♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน

เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!



ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด

แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย

แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า

เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...



นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป

เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า

ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ

แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ

กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง



โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน

เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง



ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ

โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ

อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ

และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง

หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด


เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์

จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ

เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย



ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย

ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ

(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )

ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด

ตอน: ตอนที่ ๑๕ (ครึ่งแรก)

เสียงย่ำฝีเท้าตึงๆที่ดังมาจากชั้นบน ทำให้พิชญาต้องรีบเช็ดน้ำตาที่เปื้อนอยู่บนพวงแก้มอย่างรวดเร็วแล้วรีบนำอาหารที่เตรียมไว้มาวางที่โต๊ะอาหารเพื่อรอท่า

“วันนี้พีชตื่นเช้าจังเลย นอนไม่หลับหรือ” น้ำเสียงห้าวดังขึ้นพร้อมกับที่เจ้าของเสียงก้าวเข้ามาสมทบที่โต๊ะ

“พีชฝันถึงแม่ก็เลยตื่นมาใส่บาตรให้ท่านน่ะค่ะ พีชทำข้าวต้มทะเลไว้ด้วย กำลังร้อนๆ มาทานเลยสิคะ”

“พีชรู้ใจที่สุด” คำชมนั้นมาพร้อมกับที่เจ้าตัวโน้มกายลงมาประทับริมฝีปากบนพวงแก้มหญิงสาวแรงๆ อ้อมกอดแกร่งโอบพิชญาอยู่ในอิริยาบถนั้นพลางล้วงมือข้างหนึ่งลงไปในกระเป๋ากางเกงสแล็ค ดึงกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินยาวเกือบเท่ากล่องปากกาเปิดฝายื่นมาตรงหน้าเธอ กระซิบถามแผ่วเบา “สวยไหม”

“ค่ะ” พิชญาอุบอิบรับคำขณะมองสร้อยข้อมือทำจากเพชรที่เข้าตัวเรือนร้อยต่อกันห่างๆตลอดทั้งเส้นด้วยความรู้สึกเฉยชา นึกดีใจที่อีกฝ่ายอยู่เบื้องหลัง เขาจึงไม่เห็นสีหน้าของเธอว่ามันมิได้มีร่องรอยยินดีเลยแม้แต่น้อย

“เพชรเม็ดเล็กไปหน่อย แต่ก็เหมาะกับพีชดี สวมไว้นะที่รัก และถ้าอยากได้อะไรมากกว่านี้ก็บอกมาได้เลย”

พิชญาหลับตาลงกล้ำกลืนความรู้สึกไว้สุดความสามารถ ขณะยื่นมือให้อีกฝ่าย “สวมให้พีชหน่อยสิคะ”

หญิงสาวยืดมือออกไปพินิจสายสร้อยบนข้อมือ เธอหายใจเข้าแล้วฝืนแต้มรอยยิ้มไว้บนใบหน้า จากนั้นหันกลับมาทางคนให้ กลั้นใจเขย่งตัวไปหอมแก้มคนใจดีฟอดใหญ่ “ขอบคุณค่ะ พีชชอบมากเลย”

หนุ่มใหญ่คลายอ้อมแขนออก แล้วเดินไปนั่งประจำที่โต๊ะอาหาร มือแข็งแรงหยิบช้อนมาเริ่มคนข้าวต้มในถ้วยให้คลายความร้อน พลางหยิบหนังสือพิมพ์มาวางไว้ข้างๆ

พิชญานั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้าม สายตาที่มองผู้ชายตรงหน้าพยายามซ่อนความรู้สึกทุกประการไว้อย่างยากเย็น กระทั่งตัวเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าความรู้สึกที่มีต่อบุรุษผู้นี้คืออะไรกันแน่ รัก ชิงชัง รังเกียจ หรือขาดไม่ได้

“ปกติฝ่ายบัญชีต้องบันทึกเลขที่เช็คที่ดึงออกจากสมุดไปใช้ พีชว่าอีกสองสามวันหมายเลขเช็คก็จะไล่ไปถึงใบที่พีชขโมยออกมาจากเล่มแล้วนะคะ ถ้ามีคนโวยวายขึ้นมาว่ามีเช็คหาย พีชกลัวว่าเราจะมีปัญหา”

