กลรักนฤมิต (ชุดหน่วยซีล)
มือสไนเปอร์หนุ่มพูดน้อย แห่งหน่วยเรดทีมจู่โจม SEAL team six
ด้วยอาชีพการทำงานทำให้เขาไม่ได้เอาใจใส่พี่สาว ซึ่งเป็นคนในครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขา
หลังจากได้รับอุบัติเหตุแขนหักจนต้องพักงานยาว เขาจึงเดินทางกลับมาที่บ้านอีกครั้ง
ณ ที่แห่งนี้เองที่ทำให้ชีวิตของเขาต้องเปลี่ยนไป
พี่สาวคนเดียวเสียชีวิตไปอย่างปริศนา
โค้ดลับแปลกๆ เกี่ยวกับชื่อของเทพเจ้ากรีก
คนเดียวที่จะช่วยไขปริศนานี้ได้คือหญิงสาวคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา
ยายสาวแว่นตัวเล็กแต่งตัวเรียบร้อยประหนึ่งแม่ชีในโบสถ์ แต่กลับมาเขย่าหัวใจของเขาได้เพียงแค่สบตากัน
'ไอ้โจรข่มขืน' กับ 'ยายแว่นจอมเฉิ่ม'
จากคู่กัดกลายเป็นคู่รักที่ไม่น่าเป็นไปได้
เธอเข้ามาเพียงเพราะสมุดจดบันทึกแล็บของพ่อเธอ และสมุดแล็บของพี่สาวเขา จะนำไปสู่การไขปริศนาลับอันตราย
การทดลองทางพฤษศาสตร์ที่ใช้ชื่อว่า Pearly คือทางเดียวที่จะบอกได้ว่าคนพวกนี้ต้องการอะไร
ณ ห้องแล็บเล็กๆ กลางป่าแห่งนี้เปลี่ยนหัวใจที่เคยด้านชาให้มีชีวิตชีวา รู้จักคำว่ารักที่แท้จริง
เช่นเดียวกับอันตรายต่างๆ นานาและความเจ็บปวดมหาศาลที่จะตามเข้ามา
โดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ด้วยอาชีพการทำงานทำให้เขาไม่ได้เอาใจใส่พี่สาว ซึ่งเป็นคนในครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขา
หลังจากได้รับอุบัติเหตุแขนหักจนต้องพักงานยาว เขาจึงเดินทางกลับมาที่บ้านอีกครั้ง
ณ ที่แห่งนี้เองที่ทำให้ชีวิตของเขาต้องเปลี่ยนไป
พี่สาวคนเดียวเสียชีวิตไปอย่างปริศนา
โค้ดลับแปลกๆ เกี่ยวกับชื่อของเทพเจ้ากรีก
คนเดียวที่จะช่วยไขปริศนานี้ได้คือหญิงสาวคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา
ยายสาวแว่นตัวเล็กแต่งตัวเรียบร้อยประหนึ่งแม่ชีในโบสถ์ แต่กลับมาเขย่าหัวใจของเขาได้เพียงแค่สบตากัน
'ไอ้โจรข่มขืน' กับ 'ยายแว่นจอมเฉิ่ม'
จากคู่กัดกลายเป็นคู่รักที่ไม่น่าเป็นไปได้
เธอเข้ามาเพียงเพราะสมุดจดบันทึกแล็บของพ่อเธอ และสมุดแล็บของพี่สาวเขา จะนำไปสู่การไขปริศนาลับอันตราย
การทดลองทางพฤษศาสตร์ที่ใช้ชื่อว่า Pearly คือทางเดียวที่จะบอกได้ว่าคนพวกนี้ต้องการอะไร
ณ ห้องแล็บเล็กๆ กลางป่าแห่งนี้เปลี่ยนหัวใจที่เคยด้านชาให้มีชีวิตชีวา รู้จักคำว่ารักที่แท้จริง
