♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๑๘ (ครึ่งแรก)
ท้องฟ้ายามสนธยาในช่วงเหมันตฤดูเป็นสีฟ้าครามปนส้มระเรื่ออยู่ตรงเส้นขอบฟ้า ดวงตะวันซ่อนตัวอยู่หลังเมฆก้อนหนา แสงสุดท้ายแห่งวันจึงเพียงทอลอดออกมาให้เห็นเป็นลำสวยแปลกตาไปกว่าทุกวัน โนแอลขี่รถพาโมนาซอกซอนออกจากกลางเมือง ข้ามสะพานปิ่นเกล้ามุ่งสู่ถนนบรมราชชนนี เมื่อรู้สึกถึงแรงกระตุกที่ชายเสื้อ เขาจึงผงกศีรษะเป็นเชิงรับรู้ โดยจับมือโมนาให้เกาะเอวเขาไว้แทนเป็นสัญลักษณ์บอกว่า...นิ่งไว้ เดี๋ยวก็รู้เอง!
ฟ้ายิ่งมืดอากาศก็ยิ่งเย็น บิ๊กไบค์คันโตทำความเร็วได้เพิ่มขึ้นเมื่ออยู่บนถนนเส้นรองที่ออกจากกรุงเทพฯ เพียงทุ่มเศษโนแอลก็พารถวิ่งเลียบแม่น้ำนครไชยศรี ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปตามป้ายร้านอาหารแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มเคลื่อนรถเข้าไปยังพื้นปูตัวหนอนเจาะซึ่งมีมอเตอร์ไซค์จอดอยู่แล้ว เขาวางขายันพื้นซึ่งมีหญ้าขึ้นแซมเพื่อช่วยประคองรถ จากนั้นถอดหมวกกันน็อกออกแล้วหันมาทางคนข้างหลัง “ถึงแล้ว ผมจะช่วยเป็นหลักให้เกาะ คุณลงจากรถก่อนสิ”
โมนาลงจากรถโดยสวมหมวกกันน็อกเต็มยศ พยายามดึงสายรัดคางเพื่อถอดหมวกออกอย่างทุลักทุเล
คนมองหัวเราะขันๆ รั้งมือเธอไว้ก่อนโมนาจะรัดคอตัวเองด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการ มือเรียวหยิบหมวกตัวเองมาหงายให้เธอดูด้านในแล้วอธิบาย “มันเป็นเงื่อนกระตุก คุณจับชายด้านที่เหลือแล้วดึง มันก็จะหลุดแล้วละ”
โมนาคลำหาชายสายรัดจนเจอด้วยความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย แล้วดึงเพียงทีเดียวสายรัดก็คลายออก เธอยกหมวกที่ค่อนข้างหนักออกมาส่งให้ชายหนุ่ม “ฉันเกร็งจนปวดตัวปวดหลังไปหมดเลย นี่พาฉันมาที่ไหนเนี่ย”
“อุ้มเข้าไปในร้านด้วยเลยละกัน ขี้เกียจเปิดๆปิดๆกล่องเก็บของ” โนแอลอมยิ้ม ใช้อีกมือหนึ่งขยี้ผมชื้นแนบศีรษะจากการสวมหมวกกันน็อกให้สยายออกนิดๆ พลางหันไปทางร้านอาหารซึ่งสว่างไสวแล้วชวน “อาทิตย์ก่อนผมขี่รถเล่นมาถึงแถวนี้ เลยแวะเข้ามาฝากท้องที่นี่มื้อนึง อาหารของเขาอร่อยดีนะ วันนี้เลยอยากพาคุณมาชิมบ้าง”
“บรรยากาศก็ดีนะ ท่าทางจะอร่อยจริงด้วย คนเพียบเลย ไม่รู้จะได้กินข้าวตอนกี่โมงนะเนี่ย” โมนาถอดเสื้อหนังออกมาทำท่าจะพาดไว้ที่แขน แต่ก็ช้ากว่าโนแอลที่ยื้อมาถือไว้เอง
“มาเหอะ ผมหิวแล้ว วันนี้งดไดเอทวันนึง กินฉลองรับปีใหม่กันให้เต็มคราบไปเลย”
คนกินแต่ปลาแต่ผักและอาหารสุขภาพมาหลายอาทิตย์เบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น “เฮ้ย! น่าสนุกมากเลยโนแอล ฉันเห็นด้วยสุดๆ” โมนาแทบอดใจไม่ไหว จึงรีบดึงเสื้ออีกฝ่ายลากเขาก้าวไปตามทางเดินที่ปูด้วยหินกาบผ่านสวนร่มรื่นเข้าไปยังริมน้ำ เมื่อได้ที่นั่งแล้วหญิงสาวก็เริ่มพลิกเมนูหารายการอาหารที่น่าสนใจทันที
“ว้าว...น่ากินทั้งนั้นเลย ทั้งแกงเขียวหวาน ขาหมูเยอรมันทอด เบคอนผัดพริกไทยดำ แล้วก็...”
