♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๙ (ครึ่งแรก)
หลังจากเผลอออกปากให้โนแอลใช้ห้องพักของเธอชั่วคราวได้หนึ่งคืน โมนาจึงพบว่าคนบางคนไล่ยังไงก็ไม่ไป! ไม่เพียงขนกระเป๋าเข้ายึดห้องนอนห้องหนึ่งไปเป็นกรรมสิทธิ์ของตัวเองเท่านั้น เขายังเอากุญแจของเธอไปทำกุญแจสำรองไว้อีกด้วย ส่วนบัตรผ่านเข้าคอนโดซึ่งเป็นระบบอิเล็กทรอนิกส์ โนแอลก็เรียกประวัติพนักงาน ‘ทุกคน’ จากณรงค์ไปดู แล้วแอบถ่ายสำเนาบัตรประชาชนของเธอไปทำหนังสือมอบอำนาจ ส่งให้นิติบุคคลของคอนโดทำบัตรผ่านเพิ่มให้เขาอีกใบเสร็จสรรพ นี่ถ้าเขาไม่ใช่ซีอีโอที่บริษัท เธอคงคิดว่าตัวเองพาโจรเข้าบ้านแล้วแน่ๆ
สุดท้ายโมนาจึงยอมให้เขาแบ่งเช่าห้องนอนห้องหนึ่ง โดยแลกกับการลบคลิปที่เธอถูกหมูย่างถล่มใส่ทิ้ง ชายหนุ่มส่งโทรศัพท์มาให้เธอลบไฟล์ด้วยตัวเอง ทั้งยังนำคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กมาให้เธอทำลายสำเนาข้อมูลที่เขามีอีกด้วย เช่นนี้แล้วโมนาจะหาข้ออ้างใดปฏิเสธเขาได้
“ผมมีข้อเสนอใหม่มาแลกเปลี่ยนกับคุณด้วยนะ” โนแอลบอกขณะรับประทานอาหารเช้าที่เขาเป็นผู้ปรุงก่อนออกมาทำงาน
“อะไรอีกล่ะ” สีหน้าเจ้าของห้องมีรอยหวาดระแวง ตั้งแต่มีเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ โมนาพบว่าผู้ชายคนนี้ช่างขยันหาเรื่องมาให้เธอปวดหัวได้ไม่เว้นแต่ละวัน
“ผมจะจีบคุณอย่างจริงจังต่อหน้าพนักงานทั้งบริษัท ชอบไอเดียนี้ไหม”
หญิงสาวส่ายหน้าดิก “ไม่ชอบเลยสักนิด”
“เหตุผลล่ะ” คนอยากได้ความดีความชอบฉงน
“เพราะฉันรู้ว่าคุณต้องมีเรื่องยากๆมาแลกเปลี่ยนด้วยแน่นอน คนอย่างคุณไม่เคยทำอะไรให้ฉันฟรีๆหรอก ขนาดอาหารเช้าพวกนี้ คุณยังแลกกับการที่ฉันต้องล้างจานเลย”
“ฉลาด” เขายกนิ้วโป้งให้เธอ “และคุณจะฉลาดกว่านี้นะเชรี ถ้าตอบตกลงให้ผมจีบคุณออกสื่อน่ะ” เพียงเธอตั้งท่าเถียง เขาก็รีบยกมือห้าม “เหตุผลก็เพราะ คุณจะได้มากกว่าเสียแน่นอน ประการแรกถ้าผมจีบคุณ นั่นแสดงว่าผมต้องเมินใส่แสงดาว คุณไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องที่สะใจดีหรอกหรือ”
เห็นหญิงสาวหยุดคิด โนแอลก็รู้แล้วว่าเหยื่อที่โยนลงน้ำกำลังถูกจับตามองด้วยความสนใจ เขาจึงรีบเสนอ “ส่วนข้อถัดมา คนทั้งบริษัทจะเกิดคำถามว่าผมเห็นอะไรในตัวคุณ ถึงได้ตั้งหน้าตั้งตาจีบคุณขนาดนี้ มันจะทำให้พวกเขาเปิดใจเรียนรู้คุณมากกว่าแค่ภาพลักษณ์โหดๆที่คุณมีอยู่” ชายหนุ่มยักคิ้ว “เริ่มน่าสนใจเพิ่มขึ้นแล้วใช่ไหม”
“ฉันไม่เห็นแคร์เลยว่าใครจะคิดกับฉันยังไง ฉันรู้ตัวเองว่าเป็นยังไงก็พอแล้ว”
“คุณลืมปฏิบัติการลงจากคานในเก้าสิบวันของคุณไปแล้วหรือไง สิ่งที่ผมเสนอเนี่ย จะเป็นทางลัดชั้นดีให้คุณสลัดโสดได้เร็วขึ้นด้วยนะ”
“ตรงไหนอีกล่ะ”
“ก็...นอกจากจีบคุณออกอากาศให้เห็นกันทั้งออฟฟิศแล้ว ผมจะเปลี่ยนคุณให้เป็นสาวทรงเสน่ห์อย่างที่ผู้ชายคนไหนๆก็ต้องมองตามจนเหลียวหลังเลยน่ะสิ”
