ดอกไม้ซาตาน
คุณากร สตีลเว่น เจ้าพ่อธุรกิจร้อยล้านมีหุ้นส่วนกับบริษัตทั่วโลก เดินทางไปงานเปิดตัวปางไม้หนึ่งในธุรกิจที่เขาได้มาสดๆร้อนๆพร้อมภรรยาสาวสุดสวยที่เขาเพิ่งแต่งได้ 3 เดือน ‘ใยไหม’ ม่ายสาวพราวเสน่ห์ และที่นั่นเธอเขาได้เจอกับนางรำที่หน้าตาธรรมดาแต่สะดุดใจเขาเข้าอย่างจัง เขาไม่อยากจะเชื่อว่าในต่างจังหวัดจะมีคนที่รำสวยเหมือนได้รับการฝึกมาอย่างดีในวัง ทั้งๆที่เขามีแฟนสาวอยู่ข้างกายเธอเป็นใครทำไมถึงดึงดูดใจเขาตั้งแรกเห็น ทั้งเธอก็ไม่ยั่วยวนอะไรเขาด้วยซ้ำ ‘นีระดา’ เธอไม่คิดว่าจะมีคนสนใจเธอทั้งๆที่เธอหน้าไม่สวยโดดเด่น อาจจะน่ารักบ้างแต่ก็มีให้เห็นเกลื่อนกลาดไม่ใช่หรือหน้าตาแบบนี้ และเธอจะดีใจมากกว่านี้ถ้าคนๆนั้นไม่พันธะ แต่นี่เขาควงกันเป็นตัวเป็นตน แต่เขากลับมาบอกจะเอาเธอไปอยู่ด้วยให้ได้ เธอไม่ยินดีสักนิดเดียวแต่เธอจะรอดพ้น ‘อำนาจ’ และ ‘เงินตรา’ ได้หรือไม่
Tags: ร้อนแรง nc25+
ตอน: บทที่ 3 ฤทธิ์เดชของอารมณ์ (เล่นกันเกือบตายขอบอก)
“ยังงี้ค่ะคุณหนูแอนนี่...ใช่ค่ะฉม้ายตาแบบนั้นค่ะ” นีระดายืนพยักหน้าอย่างพอใจเมือคุณหนูแอนนี่รำฉุยฉายเบจกายเกือบหมดท่าเหลือเพียง 2-3 ท่าเท่านั้นจึงจะจบเพลง ห่างกันออกไปคุณครูฉายแสงพยายามดัดไม้ดัดมือคุณหนูอนนาเมือหล่อนรำแข็งเกินไปและจีบไม่สวยทำเอาครูฉายแสงถึงกับส่ายหน้าพลางนับถือนีระดาที่มีน้ำอดน้ำทนกับหญิงสาวเจ้าอารมณ์คนนี้
“โอยยย~แอนนาไม่รำแล้วแอนนาปวดหลัง ปวดขา ปวดมือ ปวดไปหมดทุกอย่าง” แอนนาสะบัดหน้าพรืดหยิบกระเป่าแล้วเดินออกไปทันทีที่หวีดเสียงจบ ทำเอาครูฉายแสงอึ้งเมือเจอลูกศิษย์วีนใส่หน้าแบบนี้ นีระดานึกเห้นใจครูฉายแสงครามครันท่านเหนือยจากการสอนนักเรียนปกติแล้วยังต้องมาสอนนักเรียนพเศษด้วย
“เดี๋ยวหนูไปตามคุณหนูแอนนาให้เองค่ะ” ครูฉายแสงพยักหน้าอย่างเหนื่อยอ่นจึงหันไปสอนหญิงสาวอีกคนที่เจ้าอารมณ์น้องกว่าในห้องแทน
“คุณหนูแอนนาค่ะ ได้โปรดกลับไปรำเถอะค่ะ ใกล้วันงานเข้ามาทุกทีแล้วนะค่ะ” นีระดาวิ่งตามหลังรุ่นพีเจ้าอารมณ์ แอนนาเบะปากพลางกระชากประตูรถสปอร์ตสีแดงเพลิงโฉบเฉี่ยวที่ถอยออกมาเดือนกว่าๆเธอเข้าไปนั่งแต่มีมือหนึ่งเกาะประตูรถขณะที่แอนนากำลังจะปิดลง ทำเอาเธอจิ๊ดขึ้นมาทันที
