{{{ จันทร์ผลาญใจ }}}
แสงจันทร์ดูนุ่มนวลละมุนตากว่าแสงอาทิตย์
แต่หากเผลอแม้เพียงนิด อาจผลาญใจได้ไม่ต่างจากฤทธิ์ดวงตะวัน
แต่หากเผลอแม้เพียงนิด อาจผลาญใจได้ไม่ต่างจากฤทธิ์ดวงตะวัน
Tags: รักแรกแค้น, บุลินทร, คามิน, อุรัสยา, สวิช, นิษฐา, ภัคพล, กนกนัดดา, วีรปรียา, ลลิต, ปราบ, สารภี
ตอน: บทที่ 7 บทเพลงแทนความรู้สึก
๗
บทเพลงแทนความรู้สึก
กนกนัดดาและสวิชช่วยกันปัดกวาดศาลาวัดที่ตั้งอยู่ริมสระขนาดใหญ่ซึ่งเลี้ยงปลาจำนวนมาก
วันนี้เป็นวันหยุด จึงมีผู้คนในศาลาหนาตา ซึ่งส่วนใหญ่เมื่อเสร็จจากการทำบุญในโบสถ์ก็มานั่งพักผ่อนอิริยาบทและจิตใจที่นี่ เนื่องจากมีมุมให้อ่านหนังสือธรรมมะ เสี่ยงเซียมซี และสามารถซื้ออาหารให้ปลาได้ กิจกรรมหลังสุดนั้นดูเหมือนจะถูกใจเด็กๆเป็นพิเศษ เพราะเมื่อปลาโผล่ขึ้นมาฮุบกินอาหารเม็ดและขนมปัง เด็กตัวน้อยต่างหัวเราะเสียงสดใสและมีรอยยิ้มระบายเต็มใบหน้า
อย่างไรก็ตาม เมื่อมีคนมาก พวกมิจฉาชีพก็อาจฉวยโอกาสแฝงตัวเข้ามาล้วงกระเป๋าผู้มาทำบุญได้โดยง่าย ทางวัดจึงมีป้ายติดและประกาศเตือนให้ระมัดระวังเป็นระยะ
กนกนัดดาและสวิชกวาดศาลาพลางสนทนาประสาคนชอบทำบุญเช่นเคย ต่างฝ่ายต่างสบายใจและรู้สึกสุขสงบเมื่อได้พูดคุยกัน แม้ออกจากวัดไปแล้วจะต้องเผชิญกับงานและเรื่องราวในสังคมภายนอกที่ทำให้เหน็ดเหนื่อยทั้งกายใจ
หญิงสาวเงียบไปอย่างครุ่นคิดเมื่อฝ่ายชายถามความเห็นเกี่ยวกับการให้โอกาสคนเลวว่าเป็นเรื่องที่สมควรหรือไม่
‘หมายถึงคนที่เคยทำผิด คนที่เคยติดคุกมาก่อนหรือเปล่าคะ’
‘ใช่ครับ รวมๆทั้งหมด ทั้งผิดศีลธรรมและผิดกฎหมาย’
‘ถ้าผิดศีลธรรมก็ต้องดูก่อนค่ะว่ารุนแรงหรือเปล่า แต่ถ้าผิดกฎหมาย อืม…ดาเคยเจอข่าวบ่อยๆว่าคนที่พ้นโทษออกมาจากคุกแล้วกลับไปทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ น่าจะเกี่ยวกับเรื่องการให้โอกาสคนเลวนะคะ’ หญิงสาวเอ่ยพลางขบคิดหาคำตอบ
‘เกี่ยวเต็มๆเลยครับ ผมเลยอยากรู้ว่าคุณดาคิดยังไง’
‘เฮ้อ ตอบยากมาก’ กนกนัดดาถอนหายใจแล้วหัวเราะเบาๆ ‘แต่ที่แน่ๆ ในความมืดมีแสงสว่างเสมอ เหมือนกับที่ในแสงสว่างก็มีความมืดเหมือนกัน คนเราไม่มีใครดีหรือเลวร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ มีแต่ดีมากดีน้อย เลวมากเลวน้อย ดาเองก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นคนดีจิตใจบริสุทธิ์ผุดผ่องขนาดนั้น เพียงแต่พยายามทำให้ชีวิตมีแสงสว่างมากกว่าความมืดมากที่สุด เพราะความมืดก็เหมือนปีศาจที่จะพาชีวิตตกต่ำ’
‘ผมก็คิดคล้ายๆกันนะครับ คนเรามีทั้งด้านมืดด้านสว่าง คนบางคนทำผิดเพียงครั้งเดียว แต่ถูกผู้คนตราหน้าว่าเลวไปตลอดชีวิต และไม่ให้โอกาสเขาออกมาพบแสงสว่างอีกเลย ทั้งที่บางครั้งเขาอยากจะกลับตัวจริงๆ’
‘แต่ก็ยากอีกนั่นละค่ะที่เราจะรู้ว่าใครอยากกลับตัวจริงหรือเปล่า และส่วนใหญ่ก็เลือกความปลอดภัยของตัวเองมาก่อน ซึ่งดาว่าก็ไม่ใช่เรื่องผิด’
‘เรื่องนี้ผมไม่เถียงเลยครับ’
‘แต่ก็นั่นละค่ะ มันทำให้คนที่อยากกลับตัวเป็นคนดีไม่มีโอกาสได้แก้ตัวใหม่ แล้วเขาก็ต้องกลับไปสู่วังวนแบบเดิมๆไม่จบไม่สิ้น ทางที่ดีก่อนจะทำอะไรลงไป คิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนก่อนทำดีกว่า จะได้ไม่เกิดปัญหาขึ้นทีหลัง’
แล้วต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไปจนกนกนัดดาเอ่ยขึ้น
‘เอาเป็นว่าประเด็นนี้ดายังตอบแบบฟันธงไม่ได้ค่ะ ไปคิดแล้วค่อยมาคุยกันต่อดีกว่า เพราะท่าทางต้องใช้เวลาใคร่ครวญนิดนึง’
‘ได้ครับ ผมว่าคุยเรื่องพวกนี้สนุกกว่าคิดว่าวันหยุดจะไปเที่ยวไหนซะอีก’ สวิชยิ้มบางๆอย่างประทับใจในตัวคู่สนทนา ก่อนที่เวลาต่อมาหญิงสาวจะเปิดประเด็นขอความคิดเห็นจากเขาบ้าง
แม้อุรัสยาจะมองคามินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอคติเพียงใด ทว่าสองเดือนที่ผ่านมา นับตั้งแต่วันที่เขาไปส่งเธอที่บ้าน ชายหนุ่มก็ยังเพียรมาพบเธอที่ร้านเสื้อผ้าเพื่อจะโดนไล่กลับครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุด เที่ยงของวันนี้ที่เขามาหาอีกครั้งโดยไม่แสดงอาการย่อท้อ หญิงสาวจึงยอมตกปากรับคำไปทานอาหารเที่ยงด้วยเป็นครั้งแรก
