ทั้งหมดที่มี
หลายๆคนมักจะอยากรู้และถามเสมอว่ารักนั้นคืออะไร และลองผิดลองถูกกับคำว่ารักไม่มากก็น้อย
สำหรับคนที่ล้มเหลวกับเรื่องของความรักไม่ผิดหรอกครับเพราะมันจะเป็นบทเรียนของรักครั้งใหม่
คุณจะได้ไม่ผลาดอีก ส่วนคนที่สำเสร็จในความรักผมยินดีด้วยนะครับ
แต่ผมก็เชื่อว่าคุณก็เคยผลาดมาก่อนทั้งนั้น
ถึงตรงนี้ผมมีเรื่องอยากจะมาเล่าให้ทุกคนฟังเรื่อง เรื่องราวความรักในแบบของผู้ชายคนนึงกันครับ
ธีร์ผู้ชายไม่เหลือใครแล้วในชีวิตครอบครัวของเค้าได้ทิ้งเค้าไว้ตั้งแต่ยังเด็กกับป้าของเค้า เค้าเป็นคนที่เต็มไปด้วย อุดมการณ์และทำทุกอย่างเพื่อคนอื่นเสมอ จนกระทั่งวันนึงที่เค้าได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เค้าได้ทุ่มเททุกอย่างที่เค้าจะสามารถทำได้ เพื่อให้เธอคนนั้นมีความสุขแล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อนั้น ต้องลองติดตามดู :)
สำหรับคนที่ล้มเหลวกับเรื่องของความรักไม่ผิดหรอกครับเพราะมันจะเป็นบทเรียนของรักครั้งใหม่
คุณจะได้ไม่ผลาดอีก ส่วนคนที่สำเสร็จในความรักผมยินดีด้วยนะครับ
แต่ผมก็เชื่อว่าคุณก็เคยผลาดมาก่อนทั้งนั้น
ถึงตรงนี้ผมมีเรื่องอยากจะมาเล่าให้ทุกคนฟังเรื่อง เรื่องราวความรักในแบบของผู้ชายคนนึงกันครับ
ธีร์ผู้ชายไม่เหลือใครแล้วในชีวิตครอบครัวของเค้าได้ทิ้งเค้าไว้ตั้งแต่ยังเด็กกับป้าของเค้า เค้าเป็นคนที่เต็มไปด้วย อุดมการณ์และทำทุกอย่างเพื่อคนอื่นเสมอ จนกระทั่งวันนึงที่เค้าได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เค้าได้ทุ่มเททุกอย่างที่เค้าจะสามารถทำได้ เพื่อให้เธอคนนั้นมีความสุขแล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อนั้น ต้องลองติดตามดู :)
Tags: #ทั้งหมดที่มี #รักนี้มีแต่ให้ #รักเธอทั้งหมดของหัวใจ
ตอน: บทที่2 เปลี่ยน
''กริ๊งๆๆๆๆๆ''เสียงโทรศัพท์ดังมาจากในบ้านอย่างต่อเนื่อง ในขณะนั้นธีร์กำลังตัดหญ้าหน้าบ้านอยู่เสียงของเครื่องตัดหญ้าเสียงดังกลบเสียงโทรศัพท์จนธีร์ไม่ยินแม้แต่เสียงรอบข้างใกล้ๆด้วยซ้ำ แต่โทรศัพท์ก็ยังดังอยู่เรือยๆเหมือนกับว่าจะมีธุระสำคัญมากๆกับธีร์ และพอสิ้นสุดเสียงโทรศัพท์ก็ได้มีเสียงฝากข้อความตอบรับขึ้น
'' กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาน ตืดดดด …... เห๊ย ไอธีร์กูเองนะเว๊ยแทค มึงทำไรอยู่วะไม่รับโทรศัพท์สักทีโทรเข้ามือถือก็ไม่รับเป็นไรหรือปล่าว ? โอเคป่าวมึง เอ่ออยังไงก็ติดต่อกูกลับด้วย ด่วนๆ เลย กูรออยู่ แค่นี้แหละ ตืดดดด...''
