ลิขิตฟ้า ราชาเกรฮาวด์
แม้อยู่คนละซีกโลก แต่เมื่อเป็นเนื้อคู่กันแล้ว ถึงแม้จะมีอุปสักมาก แต่เค้าและเธอก้อพบกันจนได้ ถึงแม้จะพบกันได้ไม่ดีนักก้อตาม ออกจะ18+ นิน่ะค่ะ เรื่องแรกยังไงก้อขอกลังใจด้วยน่ะค่ะ
Tags: ออกเรท18+นิดๆน่ะค่ะ
ตอน: การเดินทาง ตอนที่๑
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่เลวร้ายขึ้น เขาพยายามที่จะตามหามิเชลทุกทางที่มี แต่ไม่ว่าเข้าจะไปตามหาที่ไหนๆ ที่บ้านเพื่อน บ้านญาติพี่น้อง และทุกเบอร์โทรศัพท์เพื่อนของเธอที่เขาหาได้ แต่ไม่มีใครพบเห็นเธอเลย หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ ระหว่างที่เขากำลังตามหาเธอ โทรศัพท์ของเขาก้อดังขึ้น และเขาภวานาของให้คนที่ติดต่อมานั้นเป็นเธอ และสวรรค์ก้อเข้าข้างเขา เข้ากระตือรือร้นที่จะรับสายนี้เป็นที่สุด
ฮัลโล..มิเชล มิเชลนั้นเธอใช่ไหม บอกฉันมาตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้ เขาได้ยินเสียงเธอสะอื้นไห้และบอกว่า
..ใช่ฉันเอง ฉันก้ออยากเจอเธอ และเธอเว้นวรรค์คำนี้ไว้นานก่อนจะเอ่ยว่า (เป็นครั้งสุดท้าย)
..ไม่น่ะ อย่าทำอะไรบ้าๆน่ะ ฉันจะรีบไปหาเธอเดียวนี้ ฉันรักเธอ....น่ะ รอฉันน่ะ
คำนี้ทำให้เธอต้องสะอื้นร้องไห้อย่างหนัก เพราะเธอไม่คู่ควรที่เขาจะรักอีกต่อไป เธอมีราคีที่ไม่สามารถล้างมันออกไปได้
ณ..สะพานข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในออสเตรเลีย คนที่นี้ต่างก้อรู้ดีว่าไหลเชียวมากเพียงใและเป็นแม่น้ำที่ทอดยาวและใหญ่มากไหลลงไปสู่ทะเลที่ไม่มีสิ้นสุดและข้างล่างนั้นเป็นน้ำวน หากมีอะไรหล่นลงไปก้อไม่สามารถจะขึ้นมาได้ แม้แต่สิ่งที่ลอยน้ำได้ยังไม่สามารถลอยขึ้นมา นักดำน้ำยังไม่กล้าที่จะลงไป แต่สะพานแห่งนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวมาที่นี้ จึงมีผู้คนมากมายมาถ่ายรูปเพื่อเป็นอนุสรณ์ว่าครั้งหนึ่งเคยมาที่นี้ และมีนักท่องเที่ยวอีกมากมายมาถ่ายรูปวิวต่าง และบรรยายกาศรอบๆบนสะพานแห่งนี้
เมื่อเขามาถึงจุดนัดหมายเขาพยายามมองหามิเชล แต่เขาไม่สามารถมองเห็นเธอ เพราะมีคนมากมายที่นี้ และกำลังมุงดูอะไรสักอย่าง ทำให้เขาผิดสังเกตุ และเขาก้อเอ๋ะใจก้อถ้วยคำบางอย่างของเธอ( ...ฉันอยากพบคุณ เป็นครั้งสุดท้าย..)เขารีบฝ่าฝูงชนเข้าไป และต้องชะงักเมื่อเขาเห็นมิเชลกำลังอยู่ที่ระเบียงเหล็กนอกสะพานหันหน้ามองออกไปทางแม่น้ำ..มิเชลนั้นคุณจะทำอะไร อย่าทำอะไรบ้าๆน่ะ ได้โปรดกลับมาหาผมเถอะ ได้โปรดผมรักคุณ เขารู้ว่ามิเชลกำลังจะทำอะไร เขาพยายามอ้อนวอนเธอ และพูดคุยเพื่อเธอจะเปลียนใจ และหาทีเผลอเพื่อเข้าไปรั้งเธอไว้