เช่นเดียวกับอันตรายต่างๆ นานาและความเจ็บปวดมหาศาลที่จะตามเข้ามา
โดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยแม้แต่นิดเดียว
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 5 ผู้ชายหื่นกาม 1
บทที่ 5 ผู้ชายหื่นกาม
เช้าวันใหม่ แม้ว่าดวงตะวันจะโผล่พ้นขอบฟ้านานแล้ว แต่กว่าที่มธุรดาจะตื่นนอน ก็เกือบครึ่งวันเข้าไป เป็นเพราะเจ้าตัวเป็นคนนอนไม่เป็นเวลามาตั้งแต่ตอนเรียนปริญญาตรี ทำให้ติดเป็นนิสัย แต่สาวแว่นกลับไม่คิดจะโทษตัวเองเลยแม้แต่น้อย ความผิดทั้งหมดเธอขอโยนให้ผู้ชายหน้าหนวดจอมหื่นที่ทำให้เธอตาค้างทีเดียว อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะบุกไปที่บ้านของเขาตั้งแต่เช้า แต่เธอกลับตื่นสายเสียได้
นักศึกษาแพทย์สาวสะลืมสะลือลุกขึ้นจากที่นอนจนได้ เธออาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่ แล้วจึงมาเก็บของใส่กระเป๋า นั่นคือสมุดแล็บของพ่อ เพราะถ้าวันนี้นายหน้าหนวดยอมให้เธอเจอเจสสิก้าได้ มธุรดาก็จะได้ให้เธอดูเสียเลย และด้วยความที่สมองของเธอมีไว้เพื่อบรรจุวิชาการเท่านั้น พื้นที่ไม่พอที่จะใช้จดจำอย่างอื่น มธุรดาจึงพกเครื่องจีพีเอสไปด้วย ทางเข้าบ้านสไวเกอร์ก็มีแต่ไร่ข้าวโพดและทุ่งข้าวสาลีติดๆ กันไปหมด เธอจะรู้ได้ยังไงว่าอยู่ตรงไหน ดังนั้นการที่มีครื่องจีพีเอสไว้ เธอก็จะไม่หลงทางอย่างแน่นอน
และสุดท้าย...ดวงตาคู่กลมโตที่อยู่ด้านหลังแว่นกรอบใหญ่หันไปมองเครื่องช็อตไฟฟ้า แล้วรีบยัดใส่กระเป๋าสะพายของตนเองอย่างรวดเร็ว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้มธุรดาชักหวั่นๆ อย่างน้อยถ้าเกิดเขาหน้ามืดจะปลุกปล้ำเธอขึ้นมาล่ะก็...แม่จะช็อตให้เป็นหมันเชียว
“ทำอะไรฉันไม่ได้ง่ายๆ หรอกนายหน้าหนวด”
เมื่อเตรียมทุกอย่างแล้ว หญิงสาวก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วออกจากบ้านของพ่อไปขึ้นรถพอร์ชสีเหลืองสดของตัวเอง ร่างบอบบางอยู่ในชุดเสื้อผ้ารัดกุม นั่นก็คือเสื้อสายเดี่ยวตัวใหญ่ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวลายตารางสีน้ำเงินดำคลุมไว้ ท่อนล่างเป็นกางเกงยีนส์รัดรูป กะว่าถ้านายหื่นนั่นคิดจะปล้ำถอดง่ายๆ แล้วล่ะก็...ไม่มีทาง เพราะมธุรดาสวมเข็มขัดแน่นพอดีตัว รองเท้าเป็นรองเท้าผ้าใบที่เจ้าตัวมั่นใจเหลือเกินว่าวิ่งหนีได้ไวแน่
ที่เหลือก็แค่เรียกกำลังใจของตนเองเท่านั้น...
มธุรดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ตั้งหมายเลขพิกัดที่จีพีเอสแล้วจึงขับรถตามไปอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน อย่างไรเสียวันนี้เธอจะต้องขอพบเจสสิก้า อี. สไวเกอร์ให้ได้
สาวแว่นตัวเล็กขับรถตามพิกัดจีพีเอสที่ตั้งไว้ไปเรื่อยๆ เมื่อเข้าเขตเมืองวินด์ฟิลด์ก็แวะซื้อฟาสฟู้ดส์ทานแล้วไปต่อ เธอมาถึงบ้านของพวกสไวเกอร์ในเวลาบ่ายสอง แล้วก็พบว่าที่นี่ช่างเงียบเชียบเสียจนน่ากลัว บ้านปิดไว้และไม่มีใครอยู่เลย แต่คนแขนเดี้ยงไปข้างอย่างนั้นจะทำอะไรได้ หรือว่าเขาจะซุ่มอยู่แถวนี้กันแน่ คิดอย่างนั้นแล้ว คนตัวเล็กก็รีบใช้มือข้างหนึ่งกระชับกระเป๋าสะพายแน่น อีกมือที่กำเครื่องช็อตไฟฟ้าที่อยู่ในกระเป๋านั้นชื้นไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กที่ผุดพราย หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้วเธอก็ไม่อาจหันหลังได้ หญิงสาวลงจากรถช้าๆ สายตาระวังระไว กลัวว่าผู้ชายหน้าหนวดจะโผล่มาจากไหนแล้วเล่นงานเธอ ฐานเข้าไปขัดจังหวะเขาเมื่อคืน
ร่างบอบบางเดินมาจนถึงหน้าประตูบ้าน มองซ้ายมองขวาอยู่สองสามครั้ง แน่ใจว่าไม่เห็นใครแน่แล้ว จึงกดกริ่งลงไปอย่างมั่นใจ
เงียบ…
เอาน่า...ลองอีกสักครั้ง หญิงสาวบอกตัวเองแล้วกดกริ่งลงไปอีก แต่ก็ยังเหมือนเดิม นั่นก็คือความเงียบนั่นเอง
“หายไปไหนของเขานะ” เจ้าของน้ำเสียงใสบ่นอุบ เธอละมือจากเครื่องช็อตไฟฟ้าอย่างชะล่าใจ เตรียมจะกดกริ่งแบบรัวๆ อย่างเมื่อวานอีกครั้ง แต่คราวนี้ต้องสะดุ้ง เพราะรู้สึกได้ว่ามีร่างสูงใหญ่ของใครบางมายืนซ้อนหลัง
“คุณ!” มือน้อยควานหาเครื่องช็อตไฟฟ้าในกระเป๋าสะพายของตัวเอง แต่ช้าไปเสียแล้ว เพราะชายหน้าดุไวกว่า ด้วยอาชีพทหารที่เชี่ยวชาญการปลดอาวุธทุกชนิด แม้จะมีแขนที่ใช้การได้เพียงแค่ข้างเดียว แต่เจ.ที.ก็สามารถยึดประเป๋าสะพายของหญิงสาวตรงหน้าได้อย่างรวดเร็ว ชั่วเวลาเพียงพริบตา กระเป๋าสีน้ำตาลใบใหญ่ก็อยู่ในมือของเขาเสียแล้ว
มธุรดาถึงกับหน้าถอดสี แล้วรีบเดินหนีทันที แต่ไม่ว่าจะหันไปทางไหน เขาก็ตามมากักเธอไว้ทุกทาง ทั้งยังไล่ต้อนแผ่นหลังเล็กจนไปชนกับประตูบ้านอีกด้วย
“เอ่อ...” ระยะประชิดเช่นนี้ มธุรดาก็เริ่มปากคอสั่น ความกล้าที่รวบรวมไว้หายไปหมดสิ้น แถมอาวุธเดียวที่เตรียมมาก็อยู่ในมือเขาแล้วด้วย หน้าตาของผู้ชายตรงหน้าก็แสนจะน่ากลัว คราวนี้ทำเอาคนอยากจะเก่งถึงกับน้ำตารื้นขึ้นมาทันที
“กล้ามากนะที่มาที่นี่อีก”
“ก็บอกแล้วว่าจะมาหาเจสสิก้า”
เจ.ที.มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตากึ่งรำคาญนิดๆ ตั้งแต่เมื่อวานนี้ที่ได้เจอเธอครั้งแรก หญิงสาวท่าทางเฉิ่มๆ บุกมาถึงบ้าน มาทำตัววุ่นวายทำลายความสงบของเขา เท่านั้นยังไม่พอ เพราะเมื่อคืนแม่เจ้าประคุณก็ยังจะอุตส่าห์ตามมาหลอกหลอน ทำตัวเป็นเชอร์ลอค โฮล์มตามมาขัดจังหวะเขากับสาวที่หิ้วออกมาจากผับกลางเมืองอีก แทนที่จะสลดและเลิกยุ่งกับเขาไปเสีย แต่ที่ไหนได้ วันนี้แม่เจ้าประคุณกลับกล้ามาหาเขาถึงบ้านเป็นครั้งที่สอง แล้วหวังว่าจะได้ออกไปเฉยๆ อย่างนั้นหรือ...ไม่มีทาง!
