บ่วงสวาทนางฟ้า
เพราะถูกคนรักหักหลัง โดมินิก จึงหันหลังให้ความรัก และตั้งปณิธานจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับหนุ่มวัย 35 อย่างเขา เมื่อถูกมารดายัดเยียด นภัสรดา สาวแสนหวานสวยน่ารักเหมือนนางฟ้า สาวน้อยอ่อนวัยกว่า ถึง 15 ปีให้มาเป็นคู่หมาย
โดยมีข้อตกลงว่า หากสามเดือนนี้เขากับเธอไม่รักกัน ทั้งสองจะเป็นอิสระจากข้อผูกพันนี้ทันที
มันคงง่าย หากเธอจะไม่สวย น่ารัก เย้ายวน จนเขาต้องใจหวั่นไหว และที่สำคัญ เธอดันเรียกเขาว่า 'คุณลุง'
แต่... ตาลุงแก่อายุมากในความคิดของสาวน้อย ดันหล่อล่ำ เร้าใจจนทำให้ใจสาวเต้นแรง เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่ดันมีฉายาว่าอสูรน้ำแข็ง ท้าทายให้เธอหาเรื่องปั่นป่วนเขาเล่น
จากที่คิดจะอยู่เฉยๆ โดมินิกกลับต้องปั่นป่วนกับเสน่ห์เดียงสาของนางฟ้าจอมดื้อ ชวนให้อสูรหนุ่มอย่างเขาอยากปราบพยศยายตัวแสบให้สิ้นฤทธิ์ กลายเป็นทาสสวาทของเขาให้จงได้
เขาจะพิสูจน์ให้ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรู้สำนึกว่าเขาไม่ได้แก่ และฟิตปั๋งจนสาวน้อยอย่างเธอต้องยอมศิโรราบ...
งานนี้อสูรจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หรือนางฟ้าจะตกอยู่ในบ่วงสวาทของอสูรกันแน่!
โดยมีข้อตกลงว่า หากสามเดือนนี้เขากับเธอไม่รักกัน ทั้งสองจะเป็นอิสระจากข้อผูกพันนี้ทันที
มันคงง่าย หากเธอจะไม่สวย น่ารัก เย้ายวน จนเขาต้องใจหวั่นไหว และที่สำคัญ เธอดันเรียกเขาว่า 'คุณลุง'
แต่... ตาลุงแก่อายุมากในความคิดของสาวน้อย ดันหล่อล่ำ เร้าใจจนทำให้ใจสาวเต้นแรง เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่ดันมีฉายาว่าอสูรน้ำแข็ง ท้าทายให้เธอหาเรื่องปั่นป่วนเขาเล่น
จากที่คิดจะอยู่เฉยๆ โดมินิกกลับต้องปั่นป่วนกับเสน่ห์เดียงสาของนางฟ้าจอมดื้อ ชวนให้อสูรหนุ่มอย่างเขาอยากปราบพยศยายตัวแสบให้สิ้นฤทธิ์ กลายเป็นทาสสวาทของเขาให้จงได้
เขาจะพิสูจน์ให้ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรู้สำนึกว่าเขาไม่ได้แก่ และฟิตปั๋งจนสาวน้อยอย่างเธอต้องยอมศิโรราบ...
งานนี้อสูรจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หรือนางฟ้าจะตกอยู่ในบ่วงสวาทของอสูรกันแน่!
Tags: ซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟ /ผการุ้ง
ตอน: ตอนที่ 3. ป่วนหัวใจ 30%
ตอนที่ 3.ป่วนหัวใจ
ร่างเล็กของสาวน้อยจมลงไปใต้น้ำก่อนที่เขาจะไปถึงตัว โดมินิกใจหายวาบรีบดำลงไปค้นหา เดชะบุญที่เขาคว้าตัวเธอได้ก่อนจะจมลึกลงไปกว่านั้น ชายหนุ่มว่ายน้ำพยุงร่างไร้สติของสาวน้อยพาขึ้นมาบนหาดได้
“เฮ้ ยายเด็กแสบ ตื่นสิ” เขาตบหน้าเธอเบาๆ เรียกให้ได้สติ แต่ไร้การตอบรับ “อย่าเป็นอะไรนะ โถ่เอ้ย!”
