ปราบพยศนางร้ายจอมยั่ว
เมื่อหญิงสาวผู้จริงจังกับเรื่องทุกเรื่องในชีวิตต้องมาพลาดพลั้งเสียที และเสียความเปฌนตัวเองให้กับหนุ่มหล่อหน้าใสรุ่นน้องที่อายุน้อยกว่าเธอถึง 5 ปี! แถมเจ้านั่นยังมาบอกรักเธออีก .. เรื่องราวจะเป็นยังไง สนุกสนานบวกกับความแสบเข้าเส้นของพระเอกของเรามากแค่ไหน ลองติดตามกันดูนะคะ ^^
Tags: สนุก 20+

ตอน: ตอนที่3 ตะลึงตึงตึง

เช้าวันใหม่
"โอ้ย เจ็บท้องจัง" วาติกาตื่นมาพร้อมกับอาการเจ็บที่ท้องน้อยยังไม่หาย พอจะกระตุกมือมากุมท้องก็รู้สึกถึงคนที่นั่งหลับจับมือเธอทั้งคืน
"อ้าว คุณซอส คุณซอสคะ" หญิงสาวปลุกคนที่ยอมสละเตียงให้เธอทั้งคืน
"อ้าว เก้าตื่นแล้วหรอ" วชิรหัตถุ์ทักด้วยเสียงงัวเงีย
"ทำไมเก้ามาอยู่นี่ได้ล่ะ นี่มัน..ไม่ใช่ห้องเก้านี่คะ" หญิงสาวเริ่มประท้วงเมื่อรู้สึกไม่คุ้นเคยกับสถานที่
"พอดีว่าเมื่อคืนผมไปเจอเก้ากำลังโดนลูกน้องเสี่ยงกำธรทำร้ายอยู่น่ะ ผมเลยเข้าไปช่วย.."
"อ๋อ เก้าจำได้แล้ว ขอบคุณมากนะคะ งั้น..เก้าขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ" พูดพลางพยุงตัวเองลงจากเตียงและจะเปิดประตูออกไป
"เดี๋ยวครับเก้า คือ.. นี่เบอร์ผมนะ เอาไว้เผื่อเก้าเดือดร้อนแบบเมื่อคืนอีก โทรหาผมได้ตลอดนะ" ชายหนุ่มกล่าวพร้อมยื่นกระดาษจดเบอร์โทรศัพท์ด้วยลายมือยุกยิกๆมาให้หญิงสาว
"ขอบคุณมากนะ งั้นเก้าขอตัวนะ" หญิงสาวรับกระดาษแผ่นน้อยมาพร้อมรอยยิ้มระบายเต็มใบหน้า แล้วรีบเดินกลับห้องของตัวเอง

กริ๊งงงง..
"ว่าไงเบน" ทันทีที่กลับถึงห้องเพื่อนสาวก็โทรมาทันที
"เป็นไงบ้างแก โอเครึยัง ซอสนี่เสียงหล่อเนอะ" รัตยาถามมาตามสายพร้อมหัวเราะคิกคัก
"โอเคแล้ว ปวดนิดหน่อย เอ๊ะ แกไปได้ยินเสียงเขาตอนไหน?"
"ก็แหม เมื่อคืนฉันโทรหาแกทั้งคืนเพราะเห็นแกหายไปนาน ซอสเขาเลยรับสายโทรศัพท์แกแล้วเล่าเรื่องให้ฉันฟังไงยะ"
"อ๋อ ใช่ ฉันเจอเรื่องไม่ดีนิดหน่อย แล้วเขาก็ช่วยไว้น่ะ"
"อยากจะกรี๊ดซะจริงๆ ฮีโร่ตัวพ่อเลยนะเนี่ย แกพักเถอะ ไว้คุยกันนะ"
"โอเคจ้ะ บายนะ"

หลังจากวางสายจากรัตยา วาติกาก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาเรือนหรูข้างผนังบอกเวลาเกือบเที่ยงแล้ว จึงรีบเปิดตู้เย็นค้นๆ หาของที่พอจะทำเป็นอาหาร2-3อย่างได้

ผ่านไป 1 ชั่วโมง ต้มยำกุ้งสด ผัดบล็อคโคลี่ และทอดมันกุ้งแสนหอมก็จัดใส่ถาดเรียบร้อย หญิงสาวจึงเดินออกไปเคาะประตูห้อง 215 ทันที

"ซอส อยู่มั้ย นี่เก้านะ" ก็อกๆๆๆ
"ครับๆ เก้ามีไรหรอ โทษทีนะผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ" ชายหนุ่มเปิดประตูรับแขกสาวทั้งนุ่งผ้าเช็ดตัวปิดท่อนล่างเพียงผืนเดียว
"เอ่อ พอดีเก้าเห็นว่ามันจะเที่ยงแล้ว แล้วซอสก็คงยังไม่ได้กินอะไร เก้าเลยทำอาหารเผื่อ แล้วก็ว่าจะชวนไปกินด้วยกันน่ะ"
"จริงหรอ เก้าทำกับข้าวเป็นด้วยหรอเนี่ย เก่งจังครับ" ชายหนุ่มชมพลางทำสีหน้าดีใจสุดขีด
"อื้ม แต่งตัวเสร็จก็เปิดเข้ามาได้เลยนะ เก้าไม่ล็อกห้อง แล้วเจอกันนะ"
"...." คนชวนเดินกลับห้องไปแล้ว แต่คนถูกชวนยังยืนหน้าเคลิ้มอยู่หน้าประตูห้องกับประโยคที่ว่าเธอไม่ได้ล็อกห้อง

