♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๑๘ (จบตอน)
เนื่องจากเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว และรถส่วนใหญ่ก็มุ่งหน้าออกจากเมืองหลวง ถนนตามเส้นทางขากลับเข้ากรุงเทพฯจึงโล่งกว่าที่คิด โนแอลทำความเร็วได้ค่อนข้างดี โดยมีคนข้างหลังเกาะเอวเขาไว้หลวมๆ มองข้างทางทั้งซ้ายขวาชื่นชมทัศนียภาพยามค่ำคืนอย่างแสนสุข
เพียงเข้าสู่เขตชานเมือง พอมีรถมากขึ้น โนแอลจึงลดความเร็วลงเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ เมื่อเขาต้องเหยียบเบรกลึกขึ้นกว่าจะชะลอความเร็วได้ดังตั้งใจ จากเลนขวาสุดซึ่งทำความเร็วได้ดี ชายหนุ่มจึงปล่อยรถไหลไปเรื่อยโดยพยายามไม่เร่งเครื่อง และยังเบรกย้ำๆเพื่อให้ความเร็วลดลง แต่ดูเหมือนว่าการพยายามใช้เบรกทั้งล้อหน้าและล้อหลังแทบจะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
รถทางด้านหลังกะพริบไฟสูงใส่เพื่อเป็นสัญญาณขอทาง โนแอลเห็นเลนซ้ายโล่งหมดจึงเปิดไฟเลี้ยวเพื่อหลบเข้าข้างทาง และมองหาปั๊มน้ำมันซึ่งมีแสงสว่างไปด้วย ทว่าเพียงเปลี่ยนเลนมาทางซ้าย รถคันหลังก็เร่งเครื่องขึ้นมาตีคู่และทำท่าจะแซงทิ้งเขาไป โนแอลมัวแต่มองทางซ้ายเพื่อพารถเข้าข้างทาง จึงมีเพียงปลายหางตาที่เหลือบเห็นโฟร์วีลคันโตเบียดเลนเข้ามาคล้ายมองไม่เห็นรถเขาอย่างไรอย่างนั้น
ประสบการณ์บนหลังอานที่คุ้นเคยมาตั้งแต่สมัยอยู่ปารีสทำให้ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่า หากไม่เบรก เขาชนแน่นอน แต่ถึงเบรก รถก็ไม่หยุด ผมลัพธ์ไม่ต่าง!
โนแอลตัดสินใจในเสี้ยววินาที เขาหักรถไปทางซ้ายเพื่อให้พ้นจากรัศมีของรถใหญ่ บิดเร่งเครื่องพร้อมกับนับในใจ หนึ่ง...สอง...สาม! ด้วยสมรรถนะและเครื่องยนต์กำลังสูงจากอิตาลี ซึ่งใช้เวลาในการเร่งรอบเครื่องไม่เกินสามวินาที ดูคาติจึงออกตัวกระชากรุนแรงทำความเร็วตามที่ผู้ขับขี่ประเคนแรงลงในรถ โนแอลโล่งอกเมื่อพบว่าเขายังมีสติอยู่จนนับได้ถึงสาม ทั้งยังพารถแล่นออกจากสถานการณ์คับขันได้หวุดหวิด โมนากอดเอวเขาแน่นด้วยความตกใจ ชายหนุ่มเหลือบมองหน้าปัดดิจิทัลเรืองแสงในความมืดบอกความเร็วหนึ่งร้อยห้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงแล้วก็เข้าใจ
ทว่ายังไม่ทันหาจังหวะลดความเร็ว รถโฟร์วีลคันเดิมก็ตีคู่ขึ้นมาอีกครั้ง และคราวนี้โนแอลไม่ได้คิดไปเองว่ามันจงใจเบี่ยงกินเลนเข้ามาหาเขา ดูจากที่รถขับส่ายไปมาแล้ว คนขับอาจจะเมาหรือหลับในก็เป็นได้ แต่ส่วนที่แย่ก็คือโฟร์วีลคันนั้นเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น ทั้งยังเบียดชิดเข้ามาจนเกือบจะชนรถเขาแล้ว
โนแอลไม่มีทางเลือก การเบรกตัดทิ้งไปได้เลย ตอนนี้รถเขาวิ่งได้ แต่หยุดไม่ได้!