โดมินิกช้อนอุ้มร่างไร้สติพาดบ่า วิ่งแกมกระโดดไปมาให้แรงกระแทกทำให้เธอสำรอกน้ำออกมา แต่นภัสรดาก็ไม่ยอมฟื้น เขาจึงวางเธอลงใช้มือง้างปากให้อ้ากว้างเอานิ้วล้วงดูว่ามีเศษอะไรติดคอไหม ก่อนจะช้อนใต้ฐานคอให้เงยหน้าขึ้นแล้วก้มลงประกบปากใช้มืออีกข้างปากบีบปลายจมูกไว้ อัดลมพ่นลงไปจนหน้าอกพองแล้วปล่อยให้ลมระบายออก ทำแบบนี้อยู่สี่ห้าครั้งคนจมน้ำก็ได้สติ สำรอกน้ำออกมาแล้วไอแค่กๆ
“แค่ก แค่ก โอย หนูเป็นอะไรไปเนี่ย” นภัสรดาปรือตามองคนตัวโตอย่างมึนงง
“เธอจมน้ำน่ะ โชคดีที่ฉันมาเห็นพอดีเลยรอดตาย”
เขาประคองคนจมน้ำลุกขึ้นนั่ง ยอมสละแผงอกหนาให้เอนซบ มือลูบเส้นผมที่เปียกชื้นปัดทรายที่เกาะออกให้ หัวใจลดจังหวะการเต้นลงจากเมื่อครู่ รู้สึกโล่งใจที่เห็นเจ้าตัวฟื้นขึ้นมา เมื่อครู่หัวใจของเขาคล้ายจะหลุดออกจากอก ยิ่งตอนที่เธอสลบไสลไร้สติ เขายิ่งร้อนรนเหมือนจะขาดใจตาม พอเห็นว่าเธอฟื้นหัวใจกลับพองโตโล่งใจเหมือนได้ของรักกลับคืน ดวงตาคมมองใบหน้าซีดเซียวนิ่ง
“ขอบคุณมากค่ะ ถ้าหนูไม่ได้ลุงเอ่อ... พี่ หนูคงตายไปแล้ว” นภัสรดาเอ่ยขอบคุณ
สาวน้อยเริ่มนึกออกว่าเมื่อครู่เธอเป็นตะคริวถึงได้จมน้ำไป และเป็นโดมินิกที่มาช่วยเธอไว้อีกครั้ง...
ริมฝีปากคลี่ยิ้มละมุน ดวงตาคู่สวยมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาวาวหวาน ก่อนจะเปลี่ยนสายตากลับมานิ่งสนิทเมื่อเขามองสบตา
“ฉันว่ากลับเข้าห้องพักเถอะ นี่เริ่มจะมืดแล้ว เดินไหวไหม” เขาขยับลุกขึ้น พลางดึงร่างน้อยให้ลุกตาม
“หนูเดินไหวค่ะ ว๊าย!”
นภัสรดาอุทานตกใจ เมื่อถูกกคนตัวใหญ่ช้อนใต้เข่ายกร่างบางลอยจากพื้น
“มาฉันจะอุ้มไปส่งเอง” โดมินิกยิ้มใส่ตาโตๆ ของสาวน้อย “ไหนๆเราก็จะเป็นคู่หมั้นกันในวันพรุ่งนี้แล้ว ฉันก็จะขอดูแลเธอในฐานะนั้นล่วงหน้าแล้วกันนะ”
พูดจบเขาก็อุ้มพาว่าที่คู่หมั้นต่างวัยเดินตรงไปยังวิลล่าที่พักทันที ไม่เปิดโอกาสให้สาวน้อยได้ปฏิเสธ และถึงปฏิเสธคนอย่างโดมินิก กอนซาเลสก็ไม่มีทางยอมทำตาม
“ถึงแล้วเปิดประตูสิ” เขาอุ้มมาถึงหน้าประตูห้องพัก
“หนูทำกุญแจหาย มันคงตกน้ำไปเมื่อกี้” นภัสรดายิ้มแห้งๆ
คิ้วดกหนายกขึ้นสูง ขณะมองหน้าสาวน้อยอย่างระอา
“โตแต่... นม มันสมองไม่พัฒนาหรือไง ใครเขาเล่นน้ำแล้วเอากุญแจลงไปด้วย เห้อ...”