แค่ได้ยินรายการอาหารที่หลุดจากปากอีกฝ่าย โนแอลก็อยากจะจับโมนามาตีนัก
“ที่บอกว่าให้งดไดเอท ผมพูดเล่นน่ะ ช่วงนี้คุณคงต้องฉลองเยอะแหงๆ เพราะงั้นจงกินอย่างระมัดระวังกว่าเดิมดีกว่า” เขายึดสมุดเมนูคืน พลิกดูรายการแล้วชี้รูปที่ต้องการ โดยมีผู้หญิงตัวกลมชะเง้อมามองด้วยใจจดจ่อ
“อะไรเนี่ย แกงเลียง เมี่ยงปลาช่อน แล้วก็หลนปลาเค็ม นี่ๆ ไอ้อย่างสุดท้ายฉันกินไม่เป็นนะ”
“ตักใส่ปากแล้วเคี้ยว เดี๋ยวก็กินเป็นเองแหละ” เขาเอ็ดแล้วหันไปโบกมือให้สัญญาณพนักงานว่าไม่ต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมแล้ว
“มีแต่ผัก” โมนาบ่น
“คุณเรียนทำอาหารไปสามหนแล้ว ยังไม่รู้อีกเหรอว่าการกินผักน่ะดีต่อสุขภาพ อ้อ...เรื่องคุณกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนเป็นยังไงบ้าง เจอกันทุกเสาร์ปิ๊งปั๊งกันมากขึ้นไหม”
โมนาพยักหน้ายิ้มเขิน แล้วเล่าความคืบหน้าทางความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกฤตให้เขาฟังตลอดมื้ออาหาร ทั้งยังถามความเห็นในทัศนะของ ‘ผู้ชาย’ จากเขาเป็นระยะอีกด้วย
ผู้ฟังที่ดีนั่งเท้าคางตั้งใจฟังด้วยความเพลิดเพลิน ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเขาโหยหาช่วงเวลาที่ได้พูดคุย ได้แซวเล่น แหย่เย้า รวมถึงกลั่นแกล้งผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน ทุกครั้งที่อยู่กับโมนา เวลาผ่านไปรวดเร็วเสมอ...
เมื่อชำระค่าอาหารเรียบร้อย โนแอลก็ถือของทั้งหมดเดินเคียงข้างหญิงสาวออกมาที่ลานจอดรถ โดยไม่วายเย้า “ถ้าฟังที่คุณเล่า ก็ต้องบอกว่าเป็นความสัมพันธ์ที่คืบหน้าเร็วมาก อย่างนี้ผมต้องเตรียมยินดีกับคุณแล้วสิเนี่ย”
“บอกตรงๆว่าฉันยังเข็ด กลัวจะซ้ำรอยคุณชัชยังไงไม่รู้ ตอนคุณกฤตทำงานเขาเจอผู้หญิงสวยๆกว่าฉันเยอะแยะ มีครั้งนึงฉันเห็นพวกแขกในร้านนั่งจีบเขาต่อหน้าต่อตาเลยด้วย เขาจะมั่นคงได้อีกสักกี่วันกันล่ะ”
“คิดล่วงหน้าอีกแล้ว รอให้มันเกิดขึ้นแล้วคุณค่อยหาทางแก้ก็ยังทันนะ ความสัมพันธ์ของคนสองคน มันต้องมองกันที่ปัจจุบัน เมื่อไหร่ที่มัวแต่กังวลถึงพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึง ก็เท่ากับคุณนับถอยหลังรอวันที่ทุกอย่างจะจบลงแล้ว”
“ฉันไม่ใช่คนสวยนะโนแอล จะมีผู้ชายที่รักฉันจริงๆเหรอ” เธอก้มลงมองตัวเอง แล้วเงยขึ้นมาสบตากับเขานิ่งๆ ชั่วแวบนั้นที่โนแอลรู้สึกคล้ายกำลังมองเด็กหญิงสักคนที่กลัวจะได้ยินแม่สั่งให้งดกินขนมอย่างไรอย่างนั้น
“เชรี คุณเคยมีตุ๊กตาตัวโปรดไหม” เขาถามยิ้มๆ
“เคยค่ะ ตอนเด็กๆฉันติดหมีตัวนึง มันเป็นสีเทาตุ่นๆ ตัวนุ่มมากเลยนะ แม่บอกว่าฉันรักมันมาก ขนาดซื้อตัวใหม่มาให้ ฉันก็ไม่สน ยังกอดเจ้าหมีเน่าตัวเดิมอยู่นั่นแหละ คุณถามทำไมเหรอ”
