บ้านวุ่น อุ่นไอรัก
นายโปรดน่ะเหรอ... ขี้เก๊ก ปากจัด สำอาง เรื่องเยอะ! นี่ยังน้อยไปเสียอีกที่เธอจะนิยามความเป็นตัวเขาได้หมด พอกันที! เธอจะไม่ทนกับคนที่มีดีแค่หน้าตากับซิกส์แพ็ก แต่สมองแรมน้อยเสียยิ่งกว่าคอมพิวเตอร์รุ่นเก่าโขกสับอีกต่อไป!
อนาวิลาน่ะเหรอ... ชอบสั่ง ชอบสอน จู้จี้ ขี้งก! ที่สำคัญเธอยังมีลูกสมุนเป็นหมาตั้งสี่ตัว อะไรกัน! นี่เขาต้องอยู่ร่วมชายคากับมนุษย์ป้าสายพันธุ์หมูพร้อมฝูงหมาเป็นเวลา 365 วัน ใครก็ได้...ให้เขาไปอยู่บ้านผีสิงเสียยังดีกว่าต้องรับมือกับความวุ่นวายนี่
นายโปรดน่ะเหรอ... บางทีเขาก็มีน้ำใจนะ เขาสัญญาว่าจะแปลงโฉมสาวอวบระยะสุดท้ายอย่างเธอให้ผู้ชายที่เธอแอบชอบหันมาสนใจ เขาทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น พร้อมกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน
อนาวิลาน่ะเหรอ... เธอก็ไม่ได้ขี้บ่นเสียทีเดียวหรอกนะ บางครั้งยัยมนุษย์ป้าก็มักพูดอะไรให้เขาฉุกคิดและกลับมามีกำลังใจมุ่งมั่นทำตามฝัน ไปๆ มาๆ ผู้หญิงอวบอ้วน เชยๆ เฉิ่มๆ ดันกลายเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบแฟชั่นเซ็ตนี้ของเขาไปเสียนี่ ไม่อยากเชื่อเลย
เรื่องราววุ่นวายใต้ชายคาเดียวกัน ระหว่างชายหนุ่มเจ้าสำอางกับมนุษย์ป้าร่างอวบ พ่วงด้วยลูกสมุนสี่ขาสี่ตัวพร้อมที่จะมาสร้างรอยยิ้ม หรืออาจเรียกน้ำตาโดยไม่รู้ตัว
http://www.facebook.com/bhapimol.pimolbha
อนาวิลาน่ะเหรอ... ชอบสั่ง ชอบสอน จู้จี้ ขี้งก! ที่สำคัญเธอยังมีลูกสมุนเป็นหมาตั้งสี่ตัว อะไรกัน! นี่เขาต้องอยู่ร่วมชายคากับมนุษย์ป้าสายพันธุ์หมูพร้อมฝูงหมาเป็นเวลา 365 วัน ใครก็ได้...ให้เขาไปอยู่บ้านผีสิงเสียยังดีกว่าต้องรับมือกับความวุ่นวายนี่
นายโปรดน่ะเหรอ... บางทีเขาก็มีน้ำใจนะ เขาสัญญาว่าจะแปลงโฉมสาวอวบระยะสุดท้ายอย่างเธอให้ผู้ชายที่เธอแอบชอบหันมาสนใจ เขาทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น พร้อมกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน
อนาวิลาน่ะเหรอ... เธอก็ไม่ได้ขี้บ่นเสียทีเดียวหรอกนะ บางครั้งยัยมนุษย์ป้าก็มักพูดอะไรให้เขาฉุกคิดและกลับมามีกำลังใจมุ่งมั่นทำตามฝัน ไปๆ มาๆ ผู้หญิงอวบอ้วน เชยๆ เฉิ่มๆ ดันกลายเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบแฟชั่นเซ็ตนี้ของเขาไปเสียนี่ ไม่อยากเชื่อเลย
เรื่องราววุ่นวายใต้ชายคาเดียวกัน ระหว่างชายหนุ่มเจ้าสำอางกับมนุษย์ป้าร่างอวบ พ่วงด้วยลูกสมุนสี่ขาสี่ตัวพร้อมที่จะมาสร้างรอยยิ้ม หรืออาจเรียกน้ำตาโดยไม่รู้ตัว
http://www.facebook.com/bhapimol.pimolbha
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ ๙ (๕๐%) ปฎิวัติตัวเอง
๙ (๕๐%)
ภายในห้องนั่งเล่นของบ้านกลายเป็นที่คัดเลือกตัวนางแบบชั่วขณะ ชายหนุ่มใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างครุ่นคิด ระหว่างเดินวนรอบร่างอวบที่ยืนทำหน้าเมื่อยอย่างลังเลว่าตนตัดสินใจผิดหรือไม่ที่หลวมตัวตามโปรโมชั่นยวนใจ
