว่าสายธารแซวไปอย่างนั้นเอง เหมือนกับคุณเวที่ชอบล้อเล่นเรื่องของดิมิทรีเป็นงานอดิเรก

“เชิญ...แต่ให้ได้เรื่องมาก็แล้วกัน”

สายธารหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยุดไป

“เกี่ยวกับคุณเวหรือเปล่าพี่ธาร” ดีไซเนอร์สาวถามด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น หลังจากพอจะคิดออกว่าทำไมพี่ชายถึงสนใจอยากจะรู้เรื่องเอเธนส์...

เรื่องหัวใจน่ะ...พี่ชายของเธอจริงจังเกินกว่าจะมีใครอื่น

เพราะฉะนั้นจะต้องเป็นเรื่องของเจ้าหญิงแห่งอัญมณีเท่านั้นที่พี่ชายของเธอจะสนใจขนาดนี้ เคยมีคนตั้งฉายาให้ธาราว่าเป็น ‘องครักษ์พิทักษ์เจ้าหญิง’ ส่วนตัวสายธารเป็น ‘คุณข้าหลวง’ คอยดูแลเจ้าหญิง

“อืม...นั่นแหละ รีบด้วยก็แล้วกัน” ธาราถอนหายใจยาว





เอเธนส์ได้ยินเสียงดนตรีเบาๆ ดังมาจากล็อบบี้ขณะที่เดินออกจากเรือนพักไปตามทางเดินตัดสวนไปยังเรือนด้านหน้า ยิ่งใกล้ก็ได้ยินเสียงกีตาร์ดังขึ้นเรื่อยๆ เป็นจังหวะสนุกๆ ของเพลงสากลคุ้นหู เขามาพักบ้านสายลมหลายครั้งจึงจำฝีมือกีตาร์ของเจ้าของรีสอร์ตได้

ช่างภาพหนุ่มพบเจ้าของรีสอร์ตอยู่ในล็อบบี้คนเดียว แขกที่มาพักถ้าไม่อยู่ในบ้านพักก็คงออกไปข้างนอกกันหมด เขาเองก็เพิ่งกลับเข้ามารีสอร์ตตอนเที่ยงกว่านี่เอง เพราะออกจากอัญมณีธาราเขาก็เดินเล่นไปเรื่อยๆ แวะกินข้าวเที่ยงก่อนแล้วจึงกลับมา

ทีแรกตั้งใจจะอ่านหนังสือที่เตรียมมาด้วย แต่ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ตื่นมาอีกทีก็บ่ายแก่ๆ เข้าไปแล้ว เขาจึงล้างหน้าล้างตาแล้วตั้งใจจะมาหาอะไรเย็นๆ ดื่มที่ล็อบบี้ก่อนจะออกไปเดินเล่นรอบเย็น

เอเธนส์แสดงท่าทางให้สายลมเล่นกีตาร์ต่อ ส่วนตัวเองเดินไปเปิดตู้แช่หยิบน้ำผลไม้กระป๋องออกมา แล้วนั่งลงที่ม้านั่งยาว จิบน้ำผลไม้พลางฟังเพลงไปด้วย จนกระทั่งจบเพลงสายลมจึงหยุดเล่น

“พร้อมสู้ศึกหรือยังครับ คืนนี้บาซ่าไปบ้านมิลาน” สายลมถามถึงการแข่งขันฟุตบอลในคืนนี้ซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่สามารถเรียกบทสนทนายาวๆ จากช่างภาพหนุ่มได้ เลยได้รู้ว่าเอเธนส์เป็นแฟนสโมสรบาเซโลน่าหรือเรียกสั้นๆ ว่าบาซ่า เป็นสโมสรฟุตบอลในประเทศสเปน