โนแอลอมยิ้มแล้วพยักศีรษะนิดๆ “ยังต้องถามอีกเหรอว่าผมถามทำไม”
หญิงสาวนิ่งคิดชั่วครู่ ก่อนหัวเราะหึๆ ก้มหน้าซ่อนอาการเก้อเขิน “ตายแล้ว! คุณฉลาดชะมัด ฉันว่าฉันเข้าใจนะว่าคุณต้องการจะบอกอะไรน่ะ”
“เข้าใจก็ดีแล้ว เพราะนั่นคือสิ่งที่ผมตั้งใจบอกคุณ เวลารักใครสักคน เราอาจต้องการเหตุผลสักร้อยสักพันข้ออธิบายกับตัวเองและคนรอบข้างว่าทำไมถึงรัก แต่ความจริงแล้ว เพราะเรารักนั่นแหละ เราถึงพยายามหาเหตุผลมาสนับสนุนการกระทำของตัวเอง คุณไม่ได้เป็นผู้หญิงอ้วนคนเดียวบนโลกนี้นะเชรี ต้องมีผู้ชายสักคนสิที่ชอบคุณแบบนี้”
“คุณกฤตบอกว่าชอบฉัน” ในที่สุดโมนาก็โพล่งออกมาดื้อๆ “ตั้งแต่วันที่คุณจดหัวข้อไว้ให้ฉันชวนเขาคุย ฉันก็ไปหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตเพิ่ม ว่ามีเรื่องแบบไหนบ้างที่ห้ามพูดถึงตอนเดต นอกจากข้อห้าม ฉันก็คุยเกือบทุกเรื่อง แล้วก็ทำตามที่คุณสอน ยิ้มเยอะๆ เล่าเรื่องตัวเองให้น้อยเข้าไว้ เวลาเขาถามอะไรก็ตอบเฉพาะคำถาม ไม่พล่ามยาวๆ”
“แปลว่าได้ผลละสิ”
“ฉันเหลือเวลาอีกแค่เดือนครึ่งเองโนแอล” รอยยิ้มบนใบหน้าเธอมีรอยจางๆของความเศร้าแทรกอยู่ชัดเจน “ถ้าไม่ได้ผลครั้งนี้ ก็คงไม่มีโอกาสใหม่ให้ฉันพยายามแล้วละ”
“คุณเชื่อเรื่องคำสาปบ้าๆนั่นจริงเหรอเชรี”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเชื่อเรื่องอาถรรพ์ซุ้มเล็บมือนางมากน้อยแค่ไหน แต่ฉันไม่อยากลบหลู่ จริงอยู่ว่าทุกวันนี้ฉันอยู่คนเดียวได้สบายมาก เพราะฉันยังมีเพื่อน เวลามีปัญหา พวกเขาก็จะสลับกันสละเวลามาอยู่กับฉัน มารับฟังเวลาที่ฉันต้องการ ถ้าวันหนึ่งเกิดฉันเหงา แล้วเพื่อนต้องเอาเวลาไปดูแลลูก สามีและครอบครัว แล้วฉันล่ะ...ฉันจะเหลือใคร ฉันกลัวว่าถ้ารอจนถึงวันนั้น มันอาจสายเกินไป เพราะฉันจะทั้งอ้วนทั้งแก่ แย่ยิ่งเข้าไปใหญ่เลย”
ชายหนุ่มก้มตัวลงมาจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับโมนา แล้วดึงมือเธอข้างที่ไม่ได้อุ้มหมวกกันน็อกมาจับไว้พร้อมกับบีบเบาๆ “เชรี...ถ้าผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิงสักคน เขาจะรักเธอคนนั้นทุกวินาทีไม่ว่าจะสวย ผอม หรืออ้วน แก่แค่ไหนก็ตาม แบบนั้นเรียกว่าความรัก แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มีคนบอกว่าคุณต้องผอมสิ ต้องแต่งตัวอย่างโน้น ต้องพูดอย่างนี้ แปลว่าเขารักคนที่อยู่ในความฝันในจินตนาการของตัวเอง และพยายามจะเปลี่ยนคุณให้เป็นผู้หญิงคนนั้น รักคือการไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องอดทน ไม่มีเหตุผล ไม่มีอะไรรองรับสักอย่างเลย”
โมนาแต้มยิ้มขึ้นบนใบหน้า ผงกศีรษะซ้ำๆ “ขอบคุณมากนะโนแอล ฉันรู้สึกดีขึ้นเพียบเลย นี่ถ้าคุณเป็นเพื่อนผู้หญิงของฉัน ฉันคงต้องขอกอดคุณแล้วแน่ๆเลย”
