ใต้ปีกรักสีเพลิง {นวนิยายชุด ความลับของผีเสื้อ สนพ.อรุณ}
สร้อยผีเสื้อสีเพลิงจากคนแปลกหน้า
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ ๑๕ (จบตอน) // แจกหนังสือ 3 เล่ม
ท้องฟ้าหม่นครึ้มเต็มไปด้วยหมอกเมฆรอยระเรี่ย แสงเดียวที่มองเห็นก็คือแสงสีส้มจากเสาไฟสองข้างทาง สายฝนหล่นพรำตั้งแต่ช่วงเย็นต่อเนื่องมาจนถึงหัวค่ำทำให้พื้นถนนเจิ่งนองเฉอะแฉะ สุภัทรชาลูบผมที่ชื้นละอองน้ำด้วยสีหน้าหงุดหงิด บ่นกระปอดกระแปดไม่ขาดสาย
“แล้วยังไงคะ ทีนี้เราจะกลับไปที่รถยังไงเนี่ย ฝนตกอย่างนี้ เกรซไม่เดินตากฝนไปหรอกนะ เมคอัพกับผมเกรซเสียหมดแน่ๆ”
“เมื่อไหร่คุณจะหยุดบ่น ฟังแล้วรำคาญ” ภูผาเท้าเอวมองหาชายคาที่พอจะลัดเลาะหลบฝนไปยังตำแหน่งที่ใกล้กับจุดจอดรถที่สุด แต่เพราะเขาจอดรถไกลเกินไป ไม่ว่าจะเลือกเส้นทางไหนก็ล้วนแต่เปียกปอนไม่ต่างกันทั้งสิ้น “ยามไปไหนกันหมดนะ ทีตอนนี้ละไม่ยอมอยู่บริการ เพราะคุณแท้ๆเลยเกรซ ผมบอกแล้วว่าให้ทนหิวอีกนิด ขับรถขึ้นไปจอดบนตึกหน่อย เราก็ไม่ต้องมาเสียเวลาติดฝนหาทางกลับไปที่รถไม่ได้แบบนี้”
สุภัทรชาหน้าบูด “ก็ถ้าไม่ใช่เพราะคุณมัวแต่ประชุมจนเลิกมืดค่ำ เกรซก็ไม่หิวจัดขนาดนี้หรอก คุณน่ะนัดแล้วไม่เป็นนัด”
“ท่านรัฐมนตรีก็อยู่ในห้องประชุม จะให้ผมลุกเดินโท่งๆออกมาเลยเหรอ ประสาทยังดีอยู่หรือเปล่า” ภูผาส่ายศีรษะอย่างหัวเสีย บ่นพึมพำกับตัวเอง “คนไม่ทำงานก็คงไม่เข้าใจหรอก”
แม้น้ำเสียงเบาแสนเบาแทบจับใจความไม่ได้ แต่สุภัทรชาก็หูดีเหลือเชื่อ “คุณว่าเกรซสมองฝ่อ ไม่ยอมทำงานเหรอคะ”
“ขอร้องเกรซ! ผมกำลังอารมณ์ไม่ดี อย่ามาหาเรื่องชวนทะเลาะ ถ้าคุณไม่เป็นอย่างนั้นแล้วจะร้อนตัวทำไม อีกอย่างผมไม่ได้พูดว่าสมองฝ่อสักคำ คุณตีความไปเองทั้งนั้น”
หญิงสาวทิ้งมือลงข้างกายด้วยความหงุดหงิด ครั้นจะอาละวาดก็ทำไม่ถนัด ด้วยผู้ชายคนนี้ไม่เคยงอนง้อเธอเลยสักครั้ง ทุกคราวที่ผิดใจมีแต่เธอที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษร่ำไป นี่ถ้าไม่ใช่เพราะฐานะ ชาติตระกูล และหน้าที่การงานของเขาคู่ควรกับเธอ จ้างให้สุภัทรชาก็คงไม่มีวันแลผู้ชายที่หน้าตาธรรมดาดีกว่ามาตรฐานแค่ไม่ถึงสองคะแนนแบบนี้เด็ดขาด คอยดูนะ แต่งงานกันเมื่อไร เธอจะจัดการเขาให้หงอเป็นแมวเชื่องๆให้ได้เลย!
ขณะยืนหันหลังให้กันด้วยอารมณ์คุกรุ่นไม่พอใจ ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวจัดผู้หนึ่งกลับตรงรี่เข้ามาหาทั้งคู่ แม้มองจากระยะไกลสุภัทรชาก็ยังจำเขาได้ เพราะแว่นสายตาที่เขาสวมน่ะจำง่ายกว่าอะไรทั้งหมดเสียอีก
หญิงสาวปรายตามองคู่รักข้างกายหมายเอาชนะ ดีละ...ต้องให้รู้ซะบ้างว่าเธอน่ะเสน่ห์แรงแค่ไหน และเธอก็ไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือของใครง่ายๆหรอกนะ!
