♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๔ (จบตอน)
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ กล่าวไว้ว่า ‘การแหย่มือเข้าไปในเตาอบแค่หนึ่งนาที แต่ความรู้สึกนั้นยาวนานดุจโมงยาม แต่หากนั่งพูดคุยกับสาวสวย ชั่วโมงก็ราวจะสั้นเพียงหนึ่งนาที นั่นแหละ...ทฤษฎีสัมพันธภาพ[1]’
โนแอลเพิ่งเข้าใจความหมายของวาทะนั้นชัดเจนก็วันนี้เอง เพราะตลอดทั้งวันที่คลุกคลีกับเพื่อนใหม่ เขาไม่เบื่อสักนิด กระทั่งร้านอาหารปิด เขาจึงเพิ่งรู้ตัวว่ายังมีเรื่องราวอีกมากมายที่อยากเปิดประเด็นถกเถียงและพูดคุยกับโมนา “พรุ่งนี้คุณจะไปฟิตเนสอีกไหม” เขาไม่รู้ตัวเลยว่ารอฟังคำตอบด้วยความตั้งใจ
“ไปสิคะ อุปกรณ์พร้อมขนาดนี้แล้ว แต่ฉันคงไปตอนเย็นนะ ไปตอนเช้าไม่ไหวแล้ว ฉันไม่เคยเหนื่อยจนผล็อยหลับเป็นตายขนาดนั้นมาก่อนเลย โชคดีจริงๆที่คุณเป็นคนดีไว้ใจได้ ไม่งั้นฉันอาจไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้แล้ว”
โนแอลขัน “ออกกำลังกายวันแรกก็อย่างนี้แหละ สักอาทิตย์นึงร่างกายคุณจะค่อยๆปรับตัวได้เองแหละ”
“ฉันก็หวังแบบนั้นเหมือนกัน ว่าแต่...คุณมาประชุมที่เมืองไทยกี่วันเหรอคะ”
ชายหนุ่มส่ายหน้า “ผมไม่ได้มาประชุมครับ แต่ย้ายมารับตำแหน่งที่เมืองไทยชั่วคราวน่ะ”
“แล้วพักที่ห้องสวีตคีรีธาราเนี่ยนะ! ฉันว่าเงินเดือนคุณคงหมดเพราะค่าโรงแรมแหง” โมนาพึมพำไม่เห็นด้วย
“ผมเดินทางมาก่อนกำหนดน่ะ ทางนี้เลยจัดเตรียมที่พักให้ไม่ทัน ระหว่างนี้ก็เลยพักที่โรงแรมพลางๆ เดี๋ยวที่พักพร้อม ผมก็ย้ายแล้ว ส่วนที่คุณเห็นผมพักโรงแรมหรูขนาดนั้น เรียกว่าโชคดีละกันที่...” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “ข้อแรกก็คือผมรู้จักผู้บริหารของโรงแรม ก็เลยได้ราคาพิเศษ ส่วนอีกข้อก็คือ...บริษัทจ่าย”
โมนายกนิ้วโป้งให้เขา “คุณฉลาดสุดๆเลย คีรีธาราน่ะเป็นโรงแรมที่ไฮโซมาก ยิ่งพักห้องสวีตหรูสุดใจขนาดนั้นอีก แค่คิดก็อิจฉาคุณแล้วนะเนี่ย”
“ไว้ไปนอนที่ห้องผมอีกไหมล่ะ” เขาชวนอย่างไม่คิดมาก
หญิงสาวกลับหรี่ตามองเขาอย่างหวาดระแวงจับผิด
โนแอลนึกได้ รีบโบกมือ “เฮ้ยๆๆ คิดไปถึงไหนกันน่ะลิซ่า ผมไม่ได้ชวนคุณไปทำอะไรอย่างนั้นนะ แค่...อยากมีเพื่อนคุยด้วยเท่านั้นเอง ผมรู้หรอกน่าว่าผู้หญิงไทยไม่ใช่พวกฟรีเซ็กซ์”
“แล้วไป” โมนาพยักหน้านิดๆด้วยสีหน้าโล่งใจ
“คิดมากไปหรือเปล่าคู้น” โนแอลอดแซวไม่ได้
“ถึงจะขี้เหร่ แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ ใครจะไปรู้ล่ะว่าเวลาหน้ามืด ผู้ชายยังสนใจเรื่องสวยไม่สวยอยู่หรือเปล่า”
โนแอลส่ายหน้าระอา “คุณไม่ได้ขี้เหร่ขนาดนั้น เลิกพูดจาดูถูกตัวเองได้แล้ว”
