♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๖ (จบตอน)
หลังจากขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นบนสุดของโรงแรม แสงดาวก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้นเมื่อซีอีโอหนุ่มใช้คีย์การ์ดไขประตูห้องพักและผลักเปิดออกจนสุด เผยให้เห็นห้องโถงกว้าง มีชุดโซฟาขนาดใหญ่วางหันหน้าหาผนังกระจกที่สามารถมองเห็นวิวของกรุงเทพฯยามใกล้พลบได้สุดลูกหูลูกตา โฮมเธียเตอร์กับโซฟาชุดหนึ่งอยู่ทางซ้าย ส่วนขวามือเป็นโต๊ะหนังสือวางเอกสารกองระเกะระกะอยู่ไม่ห่างจากประตูอีกบานที่เธอเดาว่าน่าจะเป็นห้องนอนใหญ่ โนแอลชี้ไปทางซ้ายซึ่งมีประตูสองบานอยู่ติดกันแล้วบอก
“ห้องน้ำแล้วก็ห้องนอนที่สองครับ คุณดาวล้างหน้าล้างมือก่อน เดี๋ยวผมขอไปผลัดเสื้อผ้าสักนิด และจะสั่งอาหารไว้ด้วย ทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้านคุณเลยนะครับ อย่าเกรงใจ” เขาก้มศีรษะให้เธอเล็กน้อย แล้วหมุนกายเข้าไปยังห้องนอนอีกห้องหนึ่ง
แสงดาวมองรอบห้องสวีตด้วยความครึ้มอกครึ้มใจ นอกจากหล่อบาดใจจนคนมองนึกว่ากำลังอยู่ในความฝันแล้ว ซีอีโอคนใหม่ยังฐานะดีอย่างเหลือเชื่ออีกด้วย ที่เธอมั่นใจว่าเขารวยก็เพราะตอนเข้ามาในห้องแล้วต้องถอดรองเท้าวางแอบไว้ข้างๆ เธอเห็นรองเท้าแตะที่วางอยู่ก่อนหน้าแล้ว แค่แวบเดียวเธอก็สังเกตป้ายโลหะสีรมดำเล็กๆที่คาดอยู่บนสายรองเท้าคู่นั้นชัดเจน ขนาดรองเท้าแตะเขายังสวมของแบรนด์เนมยี่ห้อดังซัลวาตอเร่ เฟอร์รากาโม่ จากอิตาลี แสดงว่าเขาต้องรวยสุดๆไปเลย ผู้ชายอย่างนี้แหละที่เหมาะสมตรงตาม ‘ความต้องการ’ ของเธอที่สุด!
แสงดาวเข้าไปห้องนอนเล็กเพื่อล้างมือและเติมเครื่องสำอางเพิ่ม ขณะเอื้อมมือดึงผ้าขนหนูผืนเล็กจากราวมาคลี่เช็ดมือ สายตาก็พลันสังเกตเห็นขวดทรงสี่เหลี่ยมขอบมนวางอยู่ที่ผนังด้านในของอ่างอาบน้ำ หญิงสาวหยิบมาอ่านฉลากลายดอกไม้ข้างขวดทันที
“เจลอาบน้ำ...ของใคร” หญิงสาวเม้มปากนิดๆใช้ความคิด ขณะกวาดตามองรอบห้องน้ำเพื่อหาร่องรอยหรือเบาะแสอื่น คราวนี้เธอสังเกตเห็นยางรัดผมสีดำเรียบๆเส้นหนึ่งวางอยู่ข้างถาดบรรจุของใช้ในห้องน้ำ เรียวคิ้วโก่งขมวดนิดๆปะติดปะต่อจิ๊กซอว์เข้าด้วยกัน แล้วความสังหรณ์อย่างหนึ่งก็พุ่งเข้าเกาะกุมหัวใจ เธอไม่รอช้าเปิดฝาขวดเจลอาบน้ำ แล้วกลิ่นดอกไม้หอมหวานก็พลุ่งปะทะฆานประสาทในวินาทีถัดมา
แสงดาวปิดฝาขวดกระแทกวางลงบนเคาน์เตอร์ด้วยความรู้สึกอันยากอธิบาย เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆด้วย นี่มันกลิ่นเหมือนที่เธอเคยเบ้ปากใส่โมนา กระแนะกระแหนว่า
‘น้ำหอมกลิ่นหวานเจี๊ยบแค่ไหน ก็กลบความเค็มขมของคุณโมไม่ได้หรอกนะคะ’
เพิ่งรู้...มันไม่ใช่น้ำหอม แต่เป็นกลิ่นเจลอาบน้ำที่ยายนั่นใช้ต่างหาก!
