บ้านวุ่น อุ่นไอรัก
นายโปรดน่ะเหรอ... ขี้เก๊ก ปากจัด สำอาง เรื่องเยอะ! นี่ยังน้อยไปเสียอีกที่เธอจะนิยามความเป็นตัวเขาได้หมด พอกันที! เธอจะไม่ทนกับคนที่มีดีแค่หน้าตากับซิกส์แพ็ก แต่สมองแรมน้อยเสียยิ่งกว่าคอมพิวเตอร์รุ่นเก่าโขกสับอีกต่อไป!
อนาวิลาน่ะเหรอ... ชอบสั่ง ชอบสอน จู้จี้ ขี้งก! ที่สำคัญเธอยังมีลูกสมุนเป็นหมาตั้งสี่ตัว อะไรกัน! นี่เขาต้องอยู่ร่วมชายคากับมนุษย์ป้าสายพันธุ์หมูพร้อมฝูงหมาเป็นเวลา 365 วัน ใครก็ได้...ให้เขาไปอยู่บ้านผีสิงเสียยังดีกว่าต้องรับมือกับความวุ่นวายนี่
นายโปรดน่ะเหรอ... บางทีเขาก็มีน้ำใจนะ เขาสัญญาว่าจะแปลงโฉมสาวอวบระยะสุดท้ายอย่างเธอให้ผู้ชายที่เธอแอบชอบหันมาสนใจ เขาทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น พร้อมกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน
อนาวิลาน่ะเหรอ... เธอก็ไม่ได้ขี้บ่นเสียทีเดียวหรอกนะ บางครั้งยัยมนุษย์ป้าก็มักพูดอะไรให้เขาฉุกคิดและกลับมามีกำลังใจมุ่งมั่นทำตามฝัน ไปๆ มาๆ ผู้หญิงอวบอ้วน เชยๆ เฉิ่มๆ ดันกลายเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบแฟชั่นเซ็ตนี้ของเขาไปเสียนี่ ไม่อยากเชื่อเลย
เรื่องราววุ่นวายใต้ชายคาเดียวกัน ระหว่างชายหนุ่มเจ้าสำอางกับมนุษย์ป้าร่างอวบ พ่วงด้วยลูกสมุนสี่ขาสี่ตัวพร้อมที่จะมาสร้างรอยยิ้ม หรืออาจเรียกน้ำตาโดยไม่รู้ตัว
http://www.facebook.com/bhapimol.pimolbha
อนาวิลาน่ะเหรอ... ชอบสั่ง ชอบสอน จู้จี้ ขี้งก! ที่สำคัญเธอยังมีลูกสมุนเป็นหมาตั้งสี่ตัว อะไรกัน! นี่เขาต้องอยู่ร่วมชายคากับมนุษย์ป้าสายพันธุ์หมูพร้อมฝูงหมาเป็นเวลา 365 วัน ใครก็ได้...ให้เขาไปอยู่บ้านผีสิงเสียยังดีกว่าต้องรับมือกับความวุ่นวายนี่
นายโปรดน่ะเหรอ... บางทีเขาก็มีน้ำใจนะ เขาสัญญาว่าจะแปลงโฉมสาวอวบระยะสุดท้ายอย่างเธอให้ผู้ชายที่เธอแอบชอบหันมาสนใจ เขาทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น พร้อมกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน
อนาวิลาน่ะเหรอ... เธอก็ไม่ได้ขี้บ่นเสียทีเดียวหรอกนะ บางครั้งยัยมนุษย์ป้าก็มักพูดอะไรให้เขาฉุกคิดและกลับมามีกำลังใจมุ่งมั่นทำตามฝัน ไปๆ มาๆ ผู้หญิงอวบอ้วน เชยๆ เฉิ่มๆ ดันกลายเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบแฟชั่นเซ็ตนี้ของเขาไปเสียนี่ ไม่อยากเชื่อเลย
เรื่องราววุ่นวายใต้ชายคาเดียวกัน ระหว่างชายหนุ่มเจ้าสำอางกับมนุษย์ป้าร่างอวบ พ่วงด้วยลูกสมุนสี่ขาสี่ตัวพร้อมที่จะมาสร้างรอยยิ้ม หรืออาจเรียกน้ำตาโดยไม่รู้ตัว
http://www.facebook.com/bhapimol.pimolbha
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ ๙ (๑๐๐%) ความพยายามอันน่าชื่นชม
๙ (๑๐๐%)
ฟิตเนสเซ็นเตอร์ที่ชายหนุ่มพามาอยู่ชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่ เวลาเย็นหลังเลิกงานเช่นนี้จึงเต็มไปด้วยหนุ่มสาววัยทำงาน ภายในเปิดเพลงมีจังหวะคึกครื้นพร้อมกับฉายไฟสปอร์ตไลท์หมุนคว้างไปรอบๆ ห้องออกกำลัง