“คุณเป็นผู้ชายหล่อที่สุดที่ฉันรู้จัก แถมยังเป็นคนในจำนวนน้อยนิดที่บอกว่าฉันไม่ขี้เหร่ด้วย ฉันชอบคุณจัง” สาวอวบหัวเราะร่วน พูดตรงจนเขาทึ่ง “นี่ถ้าที่ออฟฟิศฉันมีคนอย่างคุณเยอะๆก็คงจะดี”
“เอาอีกแล้ว พูดเหมือนเจอคนใจร้ายมาเยอะอีกแล้ว”
“ฉัน...” หญิงสาวกลอกตา “เพื่อนๆไม่ค่อยชอบหน้าฉันน่ะ เขาคงรังเกียจเพื่อนร่วมงานขี้เหร่ๆอย่างฉันมั้ง”
“คนที่วัดความเป็นเพื่อนที่รูปร่างหน้าตา อย่าเอามานับรวมเป็นเพื่อนน่ะดีแล้ว” โนแอลเลิกคิ้วนิดๆ ก่อนตัดสินใจถามด้วยความข้องใจ “นี่คุณคิดว่าตัวเองขี้เหร่จริงๆหรือ”
โมนาพยักหน้ารับคำทันควัน
“เคยได้ยินไหมว่า เราคิดยังไง เราก็เป็นอย่างนั้น ถ้าคุณมีทัศนคติดูถูกตัวเอง แล้วเมื่อไหร่คนอื่นจะเห็นคุณค่าของคุณล่ะ บอกตัวเองไว้ว่าคุณสวย ย้ำบ่อยๆ ใจคุณ สมองคุณจะได้รับรู้ว่าคุณสวย แล้วคุณจะสวยขึ้นเอง”
“สะกดจิตตัวเองเหรอ” เธอยิ้มทะเล้นหน้าเป็น “งั้นฉันสะกดจิตให้คุณเห็นว่าฉันสวยดีกว่า เผื่อคุณจะปิ๊งฉัน”
โนแอลอดใจไม่ได้ เอื้อมไปหยิกแก้มเธอเบาๆด้วยความมันเขี้ยว “ผมปิ๊งคุณแล้ว พอใจหรือยัง”
“ว้าว! คุณใจดีจัง งั้นฉันขอให้คุณรักฉันเลยดีกว่า” โมนาล้อเลียน ดึงมือเขาออกจากแก้ม
“มากไปละ คุณนี่เป็นพวกได้คืบจะเอาศอกจริงๆ” ชายหนุ่มส่ายหน้าขันๆ มองคนหัวเราะร่วนด้วยความเอ็นดู “ผมยังไม่ ‘รัก’ คุณหรอก แต่ยืนยันได้ว่าตอนนี้ผม ‘ชอบ’ คุณจริงๆนะ”
“ขอบคุณค่ะ พูดกันตรงๆอย่างนี้น่าฟังกว่าโกหกว่ารัก แล้วสุดท้ายกลายเป็นมาหลอกลวงกันอีก รู้ไหม...ฉันน่ะเกลียดการโกหกหลอกลวง เกลียดความรู้สึกที่ว่าตัวเองเป็นคนโง่ที่สุด แค่คิดก็จิตตกแล้ว”
โนแอลพลิกมือจับมือหญิงสาวไว้แล้วบีบเบาๆ “เชื่อผมสิ สักวันคุณจะต้องเจอผู้ชายที่ดี รักคุณในแบบที่คุณเป็น และมีค่าพอให้คุณรักแน่นอน”
โมนายิ้มเขิน ดึงมือออกจากการเกาะกุมไปพนมท่วมหัว พึมพำ “สาธุ! ขอให้คำอวยพรของคุณเป็นจริงภายในเก้าสิบวันนี้ด้วยเถอะ ไม่งั้นละก็...ฉันคงต้องขึ้นคานจริงๆแหงเลย”
(จบตอน)
[1] Put your hand on a hot stove for a minute, and it seems like an hour. Sit with a pretty girl for an hour, and it seems like a minute. THAT'S relativity. – Albert Einstein (นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน มีชีวิตอยู่ในช่วงปี ค.ศ.๑๘๗๙ - ๑๙๕๕)
โนแอลเพิ่งเข้าใจความหมายของวาทะนั้นชัดเจนก็วันนี้เอง เพราะตลอดทั้งวันที่คลุกคลีกับเพื่อนใหม่ เขาไม่เบื่อสักนิด กระทั่งร้านอาหารปิด เขาจึงเพิ่งรู้ตัวว่ายังมีเรื่องราวอีกมากมายที่อยากเปิดประเด็นถกเถียงและพูดคุยกับโมนา “พรุ่งนี้คุณจะไปฟิตเนสอีกไหม” เขาไม่รู้ตัวเลยว่ารอฟังคำตอบด้วยความตั้งใจ
