เกมรักกับดักพิศวาส (สนพ.มายเลิฟ)
Tags: นิยายรัก,นายแบบ
ตอน: ตอนที่ 10
ตอนที่ 10
หลังจากบ่นคนตัดสายโทรศัพท์ได้ไม่นานกำลังจะเตรียมตัวอาบน้ำประตูก็ถูกเคาะ ตอนแรกคิดว่าตัวเองหูฝาดแต่พอเดินออกมานอกห้องนอนถึงได้รู้ว่ามีคนมาเคาะจริงๆ ว่าแต่ใครกันที่มาเคาะห้องเธอยามวิกาลอย่างนี้ มั่นใจว่าไม่ได้นัดใครไว้
บุษบันเดินไปส่องตาแมวแล้วผงะเมื่อคนที่ยืนรออยู่คือคนที่เพิ่งตัดสายโทรศัพท์เธอไปเมื่อครู่นี่เอง ที่โทรมาถามถึงอริญชย์เพราะอย่างนี้เองใช่ไหม
“บุษเปิดประตูให้ผมหน่อย” เมื่อเคาะนานไม่มีคนมาเปิดบอลด์วินก็เริ่มใช้การเรียกเป็นตัวช่วยอีกแรง “คุณมาทำไมคะ” บุษบันที่ยืนหลังหลงพิงประตูถามอย่างไม่คิดจะยอมเปิดประตูต้อนรับหนุ่มหล่อด้านนอกง่ายๆ
“มาเคาะห้องคุณก็มาหาคุณสิครับ”
“มาหาทำไมเพิ่งแยกจากกันไม่ไม่นานเองนะคะ คุณกลับไปเถอะฉันจะนอน”
“ไม่กลับ เราไม่เจอกันหลายวัน ผมคิดถึงคุณนะ วันนี้เราไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังเลย มีมารตลอด” เมื่อพูดถึงมารน้ำเสียงออดอ้อนก่อนหน้าเปลี่ยนเป็นขุ่นเข้มบ่งบอกถึงความไม่พอใจของผู้พูด
“กล้าดียังมาว่าซันกับพี่ซีเป็นมาร”
“ก็สองคนคอยกันท่าผมตลอด โดยเฉพาะนายซันของคุณ” บอลด์วินพูดเสียงขึ้นจมูกพลางเบ้ปากเมื่อนึกถึงอริญชย์
“ซันไม่ใช่ของฉันกลับไปได้แล้ว ฉันจะนอน”
“ก็ไปนอนสิ ผมจะยืนตะโกนเรียกอยู่ตรงนี้ไม่เชื่อคอยดู บุษครับเปิดประตูให้ผมหน่อย ผมสำนึกผิดแล้ว” ว่าแล้วบอลด์วินก็เริ่มแผนการทันทีเขาทั้งตะโกนและทุบประตูเสียงดัง ชนิดที่ไม่คิดจะเกรงใจคนข้างห้อง และยิ่งตอนนี้เป็นยามวิกาลก็ยิ่งเงียบเสียงตะโกนและเสียงเคาะประตูก็ยิ่งดังเป็นเท่าตัว
“บุษครับเปิดประตูให้ผมหน่อย ผมสำนึกผิดแล้ว ผมขอโทษ”
“บุษครับ…”
“พอแล้วๆ เข้ามาคนบ้า”
บุษบันที่ยืนกัดฟันและทำท่าฮึดฮัดๆ อยู่ครู่หนึ่งทนไม่ไหวจึงรีบเปิดประตูแล้วลากร่างสูงของคนหน้าไม่อายเข้าห้องก่อนที่เธอจะโดนห้องข้างๆ ออกมาด่า
“คุณทำแบบนี้ฉันจะเดือดร้อน”
“นั่นแหละคือสิ่งที่ผมต้องการ ก็คุณไม่อยากเปิดประตูให้ผมทำไมล่ะ” ชายหนุ่มบอกราวกับเด็กเกเรที่ไม่รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ
“แล้วคุณจะมาทำไม”
“ก็มาหาคุณไงคิดถึง” พูดพลางยิ้มใส่ดวงตากลมโตและยื่นหน้าเข้าไปใกล้เสียจนจมูกโด่งเฉียดแก้มนวลที่เริ่มแดงระเรื่อ
“ไม่ต้องมาแกล้งพูด”
“พูดเรื่องจริงก็ไม่เชื่อ ผมคิดถึงคุณจริงๆ นะ”
“อุ๊ย!”
