เงารัก
เมื่อหัวใจเต็มไปด้วยเงื่อนไข ความรักจึงต้องซ่อนตัวอยู่ในเงา
ลัลน์รดา ถ้าฉันต้องตายวันนี้ ฉันก็พร้อมแล้ว ชีวิตคนเราจะต้องการอะไรมากกว่าการได้รักใครสักคน
ขวัญนลิน ถ้าฉันกล้าพอจะบอกออกไป มันคงจะดีกว่านี้
คิรากร ถ้าหากผมย้อนเวลาได้ละก็...
พีรวิชญ์ ถ้าเพื่อรอยยิ้มนั้นละก็ ต่อให้ต้องร้ายกว่านี้ผมก็จะทำ
ลัลน์รดา ถ้าฉันต้องตายวันนี้ ฉันก็พร้อมแล้ว ชีวิตคนเราจะต้องการอะไรมากกว่าการได้รักใครสักคน
ขวัญนลิน ถ้าฉันกล้าพอจะบอกออกไป มันคงจะดีกว่านี้
คิรากร ถ้าหากผมย้อนเวลาได้ละก็...
พีรวิชญ์ ถ้าเพื่อรอยยิ้มนั้นละก็ ต่อให้ต้องร้ายกว่านี้ผมก็จะทำ
Tags: เงารัก
ตอน: ตอนที่ 2
พีรวิชญ์มองผู้มาใหม่ที่กำลังนั่งลงฝั่งตรงข้ามอย่างประเมิน ชายหนุ่มหน้าคมเข้าไปนั่งด้านในติดกับผนังกระจกของร้าน ในขณะที่ผู้หญิงตัวเล็กที่มาด้วยกันนั่งตรงข้ามกับเขา
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ใครน่ะ แฟนหรอ” ขวัญนลินทักทายคิรากรก่อนจะส่งรอยยิ้มไปให้ผู้หญิงนิรนามที่นั่งเยื้องกับเธอ
“ลัลน์รดา เรียกว่ารดาก็ได้” คิรากรแนะนำลัลน์รดาแบบสั้นๆ ในขณะที่คิ้วที่ได้รับการตกแต่งมาอย่างดีของขวัญนลินเลิกขึ้นเล็กน้อย เมื่อคิรากรดูจะจงใจละตำแหน่งของหญิงสาวคนนี้ แต่เธอจะไม่เซ้าซี้หรอกนะ เพราะไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นใครสำหรับคิรากร นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเธออยู่ดี
“ขวัญนลินนะคะ เรียกว่าลินก็ได้ค่ะ แล้วนี่ วิชญ์ พีรวิชญ์ เพื่อนลินเอง” ขวัญนลินหันมาแนะนำตัวเองและคนข้างๆกับลัลน์รดา
“ถ้าผมจำไม่ผิดคุณคงเป็นคนเดียวกับ แพทริค ลอบสกิ้น ใช่ไหมครับ” คิรากรถามชายหนุ่มที่เขาคุ้นหน้า ความจริงแล้วเขาออกจะมั่นใจมากจนไม่จำเป็นต้องถามออกไปด้วยซ้ำ แต่ที่ถามก็เพื่อคลายความอึดอัด คิรากรรู้สึกตั้งแต่วินาทีแรกที่เข้ามานั่งที่โต๊ะนี้แล้วว่าผู้ชายที่นั่งเคียงข้างกับขวัญนลินมองเขาอย่างประเมินมาตั้งแต่แรก เขาเข้าใจว่านั่นเป็นสัญชาตญาณของผู้ชาย แต่เขาก็ไม่ชอบให้ใครมองมาด้วยสายตาแบบนั้นอยู่ดี
“หืม ไม่น่าเชื่อเลยว่าคีจะดูหนังด้วย” ขวัญนลินเอ่ยขึ้นเชิงล้อเลียนเมื่อพีรวิชญ์ทำเพียงยิ้มรับแต่ไม่ได้อธิบายอะไรออกไป
“ก็ไม่ค่อยดูหรอก คีเคยเห็นจากข่าวการกุศลบ่อยๆน่ะ”
“อ่อ ใช่ รายนี้เขารักเด็ก” ขวัญนลินเผยรอยยิ้มอ่อนโยนที่ทำให้ลัลน์รดาแอบแปลกใจเล็กน้อย เพราะรอยยิ้มนั้นแทบจะไม่ผิดเพี้ยนกับรอยยิ้มของดาราฮอลลีวูดที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอเลย สองคนนี้เป็นอะไรกันนะ
