บ่วงนฤมิต พิมพ์คำ ตีพิมพ์
ละครที่รับเล่น บทประพันธุ์เรื่องเยี่ยมที่เป็นตำนานเล่าขาน ทำให้ขวัญอุมากังขาถึงเงื่อนงำบางอย่าง ยิ่งสืบยิ่งค้นก็ยิ่งเห็นว่ามีบางอย่างปิดปกติ
Tags: บ่วง ลินิน
ตอน: ตอนที่ 5 100%
มือหยาบกร้านเพราะกรำงานหนักของนวลนงค์แตะมาบนหัวไหล่กลมกลึงของผู้เป็นลูกสาว สายตาทอดจับมายังชุดที่ตัวเองเย็บให้ฉัตรชนกกับมือแล้วเป็นฝ่ายทอดถอนใจ “ชุดนี้มันเก่ามากแล้วนะลูก แม่ว่าฉัตรซื้อผ้ามาให้แม่เย็บให้ใหม่ซักชุดสองชุดเถอะ”
“โธ่…ตัดทำไมละคะแม่ นานๆ ทีฉัตรก็ไม่ได้ออกงานกับใครเขา และยิ่งงานคืนนี้หากกนกแขไม่ขอให้ไปเป็นเพื่อนฉัตรก็คงไม่ไปหรอก”
“งานที่ไหนนะลูก แม่ว่าจะถามแล้วลืม”
“งานที่บ้านรื่มย์ฤดีค่ะ ตึกสีออกครีมที่อยู่หน้าซอยใกล้หาดนั่นไงคะ แม่น่าจะเคยเห็น” หญิงสาวรายงานเสียงแจ้ว คฤหาสน์หลังใหญ่และสวยที่สุดในซอยนี้ เธอได้แต่แอบมองแต่ไม่เคยคาดฝันว่าจะได้ย่างเหยียบเข้าไป แต่จำได้ว่าลูกศิษย์เธอคนหนึ่งเป็นเจ้าของบ้าน
วรดา รมย์ฤดี
“อ้อ…”
นวลนงค์พยักหน้ารับรู้ ในใจอดวิตกกังวลขึ้นมาไม่ได้ เธอเองไม่อยากให้ลูกสาวได้ข้องเกี่ยวกับพวกผู้ดีเหล่านั้น เพราะกลัวลูกสาวจะต้องเจ็บปวดเหมือนกับเธอ ทว่าเมื่อเห็นว่าตัวเองคิดมากไปเองจึงได้ปัดมันทิ้งเสีย มองชุดในมือลูกสาวอีกครั้งแล้วเดินไปหยิบลูกปัดหลากสีในกล่องเหล็ก
“แม่จะทำอะไรคะ” หญิงสาวเลิกคิ้ว นวลนงค์ยิ้มแล้วไขข้อข้องใจ
“แม่ก็จะเนรมิตชุดเก่าให้กลายเป็นชุดใหม่ไงจ๊ะ ลูกปัดสีฟ้านี่แม่จะปักไว้รอบคอกับปลายแขนเสื้อน่าจะเด่นขึ้นนะ” นวลนงค์ว่าแล้วแย่งชุดในมือลูกสาวมาปักลูกปัดเข้าไป ฉัตรชนกคอยเป็นลูกมือ มองมือที่ปักเข็มเข้าออกของแม่เพลินตา
ในขณะที่กนกแขให้คนไปรับชุดที่สั่งตัดเป็นพิเศษจากห้องเสื้อไฉไล อันเป็นห้องเสื้อที่ดังที่สุดในศรีราชา ผ้าและลูกไม้สั่งจากฝรั่งเศส แม้จะไม่เต็มใจที่จะไปงานคืนนี้ทว่าเธอไม่อยากเด่นน้อยหน้าใครโดยเฉพาะฉัตรชนกผู้มีความงามพิลาสล้ำไม่แพ้กัน
เธอรักฉัตรชนกและเต็มใจคบหาอีกฝ่ายเป็นเพื่อนแม้ฐานะจะแตกต่างกันมาก เหตุด้วยเพราะอีกฝ่ายมักตามใจเธอทุกอย่าง และมีความด้อยเอาไว้ให้เธอข่ม
ยกเว้นก็แต่…ความสวย