ครั้นจะเร่งเครื่องเพิ่มความเร็วเพื่อแซงไปก็ไม่ได้ ระยะหักหลบของเขาไม่พ้นหน้าหม้อรถใหญ่แน่นอน หรือจะเลี้ยวออกซ้ายไปเลย เขาก็อยู่ริมทางแล้ว มีเพียงคูตื้นๆที่หญ้าขึ้นเต็มซึ่งกั้นระหว่างทางหลักกับทางคู่ขนานเท่านั้น เขาขี่รถผ่านถนนเส้นนี้ทุกสัปดาห์ที่กลับมาบ้านนครไชยศรี จึงรู้ดีว่านี่จะเป็นถนนช่วงสุดท้ายที่เป็นคูหญ้า
เขาเงยขึ้นมองป้ายบอกทางอันถัดไป รู้ดีว่านั่นเป็นจุดเริ่มต้นเข้าสู่เขตเมือง จะมีแผงเหล็กกั้นข้างทางเพิ่มขึ้น และคูดินจะกลายเป็นคูคอนกรีตสามเหลี่ยมลึกราวครึ่งเมตรแทน หากเขารอจนถึงตอนนั้น...โอกาสจะทำตามที่คิดก็เป็นไปได้ยากขึ้น เขาต้องตัดสินใจ...เดี๋ยวนี้!
ในวินาทีแห่งความเป็นความตายนั้นเอง เมื่อโฟร์วีลไถลเข้ามาเบียดเขาอย่างจงใจอีกครั้ง โนแอลจึงเอี้ยวตัวใช้แขนหนึ่งกอดโมนาไว้ ปล่อยคันเร่งเพื่อให้เครื่องยนต์หยุดส่งแรง แล้วเปลี่ยนเป็นเกียร์หนึ่งกะทันหัน เพื่อฉุดให้รถชะลอช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทั้งคู่คะมำจากความเร็วที่ลดลงกะทันหัน แต่โนแอลไม่สนใจ เขาออกแรงดึงตัวโมนากระโจนข้ามจากตัวรถไปพร้อมกัน ทิ้งตัวลงคูข้างทาง โดยกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน พลิกให้ตัวเองลงกระแทกพื้นก่อน จากนั้นไถลตัวกลิ้งหลุนๆไปตามคูแคบๆนั้นสองสามตลบเพื่อลดแรงเฉื่อยจนหยุดนิ่งได้ในที่สุด
เอี๊ยด! เสียงยางบดกับถนนดังสนั่น ตามด้วยเสียงโครมดังเสียดหู ชายหนุ่มเท้าข้อศอกกับพื้นบังคับตัวเองให้ลืมตามองภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นห่างออกไปราวยี่สิบเมตรด้วยความตกตะลึง เมื่อโฟร์วีลเบียดดูคาติที่ยังวิ่งต่อไปด้วยความเร็วและแรงเฉื่อยจนเสียหลัก เสียงโลหะครูดกันดังสนั่นขณะบิ๊กไบค์คันโตอัดเข้ากับเสาป้ายบอกทางอย่างแรง แล้วโฟร์วีลคันนั้นเร่งเครื่องหนีหายไปอย่างรวดเร็ว
โนแอลไม่สนใจรับรู้ชะตากรรมของรถคู่ใจอีกต่อไป เขาหายใจแรงจนไหล่ไหว เมื่อก้มลงมองผู้หญิงในอ้อมกอดด้วยความเป็นห่วง แม้จากการสำรวจด้วยสายตาจะเห็นว่าเธอปลอดภัยดี แต่...โมนานิ่งเงียบไปจนเขาใจเสีย
“เชรี...คุณเป็นยังไงบ้าง” เขาลุกขึ้นนั่งอย่างยากเย็น หัวไหล่จนถึงต้นแขนขวาปวดหนึบ เขาจึงประคองโมนาด้วยมือซ้าย กัดฟันใช้มือขวาปลดสายรัดถอดหมวกกันน็อกให้ตัวเองและโมนาโยนไว้ข้างๆอย่างไม่ไยดี
“อย่าเงียบอย่างนี้สิเชรี” เขาตบแก้มเธอเบาๆเพื่อเรียกสติด้วยความร้อนใจ แทบจะกลั้นหายใจรอดูปฏิกิริยาจากอีกฝ่าย ใบหน้าเธอซีดเผือด ดวงตากลมโตปิดสนิท ขณะพวงแก้มอิ่มและริมฝีปากแทบไม่ขยับ
วินาทีนั้นยาวนานราวกับนิรันดร์ กว่าเปลือกตาของโมนาจะกระตุกเล็กน้อย แล้วลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า
“โอย...” เสียงครางแผ่วเบาดังจากริมฝีปากบาง ตามด้วยเสียงโวยแหบแห้ง “นี่คุณจะฆ่าฉันเหรอโนแอล”
ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจออกด้วยความโล่งอก พร้อมกับรวบตัวคนในอ้อมแขนเข้ามากอดด้วยความยินดี “ขอบคุณพระเจ้า คุณปลอดภัย เชรี...เมื่อกี้คุณนิ่งเงียบไปแบบนั้น ผมแทบจะเป็นบ้าเลยนะรู้ไหม”
“ไหนว่าเคยขี่บิ๊กไบค์ไง ทำไมขี่รถห่วยอย่างนี้ ฉันงี้ตกใจแทบตาย ตอนคุณเบียดแซงกับโฟร์วีลคันนั้นน่ะ”
โนแอลฟังคำบ่นไปเรื่อย ขณะมือไล่จับแขนโมนาตั้งแต่หัวไหล่ลงมาจนถึงข้อมือทีละข้าง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีสิ่งใดแตกหักเสียหาย เมื่อไม่ได้ยินเจ้าตัวร้องอุทธรณ์ใดๆก็เบาใจว่าแขนเธอไม่มีบาดแผลรุนแรง
“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” โชคดีที่เขาให้เธอสวมเสื้อหนัง จึงช่วยป้องกันร่างกายช่วงบนได้ดีพอสมควร
โมนาดันไหล่เขาออกห่าง พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แต่... “โอ๊ย!” เสียงสูดปากดังขึ้นเมื่อเจ้าตัวแตะมือที่หัวเข่าไล่ลงไปจนถึงข้อเท้าฝั่งขวา “เจ็บข้อเท้าข้างนี้”
“อย่าเพิ่งขยับ ตอนลงคุณอาจจะไม่ทันรู้ตัว เลยกระแทกโดนพื้น ผมว่าอย่างมากก็แค่แพลงแหละ” เขาเพิ่งมีโอกาสได้เหลียวมอง จึงเห็นว่ามีรถสองคันเพิ่งเคลื่อนเข้าจอดชิดคูดิน ทั้งคนขับและผู้โดยสารลงมาเตรียมพร้อมให้ความช่วยเหลือเต็มที่ ขณะบางคนก็กำลังง่วนโทร.เรียกหน่วยกู้ภัยเสียงดังขรมไปหมด
“เป็นอะไรไหมคุณ” เสียงถามเป็นภาษาไทย
โมนาซึ่งนั่งอยู่ข้างๆชิงตอบก่อนเขา “ไม่เป็นอะไรมากค่ะ พี่ช่วยเรียกรถพยาบาลให้หน่อยได้ไหมคะ”
“เรียกแล้วครับ กู้ชีพอยู่ตรงนี้เอง เดี๋ยวก็มา”
“ขึ้นไปอีกนิดก็มีโรงพยาบาลนะเชรี เราโทร.เรียกรถพยาบาลก็ได้” เขาดึงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าเสื้อสูทแล้วก็ถอนใจ “พังซะแล้ว สงสัยคงเพราะกระแทกตอนตกลงพื้น”
โมนาตบกระเป๋าเสื้อหนังหาโทรศัพท์ตัวเองบ้าง แต่กลับไม่พบ “โทรศัพท์ฉันไปไหนก็ไม่รู้”
“ช่างมันเถอะ คุณพอจะเดินไหวไหม ผมจะประคองคุณขึ้นไปข้างบนนั่นก่อน โชคดีที่เป็นคูดินมีหญ้าคลุมนะ เลยนุ่มหน่อย ถ้าเป็นคอนกรีตคงมีกระดูกหักกันบ้างละ” ชายหนุ่มลุกขึ้นสะบัดแขนขา อุ่นใจอยู่บ้างที่ไม่มีส่วนไหนหักเสียหาย นอกจากอาการปวดตึงๆที่ไหล่ขวา เขาย่อตัวลงไปประคองโมนาให้ยืนขึ้นบ้าง
“อย่าทิ้งน้ำหนักที่เท้าขวา ยืนเอียงมาพิงผมไว้นี่” เขาพึมพำบอก
โมนาพยักหน้า เงยขึ้นไปทางบรรดาไทยมุง ก็เห็นชายหนุ่มสองคนกระโดดลงมาในคูเพื่อช่วยเต็มที่ หญิงสาวรีบชี้ขาตัวเอง “ขาขวาคงแพลงนิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวให้เพื่อนประคองขึ้นไปก็ได้ ขอบคุณนะคะ”
โนแอลขำคนหวงตัว มือที่กอดเอวโมนาไว้เผลอดึงเธอมาใกล้ยิ่งขึ้นอย่างหวงแหน เนื้อตัวนุ่มนิ่มในอ้อมแขนบอกให้รู้ว่าที่จริงแล้วเธออ่อนแอและน่าทะนุถนอมเพียงใด ตรงข้ามกับท่าทีแข็งกร้าวและดุดันที่แสดงออกที่สุด
