♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๒๐ (จบตอน)
โนแอลไม่อยากให้บรรยากาศหดหู่จึงรีบรับมุกด้วยการทำสีหน้าเจ้าเล่ห์เพื่อให้เธอลืมความเศร้า “เคล็ดลับเหรอ...ก็ต้องมีบ้างแหละ” เจ้าของเรื่องอุบไต๋ “ถ้าอยากให้เล่าก็ต้องแลกกัน ความลับแลกความลับไงล่ะ”
“แหม...แค่ได้ยินข้อเสนอของคุณ ฉันก็พอจะเดาได้แล้วว่าคุณคงต้องมีทักษะการต่อรองที่เก่งมากๆ จนผู้ใหญ่ทางโน้นเห็นแววแน่นอนเลย”
“ผิด! ผมเรียนจบช้า กว่าจะเข้าทำงานในบริษัทก็ตอนเข้าเบญจเพศพอดี ทีแรกลียองไม่อยากรับผมหรอก แต่เพราะผมเสนอว่าจะช่วยทำแผนประชาสัมพันธ์บริษัทให้ฟรี เขาจึงตอบตกลง ผมเริ่มงานด้วยตำแหน่งพนักงานขาย ทำได้ไม่ถึงเดือน อยู่ดีๆซีอีโอก็เรียกผมเข้าไปพบ เอมิเลียถามผมว่าอะไรคือเป้าหมายในการทำงานของผม พอผมตอบว่าตำแหน่งซีอีโอของเธอ วันรุ่งขึ้นผมก็ได้ย้ายมาเป็นพีเอ[1]ของเอมิเลีย แล้ว...เราก็เริ่มต้นเดตกันตั้งแต่ตอนนั้น”
“หา! นี่อย่าบอกนะว่าตำแหน่งนี้คุณได้มาเพราะเอาตัวเข้าแลกน่ะ” โมนาขัดขึ้นด้วยท่าทางตกใจ
“เอมิเลียตั้งใจ ‘สอนงาน’ ผมทุกเรื่อง เราเข้ากันได้ดี แทบไม่เคยทะเลาะกันเลย ผมเรียนรู้งานของเธอทุกอย่าง จนวันนึงเราก็เลิกกัน ง่ายเหมือนกับตอนที่เริ่มเดตกันเลยละ”
“ตอนนั้นคุณเจอกับคุณขิมหรือยัง”
“ยัง ผมเพิ่งเจอขิม หลังเลิกกับเอมิเลีย ขิมทำให้ผมตัดสินใจเลิกทำอาชีพเสริม ผมอยากมีงานการที่มั่นคงเพื่อจะได้เลี้ยงดูครอบครัว เอมิเลียเลื่อนให้ผมเป็นผู้อำนวยการฝ่ายขายเป็นสิ่งสุดท้าย ก่อนจะออกจากบริษัทในเดือนถัดมา มีซีอีโอมาคั่นเวลาชั่วคราว แล้วสามปีต่อจากนั้นผมก็ได้เป็นซีอีโอของลียองฝรั่งเศส”
“หา! เป็นซีอีโอมันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ”
“เมื่อคุณมีทักษะพร้อม มีความสามารถเพียงพอ มีสายตามองเห็นโอกาสที่คอยอยู่ รู้จักใช้อำนาจ กล้าตัดสินใจ แก้ปัญหาเป็น มีบารมีมากพอ ก็ไม่มีอะไรจะขวางคุณกับตำแหน่งที่เหมาะสมได้หรอก ผมดูแลลียองฝรั่งเศสได้สองปีก็ถูกส่งมาที่นี่ มาเจอคุณ...”
“ฉันนึกว่ามีแต่ผู้หญิงที่ใช้ความสวยเป็นบันไดไต่เต้าเพื่อการงาน เพิ่งรู้ว่าผู้ชายก็ใช้ความหล่อทำแบบเดียวกันได้ด้วย” โมนาเสียดายลึกๆในใจ อาชีพเสริมของโนแอลคือการเป็น ‘เพื่อนเที่ยว’ ของเจ้านายนี่เอง เขาจึงก้าวหน้าเร็วขนาดนี้ หญิงสาวนึกถึงข้าวของแพงๆที่เขาใช้ติดตัวแล้วยิ่งห่อเหี่ยว ของพวกนั้นคงเป็น ‘บรรณาการ’ จากบรรดาลูกค้าของเขา มิน่า...เขาเคยพูดทำนองไม่ถนัดเลือกว่าผู้หญิงควรใส่อะไร ท่าทางเขาคงถนัดแต่ ‘ถอด’ ละมั้ง!