ฉัตรชนกแม้เป็นเพียงแค่ลูกแม่ค้าขายผักในตลาดทว่ารูปร่างหน้าตาผิวพรรณกลับสวยสดงดงามเหมือนลูกผู้ดีมีตระกูล หลายครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยกันคนมักจะมองว่าฉัตรชนกเป็นลูกสาวพระน้ำพระยาไม่ต่างจากเธอ บางครั้งบางคราวเธอเองกลับไม่ชอบใจ ไม่อยากให้ใครยกย่องเพื่อนรักเสมอเทียบแต่เมื่อมีความดีของฉัตรชนกเข้ามาแทรกหัวใจของเธอก็โอนอ่อน
ไม่เป็นไร…อย่างไรก็เพื่อน
หญิงสาวพยายามบอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า และในคืนนี้เธอต้องการให้ฉัตรชนกไปด้วย ทุกคนจะได้เห็นว่าเธอเหนือและเด่นกว่าฉัตรชนกทุกอย่าง หน้าตา ฐานะและชาติตระกูล
กนกแขสวมชุดที่ซักรีดเสร็จเรียบร้อยแล้วและลงมือแต่งหน้า ผมยาวสลวยดัดลอนแนบติดกับศีรษะตามสมัยนิยมส่งผลให้ดูสวยโฉบเฉี่ยวและดูเป็นสาวขึ้นทันตา
เสียงเคาะห้องดังขึ้นขัดจังหวะ สตรีที่ก้าวล้ำเข้ามาในห้องคือกานติมาที่แต่งกายเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วยชุดผ้านุ่งเลยเข่าสวมเสื้อแบบลูกไม้มีแขนพองออกเล็กน้อยที่คอประดับด้วยสร้อยไข่มุก บนศีรษะสวมหมวกสีเหลืองอ่อน มือถือพัดปักฉลุลวดลายนกยูงรำแพน
“สวยจริงลูก” กานติมาเดินเข้ามาใกล้ ยืนเทียบเคียงกันแล้วมองกระจก สตรีสวยละม้ายกันทว่าต่างวัย มองแล้วยิ้มภาคภูมิใจ
“สวยเหมือนคุณแม่ไงคะ”
“อย่ามาปากหวานหน่อยเลย แต่จะว่าไปลูกแขของแม่ปีนี้ก็โตเป็นสาวแถมยังสวยมากเลยนะลูก อีกหน่อยก็ออกเรือนได้แล้ว”
หญิงสาวยิ้มผ่านเงาสะท้อนในกระจก พอใจที่ถูกมองว่าเป็นสาวสวย
“แล้วถ้าลูกบอกว่าจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยละคะ จะว่าอย่างไร” หญิงสาวแสร้งลองหยั่งเชิง ทั้งที่ในใจแล้วไม่เคยคิดจะเรียนต่อ เท่าที่ดั้นด้นมาจนถึงมอแปดก็เพราะไม่อยากถูกมองว่ามีการศึกษาน้อยกว่าฉัตรชนกที่เป็นเพียงแค่ลูกแม่ค้าขายผักในตลาด
“ตายแล้ว…อย่าพูดให้แม่ใจเสียเหมือนคุณป้าปฐมาไปอีกคน แม่หนูวรดาก็บอกจะเรียนต่อ จะเรียนไปทำไมตั้งมาก อีกหน่อยก็ต้องอยู่กับบ้านให้สามีเลี้ยง”
“แล้ว…ถ้าผู้ชายที่จะมาเป็นสามีของแข ไม่ได้ร่ำรวย…ไม่ได้เป็นลูกผู้ลากมากดีจากไหนเล่าคะ” กนกแขเสียงเบา ลองหยั่งหางเสียง
นอกจากฉัตรชนกกับนวลนงค์แล้วไม่มีใครรู้ว่าเธอแอบคบหากับธนา ครูหนุ่มฐานะแสนธรรมดาทว่าเป็นผู้ชายที่เธอรักและคิดอยากจะฝากฝังชีวิตเอาไว้ให้เขาดูแลแม้ว่าภายภาคหน้าเธออาจจะลำบากแต่เธอเชื่อว่าความรักจะทำให้เธอกับเขาผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกันได้