“มิลานเละคาซานซิโร่แน่อยู่แล้วครับ” เอเธนส์วางกระป๋องน้ำผลไม้บนโต๊ะตรงหน้า ทีมโปรดของเขาต้องไปแข่งที่สนามซานซิโร่ซึ่งเป็นสนามฟุตบอลที่ทีมเอซีมิลาน สโมสรฟุตบอลในเมืองมิลาน ประเทศอิตาลี ใช้เป็นสนามนัดเหย้า

สายลมหัวเราะเบาๆ ถ้าเขาเจอแฟนสโมสรเอซีมิลานคำตอบคงออกมาเป็นตรงข้ามกัน การเชียร์กีฬาถ้าไม่ลำเอียงแล้วจะสนุกได้อย่างไร เพียงแต่ขออย่าให้มีการพนันเข้ามาเกี่ยวข้องเท่านั้น

“บาเยิร์นแข่งนัดกลางสัปดาห์ใช่ไหมครับ” เอเธนส์ถามกลับ สัปดาห์นี้มีรายการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรยุโรป หรือยูฟ่าแชมเปี้ยนลีกส์ ซึ่งเป็นการแข่งขันฟุตบอลรายการใหญ่ของยุโรป มีแฟนฟุตบอลทั่วโลกให้ความสนใจ

สายลมพยักหน้า เขาเป็นแฟนทีมบาเยิร์นมิวนิค จากประเทศเยอรมันนี คราวนี้ไม่ได้ร่วมสายกับทีมโปรดของเอเธนส์ ไม่อย่างนั้นคงได้เชียร์กันสนุกแน่



เวเนเซียมองตรงไปยังล็อบบี้ของ ‘บ้านสายลม’ เธอรู้ว่าเจ้าของรีสอร์ตชอบเล่นกีตาร์ แต่ไม่เคยได้ยินจังหวะเร้าใจสไตล์ลาตินแบบนี้สักครั้ง

จังหวะที่เธอก็เกือบลืมไปแล้วว่าครั้งหนึ่งเคยชอบเหลือเกิน

ริมฝีปากบางเผยอน้อยๆ เมื่อเห็นว่าคนที่เล่นกีตาร์อยู่ไม่ใช่สายลม แม้ว่าเขาจะนั่งหันข้างให้เธอก็ตาม

จีบไม่สำเร็จอย่างนั้นเรอะ... ก็ยังไม่แน่หรอกคุณพ่อมด

เวเนเซียกำมือที่ถือตะกร้าสานขนาดย่อมแน่นขึ้นอีกนิด เดินตรงไปยังเป้าหมายที่ยังไม่รู้ตัว จนกระทั่งเธอก้าวขึ้นบันไดซึ่งขึ้นไปยังยกพื้นบริเวณหน้าเคาน์เตอร์ของล็อบบี้

“คุณเว...” สายลมเหลือบเห็นหญิงสาวก่อน ทำให้เสียงกีตาร์หยุดลง เอเธนส์หันตาม สายตาคมประสานกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มงามระยับ

“คุณหนูเว...” เขาลุกขึ้นโดยไม่รู้ตัว มือยังถือกีตาร์ สายตายังอยู่ที่ร่างโปร่งบาง เขาไม่คิดว่าจะได้พบกับเวเนเซียอีกในวันนี้

“เวมาขัดจังหวะหรือเปล่าคะ” เวเนเซียยิ้มหวาน เบนสายตาจากนัยน์ตาคมสีดำจัดซึ่งทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ ไปยังนัยน์ตาสีฟ้าเทาของเจ้าของรีสอร์ตซึ่งยืนขึ้นตามเอเธนส์ ก่อนจะหรี่ตาลง

ผู้ชายหน้าตาดีๆ สองคน...อืม น่าคิดเหมือนกันนะ

ตั้งแต่รู้จักกับสายลมมาเธอก็ไม่เคยเห็นว่าเขาจะมีผู้หญิงอยู่ข้างตัวสักคน ส่วนเอเธนส์ก็...ข่าวที่ออกมาดูคลุมเครือ