“อ้าว...คุณฤทธิ์ บังเอิญจังเลยเจอกันที่นี่ มาธุระหรือมาทานข้าวเอ่ย?” เธอปั้นน้ำเสียงอ่อนหวานทั้งที่ไม่เคยใช้กับผู้ชายคนนี้มาก่อน แถมยังทำสีหน้าสีตาดีอกดีใจอย่างสนิทสนมอีกด้วย
“สวัสดีครับคุณเกรซ ผมมาธุระแถวนี้น่ะ คุณเกรซล่ะครับมากับเพื่อนหรือว่า...” รังสฤษฏ์เว้นท้ายประโยค ไม่กล้าระบุสถานะ ด้วยเกรงคนฟังขัดเคืองใจหากเขาใช้คำไม่ถูกใจเธอ!
ภูผาหันมาทางผู้มาใหม่ทันที พร้อมกับยกมือแตะเอวแฟนสาว ดึงเธอมาใกล้ประกาศความเป็นเจ้าของโดยอัตโนมัติ “อ้าว! นายฤทธิ์เองเหรอ”
ปกติสุภัทรชามักเอนกายเข้าใกล้แสดงบทบาทคู่รักที่ไม่อยากพรากจากกันให้สนิทใจยิ่ง ทว่าครั้งนี้หญิงสาวกลับขยับกายออกห่างผู้ช่วยรัฐมนตรีเล็กน้อย ทำสีหน้าบึ้งตึง
“สวัสดีครับพี่ภู” รังสฤษฏ์หน้าเสีย ขณะทำความเคารพเพื่อนสนิทของคิรินทร์ “บังเอิญจังที่พบพี่ภูกับคุณเกรซที่นี่”
“พอดีเพิ่งประชุมเสร็จ หิวจัด เลยแวะมากินข้าวที่นี่เพราะใกล้ที่สุด นายล่ะมาทำอะไรคนเดียวดึกๆ”
“ไม่ได้มาคนเดียวครับ มากับพี่คีแล้วก็มุกน่ะ สองคนนั้นไปห้องน้ำกัน ผมกำลังจะเอารถวนไปรับ พี่ภูจะกลับแล้วหรือครับ” รังสฤษฏ์ตอบ แต่สายตากลับเผลอมองไปยังอุ้งมือที่แตะอยู่บนบั้นเอวสุภัทรชาโดยไม่รู้ตัว!
“เราก็จะกลับแล้วเหมือนกัน จนใจว่าฝนตก รถจอดอยู่กลางลานโน่น ยามก็ไม่รู้หายไปไหนกันหมด”
รังสฤษฏ์คงวางเฉย ขอตัวแยกกลับไปโดยง่ายแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเห็นละอองน้ำเล็กๆเกาะพราวบนเรือนผมของสตรีเพียงคนเดียวในวงสนทนา ความห่วงใยอันฝังอยู่ลึกในใจทำให้เขาออกปาก “ผมไปเลื่อนรถมาให้ไหมครับ พี่ภูกับคุณเกรซจะได้ไม่ต้องคอยจนฝนซา”
ภูผาส่งกุญแจรถให้เขาทันที “เออ ขอบใจมาก แถวกลางนั่นน่ะ วันนี้เราเอาคันใหญ่มาใช้”
รังสฤษฏ์เบนหน้าไปสบตากับหญิงสาวเพียงนิดเดียว ก็เห็นเธอยิ้มหวาน ทำเสียงเล็กเสียงน้อย “ขอบคุณมากนะคะคุณฤทธิ์ คุณฤทธิ์ใจดี๊ดี”
หากเป็นโอกาสอื่น ชายหนุ่มคงปลื้มเปรมยินดียิ่ง แต่เขารู้ตัวว่าเป็นแค่ตัวประกอบไร้ความสำคัญ และตอนนี้สุภัทรชาก็กำลังใช้เขาเป็นเครื่องมือยั่วให้คนข้างกายหึงหวง รังสฤษฏ์จึงก้มศีรษะเล็กน้อย “ไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรอกครับ ผมเองก็ไม่ลำบากอะไรมากมาย” เขาชูกุญแจในมือ “พี่ภูคอยสักครู่นะ เดี๋ยวผมจัดการให้” แล้วชายหนุ่มก็ก้มหน้าฝ่าสายฝนเดินแกมวิ่งไปยังรถยุโรปคันใหญ่ที่จอดอยู่กลางสายฝน