"ต้นแขนใหญ่ไป ต้นขา... อืม ก็ใหญ่รับกับสะโพก" เขาวิเคราะห์
อนาวิลากำมือแน่นขณะอดทนฟังคำวิจารณ์รูปร่างของตน ใช่สิ ใครมันจะไปผอมเพรียว สูงชะลูดอย่างเขาหรือผู้หญิงสมัยนี้ ในเมื่อทางบ้านเธอนั้นมีรูปร่างเตี้ยและค่อนข้างท้วมเช่นนี้ทุกคน
"ตัวเตี้ยไปหน่อย เลยทำให้อะไรๆ ดูแน่นไปหมด นี่เธอสูงเท่าไร"
"หนึ่งร้อยห้าสิบเจ็ด" เธอตอบแกนๆ
"ไหนลองเขย่งสุดๆ ซิ"
หญิงสาวทำตาม จากความสูงแค่ระดับอกของเขา คราวนี้เธอเทียบชั้นมาถึงหัวไหล่นายโปรด แต่แล้วขาที่เกร็งก็เจ็บปลาบขึ้นมา เธอซวนเซก่อนล้มก้นจ้ำเบ้าลงไป
"เมื่อกี้พอไหวนะ ใส่ส้นสูงเพิ่มสักสามสี่นิ้วน่าจะดี" เขาเปรยเหมือนตกอยู่ในภวังค์
เธอชักสงสัยแล้วว่าเขาเป็นผู้ชายเต็มตัวจริงหรือเปล่า นอกจากความชอบแฟชั่นแล้ว ตอนนี้ดูเขาจะสนุกราวกับได้เล่นแต่งตัวตุ๊กตาอย่างไรอย่างนั้น
"ดีเดออะไรล่ะ ตะคริวจะกินฉันอยู่แล้ว"
อนาวิลาบีบนวดน่อง เธอเคยซื้อรองเท้าส้นสูงที่สุดสองนิ้วมาใส่ แต่เพียงครั้งแรกที่ลองเธอก็ต้องเก็บมันใส่กล่องเช่นเคยเมื่อตนเกือบพลัดตกท่อเพราะมัน
"เฮ้ย" หญิงสาวอุทานพลางเอี้ยวตัวไปตะครุบมือชายหนุ่มไว้ไม่ได้
เขาถือวิสาสะดึงยางรัดผมไปจากเรือนผมเธอ ส่งผลให้ผมหางม้าที่รวบไว้แผ่สยายยาวถึงกลางหลัง
"นายโปรด" เจ้าของเรือนผมกดเสียงดุ
คราวนี้เธอเอื้อมไปตีมือคนที่บังอาจจับเส้นผมเธอพิจารณาได้อย่างจัง นี่เธอเป็นรุ่นพี่เขานะ เรื่องอะไรมาเล่นผมกันอย่างนี้
ทว่าอีกฝ่ายหาได้รู้สึกรู้สม เธอกรีดร้องในลำคอด้วยความตกใจ เมื่อเขาโน้มตัวลงมาสูดจมูกฟุดฟิดปลายเส้นผมเธอ อนาวิลาได้แต่นั่งตัวแข็ง ไม่กล้าแม้หายใจแรง
"อืม มีกลิ่นแชมพูหมาติดอยู่นะ แล้วเส้นผมก็หยาบกระด้างไป"
ความตื่นตกใจเมื่อครู่นี้สลายวับ เธอหันไปมองค้อนเขาเต็มตา นึกอยากฟ้อนเล็บใส่ใบหน้าสวยกว่าผู้หญิงอย่างเธอให้เจ็บๆ แสบๆ เสียบ้าง หากเขาก็ลุกยืนเต็มความสูงอีกครั้ง พร้อมทั้งจดบางอย่างลงไปในสมุดโน้ต
"เสร็จแล้วใช่ไหม ฉันจะได้ไปนอน พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า"
"พรุ่งนี้เลิกกี่โมง" นายโปรดถามทั้งที่ยังก้มหน้าจดยึกยือ
"อาทิตย์นี้ฉันเลิกเย็นทั้งอาทิตย์เลย นายไม่ต้องห่วงนะ ถ้านายไปไหน ฉันมีกุญแจสำรองที่ปั๊มเผื่อไว้"
"อะไร แล้วแบบนี้จะทำตามแผนได้ยังไง"
ถ้าไม่เตรียมตัวระหว่างสัปดาห์นี้ก็เท่ากับเขาสูญเสียเวลาไปเปล่าๆ ปลี้ๆ ถึงห้าวัน แล้วอาทิตย์หน้าก็เข้าสู่เดือนธันวาคมแล้ว เขาหวังจะใช้บรรยากาศของเดือนแห่งเทศกาลนี้ให้เป็นประโยชน์เสียด้วยสิ
"แล้วนายจะให้ฉันทิ้งหน้าที่มาตาม เอ่อ จับผู้ชายนี่นะ"
"เออๆ รู้แล้วน่า" เขาตอบส่งไปพลางคำนวณระยะเวลา
อนาวิลาลุกยืนเมื่อเป็นอันเข้าใจ เธอแย่งยางมัดผมคืนมาจากเขา ก่อนยกมือให้อย่างขอตัวแล้วขึ้นบันไดไป
ชายหนุ่มกลอกตามองตามอย่างเหลือเชื่อ ไม่มีผู้หญิงรักษามารยาท ท่าทางหงิมๆ เรียบร้อยคนเดิมแล้วสินะ เธอก้าวมาทำตัวสนิทสนมกับเขาเต็มขั้นทีเดียว
..................