บุษบันอุทานเสียงแผ่วเมื่อบอลด์วินเข้ามาประชิดตัวดึงร่างเธอเข้าไปกอด ไม่เท่านั้นเขายังรุกเร้าเธอโดยการก้มลงมาซุกไซร้เล้าโลมบริเวณซอกคอ
“คะ…คุณวินซ์คุยกันก่อนสิคะ”
“ไม่เอาผมจะกินคุณก่อน”
สิ้นเสียงอู้อี้บุษบันถึงกับสะดุ้งกับความรู้สึกเจ็บปนเสียวตรงซอกคอเมื่อจู่ๆ บอลด์วินที่ไม่เคยจะฝากรอยจูบก็ทำมันขึ้นมา
“อย่าค่ะ มันเป็นรอย”
“นั่นสิดี ทุกคนจะได้รู้ว่าคุณเป็นของผม” ชายหนุ่มรั้งคอเสื้อของบุษบันลงแล้วฝากรอยจูบหนักๆ เอาไว้ก่นจะเคลื่อนขึ้นไปปิดปากคนที่บ่นไม่หยุด
บอลด์วินตะหวัดร่างบางที่ตอนนี้อ่อนระทวยแทบจะไม่มีแรงพยุงตัวเองขึ้นมาอุ้ม จากนั้นก็เดินตรงเข้าห้องนอนที่เป็นสรวงสวรรค์ของเขากับเธอในค่ำคืนนี้
CENSOR NC ! CENSOR NC ! CENSOR NC !
******************************************************************************************************************************
รู้สึกผิดจังเลยที่ตอนนี้ตัดฉาก NC ออกแล้วเหลือน้อยมากกกก ยังไงก็ต้องขอโทษคุณผู้อ่านด้วยนะคะ มันจำเป็นต้องตัดจริงๆ เพราะไม่อย่างนั้นมันก็จะผิดกฎของเวบ ดีไม่ดีได้กินแบนตะกร้าใหญ่ เอาเป็นว่าใครอยากอ่านแบบไม่หมกเม็ดสามารถหาอ่านได้จากอีก 3 เวบนะคะ คือเวบ ธัญวลัย เวบบิ๊กเกอร์ และเวบห้องสมุด จ้า ไม่ลงลิ้งให้นะคะ (ผิดกฏเวบอีกนั่นแหละ 555)
และถ้าใครไม่อยากรออยากอ่านแบบรวดเดียวจบ ตอนนี้ก็สามารถหาซื้อรูปเล่มไดแล้วที่ 7-11 ทุกสาขาทั่วประเทศ ราคาเบาๆ เพียง 99 บาทเท่านั้นจ้า
ขอบคุณทุกกำลังใจทุกการติดตามนะคะ (^_/\_^)
เกศมณี
07/02/57
หลังจากบ่นคนตัดสายโทรศัพท์ได้ไม่นานกำลังจะเตรียมตัวอาบน้ำประตูก็ถูกเคาะ ตอนแรกคิดว่าตัวเองหูฝาดแต่พอเดินออกมานอกห้องนอนถึงได้รู้ว่ามีคนมาเคาะจริงๆ ว่าแต่ใครกันที่มาเคาะห้องเธอยามวิกาลอย่างนี้ มั่นใจว่าไม่ได้นัดใครไว้
บุษบันเดินไปส่องตาแมวแล้วผงะเมื่อคนที่ยืนรออยู่คือคนที่เพิ่งตัดสายโทรศัพท์เธอไปเมื่อครู่นี่เอง ที่โทรมาถามถึงอริญชย์เพราะอย่างนี้เองใช่ไหม
“บุษเปิดประตูให้ผมหน่อย” เมื่อเคาะนานไม่มีคนมาเปิดบอลด์วินก็เริ่มใช้การเรียกเป็นตัวช่วยอีกแรง “คุณมาทำไมคะ” บุษบันที่ยืนหลังหลงพิงประตูถามอย่างไม่คิดจะยอมเปิดประตูต้อนรับหนุ่มหล่อด้านนอกง่ายๆ
“มาเคาะห้องคุณก็มาหาคุณสิครับ”
“มาหาทำไมเพิ่งแยกจากกันไม่ไม่นานเองนะคะ คุณกลับไปเถอะฉันจะนอน”
“ไม่กลับ เราไม่เจอกันหลายวัน ผมคิดถึงคุณนะ วันนี้เราไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังเลย มีมารตลอด” เมื่อพูดถึงมารน้ำเสียงออดอ้อนก่อนหน้าเปลี่ยนเป็นขุ่นเข้มบ่งบอกถึงความไม่พอใจของผู้พูด
“กล้าดียังมาว่าซันกับพี่ซีเป็นมาร”
“ก็สองคนคอยกันท่าผมตลอด โดยเฉพาะนายซันของคุณ” บอลด์วินพูดเสียงขึ้นจมูกพลางเบ้ปากเมื่อนึกถึงอริญชย์
“ซันไม่ใช่ของฉันกลับไปได้แล้ว ฉันจะนอน”
