ปราบพยศนางร้ายจอมยั่ว
เมื่อหญิงสาวผู้จริงจังกับเรื่องทุกเรื่องในชีวิตต้องมาพลาดพลั้งเสียที และเสียความเปฌนตัวเองให้กับหนุ่มหล่อหน้าใสรุ่นน้องที่อายุน้อยกว่าเธอถึง 5 ปี! แถมเจ้านั่นยังมาบอกรักเธออีก .. เรื่องราวจะเป็นยังไง สนุกสนานบวกกับความแสบเข้าเส้นของพระเอกของเรามากแค่ไหน ลองติดตามกันดูนะคะ ^^
Tags: สนุก 20+
ตอน: ตอนที่2 ช่วยชีวิต
"อุ้ย ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ" เสียงสองหนุ่มสาวขอโทษขอโพยกันหลังจากที่เดินออกจากห้องพักในคอนโดแล้วชนกันโดยบังเอิญ "อ่า.. คุณเป็นคนที่มาพักห้องนี้หรอครับ?" "ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ?" "เปล่าครับ คือ.. ผมชื่อซอสนะ อยู่ห้องตรงข้ามนี่แหละ พอดีเมื่อบ่ายผมเคาะห้องกะจะทักคุณแต่ไม่เห็นมีเสียงตอบกลับมาน่ะครับ" "ขอโทษด้วยนะคะ สงสัยว่าตอนนั้นฉันจะหลับ ฉันชื่อเก้าค่ะ พอดีเมื่อเที่ยงฉันเพิ่งบินมาจากลอนดอนน่ะค่ะเลยแจ็ทแลก" "ไม่เป็นไรครับ ยังไงตอนนี้เราก็ได้รู้จักกันแล้วนี่ ผมขอเรียกว่าเก้าเฉยๆละกันนะครับ ดูเราอายุพอๆกันเลย" "ได้ค่ะ อุ้ย ขอโทษนะคะ สายแล้ว พอดีเพื่อนเก้าจอดรถรออยู่ข้างล่างน่ะค่ะ ต้องรีบไปแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักนะคะซอส" พูดจบก็ยิ้มหวานให้แล้วรีบเดินไปกดลิฟต์ลงชั้นล่าง -- รีบขนาดนั้นสงสัยแฟนมารอชัวร์ สวยขนาดนี้น่าเสียดายจริงๆ -- ชายหนุ่มคิดในใจว่ารีบเดินให้ทันหญิงสาวเพื่อขอลงลิฟต์ไปข้างล่างเพื่อไปดูแลร้านอาหารตามที่รับปากเพื่อนไว้ ------------------------------------------------- "ใครอ่ะแก หล่อเชียว เพิ่งมาไทยได้ไม่ถึงวันเต๊าะหนุ่มได้แล้วหรอจ๊ะ" เบนรีบแซวเพื่อนเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวสุดสวยของเธอเดินคุยออกมากจากคอนโดพร้อมหนุ่มหน้าตาดีคนนึง "บ้า เพื่อนห้องตรงข้ามย่ะ พอดีเดินออกจากห้องมาพร้อมกันเลยชนกัน เค้าเลยทำความรู้จักนิดหน่อย" "แหม น่ารักอ่ะ อัธยาศัยดีด้วย ชื่อไรหรอแก" "ชื่อซอส" "โอ้ย ชื่อน่าหม่ำอ่ะ อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ" เบนพูดพลางแลบลิ้นเลียปากแหย่เพื่อนสาว "ยัยบ้า น่าเกลียดจริงๆ ไม่รู้สิ คงพอๆกับเรามั้ง เห็นเค้าขอเรียกเก้าว่าเก้าเฉยๆด้วย" "โอ้ยย เพื่อนเบนนี่สเน่ห์แรงจริงๆเลยอ่ะ อิจฉาแกจังได้หนุ่มห้องตรงข้ามหล่อน่าเจี๊ยะขนาดเนี้ย" "แกจะไปมั้ยกินข้งกินข้าวเนี่ย