แล้วถ้าหากทั้งสองเป็นคนรักกันล่ะ...เธอจะทำยังไง

“ไม่หรอกครับ ผมดีใจต่างหากครับที่คุณเวมา” สายลมยิ้มกว้าง ชำเลืองไปยังคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เมื่อเช้านี้เอเธนส์ออกไปกับเวเนเซียจนถึงเที่ยงจึงได้กลับมา แล้วตอนบ่ายเวเนเซียก็มาที่บ้านสายลมอีก

น่าสนใจจริงๆ

“ขอบคุณค่ะที่ไม่คิดว่าเวมาขัดจังหวะ แต่เวมาขัดจังหวะจริงๆ ค่ะ ขอตัวแขกของคุณวินด์สักครู่ได้ไหมคะ” เวเนเซียตรงเข้าสู่จุดมุ่งหมาย

สายลมเลิกคิ้วก่อนจะหัวเราะ

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวเอากีตาร์ไปเก็บก่อนก็แล้วกันนะครับ” เขาหันไปรับกีตาร์จากเอเธนส์ซึ่งสายตายังจับอยู่ที่ใบหน้าหวานราวกับถูกมนตร์สะกด

เวเนเซียรอจนสายลมเดินหายเข้าไปยังด้านหลังล็อบบี้จึงหันมาสบตาสีดำจัดอีกครั้ง

“โกรธเวหรือเปล่าคะที่เวมาขัดจังหวะของคุณเอเธนส์กับคุณวินด์”

เอเธนส์กะพริบตา มองรอยยิ้มในนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม

“คุณหนูเว... คิดอะไรอยู่” เอเธนส์ลากเสียง

เวเนเซียก้าวเข้าไปหาร่างสูงใหญ่ เว้นระยะเพียงแค่ก้าวเดียวก็จะประชิดตัวเอเธนส์ แล้วเงยหน้าขึ้น

“ก็คิดว่า... ที่เวจีบคุณเอเธนส์จะทำให้คุณวินด์ไม่พอใจหรือเปล่าสิคะ”

“แล้วคุณหนูเวจะหยุดจีบผมหรือเปล่าครับ”

“เวไม่ใช่คนที่เปลี่ยนใจอะไรง่ายๆ หรอกค่ะ ถ้าลงว่าตัดสินใจแล้วก็ต้องลุยจนถึงที่สุด” เวเนเซียสบตาคมกล้าที่มีแววยิ้มจางๆ อยู่ข้างใน

เสียงหัวเราะเบาๆ ทำให้เธอได้คำตอบว่าคงไม่ได้ขัดจังหวะหนุ่มหล่อทั้งคู่ จึงแย้มริมฝีปากน้อยๆ และรู้สึกโล่งใจ

“นี่ค่ะคุณเอเธนส์”

เอเธนส์มองกิ่งไม้เล็กๆ ที่เวเนเซียหยิบออกมาจากตะกร้า เขารู้จักกิ่งแก้วเพราะชอบดอกแก้วสีขาวดอกเล็กแต่กลิ่นหอมจัด หากที่สะดุดตาเขาก็คือสัตว์ตัวเล็กๆ คล้ายหนูที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้ทำจากกลีบกุหลาบสีแดง

“จะไม่รับดอกไม้จากเวเหรอคะ ถึงจะไม่ใช่กุหลาบแดงช่อใหญ่ แต่กระแตเกาะกิ่งแก้วตัวนี้ก็ร้อยมาจากกุหลาบแดงเหมือนกันนะคะ” เวเนเซียอธิบายยิ้มๆ มองมือที่รับกระแตเกาะกิ่งแก้วไป

งานช่างดอกไม้ไทยอย่างมาลัยตัวสัตว์ที่มักทำเป็นตัวกระแตหรือตัวหนูเกาะกิ่งไม้แบบนี้ไม่ถึงกับเป็นที่คุ้นตาคนทั่วไปเท่าไรนัก

