ซ่อนหัวใจ
เมื่อความรักเกิดขึ้นสนิทใจจนไม่รู้ตัว
Tags: รักไม่รู้ตัว
ตอน: ตอนที่ 4 "พูดอะไรล่ะ"
ตุ้ยอดที่จะระบายความในใจที่มีไม่ได้ เมื่อไม่เห็นท่าทีว่า์เขาจะได้ย้ายกลับไปนั่งเรียนที่เดิม
"บอกตรง ๆ นะ นั่งตรงนี้กูมองไม่เห็นเลยว่ะ" ตุ้ยพยายามจ้องมองตัวหนังสือบนกระดาน
"เออ. กูลืมไปว่ามึงสายตาสั้น" อ้นซึ่งกำลังรีบจดเล็คเชอร์อยู่เอ่ยบอก
"ถ้าอย่างนั้น" ตุ้ยแบมือของเงินจากอ้น "มึงจ่ายตังค์มาให้กูเลย"
"ค่าอะไร"
"กูจะเอาไปตัดแว่น"
อ้นดันมือตุ้ยออก "เอ่อน่า. เดี๋ยวกูจดเสร็จแล้วให้ยืม" อ้นบอกพร้อมกับเร่งความเร็วจดให้เร็วขึ้น
ตุ้ยเขยิบเข้ามาใกล้ ๆ ดูการจดของอ้นว่าเป็นอย่างไรบ้าง "ไหนกูขอดูที่มึงจดหน่อยซิ"
ตุ้ยดึงสมุดของอ้นมาดู ตุ้ยมองเห็นลายมือของอ้นไม่ต่างจากเส้นขมุกขมัวที่เขามองไม่ชัดบนกระดาน
"โอ้โห้ ลายมือหรือลายตีนกันแน่ว่ะ"
"เฮ้ย. " อ้นกระชากสมุดคืนกลับมา "พูดอย่างนี้ เดี๋ยวไม่ให้ยืมเลย"
"กูไม่เอาหรอก ลายตีนแบบนี้" ตุ้ยบอก
"เฮ้ย. พูดดี ๆ นะโว้ย ไม่สำนึกบุญคุณ"
"บุญคุณอะไร....." ตุ้ยกับอ้นเถียงกันไปเถียงมาเสียงดัง
"เอ๊ะอ๊ะอะไรกันห๊า..." ครูสมศรีที่่กำลังเขียนเล็คเชอร์บนกระดานหันมาบอก "ออกไปยืนหน้าห้องทั่งคู่เลย"
---------------------------------------
"เป็นอย่างไงล่ะ ไม่ต้องได้จดได้ยืมกันพอดี" อ้นบอกตุ้ย หลังจากได้กลับมานั่งที่เรียบร้อยแล้ว
"โธ่...ฮึ้ย..." ตุ้ยทำท่าจะเหนี่ยวอ้น "ยังไงกูก็ไม่เอาของมึงหรอก" ว่าแล้วตุ้ยก็รีบเดินเข้าไปหาเนยที่ำกำลังเก็บกระเป๋ากลับบ้าน
"เนยจ๋าาา ขอยืมสมุดหน่อยได้มั้ยจ๊ะ" ตุ้ยส่งเสียงออดอ้อน เนยส่งสมุดให้ตุ้ยยืมยังไม่ลังเล
"เฮ้ย. กูยืมต่อนะ" อ้นรีบบอก
"เฮ้ย..ไม่ได้หรอก" ตุ้ยบอกพร้อมกับส่งซิกให้อ้นยืมสมุดจดของโบว์
"เอ่อ..." อ้นอ้ำอึ้งไม่กล้าขอยืม
โบว์ส่งสมุดให้อ้นยืมโดยไม่พูดอะไร เดินถือกระเป๋าเรียนออกจากห้องไป
"เฮ้ย. ทำไมไม่พูดอะไรหน่อยว่ะ" ตุ้ยบอกเมื่อเห็นอ้นทำท่าทีเฉย ทั้งที่มีโอกาสได้คุยกับโบว์แล้ว
"พูดอะไรล่ะ" อ้นถามตีหน้าซื่อ
"ก็ขอบคุณหรือกลับบ้านด้วยกันมั้ย อะไรอย่างเนี่ย อะไรว่ะ.ต้องให้บอก" ตุ้ยผลักอ้นให้รีบตามโบว์ไป
โบว์กำลังจะเดินลงอาคารเรียน อ้นกำลังจะเอ่ยเรียกชื่่อโบว์ "........." แต่ต้องหุบเสียงลงทันที เมื่อเห็นว่าดิ่งขี่มอเตอร์ไซด์มารับโบว์