“ไปสิคะ อุปกรณ์พร้อมขนาดนี้แล้ว แต่ฉันคงไปตอนเย็นนะ ไปตอนเช้าไม่ไหวแล้ว ฉันไม่เคยเหนื่อยจนผล็อยหลับเป็นตายขนาดนั้นมาก่อนเลย โชคดีจริงๆที่คุณเป็นคนดีไว้ใจได้ ไม่งั้นฉันอาจไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้แล้ว”
โนแอลขัน “ออกกำลังกายวันแรกก็อย่างนี้แหละ สักอาทิตย์นึงร่างกายคุณจะค่อยๆปรับตัวได้เองแหละ”
“ฉันก็หวังแบบนั้นเหมือนกัน ว่าแต่...คุณมาประชุมที่เมืองไทยกี่วันเหรอคะ”
ชายหนุ่มส่ายหน้า “ผมไม่ได้มาประชุมครับ แต่ย้ายมารับตำแหน่งที่เมืองไทยชั่วคราวน่ะ”
“แล้วพักที่ห้องสวีตคีรีธาราเนี่ยนะ! ฉันว่าเงินเดือนคุณคงหมดเพราะค่าโรงแรมแหง” โมนาพึมพำไม่เห็นด้วย
“ผมเดินทางมาก่อนกำหนดน่ะ ทางนี้เลยจัดเตรียมที่พักให้ไม่ทัน ระหว่างนี้ก็เลยพักที่โรงแรมพลางๆ เดี๋ยวที่พักพร้อม ผมก็ย้ายแล้ว ส่วนที่คุณเห็นผมพักโรงแรมหรูขนาดนั้น เรียกว่าโชคดีละกันที่...” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “ข้อแรกก็คือผมรู้จักผู้บริหารของโรงแรม ก็เลยได้ราคาพิเศษ ส่วนอีกข้อก็คือ...บริษัทจ่าย”
โมนายกนิ้วโป้งให้เขา “คุณฉลาดสุดๆเลย คีรีธาราน่ะเป็นโรงแรมที่ไฮโซมาก ยิ่งพักห้องสวีตหรูสุดใจขนาดนั้นอีก แค่คิดก็อิจฉาคุณแล้วนะเนี่ย”
“ไว้ไปนอนที่ห้องผมอีกไหมล่ะ” เขาชวนอย่างไม่คิดมาก
หญิงสาวกลับหรี่ตามองเขาอย่างหวาดระแวงจับผิด
โนแอลนึกได้ รีบโบกมือ “เฮ้ยๆๆ คิดไปถึงไหนกันน่ะลิซ่า ผมไม่ได้ชวนคุณไปทำอะไรอย่างนั้นนะ แค่...อยากมีเพื่อนคุยด้วยเท่านั้นเอง ผมรู้หรอกน่าว่าผู้หญิงไทยไม่ใช่พวกฟรีเซ็กซ์”
“แล้วไป” โมนาพยักหน้านิดๆด้วยสีหน้าโล่งใจ
“คิดมากไปหรือเปล่าคู้น” โนแอลอดแซวไม่ได้
“ถึงจะขี้เหร่ แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ ใครจะไปรู้ล่ะว่าเวลาหน้ามืด ผู้ชายยังสนใจเรื่องสวยไม่สวยอยู่หรือเปล่า”
โนแอลส่ายหน้าระอา “คุณไม่ได้ขี้เหร่ขนาดนั้น เลิกพูดจาดูถูกตัวเองได้แล้ว”
“คุณเป็นผู้ชายหล่อที่สุดที่ฉันรู้จัก แถมยังเป็นคนในจำนวนน้อยนิดที่บอกว่าฉันไม่ขี้เหร่ด้วย ฉันชอบคุณจัง” สาวอวบหัวเราะร่วน พูดตรงจนเขาทึ่ง “นี่ถ้าที่ออฟฟิศฉันมีคนอย่างคุณเยอะๆก็คงจะดี”
“เอาอีกแล้ว พูดเหมือนเจอคนใจร้ายมาเยอะอีกแล้ว”
“ฉัน...” หญิงสาวกลอกตา “เพื่อนๆไม่ค่อยชอบหน้าฉันน่ะ เขาคงรังเกียจเพื่อนร่วมงานขี้เหร่ๆอย่างฉันมั้ง”
“คนที่วัดความเป็นเพื่อนที่รูปร่างหน้าตา อย่าเอามานับรวมเป็นเพื่อนน่ะดีแล้ว” โนแอลเลิกคิ้วนิดๆ ก่อนตัดสินใจถามด้วยความข้องใจ “นี่คุณคิดว่าตัวเองขี้เหร่จริงๆหรือ”
โมนาพยักหน้ารับคำทันควัน
