พายุรักซาตานร้าย
Tags: ซาตาน
ตอน: ตอนที่ 21
ตอนที่ 21
ณ.ตลาดทองผาภูมิ ตลาดเช้าชื่อดังซึ่งจะมีของป่าและพืชผลทางการเกษตรมากมาย ร้านกาแฟยามเช้ายังเป็นศูนย์รวมของใครหลายๆคน
“เฮ้ย! พี่ดูสิว่านั่นใคร” ทองขาวเรียกให้ญาติผู้พี่มองสาวสวยที่กำลังเดินใกล้เข้ามา
“คุณวุ้นเส้นคนสวย ลูกสาวปลัดสมชายนี่หว่า แม่เจ้าโว้ยทั้งขาว ทั้งสวย ทั้งหมวย ทั้งอึ๋ม” กษิตเลียริมฝีปาก
“จะไปไหนครับคุณวุ้นเส้น ให้เกียรติทานกาแฟยามเช้ากับผมสักแก้วสิครับ” กษิตร้องทักแม้จะรู้ว่าต้องถูกปฏิเสธ เขามองรูปร่างของเธออย่างมีความหมาย
สาวสวยเชิดหน้าใส่และเรียกให้สาวรับใช้รีบเดินตามไป วันนี้เธอนึกเบื่อจึงออกมาจ่ายตลาดกับกระเช้า
“นังกระเช้า เดินเร็วๆหน่อยได้ไหมฉันล่ะเบื่อเสียงหมูเสียงหมามันเห่าเต็มทีแล้ว” เสียงหวานกระแทกเสียงประชด
“อ้าว....คุณวุ้นเส้นพี่กษิตเขาคุยด้วยดีๆ ทำไมต้องด่ากันด้วยล่ะครับ”
“พวกแกมันร้อนตัวกันไปเองฉันด่าหมูด่าหมามันเกี่ยวอะไรกับพวกแกด้วย” วุ้นเส้นเดินสะบัดหน้าไปแต่ทว่ากษิตลุกขึ้นและดึงแขนของวุ้นเส้นไว้และกระชากร่างเธอมาปะทะตัวเขา
“จะทำอะไรคุณหนู” กระเช้าสาวใช้รีบเข้ามาช่วย
“นังกระเช้าไม่ใช่เรื่องของเอ็ง” ทองขาวกันท่าสาวใช้เอาไว้
“ไอ้วาโยมันมีเมียไปแล้ว น้องวุ้นเส้นคนสวยคงจะเสียใจมากมามะ พี่จะปลอบขวัญให้”กษิตรั้งเอววุ้นเส้นเข้ามาหาตัวเขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ แต่ไม่ทันไรฝ่ามือของหญิงสาวก็ฟาดลงที่โหนกแก้มของกษิตทันที
“แกอย่ามาทำลุ่มล่ามกับฉันแบบนี้นะ ฉันจะให้คุณพ่อเล่นงานแก”
กษิตลูบโหนกแก้มของเขา “กลัวจนขนหังลุกเลย” ด้วยนิสัยนักเลงกษิตไม่กลัวใครรู้ดีว่าปลัดสมชายไม่ใช่คนมีอิธิพลทำให้เขากลัวได้แต่ก็ยอมปล่อยหญิงสาว
“ไปกระเช้า” วุ้นเส้นรีบเดินหนึไปทันที
“แหม...พี่นังวุ้นเส้นลูกสาวปลัดนี่มันน่าดู”
“ใช่น่าดูจริงๆ ฉันชักอยากดูใต้ร่มผ้าแล้วสิว่ามันจะขาวแค่ไหน”
จากนั้นชายทั้งคู่ก็หัวเราะกันเสียงดัง
+++++++++++++++++
“เพราะนังผู้หญิงคนนั้นคนเดียวเชียว คนในตลาดถึงซุบซิบนินทาเรื่องของฉัน ยังไอ้กษิตอีกคน”
วุ้นเส้นรู้สึกเกลียดผู้หญิงของวาโยคนที่แย่งเขาไปจากเธอ หญิงสาวรู้สึกอับอายที่เคยไปคุยไว้จนทั่วว่าวาโยจะมาขอเธอแต่งงานแต่เขากลับทำให้เธอต้องผิดหวังคว้าผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นเมีย
“นังกระเช้า แกมีใครที่พอไว้ใจได้บ้าง”แววตาของวุ้นเส้นฉายแววอาฆาตถ้าเธอไม่ได้คนอื่นก็อย่าหวังจะได้
“ก็พ่อ แม่พี่น้องค่ะ คุณหนูถามทำไมคะ”
“นังโง่ ไม่ใช่อย่างนั้นฉันหมายถึงคนที่จะจ้างให้ทำเรื่องลับๆได้”
“ลับแบบไหนเหรอคะ” กระเช้ามีสีหน้าไม่เข้าใจ
วุ้นเส้นชักสีหน้าจาก“แกเอียงหูมาสิ”
กระเช้าอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเจ้านายจะกล้าทำเรื่องแบบนั้น “คุณวุ้นเส้นมันบาปนะคะ”