โบว์ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ดิ่งออกจากโรงเรียนไป
ตุ้ยกับเนยเดินตามลงมาทันเห็นเหตุการณ์พอดี ตุ้ยเิดินเข้ามากระซิบบอกอ้น "นี่เขาเรียกว่า มอ คอ ปอ ดอ หมาคาบไปรับประทานป่าวว่ะ"
เช้าวันใหม่อ้นถือสมุดจดรอคืนโบว์อยู่หน้าห้อง ครุ่นคิดถึงคำพูดที่่จะถามโบว์ "โบว์ตอบตกลงคบกับดิ่งแล้วเหรอ" แต่ก็ไม่เข้าใจว่า "แล้วทำไมตอนนั้นถึงเหมือนว่าจะไม่คบล่ะ" แล้วถ้าจะถามว่า "เอ่อ...เมื่อวานดิ่งขับรถไปส่งที่บ้านเหรอ" โบว์จะหาเขายุ่งกับเธอมากเกินไปหรือเปล่า
"เป็นอะไรของมึงว่ะ" ตุ้ยเพิ่งมาถึงห้องเรียนเอ่ยถาม
"เปล่า" อ้นแก้ตัว "ไม่มีอะไร"
ตุ้ยมองเห็นสมุดจดของโบว์ในมืออ้น "เหรอ..." ตุ้ยอมยิ้ม "เอ่อ...แล้ววันนี้กูกลับไปนั่งเรียนที่เดิมนะ"
อ้นงง "อ้าว..ทำไมล่ะว่ะ"
"ก็วันนี้โบว์ไม่มา" ตุ้ยบอกพร้อมกับหยิบหนังสือเรียนของตัวเองกลับไปไว้ที่โต๊ะเหมือนเดิม
อ้นเดินมาที่โต๊ะรอฟังตุ้ยเล่า "เห็นเนยบอกว่า เมื่อวานรถล้ม"
"ห๊า....." ้อ้นอุทานออกมาด้วยความตกใจ
"บอกตรง ๆ นะ นั่งตรงนี้กูมองไม่เห็นเลยว่ะ" ตุ้ยพยายามจ้องมองตัวหนังสือบนกระดาน
"เออ. กูลืมไปว่ามึงสายตาสั้น" อ้นซึ่งกำลังรีบจดเล็คเชอร์อยู่เอ่ยบอก
"ถ้าอย่างนั้น" ตุ้ยแบมือของเงินจากอ้น "มึงจ่ายตังค์มาให้กูเลย"
"ค่าอะไร"
"กูจะเอาไปตัดแว่น"
อ้นดันมือตุ้ยออก "เอ่อน่า. เดี๋ยวกูจดเสร็จแล้วให้ยืม" อ้นบอกพร้อมกับเร่งความเร็วจดให้เร็วขึ้น
ตุ้ยเขยิบเข้ามาใกล้ ๆ ดูการจดของอ้นว่าเป็นอย่างไรบ้าง "ไหนกูขอดูที่มึงจดหน่อยซิ"
ตุ้ยดึงสมุดของอ้นมาดู ตุ้ยมองเห็นลายมือของอ้นไม่ต่างจากเส้นขมุกขมัวที่เขามองไม่ชัดบนกระดาน
"โอ้โห้ ลายมือหรือลายตีนกันแน่ว่ะ"
"เฮ้ย. " อ้นกระชากสมุดคืนกลับมา "พูดอย่างนี้ เดี๋ยวไม่ให้ยืมเลย"
"กูไม่เอาหรอก ลายตีนแบบนี้" ตุ้ยบอก
"เฮ้ย. พูดดี ๆ นะโว้ย ไม่สำนึกบุญคุณ"
"บุญคุณอะไร....." ตุ้ยกับอ้นเถียงกันไปเถียงมาเสียงดัง
"เอ๊ะอ๊ะอะไรกันห๊า..." ครูสมศรีที่่กำลังเขียนเล็คเชอร์บนกระดานหันมาบอก "ออกไปยืนหน้าห้องทั่งคู่เลย"
---------------------------------------
"เป็นอย่างไงล่ะ ไม่ต้องได้จดได้ยืมกันพอดี" อ้นบอกตุ้ย หลังจากได้กลับมานั่งที่เรียบร้อยแล้ว