‘คุณเอิง ผมดีใจที่สุดเลย’ คามินหัวใจพองโตคับอกด้วยความปลาบปลื้มใจ ในที่สุดความพยายามของเขาก็ทำให้เธอใจอ่อนจนได้
ไม่เพียงแต่ชายหนุ่มเท่านั้นที่ยินดี แต่รุจีและมนชยาที่เอาใจช่วยมาตลอดก็พลอยดีใจไปด้วย เพราะเห็นความตั้งใจจริงของคามิน
‘สุดท้ายพี่เอิงก็แพ้ใจคุณหนึ่ง’ มนชยาอยากจะกรี๊ดดังๆ เพราะที่ผ่านมารู้สึกลุ้นไม่ต่างจากการดูละครทีวี ถ้าจะให้พูดแบบภาษาสมัยใหม่ก็ต้องบอกว่าตอนนี้เธอฟินสุดๆ หลังจากจิ้นให้ชายหนุ่มกับหญิงสาวคู่กันมากว่าสองเดือน
‘เอิงทำถูกแล้ว’ รุจียิ้มกว้าง ดีใจที่หญิงสาวไม่ปิดกั้น แอบคิดว่าคำพูดที่เธอเคยบอกอุรัสยาคงเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจครั้งนี้ไม่มากก็น้อย
‘มนกับพี่รุจีลืมไปแล้วเหรอคะว่าถึงเอิงจะให้โอกาส แต่ก็ไม่รับประกันว่าเขาจะผ่านไปจนถึงด่านสุดท้าย’ กล่าวจบอุรัสยาในชุดเสื้อชีฟองแขนกุดสีขาวลายกราฟฟิคโฉบเฉี่ยวและกางเกงผ้าขาวสั้นสีดำก็หันไปมองชายหนุ่มที่ยังยิ้มไม่หุบ
‘แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วละครับ’ เธอทำให้เขารู้ว่า ความพยายามของคนเราไม่มีวันสูญเปล่า ทั้งที่ตอนแรกเกือบจะเลิกเชื่อแบบนี้ไปแล้ว เพราะเมื่อว่างจากงาน เขาจะตรงมาหาเธอเป็นคนแรก เพื่อชวนไปกินข้าว หรือไม่ก็หาเรื่องคุยด้วย แต่ก็โดนไล่กลับเสมอ แต่วันนี้ความพยายามของเขาก็ให้ผลตอบแทนที่แสนคุ้มค่าจนคามินหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
‘จะไปกันได้หรือยัง ฉันหิวแล้วค่ะ’ อุรัสยาบอกเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ดีใจจนไม่ยอมทำอะไรเสียที
‘อ้าว วันนี้คุณเอิงไม่สั่งอาหารกับป้าเหรอคะ’ ป้าดวงที่เพิ่งเดินออกมาจากหลังร้านเพื่อจะรับออร์เดอร์สำหรับเที่ยงวันแซว
‘ค่ะป้าดวง…แต่อาจจะแค่วันนี้’ เธอเน้นเสียงที่คำหลัง
‘ครับ…วันนี้ ส่วนพรุ่งนี้และวันอื่นๆ ผมอาจจะฝากป้าดวงซื้ออาหารและทานที่นี่กับทุกคนครับ’ คามินยิ้มหวานใส่ตาหญิงสาวที่เขาหมายปอง
‘หิวแล้วค่ะ’ อุรัสยาย้ำอีกครั้ง แกล้งทำท่าเหวี่ยงใส่แบบไม่จริงจัง
‘เชิญครับคุณผู้หญิง’ ชายหนุ่มผายมือให้เธอเดินนำแทบไม่ทัน
หญิงสาวส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปก่อน คามินหันมายิ้มให้รุจี มนชยา และป้าดวงอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินตามไปติดๆ ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของสาวน้อยสาวใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังสามคน
‘อนาคตถ้าแต่งงานกันจริงๆ ท่าทางคุณหนึ่งจะอยู่ในโอวาทพี่เอิงนะคะ’ มนชยาว่า
‘มันก็ถูกแล้ว ถ้าไม่อยู่ในโอวาทภรรยา แล้วจะไปอยู่ในโอวาทใครล่ะจ๊ะ’ รุจีสำทับไปอย่างนั้น เพราะสำหรับเธอและสามี ต่างฝ่ายต่างเคารพกันและกันเสมอ ไม่มีใครข่มใครหรือทำให้อึดอัดคับข้องใจระหว่างใช้ชีวิตคู่ร่วมกันซึ่งสาวใหญ่คิดว่าเธอโชคดีเป็นอย่างมากที่ได้เจอผู้ชายคนนี้
‘คุณหนึ่งก็หล่อ คุณเอิงก็สวย เหมาะสมกันจริงๆนะคะ นอกจากพระนางในละคร ป้าก็ขอฟินคู่นี้อีกคู่แล้วกัน’ แม่บ้านวัยกลางคนรู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
‘แหม ป้าดวงอินเทรนด์มากเลยค่า รู้จักคำว่าฟินด้วย’ มนชยาแซวพลางหัวเราะเสียงใส
ด้านอุรัสยา เมื่อเดินออกมาหน้าร้านก็พบว่าวันนี้เขาขับรถซีดานสีขาวยี่ห้อเดียวกับรถเธอมา ไม่ใช่มอเตอร์ไซค์ดูคาติสีแดงดำ
‘อ้าว วันนี้ทำไมไม่ขี่มอเตอร์ไซค์แล้วล่ะคะ’ เธอหันไปถามคนที่อยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีสีเขียวเข้มสวมทับด้วยแจ๊กเกตสีดำและกางเกงยีนสีน้ำเงิน
‘พอดีเอาไปเช็กสภาพประจำเดือนครับ ถ้าคุณอยากซ้อน เดี๋ยวผมจะขี่มา’ ริมฝีปากหยักสีแดงระเรื่อพราวยิ้มหวาน
‘ก็ไว้วันหลังแล้วกัน’ หญิงสาวเอ่ยพร้อมพยักหน้ารับรู้
คามินอมยิ้มเมื่อท่าทีต่อต้านของเธอที่มีต่อเขาน้อยลง แค่นึกภาพหญิงสาวโอบเอวเขาบนดูคาติ หัวใจก็อิ่มเอมแล้ว ‘เชิญขึ้นรถครับ’ เขาบอกและเดินไปเปิดประตูให้
‘ขอบคุณค่ะ’ อุรัสยาค้อมศีรษะเล็กน้อยและสอดตัวเข้าไปนั่งยังฝั่งผู้โดยสาร
คามินปิดประตูและเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่ง ก่อนจะสตาร์ทรถและขับออกจากร้าน Urassaya’s ระหว่างทางชายหนุ่มชวนหญิงสาวคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย เมื่อขับรถมาประมาณห้านาที มือหนาก็เอื้อมไปหยิบแผ่นซีดีในช่องเก็บของ
‘ฟังเพลงหน่อยดีกว่านะครับ’
‘ค่ะ’ อุรัสยารู้สึกเหมือนกันว่ารถเงียบเกินไปนิด
คามินอมยิ้มอย่างมีเลศนัย หลังจากใส่แผ่นเข้าไปในเครื่องเสียงไม่นาน เพลงก็เริ่มบรรเลง
มันคงเป็นความรัก
ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ใจฉัน
ไม่ยอมหยุดเสียที
แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส
แม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกสักที
แต่ว่าความรัก ก็ยังขอให้ฉันทำแบบนี้
ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ
บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน
ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ
ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ถ้ารอให้ฉันหยุดหัวใจ
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน[1]
‘เพลงเพราะดีนะคะ’ หญิงสาวหันไปบอกคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย
คามินชะงักไปเล็กน้อย อุรัสยาไม่รู้จริงเหรอว่าเขาเปิดเพลงนี้ให้ฟังเพราะอะไร แต่ในเมื่อไม่แน่ใจว่าเธอจะรับรู้ความนัยหรือไม่ เขาบอกตรงๆเลยก็ได้ ‘ผมดีใจนะครับที่คุณชอบ เพราะเพลงนี้แทนความในใจของผม’
ริมฝีปากอิ่มเต็มแย้มยิ้มบางๆ ‘งั้นก็…รอต่อไปก่อน’
‘ได้ครับ ผมรอได้เสมอ’ ไม่มีแววย่อท้อปรากฏในดวงตาคมกล้าเลยแม้แต่น้อย ขณะที่เพลงซึ่งเปิดอยู่ยังคงบรรเลงต่อไป
มันคงเป็นความรัก
ที่เปลี่ยนคำว่าชีวิต ให้ฟังดูมีความหมาย
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้การรอคอย
เป็นเรื่องง่ายดาย
แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส
แม้ว่าฉันต้องพลาดอะไรมากมาย
แต่ว่าการรอคอยนี้ก็คุ้ม เพราะมีเธอเป็นจุดหมาย
เวลาต่อมา ชายหนุ่มก็พาอุรัสยามายังร้านสเต๊กในสองซอยถัดไป ก่อนจะเข้าไปจับจองโต๊ะริมหน้าต่างซึ่งมองเห็นสวนดอกไม้ด้านนอกและสระน้ำซึ่งมีน้ำพุเล็กๆน่ารัก เป็นที่นั่งรับประทานอาหารกลางวัน
หลังจากสั่งอาหาร คามินก็เอ่ยขึ้น ‘ผมไม่คิดว่าจะมีวันนี้’
‘แค่มากินข้าวเอง ดูยิ่งใหญ่มากเลยนะคะ’ หญิงสาวเอ่ยเคล้าหัวเราะ
‘ใช่ครับ ภารกิจจีบคุณมันยิ่งใหญ่กับผมจริงๆนะ ตอนแรกนึกว่าจะไม่สำเร็จซะแล้ว เพราะสองเดือนที่ผ่านมา ผมไม่ได้มาหาคุณทุกวัน กลัวว่าคุณจะคิดว่าผมไม่จริงจัง’
‘ถ้าคุณมาหาฉันทุกวัน มันคงไม่สำเร็จแน่ เพราะมันหมายความว่าคุณเป็นพวกไม่มีงานทำ วันๆเลยว่างมาจีบผู้หญิงตลอด’ วันที่เขาไปส่งที่บ้าน อุรัสยาตัดสินใจกับตัวเองแล้วว่า ถ้าสองเดือนนับจากนั้น ชายหนุ่มยังไม่ยอมแพ้ที่จะมาฟังคำปฏิเสธ เธอจะยอมให้โอกาสเขา และสองเดือนที่ผ่านมา แม้เขาจะไม่ได้มาหาทุกวัน แต่ก็ไม่เคยขาดหาย ดังนั้นเธอจึงยอมมานั่งทานข้าวด้วยในที่สุด เพื่อจะเรียนรู้ผู้ชายคนนี้ให้มากขึ้น
‘กลายเป็นข้อดีแบบไม่ได้ตั้งใจ’
‘ก็จริงนี่คะ ฉันรู้ว่าคุณทำบริษัทรับออกแบบตกแต่งบ้าน งานน่าจะยุ่ง ถ้าคุณยังมาหาฉันได้ทุกวัน มันก็น่าแปลกแล้ว เพราะชีวิตคนเราไม่ได้มีแค่เรื่องความรัก แต่มีทั้งงาน ทั้งครอบครัว เพื่อน แล้วก็อีกหลายอย่าง’ เธอต้องการ ‘ผู้ชายปกติ’ มากกว่า ‘ผู้ชายคลั่ง’ เพราะคนจะคบกันไม่จำเป็นต้องทำตัวติดกันตลอดเวลา หรือต้องเห็นหน้ายี่สิบสี่ชั่วโมง
ความรักสำคัญสำหรับชีวิตคนเราก็จริง แต่ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต เธอไม่ชอบความรักที่หวือหวาร้อนแรง แต่ชอบความรักแบบค่อยเป็นค่อยไปและสม่ำเสมอมากกว่า
‘นี่คุณแอบสืบเรื่องผมเหรอ’ คามินยิ้มกริ่มเข้าข้างตัวเอง
‘สืบเพื่อ เปลืองเงินจะตาย’ สีหน้าหญิงสาวบ่งบอกว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ‘ก็คุณเคยให้นามบัตรยายนิษ จำไม่ได้หรือไง ในนั้นมีข้อมูลว่าคุณทำงานที่ไหน เบอร์โทร.อะไร’
‘แต่ผมไม่ได้ให้คุณนี่นา แสดงว่าคุณก็อยากรู้ข้อมูลผม ถึงขอนามบัตรจากคุณนิษมาดู’ ดวงตาคมกริบพราวประกายสดใส