“คุณหนูแอนนาเห็นแก่นายอำเภอพ่อของคุณหนูเถอะนะค่ะ”
“ปล่อย! ฉันบอกให้ปล่อย” แอนนาตะคอกเสร็จจากนั้นก็กระชากประตูสุดแรงทำให้นีระดาปลิวเข้าไปติดกับตัวรถอย่างจัง เป็นที่สมน้ำหน้าของแอนนาที่สุดนีระดาพยายามลุกอย่างทุลักทุเลเนื่องจากแขนข้างหนึ่งของเธอชนกับตัวรถ
“คุณแอนนาค่ะ ได้โปรดเถอะค่ะ ลงไปรำกับครูฉายแสงเถอะนะค่ะ” นีระดาออกวิ่งสุดตัวเธอกางแขนขวางรถคันหรูไว้ แอนนาเตรียมกระชากรถออกตัวตามอารมณ์ของคนขับ แอนนาโกรธจนหน้ามืดเธอแสยะยิ้มน่ากลัวก่อนจะเหยียบคันเร่งมิด เอาซีอยาจะโดนรถหรูๆชนก็เอามันจะเสียสักกี่บาทเชียว เธอคิดอย่างโหดร้าย นีระดาตาเบิ่งโพลงเมือเห้นรถคันหรูพุ่งเข้าอย่างแรงและวินาทีก่อนจะถึงตัวเธอตัดสินใจกระโดดลงข้างทาง ทำเอาเธอเจ็บและจุกไปหมดเพราะทั้งสองข้างลาดซีเมนต์อย่างดีแถมข้างทางทั้งสอง มีแต่หญ้าและหนามแหลมๆดต็มไปหมด รถคันหรูเบรคดังเอ๊ยดก่อนกระจกจะเลื่อนลงมาเห็นใบหน้าสมเพศพร้อมน้ำเสียงเย้ยยันปิดท้าย
“555 อีโง่นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน”
“ขอโทษด้วยค่ะคุณครู เอ่อ...หนูห้ามแล้วคุณหนูแอนนาไม่ยอมมาเรียนจริงๆค่ะแถมเธอจะขับรถชนหนูด้วย หลบแทบไม่ทัน” นีระดาเบ้ปากทันที่นึกถึงเหตุการณ์นั้น ครูฉายแสงก้มหน้าลงมองตามเนื้อตัวลูกศิษย์ของเธออย่างห่วงใยพอเห็นบาดแผลแค่ถลอกนิดหน่อยก็โล่งใจ เธอไล่ลูกศิษยืสุดโปรดไปทำแผลแล้วไปสอนแอนนาต่อ ก่อนที่เธอจะโทรไปหานายอำเภอเพื่อรายงานพฤติกรรมลูกสาวของท่าน
“ไงรอดตายไปสดๆเป็นไงบ้าง”
“ค่ะ เรามาซ้อมรำอีกรอบสองรอบนะค่ะ เดี๋ยวได้กลับบ้านค่ะ แอนนี่พยักหน้าแกนๆพลางตั้งท่ารำใหม่อีกครั้ง
“เหนื่อยไหมนีระดา...เจ็บที่ไหนบ้างละเรา” ครูฉายแสงถามเมื่อแอนนี่สอนเสร้จเธอก็เดินตัวปลิวไปทันที เหลือเพียงแต่ลูกศิษย์คนสวยของเธอซึ่งตอนนี้กำลังเก็บเครื่องเสียงให้เรียบร้อย
“ไม่หรอดค่ะครู...ตกลงคุณพ่อของคุณหนูแอนนาพูดอะไรบ้างค่ะ”
“เฮ้อ...นายอำเภอเขาว่าถ้าพรุ่งนี้แอนนาไม่มาให้ถอดออกเลยจ๊ะ”
“โห...ไม่โกรธแย่หรือค่ะ แค่นี้เธอก็อาละวาดไปไม่เป็นแบบนี้”
“อืม...ครูต้องคุยให้เข้าใจเพราะเขาทำตัวเองไม่เกี่ยวกับเรา”