เพียงชั่วครู่เขาก็ติดเครื่องรถเลื่อนมาจอดใต้กันสาดด้านหน้าอาคาร ภูผาเอ่ยคำขอบใจสั้นๆแล้วก้าวขึ้นนั่งประจำที่คนขับ ขณะสุภัทรชาอ้อยอิ่งเล่นละครบทสาวน้อยผู้สำนึกรู้บุญคุณ ‘คนใจดี’ อยู่อีกพักใหญ่ จึงยอมโบกมือและก้าวขึ้นรถแต่โดยดี
รถยุโรปสมรรถนะสูงแล่นฝ่าสายฝนออกไปราวกับธนูพุ่งจากแล่งบอกอารมณ์ของผู้ขับขี่ ภูผากระชากเสียงถามคนข้างๆด้วยความไม่พอใจ “ทำไมต้องไปทำอี๋อ๋อออดอ้อนกับไอ้ฤทธิ์ขนาดนั้น”
“อ้าว...ก็คุณฤทธิ์เป็นคนรู้จัก อีกอย่าง...เขาเป็นคนแนะนำให้เราพบกันครั้งแรกนะคะ คุณภูจะให้เกรซทำหน้าบึ้งเหมือนคนไร้มารยาทหรือไง” เมื่อเห็นตนถือไพ่เหนือกว่า สุภัทรชาก็เสียงหนักขึ้นนิดๆ
ภูผาปรายตามองคนข้างๆ เห็นเธอนั่งหลังตรงหน้าเชิด รูปหน้าด้านข้างงดงาม เรือนผมสีน้ำตาลหมาดฝนลีบแบน แต่ก็มิได้ทำให้ความงามของเธอลดน้อยลงเลย ภูผาไม่เถียงว่าสุภัทรชาสวยสมบูรณ์แบบ ทว่าภายใต้เปลือกอันงดงาม เขากลับพบแต่ความฉาบฉวย หาสาระอันใดมิได้
สุภัทรชาอาจมีความงามแบบที่ผู้หญิงอีกหลายร้อยพันคนมิอาจเทียมเทียบ แต่ก็ต้องยอมรับเช่นกันว่าเธอ ‘ขาด’ ในอีกหลายๆสิ่งที่สตรีผู้อื่นมีสมบูรณ์พร้อมสรรพ ไม่ว่าจะคุณค่าในความเป็นมนุษย์ หรือแม้กระทั่งทัศนคติที่จะส่งเสริมหน้าที่การงานของเขา! แต่ตราบใดที่เขายังไม่คิดถึงการลงหลักปักฐาน ก็ไม่มีความจำเป็นต้องมองหาความ ‘ครบถ้วนสมบูรณ์แบบทุกประการ’ จากสตรีที่คบหา!
ภูผาเอื้อมไปกุมมือหญิงสาวแล้วบีบเบาๆ “อย่าอารมณ์เสียใส่กันเลยนะคนดี เกรซก็รู้ว่าผมหวงคุณ ไม่ชอบให้คุณไปยิ้มหวานๆให้ใคร”
เขาเห็นสุภัทรชาลอบยิ้ม แสร้งเมินไปนอกรถไม่ตอบคำถาม จึงแกล้งรู้ไม่ทัน และทำราวกับว่าต้องพยายามมากขึ้นอีกนิด “เกรซยังอารมณ์เสียแบบนี้ ผมไม่ยอมให้กลับบ้านหรอกนะ เดี๋ยวคุณโกรธผมข้ามคืน เอาอย่างนี้ดีกว่า เพื่อนผมบอกว่ามีผับเปิดใหม่แถวทองหล่อ เราไปนั่งฟังเพลงกันหน่อยดีไหมที่รัก” คารมของเขาเคยทำให้ผู้หญิงทุกคนปลื้มเปรมประหนึ่งเจ้าหญิง และสุภัทรชาก็มิใช่ข้อยกเว้น!
คำปฏิเสธของเธอจึงไม่ขึงขังเท่าที่ควร “อย่าเลยค่ะ เกรซไม่ได้บอกแม่ไว้ว่าจะกลับดึก เดี๋ยวแม่เป็นห่วง”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชายหนุ่มได้ยินเหตุผลนี้ ตลอดเวลาที่คบหากันจนสนิทสนมถึงขั้นไปไหนมาไหนทั้งเปิดเผยและหลบซ่อน สุภัทรชาเคร่งครัดกับเวลากลับบ้านจนน่ารำคาญเสมอ อย่าว่าแต่ไปค้างที่คอนโดของเขาเหมือนคู่ควงคนอื่นเลย แค่จะกอดจูบแต่ละหน หญิงสาวก็กระบิดกระบวนจนเขาอารมณ์เสียทุกคราวไป แล้วมันก็ไม่ใช่นิสัยของเขาซะด้วยที่จะควงใครไปมาแค่โก้ๆ ภูผาต้องการคู่ควงที่สามารถทำหน้าที่ครบถ้วนทั้งต่อหน้าธารกำนัลและยามอยู่กันตามลำพังสองต่อสอง!