โนแอลเลื่อนจานของหวานมาตรงหน้าเธอ “ในสายตาคุณ ผมดูสิ้นไร้หนทางขนาดนั้นเลยเหรอ”
โมนาฝืนยิ้มอย่างเสียไม่ได้ “ฉันรู้ว่าคุณเก่ง ฉลาด รอบคอบ แล้วก็เจ้าเล่ห์ด้วย เพียงแต่ว่าบันไดขั้นแรกของคุณสง่างามน้อยไปหน่อย นี่ถ้าคุณใช้ความสามารถเข้าชนอย่างเดียว มันคงให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป”
“ผมก็ใช้ความสามารถของผมนี่ ไม่ได้ไปโกงใครเขามาสักหน่อย” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว
“เอาเหอะ มันเป็นชีวิตของคุณนี่ ฉันไม่บังอาจไปวิจารณ์หรอก” โมนารีบสรุปตัดตอน ไม่อยากให้บรรยากาศที่กำลังสนุกกลายเป็นจืดกร่อยไปแทน
“เอาละ...ผมเล่าเรื่องผมแล้ว ความลับของคุณล่ะ”
หญิงสาวพยายามฝืนยิ้ม ปรับอารมณ์ให้ร่าเริงที่สุดเท่าที่จะทำได้ “อืม...เอาเรื่องไหนดี หลังจบปริญญาตรีที่เมืองไทย ฉันก็ไปเรียนต่อที่อเมริกาจนจบปริญญาเอก ตอนคุณจบตรี ฉันเป็นดอกเตอร์แล้วนะ” โมนาเห็นสีหน้าระอาปนหมั่นไส้ของคนฟัง จึงหัวเราะนิดๆอย่างฝืดเฝื่อนก่อนเล่าต่อ “หลังเรียนจบฉันกลับมาทำงานที่...” เธอเอ่ยชื่อองค์กรด้านการเงินอันดับต้นๆของโลก “แล้วรุ่นพี่ที่รู้จักคนนึง ก็ชวนฉันย้ายมากินตำแหน่งใหญ่ขึ้นที่ลียองเมื่อสองปีก่อน”
“มันเป็นความลับที่ไหนเนี่ย ผมเรียกแฟ้มประวัติพนักงานมาดู ก็รู้เรื่องที่คุณเล่าหมดแล้ว”
“ความจริงมันต้องเป็นความลับนะ เพราะฉันไม่ได้เปิดเผยให้ใครรู้ การที่คุณไปรู้มาเองเพราะอภิสิทธิ์จากการเป็นซีอีโอ มันไม่ใช่ส่วนที่ฉันต้องรับรู้นี่นา”
“คุณเฉโก ขี้โกงชัดๆ!” ท่าทางเขาเหมือนพร้อมจะลุกขึ้นเต้นหรับๆ กระทืบบาทตวาดอึง
โมนาสลัดความรู้สึกอื่นทิ้ง จดจ่อกับความสุขตรงหน้าแทน เธอลอยหน้ารับถ้อยคำประณามด้วยท่าทีชื่นบาน ดื่มไวน์หมดแก้ว แล้วหยิบขวดมาจะรินเพิ่ม ทว่า... “อ้าว...ทำไมหมดเร็วจัง”
“ก็คุณเล่นรินแก้วต่อแก้วนี่นา นี่ยังจะดื่มอีกเหรอ พอก่อนดีไหม เดี๋ยวก็อยู่ไม่ถึงตอนเคานท์ดาวน์กันพอดี”
“ไหวสิ แค่นี้เอง สบายมาก” คนพูดตาฉ่ำปรือ แต่ยังพยักหน้าแข็งขัน
โนแอลยักไหล่ “โอเคๆ เดี๋ยวผมลงไปซื้อไวน์มาเพิ่มละกัน โชคดีนะที่คอนโดอยู่ตรงข้ามฟู้ดแลนด์ ไม่งั้นผมกับคุณคงอดตายแหงๆ”