‘ใช่ค่ะ อยากรู้ มีอะไรหรือเปล่า’ แต่อยากรู้ไม่ได้แปลว่าสนใจสักหน่อย ในตอนนั้นเธออยากจะวิ่งหนีเขามากกว่า
‘ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ’ คามินเอ่ยเสียงนุ่มนวล กว่าเธอจะยอมมาทานข้าวด้วยก็ใช้เวลากว่าสองเดือน ใครจะกล้ามีปัญหาล่ะ เพราะถ้ามี อาจใช้เวลาง้องอนเป็นสองเท่า
‘ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ’ อุรัสยาอยู่ในท่าทีสบายๆ ซึ่งทำให้คามินเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น
‘ได้ครับ’ ชายหนุ่มพร้อมตอบทุกข้อสงสัย
‘ทำไมชอบขี่มอเตอร์ไซค์’ ที่จริงเธอเคยเดาเหตุผลไปแล้ว แต่อยากรู้คำตอบที่แน่ชัดจากเขาอีกที เผื่อว่าจะผิดจากที่คาดไว้
--------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] เพลง มันคงเป็นความรัก ศิลปิน อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข
บทเพลงแทนความรู้สึก
กนกนัดดาและสวิชช่วยกันปัดกวาดศาลาวัดที่ตั้งอยู่ริมสระขนาดใหญ่ซึ่งเลี้ยงปลาจำนวนมาก
วันนี้เป็นวันหยุด จึงมีผู้คนในศาลาหนาตา ซึ่งส่วนใหญ่เมื่อเสร็จจากการทำบุญในโบสถ์ก็มานั่งพักผ่อนอิริยาบทและจิตใจที่นี่ เนื่องจากมีมุมให้อ่านหนังสือธรรมมะ เสี่ยงเซียมซี และสามารถซื้ออาหารให้ปลาได้ กิจกรรมหลังสุดนั้นดูเหมือนจะถูกใจเด็กๆเป็นพิเศษ เพราะเมื่อปลาโผล่ขึ้นมาฮุบกินอาหารเม็ดและขนมปัง เด็กตัวน้อยต่างหัวเราะเสียงสดใสและมีรอยยิ้มระบายเต็มใบหน้า
อย่างไรก็ตาม เมื่อมีคนมาก พวกมิจฉาชีพก็อาจฉวยโอกาสแฝงตัวเข้ามาล้วงกระเป๋าผู้มาทำบุญได้โดยง่าย ทางวัดจึงมีป้ายติดและประกาศเตือนให้ระมัดระวังเป็นระยะ
กนกนัดดาและสวิชกวาดศาลาพลางสนทนาประสาคนชอบทำบุญเช่นเคย ต่างฝ่ายต่างสบายใจและรู้สึกสุขสงบเมื่อได้พูดคุยกัน แม้ออกจากวัดไปแล้วจะต้องเผชิญกับงานและเรื่องราวในสังคมภายนอกที่ทำให้เหน็ดเหนื่อยทั้งกายใจ
หญิงสาวเงียบไปอย่างครุ่นคิดเมื่อฝ่ายชายถามความเห็นเกี่ยวกับการให้โอกาสคนเลวว่าเป็นเรื่องที่สมควรหรือไม่
‘หมายถึงคนที่เคยทำผิด คนที่เคยติดคุกมาก่อนหรือเปล่าคะ’
‘ใช่ครับ รวมๆทั้งหมด ทั้งผิดศีลธรรมและผิดกฎหมาย’
‘ถ้าผิดศีลธรรมก็ต้องดูก่อนค่ะว่ารุนแรงหรือเปล่า แต่ถ้าผิดกฎหมาย อืม…ดาเคยเจอข่าวบ่อยๆว่าคนที่พ้นโทษออกมาจากคุกแล้วกลับไปทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ น่าจะเกี่ยวกับเรื่องการให้โอกาสคนเลวนะคะ’ หญิงสาวเอ่ยพลางขบคิดหาคำตอบ
‘เกี่ยวเต็มๆเลยครับ ผมเลยอยากรู้ว่าคุณดาคิดยังไง’
‘เฮ้อ ตอบยากมาก’ กนกนัดดาถอนหายใจแล้วหัวเราะเบาๆ ‘แต่ที่แน่ๆ ในความมืดมีแสงสว่างเสมอ เหมือนกับที่ในแสงสว่างก็มีความมืดเหมือนกัน คนเราไม่มีใครดีหรือเลวร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ มีแต่ดีมากดีน้อย เลวมากเลวน้อย ดาเองก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นคนดีจิตใจบริสุทธิ์ผุดผ่องขนาดนั้น เพียงแต่พยายามทำให้ชีวิตมีแสงสว่างมากกว่าความมืดมากที่สุด เพราะความมืดก็เหมือนปีศาจที่จะพาชีวิตตกต่ำ’
‘ผมก็คิดคล้ายๆกันนะครับ คนเรามีทั้งด้านมืดด้านสว่าง คนบางคนทำผิดเพียงครั้งเดียว แต่ถูกผู้คนตราหน้าว่าเลวไปตลอดชีวิต และไม่ให้โอกาสเขาออกมาพบแสงสว่างอีกเลย ทั้งที่บางครั้งเขาอยากจะกลับตัวจริงๆ’
‘แต่ก็ยากอีกนั่นละค่ะที่เราจะรู้ว่าใครอยากกลับตัวจริงหรือเปล่า และส่วนใหญ่ก็เลือกความปลอดภัยของตัวเองมาก่อน ซึ่งดาว่าก็ไม่ใช่เรื่องผิด’
‘เรื่องนี้ผมไม่เถียงเลยครับ’
‘แต่ก็นั่นละค่ะ มันทำให้คนที่อยากกลับตัวเป็นคนดีไม่มีโอกาสได้แก้ตัวใหม่ แล้วเขาก็ต้องกลับไปสู่วังวนแบบเดิมๆไม่จบไม่สิ้น ทางที่ดีก่อนจะทำอะไรลงไป คิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนก่อนทำดีกว่า จะได้ไม่เกิดปัญหาขึ้นทีหลัง’
แล้วต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไปจนกนกนัดดาเอ่ยขึ้น
‘เอาเป็นว่าประเด็นนี้ดายังตอบแบบฟันธงไม่ได้ค่ะ ไปคิดแล้วค่อยมาคุยกันต่อดีกว่า เพราะท่าทางต้องใช้เวลาใคร่ครวญนิดนึง’
‘ได้ครับ ผมว่าคุยเรื่องพวกนี้สนุกกว่าคิดว่าวันหยุดจะไปเที่ยวไหนซะอีก’ สวิชยิ้มบางๆอย่างประทับใจในตัวคู่สนทนา ก่อนที่เวลาต่อมาหญิงสาวจะเปิดประเด็นขอความคิดเห็นจากเขาบ้าง
แม้อุรัสยาจะมองคามินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอคติเพียงใด ทว่าสองเดือนที่ผ่านมา นับตั้งแต่วันที่เขาไปส่งเธอที่บ้าน ชายหนุ่มก็ยังเพียรมาพบเธอที่ร้านเสื้อผ้าเพื่อจะโดนไล่กลับครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุด เที่ยงของวันนี้ที่เขามาหาอีกครั้งโดยไม่แสดงอาการย่อท้อ หญิงสาวจึงยอมตกปากรับคำไปทานอาหารเที่ยงด้วยเป็นครั้งแรก
‘คุณเอิง ผมดีใจที่สุดเลย’ คามินหัวใจพองโตคับอกด้วยความปลาบปลื้มใจ ในที่สุดความพยายามของเขาก็ทำให้เธอใจอ่อนจนได้
ไม่เพียงแต่ชายหนุ่มเท่านั้นที่ยินดี แต่รุจีและมนชยาที่เอาใจช่วยมาตลอดก็พลอยดีใจไปด้วย เพราะเห็นความตั้งใจจริงของคามิน
‘สุดท้ายพี่เอิงก็แพ้ใจคุณหนึ่ง’ มนชยาอยากจะกรี๊ดดังๆ เพราะที่ผ่านมารู้สึกลุ้นไม่ต่างจากการดูละครทีวี ถ้าจะให้พูดแบบภาษาสมัยใหม่ก็ต้องบอกว่าตอนนี้เธอฟินสุดๆ หลังจากจิ้นให้ชายหนุ่มกับหญิงสาวคู่กันมากว่าสองเดือน
‘เอิงทำถูกแล้ว’ รุจียิ้มกว้าง ดีใจที่หญิงสาวไม่ปิดกั้น แอบคิดว่าคำพูดที่เธอเคยบอกอุรัสยาคงเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจครั้งนี้ไม่มากก็น้อย
‘มนกับพี่รุจีลืมไปแล้วเหรอคะว่าถึงเอิงจะให้โอกาส แต่ก็ไม่รับประกันว่าเขาจะผ่านไปจนถึงด่านสุดท้าย’ กล่าวจบอุรัสยาในชุดเสื้อชีฟองแขนกุดสีขาวลายกราฟฟิคโฉบเฉี่ยวและกางเกงผ้าขาวสั้นสีดำก็หันไปมองชายหนุ่มที่ยังยิ้มไม่หุบ
‘แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วละครับ’ เธอทำให้เขารู้ว่า ความพยายามของคนเราไม่มีวันสูญเปล่า ทั้งที่ตอนแรกเกือบจะเลิกเชื่อแบบนี้ไปแล้ว เพราะเมื่อว่างจากงาน เขาจะตรงมาหาเธอเป็นคนแรก เพื่อชวนไปกินข้าว หรือไม่ก็หาเรื่องคุยด้วย แต่ก็โดนไล่กลับเสมอ แต่วันนี้ความพยายามของเขาก็ให้ผลตอบแทนที่แสนคุ้มค่าจนคามินหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
‘จะไปกันได้หรือยัง ฉันหิวแล้วค่ะ’ อุรัสยาบอกเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ดีใจจนไม่ยอมทำอะไรเสียที
‘อ้าว วันนี้คุณเอิงไม่สั่งอาหารกับป้าเหรอคะ’ ป้าดวงที่เพิ่งเดินออกมาจากหลังร้านเพื่อจะรับออร์เดอร์สำหรับเที่ยงวันแซว
‘ค่ะป้าดวง…แต่อาจจะแค่วันนี้’ เธอเน้นเสียงที่คำหลัง
‘ครับ…วันนี้ ส่วนพรุ่งนี้และวันอื่นๆ ผมอาจจะฝากป้าดวงซื้ออาหารและทานที่นี่กับทุกคนครับ’ คามินยิ้มหวานใส่ตาหญิงสาวที่เขาหมายปอง
‘หิวแล้วค่ะ’ อุรัสยาย้ำอีกครั้ง แกล้งทำท่าเหวี่ยงใส่แบบไม่จริงจัง
‘เชิญครับคุณผู้หญิง’ ชายหนุ่มผายมือให้เธอเดินนำแทบไม่ทัน
หญิงสาวส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปก่อน คามินหันมายิ้มให้รุจี มนชยา และป้าดวงอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินตามไปติดๆ ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของสาวน้อยสาวใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังสามคน
‘อนาคตถ้าแต่งงานกันจริงๆ ท่าทางคุณหนึ่งจะอยู่ในโอวาทพี่เอิงนะคะ’ มนชยาว่า
‘มันก็ถูกแล้ว ถ้าไม่อยู่ในโอวาทภรรยา แล้วจะไปอยู่ในโอวาทใครล่ะจ๊ะ’ รุจีสำทับไปอย่างนั้น เพราะสำหรับเธอและสามี ต่างฝ่ายต่างเคารพกันและกันเสมอ ไม่มีใครข่มใครหรือทำให้อึดอัดคับข้องใจระหว่างใช้ชีวิตคู่ร่วมกันซึ่งสาวใหญ่คิดว่าเธอโชคดีเป็นอย่างมากที่ได้เจอผู้ชายคนนี้
‘คุณหนึ่งก็หล่อ คุณเอิงก็สวย เหมาะสมกันจริงๆนะคะ นอกจากพระนางในละคร ป้าก็ขอฟินคู่นี้อีกคู่แล้วกัน’ แม่บ้านวัยกลางคนรู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
‘แหม ป้าดวงอินเทรนด์มากเลยค่า รู้จักคำว่าฟินด้วย’ มนชยาแซวพลางหัวเราะเสียงใส
ด้านอุรัสยา เมื่อเดินออกมาหน้าร้านก็พบว่าวันนี้เขาขับรถซีดานสีขาวยี่ห้อเดียวกับรถเธอมา ไม่ใช่มอเตอร์ไซค์ดูคาติสีแดงดำ
‘อ้าว วันนี้ทำไมไม่ขี่มอเตอร์ไซค์แล้วล่ะคะ’ เธอหันไปถามคนที่อยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีสีเขียวเข้มสวมทับด้วยแจ๊กเกตสีดำและกางเกงยีนสีน้ำเงิน