“ผมก็เป็นเพื่อนคุณ จะกอดผมก็ได้นะ ผมไม่ถือ” เขาผายมือออกข้างตัวแล้วพยักหน้าเป็นเชิงเชิญชวน
หญิงสาวหัวเราะร่วน ฟาดมือเพียะที่ท่อนแขนเขาแก้เก้อตามเคย “ไม่เอาหรอก เดี๋ยวกอดแล้วคุณติดใจฉัน จะทำยังไง ฉันจะเก็บตัวอ้วนๆกลมๆของฉันไว้ให้แฟนฉันกอดคนเดียวเท่านั้นแหละย่ะ”
โนแอลหัวเราะหึๆขันวาจาอีกฝ่าย เขาคว้าข้อศอกโมนากึ่งจูงกึ่งลากไปที่รถด้วยกัน แล้วก็เช่นเคย หลังจากโมนาสวมเสื้อหนังเรียบร้อย เขาต้องรัดสายหมวกกันน็อกให้เธอโดยกำชับว่า “เดี๋ยวกลับถึงบ้านแล้ว ผมจะสอนวิธีรัดสายให้คุณดีกว่า คุณจะได้ไม่รำคาญเวลาต้องมาคอยให้ผมทำให้”
“คุณรำคาญที่ต้องดูแลฉัน ต้องฟังฉันพูดฉันบ่นก็บอกมาเหอะ ไม่ต้องมาทำเป็นสำบัดสำนวน” โมนาดันพลาสติกด้านหน้าขึ้นเพื่อต่อปากต่อคำ
“ผมยอมรับนะว่าผมไม่ชอบผู้หญิงพูดมาก แต่เพราะคุณเป็นเพื่อนผม ไม่ใช่ ‘ผู้หญิง’ พวกนั้น เพราะฉะนั้นคุณจะได้รับข้อยกเว้นเป็นกรณีพิเศษ สำหรับคุณแล้ว ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากกว่าที่ได้ดูแลคุณ เอ้า! เรียบร้อยแล้ว” เขาเอียงคอมองผู้หญิงตัวกลมปุ๊กตรงหน้าด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะหมุนตัวไปนั่งคร่อมอานรถ รอจนโมนาปีนขึ้นมานั่งซ้อนท้ายเรียบร้อย ดูคาติคันโตจึงเคลื่อนออกจากที่ ทิ้งเพียงเสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่มไว้เบื้องหลัง และ...หยดน้ำมันเป็นกองที่พื้นคอนกรีตซึ่งถูกหญ้าสีเขียวขึ้นแซมมาบดบังจนแทบไม่มีใครสังเกตเห็นเลย!
(จบครึ่งแรก)
ฟ้ายิ่งมืดอากาศก็ยิ่งเย็น บิ๊กไบค์คันโตทำความเร็วได้เพิ่มขึ้นเมื่ออยู่บนถนนเส้นรองที่ออกจากกรุงเทพฯ เพียงทุ่มเศษโนแอลก็พารถวิ่งเลียบแม่น้ำนครไชยศรี ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปตามป้ายร้านอาหารแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มเคลื่อนรถเข้าไปยังพื้นปูตัวหนอนเจาะซึ่งมีมอเตอร์ไซค์จอดอยู่แล้ว เขาวางขายันพื้นซึ่งมีหญ้าขึ้นแซมเพื่อช่วยประคองรถ จากนั้นถอดหมวกกันน็อกออกแล้วหันมาทางคนข้างหลัง “ถึงแล้ว ผมจะช่วยเป็นหลักให้เกาะ คุณลงจากรถก่อนสิ”
โมนาลงจากรถโดยสวมหมวกกันน็อกเต็มยศ พยายามดึงสายรัดคางเพื่อถอดหมวกออกอย่างทุลักทุเล
คนมองหัวเราะขันๆ รั้งมือเธอไว้ก่อนโมนาจะรัดคอตัวเองด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการ มือเรียวหยิบหมวกตัวเองมาหงายให้เธอดูด้านในแล้วอธิบาย “มันเป็นเงื่อนกระตุก คุณจับชายด้านที่เหลือแล้วดึง มันก็จะหลุดแล้วละ”
โมนาคลำหาชายสายรัดจนเจอด้วยความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย แล้วดึงเพียงทีเดียวสายรัดก็คลายออก เธอยกหมวกที่ค่อนข้างหนักออกมาส่งให้ชายหนุ่ม “ฉันเกร็งจนปวดตัวปวดหลังไปหมดเลย นี่พาฉันมาที่ไหนเนี่ย”