"โห อย่างกับผับแน่ะ" อนาวิลาเผลออุทานภายหลังก้าวออกจากลิฟต์
"เคยไปผับเหรอเธอน่ะ" เขาถามเยาะๆ
"ไม่เคย แต่ใช่ว่าจะไม่รู้" เธอตอบเสียงแข็ง
เขาก็ว่าอย่างนั้นแหละ คนอย่างมนุษย์ป้าคงจะรู้จักสถานบันเทิงเช่นนั้นจากโทรทัศน์มากกว่าเคยไปสถานที่จริง ก็ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา เขายังไม่เคยเห็นเจ้าหล่อนขึ้นนอนเกินสี่ทุ่มเลยสักวัน
นายโปรดหยุดต่อล้อต่อเถียงชั่วขณะเมื่อมองหาเห็นผู้ที่ตนนัดไว้ยืนรอพลางกดโทรศัพท์ ครั้นเสียงเพลงโทรศัพท์ตนดังขึ้น ฝ่ายนั้นจึงเงยขึ้นมองและตั้งท่าโวยวายทันที
"นายโปรด รู้ไหมว่าฉันยืนรอแกจนขาแข็งอะไรแข็งไปหมดแล้วเนี่ย"
"เอ๊า มาบอกฉันทำไม ไปบอกสจ๊วตแฟนแกสิ" เขาย้อนขันๆ
"อีบ้า"
อนาวิลามองสองหนุ่มที่ดูจะรู้จักมักคุ้นกันดีอย่างงุนงง เธอเพิ่งเคยพบบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ หนากว่านายโปรดสักเท่าหนึ่งคนนี้เป็นครั้งแรก หากท่าทางและคำพูดคำจาค่อนไปทางกรีดกราย ตุ้งติ้งนั้นพอจะบอกเพศสภาพอันแท้จริงได้ไม่ยาก
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายผ่านลำคอแห้งผากเมื่อได้รับฟังบทสนทนาสองแง่สองง่าม แล้วเธอก็ต้องเบิกตาโตขณะชายแปลกหน้าผู้นั้นสอดแขนมาคล้องกับนายโปรดไว้ โดยที่คนหวงตัวอย่างเขาเพียงผลักศีรษะอีกฝ่ายอย่างไม่จริงจัง
"นี่เธอ นี่ฟ้าใหม่นะ เพื่อนฉัน" คนกลางเอ่ยแนะนำ ก่อนจะหันไปบอกเพื่อนเช่นกัน "นี่ก็มนุษย์ป้าที่บอกน่ะ ป้า...อุ่น"
อนาวิลาเผลอย่นจมูกด้วยความเจ็บจี๊ดในอก แต่เมื่อเพื่อนของเขาฟาดที่ไหล่เข้าให้ เธอก็รู้สึกถึงมิตรภาพที่ก่อขึ้นมา
"นายนี่มันปากร้ายครับ พี่อุ่น"
พี่อุ่นหรือ เอ่อ ก็ยังดีกว่าป้าล่ะนะ เธอได้แต่ยิ้มแห้ง นึกอยากหายตัวไปจากตรงนี้เหลือเกิน
"แกว่าเป็นไง อย่างที่บอกใช่เปล่า" นายโปรดเริ่มต้นธุระด้วยคำถามที่ทำให้ส่วนเกินอย่างเธองุนงง
ฟ้าใหม่กอดอกครุ่นคิด เขาใช้สายตากวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าของหญิงสาวจนเธอต้องกอดกระชับกระเป๋าไว้กับตัวแน่น
"อืม แต่เสื้อผ้าใหญ่ไปก็มองเห็นไม่ค่อยชัดล่ะนะ นี่เอาชุดมาเปลี่ยนหรือเปล่า"
ชายหนุ่มเบิกตาอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้ เขาสั่นศีรษะหวือตอบเพื่อนตน
"ลืมว่ะ"
"ไอ้บ้า แล้วจะให้พี่เขาใส่ชุดนี้ออกกำลังนี่นะ เสียเที่ยวจริงๆ เลยแก"
อนาวิลาก้มสำรวจชุดตัวเองที่ใครๆ พากันเอ่ยถึง มันเป็นชุดเดรสสีเหลืองพิมพ์ลายดอกเล็กๆ สีดำ คอบัวสีขาว จับจีบแขนเสื้ออย่างแขนตุ๊กตา และมีเข็มขัดช่วงเอวติดมากับชุดให้เน้นสัดส่วนขึ้น เป็นอีกหนึ่งชุดโปรดที่เธอสวมใส่ด้วยความมั่นใจ หากมันดูจะสร้างปัญหาให้ชายหนุ่มสองคนนี้เสียอย่างนั้น
"เอ่อ ฉันว่า..." เธอพยายามแก้ไขสถานการณ์ ทว่า...
