ทัณฑ์วิวาห์
เปิดเรื่องใหม่ค่ะ ^^
Tags: รักหวานแหว โรแมนติก น่ารัก สดใส

ตอน: ตอนที่ 4

การเข้ามาทำงานวันแรกในตำแหน่งเลขานุการส่วนตัวของนภศูลนั้นใช่ว่าจะง่ายนัก พิม-ลดาต้องพบกับความวุ่นวายตั้งแต่เช้า เริ่มตั้งแต่หลังจากที่จัดหาเสื้อผ้าให้แก่นภศูลเป็นที่เรียบร้อย หญิงสาวเดินลงมาข้างล่าง โทรศัพท์หาบิดาทันทีหลังจากนั้น

“คุณพ่อหรือคะ นี่พิมเองนะ คุณพ่ออนุมัติให้พิมออกงานงานงั้นหรือคะ” พิม-ลดากรอกเสียงมาตามสาย

คุณอุดมถือหูโทรศัพท์ค้าง สีหน้าของหนุ่มใหญ่ติดไปทางเคร่งขรึม ถึงแม้จะรู้อยู่ก่อนแล้วว่า ซักวันพิม-ลดาจะต้องตั้งคำถามนี้กับเขา เพียงแต่คิดไม่ถึงเท่านั้นล่ะว่า ลูกสาวคนโตจะโพล่งถามออกมาตรงๆแบบนี้

“ใช่ ก็พ่อนภบอกว่าเราต้องการจะเป็นเลขาส่วนตัวของเขา สมใจแล้วนี่นา แล้วยังจะมาโวยวายอะไรกับพ่ออีก” ผู้เป็นบิดาตอบกลับมา น้ำเสียงของท่านตัดพ้อต่อว่า และเข้าใจไปเองว่าคนที่ต้องการจะออกจากงานคือพิม-ลดา ทำให้หญิงสาวถึงกับยืนอึ้ง คิดไม่ถึงว่านภศูลจะมาไม้นี้

“แล้วคุณพ่อก็เห็นดีกับเขาใช่ไหมคะ” ถามกลับไปด้วยความน้อยใจในตัวบิดาเต็มที่

“ก็แล้วไงล่ะ นี่แกเป็นอะไรไปยัยพิม ไหนบอกว่าอยากจะทำงานกับพ่อนภเขานักหนา ไม่อยากจะมาทำงานกับฉันอีกแล้ว” ถึงคราวที่คุณอุดมจะขึ้นเสียงกลับมาบ้าง เมื่ออาทิตย์ก่อนเขาเพิ่งจะทราบจากคุณพิมชนกผู้เป็นภรรยาว่า ลูกสาวคนโตของเขาต้องการจะออกจากงาน ด้วยเกรงว่าอาจจะตามไปดูแลนภศูลไม่ได้

“นี่ยัยพิม แกฟังฉันนะ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบการกระทำของแกซักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยแกเป็นลูกฉัน เลยอยากจะเตือนแกซักนิดว่า อย่าได้คิดตามติดผู้ชายให้มากนัก ปล่อยให้เขามีอิสระเป็นของตัวเองบ้าง ยิ่งกรณีของแกยิ่งแล้วใหญ่ แกควรจะรู้ตัวนะว่าได้พ่อนภไปครอบครองเพราะเหตุใด ยังไงก็อย่าระแวงแคลงใจเขาให้มากนัก” แม้จะไม่พอใจในการกระทำของลูกสาว แต่ความที่เป็นพ่อก็อยากจะเตือนเอาไว้ คุณอุดมรู้ดีว่ายามนี้นภศูลรู้สึกเช่นไร ด้วยเป็นผู้ชายเหมือนกันทำไมจะไม่รู้ว่า การมีภรรยาตามติดทุกฝีก้าวมันน่าอึดอัดมากขนาดไหน

พิม-ลดารับฟังคำพูดของบิดาด้วยความน้อยใจ พ่อไม่เคยเข้าใจเธอเลยซักครั้ง มีแต่จะคอยซ้ำเติมและต่อว่าตอนขานเธออยู่เสมอ ตั้งแต่สมัยเด็กแล้วล่ะ ไม่ว่าเธอกับพิ-มลดาจะเล่นซุกซนกันขนาดไหน แต่ถ้าคนเจ็บเป็นพิ-มลดาขึ้นมา เธอมักจะถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ทำให้พิ-มลดาเจ็บตัวทุกครั้ง

“ถ้าแกไม่มีอะไรแล้วงั้นแค่นี้ก็แล้วกัน ฉันมีประชุมเช้า แล้วอย่าลืมให้คนนำแฟ้มสรุปยอดที่แกเอาไปมาคืนด้วยล่ะ ฝากไว้ที่เลขาคนใหม่ของฉันก็ได้ ฉันจ้างมาทำงานแทนแกได้หลายวันแล้ว” คุณอุดมทวงแฟ้มงานของบริษัทคืนมาหลังจากที่พิม-ลดานิ่งเงียบไปนาน หมายความว่านภศูลได้วางแผนการแก้แค้นในครั้งนี้มาตั้งนานแล้ว โดยที่เธอไม่ทันรู้ตัวเสียด้วยซ้ำ คิดขึ้นมาก็ยิ่งเสียใจขึ้นมาครามครัน พาลอยากจะเลิกกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดกันไป แต่ถ้าทำแบบนั้นแล้วเธอจะยังเหลืออะไรไว้บ้าง แม้แต่การกระทำของเธอยังถูกเหยียบย่ำ