ตลอดเวลาในร้านอาหาร บทสนทนาส่วนใหญ่ตกเป็นของเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานานอย่างคิรากรและขวัญนลิน โดยมีลัลน์รดาและพีรวิชญ์เป็นผู้ฟังที่ดี ไม่สิ ดูเหมือนจะเป็นผู้ฟังที่ดีต่างหาก เพราะความจริงแล้วทั้งสองแทบไม่ได้ใส่ใจบทสนทนาที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย แต่กลับลอบพิจารณาคนแปลกหน้าเงียบๆ
สายตาที่ลัลน์รดามองขวัญนลินซ่อนความอิจฉาไว้ได้อย่างแนบเนียน ถ้าจะนิยามผู้หญิงคนนี้ละก็ คงใช้ได้แค่คำเดียว สมบูรณ์แบบ ขวัญนลินมีทุกอย่างและเป็นทุกอย่างที่เธออยากมีและอยากเป็นมาตลอด รูปร่างที่สูงสง่า ผิวขาวเนียนละเอียด นัยน์ตาโตที่แฝงรอยขี้เล่นในขณะที่ฉายแววมั่นใจในตัวเองอย่างเต็มที่ เรียวปากที่แย้มเป็นรอยยิ้มสวยสะกดให้คนรอบข้างยิ้มตามได้ไม่ยาก ถ้าเพียงแต่เธอจะเป็นได้อย่างนั้น คิรากรก็คง...
ในขณะที่ลัลน์รดาอิจฉาความเป็นขวัญนลิน ผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆขวัญนลินก็กำลังพิจารณาความเป็นลัลน์รดาอย่างละเอียด พีรวิชญ์ไล่มองผู้หญิงตัวเล็กที่นั่งตรงข้ามตนเองอย่างระมัดระวัง จะว่าไปผู้หญิงคนนี้ไม่มีอะไรน่าสะดุดตาเลยด้วยซ้ำ เป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าสามารถกลืนหายไปกับฝูงชนได้อย่างง่ายดาย ถ้าจะมีอะไรสักอย่างในตัวผู้หญิงคนนี้ที่น่าดึงดูด ก็คงจะเป็นความบอบบางของเธอที่ทำให้ผู้ชายที่พบเจออยากปกป้องได้ไม่ยาก บางทีคิรากรอาจจะเป็นหนึ่งในผู้ชายเหล่านั้น พีรวิชญ์ตั้งคำถามเดิมๆที่ถามตัวเองมาเกือบสิบครั้งนับตั้งแต่ชายหญิงคู่นี้เข้ามานั่งตรงข้าม ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับคิรากร ที่สำคัญ ผู้หญิงคนนี้รู้เรื่องราวระหว่างขวัญนลินและคิรากรมากแค่ไหนกัน
“วิชญ์ชอบผู้หญิงคนนั้นเหรอ” หากใครผ่านมาได้ยินประโยคนี้พร้อมเห็นสีหน้าคนถามคงคิดว่านี่เป็นเพียงประโยคล้อเลียนระหว่างเพื่อน เสียงใสๆไม่มีวี่แววขุ่นเคืองใดๆ ในขณะที่ใบหน้าก็ระบายยิ้มสวยอย่างเคย คงมีเพียงขวัญนลินที่รู้อยู่ในใจตนเอง เธออิจฉาและอาจถึงขั้นไม่พอใจ แม้เธอจะคุยอยู่กับคิรากรแต่เธอก็เห็นว่าตลอดเวลาที่พีรวิชญ์ทำเหมือนสนใจบทสนทนา ชายหนุ่มเอาแต่ลอบมองลัลน์รดา
ความจริงผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ผิดอะไร เธอออกจะชอบในความสุภาพ น่ารักของลัลน์รดาด้วยซ้ำ แต่เธอรับไม่ได้หรอกนะถ้าผู้ชายที่เธอยกหัวใจให้เขาอย่างเงียบๆมาตลอดห้าปีที่ผ่านมาจะสนใจผู้หญิงที่ดูยังไงก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าเธอทั้งที่เพิ่งเจอกันแค่ครั้งเดียว
