เมียทาสสวาท
ขาอาฆาตแค้น ชิงชัง และมุ่งหวังที่จะทำลายชีวิตเธอ
ตั้งแต่วันที่บิดาของเขารับตัวนางบำเรอรุ่นลูกเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน
ความวุ่นวายที่ตามมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้นก็ทำให้ชายหนุ่มนึกเกลียดชังน้ำหน้าเธอมากพอแล้ว
หาก ‘เพชรกล้า ฉัตรมงคลกุล’ นักธุรกิจหนุ่มเสือผู้หญิงต้องเจ็บปวดจนแทบขาดใจ
เมื่อเห็นมารดาต้องกลายมาเป็นคนพิการเพราะอุบัติเหตุที่สืบเนื่องมาจากความแพศยาของผู้หญิงคนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่นิยม ‘กิน’ สวะโสโครกที่เหลือเดนมาจากผู้เป็นพ่อ
แต่ในเมื่อรักที่จะเป็นโสเภณีนัก... เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้เธอได้เป็นผู้หญิง ‘หลายผัว’ สมความอยาก
“เธอจะคร่ำครวญทำไม! อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันมันล้ำเลิศกว่าของคุณพ่อแค่ไหน
ไม่แน่นะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้นางบำเรออย่างเธอดี”
“ปล่อยฉันนะ!” พิรุณญาดิ้นรนหาอิสระทุกวิถีทาง ทั้งจิกทั้งข่วน ปากก็ร้องขออิสระจากเขา
“เล่นตัวอย่างนี้นี่เอง ค่าตัวถึงได้แพง แต่สำหรับฉันนะ จะจ่ายให้งามๆก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า
ของของเธอน่ะ มันดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่บอกก็รู้ว่าแหลกเหลวแค่ไหน กี่ปีแล้วล่ะ
ที่นอนประเคนให้พ่อฉันเอาน่ะ นี่เห็นว่าคุณพ่อไม่อยู่หรอกนะ ฉันเลยจะสงเคราะห์ให้
จะได้ไม่อดอยากปากแห้งจนเที่ยวเร่ไปให้ใครต่อใครเอาไง”
เขาพูดเยาะเย้ย พลางระดมจูบเธออย่างรุนแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาต้องเหนื่อย
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! คุณท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำยังงี้”
เธอร้องบอกเพื่อเตือนสติเขา แต่ไม่เป็นผล เพราะมือนั้นกำลังลูบไล้เรือนร่างเธออย่างมีความสุข
“คุณพ่ออาจจะใช่ แต่คุณแม่จะต้องดีใจที่ฉันช่วยท่านกำจัดเธอได้เสียที
แล้วอย่าคิดแรดไปเกาะพี่พีทอีกล่ะ เพราะเมียเขาไม่ใจดีใจเย็นเหมือนคุณแม่แน่”
ทุกสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต่ยอมอดทน กล้ำกลืนความรวดร้าวโดยไม่ปริปาก
แม้เด็กสาวกำพร้าอย่าง ‘พิรุณญา’ จะสำนึกในบุญคุณของครอบครัวฉัตรมงคลกุลมากเพียงใด
แต่เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีที่แสนจะทุกข์ทรมานเช่นนี้
ไม่เพียงร่างกายที่ยับเยินจะกลายเป็นเครื่องเล่นบำบัดอารมณ์ใคร่ของเพชรกล้าทุกเวลาที่เขาปรารถนา
แต่หัวใจที่บอบช้ำก็ยังถูกเขาเหยียบย่ำไม่ต่างไปจากเศษผ้าขี้ริ้วสำหรับเช็ดเท้าด้วย
และเธอก็คงจะทนและทนต่อไป หากไม่บังเอิญรู้ว่าภายในท้องกำลังมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้นมา
พิรุณญาอาจจะทนความเจ็บช้ำได้ทุกอย่าง
แต่จะไม่ยอมให้ลูกของเธอต้องเกิดมาเผชิญกับเรื่องเลวร้าย
ทางสุดท้ายที่จะทำได้ก็คือหนี... หนีไปจากซาตานใจอำมหิตคนนั้น
และไม่มีวันยอมให้ลูกในท้องเรียกคนใจชั่วว่าพ่อเป็นอันขาด!