“งั้นแค่นี้ก็แล้วกันนะคะคุณพ่อ แล้วเดี๋ยวพิมจะให้คนส่งแฟ้มงานคืนไปให้ ฝากสวัสดีคุณแม่และยัยพิด้วยนะคะ ดูแลสุภาพด้วย แล้วว่างๆพิมจะกลับไปเยี่ยม” พิม-ลดากล่าวลาผู้เป็นบิดาหลังจากนั้น แม้ว่าระยะทางระหว่างบ้านของเธอกับนภศูลจะมีเพียงรั้วกัน แต่ใช่ว่าตอนนี้เธอจะสามารถเข้าออกบ้านได้อย่างสะดวก

หญิงสาวเดินเลี้ยวเข้าไปในห้องอาหารด้วยความเศร้าหมอง แม้แต่คุณแสงสูรย์และภรรยาที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วยังสังเกตได้

เป็นอะไรไปจ๊ะหนูพิม ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า เห็นหน้าซีดเซียว เดี๋ยวป้าจะให้ตานภพาไปหาหมอก็แล้วกันนะ” คุณกรองแก้วถามออกมาด้วยความเป็นห่วง ส่งผลให้พิม-ลดายิ้มออกมาอย่างตื้นตันใจ หญิงสาวฝืนยิ้มแจ่มใสกลับไปให้ท่าน ไม่อยากให้ทั้งสองรับรู้ว่า ปัญหาของเธอมักหนักหนาขนาดไหน อย่างน้อยคุณลุงคุณป้าก็ดีกับเธอเสมอมา เธอไม่อยากจะเพิ่มภาระและความกังวลให้แก่พวกท่าน

“พิมไม่ได้เป็นอะไรไปหรอกคะ ตื่นเต้นนิดหน่อยที่จะได้กลับไปทำงานอีกครั้ง” คำตอบของเธอทำให้สองสามีภรรยายิ้มออกมาได้

“งั้นไม่เป็นไร นี่ตานภคงจะบอกหนูแล้วล่ะสิว่า เขาขอหนูไปเป็นเลขาส่วนตัว” คำบอกเล่าของคุณกรองแก้วทำให้พิม-ลดาชะงักไปเล็กน้อย หมายความว่าเรื่องที่เธอต้องไปเป็นเลขาของเขารับรู้กันทั่ว ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวนี้หรือครอบครัวทางบ้าน และคงจะมีแค่เธอเท่านั้น ที่เพิ่งจะมารู้เอาก็วันนี้

คิดขึ้นมาหัวใจก็ยิ่งเต้นถี่ เลือดสูบฉีดอย่างแรงราวกับจะทะลุออกมาให้ได้ ความเจ็บปวดรวดร้าวยากที่จะบรรยัยออกไป และถ้าสามารถผ่าหัวใจออกมาดูได้ก็คงจะเห็นว่า หัวใจดวงน้อยของเธอกำลังถูกบาดจนเป็นรอยลึก

“พิมอิ่มแล้วคะ เดี๋ยวคุณนภก็คงลงมา งั้นพิมขอออกไปรอคุณนภที่รถนะคะ จะได้ไม่เสียเวลา” พิม-ลดากล่าวลาสองสามีภรรยาหลังจากนั้น หญิงสาวรีบเดินเร็วออกมาจากห้องอาหารนั้นทันที ด้วยเกรงว่าหากช้าไปกว่านี้อาจไม่ทันการ น้ำตาของเธอพานจะไหลออกมาเสียก่อน

และในขณะที่พิม-ลดากำลังเดินป้ายน้ำตาออกมานั่น นภศูลซึ่งเพิ่งจะเดินลงมาจากชั้นสองบังเอิญได้เห็นเข้าอย่างจัง ส่งผลให้เท้าของเขาชะงักลงเล็กน้อย ชายหนุ่มมองตามหลังพิม-ลดาที่กำลังจะก้าวออกไป เขาไม่ได้โหดร้ายกับเธอไปใช่ไหม คิดสิว่าที่เธอทำกับเขามันโหดร้ายกว่ามากมายขนาดไหน เขาหรือออกจะเห็นว่าเธอไร้เดียงสาไม่มีพิษมีภัย แต่ที่ไหนได้ ยิ่งกว่าพวกนางร้ายในนิยัยเสียด้วยซ้ำ !!
ความคิดอคติในหัวใจทำให้นภศูลรีบปัดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจออกไปโดยพลัน ก่อนที่มันจะทำให้เขาใจอ่อนขึ้นมา แล้วแผนการลงทัณฑ์พิม-ลดาจะไม่สำฤทธิ์ผล