“กระแตเกาะกิ่งแก้ว” เอเธนส์ทวน ยื่นมือรับ ‘ดอกไม้’ มาดูอย่างพินิจ

“ค่ะ อาจจะไม่สวยเท่าไรเพราะเวไม่ได้ทำมานานแล้ว แต่คราวหน้าเวจะทำให้สวยกว่านี้ คุณเอเธนส์ชอบไหมคะ”

“คุณหนูเวทำเอง...?” เอเธนส์กำลังนึกภาพเวเนเซียในชุดไทยกำลังนั่งร้อยมาลัย...คงจะเป็นภาพที่สวยมากแน่นอน ถ้าคุณหนูเวยอมให้เขาถ่ายภาพนะ

เวเนเซียค้อนนิดๆ แต่ไม่ได้รู้สึกโกรธเพราะรู้ดีว่าภาพพจน์เธอไม่เข้ากับงานฝีมือแบบนี้

“ใช่คะ แต่อาจจะไม่สวยสู้ฝีมือสาวๆ ของอัญมณีธารานะคะ” เวเนเซียยอมรับอย่างเบิกบาน แม้เธอจะพอทำงานดอกไม้สดได้แต่ก็คงไม่สามารถเทียบฝีมือกับช่างดอกไม้สดที่อัญมณีธาราเลือกเฟ้นมา เพราะการตกแต่งรีสอร์ตทั้งหมดนั้นใช้งานช่างดอกไม้สดของไทยตามแนวคิดของโครงการ

อย่างเจ้ากระแตเกาะกิ่งแก้วนี้จัดเป็นของต้อนรับแขกทุกคน

เอเธนส์มองตัวกระแตสีแดงจัด ตาขาวและหางขาวจากดอกพุด แล้วยกขึ้นแตะจมูก สูดกลิ่นกุหลาบหอมอ่อนๆ เขาคงไม่สามารถเห็นกระแตตัวที่สวยกว่ากระแตตัวนี้ไปได้หรอก

เวเนเซียยิ้มโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย

กุหลาบแดงเป็นดอกไม้ยอดนิยมที่เธอได้รับเมื่อยามถูก ‘จีบ’ แต่เมื่อจะ ‘จีบ’ เสียเอง เวเนเซียต้องการความแตกต่าง จึงต้องฟื้นความทรงจำ และดูเหมือนว่า ‘ดอกไม้’ ของเธอจะทำให้เอเธนส์ประทับใจ

ยังหรอกคุณพ่อมด...ยังมีอีก

“อ้อ...เวมีของฝากอีกอย่างนะคะ แต่ไปนั่งตรงนั้นก่อนดีกว่าค่ะ” เวเนเซียวางมือที่ไม่ถือตะกร้าบนท่อนแขนแข็งแรง ไม่ต้องออกแรงอะไรเลยร่างสูงใหญ่ก็เดินตามไปยังชุดม้านั่งที่อยู่มุมหนึ่ง แล้วทรุดนั่งตรงกันข้าม

เอเธนส์มองเวเนเซียหยิบกล่องไม้สองชั้นออกมาจากตะกร้าหวายยุคคุณยายแต่เมื่อถูกถือโดยเวเนเซียกลับไม่ดูเชยหรือล้าสมัยเลยสักนิด เมื่อยกชั้นบนออก จึงเห็นเป็นฟักทองลูกย่อมในกล่องชั้นล่าง

“เวจำได้ว่าคุณเอเธนส์ชอบฟักทอง...ก็เลยทำสังขยาฟักทองมาค่ะ” เวเนเซียเปิดฝากล่องชั้นบนต่อ แล้วหยิบจานใบเล็ก พร้อมด้วยส้อมกับมีดออกมา

