♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน

เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!



ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด

แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย

แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า

เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...



นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป

เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า

ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ

แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ

กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง



โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน

เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง



ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ

โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ

อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ

และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง

หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด


เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์

จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ

เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย



ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย

ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ

(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )

ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด

ตอน: ตอนที่ ๔ (ครึ่งแรก)

ร้านอาหารไทยชื่อดังที่มีสาขาอยู่ในห้างใหญ่คลาคล่ำด้วยผู้คนเพราะเป็นเวลาอาหารค่ำพอดี โมนาเลือกโต๊ะมุมด้านในซึ่งเงียบกว่าจุดอื่น เธอเลื่อนเมนูให้อีกฝ่ายและทำหน้าทึ่ง เมื่อได้ยินเขาสั่งอาหาร ครั้นอยู่ตามลำพังอีกครั้ง โมนาจึงเปิดฉากถาม “แน่ใจเหรอว่าจะไม่สั่งให้เขาทำแบบรสชาติอ่อนๆหน่อยน่ะ อาหารไทยเผ็ดนะ”

“ผมกินเผ็ดได้ครับ” เขายืนยัน ทั้งยังชี้ไปยังโทรศัพท์มือถือที่สั่นกระทบกับโต๊ะเป็นเสียงครืดคราด “จะไม่รับหน่อยหรือ ปลายสายอาจมีธุระสำคัญก็ได้ โทร.มาหลายหนแล้ว แต่คุณก็ยังไม่ยอมรับสายเสียที”

โมนากลอกตาไปมา “ฉันยังนึกไม่ออกว่าจะคุยอะไรกับเขาน่ะค่ะ”

“ใช่ผู้ชายคนที่คุณเพิ่งจับได้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วหรือเปล่า”

โมนายักไหล่ ท่าทางนั้นเป็นธรรมชาติจนเขาไม่อาจหาที่ตำหนิได้ ผู้หญิงคนนี้เคยชินกับวัฒนธรรมต่างชาติพอสมควร ภาษาเธอดี กิริยาท่าทางไม่กร้าวกระด้าง แต่ก็ไม่หงอจนน่ารำคาญ ยิ่งได้ใช้เวลากับเธอมากเท่าไร โนแอลก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังคุยกับเพื่อนผู้ชายสักคนมากกว่าจะเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...ผู้หญิงไทย เธอคนนี้ทำให้ภาพผู้หญิงไทยในใจเขาแตกกระจายไม่เหลือชิ้นดี

“รับเถอะ แล้วคุณอยากรู้อะไรก็ถามเขาไปตรงๆ” โนแอลแนะนำ

“แล้วถ้าเขาไม่ตอบความจริง แต่โกหกฉันล่ะ”

ชายหนุ่มยิ้มอ่อนใจ “ไม่ดีหรือไง คุณจะได้รู้ว่าเขาเป็นคนชอบโกหกไง”

“ถ้าเขาตอบตามตรงว่ามีแฟนอยู่แล้วล่ะ”

“งั้นก็ยิ่งดีใหญ่ คุณจะได้ตัดใจง่ายขึ้น”

“แล้วถ้า...” โมนายังถามไม่ทันจบ ชายหนุ่มก็ส่ายหน้าปราม

“รับซะ...ให้รู้ไปเลยว่าเขาเลือกทำยังไง แล้วเราค่อยมาหาหนทางรับมือกันต่อ เดี๋ยวผมช่วยคิด”

ดวงตากลมโตตวัดมองเขาด้วยอาการใคร่ครวญชั่วครู่ สุดท้ายจึงหยิบโทรศัพท์มากดรับสายอย่างว่าง่าย