คูหญ้าตื้นๆสูงไม่ถึงเข่าทั้งยังมีทางลาดเพื่อให้ก้าวขึ้นไปง่ายๆ แต่เพราะสะบักสะบอมจากการกระแทกพื้น ทั้งยังกลิ้งไปตามคูเล็กๆโดยมีน้ำหนักของโมนาอยู่ในอ้อมแขนด้วย ทำให้เขาค่อนข้างจะอ่อนล้าพอสมควร เมื่อมาถึงทางลาดเพื่อจะขึ้นจากคู จึงต้องอาศัยรับมือจากบรรดาไทยมุงด้านบนเพื่อรั้งตัวเองขึ้นไป
เพราะโมนาเจ็บเท้าขวา เขาจึงสละแขนซ้ายโอบเอวเธอไว้ มือเดียวที่เหลือว่างจึงเป็นข้างขวา ชายหนุ่มกัดฟันแน่นขณะยื่นมือให้ผู้มีน้ำใจช่วยดึงเขาและประคองโมนาขึ้นมาด้วย อาการเจ็บหน่วงๆที่ไหล่ขวาย่ำแย่หนักขึ้น
โนแอลมองไปทางรถมอเตอร์ไซค์ที่ล้มหมดสภาพอยู่ข้างเสาโลหะด้วยสายตาครุ่นคิด รถของเขาเพิ่งออกจากศูนย์ไม่ถึงสองอาทิตย์ เขาค่อนข้างเชื่อมั่นในความปลอดภัยของรถว่ามันไม่น่าจะขัดข้อง แต่อีกใจก็แย้งว่าแม้ระบบเบรกไม่เคยมีปัญหามาก่อน แต่มันเป็นไปได้เช่นกันที่จะเกิดปัญหาหลังจากใช้งานไประยะหนึ่ง บังเอิญหรือเปล่านะที่คนขับโฟร์วีลคันนั้นเมาหรือหลับในขณะที่รถเฉียดใกล้เขาขนาดนั้น
ชายหนุ่มงำข้อสงสัยไว้เงียบๆ ณ ตอนนี้สิ่งเดียวที่ห่วงก็คือโมนา เขาผิดเองที่พาเธอมาเสี่ยง ทั้งที่โมนาก็บอกแล้วว่าไม่ชอบ ’เนื้อหุ้มเหล็ก’ อย่างนี้
เมื่อรถกู้ภัยมาถึงในอีกไม่กี่นาทีถัดมา เขากับโมนาก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจและคนจากบริษัทประกันภัยมาจัดการลากซากรถไปยังศูนย์บริการตามที่เขาแจ้งความประสงค์
ที่นั่งแคบซึ่งติดอยู่ทางซ้ายและขวาของกระบะมีแค็บนั่งไม่สบายเลย โนแอลกุมมือคนเจ็บพยายามส่งยิ้มให้กำลังใจ โมนาเอนพิงไหล่เขาแล้วหลับตานิ่ง ริมฝีปากเม้มนิดๆ เขารู้ว่าเธอพยายามข่มความเจ็บปวดไม่แสดงออกมา
ชายหนุ่มขบกรามแน่น บอกใครไม่ได้ว่าเห็นอย่างนั้นแล้ว...เขาเจ็บยิ่งกว่า ทั้งที่ต้องทนเห็นโมนาในสภาพนี้ และต้องอยู่กับความรู้สึกผิดที่ว่าทั้งหมด...เขาเองที่เป็นต้นเหตุ!
(จบตอน)
เพียงเข้าสู่เขตชานเมือง พอมีรถมากขึ้น โนแอลจึงลดความเร็วลงเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ เมื่อเขาต้องเหยียบเบรกลึกขึ้นกว่าจะชะลอความเร็วได้ดังตั้งใจ จากเลนขวาสุดซึ่งทำความเร็วได้ดี ชายหนุ่มจึงปล่อยรถไหลไปเรื่อยโดยพยายามไม่เร่งเครื่อง และยังเบรกย้ำๆเพื่อให้ความเร็วลดลง แต่ดูเหมือนว่าการพยายามใช้เบรกทั้งล้อหน้าและล้อหลังแทบจะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
รถทางด้านหลังกะพริบไฟสูงใส่เพื่อเป็นสัญญาณขอทาง โนแอลเห็นเลนซ้ายโล่งหมดจึงเปิดไฟเลี้ยวเพื่อหลบเข้าข้างทาง และมองหาปั๊มน้ำมันซึ่งมีแสงสว่างไปด้วย ทว่าเพียงเปลี่ยนเลนมาทางซ้าย รถคันหลังก็เร่งเครื่องขึ้นมาตีคู่และทำท่าจะแซงทิ้งเขาไป โนแอลมัวแต่มองทางซ้ายเพื่อพารถเข้าข้างทาง จึงมีเพียงปลายหางตาที่เหลือบเห็นโฟร์วีลคันโตเบียดเลนเข้ามาคล้ายมองไม่เห็นรถเขาอย่างไรอย่างนั้น
ประสบการณ์บนหลังอานที่คุ้นเคยมาตั้งแต่สมัยอยู่ปารีสทำให้ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่า หากไม่เบรก เขาชนแน่นอน แต่ถึงเบรก รถก็ไม่หยุด ผมลัพธ์ไม่ต่าง!