ตั้งแต่วันที่บิดาของเขารับตัวนางบำเรอรุ่นลูกเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน
ความวุ่นวายที่ตามมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้นก็ทำให้ชายหนุ่มนึกเกลียดชังน้ำหน้าเธอมากพอแล้ว
หาก ‘เพชรกล้า ฉัตรมงคลกุล’ นักธุรกิจหนุ่มเสือผู้หญิงต้องเจ็บปวดจนแทบขาดใจ
เมื่อเห็นมารดาต้องกลายมาเป็นคนพิการเพราะอุบัติเหตุที่สืบเนื่องมาจากความแพศยาของผู้หญิงคนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่นิยม ‘กิน’ สวะโสโครกที่เหลือเดนมาจากผู้เป็นพ่อ
แต่ในเมื่อรักที่จะเป็นโสเภณีนัก... เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้เธอได้เป็นผู้หญิง ‘หลายผัว’ สมความอยาก
“เธอจะคร่ำครวญทำไม! อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันมันล้ำเลิศกว่าของคุณพ่อแค่ไหน
ไม่แน่นะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้นางบำเรออย่างเธอดี”
“ปล่อยฉันนะ!” พิรุณญาดิ้นรนหาอิสระทุกวิถีทาง ทั้งจิกทั้งข่วน ปากก็ร้องขออิสระจากเขา
“เล่นตัวอย่างนี้นี่เอง ค่าตัวถึงได้แพง แต่สำหรับฉันนะ จะจ่ายให้งามๆก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า
ของของเธอน่ะ มันดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่บอกก็รู้ว่าแหลกเหลวแค่ไหน กี่ปีแล้วล่ะ
ที่นอนประเคนให้พ่อฉันเอาน่ะ นี่เห็นว่าคุณพ่อไม่อยู่หรอกนะ ฉันเลยจะสงเคราะห์ให้
จะได้ไม่อดอยากปากแห้งจนเที่ยวเร่ไปให้ใครต่อใครเอาไง”
เขาพูดเยาะเย้ย พลางระดมจูบเธออย่างรุนแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาต้องเหนื่อย
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! คุณท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำยังงี้”
เธอร้องบอกเพื่อเตือนสติเขา แต่ไม่เป็นผล เพราะมือนั้นกำลังลูบไล้เรือนร่างเธออย่างมีความสุข
“คุณพ่ออาจจะใช่ แต่คุณแม่จะต้องดีใจที่ฉันช่วยท่านกำจัดเธอได้เสียที
แล้วอย่าคิดแรดไปเกาะพี่พีทอีกล่ะ เพราะเมียเขาไม่ใจดีใจเย็นเหมือนคุณแม่แน่”
ทุกสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต่ยอมอดทน กล้ำกลืนความรวดร้าวโดยไม่ปริปาก
แม้เด็กสาวกำพร้าอย่าง ‘พิรุณญา’ จะสำนึกในบุญคุณของครอบครัวฉัตรมงคลกุลมากเพียงใด
แต่เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีที่แสนจะทุกข์ทรมานเช่นนี้
ไม่เพียงร่างกายที่ยับเยินจะกลายเป็นเครื่องเล่นบำบัดอารมณ์ใคร่ของเพชรกล้าทุกเวลาที่เขาปรารถนา
แต่หัวใจที่บอบช้ำก็ยังถูกเขาเหยียบย่ำไม่ต่างไปจากเศษผ้าขี้ริ้วสำหรับเช็ดเท้าด้วย
และเธอก็คงจะทนและทนต่อไป หากไม่บังเอิญรู้ว่าภายในท้องกำลังมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้นมา
พิรุณญาอาจจะทนความเจ็บช้ำได้ทุกอย่าง
แต่จะไม่ยอมให้ลูกของเธอต้องเกิดมาเผชิญกับเรื่องเลวร้าย
ทางสุดท้ายที่จะทำได้ก็คือหนี... หนีไปจากซาตานใจอำมหิตคนนั้น
และไม่มีวันยอมให้ลูกในท้องเรียกคนใจชั่วว่าพ่อเป็นอันขาด!
