เด็ดปีกนางฟ้า (ลินิน)
“เป็นผู้หญิงต้องรอให้ผู้ชายมาจีบ” ในยุคที่เกย์ เก้งกวางเกลื่อนเมืองบรรดาชะนีทั้งหลายคงมัวนิ่งนอนใจถือคติแบบนี้ไม่ได้เสียแล้ว โดยเฉพาะเหล่านางฟ้าจากสายการบินนางฟ้าแอร์ไลน์ที่ได้พบกับโคไพลอตหนุ่มรูปงามรวยทรัพย์ งานนี้เหล่านางฟ้าแสนสวยต้องงัดสารพัดวิธีเพื่อให้ได้เทวดาหนุ่มหล่ออย่างเขามาครอบครอง ไม่ว่าจะตบตี แย่งชิงวางแผน ชิงไหวชิงพริบกันสุดฤทธิ์อย่างไรก็ขอสู้ตายกันสักตั้ง แต่เทวดาอย่างเขาก็ใช่จะยอมถูกผู้หญิงจับง่ายๆ แต่ใครล่ะที่จะถูกเขาจับเด็ดปีกจนบินไม่ขึ้นยอมซบอกกว้างๆ ของเขาคนเดียว
Tags: นิยายรัก สาริน ลินิน

ตอน: ตอนที่ 7 40%

เพื่อนนักบินที่จะบินไปสิงคโปร์เที่ยวนี้ลายาวเพราะภรรยาคลอดลูก ปฐพีจึงต้องมาบินเที่ยวบินนี้แทน ชายหนุ่มทำสีหน้ายุ่งยากเมื่อมีคะนึงนางบินไปด้วย ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่อยากพบเธอ หลังจากไปเที่ยวด้วยกันวันนั้น เขาเองก็นึกถึงใบหน้าสะสวยทว่านิสัยเหมือนเด็กหญิงขี้อ้อนของเธอตลอดเวลา แต่ติดที่ว่าเธอเข้าใจว่าเขาคือนายดิน คนขายปาท่องโก๋ ตัวเขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธเสียด้วย
“เอาไงดีวะ”
ชายหนุ่มเดินวนไปมาในห้องแต่งตัว เมื่อสวมสูทสีเทาบนบ่าทั้งสองข้างมีขีดสีทองสามขีด แสดงถึงตำแหน่งนักบิน ยามเมื่ออยู่ในเครื่องแบบนี้ ชายหนุ่มกลายเป็นหนุ่มชวนฝันให้สาวน้อยสาวใหญ่คลั่งไคล้ เพราะความคมคายของใบหน้า คิ้วหนารับกันกับดวงตาสีน้ำตาลที่ดูดุดันยามเมื่ออยู่ในเวลางานทว่าฉายแววอ่อนโยนอยู่เป็นนิตย์จึงเป็นที่รักของคนในสายการบินโดยเฉพาะสาวๆ ทั้งภาคสนามและภาคพื้นดิน
“เป็นอะไรครับโคไพ” วิษณุ ช่างเครื่องหนุ่มใหญ่ร่างหนา ใบหน้าเข้มเพราะมีหนวดประดับอยู่เหนือริมฝีปากเดินถือกระเป๋าอุปกรณ์เข้ามาแล้วเห็นนักบินหนุ่มเดินวนไปมาด้วยสีหน้าหนักใจ
“เปล่า” เขาตอบขึ้นแต่สีหน้ายังดูกังวล
“ทะเลาะกับแฟนมาหรือครับ” เพราะทำงานร่วมกันมาหลายปี ช่างเครื่องจึงกล้าหยอกเย้าเล่น นักบินหนุ่มหัวเราะแก้เก้อ
“ยังไม่ทะเลาะหรอก แต่อีกเดี๋ยวมีแน่”
“ให้ผมช่วยอะไรไหมละครับ แต่เอ…อีกเดี๋ยว แสดงว่าต้องเป็นคนแถวนี้ไม่ใกล้ไม่ไกล” ช่างเครื่องหรี่ตามองปฐพีด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“ก็…ทำนองนั้นละครับ”