โนแอลตัดสินใจในเสี้ยววินาที เขาหักรถไปทางซ้ายเพื่อให้พ้นจากรัศมีของรถใหญ่ บิดเร่งเครื่องพร้อมกับนับในใจ หนึ่ง...สอง...สาม! ด้วยสมรรถนะและเครื่องยนต์กำลังสูงจากอิตาลี ซึ่งใช้เวลาในการเร่งรอบเครื่องไม่เกินสามวินาที ดูคาติจึงออกตัวกระชากรุนแรงทำความเร็วตามที่ผู้ขับขี่ประเคนแรงลงในรถ โนแอลโล่งอกเมื่อพบว่าเขายังมีสติอยู่จนนับได้ถึงสาม ทั้งยังพารถแล่นออกจากสถานการณ์คับขันได้หวุดหวิด โมนากอดเอวเขาแน่นด้วยความตกใจ ชายหนุ่มเหลือบมองหน้าปัดดิจิทัลเรืองแสงในความมืดบอกความเร็วหนึ่งร้อยห้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงแล้วก็เข้าใจ
ทว่ายังไม่ทันหาจังหวะลดความเร็ว รถโฟร์วีลคันเดิมก็ตีคู่ขึ้นมาอีกครั้ง และคราวนี้โนแอลไม่ได้คิดไปเองว่ามันจงใจเบี่ยงกินเลนเข้ามาหาเขา ดูจากที่รถขับส่ายไปมาแล้ว คนขับอาจจะเมาหรือหลับในก็เป็นได้ แต่ส่วนที่แย่ก็คือโฟร์วีลคันนั้นเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น ทั้งยังเบียดชิดเข้ามาจนเกือบจะชนรถเขาแล้ว
โนแอลไม่มีทางเลือก การเบรกตัดทิ้งไปได้เลย ตอนนี้รถเขาวิ่งได้ แต่หยุดไม่ได้!
ครั้นจะเร่งเครื่องเพิ่มความเร็วเพื่อแซงไปก็ไม่ได้ ระยะหักหลบของเขาไม่พ้นหน้าหม้อรถใหญ่แน่นอน หรือจะเลี้ยวออกซ้ายไปเลย เขาก็อยู่ริมทางแล้ว มีเพียงคูตื้นๆที่หญ้าขึ้นเต็มซึ่งกั้นระหว่างทางหลักกับทางคู่ขนานเท่านั้น เขาขี่รถผ่านถนนเส้นนี้ทุกสัปดาห์ที่กลับมาบ้านนครไชยศรี จึงรู้ดีว่านี่จะเป็นถนนช่วงสุดท้ายที่เป็นคูหญ้า
เขาเงยขึ้นมองป้ายบอกทางอันถัดไป รู้ดีว่านั่นเป็นจุดเริ่มต้นเข้าสู่เขตเมือง จะมีแผงเหล็กกั้นข้างทางเพิ่มขึ้น และคูดินจะกลายเป็นคูคอนกรีตสามเหลี่ยมลึกราวครึ่งเมตรแทน หากเขารอจนถึงตอนนั้น...โอกาสจะทำตามที่คิดก็เป็นไปได้ยากขึ้น เขาต้องตัดสินใจ...เดี๋ยวนี้!