Tags: เศร้า รันทด พระเอกโหด
ตอน: หน้าที่เมียทาสที่ต้องยอมทน
“เธอจะให้ฉันทำแบบเมื่อชั่วโมงที่แล้วในครัวนี้ให้เพ็ญดูเป็นขวัญตาใช่มั้ย ถึงคิดจะทิ้งให้ฉันนั่งกินข้าวคนเดียว อย่าต้องให้ฉันพูดซ้ำนะพิรุณญา”
แล้วเขาก็เดินกลับไปนั่งที่เดิมด้วยใบหน้าบึ้งตึง ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นยิ้มออกมาอย่างสมใจ เมื่อเจ้าของร่างบางเดินมานั่งอยู่ข้างๆ เขาแอบยิ้มน้อยๆ อยู่คนเดียว กับอาการตักอาหารเข้าปากไม่หยุดของคนที่อดมาแล้วสามมื้อ พออิ่มเขาก็คว้าข้อมือบางไว้ แล้วลากออกจากห้องอาหารทันที พิรุณญาพยายามจะสบัดออกเพราะกลัวเพ็ญจะเห็น แต่เขาก็ไม่คิดจะสนใจ โชคดีที่เพ็ญอยู่ในครัว ทำให้เธอค่อยหายใจโล่งออกมาได้ แต่ก็โล่งอยู่ไม่นานเมื่อเขาฉุดกระชากลากถูกเข้าไปในห้องอีก
“ออกไปนะ! ไปนอนห้องคุณได้แล้ว”
เธอรีบร้องบอกทันทีเมื่อถูกเขาเหวี่ยงแรงๆ จนเซไปหาเตียง เพชรกล้ายืนเท้าสะเอวยิ้มด้วยความขำ ขณะจ้องมองไปหาร่างที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น
“เธอไม่อยู่ในฐานะที่จะออกคำสั่งฉันได้ และจำเอาไว้ด้วยว่าฉันจะนอนกับเธอที่ไหน เมื่อไหร่หรือยังไงฉันก็ทำได้ทั้งนั้น ไม่ว่าบ้านนี้จะมีพ่อแม่ฉันหรือมีเพียงเราสองคนแค่นั้น จำเอาไว้ให้ดี เธอเป็นของฉันแล้วและจะต้องเป็นตลอดไป”
แล้วเขาก็ก้าวขึ้นไปหาร่างผอมบางที่กองอยู่ชนเตียงด้วยความมั่นใจ กายบึกบึนรีบทาบลงไปหาอีกกายด้วยความรวดเร็ว ริมฝีปากนุ่มถูดครอบครองทันทีจนเจ้าของไม่ทันได้ตั้งตัว ฝ่ามืออุ่นรีบย้ายลงไปหาอกเต่งตึงเคล้าคลึงแผ่วเบาและรุนแรงสลับกันไปมา ก่อนจะค่อยๆ ดึงเสื้อยืดกับบราออกให้พ้นทาง ปากอุ่นรีบลงมาลิ้มลองสองยอดที่ชูช่อเพราะความแตกตื่นจากการถูกรุกรานทันที
มือใหญ่ทั้งกำทั้งบีบเพื่อให้เขาได้ดูดดื่มอย่างสะดวก จนผู้เป็นเจ้าของรู้สึกหวาบหวามกับสัมผัสนั้น และยิ่งทุกข์ทรมานเพิ่มขึ้นอีก เมื่อเขาเลื่อนลงไปตามหน้าท้องขาวนุ่มแบนราบ มือขวารีบปลดตะขอแล้วรูดซิปกางเกงขาสั้นออกช้าๆ ก่อนจะดึงออกพร้อมแพนตี้แล้วเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่สนใจว่ามันจะไปตกอยู่ที่ไหน เขารีบดึงมือบางที่ยกมาปกปิดสิ่งหวงแหนเอาไว้ออกด้วยความขัดใจนิดๆ ขณะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก
อกกว้างรีบโน้มลงไปหาอกนุ่มแล้วบรรจงจูบริมฝีปากหอมหวานอีกวาระ ไล้ลงไปหาสองปทุมเพื่อเยี่ยมเยือนอีกวาระเช่นกัน สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่เนินนุ่ม แล้วเขาประคองสองเรียวขาขาวนุ่มไว้ด้วยสองมือก่อนจะเบียดกายบึกบึนไปอยู่ยังตำแหน่งที่สามารถเชยชมกายสาวได้เต็มๆ ตา เพื่อให้ก้มลงไปมอบจุมพิตนุ่มนวลรัญจวนใจให้ผู้เป็นเจ้าของ จ้องแทบจะสกัดกลั้นเสียงแห่งความสุขสมเอาไว้ไม่ได้
เมื่อเห็นว่าเธอพร้อมที่จะเปิดรับเขาแล้ว กายผงาดจึงค่อย ๆ เคลื่อนเข้าไปหากายหญิง เพื่อดำดิ่งลงอย่างเชื่องช้านุ่มนวล สลับกับก้มลงไปมอบจุมพิตให้เจ้าของกลีบกุหลาบนุ่ม ไม่นานฝ่ามือหนาก็เลื่อนไปตะบบกับบัวงามแล้วบีบเค้นเคล้าคลึงควบคู่กับกายท่อนล่างที่ขยับเข้าออกเป็นจังหวะจะโคน เจ้าของรางบางแทบจะทานทนกับความสุขที่ได้รับจากเขาไว้ไม่ไหวเมื่อเขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
โชคดีที่เขาสลับจังหวะเชื่องช้าเพื่อให้ได้หยุดหายใจบ้าง แต่เพียงไม่นานเอวคอดบางก็ถูกสองมือยึดไว้แน่น จากนั้นเขาก็โหมกระหน่ำแรงกายลงไปหาอีกร่างด้วยความเร็วและแรง จนสองมือขาวบางต้องรีบยกขึ้นมาเกาะกุมต้นแขนเขาไว้ ประหนึ่งกลัวร่างผอมบางของตัวเองจะหลุดลอยหนีไปให้ได้ หากไม่มีที่ยึดเหนี่ยวเอาไว้ก่อน ทุกส่วนสัดของร่างกายสาวกระตุกเต้นและแข็งเกร็งนับตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก็ว่าได้
เมื่อชายหนุ่มครวญครางออกมาเพื่อกำลังอิ่มสุข ควบคู่กับกายแทบทุกส่วนเกร็งไปหมดไม่แพ้กัน แต่เขาก็ยังไม่หยุดนิ่งที่จะรวบรวมพละกำลังในกายที่มีกระโจนเข้าหาอีกร่างอย่างไม่เกรงกลัวว่าจะบอกช้ำหรือแตกสลายสักนิด แล้วเขาก็สัมผัสได้ถึงความสุขสมจนล้นอกเมื่อทิ้งแรงเฮือกสุดท้ายไปหากายหญิง ก่อนจะโน้มตัวลงไปทาบกับอีกร่างด้วยความเหนื่อยอ่อน พร้อมกับฝังกายอยู่ในนั้นเนิ่นนาน เพื่อรับรู้อาการกระตุกเต้นรัดตึงจากเจ้าของร่างระหงที่นอนหอบนิด ๆ อยู่เบื้องล่าง สองมือยกขึ้นมาโอบกอดเขาไว้โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“คุณเพชรปล่อยค่ะ คุณจะพาฉันไปไหน”
พิรุณญาต้องรีบร้องด้วยความตกใจ เมื่อร่างเปล่าเปลือยถูกเขาช้อนขึ้น หลังจากเขาถอนกายออกได้ไม่นาน เพชรกล้าไม่คิดจะตอบใด ๆ แต่กลับเดินเข้าห้องน้ำแล้ววางร่างนุ่มเอาไว้ ก่อนจะเอื้อมไปเปิดน้ำจากฝักบัว เพื่อให้หลั่งรินลงมาอาบสองร่าง
“มะ! ฉันอาบให้ และไม่ต้องดิ้นด้วย ถ้าฉันเผลอใจไม่อยู่เดี๋ยวจะมีรอบสามขึ้น ฉันไม่รู้ด้วยนะ”