"เอางี้ ซื้อดัมเบลผู้หญิงไปลองดู เมื่อคืนนายบอกว่าต้นแขนพี่เขาใหญ่ไปใช่ไหม"
เอาล่ะ ลืมไปได้เลยว่ามีเธอยืนอยู่ตรงนั้น ทุกคนดูจะวิจารณ์ร่างกายของเธออย่างสนุกปากเหลือเกิน
"เออๆ แล้วต้นขาล่ะ สะโพกใหญ่ไปหรือเปล่า"
หญิงสาวหวีดร้องเมื่อนายโปรดจับรวบเอวกระโปรงไปด้านหลัง ส่งผลให้ชุดเดรสตัวหลวมนั้นกระชับเป็นรูปร่างมากขึ้น
"ไม่นะ สะโพกใหญ่สิดี ผู้ชายชอบ" ฟ้าใหม่ตอบ
อนาวิลาปัดมือชายหนุ่มออกสำเร็จในที่สุด เขาผงกศีรษะอย่างเห็นคล้อยตามเพื่อน ก่อนจะลากข้อมือเธอเดินลงลิฟต์ไปด้วยกันอีกครั้งโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง
................................
เสียงสุนัขทั้งสี่ตัวแข่งกันเห่าต้อนรับเจ้านายที่กลับดึกกว่าทุกวัน อนาวิลาเข็นรั้วเปิดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ กระนั้นเมื่อรถเคลื่อนผ่านไปจอดแล้วเรียบร้อย เธอก็มีมารยาทพอที่จะช่วยเขาขนของลงมา
ไหล่สาวแทบทรุดเมื่อรับถุงใส่กล่องดัมบ์เบลล์หนักรวมสี่กิโลกรัมมาจากนายโปรด ก่อนเขาจะถือถุงใหญ่ใส่ฮูลาฮูปเดินตัวปลิวเข้าบ้าน
"อ้าว ไปไหน มาช่วยกันก่อน" เขาทักขึ้นเมื่อเธอวางของลงข้างๆ และเดินต่อไปหลังครัว "ฉันให้อาหารมันแล้วน่า มานี่ มาช่วยต่อฮูลาฮูปกัน นี่มันของใครกันแน่เนี่ย"
หญิงสาวแทบไม่เชื่อหูที่เขาบอกว่าให้อาหารสุนัขแล้ว กระนั้นก็เดินย้อนกลับมาถามเพื่อความแน่ใจ
"มื้อไหน เช้าหรือเย็น"
ชายหนุ่มเท้าเอวพลางกระดกนิ้วชี้เรียก ครั้นเจ้าหล่อนเดินมาใกล้พอจึงตบปุลงบนศีรษะคนตัวเล็กกว่าให้รู้เสียบ้างว่าเขาไม่ใช่ลูกศิษย์วัยอนุบาลของเธอ
"ขอโทษนะ ฉันสูงกว่า หน้าตาดีกว่า มีส่วนไหนที่ดูเหมือนเด็กอนุบาลของเธอหรือไง ยัยป้า คิดว่าแค่นี้ฉันคิดไม่เป็นหรือไง"
อนาวิลาจับมือเรียวออกไปจากศีรษะตนสำเร็จ เธอลูบเรือนผมแก้เก้อ ไม่คิดว่าเขาจะมีความรับผิดชอบอยู่เหมือนกัน
"หรือจะไปดมในถาดมัน ก็คงได้หรอกนะ มันคงไม่กัดเธอ"
"น้อยๆ หน่อยย่ะ นายพูดจาดีๆ เป็นบ้างไหม คิดว่าถ่อยแล้วเท่เหรอ"
ชายหนุ่มค่อยสืบเท้าเข้าไปใกล้...ใกล้ขึ้น... ร่างอวบก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวพลางชี้นิ้วปรามสั่นระริก แต่แล้วหญิงสาวก็สะดุดเก้าอี้โซฟาหงายหลังผึ่งลงไป หากนายโปรดยังคงโน้มตัวประชิดเข้ามา
"นาย...นายจะทำอะไรฉัน ฉันเอาดัมบ์เบลฟาดจริงๆ นะ"
เขากระตุกยิ้มมุมปาก แต่แล้วก็หัวเราะหึออกมา ดังขึ้น...ดังขึ้นเรื่อยๆ เขาเหยียดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงพลางเป็นฝ่ายชี้หน้าเธอ
"นี่ไงคนถ่อย"
เขาชี้นิ้วจิ้มหน้าผากเธอที่มัวแต่เหม่ออย่างตกตะลึง "อะไรเปื้อนหน้าเธอแน่ะจะบอกให้ มือสกปรกจากเปิดรั้วสิท่า"
อนาวิลาดีดตัวผึงขึ้นยืน เธอก้มหน้างุดเดินผ่านเขาไปด้วยความอับอาย นี่เธอเผลอคิดถึงฉากเข้าพระเข้านางในละครได้อย่างไรนะ เพราะกับผู้ชายคนนี้พระคงเข้ากับพระเสียมากกว่ากระมัง