“อุ้มเข้าไปในร้านด้วยเลยละกัน ขี้เกียจเปิดๆปิดๆกล่องเก็บของ” โนแอลอมยิ้ม ใช้อีกมือหนึ่งขยี้ผมชื้นแนบศีรษะจากการสวมหมวกกันน็อกให้สยายออกนิดๆ พลางหันไปทางร้านอาหารซึ่งสว่างไสวแล้วชวน “อาทิตย์ก่อนผมขี่รถเล่นมาถึงแถวนี้ เลยแวะเข้ามาฝากท้องที่นี่มื้อนึง อาหารของเขาอร่อยดีนะ วันนี้เลยอยากพาคุณมาชิมบ้าง”
“บรรยากาศก็ดีนะ ท่าทางจะอร่อยจริงด้วย คนเพียบเลย ไม่รู้จะได้กินข้าวตอนกี่โมงนะเนี่ย” โมนาถอดเสื้อหนังออกมาทำท่าจะพาดไว้ที่แขน แต่ก็ช้ากว่าโนแอลที่ยื้อมาถือไว้เอง
“มาเหอะ ผมหิวแล้ว วันนี้งดไดเอทวันนึง กินฉลองรับปีใหม่กันให้เต็มคราบไปเลย”
คนกินแต่ปลาแต่ผักและอาหารสุขภาพมาหลายอาทิตย์เบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น “เฮ้ย! น่าสนุกมากเลยโนแอล ฉันเห็นด้วยสุดๆ” โมนาแทบอดใจไม่ไหว จึงรีบดึงเสื้ออีกฝ่ายลากเขาก้าวไปตามทางเดินที่ปูด้วยหินกาบผ่านสวนร่มรื่นเข้าไปยังริมน้ำ เมื่อได้ที่นั่งแล้วหญิงสาวก็เริ่มพลิกเมนูหารายการอาหารที่น่าสนใจทันที
“ว้าว...น่ากินทั้งนั้นเลย ทั้งแกงเขียวหวาน ขาหมูเยอรมันทอด เบคอนผัดพริกไทยดำ แล้วก็...”
แค่ได้ยินรายการอาหารที่หลุดจากปากอีกฝ่าย โนแอลก็อยากจะจับโมนามาตีนัก
“ที่บอกว่าให้งดไดเอท ผมพูดเล่นน่ะ ช่วงนี้คุณคงต้องฉลองเยอะแหงๆ เพราะงั้นจงกินอย่างระมัดระวังกว่าเดิมดีกว่า” เขายึดสมุดเมนูคืน พลิกดูรายการแล้วชี้รูปที่ต้องการ โดยมีผู้หญิงตัวกลมชะเง้อมามองด้วยใจจดจ่อ
“อะไรเนี่ย แกงเลียง เมี่ยงปลาช่อน แล้วก็หลนปลาเค็ม นี่ๆ ไอ้อย่างสุดท้ายฉันกินไม่เป็นนะ”
“ตักใส่ปากแล้วเคี้ยว เดี๋ยวก็กินเป็นเองแหละ” เขาเอ็ดแล้วหันไปโบกมือให้สัญญาณพนักงานว่าไม่ต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมแล้ว
“มีแต่ผัก” โมนาบ่น
“คุณเรียนทำอาหารไปสามหนแล้ว ยังไม่รู้อีกเหรอว่าการกินผักน่ะดีต่อสุขภาพ อ้อ...เรื่องคุณกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนเป็นยังไงบ้าง เจอกันทุกเสาร์ปิ๊งปั๊งกันมากขึ้นไหม”
โมนาพยักหน้ายิ้มเขิน แล้วเล่าความคืบหน้าทางความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกฤตให้เขาฟังตลอดมื้ออาหาร ทั้งยังถามความเห็นในทัศนะของ ‘ผู้ชาย’ จากเขาเป็นระยะอีกด้วย
ผู้ฟังที่ดีนั่งเท้าคางตั้งใจฟังด้วยความเพลิดเพลิน ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเขาโหยหาช่วงเวลาที่ได้พูดคุย ได้แซวเล่น แหย่เย้า รวมถึงกลั่นแกล้งผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน ทุกครั้งที่อยู่กับโมนา เวลาผ่านไปรวดเร็วเสมอ...