รถสปอร์ตสีแดงสดเคลื่อนผ่านรั้วด้านข้างโรงเรียนอนุบาลภายในซอยที่ถูกบังคับให้เป็นวันเวย์ การจราจรภายในซอยเคลื่อนตัวช้า กระนั้นรถก็วิ่งไปได้เรื่อยๆ ด้วยการจัดการที่ดี
เมื่อเขาเลี้ยวมาตามทางบังคับสู่ด้านหน้าของโรงเรียน ชายหนุ่มก็เห็นคนที่บอกว่าต้องอยู่เวรเย็นสัปดาห์นี้กำลังเปิดประตูส่งเด็กนักเรียนขึ้นรถผู้ปกครอง น่าแปลก ทั้งที่เธอตัวเล็กและไม่มีอะไรสะดุดตาสักนิด แต่เขากลับมองเห็นเธอคนแรกท่ามกลางเพื่อนครูที่อยู่ส่งเด็กนักเรียนด้วยกัน
อนาวิลามองเห็นรถสปอร์ตสีแดงแล้วแต่ไกล ทีแรกเธอคิดว่าเขาอาจใช้ซอยลัดนี้เป็นทางผ่าน แต่ก็คิดผิดถนัดเมื่อคนขับต่อแถวเข้าเลนในซึ่งล้วนเป็นรถที่ผู้ปกครองมารับส่งบุตรหลาน กระทั่งเคลื่อนใกล้เข้ามายังทางเว้าหน้าโรงเรียนและไขกระจกลง เธอก็รีบเดินแยกจากกลุ่มเพื่อนครูไปพูดจากับเขาลำพัง
"มีอะไรหรือเปล่า โทรมาก็ได้"
"ฉันมีเบอร์เธอที่ไหนเล่า" เขาย้อนฉุนๆ "แล้วไปกันได้หรือยังเนี่ย"
หญิงสาวมองรถท้ายแถวที่ต่อยาว เธอไม่ทันได้ถามว่าเขาจะพาไปไหน หากไล่ให้รีบไปก่อนเท่านั้น
"ฉันยังส่งนักเรียนกลับไม่หมดเลย นายจะไปไหนก็ไปก่อนแล้วกัน"
นายโปรดจ้องมองแผ่นหลังของคนที่บังอาจหันหลังเดินจากเขาไปโดยที่ตนยังพูดธุระไม่จบ เขาเม้มปากขุ่นเคืองพร้อมกับหักพวงมาลัยเบี่ยงหัวรถออกไปอีกเลน
อนาวิลามองรถที่แล่นฉิวผ่านไปอย่างอดกังวลไม่ได้ แต่ถ้าเขาจะโกรธเธอขึ้นมาอีกก็ช่วยไม่ได้นี่นะ เธอยอมทำตามเงื่อนไขของเขาแล้ว แต่เรื่องงานก็สำคัญเป็นอันดับหนึ่งของเธอ
............................