''สิ้นสุดเสียงสัญญานตอบรับอัตโนมัติ ''
ธีร์ก็ยังคงใจจดใจจ่อกับสนามหญ้าหน้าบ้าน หญ้าขึ้นสูงและเศษขยะทีลอยเข้ามาจากข้างนอกรั้วสีขาวมัวๆที่ดูเหมือนไม่มีใคร คอยดูแลมาเป็นเวลานาน ธีร์จะไม่ค่อยมีเวลาดูแลตัวเองหรือดูแลบ้านสักเท่าไหร่เพราะเอาเวลาไปให้สังคมและอุดมการณ์สะหมด และแล้วฟ้าก็ค่อยๆส่างลง สีท้องฟ้าครึมๆน้ำเงินเข้มค่อยๆไล่สี สลับกับสีส้มแดงๆของพระอาทิตย์ และมืดไปช้าๆ เป็นเวลาที่สวยงามเหลือเกิน ธีร์รีบวิ่งเข้าไปหยิบกล้องในบ้านกะว่าจะเอามาถ่ายเก็บไว้ดูเล่น พอเข้าไปถึงในบ้านก็ได้ยินสัญญาญโทรศัพท์บ้านเตือนข้อความจึงเดินเข้าไปกดเพื่อทีจะแสดงข้อความที่ฝากไว้
''คุณมีข้อความทั้งหมด 2 ข้อความที่1 วันที่24กันยายน หากว่าคุณต้องการจะรับฟังข้อความเสียงกรุณากด1เพื่อรับ...''
ไม่ทันจะจบเสียงตอบรับอัตโนมัต ธีร์ก็ได้กดไปที่หมายเลข1
''ตืดดด.... เห๊ย ไอธีร์กูเองนะเว๊ยแทค มึงทำไรอยู่วะไม่รับโทรศัพท์สักทีโทรเข้ามือถือก็ไม่รับเป็นไรหรือปล่าว ? โอเคป่าวมึง เอ่ออยังไงก็ติดต่อกูกลับด้วย ด่วนๆ เลย กูรออยู่ แค่นี้แหละ ตืดดดด...''
''เป็นไรของมันอีกวะเนี้ย หาแต่เรื่องอะมึงอ่า'' ธีร์สบด พร้อมยิ้มมุมปาก กำลังจะหยิบมือถือเพื่อโทรกลับไปหาแทค
'' คุณมีข้อความทั้งหมด 1 ข้อความ วันที่ 2 มกราคม หากว่าคุณต้องการจะรับฟังข้อความเสียงกรุณากด1 อีกครั้งค่ะ เพื่อรับฟังข้อความ หรือกด 2 เพื่อสิ้นสุดข้อความ ''
''ตืดดด'' ธีร์กดสองแล้วเดินไปหยิบมือถือและโทรกลับไปหาแทคอย่างรวดเร็ว
''ฮัลโหล ว่าไงวะ ? '' ธีร์ ทักทายแทค
'' โทรกลับมาได้และหรอพ่อนักธุรกิจ ติดต่อยากจังนะมึงเนี้ย''
''เออๆ มีไรก็ว่ามา มีเรื่องด่วนอะไร''ธีร์รีบถามกลับเพราะร้อนใจ
''เออ ทีนี้แหละมาทำใจร้อน ทีกูรอไม่เห็นจะบ่น มึงรีบมาเลยนะ ตอนนี้กูอยู่ที่โรงพยาบาล ถูกรถชนขาหักอยู่เนี้ย มาสนใจใยดีกูหน่อยดิ๊ 555'' แทคตอบกลับ
''เห๊ยยจริงดิ เคๆเดี๋ยวกูรีบไปส่งที่อยู่มึงมาแล้วกันเดี๋ยวกูไปเดี๋ยวนี้เลย จะเอาอะไรไหม?''