ความสับสนวุ่นวายของพิม-ลดาไม่ได้จบลงแต่เพียงเท่านั้น เพราะทันทีที่นภศูลพาเธอเข้ามาในบริษัท ทุกคนต่างออกมาต้อนรับภรรยาของนภศูลกันอย่างพร้อมเพรียง

“สวัสดีคะบอส วันนี้พาใครมาด้วยคะ น่ารักเชียวคะ เห็นแบบนี้แล้วเข้าใจเลยล่ะว่า ทำไมจะต้องพามาทำงานด้วย” เลขาสาววัยกลางคนหน้าห้องทำงานของเขากล่าวออกมา มองพิม-ลดาซึ่งถูกนภศูลจูงมือมาด้วยความเอ็นดู เพราะในสายตาของพนักงานนั้น ต่างเห็นตรงกันว่าคุณนภศูลรักและหลงภรรยามากเพียงไร

และถ้าทั้งคู่สามารถรู้ได้ว่า พนักงานทั่วทั้งบริษัทคิดกันแบบไหน เห็นที่จะยกมือเถียงกันขาดใจเลยล่ะว่า ผมหรือฉันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณว่ามาเลยซักนิด

นภศูลสะกิดมือของพิม-ลดาเล็กน้อย ทำให้พิม-ลดาที่ตั้งแต่เดินเข้ามาบริษัทมาด้วยความประหม่า เนื่องจากถูกสายตาทุกคู่จับจ้องมองมา เริ่มจะรู้ตัว

“สวัสดีคะ พิมมาของานทำด้วยนะคะ รู้มาว่าคุณเกศราจะเป็นผู้สอนงานให้พิม” พิม-ลดายกมือไหว้ผู้ที่อาวุโสกว่าด้วยความนอบน้อม ทำให้นภศูลซึ่งยืนเคียงข้างหันถึงกับหมั่นไส้ มารยากันเข้าไป นี่คงจะคิดล่ะสิว่า คนอื่นคงจะตามไม่ทัน ชายหนุ่มคิดอย่างเหยียดหยัน

“อุ๊ย ! ตายแล้ว นี่มันอะไรกันคะ ไม่เอาค่ะ ไม่ต้องมาไหว้” คุณเกศราอุทานออกมาอย่างตกใจ คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเจ้านายจะวางตัวได้น่าชื่นชมมากขนาดนี้ สายตาของคุณเลขาใหญ่บ่งบอกชัดในความคิดของนภศูลว่า ทั้งคู่คงจะสามารถเข้ากันได้เป็นอย่างดี และไม่น่าจะมีปัญหา ก็คุณศรีภรรยาของเขาเจ้ามารยาเก่งนี่นา เพียงแค่เธอหว่านยิ้มโปรยเสน่ห์ให้เท่านั้น เล่นเอาเลขาคนสำคัญของเขาถึงกับแปรพรรค

และใช่ว่าจะมีแค่เพียงเลขานุการวัยกลางคนของเขาเท่านั้น แม่แต่ผู้บริหารบริษัทระดับสูงของบริษัท หรือแม้กระทั่งหัวหน้าแผนกต่างๆ ต่างก็มองพิม-ลดาด้วยสายตาชื่นชม

ภรรยาของนภศูลเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกโดดเด่น เธอวางตัวได้อย่างน่ายำเกรงสมกับฐานะ ในขณะเดียวกันก็ให้ความอ่อนน้อมแก่ผู้ที่อาวุโสกว่าอยู่เสมอ

นภศูลปรายตามองไปทั่วสำนักงานอย่างไม่พอใจ นี่มันอะไรกันนักหนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสายตาของพนักงานหนุ่มๆที่มองมาทางพิม-ลดากันอย่างหลงใหล

“จะยืนส่งยิ้มให้กันอยู่อีกนานไหม ไม่มีงานการจะทำกันหรือไง นี่มันเวลาตั้งเท่าไหร่แล้ว” ชายหนุ่มพูดเสียงขรึมออกมา กวาดสายตามองไปทั่วสำนักงานอย่างแข็งกร้าว ประกายของเขาดุจเปลวเพลิง ที่พร้อมจะแผดเผาทุกอย่างให้เป็นจุล

พนักงานทั้งหมดต่างสลายตัวกันอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น แม้บางคนจะลอบมองบอสและภรรยาของท่านด้วยความสนใจอยู่บ้าง แต่ทุกคนก็ยังคงมีความคิดเห็นตรงกันอยู่ดีนั่นแหละว่า เจ้านายของพวกเขาหึงและหวงภรรยาสาวมากแค่ไหน เป็นใครก็ต้องทำกันแบบนั้น ก็ภรรยาของท่านดูสวยหวานราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆเลยนี่นา และถ้านภศูลจะลดความขุ่นมัวลงซักนิดล่ะก็เขาจะเห็นว่า ทุกสายตากำลังมองมาทางเขาด้วยความเข้าใจ

เข้าใจในหัวอกผู้ชายที่มีภรรยาสวยน่ารักจนไม่อยากให้ใครได้มอง !