เขามองทรวงอวบใหญ่เกินตัวของสาวน้อยแล้ว กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ จนต้องเปลี่ยนจุดโฟกัสไปที่ใบหน้าอ่อนใสแทน
“ก็ หนูกลัวลืมนี่ เลยพกติดตัวไว้”
สาวน้อยแก้ตัวแบบเอาสีข้างเข้าถู แถไปแบบน้ำขุ่นๆ ชวนให้คนฟังรู้สึกหมั่นไส้แกมระอา
“แบบนี้จะเข้าห้องพักยังไง เปียกทั้งตัวแบบนี้เดี๋ยวเป็นหวัดกันพอดี”
“บ่นเป็นคนแก่เลย ก็มันหายไปแล้วจะให้ทำยังไง” ใบหน้างามเริ่มบึ้งเมื่อโดนคนแก่กว่าตำหนิ
“ทำผิดไม่ยอมรับผิดยังมาแถมาเถียงอีก” โดมินิกตาลุกวาบ
“ปล่อยหนูลงเลย หนูจะไปให้คนของรีสอร์ทเขาเอาลูกกุญแจสำรองมาเปิดห้องให้”
นภัสรดาดิ้นรนจะลงจากอ้อมแขน นั่นทำให้คนอุ้มรู้สึกโมโห เจ้าหล่อนช่างยั่วโมโหเก่งนักเมื่อกี้ก็ยังน่ารักดี ตอนนี้กลับน่าตีเสียได้
“ไม่ต้อง เดี่ยวฉันจัดการให้ ตอนนี้ไปที่วิลล่าของฉันก่อน” เขาหมุนตัวอุ้มคนดื้อพาเดินไปยังวิลล่าส่วนตัวของเขาที่อยู่ไม่ไกลกัน
“ไม่ ไม่ ไม่นะ หนูไม่ไป”
ร่างเล็กดิ้นหนีไม่ยอมไปด้วย ทั้งหยิกทั้งข่วนจะลงให้ได้ แต่คนตัวโตกว่าไม่ยอมปล่อย เมื่อดื้นหนักเข้าก็เลยโดนจับพาดไหล่แบกไปแทนการอุ้ม แต่สาวน้อยเจ้าปัญหายังออกฤทธิ์ไม่เลิกรา
เผียะ เผียะ !!!
ฝ่ามือหนาฟาดลงบนบั้นท้ายไปสองเผียะ คนโดนตีชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะแผดเสียงร้อง
“โอ๊ย ! เจ็บนะตาลุงบ้า มาตีหนูทำไม”
“ก็ตีให้หยุดดื้อน่ะสิ นี่แหนะ ถ้าดื้ออีกจะโดนมิใช่น้อย”
โดมินิกฟาดไปอีกเผียะ พลางหัวเราะชอบใจเมื่อสาวน้อยหยุดดิ้นไม่ต่อคำอีก เขาพาเธอมาจนถึงวิลล่าแล้วเปิดประตูเข้าไปด้านใน ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอน เลยไปยังห้องน้ำพลางวางร่างเด็กดื้อลงในอ่างอาบน้ำ ก่อนจะหัวเราะชอบใจมื่อเห็นหน้าบูดบึ้งของเธอ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า... โดนตีแค่นี้ ทำหน้าอย่างกับโดนข่มขืนมา”
ใบหน้าบูดงอง้ำกว่าเดิม “ลองให้หนูตีลุงคืนไหมล่ะ จะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน” เจ้าตัวเถียงกลับ กำหมัดเตรียมสวนคืน
“อย่าคิดนะ ถ้าตีฉันฉันจะตีคืน” เขายกนิ้วชี้ส่ายไปมา ทำตาดุใส่เด็กดื้อ
นภัสรดาเบ้ปาก “เชอะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย ผู้ชายดีๆ ที่ไหนเขามาตีผู้หญิง” เธอยังว่าเขาอีก
“ไม่ให้ตี งั้นจะจูบแทนดีไหม เวลาเธอดื้อมากๆ ฉันก็จะลงโทษเธอด้วยการจูบ โอเคไหม”
เขายื่นหน้าเข้ามาหา เป่าลมใส่หน้าคนตัวเล็กกว่า ที่ทำหน้าตาตื่นเอนหน้าหนี