ในวินาทีแห่งความเป็นความตายนั้นเอง เมื่อโฟร์วีลไถลเข้ามาเบียดเขาอย่างจงใจอีกครั้ง โนแอลจึงเอี้ยวตัวใช้แขนหนึ่งกอดโมนาไว้ ปล่อยคันเร่งเพื่อให้เครื่องยนต์หยุดส่งแรง แล้วเปลี่ยนเป็นเกียร์หนึ่งกะทันหัน เพื่อฉุดให้รถชะลอช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทั้งคู่คะมำจากความเร็วที่ลดลงกะทันหัน แต่โนแอลไม่สนใจ เขาออกแรงดึงตัวโมนากระโจนข้ามจากตัวรถไปพร้อมกัน ทิ้งตัวลงคูข้างทาง โดยกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน พลิกให้ตัวเองลงกระแทกพื้นก่อน จากนั้นไถลตัวกลิ้งหลุนๆไปตามคูแคบๆนั้นสองสามตลบเพื่อลดแรงเฉื่อยจนหยุดนิ่งได้ในที่สุด
เอี๊ยด! เสียงยางบดกับถนนดังสนั่น ตามด้วยเสียงโครมดังเสียดหู ชายหนุ่มเท้าข้อศอกกับพื้นบังคับตัวเองให้ลืมตามองภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นห่างออกไปราวยี่สิบเมตรด้วยความตกตะลึง เมื่อโฟร์วีลเบียดดูคาติที่ยังวิ่งต่อไปด้วยความเร็วและแรงเฉื่อยจนเสียหลัก เสียงโลหะครูดกันดังสนั่นขณะบิ๊กไบค์คันโตอัดเข้ากับเสาป้ายบอกทางอย่างแรง แล้วโฟร์วีลคันนั้นเร่งเครื่องหนีหายไปอย่างรวดเร็ว
โนแอลไม่สนใจรับรู้ชะตากรรมของรถคู่ใจอีกต่อไป เขาหายใจแรงจนไหล่ไหว เมื่อก้มลงมองผู้หญิงในอ้อมกอดด้วยความเป็นห่วง แม้จากการสำรวจด้วยสายตาจะเห็นว่าเธอปลอดภัยดี แต่...โมนานิ่งเงียบไปจนเขาใจเสีย
“เชรี...คุณเป็นยังไงบ้าง” เขาลุกขึ้นนั่งอย่างยากเย็น หัวไหล่จนถึงต้นแขนขวาปวดหนึบ เขาจึงประคองโมนาด้วยมือซ้าย กัดฟันใช้มือขวาปลดสายรัดถอดหมวกกันน็อกให้ตัวเองและโมนาโยนไว้ข้างๆอย่างไม่ไยดี
“อย่าเงียบอย่างนี้สิเชรี” เขาตบแก้มเธอเบาๆเพื่อเรียกสติด้วยความร้อนใจ แทบจะกลั้นหายใจรอดูปฏิกิริยาจากอีกฝ่าย ใบหน้าเธอซีดเผือด ดวงตากลมโตปิดสนิท ขณะพวงแก้มอิ่มและริมฝีปากแทบไม่ขยับ
วินาทีนั้นยาวนานราวกับนิรันดร์ กว่าเปลือกตาของโมนาจะกระตุกเล็กน้อย แล้วลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า
“โอย...” เสียงครางแผ่วเบาดังจากริมฝีปากบาง ตามด้วยเสียงโวยแหบแห้ง “นี่คุณจะฆ่าฉันเหรอโนแอล”
ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจออกด้วยความโล่งอก พร้อมกับรวบตัวคนในอ้อมแขนเข้ามากอดด้วยความยินดี “ขอบคุณพระเจ้า คุณปลอดภัย เชรี...เมื่อกี้คุณนิ่งเงียบไปแบบนั้น ผมแทบจะเป็นบ้าเลยนะรู้ไหม”
“ไหนว่าเคยขี่บิ๊กไบค์ไง ทำไมขี่รถห่วยอย่างนี้ ฉันงี้ตกใจแทบตาย ตอนคุณเบียดแซงกับโฟร์วีลคันนั้นน่ะ”
โนแอลฟังคำบ่นไปเรื่อย ขณะมือไล่จับแขนโมนาตั้งแต่หัวไหล่ลงมาจนถึงข้อมือทีละข้าง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีสิ่งใดแตกหักเสียหาย เมื่อไม่ได้ยินเจ้าตัวร้องอุทธรณ์ใดๆก็เบาใจว่าแขนเธอไม่มีบาดแผลรุนแรง
“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” โชคดีที่เขาให้เธอสวมเสื้อหนัง จึงช่วยป้องกันร่างกายช่วงบนได้ดีพอสมควร
โมนาดันไหล่เขาออกห่าง พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แต่... “โอ๊ย!” เสียงสูดปากดังขึ้นเมื่อเจ้าตัวแตะมือที่หัวเข่าไล่ลงไปจนถึงข้อเท้าฝั่งขวา “เจ็บข้อเท้าข้างนี้”
“อย่าเพิ่งขยับ ตอนลงคุณอาจจะไม่ทันรู้ตัว เลยกระแทกโดนพื้น ผมว่าอย่างมากก็แค่แพลงแหละ” เขาเพิ่งมีโอกาสได้เหลียวมอง จึงเห็นว่ามีรถสองคันเพิ่งเคลื่อนเข้าจอดชิดคูดิน ทั้งคนขับและผู้โดยสารลงมาเตรียมพร้อมให้ความช่วยเหลือเต็มที่ ขณะบางคนก็กำลังง่วนโทร.เรียกหน่วยกู้ภัยเสียงดังขรมไปหมด