''ไม่อ่ะมึงรีบมาเหอะ!! เดี๋ยวพวกไอหรั่งจะรอมึงข้างหน้าโรงพยาบาล เค๊ ? ส่วนที่อยู่เดี๋ยวกูส่งไปให้ แค่นี้ โอเคนะ จบนะ ''
''เคๆ เจอกัน'' สิ้นสุดเสียง ธีร์ไม่รอช้ารีบขว้ากุญแจรถและออกไปขึ้นทันที
ณ โรงพยาบาลเอกชน ธีร์กำลังวนหาที่จอดรถอย่างกระวนกระวายใจ และรีบดิ่งไปที่นัดหมายแล้วก็เจอเพื่อนๆของเค้าพร้อมกับเพื่อนของธีร์หนึ่งในกลุ่ม ก็เอ่ยขึ้นมาว่า
''ธีร์มึงทำใจดีๆนะเว๊ย ไอแทคขามันติดเชื้อ อาจจะลามไปเรื่อยๆ แล้วไอแทคอาจจะไม่รอด มึงขึั้นไปก็อย่าเศร้าอ่า ทำตัวให้เป็นปกตินะ''
ธีร์หน้าเสีย นิ่งเงียบไปทำอะไรไม่ถูก ค่อยๆซุดตัวลงไปนั่งกับพื้น น้ำตาซึม
ทันใดนั้นเองก็มีเสียง ''ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ ฮ๋าๆๆๆๆ''เสียงของชายที่เค้าคุ้นเคย และเพื่อนๆร่วมกันหัวเราะเยาะเย้ยธีร์ ธีร์ลุกขึ้นและพูดว่า
''นี้พวกมึงเล่นอะไรตลกกันมากไหม เอาความรู้สึกกูว่าล้อเล่นเนี้ย เชี๊ยเอ๊ยย '' ธีร์พูดขึ้นด้วยความโมโหและยังตกใจในข่าวร้ายที่เพื่อนๆร่วมกันแกล้งอยู่
แทคไม่รอช้า '' happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday and happy birthday to you เย้ๆๆๆๆ สุขสันต์วันเกิดเว๊ยเพื่อน มีความสุขมากๆ วันนี้ไปฉลองกัน !!! ''
''เย้ๆๆๆๆ '' '' วู้วๆๆ'' ''สุขสันต์วันเกิดเว๊ยเพื่อน'' '' เมาเว๊ยเมา'' ''รักหรอกจึงหรอกเล่น 555''
ทุกคนช่วยกันเข้ามาปลอบและอวยพรวันเกิดธีร์กัน ธีร์ได้แต่ยิ้มและยังแอบฉุนนิดๆแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพื่อนๆอีก
เพื่อนๆกลุ่มนี้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย ทุกคนในโรงเรียนรู้จักกันดีในชื่อ 'Pro Gang' เพราะว่าขึ้นชื่อในทุกๆเรื่องยังกับมือโปร
มีสมาชิกทั้งหมด 6 คน
คนที่1: แทค หัวโจก เป็นผู้นำเทรนแฟชั่นแปลกๆ คำพูดติดปาก กวนบาทาเป็นที่สุดและเป็นนักวางแผนมือโปร ( freelance)
คนที่2: เป้ เป็นคนหล่อที่สุดในกลุ่มและมีสาวๆรุมจีบไม่เว้นแต่ละวัน เป็นนักดนตรี และเจ้าชู้มือโปร(นักดนตรี)
คนที่3: ราม เป็นพี่ใหญ่สุดของกลุ่ม ใจดี แต่ถ้าโมโหขึ้นมาเหมือนสึนามิเข้าเลยทีเดียว แถมทั้งยังเรียนเก่งที่สุดไม่ว่าจะระดับชั้นไหนๆ จนได้ชื่อว่า อัจริยะมือโปร (หมอ)
คนที่4: เก้อ เป็นคนซื่อๆ ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใคร รักสันโดด รักธรรมชาติ ชอบศิลปะเป็นชีวิตจิตใจจนบางทีไม่ค่อยมีใครเข้าใจที่เค้าพูด และไม่เคยตรงต่อเวลามือโปร (ศิลปิน)
คนที่5: หรั่ง ผู้ชายสำอาง ที่ต้องเนียบตั้งแต่หัวจรดเท้า แบรนเนมทั้งตัว ผมต้องใส่แว๊ก รองเท้าต้องขัด หน้าต้องเป๊ะ เสื้อผ้าไม่เคยยับ จนใครๆก็เรียกเค้าว่า เนียบมือโปร (ดูแลกิจการครอบครัว)
คนที่6: คนสุดท้ายนี้ก็คือธีร์ นั้นเอง ผู้รักในความยุติธรรม มีจิตใจอาสา เป็นผู้ให้มือโปร(creative)
''วันหลังพวกมึงอย่าทำแบบนี้กันอีกนะเว๊ย ถ้าไอ ธีร์หัวใจวายตายขึ้นมาพวกมึงจะทำไงวะ?''
แทคพูดกลางแทรกบทสนทนาทุกคนในร้านเหล้าพร้อมทำหน้าซีเรียส !