“ถ้ามีคนมาปรึกษาว่าทำยังไงดีที่เช็คหาย พีชก็ให้คำแนะนำไปสิ ว่าให้เขาไปรายงานยายโมนาซะ” อีกฝ่ายตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์

“ค่ะ” พิชญาอุบอิบรับคำอีกครั้ง “คืนนี้คุณจะมาค้างที่นี่ไหมคะ พีชจะได้เตรียมทำอาหารเย็นไว้เผื่อ”

“ไม่ละ มีงานที่ต้องสะสางอีกเยอะ อาทิตย์นี้อาจจะไม่ว่างแวะมาเลย ไว้อาทิตย์หน้าดีกว่า”

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำสั้นๆตามเคย เธอปรนนิบัติอีกฝ่ายจนอิ่มและหิ้วกระเป๋าเอกสารมาส่งเขาขึ้นรถเรียบร้อย มองจนเขาขับรถลับออกไปจากรั้วบ้านแล้ว จึงย้อนกลับเข้ามาที่โต๊ะอาหาร ดวงตาเศร้าหลุบลงมองสร้อยเพชรที่ข้อมือข้างขวา แล้วน้ำตาก็รินลงมาช้าๆ

สำหรับผู้ชายคนนี้ เธอมีค่าเป็นเพียงแค่นางบำเรอคนหนึ่งที่เขาแวะเวียนมาตักตวงความสุขจากเรือนกาย แลกเปลี่ยนด้วยแก้วแหวนเงินทอง ทั้งที่เธอต้องการอะไรที่ง่ายกว่านั้น เล็กน้อยกว่านั้น ทว่ามันกลับเป็นสิ่งเดียวที่เธอไม่เคยได้รับเลย...ความรัก!



เสียงเคาะประตูดังกระหน่ำเรียกให้โมนาจำต้องลุกขึ้นมานั่งสะลึมสะลือ แม้จะหาวหวอดด้วยความง่วงงุน แต่ก็ยังหยีตามองเวลาที่นาฬิกาบนผนัง “นี่มันเพิ่งจะหกโมงเองนะ จะรีบปลุกไปถึงไหนเนี่ย”

หญิงสาวเอนตัวลงจะนอนต่อ แต่เสียงเคาะประตูก็ดังมาอีกระลอก “เชรี ตื่นหรือยัง”

โมนากระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง แล้วเดินหน้ามุ่ยมาเปิดประตู “คุณน่าจะถามอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หน่อยนะ เคาะประตูซะขนาดนี้ ถึงยังไม่อยากตื่น ก็ต้องตื่นอยู่ดีน่ะแหละ”

“ยาสีฟันผมหมด ขอแบ่งใช้หน่อยสิ”

“อยู่ในห้องน้ำ ไปหยิบเอาเลย” โมนาทำท่าจะเดินกลับไปนอนต่อ แต่ก็ถูกอุ้งมือแข็งแรงคว้าข้อมือไว้ก่อน จึงหันกลับมางอแง “อะไรอีกล่ะ”

“ตื่นเหอะ เปลี่ยนชุดแล้วไปฟิตเนสกันดีกว่าน่า อย่านอนเลย” ไม่พูดเปล่า โนแอลยังใช้สองมือมาหยิกแก้มเธออย่างมันเขี้ยวอีกด้วย “คุณนี่ดีนะ ตอนตื่นนอนหน้าเหมือนเวลาปกติเปี๊ยบเลย”

โมนาปัดมือใหญ่ออกจากใบหน้าด้วยความหงุดหงิด “โนแอล นี่คุณจงใจมาแกล้งฉันใช่ไหมเนี่ย”

“เปล่าแกล้งนะ แค่อยากมีเพื่อนไปฟิตเนสด้วยเท่านั้นเอง” เขารุนหลังเธอเข้าห้องน้ำ เอื้อมหยิบหลอดยาสีฟันติดมือไว้ “ล้างหน้าแปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วเข้า ไม่ต้องอาบน้ำหรอก เดี๋ยวออกกำลังกายเสร็จก็ต้องอาบอีกรอบอยู่แล้ว ผมไปแปรงฟันก่อน เดี๋ยวจะเอายาสีฟันมาคืนคุณ” จอมบงการเชิญชวนแกมออกคำสั่งเสร็จก็ผลุบหายไปจากห้องน้ำของเธออย่างรวดเร็ว