“เป็นอะไรไหมคุณ” เสียงถามเป็นภาษาไทย
โมนาซึ่งนั่งอยู่ข้างๆชิงตอบก่อนเขา “ไม่เป็นอะไรมากค่ะ พี่ช่วยเรียกรถพยาบาลให้หน่อยได้ไหมคะ”
“เรียกแล้วครับ กู้ชีพอยู่ตรงนี้เอง เดี๋ยวก็มา”
“ขึ้นไปอีกนิดก็มีโรงพยาบาลนะเชรี เราโทร.เรียกรถพยาบาลก็ได้” เขาดึงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าเสื้อสูทแล้วก็ถอนใจ “พังซะแล้ว สงสัยคงเพราะกระแทกตอนตกลงพื้น”
โมนาตบกระเป๋าเสื้อหนังหาโทรศัพท์ตัวเองบ้าง แต่กลับไม่พบ “โทรศัพท์ฉันไปไหนก็ไม่รู้”
“ช่างมันเถอะ คุณพอจะเดินไหวไหม ผมจะประคองคุณขึ้นไปข้างบนนั่นก่อน โชคดีที่เป็นคูดินมีหญ้าคลุมนะ เลยนุ่มหน่อย ถ้าเป็นคอนกรีตคงมีกระดูกหักกันบ้างละ” ชายหนุ่มลุกขึ้นสะบัดแขนขา อุ่นใจอยู่บ้างที่ไม่มีส่วนไหนหักเสียหาย นอกจากอาการปวดตึงๆที่ไหล่ขวา เขาย่อตัวลงไปประคองโมนาให้ยืนขึ้นบ้าง
“อย่าทิ้งน้ำหนักที่เท้าขวา ยืนเอียงมาพิงผมไว้นี่” เขาพึมพำบอก
โมนาพยักหน้า เงยขึ้นไปทางบรรดาไทยมุง ก็เห็นชายหนุ่มสองคนกระโดดลงมาในคูเพื่อช่วยเต็มที่ หญิงสาวรีบชี้ขาตัวเอง “ขาขวาคงแพลงนิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวให้เพื่อนประคองขึ้นไปก็ได้ ขอบคุณนะคะ”
โนแอลขำคนหวงตัว มือที่กอดเอวโมนาไว้เผลอดึงเธอมาใกล้ยิ่งขึ้นอย่างหวงแหน เนื้อตัวนุ่มนิ่มในอ้อมแขนบอกให้รู้ว่าที่จริงแล้วเธออ่อนแอและน่าทะนุถนอมเพียงใด ตรงข้ามกับท่าทีแข็งกร้าวและดุดันที่แสดงออกที่สุด
คูหญ้าตื้นๆสูงไม่ถึงเข่าทั้งยังมีทางลาดเพื่อให้ก้าวขึ้นไปง่ายๆ แต่เพราะสะบักสะบอมจากการกระแทกพื้น ทั้งยังกลิ้งไปตามคูเล็กๆโดยมีน้ำหนักของโมนาอยู่ในอ้อมแขนด้วย ทำให้เขาค่อนข้างจะอ่อนล้าพอสมควร เมื่อมาถึงทางลาดเพื่อจะขึ้นจากคู จึงต้องอาศัยรับมือจากบรรดาไทยมุงด้านบนเพื่อรั้งตัวเองขึ้นไป
เพราะโมนาเจ็บเท้าขวา เขาจึงสละแขนซ้ายโอบเอวเธอไว้ มือเดียวที่เหลือว่างจึงเป็นข้างขวา ชายหนุ่มกัดฟันแน่นขณะยื่นมือให้ผู้มีน้ำใจช่วยดึงเขาและประคองโมนาขึ้นมาด้วย อาการเจ็บหน่วงๆที่ไหล่ขวาย่ำแย่หนักขึ้น
โนแอลมองไปทางรถมอเตอร์ไซค์ที่ล้มหมดสภาพอยู่ข้างเสาโลหะด้วยสายตาครุ่นคิด รถของเขาเพิ่งออกจากศูนย์ไม่ถึงสองอาทิตย์ เขาค่อนข้างเชื่อมั่นในความปลอดภัยของรถว่ามันไม่น่าจะขัดข้อง แต่อีกใจก็แย้งว่าแม้ระบบเบรกไม่เคยมีปัญหามาก่อน แต่มันเป็นไปได้เช่นกันที่จะเกิดปัญหาหลังจากใช้งานไประยะหนึ่ง บังเอิญหรือเปล่านะที่คนขับโฟร์วีลคันนั้นเมาหรือหลับในขณะที่รถเฉียดใกล้เขาขนาดนั้น
ชายหนุ่มงำข้อสงสัยไว้เงียบๆ ณ ตอนนี้สิ่งเดียวที่ห่วงก็คือโมนา เขาผิดเองที่พาเธอมาเสี่ยง ทั้งที่โมนาก็บอกแล้วว่าไม่ชอบ ’เนื้อหุ้มเหล็ก’ อย่างนี้
เมื่อรถกู้ภัยมาถึงในอีกไม่กี่นาทีถัดมา เขากับโมนาก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจและคนจากบริษัทประกันภัยมาจัดการลากซากรถไปยังศูนย์บริการตามที่เขาแจ้งความประสงค์
ที่นั่งแคบซึ่งติดอยู่ทางซ้ายและขวาของกระบะมีแค็บนั่งไม่สบายเลย โนแอลกุมมือคนเจ็บพยายามส่งยิ้มให้กำลังใจ โมนาเอนพิงไหล่เขาแล้วหลับตานิ่ง ริมฝีปากเม้มนิดๆ เขารู้ว่าเธอพยายามข่มความเจ็บปวดไม่แสดงออกมา
ชายหนุ่มขบกรามแน่น บอกใครไม่ได้ว่าเห็นอย่างนั้นแล้ว...เขาเจ็บยิ่งกว่า ทั้งที่ต้องทนเห็นโมนาในสภาพนี้ และต้องอยู่กับความรู้สึกผิดที่ว่าทั้งหมด...เขาเองที่เป็นต้นเหตุ!