หญิงสาวเอนพิงพนักโซฟา ยกมือขึ้นชูนิ้วโป้ง “เยี่ยมเลย รีบไปรีบมานะโนแอล จะได้ต่อเนื่อง มาให้ฉันสัมภาษณ์ต่อด้วย กำลังสนุกเชียว”
“อยู่ห้องคนเดียว อย่าเดินมากนักล่ะ เดี๋ยวขาไม่หายกันพอดี อยากได้อะไร เดี๋ยวผมกลับมา แล้วผมหยิบให้ โอเคไหม” ผู้คุมย้ำ คอยจนหญิงสาวพยักหน้ารับคำ แล้วจึงหยิบแจ๊คเก็ตเนื้อบางติดมือออกจากห้องพักไปตามลำพัง
อีกยี่สิบนาทีถัดมา โนแอลก็กลับมาพร้อมกับถุงกระดาษห่อไวน์สองขวด แต่เมื่อไขกุญแจเข้ามาในห้องกลับพบว่าโมนาซุกตัวหลับพับอยู่ที่โซฟาไปแล้ว ทั้งที่ยังเหลือเวลาอีกตั้งเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาก้าวข้ามวันสู่ปีใหม่
โนแอลส่ายหน้าด้วยความเอื้อเอ็นดู เขาหาผ้านวมมาคลุมให้โมนาอย่างอ่อนโยน จากนั้นนั่งลงข้างๆคนหลับ แล้วเปิดไวน์ขวดใหม่มานั่งจิบพร้อมกับดูรายการฉลองบนหน้าโทรทัศน์ไปพลาง จวบกระทั่งเสียงนับถอยหลังเพื่อก้าวเข้าสู่ศักราชใหม่จบลง ชายหนุ่มจึงยกแก้วไวน์ชูขึ้นในอากาศ แล้วหันมามองเจ้าของห้องด้วยสายตาเปี่ยมความหมาย
“สวัสดีปีใหม่เชรี แม่คนความรู้สึกช้า” ตอนท้ายเขาหัวเราะในคอ พลางโคลงศีรษะอย่างขันๆ บ่นพึมพำแผ่วเบา “พูดตรงก็แล้ว อ้อมค้อมก็แล้ว ยังไม่เข้าใจอีก สงสัย...”
โนแอลวางแก้วไวน์ไว้บนโต๊ะ แล้วเท้ามือลงบนพนักโซฟา โน้มใบหน้าลงมาจนริมฝีปากเกือบจะสัมผัสโดนพวงแก้มหญิงสาว แต่แล้วเมื่อระลึกถึงความเหมาะสม เขาก็ชะงักและถอยมานั่งตัวตรง
ชายหนุ่มเสยผมด้วยความเคยชิน เอียงศีรษะพินิจใบหน้าอิ่มของคนหลับทีละส่วนทั้งปากแก้มคิ้วคาง แล้วจู่ๆใบหน้าเขาก็ร้อนฉ่าแปลกๆ ขณะเปลี่ยนมาใช้หลังนิ้วไล้ไปบนใบหน้าโมนาด้วยกิริยานุ่มนวล ย้ำคำเดิมที่พูดไปแล้ว
“ผมไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วเชรี ผมอยากเป็นอะไรที่มากกว่านั้น”
[1] PA ย่อมาจาก Personal Assistant ในบริษัทข้ามชาติ นิยมใช้คำนี้ มากกว่าเลขาฯ
(จบตอน)
กราบขอบคุณทุกๆคนค่ะ ตอนที่แล้วมีคนชอบตั้ง 33 คน
ชื่นใจจริงๆ ^____________________________^
ตอนนี้...ใครแอบอมยิ้ม กดไล้ค์ให้เค้าอีกนะคะ
สิริณจะได้ปลื้มเปรมต่อเนื่อง
ช่วงนี้พักเรื่องงานก่อน พระ-นางฉลองปีใหม่อยู่
ไว้หลังปีใหม่(ของในเรื่อง) แล้วค่อยมาเครียดเรื่องจับคนร้ายกันต่อเนอะ อิอิ