“ก็ไปนอนสิ ผมจะยืนตะโกนเรียกอยู่ตรงนี้ไม่เชื่อคอยดู บุษครับเปิดประตูให้ผมหน่อย ผมสำนึกผิดแล้ว” ว่าแล้วบอลด์วินก็เริ่มแผนการทันทีเขาทั้งตะโกนและทุบประตูเสียงดัง ชนิดที่ไม่คิดจะเกรงใจคนข้างห้อง และยิ่งตอนนี้เป็นยามวิกาลก็ยิ่งเงียบเสียงตะโกนและเสียงเคาะประตูก็ยิ่งดังเป็นเท่าตัว
“บุษครับเปิดประตูให้ผมหน่อย ผมสำนึกผิดแล้ว ผมขอโทษ”
“บุษครับ…”
“พอแล้วๆ เข้ามาคนบ้า”
บุษบันที่ยืนกัดฟันและทำท่าฮึดฮัดๆ อยู่ครู่หนึ่งทนไม่ไหวจึงรีบเปิดประตูแล้วลากร่างสูงของคนหน้าไม่อายเข้าห้องก่อนที่เธอจะโดนห้องข้างๆ ออกมาด่า
“คุณทำแบบนี้ฉันจะเดือดร้อน”
“นั่นแหละคือสิ่งที่ผมต้องการ ก็คุณไม่อยากเปิดประตูให้ผมทำไมล่ะ” ชายหนุ่มบอกราวกับเด็กเกเรที่ไม่รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ
“แล้วคุณจะมาทำไม”
“ก็มาหาคุณไงคิดถึง” พูดพลางยิ้มใส่ดวงตากลมโตและยื่นหน้าเข้าไปใกล้เสียจนจมูกโด่งเฉียดแก้มนวลที่เริ่มแดงระเรื่อ
“ไม่ต้องมาแกล้งพูด”
“พูดเรื่องจริงก็ไม่เชื่อ ผมคิดถึงคุณจริงๆ นะ”
“อุ๊ย!”
บุษบันอุทานเสียงแผ่วเมื่อบอลด์วินเข้ามาประชิดตัวดึงร่างเธอเข้าไปกอด ไม่เท่านั้นเขายังรุกเร้าเธอโดยการก้มลงมาซุกไซร้เล้าโลมบริเวณซอกคอ
“คะ…คุณวินซ์คุยกันก่อนสิคะ”
“ไม่เอาผมจะกินคุณก่อน”
สิ้นเสียงอู้อี้บุษบันถึงกับสะดุ้งกับความรู้สึกเจ็บปนเสียวตรงซอกคอเมื่อจู่ๆ บอลด์วินที่ไม่เคยจะฝากรอยจูบก็ทำมันขึ้นมา
“อย่าค่ะ มันเป็นรอย”
“นั่นสิดี ทุกคนจะได้รู้ว่าคุณเป็นของผม” ชายหนุ่มรั้งคอเสื้อของบุษบันลงแล้วฝากรอยจูบหนักๆ เอาไว้ก่นจะเคลื่อนขึ้นไปปิดปากคนที่บ่นไม่หยุด
บอลด์วินตะหวัดร่างบางที่ตอนนี้อ่อนระทวยแทบจะไม่มีแรงพยุงตัวเองขึ้นมาอุ้ม จากนั้นก็เดินตรงเข้าห้องนอนที่เป็นสรวงสวรรค์ของเขากับเธอในค่ำคืนนี้
CENSOR NC ! CENSOR NC ! CENSOR NC !
******************************************************************************************************************************
รู้สึกผิดจังเลยที่ตอนนี้ตัดฉาก NC ออกแล้วเหลือน้อยมากกกก ยังไงก็ต้องขอโทษคุณผู้อ่านด้วยนะคะ มันจำเป็นต้องตัดจริงๆ เพราะไม่อย่างนั้นมันก็จะผิดกฎของเวบ ดีไม่ดีได้กินแบนตะกร้าใหญ่ เอาเป็นว่าใครอยากอ่านแบบไม่หมกเม็ดสามารถหาอ่านได้จากอีก 3 เวบนะคะ คือเวบ ธัญวลัย เวบบิ๊กเกอร์ และเวบห้องสมุด จ้า ไม่ลงลิ้งให้นะคะ (ผิดกฏเวบอีกนั่นแหละ 555)
และถ้าใครไม่อยากรออยากอ่านแบบรวดเดียวจบ ตอนนี้ก็สามารถหาซื้อรูปเล่มไดแล้วที่ 7-11 ทุกสาขาทั่วประเทศ ราคาเบาๆ เพียง 99 บาทเท่านั้นจ้า
ขอบคุณทุกกำลังใจทุกการติดตามนะคะ (^_/\_^)
เกศมณี
07/02/57
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.พ. 2557, 15:59:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.พ. 2557, 15:59:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 1759
| << ตอนที่ 9 | ตอนที่ 11 >> |