(จบตอน)
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 พ.ย. 2556, 00:00:21 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 พ.ย. 2556, 00:00:21 น.
จำนวนการเข้าชม : 1687
| << ตอนที่ ๑๘ (ครึ่งแรก) | ตอนที่ ๑๙ >> |
konhin 25 พ.ย. 2556, 00:27:43 น.
โอ้ยย รอด ลุ้นแทบแย่
โอ้ยย รอด ลุ้นแทบแย่
sai 25 พ.ย. 2556, 00:35:17 น.
ใครเนี่ยยยยย ยายแสงดาวหรือนายชัช???
ใครเนี่ยยยยย ยายแสงดาวหรือนายชัช???
นักอ่านเหนียวหนึบ 25 พ.ย. 2556, 01:01:55 น.
โนแอล นายเจ็บแทนโมนา จนลืมความเจ็บตัวเองไปเลยใช่มั้ยยย
หล่อมาก กระชากใจเค้าฟุ่ดๆ ^^
โนแอล นายเจ็บแทนโมนา จนลืมความเจ็บตัวเองไปเลยใช่มั้ยยย
หล่อมาก กระชากใจเค้าฟุ่ดๆ ^^
ree 25 พ.ย. 2556, 01:42:16 น.
จำทะเบียนได้ไหมโนแอล จะได้ตามถูกว่าใครกันที่เล่นกันถึงตายขนาดนี้
จำทะเบียนได้ไหมโนแอล จะได้ตามถูกว่าใครกันที่เล่นกันถึงตายขนาดนี้
lovemuay 25 พ.ย. 2556, 05:41:03 น.
ประเด็นคือ เป้าหมายอยู่ที่ใครกันแน่ โนแอลหรือโมนา หรือทั้งคู่
ประเด็นคือ เป้าหมายอยู่ที่ใครกันแน่ โนแอลหรือโมนา หรือทั้งคู่
sumitt 25 พ.ย. 2556, 06:26:17 น.
เฮ้อ!!!ดีแล้วไม่เป็นอะไรมาก
เฮ้อ!!!ดีแล้วไม่เป็นอะไรมาก
Zephyr 25 พ.ย. 2556, 09:25:12 น.
เอะ นายก็เจ็บนะ โนแอล
ห่วงโมนามาก อย่าลืมห่วงตัวเองด้วยอ่ะ
ใครกันที่ทำแบบนี้ เป้าหมายคนเดียวรึทั้งคู่
แสงดาวป่ะนี่ นายชัชไม่น่าจะมีเงินจ้างทำไรแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
ปล เสียดายดูคาติ อ่ะ มันแพง
เอะ นายก็เจ็บนะ โนแอล
ห่วงโมนามาก อย่าลืมห่วงตัวเองด้วยอ่ะ
ใครกันที่ทำแบบนี้ เป้าหมายคนเดียวรึทั้งคู่
แสงดาวป่ะนี่ นายชัชไม่น่าจะมีเงินจ้างทำไรแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
ปล เสียดายดูคาติ อ่ะ มันแพง
goldensun 25 พ.ย. 2556, 12:20:05 น.
พาโมนาเที่ยวแบบไม่ได้วางแผนแบบนี้ แสดงว่าฝั่งตรงข้าม ต้องตามตลอดสิ ถึงหาทางเจาะน้ำมันเบรคได้ คราวนี้ คงได้ระวังตัวกันเต็มที่ ว่าแต่มีเวลาดูทะเบียนรถรึเปล่า แล้วจะได้ตัวคนคิดร้ายมั้ย
พาโมนาเที่ยวแบบไม่ได้วางแผนแบบนี้ แสดงว่าฝั่งตรงข้าม ต้องตามตลอดสิ ถึงหาทางเจาะน้ำมันเบรคได้ คราวนี้ คงได้ระวังตัวกันเต็มที่ ว่าแต่มีเวลาดูทะเบียนรถรึเปล่า แล้วจะได้ตัวคนคิดร้ายมั้ย