มือบางที่กำลังจะปัดป้องมือใหญ่ของเขาออก ถึงกับชะงักงั้นเมื่อเจอคำขู่นี้เข้า แล้วดวงหน้าขาวสวยก็กลายเป็นชมพูในทันที เมื่อฝ่ามืออุ่นของเขาที่มีครีมอาบน้ำอยู่ลูบไล้ไปตามผิวละเอียดอ่อนอย่างสบายอารมณ์ ไม่นานมือเขาก็เลื่อนไปหาจุดที่ไวต่อความรู้สึก จนเจ้าของร่างแทบจะยืนไม่อยู่เขาจึงรีบประคองเอาไว้ แล้วความตั้งใจที่ว่าจะแค่อาบน้ำกับเธอนั้น ก็จำต้องเปลี่ยนไปเมื่อเลือดในกายของเขาวิ่งพุ่งพล่านอีกครั้งจนห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่
เขาจึงแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวเธออย่างมีอิสระและมีความสุขอีกวาระ เขาเองก็ไม่รู้ตัวมาก่อนว่าไฟปรารถนาในเรือนร่างผอมบางนุ่มนวล จะมีมากมายและไม่รู้จักอิ่มเอมได้ขนาดนี้ โดยไม่สนใจกับน้ำตาของอีกคนที่แทบจะหลั่งรินออกมาในทุกๆ ครั้งที่เขาสาสมใจแล้วในทุกๆ เย็นย่ำ ค่ำคืน หรือแม้กระทั่งรุ่งสางหลังจากที่เธอจำนนต่อพละกำลังของเขาก็ตามที เขาก็ยังคงมอบความเป็นสามีทางพฤตินัยให้เธอไม่มีว่างเว้นและไม่หวั่นเกรงว่าใครจะล่วงรู้ในเรื่องนี้ด้วย แม้ทั่งพ่อกับแม่กลับมาได้เป็นอาทิตย์แล้ว เขาก็ยังคงเข้าไปยึดครองห้องตรงข้ามกับเจ้าของห้องทุกค่ำคืน
แล้วเขาก็เดินกลับไปนั่งที่เดิมด้วยใบหน้าบึ้งตึง ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นยิ้มออกมาอย่างสมใจ เมื่อเจ้าของร่างบางเดินมานั่งอยู่ข้างๆ เขาแอบยิ้มน้อยๆ อยู่คนเดียว กับอาการตักอาหารเข้าปากไม่หยุดของคนที่อดมาแล้วสามมื้อ พออิ่มเขาก็คว้าข้อมือบางไว้ แล้วลากออกจากห้องอาหารทันที พิรุณญาพยายามจะสบัดออกเพราะกลัวเพ็ญจะเห็น แต่เขาก็ไม่คิดจะสนใจ โชคดีที่เพ็ญอยู่ในครัว ทำให้เธอค่อยหายใจโล่งออกมาได้ แต่ก็โล่งอยู่ไม่นานเมื่อเขาฉุดกระชากลากถูกเข้าไปในห้องอีก
“ออกไปนะ! ไปนอนห้องคุณได้แล้ว”
เธอรีบร้องบอกทันทีเมื่อถูกเขาเหวี่ยงแรงๆ จนเซไปหาเตียง เพชรกล้ายืนเท้าสะเอวยิ้มด้วยความขำ ขณะจ้องมองไปหาร่างที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น
“เธอไม่อยู่ในฐานะที่จะออกคำสั่งฉันได้ และจำเอาไว้ด้วยว่าฉันจะนอนกับเธอที่ไหน เมื่อไหร่หรือยังไงฉันก็ทำได้ทั้งนั้น ไม่ว่าบ้านนี้จะมีพ่อแม่ฉันหรือมีเพียงเราสองคนแค่นั้น จำเอาไว้ให้ดี เธอเป็นของฉันแล้วและจะต้องเป็นตลอดไป”
แล้วเขาก็ก้าวขึ้นไปหาร่างผอมบางที่กองอยู่ชนเตียงด้วยความมั่นใจ กายบึกบึนรีบทาบลงไปหาอีกกายด้วยความรวดเร็ว ริมฝีปากนุ่มถูดครอบครองทันทีจนเจ้าของไม่ทันได้ตั้งตัว ฝ่ามืออุ่นรีบย้ายลงไปหาอกเต่งตึงเคล้าคลึงแผ่วเบาและรุนแรงสลับกันไปมา ก่อนจะค่อยๆ ดึงเสื้อยืดกับบราออกให้พ้นทาง ปากอุ่นรีบลงมาลิ้มลองสองยอดที่ชูช่อเพราะความแตกตื่นจากการถูกรุกรานทันที