“เธอไม่อยู่” ชายหนุ่มตอบเสียงเครียด ทำตัวให้น่ากลัวข่มขวัญคนตรงหน้า เผื่อว่ายายตัวแสบนี่จะออกไปจากชีวิตของเขาเสียที แต่...
“ทำไมต้องกีดกันไม่ให้ฉันเจอเธอด้วยล่ะ กลัวฉันบอกเธอหรือไงว่าคุณน่ะเป็นคนโรคจิต หื่นกาม แล้วก็นอกใจเธอ!”
“นอกใจหรือ” ดวงตาคู่คมดุหรี่ลงมองอย่างนึกแปลกใจกับความคิดของสาวตรงหน้า
“ใช่สิ หนีไปเล่นชู้กับผู้หญิงในเมืองไง”
“เฮอะ!” หนุ่มร่างสูงแค่นเสียง ฟังแค่นี้เขาก็รู้แล้วว่ายายตัวแสบคิดไปถึงไหนต่อไป เจ้าหล่อนคงจะคิดว่าเขาเป็นสามีของเจสสิก้าเป็นแน่ นายทหารเรือหนุ่มสบถออกมาเบาๆ กับความช่างจินตนาการของคนตรงหน้า
“คุณต้องยอมให้ฉันพบเจสสิก้า!”
“ก็บอกว่าเธอไม่อยู่”
“ถ้าคุณไม่ยอมให้ฉันพบเธอ คลิปฉาวคุณหลุดแน่!” สาวแว่นเชิดหน้าแล้วยิ้มอย่างเป็นต่อ จนคนที่มองอยู่ได้แต่มองกลับด้วยแววตาดุดัน นึกอยากจะตวาดคนดื้อตาใสนี่เสียงดังๆ ให้เจ้าหล่อนเตลิดหนีไปเลย แต่รู้ดีว่าคนแบบนี้ไม่มีทางยอมง่ายๆ แน่ ดังนั้น มันต้องมีแผน...
“เข้าบ้านก่อนสิ”
“เจสสิก้าอยู่ในบ้านใช่ไหม”
“อยู่ข้างในน่ะ” ชายหนุ่มตอบเสียงขรึม มองตาใสๆ ของเธอแล้วก็ยิ่งหมั่นไส้เหลือเกิน แต่ยังก่อน ยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะเอาคืนแล้วไล่ยายแว่นสติแตกนี่ออกไปจากบ้านและจากชีวิตของเขา
“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง ไว้เจอเจสสิก้าเมื่อไหร่ฉันจะยอมลบคลิปของคุณ”
“ขอบใจ”
“ต่อไปก็ทำตัวดีๆ แล้วกัน มีเมียแล้วก็อย่านอกใจเธอสิ พวกผู้ชายนี่ยังไงนะ” มธุรดาก้าวนำเข้ามาก่อน แล้วกวาดตามองรอบๆ ห้องนั่งเล่นภายในบ้าน แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของพยาบาลคนสนิทของพ่อเลย คนตัวเล็กตัดสินใจเดินต่อไปอีกสองสามก้าว เพียรมองหาผู้หญิงปริศนาอยู่นานแต่ก็ไม่เจอ เธอจะหันกลับไปหาเขาอยู่แล้ว แต่ก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงชายเข้าของบ้านปิดประตูดังโครม!