เมื่อชำระค่าอาหารเรียบร้อย โนแอลก็ถือของทั้งหมดเดินเคียงข้างหญิงสาวออกมาที่ลานจอดรถ โดยไม่วายเย้า “ถ้าฟังที่คุณเล่า ก็ต้องบอกว่าเป็นความสัมพันธ์ที่คืบหน้าเร็วมาก อย่างนี้ผมต้องเตรียมยินดีกับคุณแล้วสิเนี่ย”
“บอกตรงๆว่าฉันยังเข็ด กลัวจะซ้ำรอยคุณชัชยังไงไม่รู้ ตอนคุณกฤตทำงานเขาเจอผู้หญิงสวยๆกว่าฉันเยอะแยะ มีครั้งนึงฉันเห็นพวกแขกในร้านนั่งจีบเขาต่อหน้าต่อตาเลยด้วย เขาจะมั่นคงได้อีกสักกี่วันกันล่ะ”
“คิดล่วงหน้าอีกแล้ว รอให้มันเกิดขึ้นแล้วคุณค่อยหาทางแก้ก็ยังทันนะ ความสัมพันธ์ของคนสองคน มันต้องมองกันที่ปัจจุบัน เมื่อไหร่ที่มัวแต่กังวลถึงพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึง ก็เท่ากับคุณนับถอยหลังรอวันที่ทุกอย่างจะจบลงแล้ว”
“ฉันไม่ใช่คนสวยนะโนแอล จะมีผู้ชายที่รักฉันจริงๆเหรอ” เธอก้มลงมองตัวเอง แล้วเงยขึ้นมาสบตากับเขานิ่งๆ ชั่วแวบนั้นที่โนแอลรู้สึกคล้ายกำลังมองเด็กหญิงสักคนที่กลัวจะได้ยินแม่สั่งให้งดกินขนมอย่างไรอย่างนั้น
“เชรี คุณเคยมีตุ๊กตาตัวโปรดไหม” เขาถามยิ้มๆ
“เคยค่ะ ตอนเด็กๆฉันติดหมีตัวนึง มันเป็นสีเทาตุ่นๆ ตัวนุ่มมากเลยนะ แม่บอกว่าฉันรักมันมาก ขนาดซื้อตัวใหม่มาให้ ฉันก็ไม่สน ยังกอดเจ้าหมีเน่าตัวเดิมอยู่นั่นแหละ คุณถามทำไมเหรอ”
โนแอลอมยิ้มแล้วพยักศีรษะนิดๆ “ยังต้องถามอีกเหรอว่าผมถามทำไม”
หญิงสาวนิ่งคิดชั่วครู่ ก่อนหัวเราะหึๆ ก้มหน้าซ่อนอาการเก้อเขิน “ตายแล้ว! คุณฉลาดชะมัด ฉันว่าฉันเข้าใจนะว่าคุณต้องการจะบอกอะไรน่ะ”
“เข้าใจก็ดีแล้ว เพราะนั่นคือสิ่งที่ผมตั้งใจบอกคุณ เวลารักใครสักคน เราอาจต้องการเหตุผลสักร้อยสักพันข้ออธิบายกับตัวเองและคนรอบข้างว่าทำไมถึงรัก แต่ความจริงแล้ว เพราะเรารักนั่นแหละ เราถึงพยายามหาเหตุผลมาสนับสนุนการกระทำของตัวเอง คุณไม่ได้เป็นผู้หญิงอ้วนคนเดียวบนโลกนี้นะเชรี ต้องมีผู้ชายสักคนสิที่ชอบคุณแบบนี้”
“คุณกฤตบอกว่าชอบฉัน” ในที่สุดโมนาก็โพล่งออกมาดื้อๆ “ตั้งแต่วันที่คุณจดหัวข้อไว้ให้ฉันชวนเขาคุย ฉันก็ไปหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตเพิ่ม ว่ามีเรื่องแบบไหนบ้างที่ห้ามพูดถึงตอนเดต นอกจากข้อห้าม ฉันก็คุยเกือบทุกเรื่อง แล้วก็ทำตามที่คุณสอน ยิ้มเยอะๆ เล่าเรื่องตัวเองให้น้อยเข้าไว้ เวลาเขาถามอะไรก็ตอบเฉพาะคำถาม ไม่พล่ามยาวๆ”
“แปลว่าได้ผลละสิ”
“ฉันเหลือเวลาอีกแค่เดือนครึ่งเองโนแอล” รอยยิ้มบนใบหน้าเธอมีรอยจางๆของความเศร้าแทรกอยู่ชัดเจน “ถ้าไม่ได้ผลครั้งนี้ ก็คงไม่มีโอกาสใหม่ให้ฉันพยายามแล้วละ”