เจ้าของบ้านยืนหน้าบึ้งอยู่หน้ากระจกชั่วครู่ สุดท้ายจึงหยิบที่คาดผมมาเก็บผมข้างหน้า เธอบีบโฟมใส่มือถูพอให้กระจายแล้วละเลงบนใบหน้า เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำดังอีกครั้ง จึงบอก “เข้ามาเลย ฉันไม่ได้ล็อก”

เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดออก หญิงสาวจึงชี้ไปที่เคาน์เตอร์ข้างตัวทั้งที่ไม่ลืมตา “วางไว้ตรงนี้แหละ”

“นั่นคุณทำอะไรน่ะ” แทนที่จะวางของคืนแล้วรีบๆออกไป พ่อจอมยุ่งกลับยืนเท้าเอวอยู่ข้างๆ ทั้งยังสั่ง “ล้างออกให้หมดเลย โหย...นี่ไม่เคยมีใครสอนคุณล้างหน้าอย่างถูกวิธีเหรอเนี่ย”

มือแข็งแรงกดศีรษะเธอไปที่อ่างล้างหน้าพร้อมกับเปิดก๊อกจนโมนาตกใจ “เฮ้ยๆๆ ไม่ต้องกด ฉันล้างเองได้”

เพียงวักน้ำจากก๊อกรดใบหน้าสองสามหน ฟองแฟบๆที่ปาดกะพร่องกะแพร่งอยู่บนใบหน้าเมื่อครู่ก็ถูกทำความสะอาด โดยยังมีรอยอยู่ตามไรผมเล็กน้อย “เป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย จะฆ่าฉันหรือไง ถึงจะจับฉันกดน้ำน่ะ”

“คุณล้างหน้าแบบนี้ เดี๋ยวหน้าก็เหี่ยวหมดหรอก” พ่อหนุ่มเจ้าสำอางโวยพลางหยิบหลอดโฟมล้างหน้าของเธอไปพลิกดู “โฟมพวกนี้ เวลาใช้ต้องตีให้เป็นฟองก่อนสิ อณูละเอียดของฟองจิ๋วๆจะได้ไปอยู่ตรงกลางระหว่างหน้ากับมือคุณ ช่วยซับแรงไม่ให้คุณรุนแรงกับผิวหน้า นอกจากนี้เนื้อโฟมที่เล็กมากๆพวกนี้ก็จะเข้าไปตามซอกเล็กๆของผิวเพื่อทำความสะอาดรูขุมขนด้วย เอาใหม่ ล้างใหม่เดี๋ยวนี้เลย”

คนถูกกล่าวหาว่ารุนแรงกับใบหน้าเบ้ปาก “คุณไม่ได้เป็นเกย์แน่นะ ทำไมรู้เรื่องพวกนี้เยอะจัง”

“ต้องมีแต่เกย์หรือไงถึงจะรู้จักรักตัวเองน่ะ คุณเกลียดที่ใครๆตัดสินคุณจากภายนอก แต่รู้ตัวหรือเปล่า คุณก็ชอบใช้ตัวเองเป็นบรรทัดฐานตัดสินคนอื่นเหมือนกันนะ ของอย่างนี้ขยันเข้าเคาน์เตอร์เครื่องสำอาง ฟังพนักงานสาธิตจริงๆจังๆแค่สิบนาทีก็ทำเป็นแล้ว ไม่ใช่สักแต่ว่าเดินไปชี้ๆๆแล้วก็จ่ายเงิน มีเงินเยอะ แต่ใช้ไม่ถูกวิธี ต่อให้เป็นเครื่องสำอางระดับเดียวกับที่ซูสีไทเฮาใช้ หน้าคุณก็ไม่เต่งตึงดึ๋งดั๋งหรอกนะ”

โมนาหน้าม่อย ยื่นหลอดโฟมไปให้ชายหนุ่ม “โอเคๆ งั้นก็สอนมาละกัน”

“ตั้งใจดูนะ” กูรูด้านความงามบีบโฟมใส่ฝ่ามือข้างซ้ายพอสมควร จากนั้นหยดน้ำลงไปสามสี่หยด ใช้อีกมือตีแปะๆเบาๆจนเกิดฟองขนาดใหญ่ แล้วเขาก็ใช้ปลายนิ้วขวาขยี้บนกลุ่มฟอง ถูซ้ำๆแล้วหยดน้ำเพิ่มลงไปทีละนิด จนได้เนื้อโฟมฟูละเอียดพูนเต็มมือจึงยื่นมาให้โมนา “ทำไม่ยากใช่ไหมล่ะ”