พิม-ลดาส่งยิ้มหวานให้คนอื่นๆที่ทำงานอยู่หน้าห้องของเขาด้วยความแจ่มใส การผูกมิตรไว้ก่อนมักมีประโยชน์เสมอ อย่างน้อยเธอก็ไม่อยากโดนเขม่นตั้งแต่วันแรกที่ก้าวมาถึง

นภศูลก้มลงมองภรรยาที่อยู่ข้างตัวด้วยสีหน้าอันบูดบึ้ง ชายหนุ่มโอบมือไปรอบเอวบางก่อนที่จะกระชับแน่นเข้ามาหาตัว จนร่างโปรงที่ยังไม่ทันตั้งตัวเซถลาเข้าปะทะอกเขา

“คุณนภจะทำอะไรงั้นเหรอคะ” พิม-ลดาถามออกมาอย่างสงสัย

นถศูลบีบเอวบางเธอแรงอีกนิด ก่อนที่จะยิ้มหยันเล็กน้อย แล้วก้มลงมากระซิบตอบคำถามข้างใบหูนุ่ม

“ก็จะอะไรเสียอีกล่ะ อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่าคุณกำลังคิดจะทำอะไร แต่ผมอยากจะเตือนซักนิดหนึ่งว่า ตอนนี้คุณคือภรรยาของผม หัดให้เกียรติ์กันบ้าง การโปรยเสน่ห์อย่างไม่รู้เวร่ำเวลามันดูน่าเกลียด” รอยยิ้มบนใบหน้าของพิม-ลดาซีดลงทันทีหลังจากนั้น เป็นอันว่าการกระทำของเธอถูกเข้าใจผิดไปอย่างสิ้นเชิง

นภศูลเลื่อนมือออกจากเอวบางแล้วคว้ามือน้อยๆของเธอไปจูงอย่างไม่เคอะเขิน ก่อนที่จะออกเดินพาเธอหายเข้าในห้องทำงานของเขา

ความหึงหวงที่มีต่อพิม-ลดายากเกินกว่าที่จะคาดเดา แม้กระทั่งเขาเองยังไม่สามารถควบคุมมันได้ ความรักบนทางแค้นคือสิ่งต้องห้ามเสมอ ถ้าเขาอยากจะลงทัณฑ์เธอคงต้องละทิ้งความรักในส่วนนั้นไป ชายหนุ่มเริ่มมอบหมายงานให้พิม-ลดาลงมือทำทันทีอย่างไม่รอช้า งานแรกคือการตอบจดหมาย ซึ่งเขียนมาต่อว่าต่อขานเขายาวเป็นวา เมื่อผู้หญิงของเขาทราบว่า นภศูลได้แต่งงานไปเสียแล้ว

โต๊ะทำงานของพิม-ลดาถูกยกมาวางในห้องทำงานของเขาทันทีหลังจากนั้น หญิงสาวแกะจดหมายในซองสีชมพูหอมกรุ่นนั่นออกอ่าน ใจความสำคัญตอนหนึ่งตัดพ้อนภศูลออกมาว่า เหตุใดถึงลืมคำสัญญาว่าจะกลับมาครองรักกันของเขากับเธอคนนั้นไปเสียได้

พิม-ลดาเงยหน้าขึ้นมาจากข้อความในจดหมาย หญิงสาวมองไปทางนภศูลซึ่งกำลังทำสีหน้าเคร่งเครียดอยู่กับโน๊ดบุคบนโต๊ะทำ งานของเขาอย่างไม่สบายใจ ผู้หญิงที่เขียนจดหมายมาหาเขาคนนี้เป็นใคร แล้วเธอจะจัดการยังไงกับจดหมายฉบับนี้ดี

คนร่างบางตัดสินใจวางจดหมายฉบับแรกลงไป แล้วคว้าฉบับใหม่ขึ้นมาอ่าน โดยใจความสำคัญในจดหมายทั้งสองฉบับที่เธออ่านมาก็ไม่แตกต่างกันนัก ส่วนใหญ่มักจะต่อว่าเขากันเป็นทิวแถว พิม-ลดากวาดสายตาอ่านข้อความเหล่าฉบับแล้วฉบับเล่า เป็นไงเป็นกัน ในเมื่อเขามอบหมายงานนี้ให้เธอทำ เธอก็จะตอบกลับไปอย่างแสบสันต์เลยทีเดียว

พิม-ลดามองจดหมายฉบับสุดท้ายที่อยู่ในมืออย่างหมายมั่น หญิงสาวตัดสินใจพิมพ์ข้อความที่จะตอบกลับลงไปในโน๊ดบุคส่วนตัว ก่อนที่จะสั่งปริ้นท์ออกมา ใส่ซองจ่าหน้าปิดผนึกเป็นที่เรียบร้อย

นภศูลลอบมองพฤติกรรมของภรรยาด้วยสายตาตั้งคำถาม จดหมายเหล่านั้นไม่สามารถทำอะไรพิม-ลดาได้เลยหรือ ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันใด แผนการนี้ขอเขาล้มไม่เป็นท่า