“คุณเชื่อเรื่องคำสาปบ้าๆนั่นจริงเหรอเชรี”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเชื่อเรื่องอาถรรพ์ซุ้มเล็บมือนางมากน้อยแค่ไหน แต่ฉันไม่อยากลบหลู่ จริงอยู่ว่าทุกวันนี้ฉันอยู่คนเดียวได้สบายมาก เพราะฉันยังมีเพื่อน เวลามีปัญหา พวกเขาก็จะสลับกันสละเวลามาอยู่กับฉัน มารับฟังเวลาที่ฉันต้องการ ถ้าวันหนึ่งเกิดฉันเหงา แล้วเพื่อนต้องเอาเวลาไปดูแลลูก สามีและครอบครัว แล้วฉันล่ะ...ฉันจะเหลือใคร ฉันกลัวว่าถ้ารอจนถึงวันนั้น มันอาจสายเกินไป เพราะฉันจะทั้งอ้วนทั้งแก่ แย่ยิ่งเข้าไปใหญ่เลย”
ชายหนุ่มก้มตัวลงมาจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับโมนา แล้วดึงมือเธอข้างที่ไม่ได้อุ้มหมวกกันน็อกมาจับไว้พร้อมกับบีบเบาๆ “เชรี...ถ้าผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิงสักคน เขาจะรักเธอคนนั้นทุกวินาทีไม่ว่าจะสวย ผอม หรืออ้วน แก่แค่ไหนก็ตาม แบบนั้นเรียกว่าความรัก แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มีคนบอกว่าคุณต้องผอมสิ ต้องแต่งตัวอย่างโน้น ต้องพูดอย่างนี้ แปลว่าเขารักคนที่อยู่ในความฝันในจินตนาการของตัวเอง และพยายามจะเปลี่ยนคุณให้เป็นผู้หญิงคนนั้น รักคือการไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องอดทน ไม่มีเหตุผล ไม่มีอะไรรองรับสักอย่างเลย”
โมนาแต้มยิ้มขึ้นบนใบหน้า ผงกศีรษะซ้ำๆ “ขอบคุณมากนะโนแอล ฉันรู้สึกดีขึ้นเพียบเลย นี่ถ้าคุณเป็นเพื่อนผู้หญิงของฉัน ฉันคงต้องขอกอดคุณแล้วแน่ๆเลย”
“ผมก็เป็นเพื่อนคุณ จะกอดผมก็ได้นะ ผมไม่ถือ” เขาผายมือออกข้างตัวแล้วพยักหน้าเป็นเชิงเชิญชวน
หญิงสาวหัวเราะร่วน ฟาดมือเพียะที่ท่อนแขนเขาแก้เก้อตามเคย “ไม่เอาหรอก เดี๋ยวกอดแล้วคุณติดใจฉัน จะทำยังไง ฉันจะเก็บตัวอ้วนๆกลมๆของฉันไว้ให้แฟนฉันกอดคนเดียวเท่านั้นแหละย่ะ”
โนแอลหัวเราะหึๆขันวาจาอีกฝ่าย เขาคว้าข้อศอกโมนากึ่งจูงกึ่งลากไปที่รถด้วยกัน แล้วก็เช่นเคย หลังจากโมนาสวมเสื้อหนังเรียบร้อย เขาต้องรัดสายหมวกกันน็อกให้เธอโดยกำชับว่า “เดี๋ยวกลับถึงบ้านแล้ว ผมจะสอนวิธีรัดสายให้คุณดีกว่า คุณจะได้ไม่รำคาญเวลาต้องมาคอยให้ผมทำให้”
“คุณรำคาญที่ต้องดูแลฉัน ต้องฟังฉันพูดฉันบ่นก็บอกมาเหอะ ไม่ต้องมาทำเป็นสำบัดสำนวน” โมนาดันพลาสติกด้านหน้าขึ้นเพื่อต่อปากต่อคำ
“ผมยอมรับนะว่าผมไม่ชอบผู้หญิงพูดมาก แต่เพราะคุณเป็นเพื่อนผม ไม่ใช่ ‘ผู้หญิง’ พวกนั้น เพราะฉะนั้นคุณจะได้รับข้อยกเว้นเป็นกรณีพิเศษ สำหรับคุณแล้ว ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากกว่าที่ได้ดูแลคุณ เอ้า! เรียบร้อยแล้ว” เขาเอียงคอมองผู้หญิงตัวกลมปุ๊กตรงหน้าด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะหมุนตัวไปนั่งคร่อมอานรถ รอจนโมนาปีนขึ้นมานั่งซ้อนท้ายเรียบร้อย ดูคาติคันโตจึงเคลื่อนออกจากที่ ทิ้งเพียงเสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่มไว้เบื้องหลัง และ...หยดน้ำมันเป็นกองที่พื้นคอนกรีตซึ่งถูกหญ้าสีเขียวขึ้นแซมมาบดบังจนแทบไม่มีใครสังเกตเห็นเลย!