“ก็น่ารักดี” พีรวิชญ์ตอบคำถามขวัญนลินอย่างไม่ใส่ใจนัก ขวัญนลินเป็นอย่างนี้เสมอ เวลาที่เขาพบเจอผู้หญิงคนไหน ขวัญนลินก็มักจะล้อเลียนด้วยประโยคเดิม ๆ จนเขาเบื่อที่จะตอบ แต่ดูเหมือนขวัญนลินจะไม่เบื่อที่จะถามซ้ำ ๆ
“น่ารัก... วิชญ์ไม่เคยชมว่าใครน่ารักเลย แม้แต่ลิน” ถ้าพีรวิชญ์เงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอสมาร์ทโฟนสักนิด เขาคงชะงักกับแววตาของขวัญนลิน ความจริงอย่าว่าแต่พีรวิชญ์เลย หากขวัญนลินได้เห็นเงาสะท้อนของตนเองในกระจกก็คงตกใจเช่นกัน
ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของขวัญนลิน เธอไม่เคยมีสายตาริษยาใครทั้งสิ้น จะต้องอิจฉาใครล่ะในเมื่อเธอสมบูรณ์แบบเสียจนใคร ๆ ต่างก็อิจฉาเธอ แต่ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เธอกล้าพูดได้เต็มปากว่าด้อยกว่าเธอในทุกทางกลับทำให้เธอต้องอิจฉา มือขาวกำแน่น ก่อนที่เจ้าของมือจะค่อยๆหายใจลึกเพื่อระงับความโกรธเกรี้ยวไว้เพียงในใจ เธอจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามเด็ดขาด ตอนนี้เธอยังไม่แพ้ เธอต้องมั่นใจในตัวเองว่าเธอจะไม่แพ้ หรือถ้าเธอจะต้องแพ้จริง ๆ ละก็ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องแพ้ไปกับเธอด้วย ถ้าพีรวิชญ์จะไม่รักเธอ เธอยอมรับได้ แต่ถ้าพีรวิชญ์จะไปรักใครที่ไม่ใช่เธอ ผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมพบกับหายนะได้เลย
พีรวิชญ์ละสายตาจากมือถือขึ้นมามองหน้าขวัญนลินเมื่อเห็นว่าคู่สนทนาเงียบไปนาน ดวงตาของขวัญนลินทำให้เขาต้องส่ายหน้าเบา ๆ อย่างอ่อนใจ แววตาที่แฝงความยั่วเย้าเหมือนทุกครั้งที่เธอเอ่ยถามเรื่องผู้หญิงกับเขา อยากจะลองดูเหมือนกันว่าถ้าครั้งนี้เขาตอบไปว่า เขาสนใจลัลน์รดาเป็นพิเศษ ขวัญนลินจะว่าอย่างไร น่าเสียดายที่สำหรับเขาแล้ว เรื่องหัวใจสำคัญและยิ่งใหญ่จนเกินกว่าจะเอามาพูดเล่นได้
อืม... แต่คิดดูอีกที นั่นก็ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เสียทีเดียว เขาสนใจลัลน์รดาจริง ๆ นั่นแหละ และแน่นอนว่านับจากนี้เขาจะต้องเทความสนใจให้ลัลน์รดาเป็นพิเศษ เพราะนี่ไม่ใช่แค่เรื่องระหว่างเขากับผู้หญิงแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกัน แต่เป็นเรื่องยิ่งใหญ่ที่เดิมพันด้วยหัวใจของเขาเอง
ถึงเขาจะเป็นคนใจบุญแค่ไหน หรือใครจะมองว่าเขาเป็นคนดีเท่าไหร่ก็ตาม แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขายอมไม่ได้เด็ดขาด เขาจะไม่มีวันยอมให้หัวใจของเขาถูกทำร้าย ใครก็ตามที่จะมาขัดขวางความสุขของหัวใจเขา คนคนนั้นต้องได้รับบทเรียน พีรวิชญ์รู้ดีว่าตนเองสามารถร้ายกาจได้เพียงไหน ดังนั้นเขาจึงได้แต่หวังว่าเขาจะไม่ต้องทำตัวเลวร้ายถึงขั้นนั้น