“คุณ!” มธุรดาหูตาตื่น เมื่อเห็นหน้าตาถมึงทึงของเขา อีกทั้งคนตัวโตกว่าก็ยืนขวางประตูอยู่ด้วย หญิงสาวกลืนน้ำลายแล้วมองชายตรงหน้าอย่างหวาดๆ เพิ่งจะสำเหนียกได้ว่าตัวเองมาอยู่กับผู้ชายสองต่อสองในที่รโหฐาน เธอไม่น่าประสาทอ่อนหลงเชื่อคำของเขาเลยจริงๆ
ร่างแบบบางหันรีหันขวางหาอาวุธอะไรป้องกันตัว สุดท้ายจึงฉวยเอารีโมตโทรทัศน์ที่อยู่ใกล้มือสุดมากระชับไว้ เรียกเสียงหัวเราะดังกังวานจากลำคอแข็งแกร่งของชายตรงหน้าทันที
“คิดว่าจะสู้ผมด้วยรีโมตอันแค่นี้น่ะหรือ”
“ไอ้คนโรคจิต คิดจะทำมิดีมิร้ายฉันใช่ไหม” มือน้อยยกขึ้นขยับแว่นและเงื้อง่ารีโมตในมือจะสู้ กลัวก็กลัวจนจะบ้าตายอยู่แล้ว ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าตังทั้งสูงทั้งใหญ่ราวกับหมี ข่มร่างของเธอเสียจนเล็กจ้อย ดูแล้วไม่มีทางที่จะชนะเขาได้เลย แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เธอยอมตายดีกว่ายอมถูกข่มเหงแน่
คนถูกหาว่าโรคจิตแสยะยิ้ม ดูน่ากลัวเสียจนหญิงสาวตรงหน้าน้ำตาจะไหล แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด เจ.ที.ยังย่างสามขุมเข้าไปหา ในเมื่อเจ้าหล่อนกำลังกลัว เขาก็จะเล่นงานให้ยายแว่นจอมเฉิ่มนี่กลัวจนขึ้นสมอง ไม่กล้าย่างกรายเข้ามาในบ้านเขาอีกเลย!
“อย่าเข้ามานะ เข้ามาอีกก้าว ฉันจะตีหัวคุณให้ยับ”
“ลองดูได้เลย”
“อ๊าย!” มธุรดากรีดร้องดังลั่น เพราะถูกผู้ชายตรงหน้าก้าวเข้ามาประชิดอย่างรวดเร็ว แล้วยึดอาวุธเดียวไปมือออกไปได้อย่างง่ายดาย ไม่ต่างจากตอนที่เขาริบกระเป๋าสะพายของเธอเลยสักนิด หญิงสาวทั้งดิ้นทั้งร้อง แต่ผู้ชายตรงหน้าก็ยังแข็งแรงเหลือเชื่อ ขนาดแขนอีกข้างยังอยู่ในเฝือก เขายังสามารถรวบตัวเธอได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว
“ปล่อยนะ”
“คุณพลาดแล้ว ในเมื่อเข้ามาถึงบ้านผมเองนะ”
“ฉันมาหาเจสสิก้า”
“เธอไม่อยู่ที่นี่ รีบไปซะแล้วอย่ามาที่นี่อีก ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ”
“ทำไม!” สาวเจ้ายังดิ้นขลุกขลัก ไม่ยอมให้เขาจับไว้โดยง่าย จนนายทหารเรือหนุ่มชักเริ่มรำคาญ เขาผลักแม่ตัวดีล้มลงบนโซฟานุ่มกลางห้อง โดยมีร่างสูงใหญ่ทาบทับลงไปติดๆ
คนที่เคยใกล้ชิดกับชายแปลกหน้าเป็นครั้งแรกถึงกับเบิกตากว้าง พยายามจะกรี๊ดใส่เขาแต่ก็ร้องไม่ออก สองมือที่ทุบตีร่างใหญ่ก็ถูกเขารวบไว้ในอุ้งมือหนาเพียงข้างเดียว เธอหมดทางหนีโดยสิ้งเชิงแล้ว พยายามจะส่งสายตาชิงชังไปให้ แต่ก็เหมือนเดิม นายยักษ์นี่ยังไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย
สาวแว่นหนาใจเต้นแรง ทั้งหวาดหวั่นหวาดกลัวระคนกันไปหมด อย่างนี้ใช่ไหมเวลาผู้หญิงจะถูกพวกโจรใจโฉดล่วงละเมิดทางเพศเอาได้ อย่างหวังเลยว่าเธอจะยอม
“ปล่อยฉันนะ ไอ้คนชั่ว คนเลว ถ้าไม่ปล่อยฉันจะเล่นงานแกให้อายทั้งประเทศเลย"
.......................................................................