“ผู้หญิงก็อย่างนี้ละครับโคไพ หาเรื่องทะเลาะกับเราได้เสมอล่ะ อย่างแฟนผมก็บอกว่าชอบผู้ชายมีหนวดมันดูเข้มดี แต่กับกิ๊กก็ดันชอบผู้ชายหน้าสะอาดห้ามมีหนวด ผมก็เลยต้องวิ่งวุ่น”
“พี่ทำยังไงครับ” นักบินหนุ่มถามไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้คิดสนใจจริงจัง เพราะในตอนนี้มีเรื่องให้คิดมากกว่าที่จะสนใจเรื่องของคนอื่น
“ผมก็ต้องโกนหนวดสิครับ”
“อ้าว แล้วแฟนตัวจริงพี่ล่ะ”
“หนวดปลอมไงครับ นี่…ผมพกติดตัวเอาไว้เสมอ วันนี้จะไปหากิ๊กก่อนก็เลยติดไว้ซะเลย” เจ้าตัวชี้มาที่หนวดตัวเองทำให้คนฟังตาวาว ดีดนิ้วเปาะ
“หนวด! พี่ณุ ผมขอซื้อต่อได้ไหม” เขาตรงเข้ามาจับหนวดที่เหมือนจริงมากของช่างเครื่องหนุ่มใหญ่ ฝ่ายนั้นจึงถอยหลังออกห่างแล้วมองหน้าปฐพีอย่างแปลกใจ
“ผมมีหลายอันครับ ไม่ต้องซื้อก็ได้ อย่าบอกนะว่าโคไพก็เจอปัญหาเดียวกับผม” วิษณุหัวเราะขึ้น
“ก็ทำนองนั้นละครับ”
“งั้นก็เอาไปเลย หัวอกเดียวกัน” วิษณุล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อหยิบซองหนวดปลอมมายื่นให้ นักบินหนุ่มรับมาอย่างดีใจ หายไปในห้องแต่งตัวครู่หนึ่ง ใบหน้าหล่อสะอาดใสก็หล่อเข้มด้วยหนวดเหนือริมฝีปาก เมื่อเดินมาใกล้สาวๆ ในสำนักงาน ทุกคนก็มองจนแทบตาถลน
“นักบินใหม่เหรอเธอ”
“เอ…จากตารางโคไพปฐพีมาแทนโคไพรุทธรนี่นา” คนจัดตารางคิ้วขมวด หากแล้วเจ้าตัวก็ไขข้อสงสัยเสียเอง “คงมีการเปลี่ยนกันเองกะทันหันมั้ง แต่หล่อชะมัด”
“ใช่ พอๆ กับโคไพปฐพีเลย”
สาวๆ แอร์ภาคพื้นดินกระซิบกระซาบไปมาจนกระทั่งร่างสูงมาหยุดตรงหน้าเคาน์เตอร์
“จะฝากซื้ออะไรไหมครับคุณเอี้ยง”
“เสียงนี้ ถามแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก…โคไพปฐพี อุแม่เจ้า…” สาวเจ้าตกอบผาง แต่ไม่ว่าจะมีหนวดหรือไร้หนวด ปฐพีก็หล่อล่ำน่าฟัดตลอดเวลา
“ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอก” เขาหัวเราะขึ้น มือยกขึ้นมาแตะหนวดปลอมด้วยอาการเขินๆ กับสายตาที่หลายคนมองเขาราวกับจะกลืนกิน
“มัน…” แอร์สาวอึกอักทำให้เขาชักไม่มั่นใจ
“มันดูแย่มากเลยเหรอ”
“ใครว่าละคะ มันยอดมาก ดูเถื่อนแบบมีรสนิยม เลศที่สุด” แอร์สาวแทบอยากจะเอาศีรษะโขกไปกับเคาน์เตอร์เมื่อชายหนุ่มทาบมือไปบนหลังมือตัวเองแล้วบอกยิ้มๆ
“พูดแบบนี้เดี๋ยวผมซื้อช็อกโกแลตเจ้าดังมาฝาก”