หญิงสาวล้างหน้าก่อนตบแก้มตนเรียกสติ เมื่อเธอกลับออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งก็เห็นนายโปรดยืนต่อฮูลาฮูปใกล้สำเร็จ เธออยากหนีขึ้นห้องนอนให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็รู้ว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อความรักของตน
"ลองดูซิ"
ชายหนุ่มวาดฮูลาฮูปสีเทาอันใหญ่ผ่านศีรษะเธอ อนาวิลารีบจับไว้พลางสบตาเขาอย่างลังเล เมื่อชายหนุ่มยกนิ้วชี้วนเป็นสัญญาณ เธอก็เหมือนถูกสะกดจิตให้หมุนสะโพกตาม
เพียงสามรอบเท่านั้น ห่วงใหญ่ก็หล่นไปกองแทบเท้า
"เฮ้อ อายลูกศิษย์เธอไหมนี่" เขาเอ่ยพร้อมกับถอนหายใจ
หญิงสาวอยากโต้เถียงว่าห่วงสำหรับออกกำลังกายนี้ต่างกับฮูลาฮูปเด็กเล่นมากนัก มันทั้งหนักกว่า เหวี่ยงรอบเอวแต่ละทีอวัยวะภายในแทบสลับตำแหน่งกันไปหมด แต่ตอนนี้เธอไม่มีแก่ใจเถียงเขา นอกจากย่อท้อกับความไม่เอาไหนของตัวเอง
"เออ ก็ทำเท่าที่ทำได้ไปก่อนแล้วกัน ไหนลองยกดัมบ์เบลล์ซิ"
นายโปรดเสไปแกะกล่องและยกเอาดัมบ์เบลล์สีชมพูหวานออกมาส่งให้ หลังเห็นสีหน้าเจ้าหล่อนไม่สู้ดีที่ถูกเขาต่อว่าก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้ตั้งใจว่าเธอหรอกนะ ตรงกันข้ามกลับนึกทึ่งในการพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนรักของเธอ ซึ่งเขาไม่มีวันพยายามเพื่อใครเช่นนี้แน่
อนาวิลายกน้ำหนักทีละข้างสลับกัน หน้าตาเธอเหยเก นับได้ถึงหลักสิบครั้งแขนก็อ่อนแรงล้าตกลงข้างลำตัว
"โอ๊ย ฉันไม่ไหว" เธอครางเสียงอ่อน
"เออๆ ก็พักก่อน เดี๋ยวหายเหนื่อยค่อยยกใหม่ ยกทีละข้างก็ได้ แบบนี้น่ะ"
ชายหนุ่มสาธิตด้วยการเท้าแขนซ้ายกับเอว ขณะที่แขนขวายกดัมเบลล์ขึ้นลงราวไม่ต้องออกแรง
"นายนี่ดูแลตัวเองดีเนอะ" เธอชมจากใจ
นายโปรดลดมือลงโดยมีหญิงสาวรับลูกน้ำหนักนั้นไปลองทำตาม เขากอดอกขณะเล่าอย่างโอ่ๆ
"ตอนเด็กฉันไม่แข็งแรงน่ะสิ ฉันเป็นภูมิแพ้แล้วก็หอบหืด แต่พอฉันเริ่มออกกำลังกาย ทุกๆ อย่างก็ดีขึ้น บางทีมันทำให้ฉันมีสมาธิคิดงานด้วยนะ"
อนาวิลาฟังเพลิน คราวนี้เธอยกน้ำหนักได้มากครั้งขึ้นกว่าคราวแรก ก่อนจะเปลี่ยนสลับข้างถือไว้พลางเบ่งกล้ามโชว์
"ฉันว่ามันกระชับขึ้นแฮะ"
"อุปทานแล้วป้า"
นายโปรดสั่นศีรษะไม่เชื่อถือ เขาดับฝันเธอด้วยการใช้นิ้วสะกิดใต้ท้องแขนเจ้าหล่อน แล้วเจ้าเนื้อเหลวนั้นก็กระเพื่อมสะเทือนสร้างความอับอายแก่เจ้าของทีเดียว
หญิงสาวมองค้อนอีกฝ่ายพลางก้มเก็บอุปกรณ์ทั้งหมดขึ้นไปไว้บนห้องนอนตน โดยมีเสียงกวนโทสะตะโกนกำชับไล่หลังมา
"เอาขึ้นไปแล้วใช้ด้วยนะป้า ถ้าอาทิตย์นี้ฉันวัดสัดส่วนเธอเพิ่มขึ้นหรือเท่าเดิม ฉันจะหักเงินเดือน"
อนาวิลาชะงักกึกก่อนโผล่หน้ามาจากบันไดขั้นบนสุด
"คอยดู!"