ยิ่งเมื่อรวมกับยางรัดผมเชยๆที่โมนาใช้เป็นประจำ กับกิริยาที่โนแอลง้องอนฝ่ายนั้นต่อหน้าคนทั้งบริษัท แถมยังแสดงความสนิทสนมไปรับประทานอาหารกลางวัน และไปฟิตเนสด้วยกันที่พนักงานลือกันขรมอีก ทุกอย่างชี้ไปสู่บทสรุปเพียงประการเดียวตรงที่ว่า สองคนนั้นมีความสัมพันธ์กันมากกว่าแค่เจ้านายลูกน้องธรรมดา หมั่นไส้โมนานัก ทำวางตัวยโสไม่เห็นหัวใคร ที่แท้ก็เพราะเข้าทางซีอีโอคนใหม่นี่เอง
แสงดาวกลอกตาไปมาอย่างครุ่นคิด แม้ใจหนึ่งจะแอบโล่งอกที่เธอจะได้เขี่ยโมนาออกไปให้พ้นทาง แต่...หากปล่อยให้สองคนนั้นผูกสัมพันธ์กันแนบแน่นยิ่งขึ้น บางทีความลับก็อาจไม่เป็นความลับต่อไป
ไม่ได้การ! เห็นทีเธอจะต้องหาไม้เด็ดไว้ควบคุมซีอีโอคนใหม่เสียแล้ว และวิธีของเธอไม่ต้องเปลืองตัวเท่ายายอ้วนนั่นด้วย แต่ให้ผลลัพธ์ดีกว่าแน่นอน
หญิงสาวยกมุมปากขึ้นนิดๆอย่างหมายมาด ดวงตาวาวจ้ามีร่องรอยเจ้าเล่ห์โชนฉายเมื่อเจ้าตัวจงใจรูดซิปปลดชุดเดรสลงไปกองกับพื้น จากนั้นค่อยๆเยื้องย่างออกจากห้องน้ำด้วยมาดราวนางสิงห์เตรียมตะครุบเหยื่อ!
“เหนื่อยไหมครับคุณโม” เอกชัยถามพลางส่งแก้วกระดาษทรงกรวยให้หญิงสาว
โมนาวางผ้าขนหนูลงบนตักแล้วยื่นมือมารับแก้วน้ำอย่างว่าง่าย “ขอบคุณค่ะคุณเอก สงสัยโมจะเริ่มชินแล้ว สองสามวันมานี้เหนื่อยค่ะ แต่ไม่เมื่อยตัวเหมือนวันแรกๆละ”
“แปลว่าร่างกายคุณโมเริ่มปรับตัวเข้ากับการออกกำลังกายแล้ว ดีใจด้วยนะครับ”
โมนายิ้มแหย ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจถามสิ่งคาใจ “โมออกกำลังกายมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่ทำไมน้ำหนักถึงยังไม่ลดลงบ้างเลยล่ะคะ”
“มีปัจจัยหลายอย่างครับ ช่วงแรกน้ำหนักอาจไม่ลด แต่อย่างน้อยกล้ามเนื้อคุณโมจะกระชับขึ้น ลองสังเกตดูสิ บางทีเสื้อผ้าอาจจะเริ่มหลวมแล้วก็ได้นะครับ”
หญิงสาวกลอกตาไปมา พยายามนึกทบทวนว่าเสื้อผ้าที่สวมมีตัวไหนที่เริ่มใส่สบายขึ้นบ้างหรือยัง...
ครืด-ด-ด เสียงโทรศัพท์สั่นอืดๆอยู่ในกระเป๋ากางเกง โมนาส่งยิ้มลุแก่โทษไปให้เทรนเนอร์รูปหล่อขณะดึงโทรศัพท์ออกมา “ขอโทษนะคะ โมขอรับโทรศัพท์นิดนึง”
“เชิญตามสบายครับ วันนี้คุณโมเหลือแค่สกายวอล์เกอร์อีกสี่สิบห้านาทีก็ครบตามตารางแล้ว คุณโมต้องการตัวผมก็เรียกได้เลยนะครับ ระหว่างนี้ผมจะให้คุณโมออกกำลังกายสบายๆ ไม่ต้องอึดอัดว่ามีผมยืนคุมอยู่” เขาก้มศีรษะ พร้อมกับส่งยิ้มบาดใจมาให้ ก่อนหมุนตัวเดินจากไป โดยไม่มีท่าทีเซ้าซี้อาวรณ์เลย
ผู้อำนวยการสาวยู่หน้าเมื่อเห็นชื่อบนจอโทรศัพท์ ใจหนึ่งก็หมั่นไส้ เพราะโนแอลอ้างว่าติดงานสำคัญ ไม่สามารถมาฟิตเนสพร้อมกับเธอได้ ทีตอนนี้ละ...ทำเป็นโทร.หา เชอะ!