“ขอฉันลองทำมั่งดีกว่า” คนมองชักสนุก จึงบีบโฟมแล้วทำตามกรรมวิธีของชายหนุ่มบ้าง โนแอลต้องคอยหยดน้ำเพิ่มให้เธอ ขณะนักเรียนหัวเราะร่าเมื่อได้โฟมพูนเต็มฝ่ามือตัวเองบ้างเช่นกัน

“โอ๊ย! เจ๋งอะ ไม่เคยรู้เลยว่าโฟมจะทำแบบนี้ได้ด้วย ทีนี้ฉันก็ล้างหน้าได้เลยใช่ไหม”

“ใช่ นวดเบาๆบนใบหน้าตามร่องจมูก หน้าผาก แล้วก็ปลายคาง ไม่ต้องรีบ คุณควรล้างหน้าโดยใช้เวลาราวๆหนึ่งถึงสองนาทีนะ ไม่ใช่เอาโฟมถูหน้าแล้วก็ล้างออกอย่างเมื่อกี้ แบบนั้นผิดรู้หรือเปล่า”

“ฉันเคยเห็นโฟมฟูๆแบบนี้ในทีวีเหมือนกัน ยังนึกอยู่ว่าพวกพรีเซ็นเตอร์เขาเว่อร์จัง เพิ่งรู้วันนี้แหละว่ามันทำแบบนั้นได้จริงๆ แล้วก็เป็นวิธีที่ถูกต้องด้วย” โมนานวดโฟมจนใบหน้าขาววอก เว้นไว้เฉพาะตรงดวงตา แล้วหันมาทางคนข้างๆ “นี่คุณขยี้มาแล้ว ก็ใช้ล้างหน้าคุณซะเลยสิ โฟมฉันหลอดละหลายพันนะยะ ไม่ใช่จะให้มาขยี้เล่นๆได้อย่างนี้”

โนแอลส่ายหน้าทั้งขันทั้งระอา แต่ก็ใช้สะโพกกระแทกเจ้าของห้อง ดันให้เจ้าหล่อนขยับที่ว่างหน้ากระจกให้บ้าง “หลบไปหน่อยสิคุณ ล้างแล้วก็ไปยืนนวดหน้าอยู่ข้างๆโน่น ให้ผมใช้กระจกบ้าง”

“นี่มันห้องฉันแท้ๆ ทำไมคุณต้องมารุกรานด้วยล่ะ”

ใบหน้าที่เคยหล่อบาดใจของฝรั่งตัวโตบัดนี้ขาววอกด้วยเนื้อโฟมละเอียดเต็มใบหน้า โมนาเห็นแล้วอดหัวเราะคิกไม่ได้ และทั้งที่หน้ายังมีฟองโฟมฟูเต็มไปหมด แต่หญิงสาวก็รีบล้างมือแล้วเช็ดพอหมาด วิ่งกลับเข้าไปในห้องนอน หยิบโทรศัพท์มากดถ่ายรูปคนเป็นเจ้านายและผู้อาศัยไว้อย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย! ลบเดี๋ยวนี้เลยนะเชรี” คนถูกถ่ายรูปโดยไม่ตั้งตัวโวย

“ไม่ลบหรอก ตลกดีออก” โมนาเดินมายืนข้างๆ ปรับกล้องให้เป็นโหมดถ่ายตัวเอง แล้วยื่นมือออกห่างตัว ศีรษะเธอเอนเข้าหาชายหนุ่มเพื่อให้รูปอยู่ติดในเฟรมกล้องด้วยกัน “ถ่ายคู่กันไว้ด้วยดีกว่า ฉันว่ามันขำดีออก”

เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นซ้ำๆ เพียงโมนาปล่อยแขนเขา โนแอลก็ผละศีรษะออกห่างทันที เขารีบล้างมือแล้วบอกแค่ “ผมไม่กวนคุณละ เดี๋ยวผมไปล้างโฟมที่ห้องน้ำของผมเองก็ได้ แต่งตัวเร็วๆนะ เดี๋ยวเราจะได้ไปฟิตเนสกัน”