"เออ จะคอยดู" เขาตะโกนตอบกลับไปอย่างท้าทายเช่นกัน
................................
ตอนนี้โปรดเริ่มมองป้าในแง่ดีชึ้นแล้วค่ะ
เสียดายเนอะที่คนที่เป็นแรงบันดาลใจของป้าไม่ได้เห็นความพยายามนี้
แพรวว่ามันน่ารักดีที่ใครจะพยายามทำอะไรสักอย่างเพื่ออีกคนโดยไม่หวังผลตอบแทน
ฟิตเนสเซ็นเตอร์ที่ชายหนุ่มพามาอยู่ชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่ เวลาเย็นหลังเลิกงานเช่นนี้จึงเต็มไปด้วยหนุ่มสาววัยทำงาน ภายในเปิดเพลงมีจังหวะคึกครื้นพร้อมกับฉายไฟสปอร์ตไลท์หมุนคว้างไปรอบๆ ห้องออกกำลัง
"โห อย่างกับผับแน่ะ" อนาวิลาเผลออุทานภายหลังก้าวออกจากลิฟต์
"เคยไปผับเหรอเธอน่ะ" เขาถามเยาะๆ
"ไม่เคย แต่ใช่ว่าจะไม่รู้" เธอตอบเสียงแข็ง
เขาก็ว่าอย่างนั้นแหละ คนอย่างมนุษย์ป้าคงจะรู้จักสถานบันเทิงเช่นนั้นจากโทรทัศน์มากกว่าเคยไปสถานที่จริง ก็ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา เขายังไม่เคยเห็นเจ้าหล่อนขึ้นนอนเกินสี่ทุ่มเลยสักวัน
นายโปรดหยุดต่อล้อต่อเถียงชั่วขณะเมื่อมองหาเห็นผู้ที่ตนนัดไว้ยืนรอพลางกดโทรศัพท์ ครั้นเสียงเพลงโทรศัพท์ตนดังขึ้น ฝ่ายนั้นจึงเงยขึ้นมองและตั้งท่าโวยวายทันที
"นายโปรด รู้ไหมว่าฉันยืนรอแกจนขาแข็งอะไรแข็งไปหมดแล้วเนี่ย"
"เอ๊า มาบอกฉันทำไม ไปบอกสจ๊วตแฟนแกสิ" เขาย้อนขันๆ
"อีบ้า"
อนาวิลามองสองหนุ่มที่ดูจะรู้จักมักคุ้นกันดีอย่างงุนงง เธอเพิ่งเคยพบบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ หนากว่านายโปรดสักเท่าหนึ่งคนนี้เป็นครั้งแรก หากท่าทางและคำพูดคำจาค่อนไปทางกรีดกราย ตุ้งติ้งนั้นพอจะบอกเพศสภาพอันแท้จริงได้ไม่ยาก
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายผ่านลำคอแห้งผากเมื่อได้รับฟังบทสนทนาสองแง่สองง่าม แล้วเธอก็ต้องเบิกตาโตขณะชายแปลกหน้าผู้นั้นสอดแขนมาคล้องกับนายโปรดไว้ โดยที่คนหวงตัวอย่างเขาเพียงผลักศีรษะอีกฝ่ายอย่างไม่จริงจัง
"นี่เธอ นี่ฟ้าใหม่นะ เพื่อนฉัน" คนกลางเอ่ยแนะนำ ก่อนจะหันไปบอกเพื่อนเช่นกัน "นี่ก็มนุษย์ป้าที่บอกน่ะ ป้า...อุ่น"
อนาวิลาเผลอย่นจมูกด้วยความเจ็บจี๊ดในอก แต่เมื่อเพื่อนของเขาฟาดที่ไหล่เข้าให้ เธอก็รู้สึกถึงมิตรภาพที่ก่อขึ้นมา
"นายนี่มันปากร้ายครับ พี่อุ่น"
พี่อุ่นหรือ เอ่อ ก็ยังดีกว่าป้าล่ะนะ เธอได้แต่ยิ้มแห้ง นึกอยากหายตัวไปจากตรงนี้เหลือเกิน
"แกว่าเป็นไง อย่างที่บอกใช่เปล่า" นายโปรดเริ่มต้นธุระด้วยคำถามที่ทำให้ส่วนเกินอย่างเธองุนงง
ฟ้าใหม่กอดอกครุ่นคิด เขาใช้สายตากวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าของหญิงสาวจนเธอต้องกอดกระชับกระเป๋าไว้กับตัวแน่น