“คราวก่อนฉันปฏิเสธไปแล้ว คุณยังไม่ลืมเรื่องนี้อีกเหรอเนี่ย”
“ไม่ลืมสิ คนจะเป็นซีอีโอได้น่ะ ความจำดีนะ คุณไม่รู้เหรอ”
เพราะเถียงไม่ออก โมนาจึงจิ้มไส้กรอกที่พ่อครัวจอมยุ่งบรรจงผ่าก่อนต้มในน้ำจนบานเป็นดอกไม้สวยงามเข้าปากอย่างกระแทกกระทั้นแทน
“เคี้ยวช้าๆหน่อยสิเชรี รู้หรือเปล่าว่าถ้าคุณเคี้ยว ๕๐ ครั้งก่อนกลืน มันจะช่วยให้คุณอิ่มเร็วขึ้น กินน้อยลง แล้วก็ดีกับแผนลดความอ้วนของคุณด้วยนะ”
“ช่างหัวความอ้วนเหอะ ฉันไปฟิตเนสมาสองอาทิตย์แล้ว แต่เอวฉันก็ยังไม่เล็กลงเลยแม้แต่มิลลิเมตรเดียว”
“นี่ไง...คุณถึงต้องให้ผมช่วย ผมจัดการให้ได้หมดเลยนะ ทั้งหาแฟน ลดหุ่น แล้วยังทำให้คุณมีเสน่ห์ขึ้นด้วย”
“ดูเหมือนคุณจะจงใจขุดทุกเรื่องมาหลอกล่อให้ฉันตกปากรับคำคุณให้ได้เลยนะ” เจ้าของห้องดักคอ หน้ามุ่ย แม้จะชักเอนเอียงมาทางสนใจข้อเสนอ แต่ก็ยังพยายามเก็กขรึมไว้ก่อน
โนแอลยิ้มรับข้อกล่าวหา “ธีโอดอร์ รูสเวลท์ บอกว่า ถ้าคุณทำมันไม่สำเร็จในครั้งแรก ให้พยายามและพยายามอีกครั้ง ไม่เคยได้ยินเหรอ”
“แต่คนไทยบอกว่า ตื๊อไม่ได้ครองโลกเสมอไปย่ะ” โมนาสวนกลับทันควัน
“ก็ตามใจคุณนะ นับจากวันที่เพื่อนคุณแต่งงาน นี่มันก็ผ่านมา...” เขาแสร้งวางส้อมกับมีด แล้วหันมานับนิ้วแทน “สิบสองวันแล้ว แปลว่าคุณเหลืออีกแค่เจ็ดสิบแปดวันที่จะต้องหาแฟน แล้วก็ลงจากคาน ฟังดูเป็นเรื่องง่ายๆเนอะ สำหรับคนตัวกลมๆ หน้าโหดๆ ที่คนทั้งออฟฟิศเกรงกลัว”
ดวงตากลมโตที่ตวัดมองหน้าเขาอย่างชั่งใจ บอกให้โนแอลรู้ว่าเกมนี้...เขาชนะตามเคย!
“ถ้าฉันจะให้คุณช่วยทั้งหมดนั่น ฉันต้องแลกเปลี่ยนด้วยอะไรคะ” น้ำเสียงอ่อยๆนั้นทำให้เขาใจอ่อน แต่เข้ามาถึงถ้ำเสือขนาดนี้แล้ว เขาต้องค้นหาคำตอบให้ได้ว่าโมนาคือต้นตอของการทุจริตจริงหรือไม่ เขาจะต้องทำตามความตั้งใจแรกให้ได้ ห้ามเปลี่ยนใจเด็ดขาด!
“คุณต้องดูแลเรื่องเสื้อผ้าให้ผม ทั้งซักแล้วก็รีดให้เรียบร้อยด้วย”
แค่ข้อเสนอแรกโมนาก็อ้าปากค้างแล้ว “จะบ้าเหรอ! ฉันไม่ใช่แม่บ้านนะ”
“ก็...ตอนอยู่โรงแรม ผมให้เมดจัดการเรื่องนี้ให้ ตอนนี้ไม่มีเมดแล้ว คุณก็ต้องจัดการให้ผมสิ”
“คุณหาแฟนมาจัดการให้เองเหอะ”
“ก็คุณออกกฎเองว่าห้ามพาผู้หญิงมาค้างที่นี่ แล้วอย่างนี้ผมจะไปมีแฟนได้ยังไงล่ะ”
หญิงสาวหน้ามุ่ย ดูก็รู้ว่าเถียงไม่ออก เขาจึงเอ่ยต่อไปเรื่อยๆ “ข้อถัดมา ผมชอบทานอาหารไทย เพราะฉะนั้นคุณต้องทำอาหารให้ผมทาน ขอแค่วันละมื้อก็พอ มื้อเย็น”
“ตลกละ อย่าว่าแต่ทำอาหารไทยเลย อาหารชาติไหนฉันก็ทำไม่เป็นทั้งนั้น คุณไม่เห็นเหรอว่าฉันไม่เคยทำอาหารเช้าเลย ที่ผ่านมาฉันแวะหาของรองท้องจากร้านกาแฟก่อนเข้าออฟฟิศตลอดแหละ”
“นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ดีที่สุด ที่คุณจะต้องไปเรียนทำอาหารยังไงล่ะ”
“นี่คุณแกล้งฉันใช่ไหมเนี่ย” โมนารวบส้อมกับมีด เงยขึ้นมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง “ฉันไม่ตกลง!”