มิเชล เมื่อเธอได้ยินเสียงของปริ๊นซ์ น้ำตาที่ไหลอยู่แล้วก้อไหลพรากจนดวงตาของเธอนั้นพร่ามัวไปหมดจนกลายเป็นสะอึกสะอื้นตัวโยน และค่อยๆหันกลับมาเผชิญหน้ากับชายคนรัก แต่ก้อสร้างความแตกตื่นให้กับผู้คนที่กำลังมองดูเหตุการณ์ไม่น้อย เพราะกลัวเธอจะหล่นลงไป สายตาของมิเชลตอนนี้มีแต่ทั้งความละอาย ความอาย ความน่าสมเพช ในตัวเอง ร่างกายของเธอตอนนี้ผมยุ่งเหยิง ผอม ขอบตาดำคล่ำ รอยแดงที่คอ และรอยเขียวเป็นจ้ำๆตามแขนและขาเกิดจากการต่อสู้ก่อนที่เธอจะโดนปู้ยี้ปู้ยำ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพราะมันไม่ใช่แค่ผู้ชายคนเดียว แต่มันมีตั้ง7คน พลัดกันคนละวันปู้ยี้ปู้ยำเธอ เพราะไอบ้านั้นมันดันโทรตามเพื่อมันมาแจม และมันก้อโทรตามกันมาเป็นทอดๆ หลังจากมันเสร็จความใคร่กับเธอ จะเธอแถบจะคลานไม่ได้ ก่อนที่มันจะทิ้งเธอในโกดังร้าง แต่เธอก้อพยายามรวบรวมแรงที่มีเพื่อมาที่นี้
ในที่สุดคุณก้อมา เธอพูดทั้งที่ยังสะอึกสะอื้นน้ำตาพร่ามัว ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่สมควรที่จะให้คุณรักอีกต่อไป ฉันอยากให้คุณรู้ไว้ฉันรักคุณ และจะรักคุณตลอดไป และได้โปรดอย่าโทษตัวเอง เธอเห็นสายตาของปริ๊นที่รู้สึกผิด สายตาที่อยากไถ่บาป สายตาที่อยากจะลงโทษตัวเอง เธอจึงพูดขึ้นว่า ปริ๊นที่รัก มันไม่ใช่ความผิดของคุณ และ เธอเงยหน้ามองท้องฟ้า วันนี้ท้องฟ้าสวยจังฉันจะมองมันจากที่นี้ และเฝ้ามองคุณตลอดไป เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งและจ้องมองเหมือนจะจดจำภาพนี้ไม่ให้หายไปจากใจเธอ และกล่าวคำลากับชายผู้เป็นที่รัก ลาก่อน..ปริ๊นซ์ที่รักของฉัน แล้วเธอก้อปล่อยมือจากราวเหล็กที่เกาะกุมไว้หงายหลังลงไปสู่พื้นน้ำที่มีซาตานตนใดตนหนึ่งรอเธออยู่ที่นั้น
ม้าย.ย..ๆ....ๆ ปริ๊นซ์พยายามวิ่งเข้าไป หวังจะดึงมือเธอไว้ แต่เขาทำได้เพียงแตะปลายนิ้วมือของเธอเท่านั่น ภาพที่เขาเห็นคือเธอจมลงไปในน้ำและไม่ลอยขึ้นมาอีกเลย น้ำตาลูกผู้ชายที่อัดแน่นไปด้วยความผิด ความผิดพลาดทีไม่สามารถแก้ไขได้ มันเอ่อล้นออกมาเป็นสาย สร้างความฮือฮ่า แตกตื่นตอนสายตาคนที่เห็นเหตุการณ์ไม้น้อย หลังจากนั้นกาลเวลาก้อล่วงเลยมากว่า 2 ปี
ฮัลโล..มิเชล มิเชลนั้นเธอใช่ไหม บอกฉันมาตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้ เขาได้ยินเสียงเธอสะอื้นไห้และบอกว่า
..ใช่ฉันเอง ฉันก้ออยากเจอเธอ และเธอเว้นวรรค์คำนี้ไว้นานก่อนจะเอ่ยว่า (เป็นครั้งสุดท้าย)
..ไม่น่ะ อย่าทำอะไรบ้าๆน่ะ ฉันจะรีบไปหาเธอเดียวนี้ ฉันรักเธอ....น่ะ รอฉันน่ะ
คำนี้ทำให้เธอต้องสะอื้นร้องไห้อย่างหนัก เพราะเธอไม่คู่ควรที่เขาจะรักอีกต่อไป เธอมีราคีที่ไม่สามารถล้างมันออกไปได้
ณ..สะพานข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในออสเตรเลีย คนที่นี้ต่างก้อรู้ดีว่าไหลเชียวมากเพียงใและเป็นแม่น้ำที่ทอดยาวและใหญ่มากไหลลงไปสู่ทะเลที่ไม่มีสิ้นสุดและข้างล่างนั้นเป็นน้ำวน หากมีอะไรหล่นลงไปก้อไม่สามารถจะขึ้นมาได้ แม้แต่สิ่งที่ลอยน้ำได้ยังไม่สามารถลอยขึ้นมา นักดำน้ำยังไม่กล้าที่จะลงไป แต่สะพานแห่งนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวมาที่นี้ จึงมีผู้คนมากมายมาถ่ายรูปเพื่อเป็นอนุสรณ์ว่าครั้งหนึ่งเคยมาที่นี้ และมีนักท่องเที่ยวอีกมากมายมาถ่ายรูปวิวต่าง และบรรยายกาศรอบๆบนสะพานแห่งนี้