โมนาใช้ภาษาไทยและถามตรงเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว

โนแอลเอนหลังพิงพนัก ส่งยิ้มให้กำลังใจ ชายหนุ่มสำรวจผู้หญิงตัวท้วมกลมตรงหน้าอย่างพิจารณา เมื่อไม่มีอายไลเนอร์สีเข้มจัดปาดอยู่บนเปลือกตา ใบหน้าอิ่มก็ผิดไปจากที่เขาพบครั้งแรก พวงแก้มนวลใสเนียนละเอียดราวกับผิวเด็ก ริมฝีปากไร้รอยลิปสติกดูนุ่มนวลเป็นสีชมพูน่ามอง ส่วนผมที่เคยขมวดเป็นมวยจนดูแก่กว่าอายุจริง บัดนี้ถูกปล่อยสยายเต็มแผ่นหลัง ทำให้เธอดูผ่อนคลายเหมือนเด็กสาววัยรุ่นขัดกับเสื้อผ้าเป็นทางการ

โนแอลตั้งใจฟังบทสนทนา แต่กลับใจลอยลิบไปไกลถึงใครอีกคน ผู้หญิงไทยตัวเล็กๆบอบบาง...คนที่แตกต่างกับสตรีตรงหน้าแทบทุกประการ! ใครจะคาดว่าเพียงเดินทางถึงประเทศไทยเพื่อรับตำแหน่งใหม่ กลับทำให้เขาหวนระลึกถึงเธอผู้นั้นง่ายดายเช่นนี้ ที่น่าขันก็คือสตรีผู้ทำให้นึกถึงคนรักเก่ากลับไม่มีสิ่งใดใกล้เคียงกันเลย

“โมไม่ได้โกรธที่คุณเบี้ยวนัดดินเนอร์เมื่อวานค่ะ แต่ที่ไม่รับสายคุณเพราะยังหาคำตอบไม่ได้ว่าผู้หญิงที่ชื่อสิริวิมลคือใคร แล้วโมเป็นอะไรในชีวิตคุณกันแน่” เสียงดุดันของโมนาเรียกสติให้ชายหนุ่มตั้งใจฟังอีกครั้ง โนแอลเสหยิบแก้วน้ำมาดื่ม ซ่อนท่าทางสนอกสนใจจากสายตาอีกฝ่ายอย่างแนบเนียน

“วันนี้คุณชัชไม่ได้เข้าออฟฟิศหรือคะ ถึงไม่รู้เรื่องที่แฟนคุณมาอาละวาดโมเมื่อวาน” คนพูดเบ้ปากประกอบ หน้าตาบอกชัดว่าสิ่งที่ปลายสายพูด คงไม่สบพระอารมณ์ของคุณเธอ

“เก็บคำอธิบายไว้หลอกเด็กเถอะ โมกินข้าวนะคะ ไม่ใช่เคี้ยวเอื้อง คุณถึงจะมาหลอกโมด้วยเหตุผลตื้นๆแบบนั้นได้ ถ้าคุณหาคำตอบได้ดีที่สุดแค่นี้ เราก็ไม่ต้องคุยกันอีก ไม่ต้องโทร.หาโมแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ”

โมนาวางโทรศัพท์ลงข้างตัว ตวัดตาขึ้นมองเขา เบ้ปากด้วยท่าทางหงุดหงิด เธอใช้ภาษาอังกฤษสรุปเรื่องที่พูดคุยกันให้ฟังแค่ “ชัชบอกว่าผู้หญิงคนนั้นตามตื๊อเขา เขามีอะไรกับยายนั่นก็จริง แต่เขาทำไปเพราะโดนหลอกแบล็กเมล์ แล้วเขาก็รักฉันคนเดียว ข้ออ้างเฮงซวยชะมัด นี่คุณว่าหน้าตาฉันเหมือนคนไม่มีสมองหรือไง”

“เขาอาจหวังว่าคุณจะรักเขามากพอที่จะเชื่อสิ่งที่เขาพูดก็ได้นะ” โนแอลช่วยคิด

“ฉันยินดีเชื่อนะ ถ้าเหตุผลของเขาเข้าท่ากว่านี้”

