♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๒๒ (จบตอน)
พิชญาคอยจนเพื่อนๆและเจ้านายลงไปรับประทานอาหารกลางวันกันหมดแล้ว จึงหยิบแฟ้มที่เตรียมไว้ เข้าไปในห้องทำงานของโมนาสลับกับเล่มที่หมายตา
หญิงสาวก้มลงไปถอดการ์ดหน่วยความจำจากเครื่องดักฟัง สลับหน่วยความจำเปล่าสอดไว้ในเครื่องแล้วติดตั้งกลับที่เดิมด้วยความคล่องแคล่ว เธอเสียบการ์ดแผ่นเล็กใส่โทรศัพท์มือถือแทน สำรวจจนแน่ใจว่าในสำนักงานยังคงว่างเปล่า จึงรีบหอบแฟ้มออกจากห้องของโมนาเงียบเชียบเท่ากับตอนที่เข้าไป ไร้สายตารู้เห็นของใครแม้แต่คนเดียว เอกสารที่ถูกสับเปลี่ยนออกมาถูกซุกไว้ในลิ้นชักก่อนชั่วคราว รอเวลาย้ายมันไปยังสถานที่ปลอดภัยอีกครั้ง
เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พิชญาจึงหยิบกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์ออกจากสำนักงานลงไปสมทบกับเพื่อนๆที่ร้านอาหาร โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำทั้งหมดอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่งมาโดยตลอด
ณรงค์ซึ่งกำลังจะลงไปรับประทานอาหาร หลบเข้าไปที่ด้านหลังพาร์ติชั่นเตี้ยๆเพื่อสังเกตการณ์ทุกสิ่งที่หญิงสาวกระทำด้วยความไม่พอใจ เขาเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็นแล้ว สงสัยก็แต่ว่ามีใครอีกกี่คนที่ ‘เห็น’ อย่างที่เขากำลังสังเกตอยู่อีกบ้าง!
“พีช เมื่อกี้ฉันโทร.เชิญคุณชัชมาพบนะ ถ้าเขามาแล้วให้เข้ามาได้เลย” โมนากล่าวแล้วจึงเดินไปเคาะโต๊ะของนิสา “บันทึกการสั่งจ่ายบริษัทรถลากสามแห่งที่ฉันให้หา เจอเมื่อไหร่เอาเข้ามาทันทีเลยนะ” โมนาสั่งจบก็เข้าไปในห้องทำงาน ไม่ถึงสิบนาที คนที่เธอนัดไว้ก็มาถึง เขาเคาะประตูที่เปิดกว้างอยู่ แล้วก้าวเข้ามาโดยไม่รอฟังคำอนุญาต เมื่องับประตูและรูดม่านปิดเรียบร้อย ชัชวินก็มานั่งเอกเขนกตรงหน้าเจ้าของห้อง โดยมีโต๊ะทำงานคั่นกลาง
โมนาวางมือจากงานที่ทำ ทว่าเมื่อหันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มก็ต้องอึ้งงันไป เมื่อเห็นเขาล้วงโทรศัพท์ของเธอออกมาวางไว้บนโต๊ะ
“ต้องให้ผมย้ำอีกไหมว่าคุณควรทำยังไงกับเรื่องนี้” เขาบุ้ยใบ้ไปยังกองเอกสารบนโต๊ะ “หยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ซะ เวลาของคุณหมดแล้ว ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือนนะ”
โมนาเลื่อนแฟ้มกองหนึ่งไปตรงหน้าชัชวินแทนคำตอบ “คุณส่งนิสาเข้ามาสับเอกสารในห้องฉัน โดยเอาขยะพวกนี้มาวางไว้แทน ฉันว่าเวลาของคุณต่างหากที่กำลังจะหมดลงแล้ว ฉันจะไม่เอาเรื่อง ขอแค่ให้คุณเอาเงินทั้งหมดมาคืนบริษัท แล้วฉันจะถือว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”