"โธ่...ฮึ้ย..." ตุ้ยทำท่าจะเหนี่ยวอ้น "ยังไงกูก็ไม่เอาของมึงหรอก" ว่าแล้วตุ้ยก็รีบเดินเข้าไปหาเนยที่ำกำลังเก็บกระเป๋ากลับบ้าน
"เนยจ๋าาา ขอยืมสมุดหน่อยได้มั้ยจ๊ะ" ตุ้ยส่งเสียงออดอ้อน เนยส่งสมุดให้ตุ้ยยืมยังไม่ลังเล
"เฮ้ย. กูยืมต่อนะ" อ้นรีบบอก
"เฮ้ย..ไม่ได้หรอก" ตุ้ยบอกพร้อมกับส่งซิกให้อ้นยืมสมุดจดของโบว์
"เอ่อ..." อ้นอ้ำอึ้งไม่กล้าขอยืม
โบว์ส่งสมุดให้อ้นยืมโดยไม่พูดอะไร เดินถือกระเป๋าเรียนออกจากห้องไป
"เฮ้ย. ทำไมไม่พูดอะไรหน่อยว่ะ" ตุ้ยบอกเมื่อเห็นอ้นทำท่าทีเฉย ทั้งที่มีโอกาสได้คุยกับโบว์แล้ว
"พูดอะไรล่ะ" อ้นถามตีหน้าซื่อ
"ก็ขอบคุณหรือกลับบ้านด้วยกันมั้ย อะไรอย่างเนี่ย อะไรว่ะ.ต้องให้บอก" ตุ้ยผลักอ้นให้รีบตามโบว์ไป
โบว์กำลังจะเดินลงอาคารเรียน อ้นกำลังจะเอ่ยเรียกชื่่อโบว์ "........." แต่ต้องหุบเสียงลงทันที เมื่อเห็นว่าดิ่งขี่มอเตอร์ไซด์มารับโบว์
โบว์ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ดิ่งออกจากโรงเรียนไป
ตุ้ยกับเนยเดินตามลงมาทันเห็นเหตุการณ์พอดี ตุ้ยเิดินเข้ามากระซิบบอกอ้น "นี่เขาเรียกว่า มอ คอ ปอ ดอ หมาคาบไปรับประทานป่าวว่ะ"
เช้าวันใหม่อ้นถือสมุดจดรอคืนโบว์อยู่หน้าห้อง ครุ่นคิดถึงคำพูดที่่จะถามโบว์ "โบว์ตอบตกลงคบกับดิ่งแล้วเหรอ" แต่ก็ไม่เข้าใจว่า "แล้วทำไมตอนนั้นถึงเหมือนว่าจะไม่คบล่ะ" แล้วถ้าจะถามว่า "เอ่อ...เมื่อวานดิ่งขับรถไปส่งที่บ้านเหรอ" โบว์จะหาเขายุ่งกับเธอมากเกินไปหรือเปล่า
"เป็นอะไรของมึงว่ะ" ตุ้ยเพิ่งมาถึงห้องเรียนเอ่ยถาม
"เปล่า" อ้นแก้ตัว "ไม่มีอะไร"
ตุ้ยมองเห็นสมุดจดของโบว์ในมืออ้น "เหรอ..." ตุ้ยอมยิ้ม "เอ่อ...แล้ววันนี้กูกลับไปนั่งเรียนที่เดิมนะ"
อ้นงง "อ้าว..ทำไมล่ะว่ะ"
"ก็วันนี้โบว์ไม่มา" ตุ้ยบอกพร้อมกับหยิบหนังสือเรียนของตัวเองกลับไปไว้ที่โต๊ะเหมือนเดิม
อ้นเดินมาที่โต๊ะรอฟังตุ้ยเล่า "เห็นเนยบอกว่า เมื่อวานรถล้ม"
"ห๊า....." ้อ้นอุทานออกมาด้วยความตกใจ
พับดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ก.ย. 2556, 23:53:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ต.ค. 2556, 19:57:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1039
| << ตอนที่ 3 "ความรู้สึกช้า หรือไม่รู้ใจตัวเอง" | ตอนจบ "ซ่อนหัวใจ" >> |