“ว่าไงคะเจ้านาย” หญิงสาวลากเสียงประชดหลังจากกดปุ่มรับสาย
“ลิซ่า ผมต้องการความช่วยเหลือ ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้อง คุณขึ้นมาหาผมหน่อยได้ไหม” ไม่ต้องสังเกต เธอก็จับได้ว่าน้ำเสียงอีกฝ่ายแฝงอาการตระหนกอยู่ด้วย
“มีอะไรคะ คุณเป็นอะไร เกิดอุบัติเหตุเหรอ” โมนาควบคุมสติได้อย่างดี ย้อนถามกลับไปอย่างรวดเร็ว “จะให้ฉันเรียกรถพยาบาลด้วยไหม”
“ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นเรื่องอื่น คือมันค่อนข้างซับซ้อนน่ะ คุณขึ้นมาที่นี่ก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟัง”
“โอเค ฉันจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้” โมนาตัดการติดต่อแล้วก้าวยาวๆไปที่ลิฟต์ทั้งเสื้อผ้าออกกำลังกายชุดเดิม พร้อมกับสังเกตเห็นว่าพนักงานลียองหลายคนมองตามมาด้วยความสนอกสนใจ
ไม่ถึงห้านาทีลิฟต์ก็พาหญิงสาวมาหยุดที่ชั้นบนสุดของโรงแรม เธอเคาะประตูแค่ทีเดียว มันก็ถูกเปิดออกราวกับว่าเจ้าของห้องยืนคอยอยู่แล้ว
“ทำไมคุณถึงช้านักนะ” โนแอลบ่นกระปอดกระแปดขณะนำเธอเข้าไปในห้อง
เพียงก้าวพ้นมุมกำแพงด้านหน้าเข้าไปยังโถงกว้างของห้องสวีต โมนาก็เข้าใจเหตุผลที่อีกฝ่ายร้อนรนกระวนกระวาย หญิงสาวก้าวเข้าไปยังโต๊ะรับประทานอาหารซึ่งจัดสำรับสองชุดวางไว้สองฟากของโต๊ะ ตรงกลางวางเชิงเทียนเงินวาววับมีเทียนไขเกลียวสีขาวสามเล่มจุดไฟสวยงาม แก้วก้านสูงสำหรับดื่มไวน์ใบหนึ่งว่างเปล่ามีรอยลิปสติกที่ปากแก้ว ขณะร่องรอยของอาหารในจานบางส่วนพร่องไปแล้ว สายตาของเธอพุ่งตรงไปยังสุภาพสตรีในชุดคลุมผ้าขนหนูสีขาวนั่งฟุบอยู่ที่โต๊ะอาหาร แล้วเบือนกลับมามองหน้าโนแอลด้วยความฉงน
“ทำไมยายแสงดาวถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วก็ใน...สภาพนี้”
“เราคุยงานกันอยู่น่ะ แล้วจู่ๆเธอก็ฟุบลงไปกับโต๊ะ หมดสติไปอย่างที่คุณเห็นนี่แหละ”
“คุยงาน” โมนาทำเสียงสูง “โดยที่ยายนั่นสวมเสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียว ส่วนคุณ...” หญิงสาวกวาดตามองอีกฝ่ายขึ้นลงตลอดทั้งตัวสองรอบ “ใส่เสื้อยืดกับกางเกงนอนเนี่ยนะ”
“เธอพยายามวางยาผม” โนแอลไม่ตอบคำถาม แต่โพล่งอีกเรื่องหนึ่งออกมาแทน เขาสบตาโมนาแล้วพยักหน้าย้ำให้เธอแน่ใจว่ามิได้ฟังผิด “ผมแอบสลับแก้วไวน์ของเธอกับของตัวเอง แล้วผลก็เป็นอย่างที่คุณเห็นนี่แหละ”
โมนาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำเงินเข้มคู่นั้นเพื่อหาร่องรอยพิรุธ แต่ก็ไม่พบ เธอมองเห็นแต่ความกังวลใจที่แผ่กระจายออกมาจากในนั้น “แล้วคุณเรียกฉันมา คิดว่าฉันจะช่วยคุณได้เหรอ”
“ผมควรจะทำยังไงดี ถ้าแสงดาววางแผนทำเรื่องแบบนี้ได้ ผมว่าเธอน่าจะคิดทำอะไรได้มากกว่านี้อีกเยอะทีเดียว และ...บอกตามตรงว่าผมไม่อยากให้ตัวเองต้องเสี่ยงถูกใคร ‘จับ’ หรอกนะ”
โมนาเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ “หลงตัวเองอีกละ นี่คุณคิดว่าผู้หญิงอยากได้ไปทำสามีขนาดนั้นเลยเหรอ”
โนแอลชี้มือไปยังคนที่หมดสติคาโต๊ะอาหารแล้วยิ้มแบบที่มองแล้วคล้ายๆแยกเขี้ยวมากกว่า “ผมไม่ได้หลงตัวเอง แต่หลักฐานมันก็เห็นๆกันอยู่ นี่...อย่ามัวแต่ประชดน่าลิซ่า ช่วยคิดหน่อยว่าผมจะทำยังไงต่อดี”
หญิงสาวถอนหายใจ กลอกตาไปมาอย่างหมั่นไส้ปนระอา เธอนิ่งคิดชั่วครู่จึงถาม “มีใครรู้บ้างว่าแสงดาวมาดินเนอร์กับคุณน่ะ”
“ไม่มี ผมไม่ได้บอกใคร คือ...เรามีประชุมกันช่วงก่อนเลิกงาน ทีนี้ประเด็นมันไม่จบง่ายๆ เธอชวนผมให้ทานข้าวไปด้วย คุยงานไปด้วย ผมก็เลยตอบตกลง ไม่ทันคิดว่าจะมีเรื่องตามมาอย่างนี้น่ะ”
โมนาหันกลับไปมองชุดเสื้อคลุมอาบน้ำที่แสงดาวสวมอยู่อีกครั้ง “แล้วทำไมต้องแต่งตัวแบบนี้”
“แสงดาวอ้างว่าเธอเปิดฝักบัวแรงเกินไป จากที่จะแค่ล้างมือล้างเท้า ก็เลยทำเสื้อผ้าเปียกไปหมด จึงต้องผลัดมาสวมเสื้อคลุมแทนระหว่างที่ผึ่งชุดให้แห้งน่ะ”
“แล้วคุณก็เชื่อเนี่ยนะ” โมนายู่หน้า บ่นงึมงำ “เสียแรงอุตส่าห์วางท่าเป็นเพลย์บอยตัวเอ้ เรื่องแค่นี้ก็อ่านมารยาผู้หญิงไม่ออก ซื่อบื้อชะมัดเลยคุณเนี่ย”
“ใครว่าผมอ่านไม่ออก ผมแค่อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อเท่านั้นแหละ คิดไม่ถึงนี่นาว่าแสงดาวจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้”
“เอาเหอะ ฉันขี้เกียจฟังคุณแก้ตัวเพื่อขยายปุ่มอีโก้ให้อิ่มอ้วน” โมนาโบกมือปราม “เอางี้...คุณไปเปลี่ยนชุดออกกำลังกายเดี๋ยวนี้เลย เราจะลงไปที่ฟิตเนสกัน เมื่อกี้ตอนฉันขึ้นมา เห็นพนักงานลียองยังอยู่กันเยอะ ถ้าคุณโผล่ไปให้พวกเขาเห็นที่นั่น อย่างน้อยก็มีพยานเรื่องเวลาให้คุณละ ว่าคุณไม่ได้อยู่ที่ห้องนี้ตอนที่ยายแสงดาวหมดสติ”
“แต่กล้องวงจรปิดของโรงแรม...” เขาแย้ง
ทว่าโมนากลับหันมาขึงตาใส่ “คุณเคยบอกว่ารู้จักเจ้าของโรงแรมไม่ใช่เหรอ ก็ไปขอเทปเขามาซะก็สิ้นเรื่อง”
“มันจะได้ผลเหรอลิซ่า”
“ลองทำดูก่อนสิ ได้ผลหรือเปล่า เดี๋ยวก็รู้เอง”
โนแอลพยักหน้า แล้วจึงเดินดุ่มไปยังห้องนอนส่วนตัว
โมนาเดินตามมาอย่างใกล้ชิด “ทำอะไรน่ะ เราต้องรีบลงไปที่ฟิตเนสนะ”
“อ้าว...ก็ใช่ไง เราจะลงไปฟิตเนส ผมก็ต้องเปลี่ยนชุดสิ ว่าแต่คุณเหอะ เดินตามผมมาทำไม อย่าบอกนะว่าจะมาช่วยผม ‘เปลี่ยนเสื้อผ้า’ น่ะ” เขาย้อนถามด้วยสีหน้าใสซื่อ
โมนาเบิกตานิดๆอย่างจนคำพูด ขณะกำลังจะหาถ้อยคำตอบโต้ ประตูห้องนอนใหญ่ก็ปิดลงเสียก่อน หญิงสาวเม้มปากแน่น ขณะหายใจฟืดฟาด หมายใจไว้ว่าสักวันต้องหาโอกาสตอกกลับผู้ชายหลงตัวเองให้ได้เลย คอยดู๊!