“จะไม่ฟังเหตุผลของผมก่อนเหรอ”
“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแหละ คุณหาข้อแม้ยากๆมาให้ฉันทำมากขึ้นทุกทีๆ มันไม่มีคำอธิบายไหนจะเข้าท่าไปกว่าคุณจงใจแกล้งฉัน ปั่นหัวฉัน จะให้ฉันทำเรื่องทุเรศๆให้คุณเก็บไปหัวเราะเยาะลับหลังน่ะสิ”
“ผมไม่ใช่คนโรคจิตนะเชรี”
“พอเลย ถ้าคุณเรียกฉันอย่างนั้นอีกครั้งเดียว ฉันชกคุณแน่” โมนาชูกำปั้นขู่ด้วยสีหน้าจริงจัง
โนแอลเอื้อมมากุมมือเธอที่กำแน่น พร้อมทั้งบีบเบาๆ ไม่สนใจแม้อีกฝ่ายพยายามสลัดมือเขาออก เขาขืนจับมือเธอไว้ พร้อมทั้งเอ่ยช้าๆด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลปลอบประโลม “การไปเรียนทำอาหารจะทำให้คุณเข้าใจกระบวนการการปรุงเมนูแต่ละจาน คุณจะได้คิดมากๆก่อนจะหยิบอะไรใส่ปาก มันส่งผลดีทางด้านโภชนาการของตัวคุณเอง
“นอกจากนี้การทำอาหารที่ต้องใช้สมาธิ จะทำให้คุณใจเย็น ยอมรับกับความผิดพลาดได้บ้าง และรู้จักให้อภัยกับความผิดพลาดของคนอื่นได้ง่ายขึ้น ส่วนเหตุผลสำคัญข้อสุดท้ายก็คือ...คุณจะได้เจอคนใหม่ๆ ไปได้ยินคำชื่นชมที่ใครๆจะมีต่อผู้หญิงที่จบดอกเตอร์จากเมืองนอก แล้วก็เป็นถึงผู้อำนวยการของบริษัทข้ามชาติตั้งแต่อายุยังไม่สามสิบ ได้ยินคำชมเรื่องความเก่งที่ไม่เกี่ยวกับรูปร่างของคุณ มันจะช่วยปรับทัศนคติที่คุณชอบดูถูกตัวเองออกไป เห็นไหม...แค่การเรียนทำอาหารอย่างเดียว มีข้อดีตั้งหลายข้อเลยนะ”
มือที่พยายามดึงออกจากมือเขาค่อยลดอาการต่อต้านลงทีละน้อย โนแอลจึงบีบมือนั้นเบาๆ “มะรืนนี้วันหยุด ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณหาคอร์สเรียนทำอาหารเอง”
“ฉันต้องจ่ายเงินไปเรียนทำอาหารเพื่อมาทำให้คุณกินเนี่ยนะ เป็นข้อเสนอที่คุณมีแต่ได้นี่นา”
“เชรี...เชื่อผมเถอะ หลังวันเกิดครบรอบสามสิบปี คุณจะต้องมาขอบคุณผมสำหรับเรื่องนี้แน่นอน”
ชายหนุ่มอมยิ้มขณะมองใบหน้ากลมที่ยู่ยี่ด้วยความไม่พึงใจ วัตถุประสงค์แอบแฝงของการส่งโมนาไปเรียนทำอาหาร ก็คือทุกวันเสาร์ยามเธอไปเข้าชั้นเรียน เขาจะมีเวลาอย่างน้อยก็ครึ่งวัน และนั่นน่าจะมากพอสำหรับการค้นหาหลักฐานใดๆก็ตามที่เธออาจเก็บไว้ทั้งในห้องทำงานที่ออฟฟิศ หรือในห้องนอนที่คอนโด
สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ เอากุญแจทุกดอกของโมนาไปก๊อบปี้ไว้ก่อน!
ภาพที่หนุ่มฝรั่งรูปหล่อหุ่นเท่เดินเคียงคู่กับหญิงสาวตัวกลมแต่งตัวเชยๆมาทำงานด้วยกัน และขากลับก็แวะฟิตเนสพร้อมกัน เริ่มเป็นที่คุ้นตาพนักงานในบริษัทและผู้คนที่ทำงานอยู่ในอาคารสำนักงานเดียวกันมากขึ้นทุกที คนเดียวที่ใจกล้าพอจะตั้งคำถามก็คือแสงดาว เพียงเห็นซีอีโอไปส่งโมนาที่หน้าห้องและกำลังกลับไปที่ห้องทำงานส่วนตัว หญิงสาวก็ออกมายืนขวางทางเขาไว้ สบโอกาสที่เขาอยู่ลำพังไขข้อข้องใจทันที
“ทำไมคุณโนแอลถึงมาทำงานพร้อมกับโมนาทุกวันได้คะ”