“อ้าว แอนนี่แอนนาอยู่ไหนละ” ครูฉายแสงถามพลางขมวคคิ้วเมื่อเห้นสาวเจ้าหอบชุดและเครื่องประดับมาเพียงลำพังเพื่อมารำในชุดวันสุดท้าย คำตอบคือยักไหล่แล้วโยนชุดให้นีระดาบอกว่าให้แต่งให้หน่อย
“ชุดอีกชุดอยู่ในรถค่ะครู ยัยแอนนามันบอกว่าใครรำก็รำเถอะมันไม่สนละ”
“ต๊าย...ทำไมมาทิ้งกลางคันแบบนี้ละ” พอเอาเข้าจริงครูฉายแสงก็อดอุทานด้วยความตกใจปนผิดหวังจนได้ เธอเองคิดว่าจะพูดให้รู้เรื่องซะอีกที่ไหนได้กลายมาเป็นอีกฝ่ายมาทิ้งกันดื้อๆแบบนี้
“โอย จะทำยังไงดีละเนี่ย” ครูฉายแสงกลับไปนั่งที่โต๊ะพลางดมยาดมให้วุ่น มืออีกข้างก็พลิกเปิดแฟ้มรายชื่อลูกศิษย์ของเธอ นีระดามองครูฉายแสงอย่างห่วงใยส่วนมือนั้นก็วุ่นกับการแต่งเนื้อแต่งตัวให้คุณหนูแอนนี่ เพราะชุดนี้ จะต้องนุ่งผ้าหลายชั้น เครื่องหระดับอีกไม่ถ้วน กำไลเท้า เข็มขัด สะอิ้ง จี้นาง พาหุรัดฯลฯ ต้องคนแต่งเป้นจริงๆเท่านั้นจึงจะแต่งถูก ถ้าเกิดแต่งผิดขึ้นมามันจะขายหน้าเปล่าๆ
“ทำไมมันนุ่งยากยังงี้นะ” แอนนี่บ่นพึมพำหลังจาแต่งค่อนครึ่งชั่วโมงยังแต่งไม่เสร็จสักที ทั้งๆที่ตนเองยืนให้คนอื่นอื่นแต่แท้ๆ นีระดาสำรวจเครื่องประดับตกแต่งว่าตกหล่นไหนหรือเปล่าหรือใส่ผิดไหม เธอปาดเหงือเล็กน้อยเมือสำรวจจนพอใจแล้ว
“เอาละค่ะ แต่งเสร้จละ ให้ครูฉายแสงตรวจอีกนะคะ ไปค่ะ”
Dada
มาแล้วๆๆๆเรื่องใหม่ล่าสุด 555+
เพิ่งคลอดออกมาไม่นานโอ๋กันหน่อย
เป็นกำลังให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะ จะพยายามค่ะต่อไปค่ะ
เม้น+แถม ติดตามผลงานจะดีมากกก(เป็นกำลังชั้นเยี่ยม)
555+ ติดต่อไรเตอร์ได้ที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100001890130282
“โอยยย~แอนนาไม่รำแล้วแอนนาปวดหลัง ปวดขา ปวดมือ ปวดไปหมดทุกอย่าง” แอนนาสะบัดหน้าพรืดหยิบกระเป่าแล้วเดินออกไปทันทีที่หวีดเสียงจบ ทำเอาครูฉายแสงอึ้งเมือเจอลูกศิษย์วีนใส่หน้าแบบนี้ นีระดานึกเห้นใจครูฉายแสงครามครันท่านเหนือยจากการสอนนักเรียนปกติแล้วยังต้องมาสอนนักเรียนพเศษด้วย
“เดี๋ยวหนูไปตามคุณหนูแอนนาให้เองค่ะ” ครูฉายแสงพยักหน้าอย่างเหนื่อยอ่นจึงหันไปสอนหญิงสาวอีกคนที่เจ้าอารมณ์น้องกว่าในห้องแทน