ฉันหิวแล้วนะ" เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวท่าทางจะพูดไม่หยุดเธอจึงรีบเบรคพร้อมเอาอาหารการกินมาล่อ "โอเคๆ ไปก็ได้ย่ะ" ---------------------------------------------------- ณ Sky Blue ร้านอาหารกึ่งบาร์สุดหรู "เนี่ยแหละเก้า ร้านที่เบนบอก อาหารก็อร่อยอาหารตาก็เยี่ยมยอด อิอิ" เมื่อรถจอดสนิทรัตยาก็รีบบรรยายสรรพคุณร้านอาหารกึ่งบาร์ตรงหน้าให้เพื่อนสาวฟังทันที "อืม ก็น่านั่งอยู่หรอกนะ ร้านใหญ่ คนก็ไม่เยอะมากด้วย" "แน่สิ ร้านเนี้ยน่ะร้านอาหารชั้นเลิศย่ะ เอาเป็นว่าถ้าเก้าอยากเจอดารา ไฮโซคนไหนนะ มาร้านนี้ได้เจอทุกคืนแน่" "จ้า เข้าไปข้างในกันเถอะเนอะ เก้าหิวแล้วล่ะ" เมื่อเลือกโต๊ะนั่งริมระเบียงติดแม่น้ำได้แล้ว วาติกาและรัตยาก็เริ่มสั่งอาหารกันมาชุดใหญ่จนเต็มโต๊ะ และคุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยจนเวลาล่วงเข้าเกือบตี2 เสียงโทรศัทพ์ของวาติยาก็ดังขึ้น "เบน เด่วเก้ามานะ ขอไปรับโทรศัพท์หน่อย แม่โทรมาน่ะ" "โอเคๆ ไปแถวหน้าร้านก็ได้ เสียงเพลงมันเบาหน่อย เดี๋ยวแม่แกจะจับได้ว่าลูกสาวหนีเที่ยว5555" "ค่ะแม่ ว่าไงคะ" 'ยังไม่นอนอีกหรอเก้า เมืองไทยตอนนี้มันดึกแล้วไม่ใช่หรอลูก' "นอนแล้วค่ะ ตื่นมารับสายแม่ไงคะ ฮ้าวว เก้าง่วงจะแย่แล้ว" 'แล้วไป แม่นึกว่าลูกแม่จะหนีเที่ยวซะอีก' "ไม่หรอกค่ะแม่ งั้นแค่นี้นะคะ เก้าจะนอนแล้ว บายค่ะ" เมื่อวางสายหญิงสาวก็หมุนตัวจะเดินกลับข้างในร้าน แต่ยังไม่ทันจะก้าวเท้าก็มีผู้ชายชุดดำ2คนเดินตรงมาหาเธอ "คุณครับ เชิญกับพวกผมหน่อยสิครับ" "คุณเป็นใคร จะให้ฉันไปไหน" "มากับพวกเราเถอะครับ ถ้าคุณไม่อยากเจ็บตัว" หนึ่งในนั้นพูดพร้อมเปิดชายเสื้อให้หญิงสาวเห็นปืนสีดำเพื่อข่มขวัญ เธอจึงต้องยอมเดินไปกับพวกมันแต่โดยดี "สวัสดีครับคนสวย หึหึ" ชายสองคนพาเธอมาพบกับหนุ่มใหญ่ท่าทางมีอิทธิพลคนนึงในมุมทึบนอกร้านอาหาร "คุณเป็นใคร ต้องการอะไร" หญิงสาวถามด้วยความหวาดกลัว "ผมก็แค่อยากจะรู้จักคุณเป็นการส่วนตัว แล้วก็..ชวนคุณไปหาอะไรสนุกๆทำด้วยกันสักครั้ง สองครังน่ะครับ" หนุ่มใหญ่พูดพลางทำหน้ายิ้มใส่หญิงสาว แต่สำหรับเธอมันเป็นหน้าตาที่น่าขยะแขยงที่สุดในโลกที่เคยเจอมาเลยทีเดียว "ไอ้บ้า ฉันไม่ไปกับเธอ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" เมื่อพูดจบเธอก็สะบัดตัวออกจากชายชุดดำสองคนที่บังคับให้เธอมาทันที แต่วิ่งไปไม่ทันถึง 10 ก้าว