'' ไม่ต้องเลยๆ มึงอ่าแหละตัวดีไอแทค ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนต้นคิดเรื่องชั่วๆนี้โทษคนอื่นเลยนะ'' ธีร์ส่วนกลับ และเพื่อนๆก็พอกันหัวเราะ เห็นดีเห็นงามไปกับธีร์
'' โถ่ ทำเป็นพูดดีไปพวกมึงอ่า ถ้ากูไม่ทำแบบนี้ พวกเราจะได้มาเจอกันไหม ? ไม่เคยว่างกันหรอก สักคนนึง กูเหงา '' แทค สบดน้อยใจ
'' พวกมึงก็โดนหลอกมาหรอ ?? '' ธีร์ถามด้วยความสงสัย
'' ก็เอออ่าดิ'' พร้อมกันพูด
''พวกกูก่อนมึงอีกแต่มึงคนสุดท้ายไง โดนเยอะหน่อยเจ้าของวันเกิด ฮ่าๆ'' เป้พูด
'' ฮ่าๆๆ ยังไงก็เหอะ ขอบใจพวกมึงนะ ที่อุส่ามาเซอไพร์แล้วก็มึงด้วยไอแทค แสบสุดเลยนะมึง''
ธีร์พูดไปชี้หน้าแทคไป พร้อมกับยิ้มแบบมีลับลมคมใน และทุกคนก็สนุกกัน
เวลาตีสามกว่าๆ ทุกคนถยอยกันกลับบ้าน
''ไว้เจอกันเว๊ย เมาแล้วกับดีๆอ่า''ธีร์มายืนลาส่งเพื่อนๆขึั้นแท๊กซี่กลับบ้าน
ทุกคนเมายืนกันแทบไม่อยู่เลยแต่นี้ก็เป็นคืนที่ธีร์มีความสุขมากๆ ถึงแม้เค้าจะไม่เคยมีความสุขในวันเกิดของตัวเองเลยสักครั้งและไม่เคยคิดจะจัดงานวันเกิดตัวเองเลยเพาะว่ามันเปนวันเดียวกันกับวันที่พ่อของเค้าเสียชีวิตแต่ถึงยังงันก็เถอะเค้าก็ยังไม่อยากทำให้เพื่อนๆต้องเสียน้ำใจ ถือว่าคืนนี้เป็นคืนนี้ที่ดีอีกหนึ่งคืน ธีร์นั่งแท๊กซี่กลับไปเอารถตัวเองทีจอดอยู่ที่โรงพยาบาลและขับรถกลับบ้าน
ขณะที่ขับรถกลับบ้านกำลังจะเลี้ยวเข้าซอย ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาตัดหน้ารถของเค้า รถของทีก็หยุดชะงัก และธีร์ไม่รอช้าทีจะรีบวิ่งลงไปดูอาการคนเจ็บว่าเป็นยังไรบ้าง
ในความมืดที่มีแค่แสงไฟข้างทาง ก็เห็นผู้หญิงใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดคอกลมสีขาว ผมยาว มีเลือดไหลออกจากศรีษะ น่าจะเกิดการกระแทกไปที่พื้น ขณะที่ธีร์ชนผู้หญิงคนนั้น
ธีร์รีบพยุงผู้หญิงคนนั้นขึนมา ดูเหมือนเค้าพอจะมีสติอยู่บ้าง
'' คุณๆๆ อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ คุณๆๆ ทำใจดีๆไว้นะ '' ธีร์ร้อนรนใจและรู้สึกผิดต่อผู้หญิงคนนั้นมาก
ธีร์รีบขับรถพาไปส่งโรงพยาบาล ''วันนี้ นี้เป็นอะไรกับโรงพยาบาลมากไหมเนี้ย แกล้งกันดีนัก เป็นไงหละได้มาจริงๆเลย '' ธีร์บ่นพรึมพรำๆคนเดียวขณะขับรถ
'' กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาน ตืดดดด …... เห๊ย ไอธีร์กูเองนะเว๊ยแทค มึงทำไรอยู่วะไม่รับโทรศัพท์สักทีโทรเข้ามือถือก็ไม่รับเป็นไรหรือปล่าว ? โอเคป่าวมึง เอ่ออยังไงก็ติดต่อกูกลับด้วย ด่วนๆ เลย กูรออยู่ แค่นี้แหละ ตืดดดด...''
