ดอกไม้ซาตาน
คุณากร สตีลเว่น เจ้าพ่อธุรกิจร้อยล้านมีหุ้นส่วนกับบริษัตทั่วโลก เดินทางไปงานเปิดตัวปางไม้หนึ่งในธุรกิจที่เขาได้มาสดๆร้อนๆพร้อมภรรยาสาวสุดสวยที่เขาเพิ่งแต่งได้ 3 เดือน ‘ใยไหม’ ม่ายสาวพราวเสน่ห์ และที่นั่นเธอเขาได้เจอกับนางรำที่หน้าตาธรรมดาแต่สะดุดใจเขาเข้าอย่างจัง เขาไม่อยากจะเชื่อว่าในต่างจังหวัดจะมีคนที่รำสวยเหมือนได้รับการฝึกมาอย่างดีในวัง ทั้งๆที่เขามีแฟนสาวอยู่ข้างกายเธอเป็นใครทำไมถึงดึงดูดใจเขาตั้งแรกเห็น ทั้งเธอก็ไม่ยั่วยวนอะไรเขาด้วยซ้ำ ‘นีระดา’ เธอไม่คิดว่าจะมีคนสนใจเธอทั้งๆที่เธอหน้าไม่สวยโดดเด่น อาจจะน่ารักบ้างแต่ก็มีให้เห็นเกลื่อนกลาดไม่ใช่หรือหน้าตาแบบนี้ และเธอจะดีใจมากกว่านี้ถ้าคนๆนั้นไม่พันธะ แต่นี่เขาควงกันเป็นตัวเป็นตน แต่เขากลับมาบอกจะเอาเธอไปอยู่ด้วยให้ได้ เธอไม่ยินดีสักนิดเดียวแต่เธอจะรอดพ้น ‘อำนาจ’ และ ‘เงินตรา’ ได้หรือไม่
Tags: ร้อนแรง nc25+

ตอน: บทที่1 จุดเริ่มต้น

“นีระดา ครูฉายแสงเรียก” เสียงแจ๋วๆดังขึ้นก่อนตัว นางสาวนีระดาเงยหน้าจากโต๊ะตัวสุดท้ายที่เธอเช็ดในโรงอาหาร มีโต๊ะทั้งหมดเกือบๆ 30 ตัวซึ่งเธอเลิกเรียนเสร็จก็มาเช็ดทันที โดยรับค่าจ้างโต๊ะละ 10 บาทซึ่งแม่บ้านจะมาตรวจในทุกๆเช้าของพรุ่งนี้พร้อมกับเงินค่าจ้างของเธอ

“นีระดาได้ยินไหมที่เราเรียก” เสียงชัดแจ๋วอยู่ข้างหลังไม่ห่าง นีระดาหันมายิ้มให้เพื่อนตัวเล็กแต่เสียงไม่เล็กเหมือนตัว

“ได้ยิน เดี๋ยวเช็ดตัวนี้เสร็จเราจะไป ปุ๋มไปก่อนได้เลย” สาวตัวเล็ส่ายหน้าหวือก่อนจะเจือยแจ้วอีกครั้งปุ๋มอย่างโน้นปุ๋มอย่างนี้จนทำให้บรรยากาศเงียบๆในโรงอาหารสดใสขึ้นทันตา บางครั้งเธอก็เล่ามุขตลกจนทำให้คนที่ตั้งใจทำงานถึงกับหัวเราะลั่นเลยที่เดียว

“ขอบใจมากปุ๋มที่อยู่เป็นเพื่อนเราจนเสร็จงาน”

“ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วบ้านพักเราก็อยู่ในนี้” นางสาวปุ๋มบอกด้วยเสียงร่าเริง เธอเป้นลูกของคุณครูสายฝนครูสอนคณิตศาสตร์ ม.2 ซึ่งเธอก็เก่งมากเรื่อง เลขๆให้สมกับที่เธอเป็นลูกคุณครูคณิตศาสตร์ซึ่งเธอเล่าว่าครูสายฝนสอนเธอตั้งแต่เธอพูดได้ดังนั้นเธอไม่เก่งก็ให้มันรู้ไป ซึ่งบ้านครูสายฝนอยู่คนละจังหวัดกับโรงเรียนนี้จึงมีสิทธิ์ที่จะพักบ้านพักของโรงเรียนได้ ซึ่งปุ๋มเล่าอีกว่านี่ก็ปีที่ 4 แล้วละมั้งที่เธอมาอยู่ที่นี้

