♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน

เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!



ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด

แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย

แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า

เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...



นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป

เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า

ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ

แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ

กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง



โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน

เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง



ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ

โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ

อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ

และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง

หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด


เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์

จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ

เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย



ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย

ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ

(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )

ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด

ตอน: ตอนที่ ๒๐ (ครึ่งแรก)

แม้จะเป็นวันหยุดแรกของช่วงเทศกาล และร่างกายก็เพิ่งได้รับความกระทบกระเทือนทั้งภายนอกภายใน แต่เพียงสิบนาฬิกาของเช้าวันเสาร์ถัดมา โมนาก็หลับต่อไม่ไหว ไม่ว่าจะพยายามพลิกตัวยังไง ประสาทก็ตื่นโพลงเกินกว่าจะยอมนอนต่อ สุดท้ายเธอจึงโขยกเขยกออกมาที่ครัวเพื่อหาน้ำเปล่าสองแก้วดื่มก่อนแปรงฟันตามสูตรลดความอ้วนที่อ่านมาจากอินเทอร์เน็ต แล้วใครอีกคนก็เดินหน้ายุ่งหัวฟูออกมาจากห้องนอนในสภาพยับเยินพอกัน

“โนแอล ทำไมหน้าตาเป็นอย่างนั้นล่ะ” โมนาวางแก้วน้ำ หัวเราะคิกคัก

ใบหน้างัวเงียเพิ่งตื่นนอนของชายหนุ่มบุ้ยหน้าไปทางหัวไหล่ขวา “มันบวมหรืออักเสบก็ไม่รู้ ยกมือไม่ขึ้นเลย”

“ไปให้หมอดูอีกทีไหม” คนเจ็บขากระโดดขาเดียว ก้าวพรวดมาหาอีกฝ่าย

ชายหนุ่มเขม้นตาสำรวจเธอแล้วส่ายหน้า “คุณไปล้างหน้าเลย แล้วมาช่วยผม” คุณชายเจ้าสำอางสั่งดื้อๆ

“ตลกละโนแอล ฉันไม่ใช่สาวใช้ประจำตัวคุณนะ”

ดวงตาสีน้ำเงินแกมฟ้ากะพริบปริบ แล้วโนแอลก็ใช้มือซ้ายเอื้อมมาคว้ามือเธอไปจับไว้พร้อมกับอ้อน “ช่วยหน่อยนะเชรี ผมยกแขนไม่ไหวจริงๆ น้า...”

โมนารีบผลักแก้มอีกฝ่ายออกห่าง อุบอิบเสียงเขียว “ไม่ต้องมาอ้อนวอนแถวนี้เลย ฟันก็ไม่แปรง เหม็น!”

“แต่ยังหล่อนะ”

“สำหรับคนอื่นน่ะใช่ แต่เสียใจ ฉันเห็นหน้าหล่อๆของคุณจนชินแล้ว ตอนนี้คุณหน้าตาธรรมดามาก ขอบอก”

“ธรรมดาก็ไม่เป็นไร แค่คุณชอบก็พอแล้ว” มือแข็งแรงเปลี่ยนมารุนหลังหญิงสาวแทน ไม่เปิดโอกาสให้เธอเถียง “ไปล้างหน้าเร็วเข้า จะได้มาช่วยผมล้างหน้าบ้าง”

“ฉันเป็นดอกเตอร์นะโนแอล ไม่ใช่เด็กป.สาม ถึงจะเชื่อว่าคุณใช้มือซ้ายข้างเดียวดูแลตัวเองไม่ได้น่ะ” โมนาสะบัดแขนเขาออกจากบ่า แล้วกระโดดหย็องแหย็งออกห่าง เชิดหน้าตอบโต้อย่างรู้ทัน

“สอนไม่จำเลยนะเชรี ผู้หญิงน่ะบางครั้งต้องแกล้งรู้ไม่ทันบ้างสิ ผมอุตส่าห์เปิดโอกาสให้คุณได้ใกล้ชิดกับผมแท้ๆนะ ไม่รู้จักคว้าไว้บ้างเลย”

“ก็แล้วทำไมฉันจะต้องอยากใกล้ชิดคุณด้วยล่ะ” โมนาไม่รู้ตัวสักนิดว่าขณะโวยประโยคนี้ เสียงเธอเบากว่าปกติ ทั้งใบหน้ายังเริ่มแปรเป็นสีก่ำขึ้นทีละนิดด้วย

“คำตอบจะเป็นอะไรก็ช่าง ไม่ต้องไปหาเหตุผลให้มันหรอก รู้แค่ว่าผมต้องการให้คุณช่วยดูแลผมก็พอแล้ว” จอมเผด็จใช้มือข้างดีรุนหลังโมนาเข้าห้องน้ำ “รีบแปรงฟันเร็วเข้า จะได้ไปช่วยผมแปรงฟัน ล้างหน้า แล้วก็โกนหนวด!”