ภูผาจงใจถอนหายใจดังๆ “อีกละ! เอะอะก็ต้องบอกแม่ๆ คุณโตแล้วนะเกรซ ไม่ต้องคอยรายงานตัวเป็นเด็กเล็กๆหรอกน่า กลัวแม่เป็นห่วงก็โทร.บอกไว้ก่อนก็หมดเรื่อง”
“แต่ว่า...” หญิงสาวแย้ง แต่ก็ช้ากว่าที่เขาขัดขึ้น
“ไม่มีแต่ทั้งนั้นละ หรือเกรซไม่รักผม แค่ไปนั่งฟังเพลงตามใจกันหน่อยก็ไม่ได้”
เขาถามโดยที่รู้ล่วงหน้าด้วยซ้ำว่าผู้หญิงร้อยละร้อยต้องละล่ำละลักปฏิเสธเสียงสั่น!
“โธ่...ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ คุณภูกำลังดูถูกน้ำใจเกรซนะ ตกลงค่ะ คุณภูอยากไปไหนก็ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวขอเกรซโทร.บอกแม่หน่อยก็ละกัน”
ภูผาพยักหน้ายิ้มพึงใจเหมือนเด็กๆ กระซิบบอกแผ่วเบา “ขอบคุณครับที่รัก”
สุภัทรชาหยิบโทรศัพท์กดเลขหมายชั่วครู่ แล้วออดอ้อนอ่อนหวาน “แม่ขา...วันนี้เกรซจะไปฟังเพลงกับเพื่อน กลับดึกหน่อย แม่ไม่ต้องคอยนะคะ”
ถ้อยคำที่สุภัทรชาตอบคำถามมารดาดังมาแว่วๆ ภูผาบีบมือหญิงสาวมั่นด้วยสีหน้าหมายมาด พร้อมกับแก้ไขคำพูดของเธอให้ถูกต้อง...ในใจ!
กลับดึกเหรอเกรซ ไม่หรอก...ผมว่าคืนนี้คุณจะ ‘ไม่กลับบ้าน’ มากกว่า!
ชายหนุ่มบังคับพวงมาลัยเลี้ยวรถเปลี่ยนเส้นทางไปยังร้านอาหารกึ่งผับที่บอกหญิงสาวด้วยความครึ้มอกครึ้มใจ สายตาที่รังสฤษฏ์มองผู้หญิงซึ่งนั่งอยู่ข้างๆยังติดตา และนั่นทำให้เขารู้สึกถึงความรื่นรมย์จากการเป็นผู้ชนะจนถึงกับฮัมเพลงอยู่ในคออย่างมีความสุข
อยากได้ผู้หญิงของภูผาเหรอนายฤทธิ์
ได้! เขาจะยกให้ แต่หมอนั่นคงต้องรอนานหน่อย รอ...ให้เขา ‘ใช้’ เบื่อซะก่อน!
/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /
ใครสะใจยกมือขึ้นนนนนนน
กดไล้ค์กันเบาๆ คนละทีเลยค่ะ
คนเขียนจะได้ชื่นใจ และรู้ด้วยว่าเพื่อนๆชอบกันหรือเปล่า
ตอนนี้ที่เพจสิริณ มีกิจกรรมแจก ใต้ปีกรักสีเพลิง 3 เล่มอยู่นะคะ
รีบตามไปอ่านกติกาและร่วมลุ้นกันได้เลยยยยย
www.facebook.com/SirinFC
“แล้วยังไงคะ ทีนี้เราจะกลับไปที่รถยังไงเนี่ย ฝนตกอย่างนี้ เกรซไม่เดินตากฝนไปหรอกนะ เมคอัพกับผมเกรซเสียหมดแน่ๆ”
“เมื่อไหร่คุณจะหยุดบ่น ฟังแล้วรำคาญ” ภูผาเท้าเอวมองหาชายคาที่พอจะลัดเลาะหลบฝนไปยังตำแหน่งที่ใกล้กับจุดจอดรถที่สุด แต่เพราะเขาจอดรถไกลเกินไป ไม่ว่าจะเลือกเส้นทางไหนก็ล้วนแต่เปียกปอนไม่ต่างกันทั้งสิ้น “ยามไปไหนกันหมดนะ ทีตอนนี้ละไม่ยอมอยู่บริการ เพราะคุณแท้ๆเลยเกรซ ผมบอกแล้วว่าให้ทนหิวอีกนิด ขับรถขึ้นไปจอดบนตึกหน่อย เราก็ไม่ต้องมาเสียเวลาติดฝนหาทางกลับไปที่รถไม่ได้แบบนี้”
สุภัทรชาหน้าบูด “ก็ถ้าไม่ใช่เพราะคุณมัวแต่ประชุมจนเลิกมืดค่ำ เกรซก็ไม่หิวจัดขนาดนี้หรอก คุณน่ะนัดแล้วไม่เป็นนัด”