"อ้าวอุ่น ยังรอมอเตอร์ไซค์อยู่หรือจ๊ะ กลับกับพี่ไหมล่ะ เดี๋ยวไปส่งที่ห้อง" เพื่อนครูรุ่นพี่ลดกระจกรถลงถามเมื่อเห็นเธอยังคงยืนอยู่หน้าโรงเรียน
อนาวิลารีบสั่นศีรษะพร้อมกับยกมือปฏิเสธ "ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร ย้อนไปย้อนมาเปล่าๆ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ"
หญิงสาวลอบถอนใจโล่งอกหลังรถเพื่อนร่วมงานเคลื่อนผ่านไป เธอไม่ได้รอรถจักรยานยนต์รับจ้างอย่างที่บอก ทว่ารอคอยว่าใครบางคนจะยังไม่เปลี่ยนใจและวนรถกลับมาหรือไม่ แต่ดูท่าว่าตนคงหวังมากไปกระมัง
เธอยกมือโบกเรียกรถจักรยานยนต์คันหนึ่งที่ผ่านมา หากเมื่อกำลังจะนั่งซ้อน หางตาก็แลเห็นรถสปอร์ตสีแดงเลี้ยวพ้นมุมรั้วมา เธอรีบก้าวลงจากรถจักรยานยนต์นั้นพร้อมกับเอ่ยขอโทษที่เสียเวลาทันที
อนาวิลารีบก้าวเร็วไปที่รถสปอร์ตคันนั้น เมื่อขึ้นไปนั่งแล้วจึงได้เห็นสีหน้าเหม็นเบื่อของเขามองมา ก่อนรถจะกระชากออกตัวแรง
"นี่ นี่เราจะไปไหนกันเหรอ" เธอถามอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก "แล้วเมื่อกี้นายไปวนรถถึงไหนน่ะ ฉันบอกแล้วว่าอาทิตย์นี้เลิกเย็น ถ้ายังส่งนักเรียนไม่ครบก็กลับไม่ได้หรอก ต่อไปไม่ต้องมารับก็ได้"
"เออ ต่อไปก็ไม่มาแล้ว บ่นอยู่ได้ แทนที่จะเป็นฉันบ่นที่ต้องไปวนรถเข้าซอยมาอีกรอบเนี่ย"
นั่นสินะ เขาอุตส่าห์วนรถมาอีกรอบ ก็คงจะมีธุระจำเป็นต่อกับเธอ หญิงสาวได้คิดแล้วก็รู้สึกดีกับนายโปรดขึ้นบ้าง
"อย่าคิดว่าฉันพิศวาสให้ก้นใหญ่ๆ เธอมานั่งรถฉันนะ นี่ถ้าฉันมีเบอร์เธอก็นัดไปเจอที่อื่นแล้ว ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาแบบนี้"
อนาวิลากำมือสะกดอารมณ์ ต่อไปเธอจะไม่หลงรู้สึกดีๆ กับนายคนนี้อีกแล้ว เขากล้าดีอย่างไรมาพูดจาเช่นนั้นกับผู้หญิง ช่างไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย
"นายมันแรมน้อยเอง ช่วยไม่ได้ ทำไมไม่โทรไปถามจากลุงทนายก็ได้" เธอย้อนอย่างหวังให้เขาเจ็บแสบเสียบ้าง ทว่าชายหนุ่มดูจะตามมุกไม่ทัน
"แรมน้อย แรมน้อยคืออะไร"
เขาเอียงคอทำท่าฉงนได้อย่างน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาครูอย่างเธอ ผู้ชายคนนี้ยังคงมีความเป็นเด็ก บริสุทธิ์อยู่มากกว่าที่เธอเคยคิด เขามักจะแสดงออกตามความรู้สึกโต้งๆ ไร้เล่ห์กล ถ้าไม่นับความปากร้ายของเขา เธอก็พบว่านายโปรดกลายมาเป็นคนสำคัญอีกคนหนึ่งในชีวิตแสนจืดชืดของตน
"ช่างมันเถอะ ว่าแต่เราจะไปไหนกัน" เธอเสถามเปลี่ยนเรื่อง
ตราบใดที่เขายังไม่รู้ความหมายของคำนั้น เธอก็เก็บไว้ต่อว่าเขาได้อย่างสาแก่ใจ
"ไปฟิตเนส" เขาตอบเสียงเรียบ
"อ๋อ ไปฟิตเนส" หญิงสาวทวนคำก่อนนึกได้ "ฮะ! ไปฟิตเนส!"
ชายหนุ่มสะดุ้งตกใจเสียงตะโกนนั้น เขาเผลอหักพวงมาลัยจนรถแฉลบออกนอกเลนเล็กน้อยพร้อมกับหันมาโวยวายกับเธอ
"จะตะโกนทำไมเนี่ยป้า ไม่ได้พาไปโรงเชือดหมูซะหน่อย"
"ไปฟิตเนส ไปทำไม ฉันไม่ชอบออกกำลังกายนะ แล้วนายไม่เคยได้ยินเหรอที่คนเขาโดนหลอกให้สมัครสมาชิกกันน่ะ เสียเงินเป็นหมื่นๆ เลยนะ"
"เยอะละๆ" เขาปรายตามองขวางมนุษย์ป้าที่กลายร่างเป็นกระต่ายตื่นตูม "จะให้ฉันต้องไล่ไหมว่าเธอต้องลดไขมันส่วนเกินตรงไหนบ้างในร่างกาย ถามจริง ถ้านายทนายนั่นชวนไปเดตไปดินเนอร์ เธอจะกล้าใส่ชุดสวยๆ ให้ไขมันมันเผละออกมาไหมล่ะ แล้วถ้าโชคร้ายน่ะนะ แสงเทียนอาจหลอมละลายไขมันเธอหยดติ๋ง...ติ๋ง... บรื๋อ! สยองอ่ะ"
อนาวิลาสูดหายใจฟืดฟาดจนหน้าอกสะท้อนขึ้นลง เธออยากตรงเข้าขย้ำบีบคอเขานัก หากไม่ติดว่านั่นอาจก่อให้เกิดอุบัติเหตุบนท้องถนน
"นาย...นายนี่ไม่เยอะเลยเนอะ"
นายโปรดกลั้นยิ้มขัน ดูก็รู้ว่าเธอกัดฟันเอ่ยมันออกมา ทั้งที่ใจจริงคงอยากฆ่าเขาให้ตายคามือ
แต่ทำอย่างไรได้ ถ้าเจ้าหล่อนอยากชนะใจหมอนั่นก็ต้องแลกกับการเปลี่ยนแปลงตัวเองยกใหญ่ทีเดียว
...................................
