บ่วงนฤมิต พิมพ์คำ ตีพิมพ์
ละครที่รับเล่น บทประพันธุ์เรื่องเยี่ยมที่เป็นตำนานเล่าขาน ทำให้ขวัญอุมากังขาถึงเงื่อนงำบางอย่าง ยิ่งสืบยิ่งค้นก็ยิ่งเห็นว่ามีบางอย่างปิดปกติ
Tags: บ่วง ลินิน
ตอน: ตอนที่ 3 100%
ขวัญอุมาถอนหายใจยาวเหยียดอย่างนึกเซ็ง คาดเดาเอาไว้อยู่แล้วว่าจะได้ยินคำตอบนี้ออกจากปากของผู้จัดการสาวครึ่งเดียว คำตอบที่ว่าผู้จัดให้นิยายไว้กับคนเขียนบท แต่คนเขียนบททำเสร็จแล้วก็จำไม่ได้ว่าเอาหนังสือไปไว้ไหน
“พี่โทรสอบถามไปทางสำนักพิมพ์ที่ตีพิมพ์เรื่องนี้แล้ว เขาบอกว่าอยู่ในกระบวนการตีพิมพ์ กว่าจะออกมาวางแผงก็อีกสองสามอาทิตย์”
“โอ้ย…นานจัง” หญิงสาวหย่อนกายลงนั่งลงบนโซฟา หลังเสร็จจากการฟิตติ้งบทบาทของโฉมเฉลา ครูสาวผู้น่าสงสารที่ถูกเพื่อนรักทำให้อกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องนี้เธอสวมบทนางร้ายเจ้าน้ำตาร่วมกับปกป้อง พระเอกคู่ขวัญที่กำลังมาแรงพอๆ กัน
ปราน…พระเอกในเรื่อง คุณชายรูปงามผู้แสนดี ผู้คิดว่าตัวเองไม่เคยได้รับความรักจริงใจจากใครจวบจนเกือบวินาทีสุดท้ายของชีวิต
โฉมเฉลา นางร้าย หญิงสาวผู้งดงามทั้งร่างกายและจิตใจ ในชีวิตต้องถูกแย่งชิงมาตลอดจนกลายเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น เอาคืนกับคนที่ทำร้ายตัวเองอย่างสาสม
พิมพ์แข นางเอกในเรื่อง หญิงสาวสวยผู้เคยเต็มไปด้วยไฟความริษยา รักใครไม่เป็นนอกจากตัวเอง ในชีวิตไม่มีอะไรที่อยากได้แล้วจะไม่ได้ทว่าความรักทำให้หญิงสาวเปลี่ยนแปลงตัวเองในทางที่ดีขึ้น ยอมให้อภัยกับคนที่คิดร้ายต่อตัวเอง
ธนกฤต ชายหนุ่มผู้อ่อนไหวเหมือนต้นไม้เลื้อย อยู่ใกล้ใครก็โอนอ่อนไปกับคนนั้น ไม่มีความมั่นคงในจิตใจทว่าสาวๆ ต่างคลั่งไคล้ไหลหลง
ก็แค่ละครชิงรักหักสวาทธรรมดา ทว่าทำไมเธอถึงได้ทุกข์ร้อนอย่างนี้
รู้แต่ว่า…บางอย่างมันต้องไม่ใช่แบบนี้
ปราน…ผู้เขียน ไม่แน่ใจว่าใช่คนเดียวกับพระเอกในเรื่องหรือเปล่าแต่เธอจะต้องตามหาเขาให้พบ ทว่าจากที่ค้นข้อมูล ปรานมีผลงานแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว และนิยายเรื่องนี้ก็วางแผงมานานมากแล้ว จนเดี๋ยวนี้หาในร้านหนังสือไม่เจอ ขนาดว่าทำละครแล้วทางสำนักพิมพ์จัดพิมพ์ซ้ำเธอก็ยังหาซื้อไม่ได้
ซื้อ!
ดวงตาของหญิงสาววาววับ ก่อนที่ทางผู้จัดจะเอานิยายเรื่องนี้มาทำละครก็ต้องซื้อบทประพันธ์มาก่อน คนชื่อปรานจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ต้องมีทายาท
“พี่ปลา ช่วยพาขวัญไปหาคุณปรานหน่อยได้ไหม” หญิงสาวโพล่งขึ้นทำให้ผู้จัดการสาวร่างใหญ่สำลักน้ำที่ทางทีมงานเอามาให้ก่อนย้อนถาม
“ปรานไหน”
“ก็ปราน คนที่เขียนรอยอดีตไงคะ” ดาราสาวบอกหน้าตาเฉยเล่นเอาคนฟังตาโตแบบไม่ต้องพึ่งบิ๊กอาย ทำหน้าเหมือนโดนผีหลอกกลางวัน
“จะบ้าเรอะ จะไปหาที่ไหน”
“แหม…ก็ถามทางผู้จัดหรือทางช่องก็ได้ว่าเขาไปซื้อเรื่องมาจากคุณปรานหรือว่าทายาท นะ…ขวัญใจร้อน ให้รอจนหนังสือวางแผงไม่ไหวหรอก น๊า…” ขวัญอุมาทำหน้าเว้าวอน กะพริบปริบ
เมื่อเห็นลูกปลาเบ้หน้าพลางสั่นหน้าดิกก็ยื่นข้อเสนอใหม่
“ค่าตัวรอยอดีตห้าสิบห้าสิบ คนละครึ่ง”
ข้อเสนอแสนงามทำให้ลูกปลาหูผึ่ง ตาโตถามย้ำ
“เท่าไหร่นะ”
“ห้าสิบห้าสิบแต่มีข้อแม้ว่าพี่จะต้องตกลงภายในหนึ่งนาทีห้ามคิดนาน” เท่านั้นลูกปลาก็สำลักน้ำอีกเป็นครั้งที่สองรีบตอบโดยเร็ว