มือใหญ่ทั้งกำทั้งบีบเพื่อให้เขาได้ดูดดื่มอย่างสะดวก จนผู้เป็นเจ้าของรู้สึกหวาบหวามกับสัมผัสนั้น และยิ่งทุกข์ทรมานเพิ่มขึ้นอีก เมื่อเขาเลื่อนลงไปตามหน้าท้องขาวนุ่มแบนราบ มือขวารีบปลดตะขอแล้วรูดซิปกางเกงขาสั้นออกช้าๆ ก่อนจะดึงออกพร้อมแพนตี้แล้วเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่สนใจว่ามันจะไปตกอยู่ที่ไหน เขารีบดึงมือบางที่ยกมาปกปิดสิ่งหวงแหนเอาไว้ออกด้วยความขัดใจนิดๆ ขณะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก
อกกว้างรีบโน้มลงไปหาอกนุ่มแล้วบรรจงจูบริมฝีปากหอมหวานอีกวาระ ไล้ลงไปหาสองปทุมเพื่อเยี่ยมเยือนอีกวาระเช่นกัน สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่เนินนุ่ม แล้วเขาประคองสองเรียวขาขาวนุ่มไว้ด้วยสองมือก่อนจะเบียดกายบึกบึนไปอยู่ยังตำแหน่งที่สามารถเชยชมกายสาวได้เต็มๆ ตา เพื่อให้ก้มลงไปมอบจุมพิตนุ่มนวลรัญจวนใจให้ผู้เป็นเจ้าของ จ้องแทบจะสกัดกลั้นเสียงแห่งความสุขสมเอาไว้ไม่ได้
เมื่อเห็นว่าเธอพร้อมที่จะเปิดรับเขาแล้ว กายผงาดจึงค่อย ๆ เคลื่อนเข้าไปหากายหญิง เพื่อดำดิ่งลงอย่างเชื่องช้านุ่มนวล สลับกับก้มลงไปมอบจุมพิตให้เจ้าของกลีบกุหลาบนุ่ม ไม่นานฝ่ามือหนาก็เลื่อนไปตะบบกับบัวงามแล้วบีบเค้นเคล้าคลึงควบคู่กับกายท่อนล่างที่ขยับเข้าออกเป็นจังหวะจะโคน เจ้าของรางบางแทบจะทานทนกับความสุขที่ได้รับจากเขาไว้ไม่ไหวเมื่อเขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
โชคดีที่เขาสลับจังหวะเชื่องช้าเพื่อให้ได้หยุดหายใจบ้าง แต่เพียงไม่นานเอวคอดบางก็ถูกสองมือยึดไว้แน่น จากนั้นเขาก็โหมกระหน่ำแรงกายลงไปหาอีกร่างด้วยความเร็วและแรง จนสองมือขาวบางต้องรีบยกขึ้นมาเกาะกุมต้นแขนเขาไว้ ประหนึ่งกลัวร่างผอมบางของตัวเองจะหลุดลอยหนีไปให้ได้ หากไม่มีที่ยึดเหนี่ยวเอาไว้ก่อน ทุกส่วนสัดของร่างกายสาวกระตุกเต้นและแข็งเกร็งนับตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก็ว่าได้
เมื่อชายหนุ่มครวญครางออกมาเพื่อกำลังอิ่มสุข ควบคู่กับกายแทบทุกส่วนเกร็งไปหมดไม่แพ้กัน แต่เขาก็ยังไม่หยุดนิ่งที่จะรวบรวมพละกำลังในกายที่มีกระโจนเข้าหาอีกร่างอย่างไม่เกรงกลัวว่าจะบอกช้ำหรือแตกสลายสักนิด แล้วเขาก็สัมผัสได้ถึงความสุขสมจนล้นอกเมื่อทิ้งแรงเฮือกสุดท้ายไปหากายหญิง ก่อนจะโน้มตัวลงไปทาบกับอีกร่างด้วยความเหนื่อยอ่อน พร้อมกับฝังกายอยู่ในนั้นเนิ่นนาน เพื่อรับรู้อาการกระตุกเต้นรัดตึงจากเจ้าของร่างระหงที่นอนหอบนิด ๆ อยู่เบื้องล่าง สองมือยกขึ้นมาโอบกอดเขาไว้โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“คุณเพชรปล่อยค่ะ คุณจะพาฉันไปไหน”