(จบครึ่งแรก)
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 พ.ย. 2556, 01:12:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 พ.ย. 2556, 01:12:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 1792
| << ตอนที่ ๑๗ | ตอนที่ ๑๘ (จบตอน) >> |
alecigor 22 พ.ย. 2556, 01:33:59 น.
จะเกิดอะไรขึ้นหนอ
จะเกิดอะไรขึ้นหนอ
Zephyr 22 พ.ย. 2556, 01:47:03 น.
เฮ่ยยยยย รอยน้ำมันนั่นอะไร
ต้องมีคนตั้งใจทำแหงๆ กะจะฆ่ากันเลยเรอะนี่
รถออกจะแพงคงไม่ห่วยน้ำมันรั่วทั้งๆที่ซื้อไม่ถึงเดือนหรอกมั้ง
คนเพิ่งจะดีกัน หวานกัน และเราฟิน อย่าเพิ่งดับหวังิ ขบวนการยักยอกนี่ เอร๊
เฮ่ยยยยย รอยน้ำมันนั่นอะไร
ต้องมีคนตั้งใจทำแหงๆ กะจะฆ่ากันเลยเรอะนี่
รถออกจะแพงคงไม่ห่วยน้ำมันรั่วทั้งๆที่ซื้อไม่ถึงเดือนหรอกมั้ง
คนเพิ่งจะดีกัน หวานกัน และเราฟิน อย่าเพิ่งดับหวังิ ขบวนการยักยอกนี่ เอร๊
นักอ่านเหนียวหนึบ 22 พ.ย. 2556, 03:18:57 น.
โว๊ะ ลางร้าย!!!!!
รีบนอนดีกว่า เผื่อตื่นขึ้นมาจะเห็นอีกครึ่งตอน ฮี่ๆๆๆๆ
โว๊ะ ลางร้าย!!!!!
รีบนอนดีกว่า เผื่อตื่นขึ้นมาจะเห็นอีกครึ่งตอน ฮี่ๆๆๆๆ
wane 22 พ.ย. 2556, 03:31:33 น.
เล่นกันแรงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
เล่นกันแรงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
ree 22 พ.ย. 2556, 04:56:58 น.
อ้าว มีคนอื่นรู้ด้วยเหรอเนี่ยว่าซื้อรถใหม่ ขนาดลิซ่ายังเพิ่งรู้เลย
อ้าว มีคนอื่นรู้ด้วยเหรอเนี่ยว่าซื้อรถใหม่ ขนาดลิซ่ายังเพิ่งรู้เลย
sumitt 22 พ.ย. 2556, 06:34:55 น.
ติดตามตอนต่อไป
ติดตามตอนต่อไป
Pat 22 พ.ย. 2556, 06:37:40 น.
อ้าว น้ำมันรั่วได้ไงอ่ะ ถูกวางยาเพื่อชิงทรัพย์หรือเปล่านี่
อ้าว น้ำมันรั่วได้ไงอ่ะ ถูกวางยาเพื่อชิงทรัพย์หรือเปล่านี่
konhin 22 พ.ย. 2556, 06:43:37 น.
อ้าว ไหงแกล้งคนอ่านแบบนี้หล่ะ หวานๆอ่านชวนฝันอยู่ดีๆ จบท้ายตอนหักมุกกันซะงั้น
อ้าว ไหงแกล้งคนอ่านแบบนี้หล่ะ หวานๆอ่านชวนฝันอยู่ดีๆ จบท้ายตอนหักมุกกันซะงั้น
ปิศาจสัญจร 22 พ.ย. 2556, 09:35:09 น.
รั่วซะแล้ว
รั่วซะแล้ว
goldensun 22 พ.ย. 2556, 12:57:03 น.
กำลังซึ้งกับบทสนทนากินใจอยู่เลย กลายเป็นเจอน้ำมันรั่วซะแล้ว รถใหม่ๆ แบรนด์ดังอย่างนี้ โดนวางยาแน่
กำลังซึ้งกับบทสนทนากินใจอยู่เลย กลายเป็นเจอน้ำมันรั่วซะแล้ว รถใหม่ๆ แบรนด์ดังอย่างนี้ โดนวางยาแน่