เอเธนส์เลื่อนสายตาจากใบหน้าหวาน รอยยิ้มหวานระยับมายัง ‘ของฝาก’ เนื้อฟักทองสีเหลืองจัด โอบด้วยสังขยาเนื้อเนียนเรียบสีน้ำตาลเข้ม

ใช่...เขาชอบฟักทอง เวเนเซียยังจำได้

“เวทำแบบไม่หวานมาก ลองชิมหน่อยนะคะ” เวเนเซียตัดชิ้นฟักทองออกมาวางบานจาน แล้วเลื่อนไปตรงหน้าเอเธนส์

“คุณหนูเวทำเองอีกแล้ว...?” เอเธนส์เลิกคิ้ว ถามด้วยน้ำเสียงล้อเลียน

“แน่ะ...คิดว่าเวทำอะไรไม่เป็นอีกแล้วสิคะ” เวเนเซียตวัดสายตาค้อนน้อยๆ หากริมฝีปากยังพราวด้วยรอยยิ้ม

“ก็คุณหนูเวมาดไม่ให้นี่ครับ” ช่างภาพหนุ่มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะตักสังขยาเข้าปาก กลิ่นหอมของไข่ กาแฟ ช็อกโกแลต รสไม่หวานจัดอย่างที่เจ้าตัวบอก กลมกล่อมกำลังดี

“เวจำได้ว่าคุณเอเธนส์ชอบกาแฟมอคค่า เวก็เลยลองทำสังขยามอคค่าดู เป็นยังไงบ้างคะ” เวเนเซียถามอย่างกระตือรือร้น

จากดอกไม้ก็ต้องมีช็อกโกแลตหรือขนม

สังขยาฟักทองสูตรพิเศษของเธอน่าจะเข้ากับการจีบคราวนี้ได้ดี

แต่เธอก็อยากรู้ว่า... เขาจะถูกใจจริงๆ หรือเปล่า

“อยากได้คำตอบแบบเอาใจหรือจริงใจดีครับ” เอเธนส์ถามยิ้มๆ กระแตเกาะกิ่งไม้นั้นทำให้เขาแปลกใจแล้ว แต่สังขยาฟักทองรสมอคค่านั้นส่งผลต่อเขายิ่งกว่า

“คุณเอเธนส์นะ...” เวเนเซียเสียงสูง แต่ก็อยากรู้ว่าตกลงแล้วเป็นอย่างไรบ้าง “ลองตอบแบบแรกก่อนสิคะ”

“อร่อยดีครับ” เอเธนส์ตอบทันที พยายามกลั้นหัวเราะไว้เต็มที

เวเนเซียทำเสียงฮึในลำคอ ก่อนจะเอ่ยถามอีก “แล้วถ้าแบบจริงใจละคะ”

เอเธนส์สบตาคู่งาม ไม่ใช่เพียงแค่ขนมรสชาติกลมกล่อมหรอกที่ส่งผลต่อเขา หากเป็น... ‘เวจำได้ว่าคุณเอเธนส์ชอบ’

“อร่อยครับ...ผมชอบ”

เวเนเซียมองคนที่ตอบเสร็จก็ก้มหน้าก้มตากินสังขยาจนหมดชิ้น เธอโคลงศีรษะ ไม่รู้จะอย่างไรกับคนที่ทำให้ความมั่นใจของเธอสั่นสะเทือนดี

“คราวหน้าเวจะทำพายฟักทองมานะคะ...เวจำได้ว่าคุณเอเธนส์ชอบ”







ธารากำลังอ่านรายงานที่ฝ่ายต่างๆ สรุปปัญหาและข้อเสนอแนะต่างๆ ก่อนจะเสนอให้เวเนเซียอยู่ที่ศาลากลางสวนด้านข้างเรือนสุขใจในตอนเย็นเพียงลำพัง เพราะเจ้านายสาวนั้นถือตะกร้าหายออกไปจากรีสอร์ตตั้งแต่บ่ายแก่ๆ หลังจากที่ทำให้พนักงานของอัญมณีธาราผละงานมาดูเจ้านายสาวร้อยมาลัย ทำกระแตเกาะกิ่งไม้ และลงมือทำสังขยาฟักทอง

ไม่ค่อยมีใครได้เห็นภาพแบบนี้ง่ายๆ หรอก เพียงแต่ไม่มีใครรู้ว่าสาเหตุที่ทำให้เวเนเซียลุกขึ้นมาแสดงฝีมือแบบนี้คืออะไร

หากเขารู้ดี...