“ท่านรัฐมนตรีก็อยู่ในห้องประชุม จะให้ผมลุกเดินโท่งๆออกมาเลยเหรอ ประสาทยังดีอยู่หรือเปล่า” ภูผาส่ายศีรษะอย่างหัวเสีย บ่นพึมพำกับตัวเอง “คนไม่ทำงานก็คงไม่เข้าใจหรอก”
แม้น้ำเสียงเบาแสนเบาแทบจับใจความไม่ได้ แต่สุภัทรชาก็หูดีเหลือเชื่อ “คุณว่าเกรซสมองฝ่อ ไม่ยอมทำงานเหรอคะ”
“ขอร้องเกรซ! ผมกำลังอารมณ์ไม่ดี อย่ามาหาเรื่องชวนทะเลาะ ถ้าคุณไม่เป็นอย่างนั้นแล้วจะร้อนตัวทำไม อีกอย่างผมไม่ได้พูดว่าสมองฝ่อสักคำ คุณตีความไปเองทั้งนั้น”
หญิงสาวทิ้งมือลงข้างกายด้วยความหงุดหงิด ครั้นจะอาละวาดก็ทำไม่ถนัด ด้วยผู้ชายคนนี้ไม่เคยงอนง้อเธอเลยสักครั้ง ทุกคราวที่ผิดใจมีแต่เธอที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษร่ำไป นี่ถ้าไม่ใช่เพราะฐานะ ชาติตระกูล และหน้าที่การงานของเขาคู่ควรกับเธอ จ้างให้สุภัทรชาก็คงไม่มีวันแลผู้ชายที่หน้าตาธรรมดาดีกว่ามาตรฐานแค่ไม่ถึงสองคะแนนแบบนี้เด็ดขาด คอยดูนะ แต่งงานกันเมื่อไร เธอจะจัดการเขาให้หงอเป็นแมวเชื่องๆให้ได้เลย!
ขณะยืนหันหลังให้กันด้วยอารมณ์คุกรุ่นไม่พอใจ ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวจัดผู้หนึ่งกลับตรงรี่เข้ามาหาทั้งคู่ แม้มองจากระยะไกลสุภัทรชาก็ยังจำเขาได้ เพราะแว่นสายตาที่เขาสวมน่ะจำง่ายกว่าอะไรทั้งหมดเสียอีก
หญิงสาวปรายตามองคู่รักข้างกายหมายเอาชนะ ดีละ...ต้องให้รู้ซะบ้างว่าเธอน่ะเสน่ห์แรงแค่ไหน และเธอก็ไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือของใครง่ายๆหรอกนะ!
“อ้าว...คุณฤทธิ์ บังเอิญจังเลยเจอกันที่นี่ มาธุระหรือมาทานข้าวเอ่ย?” เธอปั้นน้ำเสียงอ่อนหวานทั้งที่ไม่เคยใช้กับผู้ชายคนนี้มาก่อน แถมยังทำสีหน้าสีตาดีอกดีใจอย่างสนิทสนมอีกด้วย
“สวัสดีครับคุณเกรซ ผมมาธุระแถวนี้น่ะ คุณเกรซล่ะครับมากับเพื่อนหรือว่า...” รังสฤษฏ์เว้นท้ายประโยค ไม่กล้าระบุสถานะ ด้วยเกรงคนฟังขัดเคืองใจหากเขาใช้คำไม่ถูกใจเธอ!
ภูผาหันมาทางผู้มาใหม่ทันที พร้อมกับยกมือแตะเอวแฟนสาว ดึงเธอมาใกล้ประกาศความเป็นเจ้าของโดยอัตโนมัติ “อ้าว! นายฤทธิ์เองเหรอ”
ปกติสุภัทรชามักเอนกายเข้าใกล้แสดงบทบาทคู่รักที่ไม่อยากพรากจากกันให้สนิทใจยิ่ง ทว่าครั้งนี้หญิงสาวกลับขยับกายออกห่างผู้ช่วยรัฐมนตรีเล็กน้อย ทำสีหน้าบึ้งตึง
“สวัสดีครับพี่ภู” รังสฤษฏ์หน้าเสีย ขณะทำความเคารพเพื่อนสนิทของคิรินทร์ “บังเอิญจังที่พบพี่ภูกับคุณเกรซที่นี่”
“พอดีเพิ่งประชุมเสร็จ หิวจัด เลยแวะมากินข้าวที่นี่เพราะใกล้ที่สุด นายล่ะมาทำอะไรคนเดียวดึกๆ”
“ไม่ได้มาคนเดียวครับ มากับพี่คีแล้วก็มุกน่ะ สองคนนั้นไปห้องน้ำกัน ผมกำลังจะเอารถวนไปรับ พี่ภูจะกลับแล้วหรือครับ” รังสฤษฏ์ตอบ แต่สายตากลับเผลอมองไปยังอุ้งมือที่แตะอยู่บนบั้นเอวสุภัทรชาโดยไม่รู้ตัว!