(จบตอน)
เรื่องตำแหน่งต่างๆ และรายละเอียดของบริษัท
อาจเข้าใจยากนิดนึง แต่มันจะมีผลกับตัวเรื่องในตอนหลังนะค้าาาา
“ห้องน้ำแล้วก็ห้องนอนที่สองครับ คุณดาวล้างหน้าล้างมือก่อน เดี๋ยวผมขอไปผลัดเสื้อผ้าสักนิด และจะสั่งอาหารไว้ด้วย ทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้านคุณเลยนะครับ อย่าเกรงใจ” เขาก้มศีรษะให้เธอเล็กน้อย แล้วหมุนกายเข้าไปยังห้องนอนอีกห้องหนึ่ง
แสงดาวมองรอบห้องสวีตด้วยความครึ้มอกครึ้มใจ นอกจากหล่อบาดใจจนคนมองนึกว่ากำลังอยู่ในความฝันแล้ว ซีอีโอคนใหม่ยังฐานะดีอย่างเหลือเชื่ออีกด้วย ที่เธอมั่นใจว่าเขารวยก็เพราะตอนเข้ามาในห้องแล้วต้องถอดรองเท้าวางแอบไว้ข้างๆ เธอเห็นรองเท้าแตะที่วางอยู่ก่อนหน้าแล้ว แค่แวบเดียวเธอก็สังเกตป้ายโลหะสีรมดำเล็กๆที่คาดอยู่บนสายรองเท้าคู่นั้นชัดเจน ขนาดรองเท้าแตะเขายังสวมของแบรนด์เนมยี่ห้อดังซัลวาตอเร่ เฟอร์รากาโม่ จากอิตาลี แสดงว่าเขาต้องรวยสุดๆไปเลย ผู้ชายอย่างนี้แหละที่เหมาะสมตรงตาม ‘ความต้องการ’ ของเธอที่สุด!
แสงดาวเข้าไปห้องนอนเล็กเพื่อล้างมือและเติมเครื่องสำอางเพิ่ม ขณะเอื้อมมือดึงผ้าขนหนูผืนเล็กจากราวมาคลี่เช็ดมือ สายตาก็พลันสังเกตเห็นขวดทรงสี่เหลี่ยมขอบมนวางอยู่ที่ผนังด้านในของอ่างอาบน้ำ หญิงสาวหยิบมาอ่านฉลากลายดอกไม้ข้างขวดทันที
“เจลอาบน้ำ...ของใคร” หญิงสาวเม้มปากนิดๆใช้ความคิด ขณะกวาดตามองรอบห้องน้ำเพื่อหาร่องรอยหรือเบาะแสอื่น คราวนี้เธอสังเกตเห็นยางรัดผมสีดำเรียบๆเส้นหนึ่งวางอยู่ข้างถาดบรรจุของใช้ในห้องน้ำ เรียวคิ้วโก่งขมวดนิดๆปะติดปะต่อจิ๊กซอว์เข้าด้วยกัน แล้วความสังหรณ์อย่างหนึ่งก็พุ่งเข้าเกาะกุมหัวใจ เธอไม่รอช้าเปิดฝาขวดเจลอาบน้ำ แล้วกลิ่นดอกไม้หอมหวานก็พลุ่งปะทะฆานประสาทในวินาทีถัดมา
แสงดาวปิดฝาขวดกระแทกวางลงบนเคาน์เตอร์ด้วยความรู้สึกอันยากอธิบาย เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆด้วย นี่มันกลิ่นเหมือนที่เธอเคยเบ้ปากใส่โมนา กระแนะกระแหนว่า
‘น้ำหอมกลิ่นหวานเจี๊ยบแค่ไหน ก็กลบความเค็มขมของคุณโมไม่ได้หรอกนะคะ’
เพิ่งรู้...มันไม่ใช่น้ำหอม แต่เป็นกลิ่นเจลอาบน้ำที่ยายนั่นใช้ต่างหาก!
ยิ่งเมื่อรวมกับยางรัดผมเชยๆที่โมนาใช้เป็นประจำ กับกิริยาที่โนแอลง้องอนฝ่ายนั้นต่อหน้าคนทั้งบริษัท แถมยังแสดงความสนิทสนมไปรับประทานอาหารกลางวัน และไปฟิตเนสด้วยกันที่พนักงานลือกันขรมอีก ทุกอย่างชี้ไปสู่บทสรุปเพียงประการเดียวตรงที่ว่า สองคนนั้นมีความสัมพันธ์กันมากกว่าแค่เจ้านายลูกน้องธรรมดา หมั่นไส้โมนานัก ทำวางตัวยโสไม่เห็นหัวใคร ที่แท้ก็เพราะเข้าทางซีอีโอคนใหม่นี่เอง
แสงดาวกลอกตาไปมาอย่างครุ่นคิด แม้ใจหนึ่งจะแอบโล่งอกที่เธอจะได้เขี่ยโมนาออกไปให้พ้นทาง แต่...หากปล่อยให้สองคนนั้นผูกสัมพันธ์กันแนบแน่นยิ่งขึ้น บางทีความลับก็อาจไม่เป็นความลับต่อไป
ไม่ได้การ! เห็นทีเธอจะต้องหาไม้เด็ดไว้ควบคุมซีอีโอคนใหม่เสียแล้ว และวิธีของเธอไม่ต้องเปลืองตัวเท่ายายอ้วนนั่นด้วย แต่ให้ผลลัพธ์ดีกว่าแน่นอน
หญิงสาวยกมุมปากขึ้นนิดๆอย่างหมายมาด ดวงตาวาวจ้ามีร่องรอยเจ้าเล่ห์โชนฉายเมื่อเจ้าตัวจงใจรูดซิปปลดชุดเดรสลงไปกองกับพื้น จากนั้นค่อยๆเยื้องย่างออกจากห้องน้ำด้วยมาดราวนางสิงห์เตรียมตะครุบเหยื่อ!