“เคยได้ยินไหมว่า เราคิดยังไง เราก็เป็นอย่างนั้น ถ้าคุณมีทัศนคติดูถูกตัวเอง แล้วเมื่อไหร่คนอื่นจะเห็นคุณค่าของคุณล่ะ บอกตัวเองไว้ว่าคุณสวย ย้ำบ่อยๆ ใจคุณ สมองคุณจะได้รับรู้ว่าคุณสวย แล้วคุณจะสวยขึ้นเอง”
“สะกดจิตตัวเองเหรอ” เธอยิ้มทะเล้นหน้าเป็น “งั้นฉันสะกดจิตให้คุณเห็นว่าฉันสวยดีกว่า เผื่อคุณจะปิ๊งฉัน”
โนแอลอดใจไม่ได้ เอื้อมไปหยิกแก้มเธอเบาๆด้วยความมันเขี้ยว “ผมปิ๊งคุณแล้ว พอใจหรือยัง”
“ว้าว! คุณใจดีจัง งั้นฉันขอให้คุณรักฉันเลยดีกว่า” โมนาล้อเลียน ดึงมือเขาออกจากแก้ม
“มากไปละ คุณนี่เป็นพวกได้คืบจะเอาศอกจริงๆ” ชายหนุ่มส่ายหน้าขันๆ มองคนหัวเราะร่วนด้วยความเอ็นดู “ผมยังไม่ ‘รัก’ คุณหรอก แต่ยืนยันได้ว่าตอนนี้ผม ‘ชอบ’ คุณจริงๆนะ”
“ขอบคุณค่ะ พูดกันตรงๆอย่างนี้น่าฟังกว่าโกหกว่ารัก แล้วสุดท้ายกลายเป็นมาหลอกลวงกันอีก รู้ไหม...ฉันน่ะเกลียดการโกหกหลอกลวง เกลียดความรู้สึกที่ว่าตัวเองเป็นคนโง่ที่สุด แค่คิดก็จิตตกแล้ว”
โนแอลพลิกมือจับมือหญิงสาวไว้แล้วบีบเบาๆ “เชื่อผมสิ สักวันคุณจะต้องเจอผู้ชายที่ดี รักคุณในแบบที่คุณเป็น และมีค่าพอให้คุณรักแน่นอน”
โมนายิ้มเขิน ดึงมือออกจากการเกาะกุมไปพนมท่วมหัว พึมพำ “สาธุ! ขอให้คำอวยพรของคุณเป็นจริงภายในเก้าสิบวันนี้ด้วยเถอะ ไม่งั้นละก็...ฉันคงต้องขึ้นคานจริงๆแหงเลย”
(จบตอน)
[1] Put your hand on a hot stove for a minute, and it seems like an hour. Sit with a pretty girl for an hour, and it seems like a minute. THAT'S relativity. – Albert Einstein (นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน มีชีวิตอยู่ในช่วงปี ค.ศ.๑๘๗๙ - ๑๙๕๕)
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ต.ค. 2556, 13:37:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ต.ค. 2556, 13:37:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 1685
| << ตอนที่ ๔ (ครึ่งแรก) | ตอนที่ ๕ (ครึ่งแรก) >> |
นักอ่านเหนียวหนึบ 21 ต.ค. 2556, 16:16:34 น.
โฮ๊ะ!!!!! นี่เค้าอ่านเพลินเกินไป หรือครึ่งตอนนี้มันสั้นกันแน่หว่า อ่านเพลินๆ เจออัลเบิร์ต แล้วจบซะงั้นนน
555 แปลว่าไรเตอร์เขียนดี คนอ่านก็เลยอ่านเพลินเกินห้ามใจ คิๆๆๆ
โฮ๊ะ!!!!! นี่เค้าอ่านเพลินเกินไป หรือครึ่งตอนนี้มันสั้นกันแน่หว่า อ่านเพลินๆ เจออัลเบิร์ต แล้วจบซะงั้นนน
555 แปลว่าไรเตอร์เขียนดี คนอ่านก็เลยอ่านเพลินเกินห้ามใจ คิๆๆๆ
ree 21 ต.ค. 2556, 16:22:19 น.
แอบคิดว่าสั้นจังเหมือนกัน อยากให้ยาวกว่านี้จะได้ติดตามความคืบหน้าของสาวอวบได้ทันใจ
แอบคิดว่าสั้นจังเหมือนกัน อยากให้ยาวกว่านี้จะได้ติดตามความคืบหน้าของสาวอวบได้ทันใจ