วุ้นเส้นแผดเสียงใส่“แกเคยเห็นด้วยเหรอนังกระเช้าว่าตัวบาปมันเป็นอย่างไร”
“ถ้าแกไม่เคยเห็นก็ไม่ต้องเชื่อว่ามันมี แล้วตกลงแกมีคนทำงานให้ฉันไหม ฉันจะจ่ายแกไม่อั้น”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ณ.ไร่รับอรุณ
ยามค่ำคืนเดือนหงายวาโยพาภรรยาสาวคนสวยออกมาชมพระจันทร์ยามค่ำคืนที่ริมระเบียงเขากอดเธอจากทางด้านหลังจากนั้นลูบที่หน้าท้องเธอเบาๆ
“เราจะเจอหน้ากันเมื่อไหร่นะลูกพ่อ”
ใบหน้าสวยหันควับมาเผชิญหน้าทันที แต่ริมฝีปากบางกับชนเข้ากับริมฝีปากร้อนอย่างจัง เมื่อเธอจะถอยออกเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะ แต่วาโยกลับรั้งร่างบางเขามาหาตัวแน่นจากนั้นจุมพิตเผ็ดร้อนอย่างไม่อายฟ้าอายดิน จนร่างบางต้องเอามือทุบอกเขาเบาๆ
“คุณวาโยทำอะไรแบบนี้คะ ประเจิดประเจ้อเดี๋ยวอุ่นก็มาเห็นหรอก” หญิงสาวประท้วงและพยายามดิ้นออกจากวงแขนแข็งแรง
“ต่อไปนี้ตอนกลางคืนผมให้อุ่นกลับไปนอนที่บ้านพักคนงานแล้ว ให้มาอยู่แค่กลางวัน” ก็เขารำคาญสายตาสาวใช้วัยกลางคนที่ชอบลอบมองอย่างจับผิดเวลาได้ยินเสียงอะไรดังมาจากห้องนอนเขา
“ถึงอุ่นไม่อยู่ก็อายฟ้าอายดินบ้างเถอะค่ะ แล้วอีกอย่างพลอยคงยังไม่ท้องหรอกผ่านมาแค่วันเดียวเอง”
“แต่ผมว่าร่างกายผมออกจะสมบูรณ์แข็งแรงแบบนี้รับรองว่าลูกของเรากำลังฝังตัวอยู่แน่ๆ” วาโยยิ้มอย่างอารมณ์ดีแต่พลอยหน้าแดงจัด
“ตอนนี้พลอยกลุ้มใจเรื่องทางบ้านมากค่ะไม่รู้จะบอกทางบ้านยังไงดี”
“ก็บอกแล้วไงว่าขอให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ขอผมเคลียร์งานอีกสองสามวันเท่านั้น”
วาโยไม่รู้หรอกว่าในระหว่างที่เขากำลังคุยกับภรรยาคนสวยมีสายตาสองคู่ลอบมองผ่านกล้องส่องทางไกล มันหลบอยู่หลังแปลงข้าวโพดหวานพันธุ์ใหม่ข้างๆบ้านที่วาโยนำมาทดลองปลูก
“นังคนนี้เองเหรอวะเมียไอ้วาโยสวยจริงๆว่ะ ยังกับดารา” กษิตลอบมองพลอยด้วยสายตาชื่นชมในความงามและคิดอยากจะครอบครองเอามาเป็นเจ้าของเสียเอง
“ใช่พี่ คนนี้แหละที่ไอ้นรินมันก็หมายตาเอาไว้แต่ดันมาเป็นเมียไอ้วาโยได้อย่างไรก็ไม่รู้”
เสียงไหวที่เสียดสีกันของต้นข้าวโพดที่ลำต้นบางส่วนเริ่มแห้งดังกรอบแกรบๆ
“เบาๆสิวะไอ้ขาวเดี๋ยวมันก็รู้ตัวหรอก”
“ก็มันคันนี่พี่ จะทำอะไรก็ทำเข้าเถอะก่อนที่มันจะรู้ตัว”
“เอ็งจัดการเผาไร่ข้าวโพดตรงนี้ได้เลย ข้าจะลอบเข้าไปในบ้านแล้วไปพาตัวเมียมันออกไป จากนั้นไปเจอกันที่เดิมนะ”
“ได้พี่แต่พี่ต้องรอฉันด้วยนะ อย่าหนีขึ้นสวรรค์ไปคนเดียวก่อนล่ะ”
“เออน่ะ”
พลอยกับวาโยที่ตอนนี้อยู่ในห้องนอนต้องกดรีโมทหรี่เสียงโทรทัศน์ให้เบาลงเพราะได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกเลยรีบเปิดหน้าต่างออกไปดูแล้วพบว่าเพลิงกำลังไหม้ไร่ข้าวโพด คนงานกำลังวิ่งดับไฟกันจ้าละหวั่น
“ไฟไหม้!”