“แล้วคุณจะให้โอกาสเขาแก้ตัวอีกครั้งไหม” เขาแกล้งถาม ทั้งที่ได้ยินเธอตัดความสัมพันธ์เต็มสองหูแล้ว

“ถามอย่างนี้ดูถูกกันชัดๆ เห็นอย่างนี้ ฉันก็มีศักดิ์ศรีนะ ทำไมฉันต้องยกโทษให้คนที่นอกใจฉันด้วยล่ะ”

“คุณจะมีศักดิ์ศรีกับคนที่คุณรักทำไม”

“รักคนที่มีแฟนแล้ว จะมีประโยชน์ตรงไหนล่ะคะ”

“คุณรักเขาจริงๆเหรอ” โนแอลเอนกายพิงพนัก ยกมือขึ้นกอดอกตั้งใจรอฟังคำตอบ

“ถ้าฉันบอกว่าก่อนที่แฟนเขาจะมาอาละวาดเมื่อวาน ฉันคิดว่าอยากแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ คุณจะเชื่อไหม”

“ไม่มีเหตุผลที่คุณจะต้องโกหกนี่ครับ” แม้จะฟังดูไม่น่าเชื่อเลยก็ตาม โนแอลเก็บประโยคหลังไว้ในใจ

“ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆค่ะ” โมนาคอยจนพนักงานเสิร์ฟอาหารเรียบร้อยแล้วจึงหยิบช้อนส้อมเขี่ยข้าวในจานเล่นคล้ายกำลังชั่งใจ แล้วเงยขึ้นสบตาเขา โพล่งออกมา “ฉันอยากแต่งงานค่ะ เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ด้วย”

“หืม ทำไมถึงต้องรีบร้อนขนาดนั้น หรือว่าคุณ...เอ่อ...” โนแอลอึ้ง นึกไม่ออกว่าควรใช้คำศัพท์ไหนถึงจะสะเทือนใจคนฟังน้อยที่สุด “คุณท้องเหรอ”

เคร้ง! ช้อนส้อมที่หญิงสาวถืออยู่หล่นเสียงดัง

โมนาอ้าปากค้าง “จะบ้าเหรอ ฉัน...ฉันยังไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นย่ะ!” คนพูดหน้าแดงก่ำ

โนแอลรีบยกมือห้ามก่อนเธอวีน “โทษทีๆ ผมก็เดาซี้ซั้ว ปากพล่อยไปอย่างนั้นเอง ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลนั้น แล้วทำไมคุณถึงอยากแต่งงานนักล่ะ” ชายหนุ่มออกตัวพลางตักกับข้าวใส่จานให้เธออย่างเอาใจเพื่อคลายอารมณ์

เธอเขี่ยข้าวในจานฆ่าเวลา ก่อนเงยขึ้นถามลอยๆไม่ปะติดปะต่อกับเรื่องที่คุยกันอยู่ด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน “คุณเชื่อเรื่อง...คำสาปไหม ฉันถูกสาปให้ต้องแต่งงานภายในเก้าสิบวัน”

ชายหนุ่มอมยิ้มขำๆ “ถ้าไม่แต่ง แล้วอะไรในตัวคุณจะระเบิดหรือไง”

นั่นละ...แล้วเขาก็ได้ยินอาถรรพ์แปลกๆที่โมนากลัว เธอเล่ารายละเอียดของ ‘การขึ้นคาน’ ที่สาวๆรุ่นพี่ที่เรียนอยู่คณะและมหาวิทยาลัยเดียวกันต้องพบพานให้เขาฟังอย่างละเอียด เหตุเกิดจากเก้าอี้ม้าหินใต้ซุ้มดอกเล็บมือนางสีชมพูหวานที่ร่ำลือกันว่าใครไปนั่งใต้ซุ้มนั้น หากไม่แต่งงานก่อนอายุสามสิบจะต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิต ซึ่งรุ่นพี่ ๑๒ รุ่นก่อนหน้าที่ไม่เชื่อก็รับอาถรรพ์นี้กันไปเรียบร้อยแล้ว มาถึงเธอซึ่งน่าจะเรียกว่าซวยซ้ำสอง เพราะนอกจากจะกลัวอาถรรพ์ซุ้มเล็บมือนางแล้ว ยังเป็นนักศึกษารุ่นที่ ๑๓ อีกด้วย