“เราก็จะกลับแล้วเหมือนกัน จนใจว่าฝนตก รถจอดอยู่กลางลานโน่น ยามก็ไม่รู้หายไปไหนกันหมด”
รังสฤษฏ์คงวางเฉย ขอตัวแยกกลับไปโดยง่ายแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเห็นละอองน้ำเล็กๆเกาะพราวบนเรือนผมของสตรีเพียงคนเดียวในวงสนทนา ความห่วงใยอันฝังอยู่ลึกในใจทำให้เขาออกปาก “ผมไปเลื่อนรถมาให้ไหมครับ พี่ภูกับคุณเกรซจะได้ไม่ต้องคอยจนฝนซา”
ภูผาส่งกุญแจรถให้เขาทันที “เออ ขอบใจมาก แถวกลางนั่นน่ะ วันนี้เราเอาคันใหญ่มาใช้”
รังสฤษฏ์เบนหน้าไปสบตากับหญิงสาวเพียงนิดเดียว ก็เห็นเธอยิ้มหวาน ทำเสียงเล็กเสียงน้อย “ขอบคุณมากนะคะคุณฤทธิ์ คุณฤทธิ์ใจดี๊ดี”
หากเป็นโอกาสอื่น ชายหนุ่มคงปลื้มเปรมยินดียิ่ง แต่เขารู้ตัวว่าเป็นแค่ตัวประกอบไร้ความสำคัญ และตอนนี้สุภัทรชาก็กำลังใช้เขาเป็นเครื่องมือยั่วให้คนข้างกายหึงหวง รังสฤษฏ์จึงก้มศีรษะเล็กน้อย “ไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรอกครับ ผมเองก็ไม่ลำบากอะไรมากมาย” เขาชูกุญแจในมือ “พี่ภูคอยสักครู่นะ เดี๋ยวผมจัดการให้” แล้วชายหนุ่มก็ก้มหน้าฝ่าสายฝนเดินแกมวิ่งไปยังรถยุโรปคันใหญ่ที่จอดอยู่กลางสายฝน
เพียงชั่วครู่เขาก็ติดเครื่องรถเลื่อนมาจอดใต้กันสาดด้านหน้าอาคาร ภูผาเอ่ยคำขอบใจสั้นๆแล้วก้าวขึ้นนั่งประจำที่คนขับ ขณะสุภัทรชาอ้อยอิ่งเล่นละครบทสาวน้อยผู้สำนึกรู้บุญคุณ ‘คนใจดี’ อยู่อีกพักใหญ่ จึงยอมโบกมือและก้าวขึ้นรถแต่โดยดี
รถยุโรปสมรรถนะสูงแล่นฝ่าสายฝนออกไปราวกับธนูพุ่งจากแล่งบอกอารมณ์ของผู้ขับขี่ ภูผากระชากเสียงถามคนข้างๆด้วยความไม่พอใจ “ทำไมต้องไปทำอี๋อ๋อออดอ้อนกับไอ้ฤทธิ์ขนาดนั้น”
“อ้าว...ก็คุณฤทธิ์เป็นคนรู้จัก อีกอย่าง...เขาเป็นคนแนะนำให้เราพบกันครั้งแรกนะคะ คุณภูจะให้เกรซทำหน้าบึ้งเหมือนคนไร้มารยาทหรือไง” เมื่อเห็นตนถือไพ่เหนือกว่า สุภัทรชาก็เสียงหนักขึ้นนิดๆ
ภูผาปรายตามองคนข้างๆ เห็นเธอนั่งหลังตรงหน้าเชิด รูปหน้าด้านข้างงดงาม เรือนผมสีน้ำตาลหมาดฝนลีบแบน แต่ก็มิได้ทำให้ความงามของเธอลดน้อยลงเลย ภูผาไม่เถียงว่าสุภัทรชาสวยสมบูรณ์แบบ ทว่าภายใต้เปลือกอันงดงาม เขากลับพบแต่ความฉาบฉวย หาสาระอันใดมิได้
สุภัทรชาอาจมีความงามแบบที่ผู้หญิงอีกหลายร้อยพันคนมิอาจเทียมเทียบ แต่ก็ต้องยอมรับเช่นกันว่าเธอ ‘ขาด’ ในอีกหลายๆสิ่งที่สตรีผู้อื่นมีสมบูรณ์พร้อมสรรพ ไม่ว่าจะคุณค่าในความเป็นมนุษย์ หรือแม้กระทั่งทัศนคติที่จะส่งเสริมหน้าที่การงานของเขา! แต่ตราบใดที่เขายังไม่คิดถึงการลงหลักปักฐาน ก็ไม่มีความจำเป็นต้องมองหาความ ‘ครบถ้วนสมบูรณ์แบบทุกประการ’ จากสตรีที่คบหา!