ยายแมร์มาแล้วครับ *เสียงโน้ตอุดม*
นี่ไม่ใช่นางเอกธรรมดานะครับ แต่นี่คือยายแมร์ที่หื่นกามกรี๊ดกร๊าด
ฮ่าาาาาาาาาาา
นางเอกเราโดนแล้ววววววววววววว
ตามมาลุ้นนะคะ แล้วก็อย่าลืมมาเล่มเกมกะตูนนะค้าาาาาาา
เค้าอยากแจกเค้าอยากแจก
กิจกรรมร่วมสนุกรับแก้วที่ระลึกสั่งทำพิเศษ(แก้วแกะลายนะคะ) แจกทั้งหมด 8 รางวัลค่า ***กติกาคือ***
---สำหรับคนที่มีนิยายชุดหน่วยรักพิเศษแมคอีเซอร์ครบทั้งสามเล่มนะคะ ให้ถ่ายภาพนิยายทั้งสามเล่ม(บ่วงรักคำสาปทราย-เล่ห์ร้ายบุษบา-นางฟ้าจารชน) ส่งมาให้ตูน จะที่หน้าแฟนเพจ หน้าเฟสบุ๊คส่วนตัวของตูน ในไลน์ หรือ IG ได้ทั้งนั้นค่ะ---
---สำหรับคนที่มีหนังสือแต่ไม่สามารถถ่ายภาพมาให้ได้ ให้ตอบคำถามดังนี้ค่ะ
1. ประโยค "บางทีผู้หญิงก็ไม่ต้องการการปกป้องหรอกค่ะ เราต้องการแค่ความรักที่แท้จริงของคนที่พร้อมจะเสียสละให้เราได้ทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของตัวเอง มันยิ่งใหญ่กว่านะคะ" (ประโยคนี้อยู่หน้าไหนของบ่วงรักคำสาปทรายคะ)
2. ประโยค "ก็บอกแล้วไงว่าผมมันเห็นแก่ตัว ผมกลัวคุณทนไม่ได้หากผมจะต้องเป็นฝ่ายต้องจากไปก่อน แล้วคุณจะอยู่อย่างไรล่ะ" (ประโยคนี้อยู่บทที่เท่าไหร่ในเล่ห์ร้ายบุษบาคะ)
3. ประโยค "ก็จะพิสูจน์ตัวเองไปเรื่อยๆ จนกว่าคุณจะเชื่อว่าผมรักคุณไง...ผมรักคุณนะยูริ" ประโยคนี้อยู่หน้าที่เท่าไหร่ของนางฟ้าจารชนคะ
ใบ้ว่าทั้งหมดอยู่หน้าท้ายๆ บทท้ายๆ นะคะ----
***ส่งคำตอบทางข้อความเท่านั้นนะคะ กันการลอกคำตอบค่ะ***
หมดเขต 14 มีนาคม 2557 นะค้า ประกาศชื่อผู้ได้รับรางวัล 15 มีนาคมค่ะ
รักคนอ่านเสมอมาค่ะ
กรรัมภา (กนิษวิญา)
กนิษวิญากรรัมภา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ก.พ. 2557, 19:29:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ก.พ. 2557, 19:29:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1668
| << บทที่ 4 ผู้หญิงปริศนา 100% | บทที่ 5 ผู้ชายหื่นกาม 2 ยาวมากกกก...อะไรยาว?? >> |
แว่นใส 19 ก.พ. 2557, 20:00:06 น.
ทำไมไม่บอกความจริงนะ
ทำไมไม่บอกความจริงนะ