“เหนื่อยไหมครับคุณโม” เอกชัยถามพลางส่งแก้วกระดาษทรงกรวยให้หญิงสาว
โมนาวางผ้าขนหนูลงบนตักแล้วยื่นมือมารับแก้วน้ำอย่างว่าง่าย “ขอบคุณค่ะคุณเอก สงสัยโมจะเริ่มชินแล้ว สองสามวันมานี้เหนื่อยค่ะ แต่ไม่เมื่อยตัวเหมือนวันแรกๆละ”
“แปลว่าร่างกายคุณโมเริ่มปรับตัวเข้ากับการออกกำลังกายแล้ว ดีใจด้วยนะครับ”
โมนายิ้มแหย ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจถามสิ่งคาใจ “โมออกกำลังกายมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่ทำไมน้ำหนักถึงยังไม่ลดลงบ้างเลยล่ะคะ”
“มีปัจจัยหลายอย่างครับ ช่วงแรกน้ำหนักอาจไม่ลด แต่อย่างน้อยกล้ามเนื้อคุณโมจะกระชับขึ้น ลองสังเกตดูสิ บางทีเสื้อผ้าอาจจะเริ่มหลวมแล้วก็ได้นะครับ”
หญิงสาวกลอกตาไปมา พยายามนึกทบทวนว่าเสื้อผ้าที่สวมมีตัวไหนที่เริ่มใส่สบายขึ้นบ้างหรือยัง...
ครืด-ด-ด เสียงโทรศัพท์สั่นอืดๆอยู่ในกระเป๋ากางเกง โมนาส่งยิ้มลุแก่โทษไปให้เทรนเนอร์รูปหล่อขณะดึงโทรศัพท์ออกมา “ขอโทษนะคะ โมขอรับโทรศัพท์นิดนึง”
“เชิญตามสบายครับ วันนี้คุณโมเหลือแค่สกายวอล์เกอร์อีกสี่สิบห้านาทีก็ครบตามตารางแล้ว คุณโมต้องการตัวผมก็เรียกได้เลยนะครับ ระหว่างนี้ผมจะให้คุณโมออกกำลังกายสบายๆ ไม่ต้องอึดอัดว่ามีผมยืนคุมอยู่” เขาก้มศีรษะ พร้อมกับส่งยิ้มบาดใจมาให้ ก่อนหมุนตัวเดินจากไป โดยไม่มีท่าทีเซ้าซี้อาวรณ์เลย
ผู้อำนวยการสาวยู่หน้าเมื่อเห็นชื่อบนจอโทรศัพท์ ใจหนึ่งก็หมั่นไส้ เพราะโนแอลอ้างว่าติดงานสำคัญ ไม่สามารถมาฟิตเนสพร้อมกับเธอได้ ทีตอนนี้ละ...ทำเป็นโทร.หา เชอะ!
“ว่าไงคะเจ้านาย” หญิงสาวลากเสียงประชดหลังจากกดปุ่มรับสาย
“ลิซ่า ผมต้องการความช่วยเหลือ ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้อง คุณขึ้นมาหาผมหน่อยได้ไหม” ไม่ต้องสังเกต เธอก็จับได้ว่าน้ำเสียงอีกฝ่ายแฝงอาการตระหนกอยู่ด้วย
“มีอะไรคะ คุณเป็นอะไร เกิดอุบัติเหตุเหรอ” โมนาควบคุมสติได้อย่างดี ย้อนถามกลับไปอย่างรวดเร็ว “จะให้ฉันเรียกรถพยาบาลด้วยไหม”
“ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นเรื่องอื่น คือมันค่อนข้างซับซ้อนน่ะ คุณขึ้นมาที่นี่ก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟัง”
“โอเค ฉันจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้” โมนาตัดการติดต่อแล้วก้าวยาวๆไปที่ลิฟต์ทั้งเสื้อผ้าออกกำลังกายชุดเดิม พร้อมกับสังเกตเห็นว่าพนักงานลียองหลายคนมองตามมาด้วยความสนอกสนใจ
ไม่ถึงห้านาทีลิฟต์ก็พาหญิงสาวมาหยุดที่ชั้นบนสุดของโรงแรม เธอเคาะประตูแค่ทีเดียว มันก็ถูกเปิดออกราวกับว่าเจ้าของห้องยืนคอยอยู่แล้ว
“ทำไมคุณถึงช้านักนะ” โนแอลบ่นกระปอดกระแปดขณะนำเธอเข้าไปในห้อง