“ไม่ได้อะไรเลยก็ยอม” สาวเจ้าออกอาการเพ้อแม้ว่าปฐพีจะเดินออกไปแล้วก็ตาม
“ว้าว…หล่อระเบิดระเบ้อ” นักรบเดินมาพร้อมคะนึงนางสวนทางกับปฐพีแล้วมองตาแทบถลน จนชายหนุ่มต้องหัวเราะขึ้นขำๆ สบสายตาบางอย่างเข้าใส่คะนึงนางเพื่อดูว่าเธอจะจำเขาได้หรือไม่ เมื่อหญิงสาวยังทำหน้าเฉย เขาจึงได้เดินออกไป ส่วนนักรบถลาเข้าหาอรพินในทันที
“พี่เอี้ยงขา…นักบินนั่นใครน่ะ หล่อล่ำน่าหม่ำม๊าก”
“ก็โคไพปฐพีไง ทำเป็นจำไม่ได้” อรพินหลิ่วตาทั้งที่ตัวเองก็จำไม่ได้มาแต่แรก ได้ยินเสียงฮ้า…ออกมาดังๆ ของนักรบ คะนึงนางจึงหันกลับไปมองอีกครั้ง
นี่หรือ…โคไพปฐพี เธอไม่ทันได้สนใจมองเลยไม่รู้ว่าหล่อขนาดไหน แต่ที่เห็นแวบๆ ก็เข้าขั้นหล่อมากแต่ทว่าน้อยกว่านายปาท่องโก๋ของเธอ
เอ้ย….นายปาท่องโก๋เฉยๆ
“น้องนางทำเป็นจำไม่ได้ วันนั้นยังเห็นเดินไปด้วยกัน” อรพินชี้หน้าล้อเลียน สะบัดค้อนให้อย่างแสนอิจฉาทว่าคนถูกแซวเลิกคิ้วทำหน้าเหลอแล้วชี้มือมาหาตัวเอง
“นาง?”
“ก็ใช่นะสิจ๊ะ ก็อาทิตย์ก่อนที่น้องนางลงไฟล์ทสิงคโปร์มา โคไพก็ลงจากไฟล์ยุโรป คนสวยคนหล่อเดินมาป๊ะกันอีท่าไหนล่ะถึงได้ออกไปพร้อมกัน จูงมือกันด้วย” อรพินยืนยันหนักแน่นทำให้นักรบหันขวับมาจับจ้องเพื่อนรัก สายตาคาดคั้นนั้นทำให้หญิงสาวส่ายหน้า
“ฉันไม่รู้เรื่อง”
“อย่าทำเนียน พี่เอี้ยงเขายืนยัน”
“จริงๆ ฉันจะโกหกแกทำไมเล่า พี่เอี้ยงตาฝาดแล้วละค่ะ ถ้าวันที่ลงไฟล์ทสิงคโปร์แล้วนางไปกับใคร นางตอบได้เลยนะคะว่าไม่ใช่โคไพปฐพีแน่ นางเพิ่งเห็นเขาครั้งแรกก็เดี๋ยวนี้เอง” หญิงสาวยืนยันหนักแน่นเช่นเดียวกัน แต่อรพินก็แน่ใจเช่นกันว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ
“แต่พี่เห็นเต็มสองตาเลย”
“โอ๊ย ตาฝาดแล้วละค่ะ” คะนึงนางหยิบกระดาษมาเซ็นเวลาแล้วพยักพเยิดให้นักรบเป็นเชิงบอกให้ไปได้แล้ว เมื่อเดินออกมาจากเคาน์เตอร์นักรบจึงขยับเข้ามาใกล้
“ไม่ใช่โคไพจริงเหรอ”
“นังริสซี่ ฉันจะโกหกแกไปทำไม แล้วถ้าใช่โคไพจริงๆ เมื่อตะกี้ทำไมเขาไม่ทักฉัน”



สาริน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ก.ย. 2556, 23:02:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ก.ย. 2556, 23:02:11 น.

จำนวนการเข้าชม : 1502





<< ตอนที่ 6 100%   ตอนที่ 7 80% >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account