เขารู้จักนิสัยเวเนเซียดี...

ไม่ว่าจะทำอะไร เวเนเซียก็จะทุ่มเทเกินร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่เขาไม่คิดว่าเพียงแค่ต้องการให้เอเธนส์รับปากทำงานให้อัญมณีธาราจะทำให้เวเนเซียลุกขึ้นมาทำอะไรแบบนี้

แต่ก็นั่นแหละ...การเดาใจเวเนเซียเป็นเรื่องยาก

ธาราหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดูเมื่อได้ยินเสียงสัญญาณเรียกเข้า ภาพของน้องสาวปรากฏบนหน้าจอจึงกดรับทันที

“พี่ธาร คุยได้หรือเปล่า” สายธารถามก่อน แม้ว่าเวลานี้ควรจะเป็นเวลาเลิกงาน แต่เธอก็รู้ว่างานของพี่ชายนั้นไม่ค่อยเป็นเวลานัก บางทีเย็นย่ำค่ำคืนยังต้องคุยงานหรือประชุมอยู่ก็มี

“อืม... ได้เรื่องมาแล้วเรอะ” ธาราขยับตัว ตั้งใจฟังข่าวจากน้องสาว

“ก็ยังไม่ทั้งหมดนะพี่ ช่วงนี้พ่อมดเขาเก็บตัวมาก ไม่ค่อยเป็นข่าวกับใครเลย”

“แปลว่าว่างล่ะสิ” ธาราไม่แน่ใจนักว่าจะโล่งใจไหมกับข่าวนี้

“ก็ไม่เชิง มีข่าวอยู่ว่ายายชะนี เอ๊ย รานีก็จ้องจะงาบอยู่ ส่วนบรรดากิ๊กเก่าอย่างคุณเพิร์ลที่พี่บุกไปออฟฟิศเขาวันนั้นก็ยังไม่ขาดกันนะ อีกคนก็... ไฮโซตัวแม่น่ะ ลือกันมานานแต่ไม่มีใครคอนฟิร์มว่าชัวร์หรือมั่ว”

ธาราขมวดคิ้ว อดีตนางแบบสาวที่ผันตัวเองไปเปิดเอเจนซี่นายแบบนางแบบนั้นยังสวยไปสร่าง ‘ไฮโซตัวแม่’ ของสายธารเขาก็เคยเจอในงานเลี้ยงอยู่หลายครั้ง สวยเปรี้ยวแข่งกับสาวๆ ได้สบาย

“สาวสองพันปีสองคนนี้แหละพี่ธารที่กิ๊กกันมานานที่สุด สงสัยว่าพ่อมดเขาจะมีรสนิยมชอบสาวสูงวัย”




^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^



ฬีฬา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 มิ.ย. 2554, 09:46:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 มิ.ย. 2554, 09:51:35 น.

จำนวนการเข้าชม : 2242





<< นอกเวลารัก ตอน เวลาของเรา   บทที่ ๕ >>
รัชต์ 9 มิ.ย. 2554, 10:09:11 น.
เคยอ่านแล้วอะ จะเอาตอนใหม่ๆล่าสุดที่เพิ่งแต่เสร็จค่ะ


meto 13 มิ.ย. 2554, 18:49:15 น.
ไม่ได้อ่านนาน ต้องอ่านตอนเก่าๆก่อน


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account