ตอนนี้อุ่นเริ่มฮึดจะแปลงโฉมตัวเองแล้วค่า
จริงๆแล้วนายโปรดก็แอบทึ่งกับมนุษย์ป้านะ
ยังมีแผนการพิลึกๆ กำลังจะตามมาอีกมากกก
ฝากติดตามเรื่องวุ่นๆ นี้ด้วยนะคะ
ภายในห้องนั่งเล่นของบ้านกลายเป็นที่คัดเลือกตัวนางแบบชั่วขณะ ชายหนุ่มใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างครุ่นคิด ระหว่างเดินวนรอบร่างอวบที่ยืนทำหน้าเมื่อยอย่างลังเลว่าตนตัดสินใจผิดหรือไม่ที่หลวมตัวตามโปรโมชั่นยวนใจ
"ต้นแขนใหญ่ไป ต้นขา... อืม ก็ใหญ่รับกับสะโพก" เขาวิเคราะห์
อนาวิลากำมือแน่นขณะอดทนฟังคำวิจารณ์รูปร่างของตน ใช่สิ ใครมันจะไปผอมเพรียว สูงชะลูดอย่างเขาหรือผู้หญิงสมัยนี้ ในเมื่อทางบ้านเธอนั้นมีรูปร่างเตี้ยและค่อนข้างท้วมเช่นนี้ทุกคน
"ตัวเตี้ยไปหน่อย เลยทำให้อะไรๆ ดูแน่นไปหมด นี่เธอสูงเท่าไร"
"หนึ่งร้อยห้าสิบเจ็ด" เธอตอบแกนๆ
"ไหนลองเขย่งสุดๆ ซิ"
หญิงสาวทำตาม จากความสูงแค่ระดับอกของเขา คราวนี้เธอเทียบชั้นมาถึงหัวไหล่นายโปรด แต่แล้วขาที่เกร็งก็เจ็บปลาบขึ้นมา เธอซวนเซก่อนล้มก้นจ้ำเบ้าลงไป
"เมื่อกี้พอไหวนะ ใส่ส้นสูงเพิ่มสักสามสี่นิ้วน่าจะดี" เขาเปรยเหมือนตกอยู่ในภวังค์
เธอชักสงสัยแล้วว่าเขาเป็นผู้ชายเต็มตัวจริงหรือเปล่า นอกจากความชอบแฟชั่นแล้ว ตอนนี้ดูเขาจะสนุกราวกับได้เล่นแต่งตัวตุ๊กตาอย่างไรอย่างนั้น
"ดีเดออะไรล่ะ ตะคริวจะกินฉันอยู่แล้ว"
อนาวิลาบีบนวดน่อง เธอเคยซื้อรองเท้าส้นสูงที่สุดสองนิ้วมาใส่ แต่เพียงครั้งแรกที่ลองเธอก็ต้องเก็บมันใส่กล่องเช่นเคยเมื่อตนเกือบพลัดตกท่อเพราะมัน
"เฮ้ย" หญิงสาวอุทานพลางเอี้ยวตัวไปตะครุบมือชายหนุ่มไว้ไม่ได้
เขาถือวิสาสะดึงยางรัดผมไปจากเรือนผมเธอ ส่งผลให้ผมหางม้าที่รวบไว้แผ่สยายยาวถึงกลางหลัง
"นายโปรด" เจ้าของเรือนผมกดเสียงดุ
คราวนี้เธอเอื้อมไปตีมือคนที่บังอาจจับเส้นผมเธอพิจารณาได้อย่างจัง นี่เธอเป็นรุ่นพี่เขานะ เรื่องอะไรมาเล่นผมกันอย่างนี้
ทว่าอีกฝ่ายหาได้รู้สึกรู้สม เธอกรีดร้องในลำคอด้วยความตกใจ เมื่อเขาโน้มตัวลงมาสูดจมูกฟุดฟิดปลายเส้นผมเธอ อนาวิลาได้แต่นั่งตัวแข็ง ไม่กล้าแม้หายใจแรง
"อืม มีกลิ่นแชมพูหมาติดอยู่นะ แล้วเส้นผมก็หยาบกระด้างไป"
ความตื่นตกใจเมื่อครู่นี้สลายวับ เธอหันไปมองค้อนเขาเต็มตา นึกอยากฟ้อนเล็บใส่ใบหน้าสวยกว่าผู้หญิงอย่างเธอให้เจ็บๆ แสบๆ เสียบ้าง หากเขาก็ลุกยืนเต็มความสูงอีกครั้ง พร้อมทั้งจดบางอย่างลงไปในสมุดโน้ต
"เสร็จแล้วใช่ไหม ฉันจะได้ไปนอน พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า"