“แหม...แค่ได้ยินข้อเสนอของคุณ ฉันก็พอจะเดาได้แล้วว่าคุณคงต้องมีทักษะการต่อรองที่เก่งมากๆ จนผู้ใหญ่ทางโน้นเห็นแววแน่นอนเลย”
“ผิด! ผมเรียนจบช้า กว่าจะเข้าทำงานในบริษัทก็ตอนเข้าเบญจเพศพอดี ทีแรกลียองไม่อยากรับผมหรอก แต่เพราะผมเสนอว่าจะช่วยทำแผนประชาสัมพันธ์บริษัทให้ฟรี เขาจึงตอบตกลง ผมเริ่มงานด้วยตำแหน่งพนักงานขาย ทำได้ไม่ถึงเดือน อยู่ดีๆซีอีโอก็เรียกผมเข้าไปพบ เอมิเลียถามผมว่าอะไรคือเป้าหมายในการทำงานของผม พอผมตอบว่าตำแหน่งซีอีโอของเธอ วันรุ่งขึ้นผมก็ได้ย้ายมาเป็นพีเอ[1]ของเอมิเลีย แล้ว...เราก็เริ่มต้นเดตกันตั้งแต่ตอนนั้น”
“หา! นี่อย่าบอกนะว่าตำแหน่งนี้คุณได้มาเพราะเอาตัวเข้าแลกน่ะ” โมนาขัดขึ้นด้วยท่าทางตกใจ
“เอมิเลียตั้งใจ ‘สอนงาน’ ผมทุกเรื่อง เราเข้ากันได้ดี แทบไม่เคยทะเลาะกันเลย ผมเรียนรู้งานของเธอทุกอย่าง จนวันนึงเราก็เลิกกัน ง่ายเหมือนกับตอนที่เริ่มเดตกันเลยละ”
“ตอนนั้นคุณเจอกับคุณขิมหรือยัง”
“ยัง ผมเพิ่งเจอขิม หลังเลิกกับเอมิเลีย ขิมทำให้ผมตัดสินใจเลิกทำอาชีพเสริม ผมอยากมีงานการที่มั่นคงเพื่อจะได้เลี้ยงดูครอบครัว เอมิเลียเลื่อนให้ผมเป็นผู้อำนวยการฝ่ายขายเป็นสิ่งสุดท้าย ก่อนจะออกจากบริษัทในเดือนถัดมา มีซีอีโอมาคั่นเวลาชั่วคราว แล้วสามปีต่อจากนั้นผมก็ได้เป็นซีอีโอของลียองฝรั่งเศส”
“หา! เป็นซีอีโอมันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ”
“เมื่อคุณมีทักษะพร้อม มีความสามารถเพียงพอ มีสายตามองเห็นโอกาสที่คอยอยู่ รู้จักใช้อำนาจ กล้าตัดสินใจ แก้ปัญหาเป็น มีบารมีมากพอ ก็ไม่มีอะไรจะขวางคุณกับตำแหน่งที่เหมาะสมได้หรอก ผมดูแลลียองฝรั่งเศสได้สองปีก็ถูกส่งมาที่นี่ มาเจอคุณ...”
“ฉันนึกว่ามีแต่ผู้หญิงที่ใช้ความสวยเป็นบันไดไต่เต้าเพื่อการงาน เพิ่งรู้ว่าผู้ชายก็ใช้ความหล่อทำแบบเดียวกันได้ด้วย” โมนาเสียดายลึกๆในใจ อาชีพเสริมของโนแอลคือการเป็น ‘เพื่อนเที่ยว’ ของเจ้านายนี่เอง เขาจึงก้าวหน้าเร็วขนาดนี้ หญิงสาวนึกถึงข้าวของแพงๆที่เขาใช้ติดตัวแล้วยิ่งห่อเหี่ยว ของพวกนั้นคงเป็น ‘บรรณาการ’ จากบรรดาลูกค้าของเขา มิน่า...เขาเคยพูดทำนองไม่ถนัดเลือกว่าผู้หญิงควรใส่อะไร ท่าทางเขาคงถนัดแต่ ‘ถอด’ ละมั้ง!