“จะไปเข้าใจยากตรงไหนละครับ ก็ผมกำลังจีบเธออยู่ ผมก็ต้องหาเรื่องไปรับ-ส่งเธอสิ ไม่งั้นเขาจะเรียกว่าเป็นการจีบเหรอ” โนแอลประกาศเสียงดัง ราวกับต้องการให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นรับรู้ด้วย มิใช่เพียงแสงดาวคนเดียว
“คุณมีปัญหาในการมองหรือเปล่าเนี่ย ถึงได้เลือกจีบผู้หญิงขี้เหร่ๆอย่างนั้น”
“ถ้าไม่ให้ผมจีบลิซ่า แล้วคุณคิดว่าผมควรจะจีบใครล่ะ คุณเหรอ?” โนแอลยิ้มขันๆ ลดเสียงให้เบาลงจนได้ยินเฉพาะบริเวณที่เขายืนอยู่เท่านั้น “ถ้าคุณมั่นใจว่าผมสมควรจีบคุณมากกว่า คุณก็ต้องแสดงความน่าสนใจออกมาให้ผมเห็นมากกว่านี้ ขอตัวนะ ผมมีงานต้องทำ” เขาเดินผ่านเธอ มุ่งตรงไปที่ห้องทำงาน โดยหยุดสั่งการผู้ช่วยส่วนตัวแค่ “ผมมีประชุมทางโทรศัพท์กับผู้บริหารค่ายรถยนต์ตอนสิบโมง ใครโทร.มาช่วงนั้นไม่รับสายนะ แล้วก็เอาบันทึกการจ่ายเงินปีที่แล้วที่ผมสั่งไว้เข้ามาให้ด้วย”
วสันต์หอบแฟ้มทั้งปึกใส่รถเข็นตามเข้าไปในห้องทำงาน ครั้นอยู่กันตามลำพัง คนอายุมากกว่าก็ติง “คุณโนแอลไม่น่าจะพูดจารุนแรงกับคุณแสงดาวแบบนั้น”
คนเป็นเจ้านายเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ “คุณได้ยินเหรอ”
“ครับ! ถึงตอนนี้คุณแสงดาวจะมีฐานะเป็นเพียงผู้อำนวยการฝ่ายขาย เป็นลูกน้องคนหนึ่งของคุณ แต่ในอดีตเธอเคยดำรงตำแหน่งซีอีโอของบริษัท อย่างน้อยคุณก็น่าจะให้เกียรติเธอบ้าง”
“คุณเคยทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเธอไหม”
“ไม่เคยครับ ตอนที่คุณแสงดาวเป็นซีอีโอ ผมถูกเธอสั่งพักงานชั่วคราวครับ เป็นการลาพักซึ่งบริษัทยังจ่ายค่าจ้างให้ตามปกติ[1]”
“พักงานตั้งหนึ่งปีครึ่งเชียว ไม่คิดว่ามันนานไปหน่อยหรือ”
“นานครับ ผมคิดลาออกและไปทำงานที่อื่นแล้วด้วยซ้ำ แต่พอมีการขายหุ้นบริษัทและลียองฝรั่งเศสเข้ามาควบรวมกิจการ ซีอีโอคนใหม่ก็เรียกตัวผมกลับมาทำหน้าที่เดิมครับ”
“อืม...แปลกนะ ที่คุณไม่ยักจะเกลียดชังผู้หญิงที่สั่งพักงานคุณตั้งปีครึ่ง แถมยังแก้ต่างให้เธอ ปกป้องเธอจากการเสียหน้าอีกด้วย มีอะไรที่ผมควรจะต้องรู้หรือเปล่าครับคุณวสันต์” โนแอลถามตรงๆไม่อ้อมค้อม
“ไม่มีครับ ผมก็แค่พูดไปตามเนื้อผ้า คนไทยประนีประนอมกว่าฝรั่ง การที่คุณใช้วิธีตรงเป็นไม้บรรทัดอย่างนี้ จะไม่กระทบเฉพาะความรู้สึกของคุณแสงดาว แต่จะทำให้ลูกน้องที่ยังรักและศรัทธาในตัวเธอรู้สึกต่อต้านคุณไปด้วย”
โนแอลโบกมือห้าม “เอาเป็นว่าผมรับฟังคำเตือนของคุณ จากนี้ผมจะระวังให้มากเวลาพูดจากับแสงดาว”
“หวังว่าคุณคงไม่คิดว่าผมก้าวก่ายหรือบังอาจมาสั่งสอน”
“ไม่หรอก ผมเข้าใจดีว่ามันเป็นเรื่องของวัฒนธรรมของแต่ละสังคม ผมต้องขอบคุณคุณต่างหากที่ตักเตือน”
หลังจากผู้ช่วยส่วนตัวค้อมศีรษะและหมุนตัวออกจากห้องไปแล้ว แต่โนแอลกลับไม่สามารถสลัดความสงสัยที่ผุดขึ้นมาในใจออกไปได้เลย เขาแน่ใจว่าการทุจริตครั้งมโหฬารที่กำลังเกิดขึ้น ไม่ใช่การกระทำของคนคนเดียว แต่มันทำกันเป็นขบวนการ ที่ต้องหาคำตอบให้ได้ก็คือ นอกจากโมนาแล้ว ในขบวนการนั้นมีใครรวมอยู่บ้าง!