และในขณะที่นภศูลคิดว่าแผนการของเขาไม่สามารถทำอะไรพิม-ลดาได้นั้น ข้างฝ่ายภรรยาหาได้เป็นดังที่เห็นไม่ พิม-ลดารู้สึกเจ็บปวดกับข้อความในจดหมายเหล่านั้นมากเพียงไร ความน้อยใจค่อยๆสะสมเข้ามาทีล่ะนิด ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆโดยที่นภศูลไม่ทันได้ตั้งตัวเสียด้วยซ้ำ จนกระทั้งเมื่อมารู้มันก็สาย เขาได้สูญเสียพิม-ลดาไปแล้วอย่างไม่น่าอภัย

พิม-ลดาแสร้งทำเป็นให้ความสนใจกับงานใหม่ที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาวอ่านแฟ้มรายงานการประชุมเมื่ออาทิตย์ก่อน จดโน้ตสั้นๆเป็นข้อๆออกมา เตรียมพร้อมสำหรับการประชุมในบ่ายนี้ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น




เย็นวันนั้น

หลังจากเลิกงานนภศูลก็พาพิม-ลดาตรงมายังบ้านของเธอ โดยที่ชายหนุ่มได้โทรมาบอกคุณพิมชนกก่อนแล้วล่วงหน้า ทราบว่าแม่ยัยของเขาว่า เย็นนี้คุณอุดมออกไปสมาคมกับพ่อของเขา เหมือนดังเช่นเคย

ชายหนุ่มก้าวลงจากรถพร้อมพิม-ลดาหลังจากนั้น ก่อนที่จะพากันเข้าบ้าน หญิงสาวกวาดสายตามองหาผู้ที่เป็นมารดา แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครออกมาต้อนรับ

เด็กรับใช้เมื่อเห็นนภศูลกับพิม-ลดานั่งรอคุณพิมชนกอยู่ในห้องรับรองจึงยกน้ำและอาหารว่างออกมาให้ น้อยมองอดีตเจ้านายของตนสลับกับสามีของเธอด้วยสายตาเป็นคำถาม คู่นี้ทำราวกับว่าจะฆ่าให้ตายกันไปข้าง ไม่เห็นเหมือนคู่วิวาห์คู่อื่นๆที่เขาทำกัน

ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ ข้างฝ่ายพิม-ลดานั่งตัวตรงคอเชิด ตรงข้ามกับนภศูลที่กำลังนั่งไขว้ขามองดูรอบ บ้านด้วยท่าทางสบายๆ ทั้งคู่ทำเหมือนว่าไม่ใช่คู่แต่งงานกันใหม่ ความอ่อนหวานเอาอกเอาใจ ยังห่างไกลนักกับคู่วิวาห์คู่นี้

เด็กรับใช้วางน้ำส้มและอาหารว่างลงบนโต๊ะก่อนที่จะออกไป พิม-ลดายกน้ำส้มขึ้นดื่ม แล้วมองไปรอบบ้านเก็บความรู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่างเอาไว้ มารดาและพิ-มลดาป่านนี้แล้วทั้งคู่กับลังคิดทำอะไรกันนะ ทำไมจึงปล่อยให้เธอและนภศูลรอนานเช่นนี้

ใช่ว่าเธอจะมองผู้ให้กำเนิดและน้องสาวฝาแฝดด้วยความอคติ ในเมื่ออดีตที่ผ่านมาคอยเตือนพิม-ลดาอยู่เสมอว่า การไม่ได้เป็นที่รัก การถูกทรยศหักหลัง ทำให้เธอกลายเป็นคนที่ขี้ระแวงสงสัย แต่ถ้าใครมาเจอเหตุการณ์เช่นเดียวกับเธอแล้วล่ะก็ ร้อนทั้งร้อยคงจะต้องหวาดผวาเช่นเดียวกันกับพิม-ลดาด้วยเช่นกัน

และในขณะที่เธอกำลังกังวลอยู่นั้น ข้างฝ่ายคุณพิม-ชนกก็ประคองน้องสาวฝาแฝดลงมา พิม-ลดาเมื่อเห็นดังนั้นจึงลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าเข้าไปใกล้ ตั้งใจจะตรงเข้าไปประคองพิ-มลดาลงมาแทน

มารดาของเธอจ้องมองพิ-มลดาอย่างหวงแหน ก่อนที่จะปัดมือบางของพิม-ลดาออกไป

“ไม่ต้อง แค่นี้ฉันประคองยัยพิเองได้ หล่อนนี่ช่างกระไร แค่นี้ยังทำร้ายน้องสาวไม่พออีกหรือ” คุณพิมชนกตั้งใจพูดเสียงดังออกมา หวังว่านภศูลที่นั่งอยู่ไม่ห่างกันนักคงจะได้ยิน การกระทำเช่นนี้แม้ใครจะมองว่านางเป็นคนใจหิน แต่เพื่อพิ-มลดาลูกสาวคนเล็กที่นางรักเหนือสิ่งอื่นใด แม้จะทำร้ายลูกสาวคนโตไปบ้างนางก็ยอม