เพียงก้าวพ้นมุมกำแพงด้านหน้าเข้าไปยังโถงกว้างของห้องสวีต โมนาก็เข้าใจเหตุผลที่อีกฝ่ายร้อนรนกระวนกระวาย หญิงสาวก้าวเข้าไปยังโต๊ะรับประทานอาหารซึ่งจัดสำรับสองชุดวางไว้สองฟากของโต๊ะ ตรงกลางวางเชิงเทียนเงินวาววับมีเทียนไขเกลียวสีขาวสามเล่มจุดไฟสวยงาม แก้วก้านสูงสำหรับดื่มไวน์ใบหนึ่งว่างเปล่ามีรอยลิปสติกที่ปากแก้ว ขณะร่องรอยของอาหารในจานบางส่วนพร่องไปแล้ว สายตาของเธอพุ่งตรงไปยังสุภาพสตรีในชุดคลุมผ้าขนหนูสีขาวนั่งฟุบอยู่ที่โต๊ะอาหาร แล้วเบือนกลับมามองหน้าโนแอลด้วยความฉงน
“ทำไมยายแสงดาวถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วก็ใน...สภาพนี้”
“เราคุยงานกันอยู่น่ะ แล้วจู่ๆเธอก็ฟุบลงไปกับโต๊ะ หมดสติไปอย่างที่คุณเห็นนี่แหละ”
“คุยงาน” โมนาทำเสียงสูง “โดยที่ยายนั่นสวมเสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียว ส่วนคุณ...” หญิงสาวกวาดตามองอีกฝ่ายขึ้นลงตลอดทั้งตัวสองรอบ “ใส่เสื้อยืดกับกางเกงนอนเนี่ยนะ”
“เธอพยายามวางยาผม” โนแอลไม่ตอบคำถาม แต่โพล่งอีกเรื่องหนึ่งออกมาแทน เขาสบตาโมนาแล้วพยักหน้าย้ำให้เธอแน่ใจว่ามิได้ฟังผิด “ผมแอบสลับแก้วไวน์ของเธอกับของตัวเอง แล้วผลก็เป็นอย่างที่คุณเห็นนี่แหละ”
โมนาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำเงินเข้มคู่นั้นเพื่อหาร่องรอยพิรุธ แต่ก็ไม่พบ เธอมองเห็นแต่ความกังวลใจที่แผ่กระจายออกมาจากในนั้น “แล้วคุณเรียกฉันมา คิดว่าฉันจะช่วยคุณได้เหรอ”
“ผมควรจะทำยังไงดี ถ้าแสงดาววางแผนทำเรื่องแบบนี้ได้ ผมว่าเธอน่าจะคิดทำอะไรได้มากกว่านี้อีกเยอะทีเดียว และ...บอกตามตรงว่าผมไม่อยากให้ตัวเองต้องเสี่ยงถูกใคร ‘จับ’ หรอกนะ”
โมนาเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ “หลงตัวเองอีกละ นี่คุณคิดว่าผู้หญิงอยากได้ไปทำสามีขนาดนั้นเลยเหรอ”
โนแอลชี้มือไปยังคนที่หมดสติคาโต๊ะอาหารแล้วยิ้มแบบที่มองแล้วคล้ายๆแยกเขี้ยวมากกว่า “ผมไม่ได้หลงตัวเอง แต่หลักฐานมันก็เห็นๆกันอยู่ นี่...อย่ามัวแต่ประชดน่าลิซ่า ช่วยคิดหน่อยว่าผมจะทำยังไงต่อดี”
หญิงสาวถอนหายใจ กลอกตาไปมาอย่างหมั่นไส้ปนระอา เธอนิ่งคิดชั่วครู่จึงถาม “มีใครรู้บ้างว่าแสงดาวมาดินเนอร์กับคุณน่ะ”
“ไม่มี ผมไม่ได้บอกใคร คือ...เรามีประชุมกันช่วงก่อนเลิกงาน ทีนี้ประเด็นมันไม่จบง่ายๆ เธอชวนผมให้ทานข้าวไปด้วย คุยงานไปด้วย ผมก็เลยตอบตกลง ไม่ทันคิดว่าจะมีเรื่องตามมาอย่างนี้น่ะ”
โมนาหันกลับไปมองชุดเสื้อคลุมอาบน้ำที่แสงดาวสวมอยู่อีกครั้ง “แล้วทำไมต้องแต่งตัวแบบนี้”
“แสงดาวอ้างว่าเธอเปิดฝักบัวแรงเกินไป จากที่จะแค่ล้างมือล้างเท้า ก็เลยทำเสื้อผ้าเปียกไปหมด จึงต้องผลัดมาสวมเสื้อคลุมแทนระหว่างที่ผึ่งชุดให้แห้งน่ะ”
“แล้วคุณก็เชื่อเนี่ยนะ” โมนายู่หน้า บ่นงึมงำ “เสียแรงอุตส่าห์วางท่าเป็นเพลย์บอยตัวเอ้ เรื่องแค่นี้ก็อ่านมารยาผู้หญิงไม่ออก ซื่อบื้อชะมัดเลยคุณเนี่ย”