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ใครน่ะ แฟนหรอ” ขวัญนลินทักทายคิรากรก่อนจะส่งรอยยิ้มไปให้ผู้หญิงนิรนามที่นั่งเยื้องกับเธอ
“ลัลน์รดา เรียกว่ารดาก็ได้” คิรากรแนะนำลัลน์รดาแบบสั้นๆ ในขณะที่คิ้วที่ได้รับการตกแต่งมาอย่างดีของขวัญนลินเลิกขึ้นเล็กน้อย เมื่อคิรากรดูจะจงใจละตำแหน่งของหญิงสาวคนนี้ แต่เธอจะไม่เซ้าซี้หรอกนะ เพราะไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นใครสำหรับคิรากร นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเธออยู่ดี
“ขวัญนลินนะคะ เรียกว่าลินก็ได้ค่ะ แล้วนี่ วิชญ์ พีรวิชญ์ เพื่อนลินเอง” ขวัญนลินหันมาแนะนำตัวเองและคนข้างๆกับลัลน์รดา
“ถ้าผมจำไม่ผิดคุณคงเป็นคนเดียวกับ แพทริค ลอบสกิ้น ใช่ไหมครับ” คิรากรถามชายหนุ่มที่เขาคุ้นหน้า ความจริงแล้วเขาออกจะมั่นใจมากจนไม่จำเป็นต้องถามออกไปด้วยซ้ำ แต่ที่ถามก็เพื่อคลายความอึดอัด คิรากรรู้สึกตั้งแต่วินาทีแรกที่เข้ามานั่งที่โต๊ะนี้แล้วว่าผู้ชายที่นั่งเคียงข้างกับขวัญนลินมองเขาอย่างประเมินมาตั้งแต่แรก เขาเข้าใจว่านั่นเป็นสัญชาตญาณของผู้ชาย แต่เขาก็ไม่ชอบให้ใครมองมาด้วยสายตาแบบนั้นอยู่ดี
“หืม ไม่น่าเชื่อเลยว่าคีจะดูหนังด้วย” ขวัญนลินเอ่ยขึ้นเชิงล้อเลียนเมื่อพีรวิชญ์ทำเพียงยิ้มรับแต่ไม่ได้อธิบายอะไรออกไป
“ก็ไม่ค่อยดูหรอก คีเคยเห็นจากข่าวการกุศลบ่อยๆน่ะ”
“อ่อ ใช่ รายนี้เขารักเด็ก” ขวัญนลินเผยรอยยิ้มอ่อนโยนที่ทำให้ลัลน์รดาแอบแปลกใจเล็กน้อย เพราะรอยยิ้มนั้นแทบจะไม่ผิดเพี้ยนกับรอยยิ้มของดาราฮอลลีวูดที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอเลย สองคนนี้เป็นอะไรกันนะ
ตลอดเวลาในร้านอาหาร บทสนทนาส่วนใหญ่ตกเป็นของเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานานอย่างคิรากรและขวัญนลิน โดยมีลัลน์รดาและพีรวิชญ์เป็นผู้ฟังที่ดี ไม่สิ ดูเหมือนจะเป็นผู้ฟังที่ดีต่างหาก เพราะความจริงแล้วทั้งสองแทบไม่ได้ใส่ใจบทสนทนาที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย แต่กลับลอบพิจารณาคนแปลกหน้าเงียบๆ
สายตาที่ลัลน์รดามองขวัญนลินซ่อนความอิจฉาไว้ได้อย่างแนบเนียน ถ้าจะนิยามผู้หญิงคนนี้ละก็ คงใช้ได้แค่คำเดียว สมบูรณ์แบบ ขวัญนลินมีทุกอย่างและเป็นทุกอย่างที่เธออยากมีและอยากเป็นมาตลอด รูปร่างที่สูงสง่า ผิวขาวเนียนละเอียด นัยน์ตาโตที่แฝงรอยขี้เล่นในขณะที่ฉายแววมั่นใจในตัวเองอย่างเต็มที่ เรียวปากที่แย้มเป็นรอยยิ้มสวยสะกดให้คนรอบข้างยิ้มตามได้ไม่ยาก ถ้าเพียงแต่เธอจะเป็นได้อย่างนั้น คิรากรก็คง...