"อืม แต่เสื้อผ้าใหญ่ไปก็มองเห็นไม่ค่อยชัดล่ะนะ นี่เอาชุดมาเปลี่ยนหรือเปล่า"
ชายหนุ่มเบิกตาอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้ เขาสั่นศีรษะหวือตอบเพื่อนตน
"ลืมว่ะ"
"ไอ้บ้า แล้วจะให้พี่เขาใส่ชุดนี้ออกกำลังนี่นะ เสียเที่ยวจริงๆ เลยแก"
อนาวิลาก้มสำรวจชุดตัวเองที่ใครๆ พากันเอ่ยถึง มันเป็นชุดเดรสสีเหลืองพิมพ์ลายดอกเล็กๆ สีดำ คอบัวสีขาว จับจีบแขนเสื้ออย่างแขนตุ๊กตา และมีเข็มขัดช่วงเอวติดมากับชุดให้เน้นสัดส่วนขึ้น เป็นอีกหนึ่งชุดโปรดที่เธอสวมใส่ด้วยความมั่นใจ หากมันดูจะสร้างปัญหาให้ชายหนุ่มสองคนนี้เสียอย่างนั้น
"เอ่อ ฉันว่า..." เธอพยายามแก้ไขสถานการณ์ ทว่า...
"เอางี้ ซื้อดัมเบลผู้หญิงไปลองดู เมื่อคืนนายบอกว่าต้นแขนพี่เขาใหญ่ไปใช่ไหม"
เอาล่ะ ลืมไปได้เลยว่ามีเธอยืนอยู่ตรงนั้น ทุกคนดูจะวิจารณ์ร่างกายของเธออย่างสนุกปากเหลือเกิน
"เออๆ แล้วต้นขาล่ะ สะโพกใหญ่ไปหรือเปล่า"
หญิงสาวหวีดร้องเมื่อนายโปรดจับรวบเอวกระโปรงไปด้านหลัง ส่งผลให้ชุดเดรสตัวหลวมนั้นกระชับเป็นรูปร่างมากขึ้น
"ไม่นะ สะโพกใหญ่สิดี ผู้ชายชอบ" ฟ้าใหม่ตอบ
อนาวิลาปัดมือชายหนุ่มออกสำเร็จในที่สุด เขาผงกศีรษะอย่างเห็นคล้อยตามเพื่อน ก่อนจะลากข้อมือเธอเดินลงลิฟต์ไปด้วยกันอีกครั้งโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง
................................
เสียงสุนัขทั้งสี่ตัวแข่งกันเห่าต้อนรับเจ้านายที่กลับดึกกว่าทุกวัน อนาวิลาเข็นรั้วเปิดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ กระนั้นเมื่อรถเคลื่อนผ่านไปจอดแล้วเรียบร้อย เธอก็มีมารยาทพอที่จะช่วยเขาขนของลงมา
ไหล่สาวแทบทรุดเมื่อรับถุงใส่กล่องดัมบ์เบลล์หนักรวมสี่กิโลกรัมมาจากนายโปรด ก่อนเขาจะถือถุงใหญ่ใส่ฮูลาฮูปเดินตัวปลิวเข้าบ้าน
"อ้าว ไปไหน มาช่วยกันก่อน" เขาทักขึ้นเมื่อเธอวางของลงข้างๆ และเดินต่อไปหลังครัว "ฉันให้อาหารมันแล้วน่า มานี่ มาช่วยต่อฮูลาฮูปกัน นี่มันของใครกันแน่เนี่ย"
หญิงสาวแทบไม่เชื่อหูที่เขาบอกว่าให้อาหารสุนัขแล้ว กระนั้นก็เดินย้อนกลับมาถามเพื่อความแน่ใจ
"มื้อไหน เช้าหรือเย็น"
ชายหนุ่มเท้าเอวพลางกระดกนิ้วชี้เรียก ครั้นเจ้าหล่อนเดินมาใกล้พอจึงตบปุลงบนศีรษะคนตัวเล็กกว่าให้รู้เสียบ้างว่าเขาไม่ใช่ลูกศิษย์วัยอนุบาลของเธอ
"ขอโทษนะ ฉันสูงกว่า หน้าตาดีกว่า มีส่วนไหนที่ดูเหมือนเด็กอนุบาลของเธอหรือไง ยัยป้า คิดว่าแค่นี้ฉันคิดไม่เป็นหรือไง"
อนาวิลาจับมือเรียวออกไปจากศีรษะตนสำเร็จ เธอลูบเรือนผมแก้เก้อ ไม่คิดว่าเขาจะมีความรับผิดชอบอยู่เหมือนกัน
"หรือจะไปดมในถาดมัน ก็คงได้หรอกนะ มันคงไม่กัดเธอ"