โมนามองตามผู้ชายตัวสูงไปด้วยความฉงน แล้วจึงยักไหล่คล้ายพยายามจะปัดท่าทีแปลกๆของอีกฝ่ายออกไป เธอกดดูรูปที่เพิ่งถ่ายเมื่อครู่ แล้วจู่ๆหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย โมนารีบวางโทรศัพท์ไว้บนชั้นด้านหน้าราวกับมันเป็นของร้อน แล้วสาละวนทำตัวเองไม่ให้ว่างด้วยการเปิดก๊อกวักน้ำล้างหน้าทำความสะอาดโฟมฟูขาวออกจากใบหน้าจนหมดเกลี้ยง

ทั้งที่ใช้โฟมยี่ห้อนี้หมดไปแล้วตั้งไม่รู้กี่หลอด แต่คงเป็นอุปาทานจากความรู้ที่ครูสอนวิชาความงามคนใหม่เพิ่งประสิทธิ์ประสาทให้ หรือไม่ก็เพราะคุณสมบัติที่ดีเลิศของโฟมล้างหน้าก็สุดรู้ โมนาพบว่าเช้าวันนี้ใบหน้าเธอนุ่มนวลสดใสกว่าทุกวัน แถมยังมีรอยเลือดฝาดระเรื่อๆเต็มพวงแก้มอีกด้วย


(จบครึ่งแรก)



ใครแอบยิ้มกับตอนนี้บ้างไหมค้าาาาาา
ยกมือให้ดูหน่อย
ช่วงนี้สมองตื้อมากกก
เรื่องที่กำลังเขียนอยู่ เขียนแล้วลบ ลบแล้วเขียนเป็นสิบๆรอบแล้ว
สิริณอยากได้กำลังใจอย่างแรงค่า (ขออ้อนหน่อยน้า ^_^)



สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 พ.ย. 2556, 07:04:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 พ.ย. 2556, 07:04:08 น.

จำนวนการเข้าชม : 1709





<< ตอนที่ ๑๔ (จบตอน)   ตอนที่ ๑๕ (จบตอน) >>
ปิศาจสัญจร 18 พ.ย. 2556, 08:36:39 น.
โฟมเค้าเจ๋งจริงๆ อิอิ


เดิมเดิม 18 พ.ย. 2556, 09:04:50 น.
โฟมล้างใจป่าวเนี่ย ชักจะรู้ใจตัวเองกันละ


Pat 18 พ.ย. 2556, 12:03:10 น.
หวั่นไหวล่ะสิโนแอล รีบชิ่งเลย


sai 18 พ.ย. 2556, 12:25:58 น.
อ้ายๆๆๆๆ อยากมีคนสอนตีฟองโฟมล้างหน้าจุงเบยยย

ปล.ไรเตอร์สู้ๆๆๆนะคะ นักอ่านเป็นกองเชียร์อยุ่คร้าาา


OhLaLa 18 พ.ย. 2556, 13:57:58 น.
อยากมีกูรูด้านความงามแบบนี้บ้างอะไรบ้าง


นักอ่านเหนียวหนึบ 18 พ.ย. 2556, 14:45:54 น.
เค้าก็ใช้โฟมไม่เป็นนน มาสอนเค้าบ้างงงง
อยากเห็นรูปจุงเบยยยยย
ฟินนนน


ree 18 พ.ย. 2556, 17:51:28 น.
แอบคิดว่าโนแอลเหมือนจะเป็นเกย์เหมือนกันนะเนี่ย ถ้าไม่ติดว่ามีบทพระเอกนี่ บทเกย์เพื่อนสนิทก็น่ารักดีนะ


goldensun 18 พ.ย. 2556, 20:06:28 น.
กูรูความงามจริงๆ ทั้งที่เป็นชายแท้ และเก่งขนาดเป็นถึงซีอีโอ แต่เรื่องเครื่องสำอางค์ แฟชั่น โนแอลกินขาดเลย


Liez 18 พ.ย. 2556, 21:35:17 น.
โนแอล น่ารักอ่ะ _^^


konhin 18 พ.ย. 2556, 22:17:10 น.
ฮ่าๆๆ เรายังไม่เคยทำแบบนั้นเลยยยยย


ดวงมาลย์ 18 พ.ย. 2556, 22:40:41 น.
มาส่งกำลังใจให้น้องเวย์จ้า พี่เองก็ตึ้บเหมือนกัน งือๆ สู้ไปด้วยกันน้าาาาาาา


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account