“ใครว่าผมอ่านไม่ออก ผมแค่อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อเท่านั้นแหละ คิดไม่ถึงนี่นาว่าแสงดาวจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้”
“เอาเหอะ ฉันขี้เกียจฟังคุณแก้ตัวเพื่อขยายปุ่มอีโก้ให้อิ่มอ้วน” โมนาโบกมือปราม “เอางี้...คุณไปเปลี่ยนชุดออกกำลังกายเดี๋ยวนี้เลย เราจะลงไปที่ฟิตเนสกัน เมื่อกี้ตอนฉันขึ้นมา เห็นพนักงานลียองยังอยู่กันเยอะ ถ้าคุณโผล่ไปให้พวกเขาเห็นที่นั่น อย่างน้อยก็มีพยานเรื่องเวลาให้คุณละ ว่าคุณไม่ได้อยู่ที่ห้องนี้ตอนที่ยายแสงดาวหมดสติ”
“แต่กล้องวงจรปิดของโรงแรม...” เขาแย้ง
ทว่าโมนากลับหันมาขึงตาใส่ “คุณเคยบอกว่ารู้จักเจ้าของโรงแรมไม่ใช่เหรอ ก็ไปขอเทปเขามาซะก็สิ้นเรื่อง”
“มันจะได้ผลเหรอลิซ่า”
“ลองทำดูก่อนสิ ได้ผลหรือเปล่า เดี๋ยวก็รู้เอง”
โนแอลพยักหน้า แล้วจึงเดินดุ่มไปยังห้องนอนส่วนตัว
โมนาเดินตามมาอย่างใกล้ชิด “ทำอะไรน่ะ เราต้องรีบลงไปที่ฟิตเนสนะ”
“อ้าว...ก็ใช่ไง เราจะลงไปฟิตเนส ผมก็ต้องเปลี่ยนชุดสิ ว่าแต่คุณเหอะ เดินตามผมมาทำไม อย่าบอกนะว่าจะมาช่วยผม ‘เปลี่ยนเสื้อผ้า’ น่ะ” เขาย้อนถามด้วยสีหน้าใสซื่อ
โมนาเบิกตานิดๆอย่างจนคำพูด ขณะกำลังจะหาถ้อยคำตอบโต้ ประตูห้องนอนใหญ่ก็ปิดลงเสียก่อน หญิงสาวเม้มปากแน่น ขณะหายใจฟืดฟาด หมายใจไว้ว่าสักวันต้องหาโอกาสตอกกลับผู้ชายหลงตัวเองให้ได้เลย คอยดู๊!
(จบตอน)
เรื่องตำแหน่งต่างๆ และรายละเอียดของบริษัท
อาจเข้าใจยากนิดนึง แต่มันจะมีผลกับตัวเรื่องในตอนหลังนะค้าาาา
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ต.ค. 2556, 13:13:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ต.ค. 2556, 13:13:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 1805
| << ตอนที่ ๖ (ครึ่งแรก) | ตอนที่ ๗ >> |
ree 25 ต.ค. 2556, 14:52:42 น.
เรื่องปมคนโกงทำให้เรื่องราวมีความซับซ้อน น่าสนใจมากขึ้นจริงๆ
เรื่องปมคนโกงทำให้เรื่องราวมีความซับซ้อน น่าสนใจมากขึ้นจริงๆ
Zephyr 25 ต.ค. 2556, 17:10:15 น.
ชิชะ ตาโนแอล รู้ทันเค้าแต่ไม่มีปัญญาจัดการ
ไม่รู้ทำไงจริงป่ะนี่
ไม่ใช่ตัวเองซ้อนแผนโมนา อยู่นะ
ชักระแวงตงิดๆ
ชิชะ ตาโนแอล รู้ทันเค้าแต่ไม่มีปัญญาจัดการ
ไม่รู้ทำไงจริงป่ะนี่
ไม่ใช่ตัวเองซ้อนแผนโมนา อยู่นะ
ชักระแวงตงิดๆ
รักเร่ 25 ต.ค. 2556, 17:39:43 น.
ใครโกงล่ะนี่ ยัยแสงดาวต้องมีเอี่ยวแน่นอน
ใครโกงล่ะนี่ ยัยแสงดาวต้องมีเอี่ยวแน่นอน
konhin 25 ต.ค. 2556, 19:42:51 น.
หึๆๆ โดนสาวหมายจะวางยา เฮ้อ จะรอดมั้ยเนี่ยยยถ้ามีรอบหน้า
หึๆๆ โดนสาวหมายจะวางยา เฮ้อ จะรอดมั้ยเนี่ยยยถ้ามีรอบหน้า
นักอ่านเหนียวหนึบ 28 ต.ค. 2556, 22:27:07 น.
ชอบอะ หวานๆ มีปมๆ ให้แก้ด้วย คิๆๆ
ชอบอะ หวานๆ มีปมๆ ให้แก้ด้วย คิๆๆ