เงารักเงาใจ
เมื่อ...
เขาและเธอต้องใช้ชีวิตคู่โดยปราศจากความรัก
และ…
เขา ชายหนุ่มผู้ที่เคยพึงพอใจผู้หญิงอีกคนแต่กลับ
ต้องแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน
ส่วน…
เธอ หญิงสาวผู้ชอกช้ำจากความรัก
และใช้การแต่งงานกับผู้ชายอีกคนเพื่อตัดใจจากคนรักเก่า
แต่…
จะเป็นเช่นไรเมื่อคนที่เขาพยายามลืมกลับจำ
และ...คนที่เป็นรักแรกของเธอต้องการจะรื้อฟื้น
เรามาช่วยกันลุ้นกับพวกเขาสองคนว่า
จะสามารถฟันฝ่า อุปสรรคไปได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
ใน นิยายรักดราม่า
เงารักเงาใจ
(เปลี่ยนชื่อจากสุดรักจากใจ)
เขาและเธอต้องใช้ชีวิตคู่โดยปราศจากความรัก
และ…
เขา ชายหนุ่มผู้ที่เคยพึงพอใจผู้หญิงอีกคนแต่กลับ
ต้องแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน
ส่วน…
เธอ หญิงสาวผู้ชอกช้ำจากความรัก
และใช้การแต่งงานกับผู้ชายอีกคนเพื่อตัดใจจากคนรักเก่า
แต่…
จะเป็นเช่นไรเมื่อคนที่เขาพยายามลืมกลับจำ
และ...คนที่เป็นรักแรกของเธอต้องการจะรื้อฟื้น
เรามาช่วยกันลุ้นกับพวกเขาสองคนว่า
จะสามารถฟันฝ่า อุปสรรคไปได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
ใน นิยายรักดราม่า
เงารักเงาใจ
(เปลี่ยนชื่อจากสุดรักจากใจ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: เงารักเงาใจ ตอนที่ 2 100 เปอร์เซ็นต์
“คุณคงไม่โกรธผมนะครับที่ผมบอกให้คุณสกลช่วยจัดการเรื่องขายคอนโดของคุณ ตอนนี้คุณมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว สะใภ้อภิมหาบวรทรัพย์จะไปนอนคอนโดเหมือนสาวโสดไม่ได้อีกแล้ว” สุปรางวดีถึงกับหัวเราะ แอบมีแซว
“ฉันก็นึกว่าคุณขายเพราะกลัวว่าคุณเพชรจะมาหาฉันที่คอนโดอีก”
“ผมยอมรับว่ามันก็ส่วนหนึ่ง ก็เมียผมสวยขนาดนี้ ยังไงก็ต้องมีหวงกันบ้าง” สุปรางวดีหุบยิ้มรู้สึกแปลกๆ ในคำพูดของเขา เอ่ยปากถามเสียงอ่อน
“แล้วคุณละคะ ครองตัวเป็นโสดอยู่ได้ตั้งนาน ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่คุณชอบบ้างเลยหรือ” เมื่อโดนถามเรื่องนี้ภาคดนัยก็ตั้งตัวไม่ติดเหมือนกัน ตอนนี้เขากำลังนึกถึงธิดารัตน์ ผู้หญิงที่เขาพึงพอใจแต่เธอไม่เล่นด้วยแถมเขายังถูกครอบครัวเธอกีดกันอีก ปากหนาเอ่ยเสียงแข็ง
“ไม่มีครับ”
เพชรกล้ากลับมาถึงบ้านในตอนสาย เจอบิดามารดานั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ เท้าหนาเดินผ่านเลยแต่ก็ถูกบิดาทักมา
“กลับมาแล้วหรือเจ้าเพชร” เพชรกล้าชะงักฝีเท้า กาญจนาพูดขึ้นบ้าง
“มานั่งคุยกันก่อนสิตาเพชร พ่อกับแม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย” เพชรกล้าจึงเดินมานั่งลงตรงเก้าที่ว่าง
“คุณพ่อคุณแม่มีอะไรก็รีบๆ พูดมาเถอะครับ ผมจะรีบไปทำงาน มันสายมากแล้ว” พิเศษทำหน้าขรึม