[1] ในบริษัทข้ามชาติ เรียกการสั่งพักงานเช่นนี้ว่า leave with pay
(จบครึ่งแรก)
สุดท้ายโมนาจึงยอมให้เขาแบ่งเช่าห้องนอนห้องหนึ่ง โดยแลกกับการลบคลิปที่เธอถูกหมูย่างถล่มใส่ทิ้ง ชายหนุ่มส่งโทรศัพท์มาให้เธอลบไฟล์ด้วยตัวเอง ทั้งยังนำคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กมาให้เธอทำลายสำเนาข้อมูลที่เขามีอีกด้วย เช่นนี้แล้วโมนาจะหาข้ออ้างใดปฏิเสธเขาได้
“ผมมีข้อเสนอใหม่มาแลกเปลี่ยนกับคุณด้วยนะ” โนแอลบอกขณะรับประทานอาหารเช้าที่เขาเป็นผู้ปรุงก่อนออกมาทำงาน
“อะไรอีกล่ะ” สีหน้าเจ้าของห้องมีรอยหวาดระแวง ตั้งแต่มีเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ โมนาพบว่าผู้ชายคนนี้ช่างขยันหาเรื่องมาให้เธอปวดหัวได้ไม่เว้นแต่ละวัน
“ผมจะจีบคุณอย่างจริงจังต่อหน้าพนักงานทั้งบริษัท ชอบไอเดียนี้ไหม”
หญิงสาวส่ายหน้าดิก “ไม่ชอบเลยสักนิด”
“เหตุผลล่ะ” คนอยากได้ความดีความชอบฉงน
“เพราะฉันรู้ว่าคุณต้องมีเรื่องยากๆมาแลกเปลี่ยนด้วยแน่นอน คนอย่างคุณไม่เคยทำอะไรให้ฉันฟรีๆหรอก ขนาดอาหารเช้าพวกนี้ คุณยังแลกกับการที่ฉันต้องล้างจานเลย”
“ฉลาด” เขายกนิ้วโป้งให้เธอ “และคุณจะฉลาดกว่านี้นะเชรี ถ้าตอบตกลงให้ผมจีบคุณออกสื่อน่ะ” เพียงเธอตั้งท่าเถียง เขาก็รีบยกมือห้าม “เหตุผลก็เพราะ คุณจะได้มากกว่าเสียแน่นอน ประการแรกถ้าผมจีบคุณ นั่นแสดงว่าผมต้องเมินใส่แสงดาว คุณไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องที่สะใจดีหรอกหรือ”
เห็นหญิงสาวหยุดคิด โนแอลก็รู้แล้วว่าเหยื่อที่โยนลงน้ำกำลังถูกจับตามองด้วยความสนใจ เขาจึงรีบเสนอ “ส่วนข้อถัดมา คนทั้งบริษัทจะเกิดคำถามว่าผมเห็นอะไรในตัวคุณ ถึงได้ตั้งหน้าตั้งตาจีบคุณขนาดนี้ มันจะทำให้พวกเขาเปิดใจเรียนรู้คุณมากกว่าแค่ภาพลักษณ์โหดๆที่คุณมีอยู่” ชายหนุ่มยักคิ้ว “เริ่มน่าสนใจเพิ่มขึ้นแล้วใช่ไหม”
“ฉันไม่เห็นแคร์เลยว่าใครจะคิดกับฉันยังไง ฉันรู้ตัวเองว่าเป็นยังไงก็พอแล้ว”
“คุณลืมปฏิบัติการลงจากคานในเก้าสิบวันของคุณไปแล้วหรือไง สิ่งที่ผมเสนอเนี่ย จะเป็นทางลัดชั้นดีให้คุณสลัดโสดได้เร็วขึ้นด้วยนะ”
“ตรงไหนอีกล่ะ”
“ก็...นอกจากจีบคุณออกอากาศให้เห็นกันทั้งออฟฟิศแล้ว ผมจะเปลี่ยนคุณให้เป็นสาวทรงเสน่ห์อย่างที่ผู้ชายคนไหนๆก็ต้องมองตามจนเหลียวหลังเลยน่ะสิ”
“คราวก่อนฉันปฏิเสธไปแล้ว คุณยังไม่ลืมเรื่องนี้อีกเหรอเนี่ย”
“ไม่ลืมสิ คนจะเป็นซีอีโอได้น่ะ ความจำดีนะ คุณไม่รู้เหรอ”
เพราะเถียงไม่ออก โมนาจึงจิ้มไส้กรอกที่พ่อครัวจอมยุ่งบรรจงผ่าก่อนต้มในน้ำจนบานเป็นดอกไม้สวยงามเข้าปากอย่างกระแทกกระทั้นแทน
“เคี้ยวช้าๆหน่อยสิเชรี รู้หรือเปล่าว่าถ้าคุณเคี้ยว ๕๐ ครั้งก่อนกลืน มันจะช่วยให้คุณอิ่มเร็วขึ้น กินน้อยลง แล้วก็ดีกับแผนลดความอ้วนของคุณด้วยนะ”
“ช่างหัวความอ้วนเหอะ ฉันไปฟิตเนสมาสองอาทิตย์แล้ว แต่เอวฉันก็ยังไม่เล็กลงเลยแม้แต่มิลลิเมตรเดียว”
“นี่ไง...คุณถึงต้องให้ผมช่วย ผมจัดการให้ได้หมดเลยนะ ทั้งหาแฟน ลดหุ่น แล้วยังทำให้คุณมีเสน่ห์ขึ้นด้วย”
“ดูเหมือนคุณจะจงใจขุดทุกเรื่องมาหลอกล่อให้ฉันตกปากรับคำคุณให้ได้เลยนะ” เจ้าของห้องดักคอ หน้ามุ่ย แม้จะชักเอนเอียงมาทางสนใจข้อเสนอ แต่ก็ยังพยายามเก็กขรึมไว้ก่อน
โนแอลยิ้มรับข้อกล่าวหา “ธีโอดอร์ รูสเวลท์ บอกว่า ถ้าคุณทำมันไม่สำเร็จในครั้งแรก ให้พยายามและพยายามอีกครั้ง ไม่เคยได้ยินเหรอ”
“แต่คนไทยบอกว่า ตื๊อไม่ได้ครองโลกเสมอไปย่ะ” โมนาสวนกลับทันควัน
“ก็ตามใจคุณนะ นับจากวันที่เพื่อนคุณแต่งงาน นี่มันก็ผ่านมา...” เขาแสร้งวางส้อมกับมีด แล้วหันมานับนิ้วแทน “สิบสองวันแล้ว แปลว่าคุณเหลืออีกแค่เจ็ดสิบแปดวันที่จะต้องหาแฟน แล้วก็ลงจากคาน ฟังดูเป็นเรื่องง่ายๆเนอะ สำหรับคนตัวกลมๆ หน้าโหดๆ ที่คนทั้งออฟฟิศเกรงกลัว”
ดวงตากลมโตที่ตวัดมองหน้าเขาอย่างชั่งใจ บอกให้โนแอลรู้ว่าเกมนี้...เขาชนะตามเคย!