''สิ้นสุดเสียงสัญญานตอบรับอัตโนมัติ ''
ธีร์ก็ยังคงใจจดใจจ่อกับสนามหญ้าหน้าบ้าน หญ้าขึ้นสูงและเศษขยะทีลอยเข้ามาจากข้างนอกรั้วสีขาวมัวๆที่ดูเหมือนไม่มีใคร คอยดูแลมาเป็นเวลานาน ธีร์จะไม่ค่อยมีเวลาดูแลตัวเองหรือดูแลบ้านสักเท่าไหร่เพราะเอาเวลาไปให้สังคมและอุดมการณ์สะหมด และแล้วฟ้าก็ค่อยๆส่างลง สีท้องฟ้าครึมๆน้ำเงินเข้มค่อยๆไล่สี สลับกับสีส้มแดงๆของพระอาทิตย์ และมืดไปช้าๆ เป็นเวลาที่สวยงามเหลือเกิน ธีร์รีบวิ่งเข้าไปหยิบกล้องในบ้านกะว่าจะเอามาถ่ายเก็บไว้ดูเล่น พอเข้าไปถึงในบ้านก็ได้ยินสัญญาญโทรศัพท์บ้านเตือนข้อความจึงเดินเข้าไปกดเพื่อทีจะแสดงข้อความที่ฝากไว้
''คุณมีข้อความทั้งหมด 2 ข้อความที่1 วันที่24กันยายน หากว่าคุณต้องการจะรับฟังข้อความเสียงกรุณากด1เพื่อรับ...''
ไม่ทันจะจบเสียงตอบรับอัตโนมัต ธีร์ก็ได้กดไปที่หมายเลข1
''ตืดดด.... เห๊ย ไอธีร์กูเองนะเว๊ยแทค มึงทำไรอยู่วะไม่รับโทรศัพท์สักทีโทรเข้ามือถือก็ไม่รับเป็นไรหรือปล่าว ? โอเคป่าวมึง เอ่ออยังไงก็ติดต่อกูกลับด้วย ด่วนๆ เลย กูรออยู่ แค่นี้แหละ ตืดดดด...''
''เป็นไรของมันอีกวะเนี้ย หาแต่เรื่องอะมึงอ่า'' ธีร์สบด พร้อมยิ้มมุมปาก กำลังจะหยิบมือถือเพื่อโทรกลับไปหาแทค
'' คุณมีข้อความทั้งหมด 1 ข้อความ วันที่ 2 มกราคม หากว่าคุณต้องการจะรับฟังข้อความเสียงกรุณากด1 อีกครั้งค่ะ เพื่อรับฟังข้อความ หรือกด 2 เพื่อสิ้นสุดข้อความ ''
''ตืดดด'' ธีร์กดสองแล้วเดินไปหยิบมือถือและโทรกลับไปหาแทคอย่างรวดเร็ว
''ฮัลโหล ว่าไงวะ ? '' ธีร์ ทักทายแทค
'' โทรกลับมาได้และหรอพ่อนักธุรกิจ ติดต่อยากจังนะมึงเนี้ย''
''เออๆ มีไรก็ว่ามา มีเรื่องด่วนอะไร''ธีร์รีบถามกลับเพราะร้อนใจ
''เออ ทีนี้แหละมาทำใจร้อน ทีกูรอไม่เห็นจะบ่น มึงรีบมาเลยนะ ตอนนี้กูอยู่ที่โรงพยาบาล ถูกรถชนขาหักอยู่เนี้ย มาสนใจใยดีกูหน่อยดิ๊ 555'' แทคตอบกลับ
''เห๊ยยจริงดิ เคๆเดี๋ยวกูรีบไปส่งที่อยู่มึงมาแล้วกันเดี๋ยวกูไปเดี๋ยวนี้เลย จะเอาอะไรไหม?''
