เสน่หาภรรยาครึ่งปี
เสน่หาภรรยาครึ่งปี โดย กันต์ระพี
เดิมชื่อกรงรักวิมานร้อน

เธอ..ถูกหลอกขายให้ชายแปลกหน้า
เขา...ต้องการแค่ภรรยาครึ่งปี
เพียงความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน
เขาก็ต้องการหล่อนทั้งตัวและหัวใจ แต่จะทำฉันใด...

เปิดให้ทดลองอ่านบางส่วนเท่านั้น วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตัวอย่างเนื้อเรื่อง

“หรือว่าจะเป็นเขา...” พิมพ์ลดาพึมพำเสียงเบา หยุดความคิดไว้แค่นั้นแล้วหันมองประตูด้านข้าง เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดออก

“มิสเตอร์ดีแลนด์!”

พิมพ์ลดาอุทานอย่างตื่นตระหนก ใจหายวาบ เมื่อเห็นเจ้าของชื่อพากายแกร่งที่มีกล้ามเป็นมัดๆ ก้าวออกมาจากห้องน้ำ โดยที่ทั้งเนื้อทั้งตัวเขามีเพียงผ้าขนหนูที่พันช่วงล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่

“ตื่นแล้วเหรอเบบี๋”

“อย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องจริงๆ ด้วย” พิมพ์ลดาขู่ฟ่อ พลางกระชับผ้าห่มในมือแน่น ทว่าดีแลนด์ไม่ได้กลัวคำขู่นั้น ซ้ำยังสาวเท้าเข้าไปนั่งชิดติดหญิงสาว

“ร้องเลยทูนหัว ผมชอบเสียงเซ็กซี่ของคุณ โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ใต้ร่างผม”

“คนสารเลว!” พิมพ์ลดาโกรธจนควันออกหู ยกมือขึ้นได้ก็หมายจะฝากรอยนิ้วทั้งห้าไว้บนใบหน้าหล่อเหลา แต่ดีแลนด์กลับคว้าจับข้อมือของหล่อนไว้ ซ้ำยังประทับริมฝีปากร้อนผ่าวลงบนกลางฝ่ามือ

“คนบ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”

พิมพ์ลดากระชากมือกลับ แต่อีกฝ่ายกลับจับแน่ ครั้นเห็นว่าไร้ผล หล่อนก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ลำแขนแกร่งหมายจะกัดแขนเขาให้จมเขี้ยว แต่ดีแลนด์รู้ทัน เขาโถมเข้าหาหล่อนแล้วใช้น้ำหนักตัวดันให้หงายหลังลงไปนอนสิ้นฤทธิ์ไม่เป็นท่าบนเตียงกว้าง

“เป็นอะไรไปเบบี๋ เมื่อคืนคุณยังอ้อนผมอยู่เลย ทำไมเช้านี้ถึงแผลงฤทธิ์ขึ้นมาได้ หรือว่าเบื่อบทลูกแมวขี้อ้อน อยากเล่นบทแม่เสือสาวดูบ้าง” ดีแลนด์หัวเราะในลำคอ มองคนใต้ร่างที่จ้องเขาตาวาว

“คุณพูดเรื่องบ้าอะไรของคุณ ฉันไม่รู้เรื่อง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ...ปล่อยสิ!”

“ไม่เอาน่าเบบี๋ เมื่อคืนคุณน่ารักมากเลยรู้ไหม อ้อนผมอย่างกับลูกแมว ทำให้ผมแทบคลั่ง” ดีแลนด์กวาดสายตามองไปทั่วดวงหน้านวล ไล่ไปตั้งแต่ดวงตาเกรี้ยวกราดที่แฝงแววตื่นๆ ปลายจมูกเชิดรั้นแล้วหยุดที่กลีบปากอิ่ม มองอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะโน้มหน้าลงแตะแต้มอย่างแผ่วเบา หยอกเย้าอย่างคนที่มีชั้นเชิงเหนือกว่า

ประสบการณ์แปลกใหม่ทำให้พิมพ์ลดามึนงงไปหมด หล่อนไม่ได้ต่อต้านเสียด้วยซ้ำ หากแต่ปล่อยให้เขารุนรานตามแต่ใจ กว่าจะรู้ตัวอีกที...ดีแลนด์ก็อุ้มหล่อนมาวางในอ่างอาบน้ำ ปล่อยให้ความเย็นฉ่ำและกลิ่นหอมกรุ่นของพรายฟองสบู่ที่ฟูฟ่องเรียกจิตใจกระเจิดกระเจิงของหล่อนกลับมาอยู่กับตัวอีกครั้ง

“อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นเบบี๋ เว้นแต่ว่า...คุณอยากจะให้ผมลงไปปราบแม่เสือสาวอย่างคุณในอ่างน้ำ มันคงสนุกไปอีกแบบ” ดีแลนด์กระเซ้าหน้าระรื่น เมื่อเห็นพิมพ์ลดาจ้องเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ไม่ต่างจากแม่เสือสาวที่เขาว่าหล่อน