“ใส่ความกันง่ายๆเลยหรือโม อย่างนี้ผมฟ้องหมิ่นประมาทได้นะ” เขาขู่เสียงเข้ม ขณะผุดลุกขึ้นยืนเท้ามือบนโต๊ะมองอีกฝ่ายอย่างคุกคาม เมื่อโน้มตัวมาใกล้หญิงสาว เขากลับกระซิบ “ไปซะโม ลาออกไปซะ เชื่อผม”
โมนาผวาลุกขึ้นยืนเพื่อรักษาความได้เปรียบทางชัยภูมิบ้างเช่นกัน “ฉันให้โอกาสคุณถึงแค่วันศุกร์นี้ ถ้าคุณยังดื้อรั้นไม่ยอมหาเงินมาคืนบริษัท ฉันจะเปิดเผยหลักฐานทั้งหมดที่มีอยู่”
“ถ้าคิดว่าผมจะยอมอยู่เฉยๆให้คุณเอาเรื่องทุเรศๆนั่นมาโยนใส่ตักง่ายๆก็ลองดูสิ” ชัชวินขู่ด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม ดวงตาวาวจ้าบอกชัดถึงความโกรธเกรี้ยว
แม้จะหวั่นใจอยู่บ้าง แต่โมนาก็ยังฝืนเชิดหน้าแสดงว่าไม่กลัว เสียงคลิกเบาๆของคันเปิดประตูที่ดังขึ้นทำให้โมนาใจชื้น โล่งใจว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านิสาคงจะเข้ามาขัดจังหวะพร้อมด้วยเอกสารที่เธอสั่งให้หาแน่นอน
ทว่าหญิงสาวคาดผิด เพราะประตูเปิดผางออก ในวินาทีเดียวกับที่ชัชวินเอื้อมมาคว้าคอเธอบีบ ทั้งยังคำรามเสียงต่ำ “เลิกพยายามโยนความผิดของคุณมาให้ผมได้แล้ว เพราะถ้าคุณไม่หยุด ครั้งต่อไปคุณไม่โชคดีอย่างนี้แน่”
อุ้งมือแข็งราวกับคีมเหล็กดันเธอถอยหลัง ก่อนจะผลักจนโมนาเสียหลักหงายหลัง โชคดีที่มีเก้าอี้รองรับ ไม่งั้นเธอคงก้นจ้ำเบ้าลงไปกองกับพื้นแล้วแน่ๆ
ชัชวินไม่รอดูผลงาน แต่เดินตึงๆออกจากห้องไปทันที นิสาหน้าตื่น มองตามหลังชายหนุ่มไปด้วยท่าทางตกตะลึง ครั้นได้สติก็รีบวิ่งมาวางแฟ้มที่โต๊ะ แล้วปราดเข้ามาหาโมนา “คุณโมเป็นอะไรไหมคะ”
โมนาชะงักเล็กน้อยเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมที่โชยมาจากตัวอีกฝ่าย หลังกลับจากพักกลางวัน เธอได้กลิ่นน้ำหอมแบบเดียวกับโลชั่นบนโต๊ะของนิสา จึงคาดว่านิสาเป็นคนที่เข้ามาแอบสลับเอกสาร แต่...วันนี้นิสาใช้น้ำหอมกลิ่นอื่น เธอจำได้ เพราะฉะนั้นคนที่เข้ามาสลับเอกสารไม่ใช่นิสา!
“ฉันไม่เป็นไร ขอบใจมาก เธอออกไปได้ละ ฉันจะทำงานต่อ” โมนามองตามหลังผู้หญิงอีกคนหนึ่งไปด้วยความผิดหวัง เธอเดินตามไปงับประตู แล้วใช้ไฟฉายแบ็กไลต์ส่องหาตำหนิที่ทำไว้บนแฟ้มทุกฉบับบนโต๊ะ จึงได้รู้ว่ามันถูกสับเปลี่ยนไปจริงๆ
ถ้าไม่ใช่นิสา แล้วใคร?
หญิงสาวถอนหายใจ หยิบกระจกเล็กๆจากลิ้นชักมาส่องดูร่องรอยที่รอบลำคอ ก็พบว่าผิวขาวๆบัดนี้เป็นจ้ำเห็นเป็นรอยนิ้วมือชัดเจน เธอแตะมือที่หน้าอกกดเบาๆเพื่อคลายความตกใจ คาดไม่ถึงว่าชัชวินจะน่ากลัวขนาดนี้!