“เมื่อคืนแกทะเลาะอะไรกับหนูดา พ่อเห็นข้าวของแตกกระจายเต็มห้อง แถมเช้านี้แกก็เพิ่งกลับบ้านมา”
“ก็เรื่องเดิมๆ นั่นแหละครับ ทำยังไงได้คนเราอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุข จะหย่าก็หย่าไม่ได้ ก็คงต้องฝืนทนอยู่กันแบบนี้ต่อไป ส่วนเรื่องมีปากมีเสียงมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของคนที่ไม่ได้รักกัน”
“แต่แกทำแบบนี้ เกิดหนูดาเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อแม่ของเธอ ครอบครัวเราจะเป็นยังไง” เพชรกล้าแสยะยิ้ม
“ก็ช่างเธอสิครับ ผมไม่แคร์อยู่แล้ว ยังไงที่ชัยชนะวัตรต้องการไม่ใช่ตัวผมแต่เป็นนามสกุลผมต่างหาก”
“แต่แกก็ควรทำตัวดีๆ กับหนูดาบ้าง หนูดาเป็นเมียแกแล้วนะ” ธิดารัตน์เดินผ่านมาทันได้ยินแอบยืนฟังอยู่ที่มุมเสา
“ก็แค่เมียตีทะเบียน ผมไม่แคร์และไม่สนใจอยู่แล้ว”
“แต่แม่ว่า...” กาญจนาทนฟังไม่ได้
“พอเถอะครับแม่ ถึงยังไงผมก็ไม่มีวันรักธิดารัตน์ ต่อให้จะต้องอยู่ถึงแก่เฒ่าผู้หญิงที่ผมรักก็คือสุปรางวดีคนเดียวเท่านั้น” เสียงนั้นดังชัดเจน ถึงกับทำให้ธิดารัตน์น้ำตาไหล ถึงจะได้ยินคำพูดเหล่านี้มาหลายครั้งแล้วแต่เธอก็ยังไม่ชาชินกับมันเสียที หรือเธออาจจะต้องเสียน้ำตาให้กับคำพูดเฉยชาแบบนี้ตลอดไป
รถของภาคดนัยจอดอยู่หน้าบริเวณบันไดเข้าบ้านส่วนเจ้าตัวและคนที่พามาด้วยกำลังอยู่ในบ้านเจอพิศสมัยผู้เป็นป้า พิศสมัยกอดหลานชายก่อนจะสวมกอดสุปรางวดีอีกคน
“ป้าดีใจจริงๆ ที่หนูปรางค์จะมาอยู่ที่นี่กับป้า” สุปรางวดีเหลียวสายตามาทางภาคดนัยแวบหนึ่งก่อนจะหันมายิ้มหวานให้พิศสมัย “แล้วนี่ทานอะไรมาหรือยังจ๊ะ”
“ยังเลยค่ะ”
“’งั้นดีเลย ป้าจะได้ถือโอกาสต้อนรับหลานสะใภ้เข้าบ้านด้วยการเข้าครัวทำอาหารให้ทาน ดนัย หลานมาช่วยป้านะ” ภาคดนัยเข้ามาโอบเอวพิศสมัย
“ผมว่าคุณป้าอยู่เฉยๆ ดีกว่าครับ เรื่องทำอาหารเดี๋ยวผมแสดงฝีมือเอง” พิศสมัยทำหน้ายิ้มแย้มส่งสายตามาทางสุปรางวดี
“เป็นบุญของหนูปรางค์เลยนะ เพราะนานๆ เราจะเห็นดนัยลงมือเข้าครัวทำอาหารให้กิน” เสียงหัวเราะอย่างขบขันตามมาหลังพิศสมัยพูดจบ
ที่ห้องครัว ภาคดนัยกำลังเอาของสดออกมาจากตู้เย็นโดยมีสาวใช้สองคนกับแม่บ้านอีกหนึ่งคนคอยอำนวยความสะดวก สุปรางวดีเดินเข้ามาพร้อมทั้งส่งยิ้มให้ทุกคนก่อนจะหันมามองเจ้านายตัวเองกำลังจัดการกับอาหารสดตรงหน้า
“นี่คุณทำอาหารเป็นด้วยหรือคะ” ภาคดนัยหันมามองแล้วยิ้มเล็กน้อยๆ ก่อนจะหันกลับกำลังจะหยิบเนื้อสดใส่กะละมังและหยิบกุ้งสดแยกไว้ในกะละมังอีกใบ สุปรางวดีเดินเข้ามาดูใกล้ๆ ได้ยินเขาพูดว่า
“ตอนผมเรียนเมืองนอก ผมพักอยู่กับเพื่อนๆ เราก็ทำอาหารกินกันเอง”
“เก่งจังเลยค่ะ ฉันเสียอีกที่ทำอาหารไม่เป็นเลย” ภาคดนัยอมยิ้มเอียงหน้ามากระซิบข้างหูเธอ