“เกิดไฟไหม้ขึ้นได้ยังไงคะ ไม่น่าจะเกิดจากธรรมชาติหรือว่าไร่ของเราถูกลอบวางเพลิง”
“ผมก็คิดแบบนั้น หน้าฝนแบบนี้ถ้าไฟไหม้ก็ต้องจากฝีมือมนุษย์เท่านั้น แต่ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ”
“พลอยผมจะรีบเข้าไปดูในไร่ คุณรอผมอยู่ทีบ้านนะ” เขาสั่งภรรยาและรีบสวมเสื้อคลุมออกไปจากบ้าน
“ระวังตัวด้วยนะคะ”
“ครับ” วาโยนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้เขารีบเดินไปที่เตียงและควานมือลงไปใต้ที่นอน “เอาติดตัวไว้เพื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากลยิงทันทีคุณใช้มันเป็นใช่ไหม” เขารู้ดีเพราะเคยเห็นเธอไปฝึกยิงปืนตอนที่สะกดอรอยตามเธอ
“แม่นด้วยค่ะ”
“ดีมากที่รัก”
พลอยรู้สึกเป็นห่วง แต่ถ้าจะขอตามไปด้วยก็กลัวจะทำให้เขาต้องเป็นห่วงหน้าพะวงหลังเปล่าๆ
+++++++++++++++++++
ภายในไร่ คนงานกำลังวิ่งกันวุ่นเพื่อช่วยกันดับไฟโดยมีไตรเทพกำลังคุมคนงานดับไฟ
“เกิดอะไรขึ้นไตรเทพ”
“ยังไม่ทราบครับนาย คิดว่าต้องรอให้ไฟดับลงก่อนเราคงจะหาหลักฐานได้”
“โชคยังดีที่ไหม้แค่แปลงทดลองปลูกข้าวโพดหวานไม่ลามไปถึงที่อื่น”
เสียงโหวกเหวกของชายคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับวิ่งกระหืดกระหอบมาในมือถือแกลอนน้ำมัน
วาโยรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น “นายช้างเจอมาจากไหน”
“ปลายไร่ข้าวโพดครับ”
“คิดอยู่แล้วเชียวว่าต้องเป็นลอบวางเพลิงเก็บหลักฐานเอาไว้” เขาสั่งและในนาทีนั้นวาโยรู้สึกเป็นห่วงพลอยขึ้นมาอย่างประหลาด
“พลอย! หรือว่าจะเป็นแผนลวง”
“นายจะไปไหนครับ” ไตรเทพเรียก
“จะไปดูคุณพลอย ฝากทางนี้ด้วยนะไตรเทพ”
“ได้ครับไม่ต้องห่วง”
ร่างบางมองจากทางหน้าต่างเห็นแสงไฟลิบๆมาจากไร่ข้าวโพดแต่ทว่าไม่ได้โหมหนักไฟลุกโชนอย่างเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
“คงควบคุมเพลิงกันได้แล้ว โชคดีที่ไม่ขยายเป็นวงกว้าง” ร่างบางยังคงชะเง้ออยู่ที่ริมหน้าต่าง
แกร๊ก!
ประตูห้องนอนถูกหมุนออกร่างบางรีบหันกลับมาดูในใจคิดว่าจะต้องเป็นวาโยอย่างแน่นอน
“กลับมาแล้วเหรอคะ” ใบหน้าสวยยิ้มได้ไม่ถึงห้าวิก็หุบลงทันทีคิ้วยาวเรียวขมวดเข้าหากัน ร่างบางถอยหลังออกไปหากำแพง
“คุณเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ยังไง”
“คือว่าผมเป็นคนงานในไร่นี้ครับชื่อมิตร คุณวาโยไปช่วยคนงานดับเพลิงแต่ทว่าเกิดอุบัติเหตุถูกไฟคอกครับ”น้ำเสียงของนายมิตรดูตื่นเต้นและทำทีหอบเหนื่อย
“แล้วตอนนี้คุณวาโยอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง” พลอยไม่เคยคิดว่าเธอจะห่วงเขาได้มากขนาดนี้
“รีบตามผมมาครับ ผมจะพาไป” แม้พลอยจะเชื่อสนิทเพราะความเป็นห่วง แต่ก็ไม่ลืมระมัดระวังตัวในทันทีที่ชายแปลกหน้าหันหลังเธอจึงหันไปหยิบปืนพกที่วาโยทิ้งไว้ให้ซุกไว้ในแจ๊คเก็ตตัวใหญ่
พลอยเดินกึ่งวิ่งไปตามเส้นทางที่จะไปถึงไร่ข้าวโพด ผ่านแปลงทดลองปลูกอะโวควาโด กษิตเริ่มเดินช้าลงทำทีหอบเหนื่อยให้พลอยเดินไปข้างหน้าแม้พลอยยังไม่รู้จักทุกซอกทุกมุมของไร่นี้ดีแต่ก็คิดว่ามันไม่ใช่เส้นทางไปแปลงข้าวโพด
“นี่มันไม่ใช่ทางไปไร่ข้าวโพด”
“ก็ใช่นะสิครับคุณนายคนสวย” เขาเริ่มแสดงท่าทีออกมาเพราะตรงนี้ปลอดคนและเป็นมุมที่ค่อนข้างมืด
“แกเป็นใคร ไม่ใช่คนของไร่นี้ใช่ไหม”
“ถูกต้องแล้วครับ”
พลอยถอยห่าง“ เพลิงที่ลุกไหม้ฝีมือของแกใช่ไหม”
“ไม่ใช่ครับ ผมไม่เคยรับงานแบบนั้น งานเดียวที่รับคืออุ้มไปปล้นสวาท” มันพูดติดตลกดูอารมณ์ดีแต่พลอยรีบล้วงเข้าไปในแจ็คเก็ตกำปืนเอาไว้แน่น”