“คุณหนูแอนนาค่ะ ได้โปรดกลับไปรำเถอะค่ะ ใกล้วันงานเข้ามาทุกทีแล้วนะค่ะ” นีระดาวิ่งตามหลังรุ่นพีเจ้าอารมณ์ แอนนาเบะปากพลางกระชากประตูรถสปอร์ตสีแดงเพลิงโฉบเฉี่ยวที่ถอยออกมาเดือนกว่าๆเธอเข้าไปนั่งแต่มีมือหนึ่งเกาะประตูรถขณะที่แอนนากำลังจะปิดลง ทำเอาเธอจิ๊ดขึ้นมาทันที
“คุณหนูแอนนาเห็นแก่นายอำเภอพ่อของคุณหนูเถอะนะค่ะ”
“ปล่อย! ฉันบอกให้ปล่อย” แอนนาตะคอกเสร็จจากนั้นก็กระชากประตูสุดแรงทำให้นีระดาปลิวเข้าไปติดกับตัวรถอย่างจัง เป็นที่สมน้ำหน้าของแอนนาที่สุดนีระดาพยายามลุกอย่างทุลักทุเลเนื่องจากแขนข้างหนึ่งของเธอชนกับตัวรถ
“คุณแอนนาค่ะ ได้โปรดเถอะค่ะ ลงไปรำกับครูฉายแสงเถอะนะค่ะ” นีระดาออกวิ่งสุดตัวเธอกางแขนขวางรถคันหรูไว้ แอนนาเตรียมกระชากรถออกตัวตามอารมณ์ของคนขับ แอนนาโกรธจนหน้ามืดเธอแสยะยิ้มน่ากลัวก่อนจะเหยียบคันเร่งมิด เอาซีอยาจะโดนรถหรูๆชนก็เอามันจะเสียสักกี่บาทเชียว เธอคิดอย่างโหดร้าย นีระดาตาเบิ่งโพลงเมือเห้นรถคันหรูพุ่งเข้าอย่างแรงและวินาทีก่อนจะถึงตัวเธอตัดสินใจกระโดดลงข้างทาง ทำเอาเธอเจ็บและจุกไปหมดเพราะทั้งสองข้างลาดซีเมนต์อย่างดีแถมข้างทางทั้งสอง มีแต่หญ้าและหนามแหลมๆดต็มไปหมด รถคันหรูเบรคดังเอ๊ยดก่อนกระจกจะเลื่อนลงมาเห็นใบหน้าสมเพศพร้อมน้ำเสียงเย้ยยันปิดท้าย
“555 อีโง่นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน”
“ขอโทษด้วยค่ะคุณครู เอ่อ...หนูห้ามแล้วคุณหนูแอนนาไม่ยอมมาเรียนจริงๆค่ะแถมเธอจะขับรถชนหนูด้วย หลบแทบไม่ทัน” นีระดาเบ้ปากทันที่นึกถึงเหตุการณ์นั้น ครูฉายแสงก้มหน้าลงมองตามเนื้อตัวลูกศิษย์ของเธออย่างห่วงใยพอเห็นบาดแผลแค่ถลอกนิดหน่อยก็โล่งใจ เธอไล่ลูกศิษยืสุดโปรดไปทำแผลแล้วไปสอนแอนนาต่อ ก่อนที่เธอจะโทรไปหานายอำเภอเพื่อรายงานพฤติกรรมลูกสาวของท่าน
“ไงรอดตายไปสดๆเป็นไงบ้าง”
“ค่ะ เรามาซ้อมรำอีกรอบสองรอบนะค่ะ เดี๋ยวได้กลับบ้านค่ะ แอนนี่พยักหน้าแกนๆพลางตั้งท่ารำใหม่อีกครั้ง
“เหนื่อยไหมนีระดา...เจ็บที่ไหนบ้างละเรา” ครูฉายแสงถามเมื่อแอนนี่สอนเสร้จเธอก็เดินตัวปลิวไปทันที เหลือเพียงแต่ลูกศิษย์คนสวยของเธอซึ่งตอนนี้กำลังเก็บเครื่องเสียงให้เรียบร้อย
“ไม่หรอดค่ะครู...ตกลงคุณพ่อของคุณหนูแอนนาพูดอะไรบ้างค่ะ”
“เฮ้อ...นายอำเภอเขาว่าถ้าพรุ่งนี้แอนนาไม่มาให้ถอดออกเลยจ๊ะ”