“อ้าวมากันแล้วหรือจ๊ะ” เสียงเมตตาแต่มีอายุนิดๆของอาจารย์ฉายแสงอาจารย์สอนนาฏศิลป์ดังขึ้นในห้อง ซึ่งตอนนี้มีนักเรียนอยู่ 2-3 คนเท่านั้นเธอก้มหัวสวัสดีคุณครู ก่อนจะนั่งลงกลางห้องโดยมีนัเรียนรุ่นน้องเข้ามาทักเธอ

“อ้าวแม่ปุ๋มร้อยวันพันปีฉันเพิ่งเห็นหล่อน ถ้าไม่มีวิชานาฏศิลป์ฉันคงไม่เห็นหล่อนใช่มั้ย” ครูฉายแสงเย้านางสาวปุ๋มเบาๆเป้นเหตุให้ปุ๋มโอยครวญอย่างเกินเหตุแล้วพูดเย้าเบาๆคืนบ้าง แต่ก็ไม่พูดล่วงเกินแม้เธอจะขี้เล่น ปากมากไปนิดเธอก็ไม่เคยโดนอาจารย์ดุเรื่องไหนสักที

“คุณครูมีอะไรหรอค่ะ”

“อ้อ ครูขอโทษด้วยที่คุยกับยัยปุ๋มเพลิน ครูมีงานเกี่ยวกับสอนรำมาให้น่ะแถมได้ค่าจ้างรายชั่วโมงด้วยนะ”

“งานสอนรำใครค่ะ” ฉันรับคำอย่างยินดีเมือเห้นว่ามีงานให้ทำแถมยังได้เงินอีก

“อ้อ ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของนายอำเภอน่ะ เดือนหน้าเขาจะต้องรำเปิดงาน และปิดงาน” ครูฉายแสงกล่าวถึงนางสาวแอนนากับแอนนี่ลูกสาวทั้งสองของนายอำเภอ

“คุณครูเก่งกว่าหนูอีก ทำไมไม่คุณครูไม่สอนละค่ะ”

“ครูก็อยากสอนช่วยหรอกนะ แต่ครูมีวิทยานิพจน์ป.โท ต้องทำให้จบจ๊ะครูคงไม่มีเวลาเยอะขนาดนั้นไหนจะสอนนักเรียนอีก เสาร์-อาทิตย์ครูต้องไปหาแม่ที่ป่วยอีก อ้อ!แล้วอาการของพ่อเธอเป้นยังไงบ้างละหายปวดข้อหรือยัง” ครูฉายแสงบ่นถึงงานของเธอก่อนจะมาถึงเรื่องของพ่อเธออีกด้วยทำให้นางสาวนีระดายิ้มปลื้มที่คุณครูใจดีถามหาพ่อของเธอ

“หายบ้างแล้วค่ะ แต่วันไหนหนาวพ่อแกจะบ่นปวดตามข้อน่ะค่ะ”

“อืม ยาที่ครูให้ไปอาทิตย์ก่อนหมดหรือยัง” ครูฉายแสงถามถึงยานวดหลอดเก่าของคุณแม่ท่านที่เมือก่อนใช้ประจำแต่ตอนนี้หันไปเลิกใช้ลูกประคบแทนซึ่งก็ได้ผลดีมาก

“ค่ะ ยาของคุณครูใช้ดีมากค่ะทาแล้วบรรเทาอาการปวดดีจริงๆค่ะ แต่สงสัยคงแพงมากถ้าหมดหลอดนี้หนูก็ไม่รู้จะซื้อที่ไหน มันคงจะแพงมาก” คำตอบช่วงแรกก็ตอบชัดเจนแต่พอถึงตอนท้ายๆก็แผ่วลงเรื่อยๆเมือนึกถึงถ้ายาหมดเธอก็ไม่รู้จะไปซื้อที่ไหน