“เฮ้ย! อะไรกันวะอุตสาห์ใช้แผนล่อเสือออกจากถ้ำ แล้วเมียไอ้วาโยมันหายไปไหนแล้ว”
กษิตหัวเสียเขาอุตาสาห์วางแผนล่อวาโยออกไปแล้วคิดจะมาลักตัวพลอยแต่เธอกลับหายไป
"แค่ไปยิงกระต่ายเดี๋ยวเดียวไปไหนแล้ววะ"
+++++++++++++++++++
กษิตหัวเสียอย่างหนักเขากลับไปหาทองขาวที่ท้ายไร่
“ไหนล่ะพี่อีนังคนสวยเมียไอ้วาโย” ทองขาวเห็นแต่กษิตเดินหน้าไม่รับแขกอยู่คนเดียว
“กูไม่เห็นแม้แต่เงาของมัน ยังไงกันวะตอนแรกก็เห็นชัดๆว่าไอ้วาโยมันออกไปคนเดียวแต่เมียมันอยู่ในบ้าน กูแค่แวะไปยิงกระต่ายเผลอหน่อยเดียวเมียมันหายไปเสียแล้วเสียเที่ยวจริงๆ”
“เป็นไปได้ไงพี่ ”
“ไม่รู้ว่ะ แต่ตอนนี้รีบเผ่นเถอะมันคงรู้ตัวแล้วว่าถูกวางเพลิงมันคงส่งลูกน้องตามหาตัวเราจนทั่วไร่”
กษิตกลับทองขาวรีบหลบออกไปทางลัดข้างหลังไร่ซึ่งทองขาวเคยทำงานที่ไร่นี้มาก่อนจึงรู้จักทางลัดเป็นอย่างดีเขาจอดรถห่างจากไร่ของวาโยเอาไว้ราวกิโลเศษๆเมื่อทั้งสองไปถึงจุดที่นำรถไปซ่อนเอาไว้และขับมันออกมาได้แค่ไม่ถึงห้าร้อยเมตรก็พบรถคันหนึ่งดูคุ้นตาจอดซุ่มอยู่ข้างต้นไม้หญิงสาวคนหนึ่งที่กษิตจำได้ดียินกระวนกระวายอยู่ข้างรถ
“นั่นมันลูกสาวปลัดสมชายนี่หว่า” กษิตตาไว
ทองขาวมองตามและเห็นตามนั้น “ใช่จริงๆพี่นังคุณหนูวุ้นเส้นมันมาทำอะไรของมันดึกๆดื่นๆเปลี่ยวๆแบบนี้”
“รอเรามั้ง” กษิตหันมาสบตากับทองขาวอย่างมีเลศนัย
“เอาจริงเหรอพี่”
“จริงสิวะ ไม่ได้นังคนสวยเมียไอ้วาโยได้นังคุณหนูวุ้นเส้นไปก็ยังดี”
วุ้นเส้นหลบไปอยู่ท้ายรถของเธอเมื่อเห็นว่ามีรถสวนมาอีกทั้งยังกระวนกระวายใจ ที่นายมิตรคนที่เธอจ้างวานให้ไปพาตัวพลอยยังไม่กลับออกมาจากไร่ทั้งๆที่นัดกันไว้อย่างดิบดี
“ทำไมช้านัก หรือว่าทำไม่สำเร็จ”
วุ้นเส้นเริ่มแปลกใจที่รถจี๊ปไม่ยอมขับเลยไปมันจอดห่างเธอไปแค่นิดเดียวจากนั้นคนที่เธอไม่คาดว่าจะได้พบก็เดินลงมาจากรถ หญิงสาวพยายามจะวิ่งขึ้นรถแต่ทว่าชายทั้งสองกลับวิ่งเข้ามาดักหน้าดักหลังในทันที
“มาทำอะไรดึกๆ แบบนี้ครับคนสวย” กษิตตาแวววาวมองกระโปรงสั้นเลยเข่าของวุ้นเส้นอย่างมีความหมาย
“พวกแกถอยออกไปนะ” วุ้นเส้นเห็นลางไม่ดี
“ไม่ถอยจะมีอะไรไหม” ทองขาวอ้อมมาด้านหลังและล็อควุ้นเส้นเอาไว้
“มารอพี่ก็ไม่บอกรับรองว่า คืนนี้พี่จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกที่น้องวุ้นเส้นคนสวยฝากรอยนิ้วมือไว้บนหน้าพี่เมื่อเช้า”
วุ้นเส้นพยายามจะร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่สามารถจะเปล่งเสียงออกมาได้เพราะกษิตปิดปากเธอเอาไว้แน่นพร้อมใช้ผ้าเช็ดหน้าที่มียาสลบปิดจมูกเธอไม่กี่วินาทีต่อมาชายทั้งคู่ก็อุ้มวุ้นเส้นไปที่รถของมันอย่างง่ายดาย
"แม่งคนอะไรวะ ขาวได้ใจกูจริงๆ" กษิตเลียริมฝีปากและค่อยๆลูบไล้ปลายขาเรียวของวุ้นเส้นสูงขึ้นเรื่อยๆ
"ใจเย็นๆสิพี่ จะบนรถเลยเหรอ"
"เอ็งก็ขับให้มันเร็วๆหน่อยไม่ได้เหรอ"
เสียงปืนลั่นมาจากทางแปลงอะโวควาโดวาโยรีบวิ่งไปที่นั่นหลังจากเขาหาตัวพลอยทั่วไร่แล้วไม่พบในใจหวังเพียงให้คนรักปลอดภัย หากเกิดเรื่องเลวร้ายกับเธอเขาจะถือว่ามันเป็นความผิดของตัวเองที่ประมาททิ้งหญิงสาวให้อยู่คนเดียว
++++++++++++++++++++++++++++++
ณ.ตลาดทองผาภูมิ ตลาดเช้าชื่อดังซึ่งจะมีของป่าและพืชผลทางการเกษตรมากมาย ร้านกาแฟยามเช้ายังเป็นศูนย์รวมของใครหลายๆคน
“เฮ้ย! พี่ดูสิว่านั่นใคร” ทองขาวเรียกให้ญาติผู้พี่มองสาวสวยที่กำลังเดินใกล้เข้ามา
“คุณวุ้นเส้นคนสวย ลูกสาวปลัดสมชายนี่หว่า แม่เจ้าโว้ยทั้งขาว ทั้งสวย ทั้งหมวย ทั้งอึ๋ม” กษิตเลียริมฝีปาก