“ถ้าฉันจะให้คุณช่วยทั้งหมดนั่น ฉันต้องแลกเปลี่ยนด้วยอะไรคะ” น้ำเสียงอ่อยๆนั้นทำให้เขาใจอ่อน แต่เข้ามาถึงถ้ำเสือขนาดนี้แล้ว เขาต้องค้นหาคำตอบให้ได้ว่าโมนาคือต้นตอของการทุจริตจริงหรือไม่ เขาจะต้องทำตามความตั้งใจแรกให้ได้ ห้ามเปลี่ยนใจเด็ดขาด!
“คุณต้องดูแลเรื่องเสื้อผ้าให้ผม ทั้งซักแล้วก็รีดให้เรียบร้อยด้วย”
แค่ข้อเสนอแรกโมนาก็อ้าปากค้างแล้ว “จะบ้าเหรอ! ฉันไม่ใช่แม่บ้านนะ”
“ก็...ตอนอยู่โรงแรม ผมให้เมดจัดการเรื่องนี้ให้ ตอนนี้ไม่มีเมดแล้ว คุณก็ต้องจัดการให้ผมสิ”
“คุณหาแฟนมาจัดการให้เองเหอะ”
“ก็คุณออกกฎเองว่าห้ามพาผู้หญิงมาค้างที่นี่ แล้วอย่างนี้ผมจะไปมีแฟนได้ยังไงล่ะ”
หญิงสาวหน้ามุ่ย ดูก็รู้ว่าเถียงไม่ออก เขาจึงเอ่ยต่อไปเรื่อยๆ “ข้อถัดมา ผมชอบทานอาหารไทย เพราะฉะนั้นคุณต้องทำอาหารให้ผมทาน ขอแค่วันละมื้อก็พอ มื้อเย็น”
“ตลกละ อย่าว่าแต่ทำอาหารไทยเลย อาหารชาติไหนฉันก็ทำไม่เป็นทั้งนั้น คุณไม่เห็นเหรอว่าฉันไม่เคยทำอาหารเช้าเลย ที่ผ่านมาฉันแวะหาของรองท้องจากร้านกาแฟก่อนเข้าออฟฟิศตลอดแหละ”
“นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ดีที่สุด ที่คุณจะต้องไปเรียนทำอาหารยังไงล่ะ”
“นี่คุณแกล้งฉันใช่ไหมเนี่ย” โมนารวบส้อมกับมีด เงยขึ้นมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง “ฉันไม่ตกลง!”
“จะไม่ฟังเหตุผลของผมก่อนเหรอ”
“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแหละ คุณหาข้อแม้ยากๆมาให้ฉันทำมากขึ้นทุกทีๆ มันไม่มีคำอธิบายไหนจะเข้าท่าไปกว่าคุณจงใจแกล้งฉัน ปั่นหัวฉัน จะให้ฉันทำเรื่องทุเรศๆให้คุณเก็บไปหัวเราะเยาะลับหลังน่ะสิ”
“ผมไม่ใช่คนโรคจิตนะเชรี”
“พอเลย ถ้าคุณเรียกฉันอย่างนั้นอีกครั้งเดียว ฉันชกคุณแน่” โมนาชูกำปั้นขู่ด้วยสีหน้าจริงจัง
โนแอลเอื้อมมากุมมือเธอที่กำแน่น พร้อมทั้งบีบเบาๆ ไม่สนใจแม้อีกฝ่ายพยายามสลัดมือเขาออก เขาขืนจับมือเธอไว้ พร้อมทั้งเอ่ยช้าๆด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลปลอบประโลม “การไปเรียนทำอาหารจะทำให้คุณเข้าใจกระบวนการการปรุงเมนูแต่ละจาน คุณจะได้คิดมากๆก่อนจะหยิบอะไรใส่ปาก มันส่งผลดีทางด้านโภชนาการของตัวคุณเอง
“นอกจากนี้การทำอาหารที่ต้องใช้สมาธิ จะทำให้คุณใจเย็น ยอมรับกับความผิดพลาดได้บ้าง และรู้จักให้อภัยกับความผิดพลาดของคนอื่นได้ง่ายขึ้น ส่วนเหตุผลสำคัญข้อสุดท้ายก็คือ...คุณจะได้เจอคนใหม่ๆ ไปได้ยินคำชื่นชมที่ใครๆจะมีต่อผู้หญิงที่จบดอกเตอร์จากเมืองนอก แล้วก็เป็นถึงผู้อำนวยการของบริษัทข้ามชาติตั้งแต่อายุยังไม่สามสิบ ได้ยินคำชมเรื่องความเก่งที่ไม่เกี่ยวกับรูปร่างของคุณ มันจะช่วยปรับทัศนคติที่คุณชอบดูถูกตัวเองออกไป เห็นไหม...แค่การเรียนทำอาหารอย่างเดียว มีข้อดีตั้งหลายข้อเลยนะ”
มือที่พยายามดึงออกจากมือเขาค่อยลดอาการต่อต้านลงทีละน้อย โนแอลจึงบีบมือนั้นเบาๆ “มะรืนนี้วันหยุด ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณหาคอร์สเรียนทำอาหารเอง”
“ฉันต้องจ่ายเงินไปเรียนทำอาหารเพื่อมาทำให้คุณกินเนี่ยนะ เป็นข้อเสนอที่คุณมีแต่ได้นี่นา”
“เชรี...เชื่อผมเถอะ หลังวันเกิดครบรอบสามสิบปี คุณจะต้องมาขอบคุณผมสำหรับเรื่องนี้แน่นอน”
ชายหนุ่มอมยิ้มขณะมองใบหน้ากลมที่ยู่ยี่ด้วยความไม่พึงใจ วัตถุประสงค์แอบแฝงของการส่งโมนาไปเรียนทำอาหาร ก็คือทุกวันเสาร์ยามเธอไปเข้าชั้นเรียน เขาจะมีเวลาอย่างน้อยก็ครึ่งวัน และนั่นน่าจะมากพอสำหรับการค้นหาหลักฐานใดๆก็ตามที่เธออาจเก็บไว้ทั้งในห้องทำงานที่ออฟฟิศ หรือในห้องนอนที่คอนโด
สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ เอากุญแจทุกดอกของโมนาไปก๊อบปี้ไว้ก่อน!