“งั้น...เอาอย่างนี้ถ้ายาหมดเมือไรมาซื้อที่ครูครูจะลดราคาให้เพราะครูรู้จักกับหมอคนนั้น ดีไหม” หางเสียงครูฉายแสงอ่อนลงเมตตาลูศิษย์คนนี้นักเพราะกำพร้าแม่เมือปีที่แล้ว ไม่กี่เดือนหลังจากนั้นพ่อก็มาประสบอุบัติเหตุตาบอดทั้งสองข้างทำให้ความเป็นอยู่ลำบากยิ่งและครูฉายแสงยังได้ยินมาว่าลูกชายคนโตหนีออกจากบ้านไปไปอยู่ที่อื่นกับภรรยาไม่มาดูดำดูดีพ่อของตัวเองสักนิดทิ้งพ่อไว้กับน้องสาวตามลำพัง ตอนนี้นีระดาจึงรับจ้างทุกอย่างหาเลี้ยงตัวเองและพ่ออีกคนที่ตาบอดเธอทำงานทุกอย่างที่ถูกกฏหมายรับจ้างถูบ้าน กวาดบ้าน ล้างจาน ทำทุกอย่างเพื่อรับเงินเป็นค่ารักษาพ่อที่เหลืออยู่


“ค่ะ ขอบคุณคุณครูมากค่ะ”


“เอาละพักเรื่องนี้ไว้ก่อน เรื่องงานที่ครูวานให้ทำละว่าไง”


“หนูกลัวจะสอนไม่เก่งเหมือนคุณครูน่ะค่ะ”

“ตายแล้ว!!! นี่ลูกศิษย์ที่ครูตั้งใจถ่ายทอดวิชาเขาพูดกันอย่างนี้หรือ เธอเรียนมากับครูตั้งแต่ม.1 รำทุกอย่างเธอถนัดหมด ขอเพียงเอ่ยปากเธอรู้ทุกท่ารำเธอยังจะกลัวอะไรอีก”


“แต่งานนี้มันใหญ่ไปค่ะ”

“ไม่จ๊ะ งานใหญ่แต่เงินดีนะ” ครูฉายแสงดุนิดๆก่อนจะพูดถึงเงินค่าสอนรายชั่วโมงๆละ 80 บาททำเอาเธอหายลังเลใจปลิดทิ้งเมือนึกถึงมัน เธอจึงตกลงโดยง่าย


“อย่าลืมนะจ๊ะ ตอนเช้าสอนคุณหนูแอนนาตอนบ่ายสอนคุณหนูแอนนี่” ครูฉายแสงย้ำเมือเดินมาส่งหน้าห้องนาฏศิลป์เป็นการอำลา

“และวันเสาร์-อาทิตย์ใช่ไหมค่ะ” ปุ๋มสอดขึ้นมาอย่างทะเล้นทำเอาครูฉายแสงขึงตาดุแปปหนึ่งจากนั้นจึงส่ายหัวกับความหน้าเป็นของนางสาวปุ๋มลูกครูสายฝนเพื่อนรุ่นน้องของหล่อน

“ป่ะ ยัยดาเราไปส่งที่บ้าน นั่งซ้อนท้ายจักยานนะ” ปุ๋มเพื่อนของนีระดาฉวยจักยานที่พิงหน้าบ้านพักของหล่อนเสร็จพลางตบเบาะหลังจักยานแล้วพยักหน้าถี่ๆให้เพื่อนสาวสุดวยของหล่อนนั่ง นีระดายิ้มนิดๆกับความสดใสของเธอก่อนจะขึ้นซ้อนเบาะแต่โดยดีท่ามกลางบรรยากาศยามเย็นเสียงหัวเราะของทั้งสองยังดังแว่วๆตามทางที่ไม่รถผ่านสักคัน...




Dada


จบไปหนึ่งบทแล้วเย้...

ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้สาวน้อยของเราต่อไปนะค่ะ

ติดต่อไรเตอร์ได้ที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100001890130282











ราศีกันย์
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 มิ.ย. 2557, 12:41:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 มิ.ย. 2557, 12:42:53 น.

จำนวนการเข้าชม : 952





<< แนะนำตัวละคร (เรื่องนี้พระเอกขวัญใจไรเตอร์คร้า)   บทที่ 2 คุณหนูเอาแต่ใจ (555+สงสารนางเอกอ่ะ) >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account