"พรุ่งนี้เลิกกี่โมง" นายโปรดถามทั้งที่ยังก้มหน้าจดยึกยือ
"อาทิตย์นี้ฉันเลิกเย็นทั้งอาทิตย์เลย นายไม่ต้องห่วงนะ ถ้านายไปไหน ฉันมีกุญแจสำรองที่ปั๊มเผื่อไว้"
"อะไร แล้วแบบนี้จะทำตามแผนได้ยังไง"
ถ้าไม่เตรียมตัวระหว่างสัปดาห์นี้ก็เท่ากับเขาสูญเสียเวลาไปเปล่าๆ ปลี้ๆ ถึงห้าวัน แล้วอาทิตย์หน้าก็เข้าสู่เดือนธันวาคมแล้ว เขาหวังจะใช้บรรยากาศของเดือนแห่งเทศกาลนี้ให้เป็นประโยชน์เสียด้วยสิ
"แล้วนายจะให้ฉันทิ้งหน้าที่มาตาม เอ่อ จับผู้ชายนี่นะ"
"เออๆ รู้แล้วน่า" เขาตอบส่งไปพลางคำนวณระยะเวลา
อนาวิลาลุกยืนเมื่อเป็นอันเข้าใจ เธอแย่งยางมัดผมคืนมาจากเขา ก่อนยกมือให้อย่างขอตัวแล้วขึ้นบันไดไป
ชายหนุ่มกลอกตามองตามอย่างเหลือเชื่อ ไม่มีผู้หญิงรักษามารยาท ท่าทางหงิมๆ เรียบร้อยคนเดิมแล้วสินะ เธอก้าวมาทำตัวสนิทสนมกับเขาเต็มขั้นทีเดียว
..................
รถสปอร์ตสีแดงสดเคลื่อนผ่านรั้วด้านข้างโรงเรียนอนุบาลภายในซอยที่ถูกบังคับให้เป็นวันเวย์ การจราจรภายในซอยเคลื่อนตัวช้า กระนั้นรถก็วิ่งไปได้เรื่อยๆ ด้วยการจัดการที่ดี
เมื่อเขาเลี้ยวมาตามทางบังคับสู่ด้านหน้าของโรงเรียน ชายหนุ่มก็เห็นคนที่บอกว่าต้องอยู่เวรเย็นสัปดาห์นี้กำลังเปิดประตูส่งเด็กนักเรียนขึ้นรถผู้ปกครอง น่าแปลก ทั้งที่เธอตัวเล็กและไม่มีอะไรสะดุดตาสักนิด แต่เขากลับมองเห็นเธอคนแรกท่ามกลางเพื่อนครูที่อยู่ส่งเด็กนักเรียนด้วยกัน
อนาวิลามองเห็นรถสปอร์ตสีแดงแล้วแต่ไกล ทีแรกเธอคิดว่าเขาอาจใช้ซอยลัดนี้เป็นทางผ่าน แต่ก็คิดผิดถนัดเมื่อคนขับต่อแถวเข้าเลนในซึ่งล้วนเป็นรถที่ผู้ปกครองมารับส่งบุตรหลาน กระทั่งเคลื่อนใกล้เข้ามายังทางเว้าหน้าโรงเรียนและไขกระจกลง เธอก็รีบเดินแยกจากกลุ่มเพื่อนครูไปพูดจากับเขาลำพัง
"มีอะไรหรือเปล่า โทรมาก็ได้"
"ฉันมีเบอร์เธอที่ไหนเล่า" เขาย้อนฉุนๆ "แล้วไปกันได้หรือยังเนี่ย"
หญิงสาวมองรถท้ายแถวที่ต่อยาว เธอไม่ทันได้ถามว่าเขาจะพาไปไหน หากไล่ให้รีบไปก่อนเท่านั้น
"ฉันยังส่งนักเรียนกลับไม่หมดเลย นายจะไปไหนก็ไปก่อนแล้วกัน"
นายโปรดจ้องมองแผ่นหลังของคนที่บังอาจหันหลังเดินจากเขาไปโดยที่ตนยังพูดธุระไม่จบ เขาเม้มปากขุ่นเคืองพร้อมกับหักพวงมาลัยเบี่ยงหัวรถออกไปอีกเลน
อนาวิลามองรถที่แล่นฉิวผ่านไปอย่างอดกังวลไม่ได้ แต่ถ้าเขาจะโกรธเธอขึ้นมาอีกก็ช่วยไม่ได้นี่นะ เธอยอมทำตามเงื่อนไขของเขาแล้ว แต่เรื่องงานก็สำคัญเป็นอันดับหนึ่งของเธอ
............................