ในยามนี้ความรักมันจุกอกไปหมด แม้ว่าใครจะพูดถึงความดีและความเหมาะสมของผู้ชายอีกคนแค่ไหน เธอก็ฟังเพียงแค่ผ่านหูเท่านั้น
“ฮื้อ…พูดอะไรฟังไม่เข้าทีเลยลูก ลูกชายป้าปฐมา ปภาคิน รมย์ฤดี ไปรู้จักกันไว้นะลูก แม่กับเจ้าคุณพ่อเห็นเพียงครั้งแรกก็รู้สึกชอบในอัธยาศัยใจคอ หน้าตาหรือก็เข้าที”
เท่านั้นหญิงสาวก็ทำหน้ายุ่ง ถอนหายใจ ในสมองเฝ้าหาหนทางให้แม่ได้พบกับธนา เชื่อแน่ว่าอย่างไรเสียความดีและช่างเอาอกเอาใจของชายคนรักจะต้องทำให้แม่รักเขาเหมือนอย่างที่เธอรักได้ในที่สุด
“แม่ค่ะ เมื่อไหร่ที่แขเรียนจบ แขมีบางอย่างจะบอก…”
“ตายจริง จวนได้เวลาแล้วลูก” กานติมาเหลือบมองนาฬิกาบนฝาผนังแล้วอุทาน รีบหยิบหมวกใบเก๋มาให้ลูกสาวแล้วจัดแต่งทรงผมให้ “ใบนี้สวมแล้วงามเชียวลูก เข้ากับชุด ตั้งแต่ลูกแขของแม่ดัดผมมาเหมือนตุ๊กตาแหม่ม สวยเข้าทีไปอีกแบบ”
พอแม่พูดถึงความงามหญิงสาวก็ปัดเรื่องของธนาออกไปโดยเร็ว หันไปพินิจใบหน้าสวยที่แต่งแต้มสีเข้มจัดกว่าทุกครั้ง ฉีดน้ำหอมพรมทั่วตัวอีกครั้งแล้วแตะแขนแม่ให้เดินไป
“โธ่…ตัดทำไมละคะแม่ นานๆ ทีฉัตรก็ไม่ได้ออกงานกับใครเขา และยิ่งงานคืนนี้หากกนกแขไม่ขอให้ไปเป็นเพื่อนฉัตรก็คงไม่ไปหรอก”
“งานที่ไหนนะลูก แม่ว่าจะถามแล้วลืม”
“งานที่บ้านรื่มย์ฤดีค่ะ ตึกสีออกครีมที่อยู่หน้าซอยใกล้หาดนั่นไงคะ แม่น่าจะเคยเห็น” หญิงสาวรายงานเสียงแจ้ว คฤหาสน์หลังใหญ่และสวยที่สุดในซอยนี้ เธอได้แต่แอบมองแต่ไม่เคยคาดฝันว่าจะได้ย่างเหยียบเข้าไป แต่จำได้ว่าลูกศิษย์เธอคนหนึ่งเป็นเจ้าของบ้าน
วรดา รมย์ฤดี
“อ้อ…”
นวลนงค์พยักหน้ารับรู้ ในใจอดวิตกกังวลขึ้นมาไม่ได้ เธอเองไม่อยากให้ลูกสาวได้ข้องเกี่ยวกับพวกผู้ดีเหล่านั้น เพราะกลัวลูกสาวจะต้องเจ็บปวดเหมือนกับเธอ ทว่าเมื่อเห็นว่าตัวเองคิดมากไปเองจึงได้ปัดมันทิ้งเสีย มองชุดในมือลูกสาวอีกครั้งแล้วเดินไปหยิบลูกปัดหลากสีในกล่องเหล็ก
“แม่จะทำอะไรคะ” หญิงสาวเลิกคิ้ว นวลนงค์ยิ้มแล้วไขข้อข้องใจ
“แม่ก็จะเนรมิตชุดเก่าให้กลายเป็นชุดใหม่ไงจ๊ะ ลูกปัดสีฟ้านี่แม่จะปักไว้รอบคอกับปลายแขนเสื้อน่าจะเด่นขึ้นนะ” นวลนงค์ว่าแล้วแย่งชุดในมือลูกสาวมาปักลูกปัดเข้าไป ฉัตรชนกคอยเป็นลูกมือ มองมือที่ปักเข็มเข้าออกของแม่เพลินตา