“จะไปไหนครับคุณวุ้นเส้น ให้เกียรติทานกาแฟยามเช้ากับผมสักแก้วสิครับ” กษิตร้องทักแม้จะรู้ว่าต้องถูกปฏิเสธ เขามองรูปร่างของเธออย่างมีความหมาย
สาวสวยเชิดหน้าใส่และเรียกให้สาวรับใช้รีบเดินตามไป วันนี้เธอนึกเบื่อจึงออกมาจ่ายตลาดกับกระเช้า
“นังกระเช้า เดินเร็วๆหน่อยได้ไหมฉันล่ะเบื่อเสียงหมูเสียงหมามันเห่าเต็มทีแล้ว” เสียงหวานกระแทกเสียงประชด
“อ้าว....คุณวุ้นเส้นพี่กษิตเขาคุยด้วยดีๆ ทำไมต้องด่ากันด้วยล่ะครับ”
“พวกแกมันร้อนตัวกันไปเองฉันด่าหมูด่าหมามันเกี่ยวอะไรกับพวกแกด้วย” วุ้นเส้นเดินสะบัดหน้าไปแต่ทว่ากษิตลุกขึ้นและดึงแขนของวุ้นเส้นไว้และกระชากร่างเธอมาปะทะตัวเขา
“จะทำอะไรคุณหนู” กระเช้าสาวใช้รีบเข้ามาช่วย
“นังกระเช้าไม่ใช่เรื่องของเอ็ง” ทองขาวกันท่าสาวใช้เอาไว้
“ไอ้วาโยมันมีเมียไปแล้ว น้องวุ้นเส้นคนสวยคงจะเสียใจมากมามะ พี่จะปลอบขวัญให้”กษิตรั้งเอววุ้นเส้นเข้ามาหาตัวเขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ แต่ไม่ทันไรฝ่ามือของหญิงสาวก็ฟาดลงที่โหนกแก้มของกษิตทันที
“แกอย่ามาทำลุ่มล่ามกับฉันแบบนี้นะ ฉันจะให้คุณพ่อเล่นงานแก”
กษิตลูบโหนกแก้มของเขา “กลัวจนขนหังลุกเลย” ด้วยนิสัยนักเลงกษิตไม่กลัวใครรู้ดีว่าปลัดสมชายไม่ใช่คนมีอิธิพลทำให้เขากลัวได้แต่ก็ยอมปล่อยหญิงสาว
“ไปกระเช้า” วุ้นเส้นรีบเดินหนึไปทันที
“แหม...พี่นังวุ้นเส้นลูกสาวปลัดนี่มันน่าดู”
“ใช่น่าดูจริงๆ ฉันชักอยากดูใต้ร่มผ้าแล้วสิว่ามันจะขาวแค่ไหน”
จากนั้นชายทั้งคู่ก็หัวเราะกันเสียงดัง
+++++++++++++++++
“เพราะนังผู้หญิงคนนั้นคนเดียวเชียว คนในตลาดถึงซุบซิบนินทาเรื่องของฉัน ยังไอ้กษิตอีกคน”
วุ้นเส้นรู้สึกเกลียดผู้หญิงของวาโยคนที่แย่งเขาไปจากเธอ หญิงสาวรู้สึกอับอายที่เคยไปคุยไว้จนทั่วว่าวาโยจะมาขอเธอแต่งงานแต่เขากลับทำให้เธอต้องผิดหวังคว้าผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นเมีย
“นังกระเช้า แกมีใครที่พอไว้ใจได้บ้าง”แววตาของวุ้นเส้นฉายแววอาฆาตถ้าเธอไม่ได้คนอื่นก็อย่าหวังจะได้
“ก็พ่อ แม่พี่น้องค่ะ คุณหนูถามทำไมคะ”
“นังโง่ ไม่ใช่อย่างนั้นฉันหมายถึงคนที่จะจ้างให้ทำเรื่องลับๆได้”
“ลับแบบไหนเหรอคะ” กระเช้ามีสีหน้าไม่เข้าใจ
วุ้นเส้นชักสีหน้าจาก“แกเอียงหูมาสิ”
กระเช้าอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเจ้านายจะกล้าทำเรื่องแบบนั้น “คุณวุ้นเส้นมันบาปนะคะ”
วุ้นเส้นแผดเสียงใส่“แกเคยเห็นด้วยเหรอนังกระเช้าว่าตัวบาปมันเป็นอย่างไร”
“ถ้าแกไม่เคยเห็นก็ไม่ต้องเชื่อว่ามันมี แล้วตกลงแกมีคนทำงานให้ฉันไหม ฉันจะจ่ายแกไม่อั้น”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ณ.ไร่รับอรุณ
ยามค่ำคืนเดือนหงายวาโยพาภรรยาสาวคนสวยออกมาชมพระจันทร์ยามค่ำคืนที่ริมระเบียงเขากอดเธอจากทางด้านหลังจากนั้นลูบที่หน้าท้องเธอเบาๆ
“เราจะเจอหน้ากันเมื่อไหร่นะลูกพ่อ”
ใบหน้าสวยหันควับมาเผชิญหน้าทันที แต่ริมฝีปากบางกับชนเข้ากับริมฝีปากร้อนอย่างจัง เมื่อเธอจะถอยออกเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะ แต่วาโยกลับรั้งร่างบางเขามาหาตัวแน่นจากนั้นจุมพิตเผ็ดร้อนอย่างไม่อายฟ้าอายดิน จนร่างบางต้องเอามือทุบอกเขาเบาๆ
“คุณวาโยทำอะไรแบบนี้คะ ประเจิดประเจ้อเดี๋ยวอุ่นก็มาเห็นหรอก” หญิงสาวประท้วงและพยายามดิ้นออกจากวงแขนแข็งแรง
“ต่อไปนี้ตอนกลางคืนผมให้อุ่นกลับไปนอนที่บ้านพักคนงานแล้ว ให้มาอยู่แค่กลางวัน” ก็เขารำคาญสายตาสาวใช้วัยกลางคนที่ชอบลอบมองอย่างจับผิดเวลาได้ยินเสียงอะไรดังมาจากห้องนอนเขา
“ถึงอุ่นไม่อยู่ก็อายฟ้าอายดินบ้างเถอะค่ะ แล้วอีกอย่างพลอยคงยังไม่ท้องหรอกผ่านมาแค่วันเดียวเอง”