หญิงสาวเล่ารายละเอียดของคนที่โดนอาถรรพ์มาก่อนให้เขาฟัง ก่อนลงท้ายด้วยการย้ำ “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าอาถรรพ์มีจริงหรือเปล่า แต่ฉันก็ไม่อยากเสี่ยง” โมนาหยิบช้อนส้อมอีกครั้ง เริ่มตักอาหารใส่ปากด้วยสีหน้าผาสุก

“คุณก็เลยคิดจะแต่งงานก่อนอายุสามสิบ เพื่อจะได้ทำลายอาถรรพ์ แล้วก็ไม่ต้องขึ้นคานด้วยใช่ไหม”

“ใช่เลย คุณปะติดปะต่อเรื่องเก่งนะ” เธอตอบทั้งที่ก้มหน้าก้มตากวาดข้าวในจานใส่ช้อน ทำให้โนแอลไม่เห็นว่าดวงตาคู่นั้นร่าเริงเช่นเดียวกับน้ำเสียงหรือเปล่า

“แล้วนี่อีกนานไหมกว่าคุณจะอายุสามสิบน่ะ”

“ฉันเกิดวันที่สิบห้ากุมภาค่ะ จากนี้ก็อีกเก้าสิบวัน...สามเดือน จะว่านานก็นาน จะว่าเร็วมันก็เร็วนะ”

“แฟนคุณโชคดีนะ เพราะเอาวันเกิดคุณมารวบยอดฉลองพร้อมวาเลนไทน์ได้เลย” เขายังมีแก่ใจแซวอีก

“จะโชคดีหรือร้ายก็ช่าง ที่ฉันอยากรู้ก็คือ เขาคนนั้นมีตัวตนหรือเปล่า”

ชายหนุ่มวางช้อนส้อมลง จับตามองสตรีตรงหน้าอย่างครุ่นคิด การมาเมืองไทยครั้งนี้ไม่รู้เลยว่าเขาจะต้องอยู่นานแค่ไหน ฟรองซัวส์ก็แวะมาประชุมชั่วครู่ชั่วยาม กำลังจะเดินทางกลับฝรั่งเศสแล้ว มันคงน่าเบื่อแย่ถ้าเขาต้องอยู่ที่นี่โดยไม่มีสังคม อย่างน้อยการมีผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนก็น่าจะช่วยให้เขาไม่เหงาจนเกินไป

“ให้ผมช่วยคุณไหมลิซ่า ผมจะเป็นติวเตอร์ให้คุณ สอนวิธีเอาชนะใจผู้ชายและวิธีบริหารเสน่ห์ให้คุณ แบบที่ไม่มีผู้ชายคนไหนจะรอดมือคุณไปได้เลย คิดว่าไง”

แทนที่จะมีท่าทางยินดีดังคาด โมนากลับหัวเราะร่วนจนสำลัก ต้องรีบวางช้อนหยิบน้ำมาดื่มแทน

โนแอลขมวดคิ้ว คอยจนเธอหายจากอาการกระอักกระไอแล้วจึงถาม “หัวเราะทำไม”

“ก็เพราะมันเป็นข้อเสนอที่น่าขำที่สุดน่ะสิ คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ”

“ขำตรงไหน”

“ฉันไม่ได้อยากมีเสน่ห์ ฉันอยากแต่งงานต่างหาก” โมนาแย้ง

“มันมาด้วยกัน ถ้าคุณไม่เริ่มจากมีเสน่ห์ก่อน จะมีใครอยากแต่งงานกับคุณ”