ภาพที่หนุ่มฝรั่งรูปหล่อหุ่นเท่เดินเคียงคู่กับหญิงสาวตัวกลมแต่งตัวเชยๆมาทำงานด้วยกัน และขากลับก็แวะฟิตเนสพร้อมกัน เริ่มเป็นที่คุ้นตาพนักงานในบริษัทและผู้คนที่ทำงานอยู่ในอาคารสำนักงานเดียวกันมากขึ้นทุกที คนเดียวที่ใจกล้าพอจะตั้งคำถามก็คือแสงดาว เพียงเห็นซีอีโอไปส่งโมนาที่หน้าห้องและกำลังกลับไปที่ห้องทำงานส่วนตัว หญิงสาวก็ออกมายืนขวางทางเขาไว้ สบโอกาสที่เขาอยู่ลำพังไขข้อข้องใจทันที
“ทำไมคุณโนแอลถึงมาทำงานพร้อมกับโมนาทุกวันได้คะ”
“จะไปเข้าใจยากตรงไหนละครับ ก็ผมกำลังจีบเธออยู่ ผมก็ต้องหาเรื่องไปรับ-ส่งเธอสิ ไม่งั้นเขาจะเรียกว่าเป็นการจีบเหรอ” โนแอลประกาศเสียงดัง ราวกับต้องการให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นรับรู้ด้วย มิใช่เพียงแสงดาวคนเดียว
“คุณมีปัญหาในการมองหรือเปล่าเนี่ย ถึงได้เลือกจีบผู้หญิงขี้เหร่ๆอย่างนั้น”
“ถ้าไม่ให้ผมจีบลิซ่า แล้วคุณคิดว่าผมควรจะจีบใครล่ะ คุณเหรอ?” โนแอลยิ้มขันๆ ลดเสียงให้เบาลงจนได้ยินเฉพาะบริเวณที่เขายืนอยู่เท่านั้น “ถ้าคุณมั่นใจว่าผมสมควรจีบคุณมากกว่า คุณก็ต้องแสดงความน่าสนใจออกมาให้ผมเห็นมากกว่านี้ ขอตัวนะ ผมมีงานต้องทำ” เขาเดินผ่านเธอ มุ่งตรงไปที่ห้องทำงาน โดยหยุดสั่งการผู้ช่วยส่วนตัวแค่ “ผมมีประชุมทางโทรศัพท์กับผู้บริหารค่ายรถยนต์ตอนสิบโมง ใครโทร.มาช่วงนั้นไม่รับสายนะ แล้วก็เอาบันทึกการจ่ายเงินปีที่แล้วที่ผมสั่งไว้เข้ามาให้ด้วย”
วสันต์หอบแฟ้มทั้งปึกใส่รถเข็นตามเข้าไปในห้องทำงาน ครั้นอยู่กันตามลำพัง คนอายุมากกว่าก็ติง “คุณโนแอลไม่น่าจะพูดจารุนแรงกับคุณแสงดาวแบบนั้น”
คนเป็นเจ้านายเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ “คุณได้ยินเหรอ”
“ครับ! ถึงตอนนี้คุณแสงดาวจะมีฐานะเป็นเพียงผู้อำนวยการฝ่ายขาย เป็นลูกน้องคนหนึ่งของคุณ แต่ในอดีตเธอเคยดำรงตำแหน่งซีอีโอของบริษัท อย่างน้อยคุณก็น่าจะให้เกียรติเธอบ้าง”
“คุณเคยทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเธอไหม”
“ไม่เคยครับ ตอนที่คุณแสงดาวเป็นซีอีโอ ผมถูกเธอสั่งพักงานชั่วคราวครับ เป็นการลาพักซึ่งบริษัทยังจ่ายค่าจ้างให้ตามปกติ[1]”
“พักงานตั้งหนึ่งปีครึ่งเชียว ไม่คิดว่ามันนานไปหน่อยหรือ”
“นานครับ ผมคิดลาออกและไปทำงานที่อื่นแล้วด้วยซ้ำ แต่พอมีการขายหุ้นบริษัทและลียองฝรั่งเศสเข้ามาควบรวมกิจการ ซีอีโอคนใหม่ก็เรียกตัวผมกลับมาทำหน้าที่เดิมครับ”
“อืม...แปลกนะ ที่คุณไม่ยักจะเกลียดชังผู้หญิงที่สั่งพักงานคุณตั้งปีครึ่ง แถมยังแก้ต่างให้เธอ ปกป้องเธอจากการเสียหน้าอีกด้วย มีอะไรที่ผมควรจะต้องรู้หรือเปล่าครับคุณวสันต์” โนแอลถามตรงๆไม่อ้อมค้อม