''ไม่อ่ะมึงรีบมาเหอะ!! เดี๋ยวพวกไอหรั่งจะรอมึงข้างหน้าโรงพยาบาล เค๊ ? ส่วนที่อยู่เดี๋ยวกูส่งไปให้ แค่นี้ โอเคนะ จบนะ ''
''เคๆ เจอกัน'' สิ้นสุดเสียง ธีร์ไม่รอช้ารีบขว้ากุญแจรถและออกไปขึ้นทันที
ณ โรงพยาบาลเอกชน ธีร์กำลังวนหาที่จอดรถอย่างกระวนกระวายใจ และรีบดิ่งไปที่นัดหมายแล้วก็เจอเพื่อนๆของเค้าพร้อมกับเพื่อนของธีร์หนึ่งในกลุ่ม ก็เอ่ยขึ้นมาว่า
''ธีร์มึงทำใจดีๆนะเว๊ย ไอแทคขามันติดเชื้อ อาจจะลามไปเรื่อยๆ แล้วไอแทคอาจจะไม่รอด มึงขึั้นไปก็อย่าเศร้าอ่า ทำตัวให้เป็นปกตินะ''
ธีร์หน้าเสีย นิ่งเงียบไปทำอะไรไม่ถูก ค่อยๆซุดตัวลงไปนั่งกับพื้น น้ำตาซึม
ทันใดนั้นเองก็มีเสียง ''ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ ฮ๋าๆๆๆๆ''เสียงของชายที่เค้าคุ้นเคย และเพื่อนๆร่วมกันหัวเราะเยาะเย้ยธีร์ ธีร์ลุกขึ้นและพูดว่า
''นี้พวกมึงเล่นอะไรตลกกันมากไหม เอาความรู้สึกกูว่าล้อเล่นเนี้ย เชี๊ยเอ๊ยย '' ธีร์พูดขึ้นด้วยความโมโหและยังตกใจในข่าวร้ายที่เพื่อนๆร่วมกันแกล้งอยู่
แทคไม่รอช้า '' happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday and happy birthday to you เย้ๆๆๆๆ สุขสันต์วันเกิดเว๊ยเพื่อน มีความสุขมากๆ วันนี้ไปฉลองกัน !!! ''
''เย้ๆๆๆๆ '' '' วู้วๆๆ'' ''สุขสันต์วันเกิดเว๊ยเพื่อน'' '' เมาเว๊ยเมา'' ''รักหรอกจึงหรอกเล่น 555''
ทุกคนช่วยกันเข้ามาปลอบและอวยพรวันเกิดธีร์กัน ธีร์ได้แต่ยิ้มและยังแอบฉุนนิดๆแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพื่อนๆอีก
เพื่อนๆกลุ่มนี้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย ทุกคนในโรงเรียนรู้จักกันดีในชื่อ 'Pro Gang' เพราะว่าขึ้นชื่อในทุกๆเรื่องยังกับมือโปร
มีสมาชิกทั้งหมด 6 คน
คนที่1: แทค หัวโจก เป็นผู้นำเทรนแฟชั่นแปลกๆ คำพูดติดปาก กวนบาทาเป็นที่สุดและเป็นนักวางแผนมือโปร ( freelance)
คนที่2: เป้ เป็นคนหล่อที่สุดในกลุ่มและมีสาวๆรุมจีบไม่เว้นแต่ละวัน เป็นนักดนตรี และเจ้าชู้มือโปร(นักดนตรี)
คนที่3: ราม เป็นพี่ใหญ่สุดของกลุ่ม ใจดี แต่ถ้าโมโหขึ้นมาเหมือนสึนามิเข้าเลยทีเดียว แถมทั้งยังเรียนเก่งที่สุดไม่ว่าจะระดับชั้นไหนๆ จนได้ชื่อว่า อัจริยะมือโปร (หมอ)
คนที่4: เก้อ เป็นคนซื่อๆ ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใคร รักสันโดด รักธรรมชาติ ชอบศิลปะเป็นชีวิตจิตใจจนบางทีไม่ค่อยมีใครเข้าใจที่เค้าพูด และไม่เคยตรงต่อเวลามือโปร (ศิลปิน)
คนที่5: หรั่ง ผู้ชายสำอาง ที่ต้องเนียบตั้งแต่หัวจรดเท้า แบรนเนมทั้งตัว ผมต้องใส่แว๊ก รองเท้าต้องขัด หน้าต้องเป๊ะ เสื้อผ้าไม่เคยยับ จนใครๆก็เรียกเค้าว่า เนียบมือโปร (ดูแลกิจการครอบครัว)
คนที่6: คนสุดท้ายนี้ก็คือธีร์ นั้นเอง ผู้รักในความยุติธรรม มีจิตใจอาสา เป็นผู้ให้มือโปร(creative)
''วันหลังพวกมึงอย่าทำแบบนี้กันอีกนะเว๊ย ถ้าไอ ธีร์หัวใจวายตายขึ้นมาพวกมึงจะทำไงวะ?''