“หนูไม่ยอมให้ลุงทำแบบนั้นเป็นครั้งที่สองแน่ ไอ้จูบห่วยๆ ของคนแก่น่ะ หนูไม่ปลื้ม” ขนาดกลัวจนตัวสั่น ยังไม่วายปากดี ยั่วโทสะคนแก่กว่าให้ประทุขึ้น
“ว่าอะไรนะยายเด็กบ้า เธอหาว่าจูบฉันห่วย เคยจูบกับใครมาก่อนหรือไง ถึงได้ว่าฉันแบบนั้น” มือหนาขยุ้มหัวไหล่เต็มแรง จ้องหน้าสาวน้อยปากกล้าด้วยสายตาคมดุ
ว่าอะไรไม่โกรธเท่าว่าเขาจูบห่วย ถ้าจูบเขาห่วยจริงทำไมถึงได้ตัวอ่อนระทวยให้เขาจูบอยู่ตั้งนาน
“ตัวเองห่วยก็ยอมรับว่าห่วยสิ”
นภัสรดานิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แต่ยังปากดีโต้กลับ
“นอกจากแก่ เซ็กส์เสื่อมแล้ว จูบก็ห่วยแตก แถมยังนิสัยไม่ดีชอบรังแกเด็ก มิน่าถึงได้ไม่มีใครเอา ถูกผู้หญิงทิ้ง”
ดวงตาคมลุกวาบทอประกายกล้าด้วยความโกรธ เมื่อถูกว่ากระทบจุดเจ็บ
“ยายเด็กบ้า บังอาจมาว่าฉันเหรอ ได้เลยฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าฉันเป็นอย่างที่เธอพูดหรือเปล่า!”
เขากระชากร่างบางเข้าหา ก้มลงปิดปากอิ่มแดงนั้นด้วยจุมพิตดุดัน
QQQQQQ
อัพแล้วแล้วจ้า
หนูฟ้าของเราช่างปากกล้าเสียจริง ยั่วโมโหลุงดอมอยู่เรื่อย แบบนี้ต้องโดนสั่งสอน อิอิ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ผการุ้ง
///
สำหรับนักอ่านที่เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ แนะนำให้ลองอ่านสองเรื่องแรกในซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟกันดูนะคะ
เรื่องอาญาจอมมาร และซาตานผลาญรัก มีวางจำหน่ายที่ร้านนายอินทร์ทุกสาขา หาไม่เจอลองสอบถามพนักงานนะคะ ฝากยอดรักเทพบุตรมาเฟียอีกเรื่อง วางจำหน่ายที่เดียวกัน
vG3zp7.jpg [1024x768px] ฝากรูป
หรือจะสะดวกอ่านในรูปแบบอีบุ๊คส์ ก็ไปโหลดได้ที่เวปนี้ค่ะ มีนิยายหลายเรื่องของผการุ้งให้โหลดกันด้วยนะคะ
http:////mebmarket.com/index.php?action=Publisher&id=234484&name=rawiyada
ตอนนี้ ผการุ้งกำลังจัดพิมพ์นิยาย เรื่อง พ่ายรักเทพบุตรมาร สนใจสั่งเข้ามาได้นะคะ หนังสือพร้อมส่งปลายเดือนสิงหาคมนี้ รับประกันความสนุก ตามแบบฉบับของผการุ้ง
สั่งจองได้ที่ อีเมล p_pakarung@hotmail.co.th
KyX7vA.jpg [419x600px] ฝากรูป
ร่างเล็กของสาวน้อยจมลงไปใต้น้ำก่อนที่เขาจะไปถึงตัว โดมินิกใจหายวาบรีบดำลงไปค้นหา เดชะบุญที่เขาคว้าตัวเธอได้ก่อนจะจมลึกลงไปกว่านั้น ชายหนุ่มว่ายน้ำพยุงร่างไร้สติของสาวน้อยพาขึ้นมาบนหาดได้
“เฮ้ ยายเด็กแสบ ตื่นสิ” เขาตบหน้าเธอเบาๆ เรียกให้ได้สติ แต่ไร้การตอบรับ “อย่าเป็นอะไรนะ โถ่เอ้ย!”