‘พอดีเอาไปเช็กสภาพประจำเดือนครับ ถ้าคุณอยากซ้อน เดี๋ยวผมจะขี่มา’ ริมฝีปากหยักสีแดงระเรื่อพราวยิ้มหวาน
‘ก็ไว้วันหลังแล้วกัน’ หญิงสาวเอ่ยพร้อมพยักหน้ารับรู้
คามินอมยิ้มเมื่อท่าทีต่อต้านของเธอที่มีต่อเขาน้อยลง แค่นึกภาพหญิงสาวโอบเอวเขาบนดูคาติ หัวใจก็อิ่มเอมแล้ว ‘เชิญขึ้นรถครับ’ เขาบอกและเดินไปเปิดประตูให้
‘ขอบคุณค่ะ’ อุรัสยาค้อมศีรษะเล็กน้อยและสอดตัวเข้าไปนั่งยังฝั่งผู้โดยสาร
คามินปิดประตูและเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่ง ก่อนจะสตาร์ทรถและขับออกจากร้าน Urassaya’s ระหว่างทางชายหนุ่มชวนหญิงสาวคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย เมื่อขับรถมาประมาณห้านาที มือหนาก็เอื้อมไปหยิบแผ่นซีดีในช่องเก็บของ
‘ฟังเพลงหน่อยดีกว่านะครับ’
‘ค่ะ’ อุรัสยารู้สึกเหมือนกันว่ารถเงียบเกินไปนิด
คามินอมยิ้มอย่างมีเลศนัย หลังจากใส่แผ่นเข้าไปในเครื่องเสียงไม่นาน เพลงก็เริ่มบรรเลง
มันคงเป็นความรัก
ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ใจฉัน
ไม่ยอมหยุดเสียที
แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส
แม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกสักที
แต่ว่าความรัก ก็ยังขอให้ฉันทำแบบนี้
ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ
บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน
ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ
ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ถ้ารอให้ฉันหยุดหัวใจ
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน[1]
‘เพลงเพราะดีนะคะ’ หญิงสาวหันไปบอกคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย
คามินชะงักไปเล็กน้อย อุรัสยาไม่รู้จริงเหรอว่าเขาเปิดเพลงนี้ให้ฟังเพราะอะไร แต่ในเมื่อไม่แน่ใจว่าเธอจะรับรู้ความนัยหรือไม่ เขาบอกตรงๆเลยก็ได้ ‘ผมดีใจนะครับที่คุณชอบ เพราะเพลงนี้แทนความในใจของผม’
ริมฝีปากอิ่มเต็มแย้มยิ้มบางๆ ‘งั้นก็…รอต่อไปก่อน’
‘ได้ครับ ผมรอได้เสมอ’ ไม่มีแววย่อท้อปรากฏในดวงตาคมกล้าเลยแม้แต่น้อย ขณะที่เพลงซึ่งเปิดอยู่ยังคงบรรเลงต่อไป
มันคงเป็นความรัก
ที่เปลี่ยนคำว่าชีวิต ให้ฟังดูมีความหมาย
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้การรอคอย
เป็นเรื่องง่ายดาย
แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส
แม้ว่าฉันต้องพลาดอะไรมากมาย
แต่ว่าการรอคอยนี้ก็คุ้ม เพราะมีเธอเป็นจุดหมาย
เวลาต่อมา ชายหนุ่มก็พาอุรัสยามายังร้านสเต๊กในสองซอยถัดไป ก่อนจะเข้าไปจับจองโต๊ะริมหน้าต่างซึ่งมองเห็นสวนดอกไม้ด้านนอกและสระน้ำซึ่งมีน้ำพุเล็กๆน่ารัก เป็นที่นั่งรับประทานอาหารกลางวัน
หลังจากสั่งอาหาร คามินก็เอ่ยขึ้น ‘ผมไม่คิดว่าจะมีวันนี้’
‘แค่มากินข้าวเอง ดูยิ่งใหญ่มากเลยนะคะ’ หญิงสาวเอ่ยเคล้าหัวเราะ
‘ใช่ครับ ภารกิจจีบคุณมันยิ่งใหญ่กับผมจริงๆนะ ตอนแรกนึกว่าจะไม่สำเร็จซะแล้ว เพราะสองเดือนที่ผ่านมา ผมไม่ได้มาหาคุณทุกวัน กลัวว่าคุณจะคิดว่าผมไม่จริงจัง’
‘ถ้าคุณมาหาฉันทุกวัน มันคงไม่สำเร็จแน่ เพราะมันหมายความว่าคุณเป็นพวกไม่มีงานทำ วันๆเลยว่างมาจีบผู้หญิงตลอด’ วันที่เขาไปส่งที่บ้าน อุรัสยาตัดสินใจกับตัวเองแล้วว่า ถ้าสองเดือนนับจากนั้น ชายหนุ่มยังไม่ยอมแพ้ที่จะมาฟังคำปฏิเสธ เธอจะยอมให้โอกาสเขา และสองเดือนที่ผ่านมา แม้เขาจะไม่ได้มาหาทุกวัน แต่ก็ไม่เคยขาดหาย ดังนั้นเธอจึงยอมมานั่งทานข้าวด้วยในที่สุด เพื่อจะเรียนรู้ผู้ชายคนนี้ให้มากขึ้น
‘กลายเป็นข้อดีแบบไม่ได้ตั้งใจ’
‘ก็จริงนี่คะ ฉันรู้ว่าคุณทำบริษัทรับออกแบบตกแต่งบ้าน งานน่าจะยุ่ง ถ้าคุณยังมาหาฉันได้ทุกวัน มันก็น่าแปลกแล้ว เพราะชีวิตคนเราไม่ได้มีแค่เรื่องความรัก แต่มีทั้งงาน ทั้งครอบครัว เพื่อน แล้วก็อีกหลายอย่าง’ เธอต้องการ ‘ผู้ชายปกติ’ มากกว่า ‘ผู้ชายคลั่ง’ เพราะคนจะคบกันไม่จำเป็นต้องทำตัวติดกันตลอดเวลา หรือต้องเห็นหน้ายี่สิบสี่ชั่วโมง
ความรักสำคัญสำหรับชีวิตคนเราก็จริง แต่ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต เธอไม่ชอบความรักที่หวือหวาร้อนแรง แต่ชอบความรักแบบค่อยเป็นค่อยไปและสม่ำเสมอมากกว่า