ภูผาเอื้อมไปกุมมือหญิงสาวแล้วบีบเบาๆ “อย่าอารมณ์เสียใส่กันเลยนะคนดี เกรซก็รู้ว่าผมหวงคุณ ไม่ชอบให้คุณไปยิ้มหวานๆให้ใคร”
เขาเห็นสุภัทรชาลอบยิ้ม แสร้งเมินไปนอกรถไม่ตอบคำถาม จึงแกล้งรู้ไม่ทัน และทำราวกับว่าต้องพยายามมากขึ้นอีกนิด “เกรซยังอารมณ์เสียแบบนี้ ผมไม่ยอมให้กลับบ้านหรอกนะ เดี๋ยวคุณโกรธผมข้ามคืน เอาอย่างนี้ดีกว่า เพื่อนผมบอกว่ามีผับเปิดใหม่แถวทองหล่อ เราไปนั่งฟังเพลงกันหน่อยดีไหมที่รัก” คารมของเขาเคยทำให้ผู้หญิงทุกคนปลื้มเปรมประหนึ่งเจ้าหญิง และสุภัทรชาก็มิใช่ข้อยกเว้น!
คำปฏิเสธของเธอจึงไม่ขึงขังเท่าที่ควร “อย่าเลยค่ะ เกรซไม่ได้บอกแม่ไว้ว่าจะกลับดึก เดี๋ยวแม่เป็นห่วง”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชายหนุ่มได้ยินเหตุผลนี้ ตลอดเวลาที่คบหากันจนสนิทสนมถึงขั้นไปไหนมาไหนทั้งเปิดเผยและหลบซ่อน สุภัทรชาเคร่งครัดกับเวลากลับบ้านจนน่ารำคาญเสมอ อย่าว่าแต่ไปค้างที่คอนโดของเขาเหมือนคู่ควงคนอื่นเลย แค่จะกอดจูบแต่ละหน หญิงสาวก็กระบิดกระบวนจนเขาอารมณ์เสียทุกคราวไป แล้วมันก็ไม่ใช่นิสัยของเขาซะด้วยที่จะควงใครไปมาแค่โก้ๆ ภูผาต้องการคู่ควงที่สามารถทำหน้าที่ครบถ้วนทั้งต่อหน้าธารกำนัลและยามอยู่กันตามลำพังสองต่อสอง!
ภูผาจงใจถอนหายใจดังๆ “อีกละ! เอะอะก็ต้องบอกแม่ๆ คุณโตแล้วนะเกรซ ไม่ต้องคอยรายงานตัวเป็นเด็กเล็กๆหรอกน่า กลัวแม่เป็นห่วงก็โทร.บอกไว้ก่อนก็หมดเรื่อง”
“แต่ว่า...” หญิงสาวแย้ง แต่ก็ช้ากว่าที่เขาขัดขึ้น
“ไม่มีแต่ทั้งนั้นละ หรือเกรซไม่รักผม แค่ไปนั่งฟังเพลงตามใจกันหน่อยก็ไม่ได้”
เขาถามโดยที่รู้ล่วงหน้าด้วยซ้ำว่าผู้หญิงร้อยละร้อยต้องละล่ำละลักปฏิเสธเสียงสั่น!
“โธ่...ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ คุณภูกำลังดูถูกน้ำใจเกรซนะ ตกลงค่ะ คุณภูอยากไปไหนก็ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวขอเกรซโทร.บอกแม่หน่อยก็ละกัน”
ภูผาพยักหน้ายิ้มพึงใจเหมือนเด็กๆ กระซิบบอกแผ่วเบา “ขอบคุณครับที่รัก”
สุภัทรชาหยิบโทรศัพท์กดเลขหมายชั่วครู่ แล้วออดอ้อนอ่อนหวาน “แม่ขา...วันนี้เกรซจะไปฟังเพลงกับเพื่อน กลับดึกหน่อย แม่ไม่ต้องคอยนะคะ”
ถ้อยคำที่สุภัทรชาตอบคำถามมารดาดังมาแว่วๆ ภูผาบีบมือหญิงสาวมั่นด้วยสีหน้าหมายมาด พร้อมกับแก้ไขคำพูดของเธอให้ถูกต้อง...ในใจ!
กลับดึกเหรอเกรซ ไม่หรอก...ผมว่าคืนนี้คุณจะ ‘ไม่กลับบ้าน’ มากกว่า!