"อ้าวอุ่น ยังรอมอเตอร์ไซค์อยู่หรือจ๊ะ กลับกับพี่ไหมล่ะ เดี๋ยวไปส่งที่ห้อง" เพื่อนครูรุ่นพี่ลดกระจกรถลงถามเมื่อเห็นเธอยังคงยืนอยู่หน้าโรงเรียน
อนาวิลารีบสั่นศีรษะพร้อมกับยกมือปฏิเสธ "ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร ย้อนไปย้อนมาเปล่าๆ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ"
หญิงสาวลอบถอนใจโล่งอกหลังรถเพื่อนร่วมงานเคลื่อนผ่านไป เธอไม่ได้รอรถจักรยานยนต์รับจ้างอย่างที่บอก ทว่ารอคอยว่าใครบางคนจะยังไม่เปลี่ยนใจและวนรถกลับมาหรือไม่ แต่ดูท่าว่าตนคงหวังมากไปกระมัง
เธอยกมือโบกเรียกรถจักรยานยนต์คันหนึ่งที่ผ่านมา หากเมื่อกำลังจะนั่งซ้อน หางตาก็แลเห็นรถสปอร์ตสีแดงเลี้ยวพ้นมุมรั้วมา เธอรีบก้าวลงจากรถจักรยานยนต์นั้นพร้อมกับเอ่ยขอโทษที่เสียเวลาทันที
อนาวิลารีบก้าวเร็วไปที่รถสปอร์ตคันนั้น เมื่อขึ้นไปนั่งแล้วจึงได้เห็นสีหน้าเหม็นเบื่อของเขามองมา ก่อนรถจะกระชากออกตัวแรง
"นี่ นี่เราจะไปไหนกันเหรอ" เธอถามอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก "แล้วเมื่อกี้นายไปวนรถถึงไหนน่ะ ฉันบอกแล้วว่าอาทิตย์นี้เลิกเย็น ถ้ายังส่งนักเรียนไม่ครบก็กลับไม่ได้หรอก ต่อไปไม่ต้องมารับก็ได้"
"เออ ต่อไปก็ไม่มาแล้ว บ่นอยู่ได้ แทนที่จะเป็นฉันบ่นที่ต้องไปวนรถเข้าซอยมาอีกรอบเนี่ย"
นั่นสินะ เขาอุตส่าห์วนรถมาอีกรอบ ก็คงจะมีธุระจำเป็นต่อกับเธอ หญิงสาวได้คิดแล้วก็รู้สึกดีกับนายโปรดขึ้นบ้าง
"อย่าคิดว่าฉันพิศวาสให้ก้นใหญ่ๆ เธอมานั่งรถฉันนะ นี่ถ้าฉันมีเบอร์เธอก็นัดไปเจอที่อื่นแล้ว ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาแบบนี้"
อนาวิลากำมือสะกดอารมณ์ ต่อไปเธอจะไม่หลงรู้สึกดีๆ กับนายคนนี้อีกแล้ว เขากล้าดีอย่างไรมาพูดจาเช่นนั้นกับผู้หญิง ช่างไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย
"นายมันแรมน้อยเอง ช่วยไม่ได้ ทำไมไม่โทรไปถามจากลุงทนายก็ได้" เธอย้อนอย่างหวังให้เขาเจ็บแสบเสียบ้าง ทว่าชายหนุ่มดูจะตามมุกไม่ทัน
"แรมน้อย แรมน้อยคืออะไร"
เขาเอียงคอทำท่าฉงนได้อย่างน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาครูอย่างเธอ ผู้ชายคนนี้ยังคงมีความเป็นเด็ก บริสุทธิ์อยู่มากกว่าที่เธอเคยคิด เขามักจะแสดงออกตามความรู้สึกโต้งๆ ไร้เล่ห์กล ถ้าไม่นับความปากร้ายของเขา เธอก็พบว่านายโปรดกลายมาเป็นคนสำคัญอีกคนหนึ่งในชีวิตแสนจืดชืดของตน
"ช่างมันเถอะ ว่าแต่เราจะไปไหนกัน" เธอเสถามเปลี่ยนเรื่อง
ตราบใดที่เขายังไม่รู้ความหมายของคำนั้น เธอก็เก็บไว้ต่อว่าเขาได้อย่างสาแก่ใจ
"ไปฟิตเนส" เขาตอบเสียงเรียบ
"อ๋อ ไปฟิตเนส" หญิงสาวทวนคำก่อนนึกได้ "ฮะ! ไปฟิตเนส!"