พิรุณญาต้องรีบร้องด้วยความตกใจ เมื่อร่างเปล่าเปลือยถูกเขาช้อนขึ้น หลังจากเขาถอนกายออกได้ไม่นาน เพชรกล้าไม่คิดจะตอบใด ๆ แต่กลับเดินเข้าห้องน้ำแล้ววางร่างนุ่มเอาไว้ ก่อนจะเอื้อมไปเปิดน้ำจากฝักบัว เพื่อให้หลั่งรินลงมาอาบสองร่าง
“มะ! ฉันอาบให้ และไม่ต้องดิ้นด้วย ถ้าฉันเผลอใจไม่อยู่เดี๋ยวจะมีรอบสามขึ้น ฉันไม่รู้ด้วยนะ”
มือบางที่กำลังจะปัดป้องมือใหญ่ของเขาออก ถึงกับชะงักงั้นเมื่อเจอคำขู่นี้เข้า แล้วดวงหน้าขาวสวยก็กลายเป็นชมพูในทันที เมื่อฝ่ามืออุ่นของเขาที่มีครีมอาบน้ำอยู่ลูบไล้ไปตามผิวละเอียดอ่อนอย่างสบายอารมณ์ ไม่นานมือเขาก็เลื่อนไปหาจุดที่ไวต่อความรู้สึก จนเจ้าของร่างแทบจะยืนไม่อยู่เขาจึงรีบประคองเอาไว้ แล้วความตั้งใจที่ว่าจะแค่อาบน้ำกับเธอนั้น ก็จำต้องเปลี่ยนไปเมื่อเลือดในกายของเขาวิ่งพุ่งพล่านอีกครั้งจนห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่
เขาจึงแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวเธออย่างมีอิสระและมีความสุขอีกวาระ เขาเองก็ไม่รู้ตัวมาก่อนว่าไฟปรารถนาในเรือนร่างผอมบางนุ่มนวล จะมีมากมายและไม่รู้จักอิ่มเอมได้ขนาดนี้ โดยไม่สนใจกับน้ำตาของอีกคนที่แทบจะหลั่งรินออกมาในทุกๆ ครั้งที่เขาสาสมใจแล้วในทุกๆ เย็นย่ำ ค่ำคืน หรือแม้กระทั่งรุ่งสางหลังจากที่เธอจำนนต่อพละกำลังของเขาก็ตามที เขาก็ยังคงมอบความเป็นสามีทางพฤตินัยให้เธอไม่มีว่างเว้นและไม่หวั่นเกรงว่าใครจะล่วงรู้ในเรื่องนี้ด้วย แม้ทั่งพ่อกับแม่กลับมาได้เป็นอาทิตย์แล้ว เขาก็ยังคงเข้าไปยึดครองห้องตรงข้ามกับเจ้าของห้องทุกค่ำคืน
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ม.ค. 2557, 20:20:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ม.ค. 2557, 20:20:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 2576
| << หน้าที่เมียทาสเริ่มต้นขึ้นแล้ว | ทาสรับใช้ และทาสในหน้าที่เมีย >> |
Kazalong 4 ม.ค. 2557, 23:50:35 น.
แว้กกกกกกกกรอติดตามตอนต่อไปนะคะ ลุ้นๆๆ
แว้กกกกกกกกรอติดตามตอนต่อไปนะคะ ลุ้นๆๆ
tik 15 พ.ค. 2558, 13:05:26 น.
ร้องไห้หนักมากสวสารฝนอ่ะ
ร้องไห้หนักมากสวสารฝนอ่ะ