คนเจ็บแขนกับคนเจ็บขาก็ผลัดกันออกฤทธิ์แกล้งกันไปมา โวยวายเสียงขรมปนกันไปหมด ทั้งยังขืนตัวไว้บ้างรั้งแขนไว้บ้างเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสมใจง่ายนัก

หญิงสาวมัวแต่สะบัดตัว หัวเราะคิกคักเมื่อถูกแหย่ถูกแกล้ง จนลืมคิดไปเสียสนิทว่าโนแอลเพิ่งพูดออกจากปากอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการเหตุผลใดๆสำหรับการ ‘เปิดโอกาส’ ครั้งนี้ แบบเดียวกับที่เขาเคยบอกไว้ว่า ไม่ต้องใช้เหตุผล เวลาเป็นเรื่องของ...ความรัก!



กว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจทั้งการช่วยล้างหน้าและโกนหนวดตามที่ชายหนุ่มย้ำว่าจงใจ ‘เปิดโอกาส’ ให้โมนาได้ใกล้ชิดตัวเอง ก็เป็นเวลาเกือบสิบเอ็ดนาฬิกา แทนที่จะทำอาหารเช้ารับประทาน สองหนุ่มสาวจึงรองท้องด้วยซีเรียลถ้วยเล็กๆคนละชาม ก่อนจะไปห้างทานอาหารกลางวันและซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ไปพร้อมๆกันเลย

หลังจากพาโมนาโขยกเขยกลงลิฟต์มาเรียกแท็กซี่ไปส่งยังห้างสรรพสินค้ากลางเมือง เขาก็ยืมรถเข็นของทางห้างเข็นพาโมนาไปแจ้งระงับซิมของโทรศัพท์เครื่องเก่า จากนั้นหาซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่แทนเครื่องที่หายไป ส่วนของเขาก็เสียหายใช้การไม่ได้เพราะกระแทกพื้น

“คุณเลือกสิ คุณใช้รุ่นไหน ผมก็จะใช้รุ่นเดียวกันแหละ และเพื่อเป็นการชดใช้ ผมจะเป็นสปอนเซอร์ซื้อให้คุณเอง” โนแอลหย่อนสะโพกลงบนที่เท้าแขนแบบหมิ่นๆ พลางเอื้อมมือไปเท้าก้านโลหะติดกับพนักด้านหลังเพื่อทรงตัว

“ขาคุณก็ไม่ได้เจ็บนะโนแอล ลุกไปเลย ไม่ต้องมาเบียด ฉันอึดอัด” โมนาตวัดตาค้อนใส่คนตัวโต เมื่อเห็นเขาไม่ขยับจึงใช้ไหล่ดันอีกฝ่ายกะให้เขาหล่นจากที่เท้าแขน

“คนเขาอยากอยู่ใกล้ จะได้ช่วยเลือกโทรศัพท์บ้าง แค่นี้ก็ไม่เข้าใจหรือไงเนี่ย” โนแอลบ่นกระปอดกระแปด แต่ก็ยอมลุกขึ้นไปยืนอยู่ข้างๆดังเดิมแต่โดยดี

โมนาเห็นจากหางตาว่าพนักงานที่หน้าเคาน์เตอร์แอบยิ้ม แถมยังหันไปสะกิดคนข้างๆกระซิบกระซาบกัน บุ้ยปากมาทางเธอ แล้วก็หัวเราะอมยิ้มตามๆกันไปอีกด้วย ปกติเวลาเจอเหตุการณ์อย่างนี้โมนาก็แค่ยิ้มรับทำท่าเหนือกว่าแม่พวกสาวๆที่มองมาด้วยความอิจฉา แต่แปลก...ทำไมวันนี้ใบหน้าเธอกลับร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก

หญิงสาวใช้ข้อศอกกระทุ้งคนที่ยืนทำหน้าเป็นอยู่ข้างๆเพื่อปรามให้เขา ‘แสดง’ น้อยๆหน่อย แต่ดูเหมือนยิ่งว่าจะกลายเป็นยิ่งยุ เพราะโนแอลหวานออกสื่อหนักกว่าเก่า

เมื่อเธอเลือกโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดได้สองเครื่อง รวมถึงอุปกรณ์ต่อพ่วงและกรอบอีกสารพัด โนแอลก็ทำให้เธอถูกอิจฉาอีกคำรบ เมื่อเขาควักบัตรเครดิตออกมาส่งให้พนักงานแล้วสั่ง “เอาทั้งหมดนี่เลยครับ” เมื่อพนักงานแยกไปทำรายการแล้ว เขาจึงก้มตัวลงมาจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับเธอ “คุณอยากได้สีขาวหรือดำ ผมให้คุณเลือกก่อน”