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่ามาเปิดสำรวจความเรียบร้อยก็พบว่า ทุกอย่างยังอยู่ในที่ทางของมัน ยกเว้นเพียงอย่างเดียว...พื้นหลังของหน้าจอซึ่งเธอเคยตั้งไว้เป็นรูปบ้านไม้ทรงไทยของคุณย่า บัดนี้ถูกเปลี่ยนเป็นพื้นสีขาว มีเพียงตัวอักษรสีแดงที่เขียนว่า
“ไปซะโมนา ก่อนที่จะสายเกินไป เชื่อผม”
เพียะ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น พร้อมกับที่ร่างบอบบางของพิชญาถลาลงไปกองกับพื้น หญิงสาวยกมือขึ้นกุมแก้มซึ่งบัดนี้มีรอยแดงเป็นปื้น โดยมีเลือดหยดเล็กๆซึมมาจากมุมปากชัดเจน
“นังโง่ ทำงานประสาอะไรถึงปล่อยให้ยายอ้วนนั่นจับได้ นี่ขู่จะเปิดโปงพวกเราขนาดนี้ก็เพราะความโง่ของมึงคนเดียว! แค่สับเอกสารออกมา เอาของปลอมไปใส่ไว้แทน มันยากนักหรือไง”
“พีชไม่ได้ตั้งใจ พีชก็ดูแล้วว่าไม่มีใครเห็น พีชก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณโมรู้ได้ยังไง” หญิงสาวหดศีรษะหลบเมื่ออีกฝ่ายเงื้อมือขึ้นสูง ทำท่าจะตบลงมาอีกครั้ง
“นังคนนี้มันร้ายนัก คงคิดว่าควงกับไอ้โนแอลแล้วจะไม่มีใครกล้าแตะมันละสิ อวดดีนัก คอยดูก็แล้วกัน กูนี่แหละจะจัดการให้ไอ้โนแอลเป็นคนเฉดหัวมันออกจากบริษัทด้วยตัวเองเลย”
พิชญาก้มหน้ากรีดเช็ดน้ำตา เหลือบมองผู้ที่ยืนตระหง่านวางท่าผยองยโสอยู่ข้างๆ ก่อนเธอจะเสยกมือขึ้นเช็ดหยดเลือดที่มุมปาก ซ่อนรอยยิ้มสมใจไว้จากสายตาของอีกฝ่าย!
(จบตอน)
หญิงสาวก้มลงไปถอดการ์ดหน่วยความจำจากเครื่องดักฟัง สลับหน่วยความจำเปล่าสอดไว้ในเครื่องแล้วติดตั้งกลับที่เดิมด้วยความคล่องแคล่ว เธอเสียบการ์ดแผ่นเล็กใส่โทรศัพท์มือถือแทน สำรวจจนแน่ใจว่าในสำนักงานยังคงว่างเปล่า จึงรีบหอบแฟ้มออกจากห้องของโมนาเงียบเชียบเท่ากับตอนที่เข้าไป ไร้สายตารู้เห็นของใครแม้แต่คนเดียว เอกสารที่ถูกสับเปลี่ยนออกมาถูกซุกไว้ในลิ้นชักก่อนชั่วคราว รอเวลาย้ายมันไปยังสถานที่ปลอดภัยอีกครั้ง
เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พิชญาจึงหยิบกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์ออกจากสำนักงานลงไปสมทบกับเพื่อนๆที่ร้านอาหาร โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำทั้งหมดอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่งมาโดยตลอด
ณรงค์ซึ่งกำลังจะลงไปรับประทานอาหาร หลบเข้าไปที่ด้านหลังพาร์ติชั่นเตี้ยๆเพื่อสังเกตการณ์ทุกสิ่งที่หญิงสาวกระทำด้วยความไม่พอใจ เขาเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็นแล้ว สงสัยก็แต่ว่ามีใครอีกกี่คนที่ ‘เห็น’ อย่างที่เขากำลังสังเกตอยู่อีกบ้าง!