“แต่ผมว่าร่างกายผมออกจะสมบูรณ์แข็งแรงแบบนี้รับรองว่าลูกของเรากำลังฝังตัวอยู่แน่ๆ” วาโยยิ้มอย่างอารมณ์ดีแต่พลอยหน้าแดงจัด
“ตอนนี้พลอยกลุ้มใจเรื่องทางบ้านมากค่ะไม่รู้จะบอกทางบ้านยังไงดี”
“ก็บอกแล้วไงว่าขอให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ขอผมเคลียร์งานอีกสองสามวันเท่านั้น”
วาโยไม่รู้หรอกว่าในระหว่างที่เขากำลังคุยกับภรรยาคนสวยมีสายตาสองคู่ลอบมองผ่านกล้องส่องทางไกล มันหลบอยู่หลังแปลงข้าวโพดหวานพันธุ์ใหม่ข้างๆบ้านที่วาโยนำมาทดลองปลูก
“นังคนนี้เองเหรอวะเมียไอ้วาโยสวยจริงๆว่ะ ยังกับดารา” กษิตลอบมองพลอยด้วยสายตาชื่นชมในความงามและคิดอยากจะครอบครองเอามาเป็นเจ้าของเสียเอง
“ใช่พี่ คนนี้แหละที่ไอ้นรินมันก็หมายตาเอาไว้แต่ดันมาเป็นเมียไอ้วาโยได้อย่างไรก็ไม่รู้”
เสียงไหวที่เสียดสีกันของต้นข้าวโพดที่ลำต้นบางส่วนเริ่มแห้งดังกรอบแกรบๆ
“เบาๆสิวะไอ้ขาวเดี๋ยวมันก็รู้ตัวหรอก”
“ก็มันคันนี่พี่ จะทำอะไรก็ทำเข้าเถอะก่อนที่มันจะรู้ตัว”
“เอ็งจัดการเผาไร่ข้าวโพดตรงนี้ได้เลย ข้าจะลอบเข้าไปในบ้านแล้วไปพาตัวเมียมันออกไป จากนั้นไปเจอกันที่เดิมนะ”
“ได้พี่แต่พี่ต้องรอฉันด้วยนะ อย่าหนีขึ้นสวรรค์ไปคนเดียวก่อนล่ะ”
“เออน่ะ”
พลอยกับวาโยที่ตอนนี้อยู่ในห้องนอนต้องกดรีโมทหรี่เสียงโทรทัศน์ให้เบาลงเพราะได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกเลยรีบเปิดหน้าต่างออกไปดูแล้วพบว่าเพลิงกำลังไหม้ไร่ข้าวโพด คนงานกำลังวิ่งดับไฟกันจ้าละหวั่น
“ไฟไหม้!”
“เกิดไฟไหม้ขึ้นได้ยังไงคะ ไม่น่าจะเกิดจากธรรมชาติหรือว่าไร่ของเราถูกลอบวางเพลิง”
“ผมก็คิดแบบนั้น หน้าฝนแบบนี้ถ้าไฟไหม้ก็ต้องจากฝีมือมนุษย์เท่านั้น แต่ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ”
“พลอยผมจะรีบเข้าไปดูในไร่ คุณรอผมอยู่ทีบ้านนะ” เขาสั่งภรรยาและรีบสวมเสื้อคลุมออกไปจากบ้าน
“ระวังตัวด้วยนะคะ”
“ครับ” วาโยนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้เขารีบเดินไปที่เตียงและควานมือลงไปใต้ที่นอน “เอาติดตัวไว้เพื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากลยิงทันทีคุณใช้มันเป็นใช่ไหม” เขารู้ดีเพราะเคยเห็นเธอไปฝึกยิงปืนตอนที่สะกดอรอยตามเธอ
“แม่นด้วยค่ะ”
“ดีมากที่รัก”
พลอยรู้สึกเป็นห่วง แต่ถ้าจะขอตามไปด้วยก็กลัวจะทำให้เขาต้องเป็นห่วงหน้าพะวงหลังเปล่าๆ
+++++++++++++++++++
ภายในไร่ คนงานกำลังวิ่งกันวุ่นเพื่อช่วยกันดับไฟโดยมีไตรเทพกำลังคุมคนงานดับไฟ
“เกิดอะไรขึ้นไตรเทพ”
“ยังไม่ทราบครับนาย คิดว่าต้องรอให้ไฟดับลงก่อนเราคงจะหาหลักฐานได้”
“โชคยังดีที่ไหม้แค่แปลงทดลองปลูกข้าวโพดหวานไม่ลามไปถึงที่อื่น”
เสียงโหวกเหวกของชายคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับวิ่งกระหืดกระหอบมาในมือถือแกลอนน้ำมัน
วาโยรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น “นายช้างเจอมาจากไหน”
“ปลายไร่ข้าวโพดครับ”
“คิดอยู่แล้วเชียวว่าต้องเป็นลอบวางเพลิงเก็บหลักฐานเอาไว้” เขาสั่งและในนาทีนั้นวาโยรู้สึกเป็นห่วงพลอยขึ้นมาอย่างประหลาด
“พลอย! หรือว่าจะเป็นแผนลวง”
“นายจะไปไหนครับ” ไตรเทพเรียก
“จะไปดูคุณพลอย ฝากทางนี้ด้วยนะไตรเทพ”
“ได้ครับไม่ต้องห่วง”
ร่างบางมองจากทางหน้าต่างเห็นแสงไฟลิบๆมาจากไร่ข้าวโพดแต่ทว่าไม่ได้โหมหนักไฟลุกโชนอย่างเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
“คงควบคุมเพลิงกันได้แล้ว โชคดีที่ไม่ขยายเป็นวงกว้าง” ร่างบางยังคงชะเง้ออยู่ที่ริมหน้าต่าง
แกร๊ก!