นภศูลซึ่งกำลังยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่ม เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นอย่าพอใจ การได้เห็นใบหน้าของพิม-ลดาค่อยๆซีดลงทีล่ะน้อย การที่เจ้าสาวของเขาถูกหักหน้าลงต่อหน้า ถือเป็นการแก้แค้นส่วนหนึ่งในแผนการของเขา

ชายหนุ่มลุกจากที่นั่ง ก้าวตรงมาหาคุณพิมชนกที่กำลังประคับประคองพิ-มลดาลงมาจากบันไดหลังจากนั้น

“ให้ผมช่วยดีกว่านะครับ” นภศูลนับอาสาแทน

“ เอ่อ...แต่ว่า...” พิ-มลดาแหงนหน้าขึ้นมองอดีตคู่หมั้นด้วยความไม่สบายใจ สลับกับมองพี่สาวซึ่งกำลังยืนหน้าซีดอยู่ไม่ห่างกันนัก ก่อนที่จะตอบด้วยน้ำเสียเบาหวิวแต่เต็มไปด้วยความเสียใจออกมาว่า

“อย่าเลยคะ น้องพิคิดว่ามันไม่ค่อยจะเหมาะสม พี่นภเป็นสามีของพี่พิมนะคะ เดี๋ยวพี่พิมจะเข้าใจผิดเอาได้ น้องพิไม่อยากกลายเป็นชนวนความเข้าใจผิดของใคร เพียงแค่นี้น้องพิก็อายคนอื่นเขาจะแย่ พี่นภและพี่พิมเข้าใจไหมคะ” พิ-มลดาปัดมือของนภศูลที่กำลังยื่นออกมาจะโอบประคองเธอนั้นออกไป การถูกถอนหมั้นโดยไม่รู้ตัวมาก่อนนั้นเป็นใครบ้างจะยอมรับได้ หนำซ้ำเจ้าสาวของชายหนุ่มก็หาใช่คนอื่นไกล เธอเป็นพี่สาวฝาแฝดของพิ-มลดานั่นเอง

นภศูลจำใจต้องหลีกทางให้คุณพิมชนกช่วยประคองพิ-มลดานั้นลงมา ก่อนที่จะพากันไปนั่งยังห้องรับรองนั่นอีกครั้ง เด็กรับใช้ในบ้านนำรถเข็นของพิ-มลดาออกมา ก่อนที่จะเข้าไปช่วยคุณพิมชนกประคองพิ-มลดาให้ลงนั่ง

พิม-ลดาเดินตามมาหลังสุดหลังจากนั้น หญิงสาวเลือกนั่งข้างชายหนุ่ม ในขณะที่คุณพิมชนกจองเก้าอี้เดี่ยวตัวใหญ่ฝั่งตรงข้าม ข้างๆกันมีรถเข็นของพิ-มลดานั่งอยู่ทางซ้าย

บรรยากาศภายในห้องชวนอึดอัดเล็กน้อย โดยที่ทั้งหมดไม่รู้ว่า จะเริ่มต้นพูดจากันด้วยเรื่องใด นภศูลปรายตามองภรรยาของเขานิดหนึ่ง ก่อนที่หันมาทางคุณพิมชนก

“ผมเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ใช่ว่าเราจะต้องเป็นศัตรูกันนี่ครับ ผมยังรักและหวังดีต่อน้องพิไม่เปลี่ยนแปลง” ใครจะรู้บ้างว่าคำพูดของนภศูลเสียดแทงเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจของพิม-ลดา หญิงสาวก้มหน้ากลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหล คุณพิมชนกเบิ่งตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนที่จะยิ้มออกมาด้วยความปลาบปลื้ม

“ตานภหมายความว่ายังไงงั้นหรือจ๊ะ ช่วยบอกน้าชัดๆอีกครั้งจะได้ไหม” แม้คำพูดของชายหนุ่มก่อนหน้าจะบอกเป็นนัยบ้างแล้วว่า เขายังรักพิ-มลดาไม่เปลี่ยนใจ แต่กระนั่นนางยังคงต้องการคำยืนยันที่แน่ชัด พูดออกมาจากปากของเขาต่อหน้าลูกสาวของนางทั้งสองคน

นภศูลซึ่งตอนแรกคิดว่าจะขอแก้แค้นพิม-ลดาเพียงเท่านั้นถึงกับสับสน ครั้นจะตอบออกไปว่าเขาเลือกพิ-มลดา แล้วพิม-ลดาล่ะ ภรรยาของเขาจะเป็นเช่นไร ถึงเขาจะไม่ชอบใจการกระทำของเธอนัก แต่เขาก็ยังคงมีความเป็นสุภาพบุรุษอยู่บ้าง การเลือกคนอื่นดีกว่าภรรยาเห็นทีว่าเขาคงจะทำไม่ได้ แต่ถ้าเขาตอบออกไปว่า เลือกพิ-มลดาขึ้นมาล่ะ อะไรจะเกิดขึ้น

“ผม...เอ่อ...ผม”