แทคพูดกลางแทรกบทสนทนาทุกคนในร้านเหล้าพร้อมทำหน้าซีเรียส !
'' ไม่ต้องเลยๆ มึงอ่าแหละตัวดีไอแทค ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนต้นคิดเรื่องชั่วๆนี้โทษคนอื่นเลยนะ'' ธีร์ส่วนกลับ และเพื่อนๆก็พอกันหัวเราะ เห็นดีเห็นงามไปกับธีร์
'' โถ่ ทำเป็นพูดดีไปพวกมึงอ่า ถ้ากูไม่ทำแบบนี้ พวกเราจะได้มาเจอกันไหม ? ไม่เคยว่างกันหรอก สักคนนึง กูเหงา '' แทค สบดน้อยใจ
'' พวกมึงก็โดนหลอกมาหรอ ?? '' ธีร์ถามด้วยความสงสัย
'' ก็เอออ่าดิ'' พร้อมกันพูด
''พวกกูก่อนมึงอีกแต่มึงคนสุดท้ายไง โดนเยอะหน่อยเจ้าของวันเกิด ฮ่าๆ'' เป้พูด
'' ฮ่าๆๆ ยังไงก็เหอะ ขอบใจพวกมึงนะ ที่อุส่ามาเซอไพร์แล้วก็มึงด้วยไอแทค แสบสุดเลยนะมึง''
ธีร์พูดไปชี้หน้าแทคไป พร้อมกับยิ้มแบบมีลับลมคมใน และทุกคนก็สนุกกัน
เวลาตีสามกว่าๆ ทุกคนถยอยกันกลับบ้าน
''ไว้เจอกันเว๊ย เมาแล้วกับดีๆอ่า''ธีร์มายืนลาส่งเพื่อนๆขึั้นแท๊กซี่กลับบ้าน
ทุกคนเมายืนกันแทบไม่อยู่เลยแต่นี้ก็เป็นคืนที่ธีร์มีความสุขมากๆ ถึงแม้เค้าจะไม่เคยมีความสุขในวันเกิดของตัวเองเลยสักครั้งและไม่เคยคิดจะจัดงานวันเกิดตัวเองเลยเพาะว่ามันเปนวันเดียวกันกับวันที่พ่อของเค้าเสียชีวิตแต่ถึงยังงันก็เถอะเค้าก็ยังไม่อยากทำให้เพื่อนๆต้องเสียน้ำใจ ถือว่าคืนนี้เป็นคืนนี้ที่ดีอีกหนึ่งคืน ธีร์นั่งแท๊กซี่กลับไปเอารถตัวเองทีจอดอยู่ที่โรงพยาบาลและขับรถกลับบ้าน
ขณะที่ขับรถกลับบ้านกำลังจะเลี้ยวเข้าซอย ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาตัดหน้ารถของเค้า รถของทีก็หยุดชะงัก และธีร์ไม่รอช้าทีจะรีบวิ่งลงไปดูอาการคนเจ็บว่าเป็นยังไรบ้าง
ในความมืดที่มีแค่แสงไฟข้างทาง ก็เห็นผู้หญิงใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดคอกลมสีขาว ผมยาว มีเลือดไหลออกจากศรีษะ น่าจะเกิดการกระแทกไปที่พื้น ขณะที่ธีร์ชนผู้หญิงคนนั้น
ธีร์รีบพยุงผู้หญิงคนนั้นขึนมา ดูเหมือนเค้าพอจะมีสติอยู่บ้าง
'' คุณๆๆ อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ คุณๆๆ ทำใจดีๆไว้นะ '' ธีร์ร้อนรนใจและรู้สึกผิดต่อผู้หญิงคนนั้นมาก
ธีร์รีบขับรถพาไปส่งโรงพยาบาล ''วันนี้ นี้เป็นอะไรกับโรงพยาบาลมากไหมเนี้ย แกล้งกันดีนัก เป็นไงหละได้มาจริงๆเลย '' ธีร์บ่นพรึมพรำๆคนเดียวขณะขับรถ
ตัวหนังสือ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.ค. 2557, 03:37:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ก.ค. 2557, 03:46:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 614
| << บทที่1 แนะนำ | บทที่3 ยินดีที่ได้รู้จัก >> |