ชายหนุ่มสะดุ้งตกใจเสียงตะโกนนั้น เขาเผลอหักพวงมาลัยจนรถแฉลบออกนอกเลนเล็กน้อยพร้อมกับหันมาโวยวายกับเธอ
"จะตะโกนทำไมเนี่ยป้า ไม่ได้พาไปโรงเชือดหมูซะหน่อย"
"ไปฟิตเนส ไปทำไม ฉันไม่ชอบออกกำลังกายนะ แล้วนายไม่เคยได้ยินเหรอที่คนเขาโดนหลอกให้สมัครสมาชิกกันน่ะ เสียเงินเป็นหมื่นๆ เลยนะ"
"เยอะละๆ" เขาปรายตามองขวางมนุษย์ป้าที่กลายร่างเป็นกระต่ายตื่นตูม "จะให้ฉันต้องไล่ไหมว่าเธอต้องลดไขมันส่วนเกินตรงไหนบ้างในร่างกาย ถามจริง ถ้านายทนายนั่นชวนไปเดตไปดินเนอร์ เธอจะกล้าใส่ชุดสวยๆ ให้ไขมันมันเผละออกมาไหมล่ะ แล้วถ้าโชคร้ายน่ะนะ แสงเทียนอาจหลอมละลายไขมันเธอหยดติ๋ง...ติ๋ง... บรื๋อ! สยองอ่ะ"
อนาวิลาสูดหายใจฟืดฟาดจนหน้าอกสะท้อนขึ้นลง เธออยากตรงเข้าขย้ำบีบคอเขานัก หากไม่ติดว่านั่นอาจก่อให้เกิดอุบัติเหตุบนท้องถนน
"นาย...นายนี่ไม่เยอะเลยเนอะ"
นายโปรดกลั้นยิ้มขัน ดูก็รู้ว่าเธอกัดฟันเอ่ยมันออกมา ทั้งที่ใจจริงคงอยากฆ่าเขาให้ตายคามือ
แต่ทำอย่างไรได้ ถ้าเจ้าหล่อนอยากชนะใจหมอนั่นก็ต้องแลกกับการเปลี่ยนแปลงตัวเองยกใหญ่ทีเดียว
...................................
ตอนนี้อุ่นเริ่มฮึดจะแปลงโฉมตัวเองแล้วค่า
จริงๆแล้วนายโปรดก็แอบทึ่งกับมนุษย์ป้านะ
ยังมีแผนการพิลึกๆ กำลังจะตามมาอีกมากกก
ฝากติดตามเรื่องวุ่นๆ นี้ด้วยนะคะ
ภาพิมล_พิมลภา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ก.ค. 2557, 11:48:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ก.ค. 2557, 11:48:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 1778
| << บทที่ ๘ มนุษย์ป้าก็มีหัวใจ | บทที่ ๙ (๑๐๐%) ความพยายามอันน่าชื่นชม >> |
ภาพิมล_พิมลภา 10 ก.ค. 2557, 20:39:37 น.
คุณแว่นใส - แฮ่ ไม่ค่อยลุ้นเลยใช่ไหมคะ งั้นมาลุ้นว่าต่างฝ่ายจะรู้ตัวไหมดีกว่าเนอะ
คุณใบบัวน่ารัก - อิอิ ป้าไม่อยากทั้งคู่ค่า ดีนะโปรดไม่ส่งป้าไปแข่ง Dance your fat off 55
คุณแว่นใส - แฮ่ ไม่ค่อยลุ้นเลยใช่ไหมคะ งั้นมาลุ้นว่าต่างฝ่ายจะรู้ตัวไหมดีกว่าเนอะ
คุณใบบัวน่ารัก - อิอิ ป้าไม่อยากทั้งคู่ค่า ดีนะโปรดไม่ส่งป้าไปแข่ง Dance your fat off 55
lunamoon 11 ก.ค. 2557, 04:13:31 น.
ต้องปฏิวัติตัวเองแข่งกับป้าละ
ต้องปฏิวัติตัวเองแข่งกับป้าละ
ภาพิมล_พิมลภา 11 ก.ค. 2557, 13:53:41 น.
คุณนุ่น - อิอิ สวยไม่สวยคงต้องรอปฏิกิริยาตอบรับจากพี่ภาคย์ซะแล้วค่ะ
คุณlunamoon - เย่ ดีใจนะคะ ป้าฝากชวนว่ามาสควอท โยคะ T25 กันเถอะ
คุณนุ่น - อิอิ สวยไม่สวยคงต้องรอปฏิกิริยาตอบรับจากพี่ภาคย์ซะแล้วค่ะ
คุณlunamoon - เย่ ดีใจนะคะ ป้าฝากชวนว่ามาสควอท โยคะ T25 กันเถอะ