โมนาหยิกแขนอีกฝ่ายด้วยความหมั่นไส้ “ไม่มีใครอยู่แล้ว ไม่ต้องเล่นบทคู่รักแสนดีแล้วคู้น อีกอย่างที่นี่ไม่ใช่บริษัท ลืมแล้วหรือไง ไม่ต้องทำให้ใครๆอิจฉาฉันก็ได้”

“ไม่เป็นไร ผมแถมให้ ถือเป็นการชดเชยที่ทำให้คุณเจ็บตัวละกัน” เขายักคิ้วล้อเลียน เสหันไปหยิบกรอบมือถือหลายอันมาส่งให้โมนา “นี่ก็สวยนะ ไม่เอาไปไว้สลับเปลี่ยนอีกเหรอ”

“พอแล้วค่ะ ที่คุณเลือกๆไปเมื่อกี้ก็หลายอันแล้ว กว่าจะใช้ครบทุกอันคงอีกนาน ซื้อไปเยอะๆก็เปลืองเงินเปล่าๆ อีกอย่าง...ไอ้เครื่องที่หายไปของฉันน่ะ มันเป็นเวอร์ทูแอซ์ตา ราคาแพงกว่านี้สิบเท่า ชดเชยยังไงก็ไม่เทียบเท่ากันหรอก เพราะฉะนั้น...เลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้ว”

“เฮ้ย! พูดถึงชดเชยแล้วนึกได้เลย แอร์เมสคุณยังอยู่ในกล่องท้ายรถนี่นา ประกันบอกว่าลากรถเข้าศูนย์ให้แล้ว เดี๋ยวซื้อโทรศัพท์เสร็จ แวะไปที่ศูนย์ดูคาติเอากระเป๋าคืนกันไหม” ชายหนุ่มหน้าตื่นเป็นกังวล

“วันนี้วันหยุด ไม่มีใครทำงานแล้ว ไปก็เสียเที่ยวเปล่า ไม่มีคนเปิดประตูให้คุณเข้าไปเอาหรอก ช่างมันเถอะ”

เมื่อพนักงานส่งถุงใส่สินค้าให้ โนแอลรับมาคล้องไว้กับด้ามรถเข็นแล้วจึงพาหญิงสาวออกจากร้าน

“คุณไม่ห่วงกระเป๋าหรือ” เขาถามเมื่ออยู่ด้วยกันลำพังอีกครั้ง

“เราไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะไปทำอะไรแบบนั้น ของฉันฉันก็ห่วงนะ ถ้ามันหายไปก็คงเสียดายมาก แต่หลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อคืน ฉันคิดว่าไม่มีสิ่งไหนสำคัญเท่าตัวเราหรอก ฉันไม่ยอมให้กระเป๋าใบนึงมีค่ามากกว่าคนเจ็บสองคนเด็ดขาด"

คำตอบนั้นเป็นผลให้โนแอลเผยอยิ้มอย่างอดไม่ได้ เขาไม่ได้หยุดเข็นรถ แต่ก้มลงมากระซิบบอกหญิงสาวแผ่วเบา “รู้ไหมเชรี...คุณเป็น a woman to love ผู้หญิงที่เกิดมาเพื่อที่จะได้รับความรัก ไม่มีใครหรอกที่รู้จักคุณ แล้วจะห้ามใจไม่รักคุณได้สำเร็จ”

โมนาหัวเราะคิกราวกับได้ฟังเรื่องที่น่าขันที่สุดในโลก “ลูกน้องฉันคงไม่ได้คิดแบบคุณแน่ๆค่ะ”

“นั่นเป็นเพราะพวกเขายังไม่ได้ ‘รู้จัก’ คุณเหมือนอย่างที่ผมรู้จักต่างหาก” ชายหนุ่มแย้งพลางยืดตัวตรง

“ว่ากันตามตรง ฉันก็ไม่อยากให้ใครมารักหรอก พวกลูกน้องน่ะกลัวฉันเลยก็ยิ่งดี เขาจะได้ไม่กล้าทำผิด”

“ตรรกะประหลาดอีกแล้ว” โนแอลส่ายหน้าระอา ทว่ายังไม่ทันได้เปิดฉากแย้งกันต่อ ใครคนหนึ่งก็ปราดเข้ามาจากทางด้านหลัง ยืนขวางอยู่หน้ารถด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“โม! นี่คุณไปทำอะไรมาน่ะ” เจ้าของเสียงคือชัชวินนั่นเอง สีหน้าเขาเป็นเดือดเป็นร้อนชัดเจน ชายหนุ่มย่อตัวลงแตะปลายนิ้วลงที่ผ้าพันข้อเท้าสีเขียวอ่อนแผ่วเบา แล้วเงยขึ้นคาดคั้นคำตอบ “เกิดอะไรขึ้นหรือโม บอกผมสิ”