ประตูห้องนอนถูกหมุนออกร่างบางรีบหันกลับมาดูในใจคิดว่าจะต้องเป็นวาโยอย่างแน่นอน
“กลับมาแล้วเหรอคะ” ใบหน้าสวยยิ้มได้ไม่ถึงห้าวิก็หุบลงทันทีคิ้วยาวเรียวขมวดเข้าหากัน ร่างบางถอยหลังออกไปหากำแพง
“คุณเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ยังไง”
“คือว่าผมเป็นคนงานในไร่นี้ครับชื่อมิตร คุณวาโยไปช่วยคนงานดับเพลิงแต่ทว่าเกิดอุบัติเหตุถูกไฟคอกครับ”น้ำเสียงของนายมิตรดูตื่นเต้นและทำทีหอบเหนื่อย
“แล้วตอนนี้คุณวาโยอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง” พลอยไม่เคยคิดว่าเธอจะห่วงเขาได้มากขนาดนี้
“รีบตามผมมาครับ ผมจะพาไป” แม้พลอยจะเชื่อสนิทเพราะความเป็นห่วง แต่ก็ไม่ลืมระมัดระวังตัวในทันทีที่ชายแปลกหน้าหันหลังเธอจึงหันไปหยิบปืนพกที่วาโยทิ้งไว้ให้ซุกไว้ในแจ๊คเก็ตตัวใหญ่
พลอยเดินกึ่งวิ่งไปตามเส้นทางที่จะไปถึงไร่ข้าวโพด ผ่านแปลงทดลองปลูกอะโวควาโด กษิตเริ่มเดินช้าลงทำทีหอบเหนื่อยให้พลอยเดินไปข้างหน้าแม้พลอยยังไม่รู้จักทุกซอกทุกมุมของไร่นี้ดีแต่ก็คิดว่ามันไม่ใช่เส้นทางไปแปลงข้าวโพด
“นี่มันไม่ใช่ทางไปไร่ข้าวโพด”
“ก็ใช่นะสิครับคุณนายคนสวย” เขาเริ่มแสดงท่าทีออกมาเพราะตรงนี้ปลอดคนและเป็นมุมที่ค่อนข้างมืด
“แกเป็นใคร ไม่ใช่คนของไร่นี้ใช่ไหม”
“ถูกต้องแล้วครับ”
พลอยถอยห่าง“ เพลิงที่ลุกไหม้ฝีมือของแกใช่ไหม”
“ไม่ใช่ครับ ผมไม่เคยรับงานแบบนั้น งานเดียวที่รับคืออุ้มไปปล้นสวาท” มันพูดติดตลกดูอารมณ์ดีแต่พลอยรีบล้วงเข้าไปในแจ็คเก็ตกำปืนเอาไว้แน่น”
“เฮ้ย! อะไรกันวะอุตสาห์ใช้แผนล่อเสือออกจากถ้ำ แล้วเมียไอ้วาโยมันหายไปไหนแล้ว”
กษิตหัวเสียเขาอุตาสาห์วางแผนล่อวาโยออกไปแล้วคิดจะมาลักตัวพลอยแต่เธอกลับหายไป
"แค่ไปยิงกระต่ายเดี๋ยวเดียวไปไหนแล้ววะ"
+++++++++++++++++++
กษิตหัวเสียอย่างหนักเขากลับไปหาทองขาวที่ท้ายไร่
“ไหนล่ะพี่อีนังคนสวยเมียไอ้วาโย” ทองขาวเห็นแต่กษิตเดินหน้าไม่รับแขกอยู่คนเดียว
“กูไม่เห็นแม้แต่เงาของมัน ยังไงกันวะตอนแรกก็เห็นชัดๆว่าไอ้วาโยมันออกไปคนเดียวแต่เมียมันอยู่ในบ้าน กูแค่แวะไปยิงกระต่ายเผลอหน่อยเดียวเมียมันหายไปเสียแล้วเสียเที่ยวจริงๆ”
“เป็นไปได้ไงพี่ ”
“ไม่รู้ว่ะ แต่ตอนนี้รีบเผ่นเถอะมันคงรู้ตัวแล้วว่าถูกวางเพลิงมันคงส่งลูกน้องตามหาตัวเราจนทั่วไร่”
กษิตกลับทองขาวรีบหลบออกไปทางลัดข้างหลังไร่ซึ่งทองขาวเคยทำงานที่ไร่นี้มาก่อนจึงรู้จักทางลัดเป็นอย่างดีเขาจอดรถห่างจากไร่ของวาโยเอาไว้ราวกิโลเศษๆเมื่อทั้งสองไปถึงจุดที่นำรถไปซ่อนเอาไว้และขับมันออกมาได้แค่ไม่ถึงห้าร้อยเมตรก็พบรถคันหนึ่งดูคุ้นตาจอดซุ่มอยู่ข้างต้นไม้หญิงสาวคนหนึ่งที่กษิตจำได้ดียินกระวนกระวายอยู่ข้างรถ
“นั่นมันลูกสาวปลัดสมชายนี่หว่า” กษิตตาไว
ทองขาวมองตามและเห็นตามนั้น “ใช่จริงๆพี่นังคุณหนูวุ้นเส้นมันมาทำอะไรของมันดึกๆดื่นๆเปลี่ยวๆแบบนี้”
“รอเรามั้ง” กษิตหันมาสบตากับทองขาวอย่างมีเลศนัย
“เอาจริงเหรอพี่”
“จริงสิวะ ไม่ได้นังคนสวยเมียไอ้วาโยได้นังคุณหนูวุ้นเส้นไปก็ยังดี”
วุ้นเส้นหลบไปอยู่ท้ายรถของเธอเมื่อเห็นว่ามีรถสวนมาอีกทั้งยังกระวนกระวายใจ ที่นายมิตรคนที่เธอจ้างวานให้ไปพาตัวพลอยยังไม่กลับออกมาจากไร่ทั้งๆที่นัดกันไว้อย่างดิบดี