“ตกลงๆ”
ดาราสาวยิ้มพอใจ รู้แบบนี้ยื่นข้อเสนอให้ตั้งนานแล้ว
“พี่โทรสอบถามไปทางสำนักพิมพ์ที่ตีพิมพ์เรื่องนี้แล้ว เขาบอกว่าอยู่ในกระบวนการตีพิมพ์ กว่าจะออกมาวางแผงก็อีกสองสามอาทิตย์”
“โอ้ย…นานจัง” หญิงสาวหย่อนกายลงนั่งลงบนโซฟา หลังเสร็จจากการฟิตติ้งบทบาทของโฉมเฉลา ครูสาวผู้น่าสงสารที่ถูกเพื่อนรักทำให้อกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องนี้เธอสวมบทนางร้ายเจ้าน้ำตาร่วมกับปกป้อง พระเอกคู่ขวัญที่กำลังมาแรงพอๆ กัน
ปราน…พระเอกในเรื่อง คุณชายรูปงามผู้แสนดี ผู้คิดว่าตัวเองไม่เคยได้รับความรักจริงใจจากใครจวบจนเกือบวินาทีสุดท้ายของชีวิต
โฉมเฉลา นางร้าย หญิงสาวผู้งดงามทั้งร่างกายและจิตใจ ในชีวิตต้องถูกแย่งชิงมาตลอดจนกลายเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น เอาคืนกับคนที่ทำร้ายตัวเองอย่างสาสม
พิมพ์แข นางเอกในเรื่อง หญิงสาวสวยผู้เคยเต็มไปด้วยไฟความริษยา รักใครไม่เป็นนอกจากตัวเอง ในชีวิตไม่มีอะไรที่อยากได้แล้วจะไม่ได้ทว่าความรักทำให้หญิงสาวเปลี่ยนแปลงตัวเองในทางที่ดีขึ้น ยอมให้อภัยกับคนที่คิดร้ายต่อตัวเอง
ธนกฤต ชายหนุ่มผู้อ่อนไหวเหมือนต้นไม้เลื้อย อยู่ใกล้ใครก็โอนอ่อนไปกับคนนั้น ไม่มีความมั่นคงในจิตใจทว่าสาวๆ ต่างคลั่งไคล้ไหลหลง
ก็แค่ละครชิงรักหักสวาทธรรมดา ทว่าทำไมเธอถึงได้ทุกข์ร้อนอย่างนี้
รู้แต่ว่า…บางอย่างมันต้องไม่ใช่แบบนี้
ปราน…ผู้เขียน ไม่แน่ใจว่าใช่คนเดียวกับพระเอกในเรื่องหรือเปล่าแต่เธอจะต้องตามหาเขาให้พบ ทว่าจากที่ค้นข้อมูล ปรานมีผลงานแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว และนิยายเรื่องนี้ก็วางแผงมานานมากแล้ว จนเดี๋ยวนี้หาในร้านหนังสือไม่เจอ ขนาดว่าทำละครแล้วทางสำนักพิมพ์จัดพิมพ์ซ้ำเธอก็ยังหาซื้อไม่ได้
ซื้อ!
ดวงตาของหญิงสาววาววับ ก่อนที่ทางผู้จัดจะเอานิยายเรื่องนี้มาทำละครก็ต้องซื้อบทประพันธ์มาก่อน คนชื่อปรานจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ต้องมีทายาท
“พี่ปลา ช่วยพาขวัญไปหาคุณปรานหน่อยได้ไหม” หญิงสาวโพล่งขึ้นทำให้ผู้จัดการสาวร่างใหญ่สำลักน้ำที่ทางทีมงานเอามาให้ก่อนย้อนถาม
“ปรานไหน”
“ก็ปราน คนที่เขียนรอยอดีตไงคะ” ดาราสาวบอกหน้าตาเฉยเล่นเอาคนฟังตาโตแบบไม่ต้องพึ่งบิ๊กอาย ทำหน้าเหมือนโดนผีหลอกกลางวัน
“จะบ้าเรอะ จะไปหาที่ไหน”
“แหม…ก็ถามทางผู้จัดหรือทางช่องก็ได้ว่าเขาไปซื้อเรื่องมาจากคุณปรานหรือว่าทายาท นะ…ขวัญใจร้อน ให้รอจนหนังสือวางแผงไม่ไหวหรอก น๊า…” ขวัญอุมาทำหน้าเว้าวอน กะพริบปริบ
เมื่อเห็นลูกปลาเบ้หน้าพลางสั่นหน้าดิกก็ยื่นข้อเสนอใหม่
“ค่าตัวรอยอดีตห้าสิบห้าสิบ คนละครึ่ง”
ข้อเสนอแสนงามทำให้ลูกปลาหูผึ่ง ตาโตถามย้ำ
“เท่าไหร่นะ”
“ห้าสิบห้าสิบแต่มีข้อแม้ว่าพี่จะต้องตกลงภายในหนึ่งนาทีห้ามคิดนาน” เท่านั้นลูกปลาก็สำลักน้ำอีกเป็นครั้งที่สองรีบตอบโดยเร็ว
“ตกลงๆ”
ดาราสาวยิ้มพอใจ รู้แบบนี้ยื่นข้อเสนอให้ตั้งนานแล้ว
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ก.พ. 2557, 23:47:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ก.พ. 2557, 23:47:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 1401
| << ตอนที่ 3 50% | ตอนที่ 4 50% >> |