เมื่อเขามาถึงจุดนัดหมายเขาพยายามมองหามิเชล แต่เขาไม่สามารถมองเห็นเธอ เพราะมีคนมากมายที่นี้ และกำลังมุงดูอะไรสักอย่าง ทำให้เขาผิดสังเกตุ และเขาก้อเอ๋ะใจก้อถ้วยคำบางอย่างของเธอ( ...ฉันอยากพบคุณ เป็นครั้งสุดท้าย..)เขารีบฝ่าฝูงชนเข้าไป และต้องชะงักเมื่อเขาเห็นมิเชลกำลังอยู่ที่ระเบียงเหล็กนอกสะพานหันหน้ามองออกไปทางแม่น้ำ..มิเชลนั้นคุณจะทำอะไร อย่าทำอะไรบ้าๆน่ะ ได้โปรดกลับมาหาผมเถอะ ได้โปรดผมรักคุณ เขารู้ว่ามิเชลกำลังจะทำอะไร เขาพยายามอ้อนวอนเธอ และพูดคุยเพื่อเธอจะเปลียนใจ และหาทีเผลอเพื่อเข้าไปรั้งเธอไว้
มิเชล เมื่อเธอได้ยินเสียงของปริ๊นซ์ น้ำตาที่ไหลอยู่แล้วก้อไหลพรากจนดวงตาของเธอนั้นพร่ามัวไปหมดจนกลายเป็นสะอึกสะอื้นตัวโยน และค่อยๆหันกลับมาเผชิญหน้ากับชายคนรัก แต่ก้อสร้างความแตกตื่นให้กับผู้คนที่กำลังมองดูเหตุการณ์ไม่น้อย เพราะกลัวเธอจะหล่นลงไป สายตาของมิเชลตอนนี้มีแต่ทั้งความละอาย ความอาย ความน่าสมเพช ในตัวเอง ร่างกายของเธอตอนนี้ผมยุ่งเหยิง ผอม ขอบตาดำคล่ำ รอยแดงที่คอ และรอยเขียวเป็นจ้ำๆตามแขนและขาเกิดจากการต่อสู้ก่อนที่เธอจะโดนปู้ยี้ปู้ยำ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพราะมันไม่ใช่แค่ผู้ชายคนเดียว แต่มันมีตั้ง7คน พลัดกันคนละวันปู้ยี้ปู้ยำเธอ เพราะไอบ้านั้นมันดันโทรตามเพื่อมันมาแจม และมันก้อโทรตามกันมาเป็นทอดๆ หลังจากมันเสร็จความใคร่กับเธอ จะเธอแถบจะคลานไม่ได้ ก่อนที่มันจะทิ้งเธอในโกดังร้าง แต่เธอก้อพยายามรวบรวมแรงที่มีเพื่อมาที่นี้
ในที่สุดคุณก้อมา เธอพูดทั้งที่ยังสะอึกสะอื้นน้ำตาพร่ามัว ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่สมควรที่จะให้คุณรักอีกต่อไป ฉันอยากให้คุณรู้ไว้ฉันรักคุณ และจะรักคุณตลอดไป และได้โปรดอย่าโทษตัวเอง เธอเห็นสายตาของปริ๊นที่รู้สึกผิด สายตาที่อยากไถ่บาป สายตาที่อยากจะลงโทษตัวเอง เธอจึงพูดขึ้นว่า ปริ๊นที่รัก มันไม่ใช่ความผิดของคุณ และ เธอเงยหน้ามองท้องฟ้า วันนี้ท้องฟ้าสวยจังฉันจะมองมันจากที่นี้ และเฝ้ามองคุณตลอดไป เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งและจ้องมองเหมือนจะจดจำภาพนี้ไม่ให้หายไปจากใจเธอ และกล่าวคำลากับชายผู้เป็นที่รัก ลาก่อน..ปริ๊นซ์ที่รักของฉัน แล้วเธอก้อปล่อยมือจากราวเหล็กที่เกาะกุมไว้หงายหลังลงไปสู่พื้นน้ำที่มีซาตานตนใดตนหนึ่งรอเธออยู่ที่นั้น
ม้าย.ย..ๆ....ๆ ปริ๊นซ์พยายามวิ่งเข้าไป หวังจะดึงมือเธอไว้ แต่เขาทำได้เพียงแตะปลายนิ้วมือของเธอเท่านั่น ภาพที่เขาเห็นคือเธอจมลงไปในน้ำและไม่ลอยขึ้นมาอีกเลย น้ำตาลูกผู้ชายที่อัดแน่นไปด้วยความผิด ความผิดพลาดทีไม่สามารถแก้ไขได้ มันเอ่อล้นออกมาเป็นสาย สร้างความฮือฮ่า แตกตื่นตอนสายตาคนที่เห็นเหตุการณ์ไม้น้อย หลังจากนั้นกาลเวลาก้อล่วงเลยมากว่า 2 ปี
tickystory เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ธ.ค. 2556, 14:18:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ต.ค. 2557, 09:02:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 973
| << การเริ่มต้น ตอนที่๒ | การเดินทาง ตอนที่๒ >> |