“ทำอาหารไม่เป็นก็ช่างปะไร ขอแค่ทำอย่างอื่นเป็นก็พอ” คนฟังถึงกับหน้าแดงแต่ยังปั้นหน้าเก่งถามเขาเสียงสูง มีสาวใช้กับแม่บ้านยืนหัวเราะคิกๆ อยู่ข้างหลัง
“คุณหมายถึงอะไรหรือคะ”
“ก็อยากให้ผมหมายถึงอะไรละครับ” คนถามทำหน้าตายก่อนจะก้มลงไปหยิบเนื้อสดหั่นบางๆ แล้วชะงักเงยหน้าขึ้นมองทำตาเจ้าเล่ห์ “หรือคุณกำลังคิดถึงอะไรอยู่” สุปรางวดียิ่งหน้าแดง มองเลยไปถึงสาวใช้กับแม่บ้านที่ยืนยิ้มกันใหญ่ รีบหาทางคลี่คลาย
“ฉันไม่พูดเรื่องนี้แล้ว เอาเป็นว่าฉันมาขอเป็นลูกมือช่วยคุณทำอาหารดีกว่านะคะ”
“จะไหวหรือครับ” ภาคดนัยแสดงสีหน้ากังวล สุปรางวดีเม้มปากเอามือสองข้างขึ้นชันเอวถามอย่างหาเรื่อง
“ทำไมหรือคะ หรือคุณคิดว่าฉันทำไม่ได้”
“ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่ผมกลัวว่าอาหารของผมจะเสียรสชาติหมด”
“คุณภาคดนัย” เขาหัวเราะชอบใจที่เธอทำเสียงเข้มใส่ “ผมล้อเล่นน่า มาสิครับ เป็นลูกมือผมห้ามเถียงห้ามดื้อห้ามซนแล้วก็ห้ามเปลี่ยนรสชาติอาหารของผมเองโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากผม” สุปรางวดีย่นจมูก
“ฮือ พูดเหมือนฉันเป็นเด็กๆ ไปได้ ตกลงจะให้ฉันทำอะไรก่อนดีคะ” ภาคดนัยทำหน้าคิดก่อนจะยิ้มเจ้าเสน่ห์พูดเสียงนุ่ม
“ก่อนอื่นคุณต้องจัดการตัวเองก่อน” คนพูดทำสายตาหวานยิ้มกรุ่มกริ่ม แล้วมือหนาก็หยิบยางที่อยู่บนชั้นวางของมาผูกผมให้เธอ เสร็จแล้วก็หยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมทับเสื้อผ้าของเธอ สุปรางวดีมองด้วยแววตาแปลกใจแต่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก การกระทำที่แสนอ่อนโยนของเขาทำให้เธอซึมซับได้ว่าเธอช่างโชคดีที่ได้แต่งงานกับเขา
“ขอบคุณค่ะ” ปากอิ่มไม่ลืมเอ่ยมันออกมา ภาคดนัยเพียงยิ้มก่อนจะหันไปบอกแม่บ้านกับสาวใช้อีกสองคน
“ตอนนี้ฉันมีลูกมือคอยช่วยแล้ว ใครมีงานที่ทำค้างไว้ก็รีบไปทำเถอะ ทางนี้ฉันกับคุณสุปรางวดีจะจัดการเอง” แม่บ้านพร้อมสาวใช้อีกสองคนพยักหน้ารับทราบก่อนจะพากันเดินออกไปด้วยรอยยิ้มอบอวล ภาคดนัยหันกลับมาเห็นสุปรางวดีมองอยู่นัยน์ตาสดใส เท้าหนาเดินไปหยิบไข่ไก่ในตู้เย็นออกมาใส่ตะกร้าเล็กห้าฟองยื่นให้เธอ
“ตอกไข่ให้ผมหน่อย” สุปรางวดีรับมาถือ ก่อนจะวางมันลงข้างๆ มือเธอ หยิบไข่ขึ้นมาฟองหนึ่งแล้วทำหน้าแปลกๆ ภาคดนัยอมยิ้มรู้ทันทีว่าเธอทำไม่เป็น จึงหยิบไข่ไก่ขึ้นมาเคาะเบาๆ แล้วค่อยๆ แกะเปลือกจนไข่หล่นลงไปในชามแก้ว สุปรางวดีลองทำบ้างแต่เธอตอกไข่แรงไปหน่อย ผลที่ได้คือทั้งไข่ทั้งเปลือกตกไปอยู่ในชามแก้ว เสียงหัวเราะของภาคดนัยดังมา สุปรางวดีทำหน้าขัดใจหยิบไข่ขึ้นมาอีกฟองทำอย่างเดิมผลออกมาก็เป็นเหมือนเดิม มือเล็กเปื้อนไข่ไก่ ภาคดนัยส่ายหน้าไปมาแล้วพาเธอไปล้างมือตรงอ่างก่อนจะหยิบผ้าซับน้ำมาเช็ดมือเธอ
“ฉันขอโทษนะคะที่เป็นภาระมากกว่าจะมาช่วยคุณ”