“พีช เมื่อกี้ฉันโทร.เชิญคุณชัชมาพบนะ ถ้าเขามาแล้วให้เข้ามาได้เลย” โมนากล่าวแล้วจึงเดินไปเคาะโต๊ะของนิสา “บันทึกการสั่งจ่ายบริษัทรถลากสามแห่งที่ฉันให้หา เจอเมื่อไหร่เอาเข้ามาทันทีเลยนะ” โมนาสั่งจบก็เข้าไปในห้องทำงาน ไม่ถึงสิบนาที คนที่เธอนัดไว้ก็มาถึง เขาเคาะประตูที่เปิดกว้างอยู่ แล้วก้าวเข้ามาโดยไม่รอฟังคำอนุญาต เมื่องับประตูและรูดม่านปิดเรียบร้อย ชัชวินก็มานั่งเอกเขนกตรงหน้าเจ้าของห้อง โดยมีโต๊ะทำงานคั่นกลาง
โมนาวางมือจากงานที่ทำ ทว่าเมื่อหันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มก็ต้องอึ้งงันไป เมื่อเห็นเขาล้วงโทรศัพท์ของเธอออกมาวางไว้บนโต๊ะ
“ต้องให้ผมย้ำอีกไหมว่าคุณควรทำยังไงกับเรื่องนี้” เขาบุ้ยใบ้ไปยังกองเอกสารบนโต๊ะ “หยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ซะ เวลาของคุณหมดแล้ว ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือนนะ”
โมนาเลื่อนแฟ้มกองหนึ่งไปตรงหน้าชัชวินแทนคำตอบ “คุณส่งนิสาเข้ามาสับเอกสารในห้องฉัน โดยเอาขยะพวกนี้มาวางไว้แทน ฉันว่าเวลาของคุณต่างหากที่กำลังจะหมดลงแล้ว ฉันจะไม่เอาเรื่อง ขอแค่ให้คุณเอาเงินทั้งหมดมาคืนบริษัท แล้วฉันจะถือว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”
“ใส่ความกันง่ายๆเลยหรือโม อย่างนี้ผมฟ้องหมิ่นประมาทได้นะ” เขาขู่เสียงเข้ม ขณะผุดลุกขึ้นยืนเท้ามือบนโต๊ะมองอีกฝ่ายอย่างคุกคาม เมื่อโน้มตัวมาใกล้หญิงสาว เขากลับกระซิบ “ไปซะโม ลาออกไปซะ เชื่อผม”
โมนาผวาลุกขึ้นยืนเพื่อรักษาความได้เปรียบทางชัยภูมิบ้างเช่นกัน “ฉันให้โอกาสคุณถึงแค่วันศุกร์นี้ ถ้าคุณยังดื้อรั้นไม่ยอมหาเงินมาคืนบริษัท ฉันจะเปิดเผยหลักฐานทั้งหมดที่มีอยู่”
“ถ้าคิดว่าผมจะยอมอยู่เฉยๆให้คุณเอาเรื่องทุเรศๆนั่นมาโยนใส่ตักง่ายๆก็ลองดูสิ” ชัชวินขู่ด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม ดวงตาวาวจ้าบอกชัดถึงความโกรธเกรี้ยว
แม้จะหวั่นใจอยู่บ้าง แต่โมนาก็ยังฝืนเชิดหน้าแสดงว่าไม่กลัว เสียงคลิกเบาๆของคันเปิดประตูที่ดังขึ้นทำให้โมนาใจชื้น โล่งใจว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านิสาคงจะเข้ามาขัดจังหวะพร้อมด้วยเอกสารที่เธอสั่งให้หาแน่นอน
ทว่าหญิงสาวคาดผิด เพราะประตูเปิดผางออก ในวินาทีเดียวกับที่ชัชวินเอื้อมมาคว้าคอเธอบีบ ทั้งยังคำรามเสียงต่ำ “เลิกพยายามโยนความผิดของคุณมาให้ผมได้แล้ว เพราะถ้าคุณไม่หยุด ครั้งต่อไปคุณไม่โชคดีอย่างนี้แน่”
อุ้งมือแข็งราวกับคีมเหล็กดันเธอถอยหลัง ก่อนจะผลักจนโมนาเสียหลักหงายหลัง โชคดีที่มีเก้าอี้รองรับ ไม่งั้นเธอคงก้นจ้ำเบ้าลงไปกองกับพื้นแล้วแน่ๆ
ชัชวินไม่รอดูผลงาน แต่เดินตึงๆออกจากห้องไปทันที นิสาหน้าตื่น มองตามหลังชายหนุ่มไปด้วยท่าทางตกตะลึง ครั้นได้สติก็รีบวิ่งมาวางแฟ้มที่โต๊ะ แล้วปราดเข้ามาหาโมนา “คุณโมเป็นอะไรไหมคะ”
โมนาชะงักเล็กน้อยเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมที่โชยมาจากตัวอีกฝ่าย หลังกลับจากพักกลางวัน เธอได้กลิ่นน้ำหอมแบบเดียวกับโลชั่นบนโต๊ะของนิสา จึงคาดว่านิสาเป็นคนที่เข้ามาแอบสลับเอกสาร แต่...วันนี้นิสาใช้น้ำหอมกลิ่นอื่น เธอจำได้ เพราะฉะนั้นคนที่เข้ามาสลับเอกสารไม่ใช่นิสา!