โดมินิกช้อนอุ้มร่างไร้สติพาดบ่า วิ่งแกมกระโดดไปมาให้แรงกระแทกทำให้เธอสำรอกน้ำออกมา แต่นภัสรดาก็ไม่ยอมฟื้น เขาจึงวางเธอลงใช้มือง้างปากให้อ้ากว้างเอานิ้วล้วงดูว่ามีเศษอะไรติดคอไหม ก่อนจะช้อนใต้ฐานคอให้เงยหน้าขึ้นแล้วก้มลงประกบปากใช้มืออีกข้างปากบีบปลายจมูกไว้ อัดลมพ่นลงไปจนหน้าอกพองแล้วปล่อยให้ลมระบายออก ทำแบบนี้อยู่สี่ห้าครั้งคนจมน้ำก็ได้สติ สำรอกน้ำออกมาแล้วไอแค่กๆ
“แค่ก แค่ก โอย หนูเป็นอะไรไปเนี่ย” นภัสรดาปรือตามองคนตัวโตอย่างมึนงง
“เธอจมน้ำน่ะ โชคดีที่ฉันมาเห็นพอดีเลยรอดตาย”
เขาประคองคนจมน้ำลุกขึ้นนั่ง ยอมสละแผงอกหนาให้เอนซบ มือลูบเส้นผมที่เปียกชื้นปัดทรายที่เกาะออกให้ หัวใจลดจังหวะการเต้นลงจากเมื่อครู่ รู้สึกโล่งใจที่เห็นเจ้าตัวฟื้นขึ้นมา เมื่อครู่หัวใจของเขาคล้ายจะหลุดออกจากอก ยิ่งตอนที่เธอสลบไสลไร้สติ เขายิ่งร้อนรนเหมือนจะขาดใจตาม พอเห็นว่าเธอฟื้นหัวใจกลับพองโตโล่งใจเหมือนได้ของรักกลับคืน ดวงตาคมมองใบหน้าซีดเซียวนิ่ง
“ขอบคุณมากค่ะ ถ้าหนูไม่ได้ลุงเอ่อ... พี่ หนูคงตายไปแล้ว” นภัสรดาเอ่ยขอบคุณ
สาวน้อยเริ่มนึกออกว่าเมื่อครู่เธอเป็นตะคริวถึงได้จมน้ำไป และเป็นโดมินิกที่มาช่วยเธอไว้อีกครั้ง...
ริมฝีปากคลี่ยิ้มละมุน ดวงตาคู่สวยมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาวาวหวาน ก่อนจะเปลี่ยนสายตากลับมานิ่งสนิทเมื่อเขามองสบตา
“ฉันว่ากลับเข้าห้องพักเถอะ นี่เริ่มจะมืดแล้ว เดินไหวไหม” เขาขยับลุกขึ้น พลางดึงร่างน้อยให้ลุกตาม
“หนูเดินไหวค่ะ ว๊าย!”
นภัสรดาอุทานตกใจ เมื่อถูกกคนตัวใหญ่ช้อนใต้เข่ายกร่างบางลอยจากพื้น
“มาฉันจะอุ้มไปส่งเอง” โดมินิกยิ้มใส่ตาโตๆ ของสาวน้อย “ไหนๆเราก็จะเป็นคู่หมั้นกันในวันพรุ่งนี้แล้ว ฉันก็จะขอดูแลเธอในฐานะนั้นล่วงหน้าแล้วกันนะ”
พูดจบเขาก็อุ้มพาว่าที่คู่หมั้นต่างวัยเดินตรงไปยังวิลล่าที่พักทันที ไม่เปิดโอกาสให้สาวน้อยได้ปฏิเสธ และถึงปฏิเสธคนอย่างโดมินิก กอนซาเลสก็ไม่มีทางยอมทำตาม
“ถึงแล้วเปิดประตูสิ” เขาอุ้มมาถึงหน้าประตูห้องพัก
“หนูทำกุญแจหาย มันคงตกน้ำไปเมื่อกี้” นภัสรดายิ้มแห้งๆ
คิ้วดกหนายกขึ้นสูง ขณะมองหน้าสาวน้อยอย่างระอา
“โตแต่... นม มันสมองไม่พัฒนาหรือไง ใครเขาเล่นน้ำแล้วเอากุญแจลงไปด้วย เห้อ...”