ก็อกๆๆ "เก้าครับ ผมเข้าไปนะ"
"เชิญค่า" เสียงตอบรับดังออกมาจากในห้อง ชายหนุ่มจึงแตะประตูเปิดเข้าไป แล้วก็ได้ยินกลิ่นหอมฉุยลอยมาแตะจมูกทันที
"โอ้โห เก้าทำต้มยำหรอ หอมมากเลย"
"5555 ใช่ค่า เดินเข้ามาสิ ไม่ต้องเกรงใจนะ คิดซะว่าเป็นห้องตัวเองได้เลย"
ชายหนุ่มได้ยินประโยคนี้ก็ทำเอายิ้มปริ่มและระหว่างเดินไปมุมกินข้าวเขาก็เหลือบตามองห้องของหญิงสาวที่ประดับประดาอย่างสวยงาม โทนสีส่วนใหญ่จะเป็นชมพูอ่อนๆ และขาวมุก ยิ่งเฟอร์นิเจอร์ที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าสั่งนำเข้าทั้งหมด อีกทั้งการจัดวางมุมนั่งเล่น ดอกไม้ ตุ๊กตาต่างๆในห้อง ทำให้ชายหนุ่มยิ่งเห็นมุมน่ารักอ่อนหวานและแอบเจ้าระเบียบในตัวหญิงสาวที่เขาถูกใจมากขึ้นไปอีก

"ซอส มาสิ ต้มยำจะเย็นชืดหมดแล้วน้า" วาติกาตะโกนเรียกเมื่อเห็นชายหนุ่มง่วนอยู่กับการมองรอบๆ ห้องเธออย่างสนใจ
"อ๋อ ครับๆ"

"โอ้โห ต้มยำกุ้งอร่อยมากเลย"
"อร่อยก็ทานเยอะๆเลยนะ ตอบแทนที่ซอสอุตส่าห์ช่วยเก้าไว้ไง"
"ความจริงก็ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนกัน แต่ว่านะ รู้รึเปล่าว่าทั้งต้มยำกุ้ง ผัดบล็อคโคลี่ แล้วก้ทอดมันกุ้งเนี่ยของโปรดผมหมดเลยนะ" ชายหนุ่มพูดเสียงตื่นเต้น
"จริงหรอ แหมบังเอิญจัง เก้าดีใจนะที่ซอสชอบ"
"อร่อยมากเลยล่ะ รสมือยังกะแม่ผมทำเด๊ะๆ โดยเฉพาะต้มยำกุ้งเนี่ยล่ะ" ว่าพลางซดน้ำต้มยำเสียงดังซู้ด
"5555 เอาเถอะ ทานเยอะๆ ว่าแต่เมื่อคืนซอสไปทำอะไรที่ร้านนั้นล่ะ" หญิงสาวเห็นชายหนุ่มเจริญอาหารจึงลงมือกินและชวนเขาคุยไปด้วย
"อ๋อ คือผมหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านนั้นน่ะ นั่นร้านผมเอง ผมเดินตรวจด้านนอกอยู่เลยทันเห็นเก้าโดนทำร้ายพอดี"
"ขอบใจซอสอีกครั้งนะ แล้วนี่ซอสจบที่ไหนมาล่ะ ทำไมถึงไปทำร้านอาหาร เก้าจบดีไซน์ที่ลอนดอนมาล่ะ"
"คือ.. ผมอยู่ปี3น่ะ เรียนการโรงแรม"
"ฮะ! นี่ซอสยังเรียนไม่จบหรอกหรอ? อายุเท่าไหร่เนี่ย"
หญิงสาวตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่เท่ากับว่าชายหนุ่มตรงหน้าเด็กกว่าเธอล่ะสิ
"20 ครับ"
วาติกาแทบลมจับเมื่อได้ยินดังนั้น เธอคิดว่าเขาอายุเท่าๆ กันกับเธอมาโดยตลอด
"โอ้ย เก้านึกว่าเราอายุเท่าๆกันนะเนี่ย"
"ไม่เห็นต้องเครียดเลย ไม่เคยได้ยินหรอ แก่กว่าแล้วไงล่ะ"
เมื่อเห็นผู้หญิงที่ตัวเองพอใจทำหน้าปั้นยากเมื่อได้ยินอายุของเขา ก็ทำให้เขาหน้ามุ่ยขึ้นมาอีกคน
"ไม่ใช่แบบนั้น เอาเป็นว่าช่างเถอะ ทานกันต่อเถอะนะ"
"ครับ"
จากนั้นทั้งสองก็ทานอาหารกันต่อ คนนึงอร่อยกับรสชาติอาหารที่ถูกปากตรงหน้า แต่อีกคนกลับรู้สึกอาหารในปากจืดลงทันที ดีนะ..ที่เธอไม่หลงรักเขาเข้า เฮ้อ!


******* เป็นยังไงบ้างคะ ผ่านไป 3 บทแล้ว บท2 กับบท3 อาจจะแอบยาวนิดนึงนะคะ พอดีนั่งพิมพ์ๆ กดๆ แล้วมันเพลิน5555 ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกกันได้นะค้า ปล. กำลังแอบคิดว่าจะลง NC ตอนไหนดี อิอิ



earin
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ต.ค. 2556, 08:10:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ต.ค. 2556, 08:10:53 น.

จำนวนการเข้าชม : 965





<< ตอนที่2 ช่วยชีวิต   ตอนที่4 งอนง้อ (NC เบาๆค่า) >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account