“ฉันไม่เป็นไร ขอบใจมาก เธอออกไปได้ละ ฉันจะทำงานต่อ” โมนามองตามหลังผู้หญิงอีกคนหนึ่งไปด้วยความผิดหวัง เธอเดินตามไปงับประตู แล้วใช้ไฟฉายแบ็กไลต์ส่องหาตำหนิที่ทำไว้บนแฟ้มทุกฉบับบนโต๊ะ จึงได้รู้ว่ามันถูกสับเปลี่ยนไปจริงๆ
ถ้าไม่ใช่นิสา แล้วใคร?
หญิงสาวถอนหายใจ หยิบกระจกเล็กๆจากลิ้นชักมาส่องดูร่องรอยที่รอบลำคอ ก็พบว่าผิวขาวๆบัดนี้เป็นจ้ำเห็นเป็นรอยนิ้วมือชัดเจน เธอแตะมือที่หน้าอกกดเบาๆเพื่อคลายความตกใจ คาดไม่ถึงว่าชัชวินจะน่ากลัวขนาดนี้!
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่ามาเปิดสำรวจความเรียบร้อยก็พบว่า ทุกอย่างยังอยู่ในที่ทางของมัน ยกเว้นเพียงอย่างเดียว...พื้นหลังของหน้าจอซึ่งเธอเคยตั้งไว้เป็นรูปบ้านไม้ทรงไทยของคุณย่า บัดนี้ถูกเปลี่ยนเป็นพื้นสีขาว มีเพียงตัวอักษรสีแดงที่เขียนว่า
“ไปซะโมนา ก่อนที่จะสายเกินไป เชื่อผม”
เพียะ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น พร้อมกับที่ร่างบอบบางของพิชญาถลาลงไปกองกับพื้น หญิงสาวยกมือขึ้นกุมแก้มซึ่งบัดนี้มีรอยแดงเป็นปื้น โดยมีเลือดหยดเล็กๆซึมมาจากมุมปากชัดเจน
“นังโง่ ทำงานประสาอะไรถึงปล่อยให้ยายอ้วนนั่นจับได้ นี่ขู่จะเปิดโปงพวกเราขนาดนี้ก็เพราะความโง่ของมึงคนเดียว! แค่สับเอกสารออกมา เอาของปลอมไปใส่ไว้แทน มันยากนักหรือไง”
“พีชไม่ได้ตั้งใจ พีชก็ดูแล้วว่าไม่มีใครเห็น พีชก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณโมรู้ได้ยังไง” หญิงสาวหดศีรษะหลบเมื่ออีกฝ่ายเงื้อมือขึ้นสูง ทำท่าจะตบลงมาอีกครั้ง
“นังคนนี้มันร้ายนัก คงคิดว่าควงกับไอ้โนแอลแล้วจะไม่มีใครกล้าแตะมันละสิ อวดดีนัก คอยดูก็แล้วกัน กูนี่แหละจะจัดการให้ไอ้โนแอลเป็นคนเฉดหัวมันออกจากบริษัทด้วยตัวเองเลย”
พิชญาก้มหน้ากรีดเช็ดน้ำตา เหลือบมองผู้ที่ยืนตระหง่านวางท่าผยองยโสอยู่ข้างๆ ก่อนเธอจะเสยกมือขึ้นเช็ดหยดเลือดที่มุมปาก ซ่อนรอยยิ้มสมใจไว้จากสายตาของอีกฝ่าย!
(จบตอน)
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ธ.ค. 2556, 00:22:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ธ.ค. 2556, 00:22:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 1666
| << ตอนที่ ๒๒ (๗๐%) | ตอนที่ ๒๓ (๓๕%) >> |
sai 10 ธ.ค. 2556, 01:02:30 น.