เขามองทรวงอวบใหญ่เกินตัวของสาวน้อยแล้ว กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ จนต้องเปลี่ยนจุดโฟกัสไปที่ใบหน้าอ่อนใสแทน
“ก็ หนูกลัวลืมนี่ เลยพกติดตัวไว้”
สาวน้อยแก้ตัวแบบเอาสีข้างเข้าถู แถไปแบบน้ำขุ่นๆ ชวนให้คนฟังรู้สึกหมั่นไส้แกมระอา
“แบบนี้จะเข้าห้องพักยังไง เปียกทั้งตัวแบบนี้เดี๋ยวเป็นหวัดกันพอดี”
“บ่นเป็นคนแก่เลย ก็มันหายไปแล้วจะให้ทำยังไง” ใบหน้างามเริ่มบึ้งเมื่อโดนคนแก่กว่าตำหนิ
“ทำผิดไม่ยอมรับผิดยังมาแถมาเถียงอีก” โดมินิกตาลุกวาบ
“ปล่อยหนูลงเลย หนูจะไปให้คนของรีสอร์ทเขาเอาลูกกุญแจสำรองมาเปิดห้องให้”
นภัสรดาดิ้นรนจะลงจากอ้อมแขน นั่นทำให้คนอุ้มรู้สึกโมโห เจ้าหล่อนช่างยั่วโมโหเก่งนักเมื่อกี้ก็ยังน่ารักดี ตอนนี้กลับน่าตีเสียได้
“ไม่ต้อง เดี่ยวฉันจัดการให้ ตอนนี้ไปที่วิลล่าของฉันก่อน” เขาหมุนตัวอุ้มคนดื้อพาเดินไปยังวิลล่าส่วนตัวของเขาที่อยู่ไม่ไกลกัน
“ไม่ ไม่ ไม่นะ หนูไม่ไป”
ร่างเล็กดิ้นหนีไม่ยอมไปด้วย ทั้งหยิกทั้งข่วนจะลงให้ได้ แต่คนตัวโตกว่าไม่ยอมปล่อย เมื่อดื้นหนักเข้าก็เลยโดนจับพาดไหล่แบกไปแทนการอุ้ม แต่สาวน้อยเจ้าปัญหายังออกฤทธิ์ไม่เลิกรา
เผียะ เผียะ !!!
ฝ่ามือหนาฟาดลงบนบั้นท้ายไปสองเผียะ คนโดนตีชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะแผดเสียงร้อง
“โอ๊ย ! เจ็บนะตาลุงบ้า มาตีหนูทำไม”
“ก็ตีให้หยุดดื้อน่ะสิ นี่แหนะ ถ้าดื้ออีกจะโดนมิใช่น้อย”
โดมินิกฟาดไปอีกเผียะ พลางหัวเราะชอบใจเมื่อสาวน้อยหยุดดิ้นไม่ต่อคำอีก เขาพาเธอมาจนถึงวิลล่าแล้วเปิดประตูเข้าไปด้านใน ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอน เลยไปยังห้องน้ำพลางวางร่างเด็กดื้อลงในอ่างอาบน้ำ ก่อนจะหัวเราะชอบใจมื่อเห็นหน้าบูดบึ้งของเธอ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า... โดนตีแค่นี้ ทำหน้าอย่างกับโดนข่มขืนมา”
ใบหน้าบูดงอง้ำกว่าเดิม “ลองให้หนูตีลุงคืนไหมล่ะ จะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน” เจ้าตัวเถียงกลับ กำหมัดเตรียมสวนคืน
“อย่าคิดนะ ถ้าตีฉันฉันจะตีคืน” เขายกนิ้วชี้ส่ายไปมา ทำตาดุใส่เด็กดื้อ
นภัสรดาเบ้ปาก “เชอะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย ผู้ชายดีๆ ที่ไหนเขามาตีผู้หญิง” เธอยังว่าเขาอีก
“ไม่ให้ตี งั้นจะจูบแทนดีไหม เวลาเธอดื้อมากๆ ฉันก็จะลงโทษเธอด้วยการจูบ โอเคไหม”
เขายื่นหน้าเข้ามาหา เป่าลมใส่หน้าคนตัวเล็กกว่า ที่ทำหน้าตาตื่นเอนหน้าหนี