พิ-มลดาซึ่งนั่งเงียบอยู่นาน แต่เธอก็ลอบสังเกตมองพฤติกรรมของชายคนรักอยู่จึงเห็นว่า เขาอึดอัดกับคำถามของมารดามากเพียงไร วิสัยบุรุษการที่จะให้ตอบคำถามเช่นนั้น มันไม่ใช่แค่นาทีหรือสองนาทีที่จะทำได้ แม้จะน้อยใจอยู่บ้างที่นภศูลไม่ตัดสินใจให้แน่ชัด ว่าใครกันแน่ที่เขาต้องการ

“น้องพิว่าเราอย่ามาคาดคั้นเอาความอะไรกันเลยคะ ในเมื่อเรื่องต่างๆก็ผ่านมาแล้ว ตอนนี้พี่นภไม่ใช่คู่หมั้นของน้องพิอีกต่อไป เขาควรจะซื่อสัตย์ต่อพี่พิมซึ่งเป็นภรรยาไม่ใช่หรือคะ” จู่ๆพิ-มลดาก็เอ่ยขึ้น

นภศูลทอดสายตามองไปทางอดีตคู่หมั้นด้วยความเสียใจ เขาเป็นคนผิดและกล่าวโทษตัวเองมาโดยตลอด ที่ทำร้ายจิตใจดวงน้อยๆของพิ-มลดาลงไปได้ แล้วเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันมีเป็นฝีมือของใคร ถ้าไม่ใช่พี่สาวผู้ขี้อิจฉาอย่างพิม-ลดา !

ประกายตาของชายหนุ่มเริ่มแข็งกร้าว ลบความเห็นใจในตัวพิม-ลดาก่อนหน้านั้นออกไป เขาจะต้องแสดงให้ภรรยาเห็นว่า เขารักพิ-มลดาต่างหากไม่ใช่เธอ

และในขณะที่นภศูลกำลังตกอยู่ในห้วงคิดนั้น จู่ๆโรคปัจจุบันทันด่วนของพิ-มลดาก็กำเริบขึ้น น้องสาวฝาแฝดของพิม-ลดาเริ่มหายใจติดขัด ใบหน้าของเธอค่อยๆซีดเซียวลงทีล่ะน้อย มือเรียวบางทั้งสองข้างกำที่วางแขนของเก้าอี้เข็นเอาไว้แน่น

“อ๊ะ !” พิ-มลดาพยัยามร้องออกมา เธอเริ่มจะหายใจติดขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ

“ตายแล้วยัยพิ อย่าเป็นอะไรไปนะ ใครก็ได้ ช่วยโทรตามหมออดุลย์มาที่บ้านหน่อย ส่วนแก รีบไปหยิบยามาให้คุณพิเร็วเข้า”

น้อยซึ่งเพิ่งจะวิ่งออกมาจากห้องครัวด้วยเพราะได้ยินเสียงเอะอะของคุณพิมชนก รีบวิ่งขึ้นบันไดชั้นสองเพื่อไปนำยามา เหลือแต่พิม-ลดาที่จะต้องลุกไปโทรศัพท์หาหมออดุลย์โดยเร่งด่วน

นภศูลรีบก้าวเข้าไปประคองพิ-มลดาทันทีอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มตัดสินใจอุ้มพิ-มลดาขึ้นจากเก้าอี้แล้วพาไปนอนบนโซฟาตัวยาวภายใน ห้องเดียวกัน รับยาดมและพัดที่น้อยเพิ่งจะนำมาส่งให้ คุณพิมชนกตะโกนถามลูกสาวคนโตที่อาสาโทรตามหมออดุลย์ด้วยความตกใจ กระวนกระวายเป็นห่วงลูกสาวคนเล็กจนแทบสิ้นสติ

“เราอย่าเป็นอะไรไปนะยัยพิ ถ้าเราเป็นอะไรไปแล้วแม่จะอยู่ยังไง” คำพูดของคุณพิมชนกที่เพิ่งจะกล่าวออกไป ทำให้พิม-ลดาที่เพิ่งจะเดินเข้ามาถึงกับแน่นิ่ง ที่เธอทำทุกอย่างเพื่อพิ-มลดาและมารดามาทุกสิ่ง หวังว่าซักวันคงจะได้รับความรักตอบแทนมาบ้าง กลับมีแต่ความว่างเปล่าตอบแทนมาเท่านั้น

พิ-มลดาซึ่งเริ่มจะมีอาการดีขึ้นคว้ามือออกไป กุมมือใหญ่กว่าของนภศูลเอาไว้โดยพลันหญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นออกมาว่า

“น้องพิขอแต่นี้ได้ไหมคะ ขอเพียงแค่เวลานี้เท่านั้น” คำขอร้องของเธอได้รับการตอบสนองทันทีจากชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

“น้องพิไม่ต้องพูดอะไรออกมาอีกนะจ๊ะ สูดลมหายใจเข้าลึกๆนะคนดี พี่นภอยู่ตรงนี้ อยู่กับน้องพิเสมอ”