"น้อยๆ หน่อยย่ะ นายพูดจาดีๆ เป็นบ้างไหม คิดว่าถ่อยแล้วเท่เหรอ"
ชายหนุ่มค่อยสืบเท้าเข้าไปใกล้...ใกล้ขึ้น... ร่างอวบก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวพลางชี้นิ้วปรามสั่นระริก แต่แล้วหญิงสาวก็สะดุดเก้าอี้โซฟาหงายหลังผึ่งลงไป หากนายโปรดยังคงโน้มตัวประชิดเข้ามา
"นาย...นายจะทำอะไรฉัน ฉันเอาดัมบ์เบลฟาดจริงๆ นะ"
เขากระตุกยิ้มมุมปาก แต่แล้วก็หัวเราะหึออกมา ดังขึ้น...ดังขึ้นเรื่อยๆ เขาเหยียดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงพลางเป็นฝ่ายชี้หน้าเธอ
"นี่ไงคนถ่อย"
เขาชี้นิ้วจิ้มหน้าผากเธอที่มัวแต่เหม่ออย่างตกตะลึง "อะไรเปื้อนหน้าเธอแน่ะจะบอกให้ มือสกปรกจากเปิดรั้วสิท่า"
อนาวิลาดีดตัวผึงขึ้นยืน เธอก้มหน้างุดเดินผ่านเขาไปด้วยความอับอาย นี่เธอเผลอคิดถึงฉากเข้าพระเข้านางในละครได้อย่างไรนะ เพราะกับผู้ชายคนนี้พระคงเข้ากับพระเสียมากกว่ากระมัง
หญิงสาวล้างหน้าก่อนตบแก้มตนเรียกสติ เมื่อเธอกลับออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งก็เห็นนายโปรดยืนต่อฮูลาฮูปใกล้สำเร็จ เธออยากหนีขึ้นห้องนอนให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็รู้ว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อความรักของตน
"ลองดูซิ"
ชายหนุ่มวาดฮูลาฮูปสีเทาอันใหญ่ผ่านศีรษะเธอ อนาวิลารีบจับไว้พลางสบตาเขาอย่างลังเล เมื่อชายหนุ่มยกนิ้วชี้วนเป็นสัญญาณ เธอก็เหมือนถูกสะกดจิตให้หมุนสะโพกตาม
เพียงสามรอบเท่านั้น ห่วงใหญ่ก็หล่นไปกองแทบเท้า
"เฮ้อ อายลูกศิษย์เธอไหมนี่" เขาเอ่ยพร้อมกับถอนหายใจ
หญิงสาวอยากโต้เถียงว่าห่วงสำหรับออกกำลังกายนี้ต่างกับฮูลาฮูปเด็กเล่นมากนัก มันทั้งหนักกว่า เหวี่ยงรอบเอวแต่ละทีอวัยวะภายในแทบสลับตำแหน่งกันไปหมด แต่ตอนนี้เธอไม่มีแก่ใจเถียงเขา นอกจากย่อท้อกับความไม่เอาไหนของตัวเอง
"เออ ก็ทำเท่าที่ทำได้ไปก่อนแล้วกัน ไหนลองยกดัมบ์เบลล์ซิ"
นายโปรดเสไปแกะกล่องและยกเอาดัมบ์เบลล์สีชมพูหวานออกมาส่งให้ หลังเห็นสีหน้าเจ้าหล่อนไม่สู้ดีที่ถูกเขาต่อว่าก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้ตั้งใจว่าเธอหรอกนะ ตรงกันข้ามกลับนึกทึ่งในการพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนรักของเธอ ซึ่งเขาไม่มีวันพยายามเพื่อใครเช่นนี้แน่
อนาวิลายกน้ำหนักทีละข้างสลับกัน หน้าตาเธอเหยเก นับได้ถึงหลักสิบครั้งแขนก็อ่อนแรงล้าตกลงข้างลำตัว
"โอ๊ย ฉันไม่ไหว" เธอครางเสียงอ่อน
"เออๆ ก็พักก่อน เดี๋ยวหายเหนื่อยค่อยยกใหม่ ยกทีละข้างก็ได้ แบบนี้น่ะ"
ชายหนุ่มสาธิตด้วยการเท้าแขนซ้ายกับเอว ขณะที่แขนขวายกดัมเบลล์ขึ้นลงราวไม่ต้องออกแรง