“หนูไม่ยอมให้ลุงทำแบบนั้นเป็นครั้งที่สองแน่ ไอ้จูบห่วยๆ ของคนแก่น่ะ หนูไม่ปลื้ม” ขนาดกลัวจนตัวสั่น ยังไม่วายปากดี ยั่วโทสะคนแก่กว่าให้ประทุขึ้น
“ว่าอะไรนะยายเด็กบ้า เธอหาว่าจูบฉันห่วย เคยจูบกับใครมาก่อนหรือไง ถึงได้ว่าฉันแบบนั้น” มือหนาขยุ้มหัวไหล่เต็มแรง จ้องหน้าสาวน้อยปากกล้าด้วยสายตาคมดุ
ว่าอะไรไม่โกรธเท่าว่าเขาจูบห่วย ถ้าจูบเขาห่วยจริงทำไมถึงได้ตัวอ่อนระทวยให้เขาจูบอยู่ตั้งนาน
“ตัวเองห่วยก็ยอมรับว่าห่วยสิ”
นภัสรดานิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แต่ยังปากดีโต้กลับ
“นอกจากแก่ เซ็กส์เสื่อมแล้ว จูบก็ห่วยแตก แถมยังนิสัยไม่ดีชอบรังแกเด็ก มิน่าถึงได้ไม่มีใครเอา ถูกผู้หญิงทิ้ง”
ดวงตาคมลุกวาบทอประกายกล้าด้วยความโกรธ เมื่อถูกว่ากระทบจุดเจ็บ
“ยายเด็กบ้า บังอาจมาว่าฉันเหรอ ได้เลยฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าฉันเป็นอย่างที่เธอพูดหรือเปล่า!”
เขากระชากร่างบางเข้าหา ก้มลงปิดปากอิ่มแดงนั้นด้วยจุมพิตดุดัน
QQQQQQ
อัพแล้วแล้วจ้า
หนูฟ้าของเราช่างปากกล้าเสียจริง ยั่วโมโหลุงดอมอยู่เรื่อย แบบนี้ต้องโดนสั่งสอน อิอิ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ผการุ้ง
///
สำหรับนักอ่านที่เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ แนะนำให้ลองอ่านสองเรื่องแรกในซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟกันดูนะคะ
เรื่องอาญาจอมมาร และซาตานผลาญรัก มีวางจำหน่ายที่ร้านนายอินทร์ทุกสาขา หาไม่เจอลองสอบถามพนักงานนะคะ ฝากยอดรักเทพบุตรมาเฟียอีกเรื่อง วางจำหน่ายที่เดียวกัน
vG3zp7.jpg [1024x768px] ฝากรูป
หรือจะสะดวกอ่านในรูปแบบอีบุ๊คส์ ก็ไปโหลดได้ที่เวปนี้ค่ะ มีนิยายหลายเรื่องของผการุ้งให้โหลดกันด้วยนะคะ
http:////mebmarket.com/index.php?action=Publisher&id=234484&name=rawiyada
ตอนนี้ ผการุ้งกำลังจัดพิมพ์นิยาย เรื่อง พ่ายรักเทพบุตรมาร สนใจสั่งเข้ามาได้นะคะ หนังสือพร้อมส่งปลายเดือนสิงหาคมนี้ รับประกันความสนุก ตามแบบฉบับของผการุ้ง
สั่งจองได้ที่ อีเมล p_pakarung@hotmail.co.th
KyX7vA.jpg [419x600px] ฝากรูป
รวิญาดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ส.ค. 2557, 20:57:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ส.ค. 2557, 20:57:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 3976
| << ตอนที่ 2. ไม่ได้รัก แค่... ติดใจ 100% | ตอนที่ 3. ป่วนหัวใจ 70% >> |