“ก็บอกแล้วยังไง ของแบบนี้มันฝึกกันได้ เอาใหม่นะครับ” ภาคดนัยยื่นไข่ไก่ให้เธอ สุปรางวดีมองหน้าแววตาไม่มั่นใจ “ตอกไข่ไม่ยากหรอก ต้องลงจังหวะให้ดีๆ ลงแรงไข่ก็เละ ต้องลงเบาๆ แบบนี้” เขาทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ไข่ของภาคดนัยลงใส่ชามแก้วอีกใบอย่างสวยงาม
“ทีนี้ตาคุณแล้ว ถ้ายังทำไม่ได้ ไข่ไก่ที่เหลือในตู้เย็นผมยกให้คุณจัดการจนกว่าคุณจะทำเป็น”
“คุณพูดแบบนี้ฉันก็เสียฟอร์มสิค่ะ เป็นถึงลูกผู้หญิง งานบ้านงานเรือนไม่เอาไหนเลย”
“แต่ผมมั่นใจว่าคุณต้องทำได้” สุปรางวดีเงยหน้ามองเขา เป็นจังหวะที่ภาคดนัยโน้มหน้าเข้ามาหอมหน้าผากเธอ “นี่คือกำลังใจจากผม สู้ๆ นะ” ภาคดนัยว่าแล้วยืนลุ้นกับเธอ สุปรางวดีพยักหน้าให้เขาแล้วเริ่มตอกไข่เบาๆ ภาคดนัยเอามือขึ้นจำลองเวลาแกะเปลือกไข่ สุปรางวดีทำตามเขาเหมือนตัวเธอจะกลั้นหายใจให้ได้ และแล้วไข่ของเธอก็ตกลงสู่ชามแก้วอย่างสวยงาม
“ฉันทำได้แล้ว คุณภาคดนัย คุณเห็นไข่ของฉันไหม มันสวยมาก” สุปรางวดีเอ่ยอย่างดีใจเผลอเข้ากอดภาคดนัย ชายหนุ่มก็กอดตอบ ภาพตรงหน้าสร้างรอยยิ้มให้ผู้ที่ซุ่มดูเหตุการณ์ พิศสมัยยิ้มหน้าบานหันมาเอ่ยกับแม่บ้าน
“ดูสิ ฉันไม่เคยเห็นหลานของฉันจะมีความสุขแบบนี้มานานแล้ว รอยยิ้มนั่นมันช่างทำให้ฉันมีความสุขจริงๆ” แม่บ้านพยักหน้าเห็นด้วย
“จริงด้วยค่ะคุณ คุณดนัยของอิฉันในที่สุดก็ยิ้มได้ซะที” สองคนพยักหน้ายิ้มให้แก่กันแต่เหมือนมีมารมาผจญเมื่อสาวใช้วิ่งหน้าตาตื่นตรงเข้ามาหาพิศสมัย
“แย่แล้วค่ะ”
“อะไรแย่หรือ” พิศสมัยถาม สาวใช้ก้มหน้าแล้วเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
“บ้านนี้มันเป็นยังไงกันนะ ต้อนรับแขกกันแบบนี้นะหรือ” พิศสมัยมองหน้า สายตาดูอาฆาตขึ้นทันที
“นังวิไล” วิไลยิ้มนัยน์ตาเจ้าเล่ห์
“ฉันมาหาคุณลูกเลี้ยงของฉัน อยู่บ้านใช่ไหม” พิศสมัยเชิดหน้า
“ถึงอยู่ฉันก็ไม่ให้เธอพบ” วิไลหัวเราะ แต่เสียงหัวเราะกลับเงียบลงเมื่อได้ยินเสียงภาคดนัย
“ผมอยู่นี่” ภาคดนัยดูสีหน้าเข้มจัด สุปรางวดียืนอยู่ข้างๆ ไม่รู้เรื่องอะไรมากนอกจากผู้หญิงที่ชื่อวิไลเป็นเมียอีกคนของบิดาเขา วิไลยิ้มเจ้าเล่ห์
พรุ่งนี้อัพตอนที่ 3 ช่วยติดตามด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
กรงแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 มิ.ย. 2557, 06:17:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 มิ.ย. 2557, 06:17:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 1169
| << เงารักเงาใจ ตอนที่ 2 60 เปอร์เซ็นต์ | เงารักเงาใจ ตอนที่ 3 ตัวอย่าง >> |
Zephyr 22 มิ.ย. 2557, 15:39:10 น.
อุแม่เจ้า เธอตอกไข่ไม่เป็น หนูปรางค์คะ
แหม พี่ดนัยสอนหน่อยสิคะ หุหุ น่าร้ากกกก อ่ะ
อุแม่เจ้า เธอตอกไข่ไม่เป็น หนูปรางค์คะ
แหม พี่ดนัยสอนหน่อยสิคะ หุหุ น่าร้ากกกก อ่ะ