“นี่! อย่านะ” พิมพ์ลดาร้องห้ามเสียงหลง พลางเลื่อนตัวลงจมหายไปใต้ฟองสบู่ฟูฟ่อง ปิดบังสิ่งล่อตาล่อใจให้พ้นจากสายตาเจ้าเล่ห์ ซึ่งอากัปกิริยาดังกล่าวก็เรียกเสียงหัวเราะร่วนให้หลุดจากปากดีแลนด์

“หัวเราะทำไม มันสนุกมากนักหรือไง ที่ลากคนที่เขาไม่เต็มใจจะนอนด้วยมาขึ้นเตียง”

“ไม่เต็มใจ...? ให้ตายสิ! นี่คุณพูดอะไรออกมา ทั้งที่เมื่อคืนคุณก็รู้ว่าเรามีความสุขกันมากแค่ไหน”

“หยาบคาย!”

“ก็หรือไม่จริง เมื่อคืนคุณออดอ้อนผมสารพัด รุกเสียจนผมตั้งรับแทบไม่ทัน แล้วยัง...”

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!” พิมพ์ลดาตวาดกร้าวอย่างเหลืออด สองมือกำแน่น สายตาจ้องดีแลนด์แล้วกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทว่า...เขากลับลุกขึ้นยืนยืดอกโชว์ผลงานที่หล่อนกระทำไว้

“ได้...ไม่อยากให้พูดก็ดูเอาเองก็แล้วกันว่าคุณทำอะไรกับผมบ้าง”

พิมพ์ลดาหน้าร้อนผ่าวทีเดียว อับอายจนต้องหลุบสายตาลงต่ำ คิดเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน เมื่อเห็นเนื้อตัวของดีแลนด์มีรอยปื้นเป็นผื่นแดงอยู่หลายแห่ง ซึ่งไม่ต่างไปจากร่องรอยที่ปรากฏบนเนื้อตัวหล่อน ไล่ไปตั้งแต่ลำคอ แผงอกกว้าง ต่ำลงไปจนกระทั่งหายเข้าไปในผ้าขนหนูที่เขาใช้พันช่วงล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่

ให้ตายสิ! เมื่อคืนหล่อนทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย

พิมพ์ลดาครุ่นคิดอย่างว้าวุ่นใจ สับสน พยายามจะทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก หล่อนไม่รู้ว่าเกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร แต่ดีแลนด์ก็ไม่ปล่อยให้หล่อนได้คิดนาน

“ทีนี้คุณก็คงรู้แล้วสินะเบบี๋ แล้วก็อย่าคิดว่าเป็นการข่มขืน แต่เรียกว่าสมยอมจะดีกว่า เพราะคุณเองก็ย่อมรู้ดีแก่ใจว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน”

“ไม่จริง...ไม่จริงใช่ไหม มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง” พิมพ์ลดาพูดออกมาราวกับเพ้อ รับไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ลุกขึ้นมาทำตัวไม่ต่างไปจากผู้หญิงร่านสวาท...มีสัมพันธ์กับชายแปลกหน้า ทั้งที่หล่อนก็มีคู่รักอยู่แล้วและไม่เคยให้ภูมินทร์แตะเนื้อต้องตัวเลยสักครั้ง จนเขาเองยังเคยค่อนขอดว่าหล่อนจะหวงตัวไปถึงไหน

“ถ้าคุณไม่ได้สมองเสื่อมคงจำได้นะว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แล้วยังจะบอกว่าไม่จริงอีกเหรอ หรือว่าต้องให้ผมทบทวนเพื่อยืนยันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเรื่องจริง”

“ไม่ต้อง!” พิมพ์ลดากระชากเสียงตอบเกือบจะเป็นตวาด นัยน์ตาที่เต้นระริกยังฉายแววตื่นๆ ถึงแม้ว่าจะจำอะไรไม่ได้ แต่หล่อนก็ไม่ต้องการให้เขามาทบทวนอะไรให้ทั้งนั้น

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบอาบน้ำสิ ผมจะไปรอที่โต๊ะอาหาร”

ดีแลนด์ก้าวออกจากห้องน้ำไปแล้ว แต่พิมพ์ลดายังคงนั่งน้ำตาริน กัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ นึกตำหนิตัวเองที่ทำเรื่องเหลวไหล ถึงแม้ว่าหล่อนจะเป็นคนหัวสมัยใหม่ แต่ก็อดที่จะนึกเสียดายสิ่งที่สูญเสียไปไม่ได้ ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะเก็บสิ่งที่หวงแหนนี้ไว้ให้กับคนที่ตนรักเพื่อมอบให้เขาในวันวิวาห์ แต่เวลานี้...

“ภู...พิมพ์ขอโทษ พิมพ์ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง พิมพ์ขอโทษนะภู พิมพ์ขอโทษ...”




กันต์ระพี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.ค. 2557, 09:12:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ก.ค. 2557, 10:35:10 น.

จำนวนการเข้าชม : 1594





<< ตัวอย่างเนื้อเรื่อง   ตัวอย่างเนื้อเรื่อง >>
นักอ่านเหนียวหนึบ 15 ก.ค. 2557, 14:04:27 น.
ค้างๆๆ ต่อๆๆๆ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account