ในขณะที่กนกแขให้คนไปรับชุดที่สั่งตัดเป็นพิเศษจากห้องเสื้อไฉไล อันเป็นห้องเสื้อที่ดังที่สุดในศรีราชา ผ้าและลูกไม้สั่งจากฝรั่งเศส แม้จะไม่เต็มใจที่จะไปงานคืนนี้ทว่าเธอไม่อยากเด่นน้อยหน้าใครโดยเฉพาะฉัตรชนกผู้มีความงามพิลาสล้ำไม่แพ้กัน
เธอรักฉัตรชนกและเต็มใจคบหาอีกฝ่ายเป็นเพื่อนแม้ฐานะจะแตกต่างกันมาก เหตุด้วยเพราะอีกฝ่ายมักตามใจเธอทุกอย่าง และมีความด้อยเอาไว้ให้เธอข่ม
ยกเว้นก็แต่…ความสวย
ฉัตรชนกแม้เป็นเพียงแค่ลูกแม่ค้าขายผักในตลาดทว่ารูปร่างหน้าตาผิวพรรณกลับสวยสดงดงามเหมือนลูกผู้ดีมีตระกูล หลายครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยกันคนมักจะมองว่าฉัตรชนกเป็นลูกสาวพระน้ำพระยาไม่ต่างจากเธอ บางครั้งบางคราวเธอเองกลับไม่ชอบใจ ไม่อยากให้ใครยกย่องเพื่อนรักเสมอเทียบแต่เมื่อมีความดีของฉัตรชนกเข้ามาแทรกหัวใจของเธอก็โอนอ่อน
ไม่เป็นไร…อย่างไรก็เพื่อน
หญิงสาวพยายามบอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า และในคืนนี้เธอต้องการให้ฉัตรชนกไปด้วย ทุกคนจะได้เห็นว่าเธอเหนือและเด่นกว่าฉัตรชนกทุกอย่าง หน้าตา ฐานะและชาติตระกูล
กนกแขสวมชุดที่ซักรีดเสร็จเรียบร้อยแล้วและลงมือแต่งหน้า ผมยาวสลวยดัดลอนแนบติดกับศีรษะตามสมัยนิยมส่งผลให้ดูสวยโฉบเฉี่ยวและดูเป็นสาวขึ้นทันตา
เสียงเคาะห้องดังขึ้นขัดจังหวะ สตรีที่ก้าวล้ำเข้ามาในห้องคือกานติมาที่แต่งกายเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วยชุดผ้านุ่งเลยเข่าสวมเสื้อแบบลูกไม้มีแขนพองออกเล็กน้อยที่คอประดับด้วยสร้อยไข่มุก บนศีรษะสวมหมวกสีเหลืองอ่อน มือถือพัดปักฉลุลวดลายนกยูงรำแพน
“สวยจริงลูก” กานติมาเดินเข้ามาใกล้ ยืนเทียบเคียงกันแล้วมองกระจก สตรีสวยละม้ายกันทว่าต่างวัย มองแล้วยิ้มภาคภูมิใจ
“สวยเหมือนคุณแม่ไงคะ”
“อย่ามาปากหวานหน่อยเลย แต่จะว่าไปลูกแขของแม่ปีนี้ก็โตเป็นสาวแถมยังสวยมากเลยนะลูก อีกหน่อยก็ออกเรือนได้แล้ว”
หญิงสาวยิ้มผ่านเงาสะท้อนในกระจก พอใจที่ถูกมองว่าเป็นสาวสวย