ชายชุดดำสองคนเดิมก็วิ่งตามมาทันและจัดการต่อยท้องน้อยเธอทันที จนเธอจนเจ็บไม่ไหวต้องทรุดตัวลงกับพื้น และก่อนที่เธอจะโดนพาตัวกลับไป.. "ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงคุ้นหูดังขึ้น หญิงสาวจึงพยายามเงยหน้าขึ้นมองแต่ด้วยความมืดเธอจึงมองไม่เห็น "เฮ้ย ลื๊อเป็นใครวะ มายุ่งอะไรกับเรื่องของอั๊ว" "เรื่องของคุณงั้นหรอ ถ้างั้นเข้าไปคุยกันในออฟฟิศหน่อยมั้ยล่ะครับ" ชายหนุ่มพูดพลางยิ้มกวนอย่างเป็นต่อ ยิ่งไอ้เสี่ยงได้ยินคำว่าออฟิตคงจะตกใจแน่ว่าเขาเป็นใครในร้านอาหารนี้ "เออ อั๊วไม่ยุ่งก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะนะ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน! เฮ้ย ไป กลับสิวะ" เสี่ยกำธรตวาดลูกน้องด้วยความแค้นที่แพ้เด็กหนุ่มรุ่นลูกตรงหน้าอย่างหมดท่า "คุณครับ โอเครึเปล่า" เมื่อเสี่ยกำธรจากไปแล้ว วชิรหัตถุ์ก็รีบหันกลับมาดูหญิงสาวที่ตนช่วยไว้ทันที "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยไว้" วาติกาพยายามจะลุกขึ้นยืนแต่ด้วยความที่เจ็บท้องน้อยทำให้ทรุดลงไปกับพื้นอีกครั้ง "มาครับ ผมช่วย" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ตวัดร่างน้อยเข้าอ้อมแขนทันที พอดีกับที่หญิงสาวสลบไปด้วยความอ่อนเพลียระคนตกใจจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตัวเธอ "รถคุณอยู่ไหนครับ? อ้าว คุณครับ.. อ้าวเฮ้ย เก้านี่นา คุณเก้า เป็นอะไรรึเปล่า ทำไงดีล่ะวะเนี่ย" อารามตกใจทำอะไรไม่ถูกที่ร่างงามในอ้อมแขนสลบไป ชายหนุ่มจึงรีบพาเพื่อนใหม่ขึ้นรถแล้วกลับคอนโดทันที ห้อง215 คอนโด Hill Side เมื่อกลับถึงคอนโด ชายหนุ่มจึงพาหญิงสาวมาพักในห้องเขา เพราะไม่มีคีย์การ์ดห้องของเธอ และบวกกับไม่กล้าค้นตัวเธอเพื่อนหาคีย์การ์ด "นอนพักไปก่อนละกันนะ" วชิรหัตถุ์พูดกับร่างงามที่ยังไม่ได้สติเบาๆ จากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วหยิบเอาผ้าสะอาดผืนบางกับอ่างน้ำขนาดย่อมออกมาเพื่อเช็ดตัวให้หญิงสาวแค่เพียงภายนอก จากนั้นก็นั่งเฝ้าข้างเตียงจนหลับไปด้วยกัน
earin เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ต.ค. 2556, 06:30:15 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ต.ค. 2556, 06:30:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 1008
| << ตอนที่ 1 เพื่อนห้องตรงข้าม | ตอนที่3 ตะลึงตึงตึง >> |