โนแอลเลื่อนจานของหวานมาตรงหน้าเธอ “ในสายตาคุณ ผมดูสิ้นไร้หนทางขนาดนั้นเลยเหรอ”
โมนาฝืนยิ้มอย่างเสียไม่ได้ “ฉันรู้ว่าคุณเก่ง ฉลาด รอบคอบ แล้วก็เจ้าเล่ห์ด้วย เพียงแต่ว่าบันไดขั้นแรกของคุณสง่างามน้อยไปหน่อย นี่ถ้าคุณใช้ความสามารถเข้าชนอย่างเดียว มันคงให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป”
“ผมก็ใช้ความสามารถของผมนี่ ไม่ได้ไปโกงใครเขามาสักหน่อย” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว
“เอาเหอะ มันเป็นชีวิตของคุณนี่ ฉันไม่บังอาจไปวิจารณ์หรอก” โมนารีบสรุปตัดตอน ไม่อยากให้บรรยากาศที่กำลังสนุกกลายเป็นจืดกร่อยไปแทน
“เอาละ...ผมเล่าเรื่องผมแล้ว ความลับของคุณล่ะ”
หญิงสาวพยายามฝืนยิ้ม ปรับอารมณ์ให้ร่าเริงที่สุดเท่าที่จะทำได้ “อืม...เอาเรื่องไหนดี หลังจบปริญญาตรีที่เมืองไทย ฉันก็ไปเรียนต่อที่อเมริกาจนจบปริญญาเอก ตอนคุณจบตรี ฉันเป็นดอกเตอร์แล้วนะ” โมนาเห็นสีหน้าระอาปนหมั่นไส้ของคนฟัง จึงหัวเราะนิดๆอย่างฝืดเฝื่อนก่อนเล่าต่อ “หลังเรียนจบฉันกลับมาทำงานที่...” เธอเอ่ยชื่อองค์กรด้านการเงินอันดับต้นๆของโลก “แล้วรุ่นพี่ที่รู้จักคนนึง ก็ชวนฉันย้ายมากินตำแหน่งใหญ่ขึ้นที่ลียองเมื่อสองปีก่อน”
“มันเป็นความลับที่ไหนเนี่ย ผมเรียกแฟ้มประวัติพนักงานมาดู ก็รู้เรื่องที่คุณเล่าหมดแล้ว”
“ความจริงมันต้องเป็นความลับนะ เพราะฉันไม่ได้เปิดเผยให้ใครรู้ การที่คุณไปรู้มาเองเพราะอภิสิทธิ์จากการเป็นซีอีโอ มันไม่ใช่ส่วนที่ฉันต้องรับรู้นี่นา”
“คุณเฉโก ขี้โกงชัดๆ!” ท่าทางเขาเหมือนพร้อมจะลุกขึ้นเต้นหรับๆ กระทืบบาทตวาดอึง
โมนาสลัดความรู้สึกอื่นทิ้ง จดจ่อกับความสุขตรงหน้าแทน เธอลอยหน้ารับถ้อยคำประณามด้วยท่าทีชื่นบาน ดื่มไวน์หมดแก้ว แล้วหยิบขวดมาจะรินเพิ่ม ทว่า... “อ้าว...ทำไมหมดเร็วจัง”
“ก็คุณเล่นรินแก้วต่อแก้วนี่นา นี่ยังจะดื่มอีกเหรอ พอก่อนดีไหม เดี๋ยวก็อยู่ไม่ถึงตอนเคานท์ดาวน์กันพอดี”
“ไหวสิ แค่นี้เอง สบายมาก” คนพูดตาฉ่ำปรือ แต่ยังพยักหน้าแข็งขัน
โนแอลยักไหล่ “โอเคๆ เดี๋ยวผมลงไปซื้อไวน์มาเพิ่มละกัน โชคดีนะที่คอนโดอยู่ตรงข้ามฟู้ดแลนด์ ไม่งั้นผมกับคุณคงอดตายแหงๆ”
หญิงสาวเอนพิงพนักโซฟา ยกมือขึ้นชูนิ้วโป้ง “เยี่ยมเลย รีบไปรีบมานะโนแอล จะได้ต่อเนื่อง มาให้ฉันสัมภาษณ์ต่อด้วย กำลังสนุกเชียว”
“อยู่ห้องคนเดียว อย่าเดินมากนักล่ะ เดี๋ยวขาไม่หายกันพอดี อยากได้อะไร เดี๋ยวผมกลับมา แล้วผมหยิบให้ โอเคไหม” ผู้คุมย้ำ คอยจนหญิงสาวพยักหน้ารับคำ แล้วจึงหยิบแจ๊คเก็ตเนื้อบางติดมือออกจากห้องพักไปตามลำพัง