ชายหนุ่มบังคับพวงมาลัยเลี้ยวรถเปลี่ยนเส้นทางไปยังร้านอาหารกึ่งผับที่บอกหญิงสาวด้วยความครึ้มอกครึ้มใจ สายตาที่รังสฤษฏ์มองผู้หญิงซึ่งนั่งอยู่ข้างๆยังติดตา และนั่นทำให้เขารู้สึกถึงความรื่นรมย์จากการเป็นผู้ชนะจนถึงกับฮัมเพลงอยู่ในคออย่างมีความสุข
อยากได้ผู้หญิงของภูผาเหรอนายฤทธิ์
ได้! เขาจะยกให้ แต่หมอนั่นคงต้องรอนานหน่อย รอ...ให้เขา ‘ใช้’ เบื่อซะก่อน!
/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /
ใครสะใจยกมือขึ้นนนนนนน
กดไล้ค์กันเบาๆ คนละทีเลยค่ะ
คนเขียนจะได้ชื่นใจ และรู้ด้วยว่าเพื่อนๆชอบกันหรือเปล่า
ตอนนี้ที่เพจสิริณ มีกิจกรรมแจก ใต้ปีกรักสีเพลิง 3 เล่มอยู่นะคะ
รีบตามไปอ่านกติกาและร่วมลุ้นกันได้เลยยยยย
www.facebook.com/SirinFC
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ต.ค. 2556, 00:07:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ต.ค. 2556, 00:09:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 1486
| << ตอนที่ ๑๕ (ครึ่งแรก) + ชวนไปร่วมสนุกกับกิจกรรมที่แฟนเพจ แจกหนังสือ 3 เล่มจ้า | ตอนที่ ๑๖ (ครึ่งแรก) // แจกหนังสือ 3 เล่ม วันสุดท้าย >> |
นักอ่านเหนียวหนึบ 3 ต.ค. 2556, 03:25:00 น.
สงสารนายฤทธ์!!!!!
สงสารนายฤทธ์!!!!!
ree 3 ต.ค. 2556, 03:38:11 น.
เฮ้อ คู่นี้จะลงเอยกันอย่างไรเหมือนไม่ต้องให้เดามาก
เฮ้อ คู่นี้จะลงเอยกันอย่างไรเหมือนไม่ต้องให้เดามาก
wind 3 ต.ค. 2556, 03:38:41 น.
ยกมือๆ มีคนมาให้บทเรียนเกรซแล้ว
ยกมือๆ มีคนมาให้บทเรียนเกรซแล้ว
พันธุ์แตงกวา 3 ต.ค. 2556, 06:26:13 น.
แม่มด vs ซาตาน สมน้ำสมเนื้อจริง
อยากให้กามเทพส่งคนดีๆมาให้คุณฤทธิ์บ้างจัง
แม่มด vs ซาตาน สมน้ำสมเนื้อจริง
อยากให้กามเทพส่งคนดีๆมาให้คุณฤทธิ์บ้างจัง
ketza 3 ต.ค. 2556, 09:10:46 น.
เข้ามากดโหวต สะจายยยยยยย 555
เข้ามากดโหวต สะจายยยยยยย 555
malida 3 ต.ค. 2556, 09:13:25 น.
เข้ามาชูจักกะแร้ด้วยคน อิอิ
เข้ามาชูจักกะแร้ด้วยคน อิอิ
Sukhumvit66 3 ต.ค. 2556, 11:57:00 น.
คุณฤทธิ์จะคู่ไหมน้า ฟ้าโปรดส่งใครมาให้ที พลีสสส
คุณฤทธิ์จะคู่ไหมน้า ฟ้าโปรดส่งใครมาให้ที พลีสสส
จิรารัตน์ 3 ต.ค. 2556, 13:37:44 น.
ขอดีใจแทนนายฤทธิ์ได้ไหมถ้า........เกรซจะไปแล้วไปลับ
ขอดีใจแทนนายฤทธิ์ได้ไหมถ้า........เกรซจะไปแล้วไปลับ
auraiw 3 ต.ค. 2556, 13:55:24 น.
สวัสดีค่ะ เพิ่มมีโอกาศเข้ามาอ่านนิยายแบบนี้ เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีค่ะ เพิ่มมีโอกาศเข้ามาอ่านนิยายแบบนี้ เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
goldensun 3 ต.ค. 2556, 19:16:28 น.
นิสัยเสียแบบเกรซ นายฤทธิ์ยังรักอยู่ได้ยังไงกัน ส่วนอีตาภูผาก็นิสัยเสียพอกัน มันน่าให้คู่นี้เป็นตัวดัดนิสัยกันและกันจริงๆ แบบต่างฝ่ายต่างผิดหวัง
นิสัยเสียแบบเกรซ นายฤทธิ์ยังรักอยู่ได้ยังไงกัน ส่วนอีตาภูผาก็นิสัยเสียพอกัน มันน่าให้คู่นี้เป็นตัวดัดนิสัยกันและกันจริงๆ แบบต่างฝ่ายต่างผิดหวัง