“ไม่มีครับ ผมก็แค่พูดไปตามเนื้อผ้า คนไทยประนีประนอมกว่าฝรั่ง การที่คุณใช้วิธีตรงเป็นไม้บรรทัดอย่างนี้ จะไม่กระทบเฉพาะความรู้สึกของคุณแสงดาว แต่จะทำให้ลูกน้องที่ยังรักและศรัทธาในตัวเธอรู้สึกต่อต้านคุณไปด้วย”
โนแอลโบกมือห้าม “เอาเป็นว่าผมรับฟังคำเตือนของคุณ จากนี้ผมจะระวังให้มากเวลาพูดจากับแสงดาว”
“หวังว่าคุณคงไม่คิดว่าผมก้าวก่ายหรือบังอาจมาสั่งสอน”
“ไม่หรอก ผมเข้าใจดีว่ามันเป็นเรื่องของวัฒนธรรมของแต่ละสังคม ผมต้องขอบคุณคุณต่างหากที่ตักเตือน”
หลังจากผู้ช่วยส่วนตัวค้อมศีรษะและหมุนตัวออกจากห้องไปแล้ว แต่โนแอลกลับไม่สามารถสลัดความสงสัยที่ผุดขึ้นมาในใจออกไปได้เลย เขาแน่ใจว่าการทุจริตครั้งมโหฬารที่กำลังเกิดขึ้น ไม่ใช่การกระทำของคนคนเดียว แต่มันทำกันเป็นขบวนการ ที่ต้องหาคำตอบให้ได้ก็คือ นอกจากโมนาแล้ว ในขบวนการนั้นมีใครรวมอยู่บ้าง!
[1] ในบริษัทข้ามชาติ เรียกการสั่งพักงานเช่นนี้ว่า leave with pay
(จบครึ่งแรก)
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ต.ค. 2556, 02:05:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ต.ค. 2556, 02:05:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 1821
| << ตอนที่ ๘ (จบตอน) | ตอนที่ ๙ (จบตอน) >> |
ree 31 ต.ค. 2556, 03:57:45 น.
รู้สึกว่าซีอีโอบริษัทนี้จะเจ้าเล่ห์มาก
รู้สึกว่าซีอีโอบริษัทนี้จะเจ้าเล่ห์มาก
konhin 31 ต.ค. 2556, 04:06:42 น.
โหย ไหนบอกจะหาหลักฐาน ตอนท้ายไหงกล่าวหาโมนาไปแล้วอ่ะ
โหย ไหนบอกจะหาหลักฐาน ตอนท้ายไหงกล่าวหาโมนาไปแล้วอ่ะ
Sansanook 31 ต.ค. 2556, 08:32:49 น.
ปมเยอะมากกกกก
ปมเยอะมากกกกก
wane 31 ต.ค. 2556, 08:52:37 น.
โมนาออกจะเก่ง ทำไมไม่เคยรู้เลยหล่ะว่ามีการทุจริต
โมนาออกจะเก่ง ทำไมไม่เคยรู้เลยหล่ะว่ามีการทุจริต
Zephyr 31 ต.ค. 2556, 10:19:31 น.
เอ นี่เป็นวิธีการสร้างภรรยาที่ดีในอนาคตรึป่าวโนแอล
ส่งไปเรียนหมดเลย แต่ดูๆก็เข้าทีดีนะ
อยากให้โนแอลตกม้าตาย ตอนหลังจัง หลงลิซ่าจนถอนตัวไม่ขึ้น
ไม่ใช่เล่นๆแบบนี้
อืมมมม วสันต์กับแสงดาวมีความสัมพันธ์อะไรที่มากกว่านี้รึป่าวนะ
กิ่นเริ่มทะแม่งๆๆ
เอ นี่เป็นวิธีการสร้างภรรยาที่ดีในอนาคตรึป่าวโนแอล
ส่งไปเรียนหมดเลย แต่ดูๆก็เข้าทีดีนะ
อยากให้โนแอลตกม้าตาย ตอนหลังจัง หลงลิซ่าจนถอนตัวไม่ขึ้น
ไม่ใช่เล่นๆแบบนี้
อืมมมม วสันต์กับแสงดาวมีความสัมพันธ์อะไรที่มากกว่านี้รึป่าวนะ
กิ่นเริ่มทะแม่งๆๆ
นักอ่านเหนียวหนึบ 2 พ.ย. 2556, 01:06:06 น.
555 ชอบความเห็นของคุณ Zephyr แอบคิดเหมือนกันเลยยย
แอบกุ๊กกิ๊ก คิขุ ปนปมๆๆ เบาๆ
555 ชอบความเห็นของคุณ Zephyr แอบคิดเหมือนกันเลยยย
แอบกุ๊กกิ๊ก คิขุ ปนปมๆๆ เบาๆ
ketza 7 ธ.ค. 2556, 17:58:22 น.
ขำความกะล่อนของพระเอก >/////<
ขำความกะล่อนของพระเอก >/////<