อีกยี่สิบนาทีถัดมา โนแอลก็กลับมาพร้อมกับถุงกระดาษห่อไวน์สองขวด แต่เมื่อไขกุญแจเข้ามาในห้องกลับพบว่าโมนาซุกตัวหลับพับอยู่ที่โซฟาไปแล้ว ทั้งที่ยังเหลือเวลาอีกตั้งเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาก้าวข้ามวันสู่ปีใหม่
โนแอลส่ายหน้าด้วยความเอื้อเอ็นดู เขาหาผ้านวมมาคลุมให้โมนาอย่างอ่อนโยน จากนั้นนั่งลงข้างๆคนหลับ แล้วเปิดไวน์ขวดใหม่มานั่งจิบพร้อมกับดูรายการฉลองบนหน้าโทรทัศน์ไปพลาง จวบกระทั่งเสียงนับถอยหลังเพื่อก้าวเข้าสู่ศักราชใหม่จบลง ชายหนุ่มจึงยกแก้วไวน์ชูขึ้นในอากาศ แล้วหันมามองเจ้าของห้องด้วยสายตาเปี่ยมความหมาย
“สวัสดีปีใหม่เชรี แม่คนความรู้สึกช้า” ตอนท้ายเขาหัวเราะในคอ พลางโคลงศีรษะอย่างขันๆ บ่นพึมพำแผ่วเบา “พูดตรงก็แล้ว อ้อมค้อมก็แล้ว ยังไม่เข้าใจอีก สงสัย...”
โนแอลวางแก้วไวน์ไว้บนโต๊ะ แล้วเท้ามือลงบนพนักโซฟา โน้มใบหน้าลงมาจนริมฝีปากเกือบจะสัมผัสโดนพวงแก้มหญิงสาว แต่แล้วเมื่อระลึกถึงความเหมาะสม เขาก็ชะงักและถอยมานั่งตัวตรง
ชายหนุ่มเสยผมด้วยความเคยชิน เอียงศีรษะพินิจใบหน้าอิ่มของคนหลับทีละส่วนทั้งปากแก้มคิ้วคาง แล้วจู่ๆใบหน้าเขาก็ร้อนฉ่าแปลกๆ ขณะเปลี่ยนมาใช้หลังนิ้วไล้ไปบนใบหน้าโมนาด้วยกิริยานุ่มนวล ย้ำคำเดิมที่พูดไปแล้ว
“ผมไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วเชรี ผมอยากเป็นอะไรที่มากกว่านั้น”
[1] PA ย่อมาจาก Personal Assistant ในบริษัทข้ามชาติ นิยมใช้คำนี้ มากกว่าเลขาฯ
(จบตอน)
กราบขอบคุณทุกๆคนค่ะ ตอนที่แล้วมีคนชอบตั้ง 33 คน
ชื่นใจจริงๆ ^____________________________^
ตอนนี้...ใครแอบอมยิ้ม กดไล้ค์ให้เค้าอีกนะคะ
สิริณจะได้ปลื้มเปรมต่อเนื่อง
ช่วงนี้พักเรื่องงานก่อน พระ-นางฉลองปีใหม่อยู่
ไว้หลังปีใหม่(ของในเรื่อง) แล้วค่อยมาเครียดเรื่องจับคนร้ายกันต่อเนอะ อิอิ
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 พ.ย. 2556, 00:00:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 พ.ย. 2556, 00:06:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 1810
| << ตอนที่ ๒๐ (๗๕%) | ตอนที่ ๒๑ (๔๐%) >> |
sai 29 พ.ย. 2556, 00:24:11 น.
เย้ๆๆๆได้อ่านคนแรกด้วยอ่ะ หวานก่อนนอนเลยยย
เย้ๆๆๆได้อ่านคนแรกด้วยอ่ะ หวานก่อนนอนเลยยย
นักอ่านเหนียวหนึบ 29 พ.ย. 2556, 00:36:36 น.