“แล้วถ้าลูกบอกว่าจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยละคะ จะว่าอย่างไร” หญิงสาวแสร้งลองหยั่งเชิง ทั้งที่ในใจแล้วไม่เคยคิดจะเรียนต่อ เท่าที่ดั้นด้นมาจนถึงมอแปดก็เพราะไม่อยากถูกมองว่ามีการศึกษาน้อยกว่าฉัตรชนกที่เป็นเพียงแค่ลูกแม่ค้าขายผักในตลาด
“ตายแล้ว…อย่าพูดให้แม่ใจเสียเหมือนคุณป้าปฐมาไปอีกคน แม่หนูวรดาก็บอกจะเรียนต่อ จะเรียนไปทำไมตั้งมาก อีกหน่อยก็ต้องอยู่กับบ้านให้สามีเลี้ยง”
“แล้ว…ถ้าผู้ชายที่จะมาเป็นสามีของแข ไม่ได้ร่ำรวย…ไม่ได้เป็นลูกผู้ลากมากดีจากไหนเล่าคะ” กนกแขเสียงเบา ลองหยั่งหางเสียง
นอกจากฉัตรชนกกับนวลนงค์แล้วไม่มีใครรู้ว่าเธอแอบคบหากับธนา ครูหนุ่มฐานะแสนธรรมดาทว่าเป็นผู้ชายที่เธอรักและคิดอยากจะฝากฝังชีวิตเอาไว้ให้เขาดูแลแม้ว่าภายภาคหน้าเธออาจจะลำบากแต่เธอเชื่อว่าความรักจะทำให้เธอกับเขาผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกันได้
ในยามนี้ความรักมันจุกอกไปหมด แม้ว่าใครจะพูดถึงความดีและความเหมาะสมของผู้ชายอีกคนแค่ไหน เธอก็ฟังเพียงแค่ผ่านหูเท่านั้น
“ฮื้อ…พูดอะไรฟังไม่เข้าทีเลยลูก ลูกชายป้าปฐมา ปภาคิน รมย์ฤดี ไปรู้จักกันไว้นะลูก แม่กับเจ้าคุณพ่อเห็นเพียงครั้งแรกก็รู้สึกชอบในอัธยาศัยใจคอ หน้าตาหรือก็เข้าที”
เท่านั้นหญิงสาวก็ทำหน้ายุ่ง ถอนหายใจ ในสมองเฝ้าหาหนทางให้แม่ได้พบกับธนา เชื่อแน่ว่าอย่างไรเสียความดีและช่างเอาอกเอาใจของชายคนรักจะต้องทำให้แม่รักเขาเหมือนอย่างที่เธอรักได้ในที่สุด
“แม่ค่ะ เมื่อไหร่ที่แขเรียนจบ แขมีบางอย่างจะบอก…”
“ตายจริง จวนได้เวลาแล้วลูก” กานติมาเหลือบมองนาฬิกาบนฝาผนังแล้วอุทาน รีบหยิบหมวกใบเก๋มาให้ลูกสาวแล้วจัดแต่งทรงผมให้ “ใบนี้สวมแล้วงามเชียวลูก เข้ากับชุด ตั้งแต่ลูกแขของแม่ดัดผมมาเหมือนตุ๊กตาแหม่ม สวยเข้าทีไปอีกแบบ”
พอแม่พูดถึงความงามหญิงสาวก็ปัดเรื่องของธนาออกไปโดยเร็ว หันไปพินิจใบหน้าสวยที่แต่งแต้มสีเข้มจัดกว่าทุกครั้ง ฉีดน้ำหอมพรมทั่วตัวอีกครั้งแล้วแตะแขนแม่ให้เดินไป
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 มี.ค. 2557, 22:49:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 มี.ค. 2557, 22:49:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 1406
| << ตอนที่ 5 70% | ตอนที่ 6 50% >> |
แว่นใส 26 มี.ค. 2557, 23:18:02 น.
เปลี่ยนใจง่ายจริง
เปลี่ยนใจง่ายจริง