หญิงสาวยักไหล่ “ฉันไม่อยากเปลี่ยนตัวเอง ถ้าใครจะแต่งงานกับฉัน ก็ต้องแต่งทั้งๆที่ฉันไม่มีเสน่ห์นี่แหละ”

“คุณนี่มัน...” หนุ่มปารีเซียงหงุดหงิด นึกไม่ออกว่าเติมคำใดลงในช่องว่างดีจึงจะเหมาะกับความรั้นของเธอ

“ไม่สวยแล้วยังหยิ่ง คุณจะพูดแบบนี้ใช่ไหม”

“รู้ตัวก็ดีแล้ว”

โมนายิ้มกว้าง “ฉันอาจไม่สวย แต่ฉันฉลาดนะ แล้วที่สำคัญฉันรวยมากด้วย ไม่คิดเหรอว่านี่มันเป็นคุณสมบัติของภรรยาที่ดีมากๆเลยน่ะ”

โนแอลเบ้ปาก ส่ายหน้าระอา “ไม่เลย! ที่คุณมีน่ะ เรียกว่าเป็นคุณสมบัติของ ‘ถังข้าวสาร’ ที่ดีต่างหาก!”


(จบครึ่งแรก)

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ชุดความลับของผีเสื้อ เข้าบูธที่งานหนังสือแล้วนะคะ

นักเขียนสามคน มีของที่ระลึกเก๋ๆสุดสวยมอบให้ผู้ที่ซื้อยกชุดด้วย

ใครใจดีอยากอุดหนุนต้องรีบหน่อยนะคะ

ของที่ระลึกมีจำนวนจำกัดค่ะ ^_^




สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ต.ค. 2556, 02:06:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ต.ค. 2556, 02:06:55 น.

จำนวนการเข้าชม : 1745





<< ตอนที่ ๓ (จบตอน)   ตอนที่ ๔ (จบตอน) >>
konhin 18 ต.ค. 2556, 03:01:06 น.
ฮาตอนท้ายเนี่ยแหล่ะ คุณสมบัติของถังข้าวสาร ฮ่าๆๆๆ


ปรางขวัญ 18 ต.ค. 2556, 08:33:12 น.
สนุกๆค่ะ


OhLaLa 18 ต.ค. 2556, 09:14:24 น.
โนแอลน่าร๊ากกก งงๆตรรกะความรักของโมนา อยากให้คนรักที่เป็นตัวเองก็โอเคอยู่ แต่ประโยคท้ายอยากให้เลือกเพราะฉลาดและรวยมาก สมแล้วที่ถูกโนแอลค่อนขอด


นักอ่านเหนียวหนึบ 18 ต.ค. 2556, 12:06:51 น.
โถๆๆๆ แม่สาวเวอร์จิ้น หัวใจเธอคงมิเคยสั่นไหวกับอารมณ์ห้วงแห่งรักสินะ
แบบนี้แหละถึงจิเหมาะกับหนุ่มร้อนรักปาริเซียง
เข้ากั๊นนนเข้ากัน
555


ree 18 ต.ค. 2556, 14:51:21 น.
อืม โนแอลเก่งนะ รู้จักคำว่าถังข้าวสารด้วย


napt 19 ต.ค. 2556, 01:00:50 น.
ออกจากเงามาติดตามเรื่องนี้ต่อแล้วค่าาา ^^
ขอบคุณของที่ระลึกจากสามนักเขียนนะคะ น่ารักมากๆ เลย


Zephyr 20 ต.ค. 2556, 17:17:32 น.
โนแอล นายฟังภาษาไทยได้นี่
ลิซ่ารู้ นายตายแน่!!!!!
ฮ่าๆๆๆ แต่ปากจัดใช่ย่อย หนุ่มปารีเซียงคนนี้


ketza 5 ธ.ค. 2556, 09:20:14 น.
โนแอล.... สุดหล่อ ระวังจะตกหลุมรักสาวไร้เสน่ห์เข้าเต็มๆนะ
>/////<


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account