‘นี่คุณแอบสืบเรื่องผมเหรอ’ คามินยิ้มกริ่มเข้าข้างตัวเอง
‘สืบเพื่อ เปลืองเงินจะตาย’ สีหน้าหญิงสาวบ่งบอกว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ‘ก็คุณเคยให้นามบัตรยายนิษ จำไม่ได้หรือไง ในนั้นมีข้อมูลว่าคุณทำงานที่ไหน เบอร์โทร.อะไร’
‘แต่ผมไม่ได้ให้คุณนี่นา แสดงว่าคุณก็อยากรู้ข้อมูลผม ถึงขอนามบัตรจากคุณนิษมาดู’ ดวงตาคมกริบพราวประกายสดใส
‘ใช่ค่ะ อยากรู้ มีอะไรหรือเปล่า’ แต่อยากรู้ไม่ได้แปลว่าสนใจสักหน่อย ในตอนนั้นเธออยากจะวิ่งหนีเขามากกว่า
‘ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ’ คามินเอ่ยเสียงนุ่มนวล กว่าเธอจะยอมมาทานข้าวด้วยก็ใช้เวลากว่าสองเดือน ใครจะกล้ามีปัญหาล่ะ เพราะถ้ามี อาจใช้เวลาง้องอนเป็นสองเท่า
‘ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ’ อุรัสยาอยู่ในท่าทีสบายๆ ซึ่งทำให้คามินเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น
‘ได้ครับ’ ชายหนุ่มพร้อมตอบทุกข้อสงสัย
‘ทำไมชอบขี่มอเตอร์ไซค์’ ที่จริงเธอเคยเดาเหตุผลไปแล้ว แต่อยากรู้คำตอบที่แน่ชัดจากเขาอีกที เผื่อว่าจะผิดจากที่คาดไว้
--------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] เพลง มันคงเป็นความรัก ศิลปิน อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข
บุลินทร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ส.ค. 2557, 18:44:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ก.ย. 2557, 00:15:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 1610
| << บทที่ 6 ผู้หญิงของคามิน [2] | บทที่ 35 จุดเริ่มต้นครั้งใหม่ (ลบแล้วครับ) >> |
บุลินทร 1 ส.ค. 2557, 18:53:09 น.
น้อง ยิ้มยิ้ม
ได้คำตอบแล้วใช่มั้ยว่าอุรัสยาตัดสินใจอะไรได้ ฮ่าๆ
คุณ พันธุ์แตงกวา
แบบนี้คามินต้องภาวนาให้ฝนตกบ่อยๆ จะได้ฉวยโอกาสมาหลบฝนซะเลย ว่าแต่นักอ่านของเราคุณ goldensun หนีเที่ยวที่ไหนน้อ หายไปนานคนเขียนพากันเป็นห่วง
คุณ ดังปัณณ์
ไม่รู้ใครทนใครกันแน่นะ เพราะเอิงให้รอสองเดือนเลย ฮ่าๆๆๆ ส่วนภัคจี้ตอนนี้ก็ยังไม่มาตามเคย แต่ตอนหน้ามาแน่ อ่านตอนนี้แล้วมีคะแนนใครลดเพิ่มมั้ยนี่
คุณ lovemuay
นอกจากเอิงจะไม่ให้เข้าบ้านแล้วยังให้รอตั้งสองเดือนด้วยน้า โหดป่าว ฮ่าๆๆ
คุณ Zephyr
ตัดตอนนิดเดียวเองงงง โวยวายจริงเฟอร์จัง ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวตอนลุ้นๆช่วงหลังจะตัดทุกตอนเลย เริ่มเห็นความน่ารักของมินนี่แล้วเหรอ แต่อ่านฉากแรกมีเปลี่ยนใจมั้ย ดราม่าจบก็มาย้อนอดีตหวานกันต่อ เกลียดพระเอกแบบมินนี่ ระวังจะเจอจริงๆนะ
คุณ nittsmall
ฮ่าๆๆๆๆ สงสัยเอิงจะลืมคิดแน่เลยครับ รู้จักบ้านมันมากกว่ารู้จักเบอร์อีกนะนี่ แต่ท่าทางถึงไม่ให้มาส่ง ตาหนึ่งก็น่าจะตามมาเหมือนเดิมครับ
น้อง ยิ้มยิ้ม
ได้คำตอบแล้วใช่มั้ยว่าอุรัสยาตัดสินใจอะไรได้ ฮ่าๆ
คุณ พันธุ์แตงกวา
แบบนี้คามินต้องภาวนาให้ฝนตกบ่อยๆ จะได้ฉวยโอกาสมาหลบฝนซะเลย ว่าแต่นักอ่านของเราคุณ goldensun หนีเที่ยวที่ไหนน้อ หายไปนานคนเขียนพากันเป็นห่วง
คุณ ดังปัณณ์
ไม่รู้ใครทนใครกันแน่นะ เพราะเอิงให้รอสองเดือนเลย ฮ่าๆๆๆ ส่วนภัคจี้ตอนนี้ก็ยังไม่มาตามเคย แต่ตอนหน้ามาแน่ อ่านตอนนี้แล้วมีคะแนนใครลดเพิ่มมั้ยนี่
คุณ lovemuay
นอกจากเอิงจะไม่ให้เข้าบ้านแล้วยังให้รอตั้งสองเดือนด้วยน้า โหดป่าว ฮ่าๆๆ
คุณ Zephyr
ตัดตอนนิดเดียวเองงงง โวยวายจริงเฟอร์จัง ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวตอนลุ้นๆช่วงหลังจะตัดทุกตอนเลย เริ่มเห็นความน่ารักของมินนี่แล้วเหรอ แต่อ่านฉากแรกมีเปลี่ยนใจมั้ย ดราม่าจบก็มาย้อนอดีตหวานกันต่อ เกลียดพระเอกแบบมินนี่ ระวังจะเจอจริงๆนะ
คุณ nittsmall
ฮ่าๆๆๆๆ สงสัยเอิงจะลืมคิดแน่เลยครับ รู้จักบ้านมันมากกว่ารู้จักเบอร์อีกนะนี่ แต่ท่าทางถึงไม่ให้มาส่ง ตาหนึ่งก็น่าจะตามมาเหมือนเดิมครับ
lovemuay 1 ส.ค. 2557, 19:43:27 น.
เป็นผู้หญิงต้องเล่นตัวถูกแล้วค่ะ 555
อยากรู้เกิดอะไรขึ้นนะคะ เอิงถึงได้หายไป เดาว่าเมียพ่อคนนี้อาจเป็นแฝดเอิงรึป่าวคะ?