"นายนี่ดูแลตัวเองดีเนอะ" เธอชมจากใจ
นายโปรดลดมือลงโดยมีหญิงสาวรับลูกน้ำหนักนั้นไปลองทำตาม เขากอดอกขณะเล่าอย่างโอ่ๆ
"ตอนเด็กฉันไม่แข็งแรงน่ะสิ ฉันเป็นภูมิแพ้แล้วก็หอบหืด แต่พอฉันเริ่มออกกำลังกาย ทุกๆ อย่างก็ดีขึ้น บางทีมันทำให้ฉันมีสมาธิคิดงานด้วยนะ"
อนาวิลาฟังเพลิน คราวนี้เธอยกน้ำหนักได้มากครั้งขึ้นกว่าคราวแรก ก่อนจะเปลี่ยนสลับข้างถือไว้พลางเบ่งกล้ามโชว์
"ฉันว่ามันกระชับขึ้นแฮะ"
"อุปทานแล้วป้า"
นายโปรดสั่นศีรษะไม่เชื่อถือ เขาดับฝันเธอด้วยการใช้นิ้วสะกิดใต้ท้องแขนเจ้าหล่อน แล้วเจ้าเนื้อเหลวนั้นก็กระเพื่อมสะเทือนสร้างความอับอายแก่เจ้าของทีเดียว
หญิงสาวมองค้อนอีกฝ่ายพลางก้มเก็บอุปกรณ์ทั้งหมดขึ้นไปไว้บนห้องนอนตน โดยมีเสียงกวนโทสะตะโกนกำชับไล่หลังมา
"เอาขึ้นไปแล้วใช้ด้วยนะป้า ถ้าอาทิตย์นี้ฉันวัดสัดส่วนเธอเพิ่มขึ้นหรือเท่าเดิม ฉันจะหักเงินเดือน"
อนาวิลาชะงักกึกก่อนโผล่หน้ามาจากบันไดขั้นบนสุด
"คอยดู!"
"เออ จะคอยดู" เขาตะโกนตอบกลับไปอย่างท้าทายเช่นกัน
................................
ตอนนี้โปรดเริ่มมองป้าในแง่ดีชึ้นแล้วค่ะ
เสียดายเนอะที่คนที่เป็นแรงบันดาลใจของป้าไม่ได้เห็นความพยายามนี้
แพรวว่ามันน่ารักดีที่ใครจะพยายามทำอะไรสักอย่างเพื่ออีกคนโดยไม่หวังผลตอบแทน
ภาพิมล_พิมลภา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.ค. 2557, 16:38:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ก.ค. 2557, 16:38:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 1798
| << บทที่ ๙ (๕๐%) ปฎิวัติตัวเอง | บทที่ ๑๐ ชายผู้มีเวทมนต์ >> |
แว่นใส 14 ก.ค. 2557, 23:44:06 น.
เริ่มดีแล้ว
เริ่มดีแล้ว
ภาพิมล_พิมลภา 15 ก.ค. 2557, 09:18:12 น.
คุณใบบัวน่ารัก - 5555 แล้วจะให้ป้าไปเล่นอะไรล่ะหลายเอ๊ยยย ป้ามีเทรนเนอร์หนุ่มๆ ส่วนตัวทั้งที
คุณแว่นใส - ใช่ค่ะ เริ่มมุ้งมิ้งหนุงหนิงกันแล้วน้าาา
คุณใบบัวน่ารัก - 5555 แล้วจะให้ป้าไปเล่นอะไรล่ะหลายเอ๊ยยย ป้ามีเทรนเนอร์หนุ่มๆ ส่วนตัวทั้งที
คุณแว่นใส - ใช่ค่ะ เริ่มมุ้งมิ้งหนุงหนิงกันแล้วน้าาา
lovereason 16 ก.ค. 2557, 16:54:54 น.
โปรดเหมือนจะดีกับป้ามากขึ้น น่ารักจัง
ป้าด้วย ไม่อยากเรียกป้าเลย ติดปากตามโปรด
เอาใจช่วยป้าสู้ๆ สวยๆ ค่า
โปรดเหมือนจะดีกับป้ามากขึ้น น่ารักจัง
ป้าด้วย ไม่อยากเรียกป้าเลย ติดปากตามโปรด
เอาใจช่วยป้าสู้ๆ สวยๆ ค่า
ภาพิมล_พิมลภา 17 ก.ค. 2557, 19:48:16 น.
คุณนุ่น - แพรวก็ติดเรียกว่าป้าไปแล้วค่ะ นางเอกใครไม่รู้น่าสงสารจัง
คุณนุ่น - แพรวก็ติดเรียกว่าป้าไปแล้วค่ะ นางเอกใครไม่รู้น่าสงสารจัง