“ขะ...ขอบคุณคะ น้องพิเหนื่อยจัง พี่นภอย่าทิ้งน้องพิไปนะคะ” คนอ่อนแอกระชับมือหนาของนภศูลให้แน่นเข้า ขณะที่เขาก็ทำเช่นเดียวกัน ชายหนุ่มเอื้อมมืออีกข้างหนึ่งออกมา กุมรอบมือบางกว่าของพิ-มลดาไว้อีกครั้ง

ยัยพิ เราต้องไม่เป็นอะไรไปนะจ๊ะ เดี๋ยวหมออดุลย์ก็มาแล้ว เชื่อพ่อนภนะคนดี พี่เขาจะอยู่ตรงนี้กับลูกสาวของแม่เสมอ” คุณพิมชนกพร่ำพูดจากับผู้ที่เป็นลูกสาวบ้าง ตอนนี้เธอรู้เพียงแค่ว่ากำลังเป็นห่วงพิ-มลดาใจจะขาด และนางก็ลืมสังเกตไปเลยว่า ลูกสาวคนโตของนางจะรู้สึกเช่นไร

หลังจากทำใจได้แล้วพิม-ลดาก็สาวเท้าเข้ามาใกล้ หญิงสาวหยุดยืนห่างจากนภศูลที่กำลังนั่งลงข้างโซฟาแล้วกุมมือน้องสาวฝาแฝด เอาไว้ไม่มากนัก ก่อนที่พิ-มลดาจะกล่าวความบางอย่างออกมาอีกครั้ง

“น้องพิขอโทษนะคะพี่พิม” คำกล่าวของคนป่วยทำให้ทุกคนหันมามองทางพิม-ลดาเป็นตาเดียว

คุณพิมชนกเมื่อเห็นว่าลูกสาวคนโตยืนอยู่ไม่ห่างจากนภศูลนักนางจึงกล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ

“จะอะไรกันนักหนานะยัยพิม ไม่เห็นหรือว่าน้องกำลังทรมาน ช่วยเก็บความหึงหวงเอาไว้ก่อนจะได้ไหม” คำกล่าวของมารดาทำให้พิม-ลดาถึงกับหน้าชา หญิงสาวเซถลาไปข้างหลังสองสามก้าว ก่อนที่จะหันไปมองทางนภศูลบ้าง เห็นชายหนุ่มกำลังช่วยประคองร่างอ่อนแอของพิ-มลดาขึ้นมา แล้วทอดสายตามองมาทางเธอด้วยความรังเกียจ

“พิมขอตัวออกไปรอหมออดุลย์ก่อนนะคะ ไว้เดี๋ยวหมอมาแล้วพิมจะให้เข้ามา” ทุกสายตาที่จ้องมองมาทำให้พิม-ลดาไม่สามารถทนอยู่ต่อได้ หญิงสาวเบือนหน้าหนีภาพที่นภศูลกำลังรวบร่างของพิ-มลดาเข้าไปกอดเอาไว้ ก่อนที่จะเดินเร็วออกไปจากห้องนั้นทันที

ภาพสุดท้ายที่พิม-ลดาตัดสินใจหนีทำให้นภศูลถึงกับทำสีหน้าไม่สบายใจ เขาคิดผิดหรือเปล่าที่กระทำเช่นนี้ เหมือนดังล้อเล่นกับหัวใจของคนอื่น

ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเริ่มตีรวนกันขึ้นมา ยิ่งเมื่อเห็นว่าพิม-ลดาจะต้องเสียน้ำตาเพื่อเขา แทนที่จะสะใจกลับไม่เป็นเช่นนั้น ภายในใจของเขาตอนนี้กำลังถูกบีบรัด ทนเห็นพิม-ลดาเจ็บช้ำกว่านี้อีกไม่ได้ ถึงแม้จะยอมรับว่าบางส่วนของจิตใจเริ่มจะอ่อนไหว แต่เมื่อรับรู้ว่าร่างน้อยที่กำลังอิงอกเขาเริ่มกระชับอ้อมกอดของเธอให้แน่น เข้า นภศูลจึงจำเป็นจะต้องปัดความคิดนั้นออกไปก่อน

“น้องพิขอโทษนะคะพี่นภ อย่าโกรธน้องพิเลยนะ น้องพิยังรักพี่นภเสมอ” คำสารภาพของเธอทำให้นภศูลเริ่มหนักใจขึ้นมาอีกครั้ง เขาจะจัดการกับเรื่องราวยุ่งเหยิงนี่ยังไงดี



รรรรรรณ์
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 พ.ย. 2556, 08:31:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 พ.ย. 2556, 08:31:02 น.

จำนวนการเข้าชม : 1100





<< ตอนที่ 3   ตอนที่ 5 >>
Zephyr 22 พ.ย. 2556, 02:02:46 น.
ไม่ต้องทำอะไรไง อยากทำไรก็ทำไแเถอะ
วันนึงนายจะรู้เองว่าผลที่นายทำมา มันเป็นยังไง
สงสารพิม หวังว่า พิมจากไปคงจากไปแบบบริสุทธิ์ผุดผ่องนะคะ
อย่าเสียทีให้นภเลยเถอะ ขอร้อง มีโอการเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account