โมนาชะงักไปเสี้ยววินาที ก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่าทีผ่อนคลาย “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ประสบอุบัติเหตุนิดหน่อย”

“เมื่อไหร่” คำถามต่อมากระชั้นแทบไม่หายใจ

“เมื่อคืนค่ะ”

ชัชวินกำมือแน่นระงับอารมณ์เต็มที่ เขาตวัดสายตาขึ้นมองโมนา ก่อนจะเลื่อนไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่เบื้องหลัง แววตามีร่องรอยของความโกรธเกรี้ยวชัดเจน

“ดูเหมือนคุณจะผิดหวังนะคะ” โมนาหยัน

“ผมโกรธคนที่มันทำกับคุณอย่างนี้ต่างหาก”

“ฉันยังไม่ได้เล่าให้คุณฟังเลยว่าอุบัติเหตุเกิดขึ้นยังไง ไม่คิดว่าฉันแค่ตกบันไดหรือหกล้มบ้างหรือคะ” โมนาย้อนถามด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ ดวงตาจับจ้องอีกฝ่ายเขม็ง

"ลาออกจากบริษัทซะโม อย่ารอจนเรื่องมันรุนแรงไปกว่านี้แล้วเราทุกคนจะต้องเสียใจ” ชัชวินดึงมือเธอไปกุมไว้แล้วบีบแรงๆ “เชื่อผมนะโม คนที่ทำเรื่องนี้มันไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ”

“คุณรู้ใช่ไหมคะว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้”

“อย่าบังคับให้ผมพูดไปมากกว่านี้เลยโม แค่นี้มันก็อันตรายสำหรับคุณมากพอแล้ว” ชัชวินผุดลุกขึ้นยืน ประสานสายตากับเจ้านาย “ถ้าคุณแคร์โมอย่างที่เพียรแสดงออกอยู่ตลอดเวลาจริงๆ อย่าให้เธอไปทำงานที่บริษัทอีก”

เขาทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วชัชวินก็ก้าวพรวดๆแยกไปอีกทางหนึ่ง ลับกายหายไปอย่างรวดเร็ว

โมนาเอี้ยวตัวแหงนขึ้นไปสบตาโนแอลเงียบๆ ทั้งคู่ต่างมีคำถามมากมายวิ่งวุ่นอยู่ในหัว แตกต่างกันไปคนละทาง ล้วนแล้วแต่ไม่มีคำตอบที่เข้าใจได้เลยสักข้อ!

(จบครึ่งแรก)



สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 พ.ย. 2556, 00:02:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 พ.ย. 2556, 00:25:26 น.

จำนวนการเข้าชม : 1776





<< ตอนที่ ๑๙   ตอนที่ ๒๐ (๗๕%) >>
Zephyr 27 พ.ย. 2556, 01:33:57 น.
หวังดีจริง รึ ละคร จ้ะ ตาชัช
เค้าคิดอย่างแรก ละคร แต่มันก็มีตงิดๆ ว่าเหมือนชัชจะไม่ได้อยากให้ทำกะโมขนาดนี้
แต่แหม โนแอลเริ่มหลุดมาดทีละน้อยๆๆ
โมนาก็เริ่มหวั่นไหวเล็กๆ
มันจะเริ่มจูนกันติดละนะ
วีดดดดดดดดดดดดดดดดดวิ้วววววววว


นักอ่านเหนียวหนึบ 27 พ.ย. 2556, 02:03:52 น.
นายชัช นายคงเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้วสินะ!!!!
หวังว่านายจะเป็นลูกผู้ชายพอน้าาาา
โมนา ชั้นว่าต่อมด้านการมีแฟนของเธอคงเสื่อมไปมากๆๆ แล้วละ โนแอลรุกขนาดนี้เธอยังไม่รู้สึกตัวอีก
หึ่ยๆๆ แต่ก็ดี จะได้หวานนานๆๆ


konhin 27 พ.ย. 2556, 04:54:27 น.
แหม เค้ากำลังหวานกัน นายชัชขัดจังหวะอยู่ได้


Liez 27 พ.ย. 2556, 12:34:38 น.
กรี๊ด โนแอล ของเค้า
เชรี ถ้าเธอเล่นตัวอยู่ละก็ ....
เค้าขอนะ :))))


goldensun 27 พ.ย. 2556, 23:12:02 น.
โนแอลเริ่มจีบแล้ว โมนาก็เขินรับซะด้วย แต่ก็ยังเลี่ยงไปเลี่ยงมาอยู่
แต่ชัชสิ ห่วงจริงหรือรู้ว่าความผิดใกล้ถึงตัวทุกที
หรือโกงแต่ไม่อยากให้เจ็บหรือตาย


ree 28 พ.ย. 2556, 09:37:35 น.
ทำไมไม่คุยกันน้อ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account