“โห...ไม่โกรธแย่หรือค่ะ แค่นี้เธอก็อาละวาดไปไม่เป็นแบบนี้”
“อืม...ครูต้องคุยให้เข้าใจเพราะเขาทำตัวเองไม่เกี่ยวกับเรา”
“อ้าว แอนนี่แอนนาอยู่ไหนละ” ครูฉายแสงถามพลางขมวคคิ้วเมื่อเห้นสาวเจ้าหอบชุดและเครื่องประดับมาเพียงลำพังเพื่อมารำในชุดวันสุดท้าย คำตอบคือยักไหล่แล้วโยนชุดให้นีระดาบอกว่าให้แต่งให้หน่อย
“ชุดอีกชุดอยู่ในรถค่ะครู ยัยแอนนามันบอกว่าใครรำก็รำเถอะมันไม่สนละ”
“ต๊าย...ทำไมมาทิ้งกลางคันแบบนี้ละ” พอเอาเข้าจริงครูฉายแสงก็อดอุทานด้วยความตกใจปนผิดหวังจนได้ เธอเองคิดว่าจะพูดให้รู้เรื่องซะอีกที่ไหนได้กลายมาเป็นอีกฝ่ายมาทิ้งกันดื้อๆแบบนี้
“โอย จะทำยังไงดีละเนี่ย” ครูฉายแสงกลับไปนั่งที่โต๊ะพลางดมยาดมให้วุ่น มืออีกข้างก็พลิกเปิดแฟ้มรายชื่อลูกศิษย์ของเธอ นีระดามองครูฉายแสงอย่างห่วงใยส่วนมือนั้นก็วุ่นกับการแต่งเนื้อแต่งตัวให้คุณหนูแอนนี่ เพราะชุดนี้ จะต้องนุ่งผ้าหลายชั้น เครื่องหระดับอีกไม่ถ้วน กำไลเท้า เข็มขัด สะอิ้ง จี้นาง พาหุรัดฯลฯ ต้องคนแต่งเป้นจริงๆเท่านั้นจึงจะแต่งถูก ถ้าเกิดแต่งผิดขึ้นมามันจะขายหน้าเปล่าๆ
“ทำไมมันนุ่งยากยังงี้นะ” แอนนี่บ่นพึมพำหลังจาแต่งค่อนครึ่งชั่วโมงยังแต่งไม่เสร็จสักที ทั้งๆที่ตนเองยืนให้คนอื่นอื่นแต่แท้ๆ นีระดาสำรวจเครื่องประดับตกแต่งว่าตกหล่นไหนหรือเปล่าหรือใส่ผิดไหม เธอปาดเหงือเล็กน้อยเมือสำรวจจนพอใจแล้ว
“เอาละค่ะ แต่งเสร้จละ ให้ครูฉายแสงตรวจอีกนะคะ ไปค่ะ”
Dada
มาแล้วๆๆๆเรื่องใหม่ล่าสุด 555+
เพิ่งคลอดออกมาไม่นานโอ๋กันหน่อย
เป็นกำลังให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะ จะพยายามค่ะต่อไปค่ะ
เม้น+แถม ติดตามผลงานจะดีมากกก(เป็นกำลังชั้นเยี่ยม)
555+ ติดต่อไรเตอร์ได้ที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100001890130282
ราศีกันย์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 มิ.ย. 2557, 14:28:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 มิ.ย. 2557, 14:28:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 1532
| << บทที่ 2 คุณหนูเอาแต่ใจ (555+สงสารนางเอกอ่ะ) | บทที่ 4 โชคชะตาหรือพรหมลิขิต >> |