โว้วเข้มข้นขึ้นเรื่อยยยๆ
โว้วเข้มข้นขึ้นเรื่อยยยๆ
ree 10 ธ.ค. 2556, 03:35:42 น.
เรื่องมันช่างซับซ้อนดีจริงแท้
เรื่องมันช่างซับซ้อนดีจริงแท้
สิริณ 10 ธ.ค. 2556, 03:42:17 น.
หนังสือพิมพ์เสร็จแล้วนะคะ กำลังรอกระจายตามหน้าร้านอยู่
คาดว่าในอาทิตย์นี้ หรือไม่เกินอาทิตย์หน้า
ก็น่าจะเห็นตามร้านหนังสือกันแล้ว
นักอ่านที่สนใจจะฝากสิริณซื้อหนังสือ+ลายเซ็น
ติดต่อที่ si.rin@hotmail.com
หรืออ่านรายละเอียดจากแฟนเพจได้เลยค่ะ
www.facebook.com/SirinFC
สำหรับกรณีฝากซื้อ
ขอเวลาหลังหนังสือวางแผงสักสองสามวันนะคะ
เพราะสิริณต้องไปซื้อหนังสือจากหน้าร้าน
มาจัดส่งให้ค่ะ :D
หากท่านไหนไม่อยากรอ เจอที่หน้าร้านก่อน
จะเมตตาสอยโมนากับโนแอลกลับไปอ่านก่อนใคร
นักเขียนหน้าตาดีคนนี้ก็จะซาบซึ้งอย่างยิ่งค่ะ อิอิ
หนังสือพิมพ์เสร็จแล้วนะคะ กำลังรอกระจายตามหน้าร้านอยู่
คาดว่าในอาทิตย์นี้ หรือไม่เกินอาทิตย์หน้า
ก็น่าจะเห็นตามร้านหนังสือกันแล้ว
นักอ่านที่สนใจจะฝากสิริณซื้อหนังสือ+ลายเซ็น
ติดต่อที่ si.rin@hotmail.com
หรืออ่านรายละเอียดจากแฟนเพจได้เลยค่ะ
www.facebook.com/SirinFC
สำหรับกรณีฝากซื้อ
ขอเวลาหลังหนังสือวางแผงสักสองสามวันนะคะ
เพราะสิริณต้องไปซื้อหนังสือจากหน้าร้าน
มาจัดส่งให้ค่ะ :D
หากท่านไหนไม่อยากรอ เจอที่หน้าร้านก่อน
จะเมตตาสอยโมนากับโนแอลกลับไปอ่านก่อนใคร
นักเขียนหน้าตาดีคนนี้ก็จะซาบซึ้งอย่างยิ่งค่ะ อิอิ
konhin 10 ธ.ค. 2556, 06:18:45 น.
จะรอดมั้ยเนี่ยยยย
จะรอดมั้ยเนี่ยยยย
goldensun 10 ธ.ค. 2556, 12:45:08 น.
คนกลุ่มนี้ จะมีใครมีความจริงใจให้กันบ้างนะ
อ่านตอนนี้แล้ว ณรงค์ร่วมด้วยรึเปล่า
คนกลุ่มนี้ จะมีใครมีความจริงใจให้กันบ้างนะ
อ่านตอนนี้แล้ว ณรงค์ร่วมด้วยรึเปล่า
sumitt 10 ธ.ค. 2556, 19:12:25 น.
ณรงค์ น่าจะ สงสัยอ่ะ
ณรงค์ น่าจะ สงสัยอ่ะ
นักอ่านเหนียวหนึบ 11 ธ.ค. 2556, 00:20:43 น.
ขอไปอ่านตอนต่อไปแป้บ ฟิ้ววววว
ขอไปอ่านตอนต่อไปแป้บ ฟิ้ววววว
Zephyr 11 ธ.ค. 2556, 00:56:44 น.
ชักอยากรู้ว่าขบวนการนี้จะยุติเมื่อไร
ใครร่วมก๊วนบ้างนะ
เข้มข้นเรื่อยๆแล้ว
ชักอยากรู้ว่าขบวนการนี้จะยุติเมื่อไร
ใครร่วมก๊วนบ้างนะ
เข้มข้นเรื่อยๆแล้ว