อัลไลๆๆ โนแอล อย่ามาเป็นคนดี ตอนนี้ได้ป้ะ
ลุ้นตัวโก่ง ยิ่งกว่าเชียร์บอลซะอีก หูย อารมณ์ แบบวิ่งฝ่ามาตั้งกะสนามฝั่งกะโน้น ลากยาวมาสนามฝั่งกะนี้ แต่ดันเตะลูกเฉียดคานยังไงยังงั้นเลย เซ็ง!!!!!
อัลไลๆๆ โนแอล อย่ามาเป็นคนดี ตอนนี้ได้ป้ะ
ลุ้นตัวโก่ง ยิ่งกว่าเชียร์บอลซะอีก หูย อารมณ์ แบบวิ่งฝ่ามาตั้งกะสนามฝั่งกะโน้น ลากยาวมาสนามฝั่งกะนี้ แต่ดันเตะลูกเฉียดคานยังไงยังงั้นเลย เซ็ง!!!!!
Zephyr 29 พ.ย. 2556, 03:09:57 น.
หูยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กว่าจะลุ้นขึ้น ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้ว แล้วนายจะเป็นอะไร
ยายโมนารู้สึกช้า นายก็ทำให้รู้สึกสิ อิอิอิออิอ
ทำแบบจริงจังนะ
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขัดใจนางโมนี่จุงเบยยยยยยยยยย
เดี๋ยวฉกโนแอลเลยนี่
หูยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กว่าจะลุ้นขึ้น ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้ว แล้วนายจะเป็นอะไร
ยายโมนารู้สึกช้า นายก็ทำให้รู้สึกสิ อิอิอิออิอ
ทำแบบจริงจังนะ
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขัดใจนางโมนี่จุงเบยยยยยยยยยย
เดี๋ยวฉกโนแอลเลยนี่
konhin 29 พ.ย. 2556, 04:08:31 น.
ฮ่าๆๆ รู้สึกช้า หรือไม่กล้ารู้สึกก็ม่ายรู้
ฮ่าๆๆ รู้สึกช้า หรือไม่กล้ารู้สึกก็ม่ายรู้
ปิศาจสัญจร 29 พ.ย. 2556, 06:28:23 น.
จดจ่อ รอตอนต่อไปค่า
จดจ่อ รอตอนต่อไปค่า
ree 29 พ.ย. 2556, 06:31:19 น.
ทำตัวเป็นพระเอกจริงๆ ไม่รังแกคนนอนหลับ น่าชื่นชม
ทำตัวเป็นพระเอกจริงๆ ไม่รังแกคนนอนหลับ น่าชื่นชม
goldensun 29 พ.ย. 2556, 09:38:11 น.
ยิ่งรู้ความลับของโนแอล แล้วเจอโนแอลรุกอย่างนี้ โมนาจะตัดสินใจยังไง ไหนจะเรื่องทุจริตที่ค้างคากันอีก
ยิ่งรู้ความลับของโนแอล แล้วเจอโนแอลรุกอย่างนี้ โมนาจะตัดสินใจยังไง ไหนจะเรื่องทุจริตที่ค้างคากันอีก
kin 29 พ.ย. 2556, 11:50:38 น.
โนแอลคงต้องรุกโมบ่อยๆละ เพราะโมความรู้สึกช้ายิ่งกว่าหอยทากเดินอีกนะ อิๆ
โนแอลคงต้องรุกโมบ่อยๆละ เพราะโมความรู้สึกช้ายิ่งกว่าหอยทากเดินอีกนะ อิๆ
แพม 30 พ.ย. 2556, 10:45:06 น.
ทำไมคนไม่ดีมันยังได้ดีอยู่เนี่ย เมื่อไหร่จะถึงเวลา
ทำไมคนไม่ดีมันยังได้ดีอยู่เนี่ย เมื่อไหร่จะถึงเวลา
Amarilys 30 พ.ย. 2556, 19:47:23 น.
ตามมาทันละ...ยัยโมถ้ายังช้าอย่างนี้ เด๋วฉกโนแอลซะนี่ อิอิ
ตามมาทันละ...ยัยโมถ้ายังช้าอย่างนี้ เด๋วฉกโนแอลซะนี่ อิอิ