ในขณะที่ลัลน์รดาอิจฉาความเป็นขวัญนลิน ผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆขวัญนลินก็กำลังพิจารณาความเป็นลัลน์รดาอย่างละเอียด พีรวิชญ์ไล่มองผู้หญิงตัวเล็กที่นั่งตรงข้ามตนเองอย่างระมัดระวัง จะว่าไปผู้หญิงคนนี้ไม่มีอะไรน่าสะดุดตาเลยด้วยซ้ำ เป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าสามารถกลืนหายไปกับฝูงชนได้อย่างง่ายดาย ถ้าจะมีอะไรสักอย่างในตัวผู้หญิงคนนี้ที่น่าดึงดูด ก็คงจะเป็นความบอบบางของเธอที่ทำให้ผู้ชายที่พบเจออยากปกป้องได้ไม่ยาก บางทีคิรากรอาจจะเป็นหนึ่งในผู้ชายเหล่านั้น พีรวิชญ์ตั้งคำถามเดิมๆที่ถามตัวเองมาเกือบสิบครั้งนับตั้งแต่ชายหญิงคู่นี้เข้ามานั่งตรงข้าม ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับคิรากร ที่สำคัญ ผู้หญิงคนนี้รู้เรื่องราวระหว่างขวัญนลินและคิรากรมากแค่ไหนกัน
“วิชญ์ชอบผู้หญิงคนนั้นเหรอ” หากใครผ่านมาได้ยินประโยคนี้พร้อมเห็นสีหน้าคนถามคงคิดว่านี่เป็นเพียงประโยคล้อเลียนระหว่างเพื่อน เสียงใสๆไม่มีวี่แววขุ่นเคืองใดๆ ในขณะที่ใบหน้าก็ระบายยิ้มสวยอย่างเคย คงมีเพียงขวัญนลินที่รู้อยู่ในใจตนเอง เธออิจฉาและอาจถึงขั้นไม่พอใจ แม้เธอจะคุยอยู่กับคิรากรแต่เธอก็เห็นว่าตลอดเวลาที่พีรวิชญ์ทำเหมือนสนใจบทสนทนา ชายหนุ่มเอาแต่ลอบมองลัลน์รดา
ความจริงผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ผิดอะไร เธอออกจะชอบในความสุภาพ น่ารักของลัลน์รดาด้วยซ้ำ แต่เธอรับไม่ได้หรอกนะถ้าผู้ชายที่เธอยกหัวใจให้เขาอย่างเงียบๆมาตลอดห้าปีที่ผ่านมาจะสนใจผู้หญิงที่ดูยังไงก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าเธอทั้งที่เพิ่งเจอกันแค่ครั้งเดียว
“ก็น่ารักดี” พีรวิชญ์ตอบคำถามขวัญนลินอย่างไม่ใส่ใจนัก ขวัญนลินเป็นอย่างนี้เสมอ เวลาที่เขาพบเจอผู้หญิงคนไหน ขวัญนลินก็มักจะล้อเลียนด้วยประโยคเดิม ๆ จนเขาเบื่อที่จะตอบ แต่ดูเหมือนขวัญนลินจะไม่เบื่อที่จะถามซ้ำ ๆ
“น่ารัก... วิชญ์ไม่เคยชมว่าใครน่ารักเลย แม้แต่ลิน” ถ้าพีรวิชญ์เงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอสมาร์ทโฟนสักนิด เขาคงชะงักกับแววตาของขวัญนลิน ความจริงอย่าว่าแต่พีรวิชญ์เลย หากขวัญนลินได้เห็นเงาสะท้อนของตนเองในกระจกก็คงตกใจเช่นกัน
ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของขวัญนลิน เธอไม่เคยมีสายตาริษยาใครทั้งสิ้น จะต้องอิจฉาใครล่ะในเมื่อเธอสมบูรณ์แบบเสียจนใคร ๆ ต่างก็อิจฉาเธอ แต่ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เธอกล้าพูดได้เต็มปากว่าด้อยกว่าเธอในทุกทางกลับทำให้เธอต้องอิจฉา มือขาวกำแน่น ก่อนที่เจ้าของมือจะค่อยๆหายใจลึกเพื่อระงับความโกรธเกรี้ยวไว้เพียงในใจ เธอจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามเด็ดขาด ตอนนี้เธอยังไม่แพ้ เธอต้องมั่นใจในตัวเองว่าเธอจะไม่แพ้ หรือถ้าเธอจะต้องแพ้จริง ๆ ละก็ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องแพ้ไปกับเธอด้วย ถ้าพีรวิชญ์จะไม่รักเธอ เธอยอมรับได้ แต่ถ้าพีรวิชญ์จะไปรักใครที่ไม่ใช่เธอ ผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมพบกับหายนะได้เลย
พีรวิชญ์ละสายตาจากมือถือขึ้นมามองหน้าขวัญนลินเมื่อเห็นว่าคู่สนทนาเงียบไปนาน ดวงตาของขวัญนลินทำให้เขาต้องส่ายหน้าเบา ๆ อย่างอ่อนใจ แววตาที่แฝงความยั่วเย้าเหมือนทุกครั้งที่เธอเอ่ยถามเรื่องผู้หญิงกับเขา อยากจะลองดูเหมือนกันว่าถ้าครั้งนี้เขาตอบไปว่า เขาสนใจลัลน์รดาเป็นพิเศษ ขวัญนลินจะว่าอย่างไร น่าเสียดายที่สำหรับเขาแล้ว เรื่องหัวใจสำคัญและยิ่งใหญ่จนเกินกว่าจะเอามาพูดเล่นได้
อืม... แต่คิดดูอีกที นั่นก็ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เสียทีเดียว เขาสนใจลัลน์รดาจริง ๆ นั่นแหละ และแน่นอนว่านับจากนี้เขาจะต้องเทความสนใจให้ลัลน์รดาเป็นพิเศษ เพราะนี่ไม่ใช่แค่เรื่องระหว่างเขากับผู้หญิงแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกัน แต่เป็นเรื่องยิ่งใหญ่ที่เดิมพันด้วยหัวใจของเขาเอง
ถึงเขาจะเป็นคนใจบุญแค่ไหน หรือใครจะมองว่าเขาเป็นคนดีเท่าไหร่ก็ตาม แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขายอมไม่ได้เด็ดขาด เขาจะไม่มีวันยอมให้หัวใจของเขาถูกทำร้าย ใครก็ตามที่จะมาขัดขวางความสุขของหัวใจเขา คนคนนั้นต้องได้รับบทเรียน พีรวิชญ์รู้ดีว่าตนเองสามารถร้ายกาจได้เพียงไหน ดังนั้นเขาจึงได้แต่หวังว่าเขาจะไม่ต้องทำตัวเลวร้ายถึงขั้นนั้น
รวินทร์วรกาล เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ม.ค. 2557, 19:22:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ม.ค. 2557, 19:22:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 1049
| << ตอนที่ 1 | ตอนที่ 3 >> |
รรวโรจน์ 5 ม.ค. 2557, 23:18:02 น.
ใครคู่ใครหนอ เชียร์คีกับรดา แต่ผู้ชายกึ่งๆ มองไม่ออกว่าชอบรดาหรือลินกันแน่ 55555
ใครคู่ใครหนอ เชียร์คีกับรดา แต่ผู้ชายกึ่งๆ มองไม่ออกว่าชอบรดาหรือลินกันแน่ 55555