เป็นผู้หญิงต้องเล่นตัวถูกแล้วค่ะ 555
อยากรู้เกิดอะไรขึ้นนะคะ เอิงถึงได้หายไป เดาว่าเมียพ่อคนนี้อาจเป็นแฝดเอิงรึป่าวคะ?
ดังปัณณ์ 1 ส.ค. 2557, 21:24:39 น.
มันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ หนูเอิงต้องมีอะไรในใจกับมอเต้อไซด์แหงๆๆๆ
ภัคจี้นี่ปล่อยแหละ บุรีริน 555+ เปลี่ยนใจง่ายไปมั้ยเนี่ย แต่ตอนนี้ คามี่คะแนนนางก็ไม่กระแตื้องนะ แต่แต้แต่ มันต้องมีอัลไลซี้ มันต้องมีอะไรเกี่ยวกับเอิง คนที่ทำให้ปราบหัวใจวายตัยหองแหงๆๆๆ
อืมๆๆๆๆ คิดสิคิด 555+
ปล. เปิดหัวมา แทบกรี๊ดดดด นี่มันอัลไลลลลลลลล หนอนอ่านข้ามตอนใช่มั้ย พอย้อนกลับไป หนอนก็ไม่ได้อ่านข้ามนี่ 555+ (พวกโวยวายตามประสา อ่านสองบรรทัดแรก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก)
มันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ หนูเอิงต้องมีอะไรในใจกับมอเต้อไซด์แหงๆๆๆ
ภัคจี้นี่ปล่อยแหละ บุรีริน 555+ เปลี่ยนใจง่ายไปมั้ยเนี่ย แต่ตอนนี้ คามี่คะแนนนางก็ไม่กระแตื้องนะ แต่แต้แต่ มันต้องมีอัลไลซี้ มันต้องมีอะไรเกี่ยวกับเอิง คนที่ทำให้ปราบหัวใจวายตัยหองแหงๆๆๆ
อืมๆๆๆๆ คิดสิคิด 555+
ปล. เปิดหัวมา แทบกรี๊ดดดด นี่มันอัลไลลลลลลลล หนอนอ่านข้ามตอนใช่มั้ย พอย้อนกลับไป หนอนก็ไม่ได้อ่านข้ามนี่ 555+ (พวกโวยวายตามประสา อ่านสองบรรทัดแรก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก)
พันธุ์แตงกวา 2 ส.ค. 2557, 00:14:06 น.
เจ้เป็นตัวแทนหลังไมค์ไปแล้ว เป็นห่วงเหมือนกัน
ทำไมเอิงถึงทำกับคามินด้ายยยย ใกล้จาเฉลยหรือยัง
เจ้เป็นตัวแทนหลังไมค์ไปแล้ว เป็นห่วงเหมือนกัน
ทำไมเอิงถึงทำกับคามินด้ายยยย ใกล้จาเฉลยหรือยัง
Liez 2 ส.ค. 2557, 01:43:21 น.
เปิดมาแรกๆ นึกว่าอ่านข้ามตอน
ต้องกลับไปอ่านใหม่หมดเลย
เมียใหม่พ่อคามี่ คือใคร น้องงง ? แฝด? คนหน้าคล้าย? หรือยายเอิง?
เปิดมาแรกๆ นึกว่าอ่านข้ามตอน
ต้องกลับไปอ่านใหม่หมดเลย
เมียใหม่พ่อคามี่ คือใคร น้องงง ? แฝด? คนหน้าคล้าย? หรือยายเอิง?
yimyum 2 ส.ค. 2557, 12:30:39 น.
อ้าว นั่นคือใคร อุรัสยาใช่ไหม น่าจะใช่ เนอะๆๆ <เออเนอะ พูดเองเออเอง>
อ้าว นั่นคือใคร อุรัสยาใช่ไหม น่าจะใช่ เนอะๆๆ <เออเนอะ พูดเองเออเอง>
Pat 2 ส.ค. 2557, 14:43:47 น.
นึกว่าอ่านข้ามตอน ย้อนไปอ่านใหม่ ก็ตอนถัดมานี่นา ตัดฉับมาเปิดประเด็นปมของเรื่องแบบนี้ เลยต้องโผล่หน้ามาเม้นท์สักหน่อย
นึกว่าอ่านข้ามตอน ย้อนไปอ่านใหม่ ก็ตอนถัดมานี่นา ตัดฉับมาเปิดประเด็นปมของเรื่องแบบนี้ เลยต้องโผล่หน้ามาเม้นท์สักหน่อย
Zephyr 2 ส.ค. 2557, 18:00:48 น.
เอ้ย นิลิน ใครฟระ
นางตกบันได หัวโหม่งพื้นความจำเสื่อมเหรอ
รึนางมีฝาแฝดดดดดด
วุ้ยยย ไม่เดากะได้ อย่ามาแฝดแบบยายปลาดาวนะ!!
มินนี่น่ารักแล้ว เฟอร์ไม่ลดคะแนนมินนี่หรอกน่า
วันนี้ลบหนึ่งกะได้ เพราะไม่ยอมขี่ดูคาติมา เหอๆๆๆ
จะ ตัด ทุก ตอน ให้ ลุ้น เล่นๆ ใช่ มั้ย!!!!
เอา จริง เรอะ!!!
แน่!! ใจ!! ใช่!! มะ!!
คิด ดี แล้ว สิ นะ มี่ จัง!!!!
หึหึ....หึหึหึ.....
เอ้ย นิลิน ใครฟระ
นางตกบันได หัวโหม่งพื้นความจำเสื่อมเหรอ
รึนางมีฝาแฝดดดดดด
วุ้ยยย ไม่เดากะได้ อย่ามาแฝดแบบยายปลาดาวนะ!!
มินนี่น่ารักแล้ว เฟอร์ไม่ลดคะแนนมินนี่หรอกน่า
วันนี้ลบหนึ่งกะได้ เพราะไม่ยอมขี่ดูคาติมา เหอๆๆๆ
จะ ตัด ทุก ตอน ให้ ลุ้น เล่นๆ ใช่ มั้ย!!!!
เอา จริง เรอะ!!!
แน่!! ใจ!! ใช่!! มะ!!
คิด ดี แล้ว สิ นะ มี่ จัง!!!!
หึหึ....หึหึหึ.....
นักอ่านเหนียวหนึบ 3 ส.ค. 2557, 17:19:33 น.
เอ๊ะ หรือจะมีฝาแฝด!!!!
เอ๊ะ หรือจะมีฝาแฝด!!!!