“ทำไมช้านัก หรือว่าทำไม่สำเร็จ”
วุ้นเส้นเริ่มแปลกใจที่รถจี๊ปไม่ยอมขับเลยไปมันจอดห่างเธอไปแค่นิดเดียวจากนั้นคนที่เธอไม่คาดว่าจะได้พบก็เดินลงมาจากรถ หญิงสาวพยายามจะวิ่งขึ้นรถแต่ทว่าชายทั้งสองกลับวิ่งเข้ามาดักหน้าดักหลังในทันที
“มาทำอะไรดึกๆ แบบนี้ครับคนสวย” กษิตตาแวววาวมองกระโปรงสั้นเลยเข่าของวุ้นเส้นอย่างมีความหมาย
“พวกแกถอยออกไปนะ” วุ้นเส้นเห็นลางไม่ดี
“ไม่ถอยจะมีอะไรไหม” ทองขาวอ้อมมาด้านหลังและล็อควุ้นเส้นเอาไว้
“มารอพี่ก็ไม่บอกรับรองว่า คืนนี้พี่จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกที่น้องวุ้นเส้นคนสวยฝากรอยนิ้วมือไว้บนหน้าพี่เมื่อเช้า”
วุ้นเส้นพยายามจะร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่สามารถจะเปล่งเสียงออกมาได้เพราะกษิตปิดปากเธอเอาไว้แน่นพร้อมใช้ผ้าเช็ดหน้าที่มียาสลบปิดจมูกเธอไม่กี่วินาทีต่อมาชายทั้งคู่ก็อุ้มวุ้นเส้นไปที่รถของมันอย่างง่ายดาย
"แม่งคนอะไรวะ ขาวได้ใจกูจริงๆ" กษิตเลียริมฝีปากและค่อยๆลูบไล้ปลายขาเรียวของวุ้นเส้นสูงขึ้นเรื่อยๆ
"ใจเย็นๆสิพี่ จะบนรถเลยเหรอ"
"เอ็งก็ขับให้มันเร็วๆหน่อยไม่ได้เหรอ"
เสียงปืนลั่นมาจากทางแปลงอะโวควาโดวาโยรีบวิ่งไปที่นั่นหลังจากเขาหาตัวพลอยทั่วไร่แล้วไม่พบในใจหวังเพียงให้คนรักปลอดภัย หากเกิดเรื่องเลวร้ายกับเธอเขาจะถือว่ามันเป็นความผิดของตัวเองที่ประมาททิ้งหญิงสาวให้อยู่คนเดียว
++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 มิ.ย. 2554, 16:05:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 มิ.ย. 2554, 16:05:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 7857
| << ตอนที่ 20 | ตอนที่ 23 >> |
แพม 14 มิ.ย. 2554, 17:31:12 น.
ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว
ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว
หมู้หมู 14 มิ.ย. 2554, 19:29:28 น.
กรรมติดจรวด
กรรมติดจรวด
lovemuay 14 มิ.ย. 2554, 19:46:20 น.
หวังว่ายัยพลอยจะเอาตัวรอดได้นะ เอาใจช่วยค่ะ
หวังว่ายัยพลอยจะเอาตัวรอดได้นะ เอาใจช่วยค่ะ
ปูสีน้ำเงิน 14 มิ.ย. 2554, 20:20:53 น.
นี่ล่ะน้าโบราณเค้าถึงว่า " ให้ทุกข์แก่ทานทุกข์นั้นถึงตัว "
นี่ล่ะน้าโบราณเค้าถึงว่า " ให้ทุกข์แก่ทานทุกข์นั้นถึงตัว "
SaiParn 14 มิ.ย. 2554, 20:39:37 น.
อยากอ่านต่อคร่า
อยากอ่านต่อคร่า
กาซะลองพลัดถิ่น 14 มิ.ย. 2554, 23:55:42 น.
นางเอกแกร่ง ๆ แบบนี้ชอบ ๆ คะ ....แต่ก็ขออย่าให้วุ้นเส้นเป็นอะไรไปเลย...พลอยเห็นหรือยังว่ากรรมเดี๋ยวนี้มันรวดเร็ว ก็ขอให้มีคนไปช่วยได้ทันก็แล้วกัน
นางเอกแกร่ง ๆ แบบนี้ชอบ ๆ คะ ....แต่ก็ขออย่าให้วุ้นเส้นเป็นอะไรไปเลย...พลอยเห็นหรือยังว่ากรรมเดี๋ยวนี้มันรวดเร็ว ก็ขอให้มีคนไปช่วยได้ทันก็แล้วกัน
kaero 15 มิ.ย. 2554, 12:21:17 น.
อัพอีก อัพอีก
อัพอีก อัพอีก
อัปสรา 15 มิ.ย. 2554, 12:24:40 น.
รับทราบค่ะ
รับทราบค่ะ
silverraindrop 15 มิ.ย. 2554, 12:25:36 น.
วาโยจะไปช่วยทันไหมนี่
วาโยจะไปช่วยทันไหมนี่