บ่วงสวาทนางฟ้า
เพราะถูกคนรักหักหลัง โดมินิก จึงหันหลังให้ความรัก และตั้งปณิธานจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับหนุ่มวัย 35 อย่างเขา เมื่อถูกมารดายัดเยียด นภัสรดา สาวแสนหวานสวยน่ารักเหมือนนางฟ้า สาวน้อยอ่อนวัยกว่า ถึง 15 ปีให้มาเป็นคู่หมาย
โดยมีข้อตกลงว่า หากสามเดือนนี้เขากับเธอไม่รักกัน ทั้งสองจะเป็นอิสระจากข้อผูกพันนี้ทันที
มันคงง่าย หากเธอจะไม่สวย น่ารัก เย้ายวน จนเขาต้องใจหวั่นไหว และที่สำคัญ เธอดันเรียกเขาว่า 'คุณลุง'
แต่... ตาลุงแก่อายุมากในความคิดของสาวน้อย ดันหล่อล่ำ เร้าใจจนทำให้ใจสาวเต้นแรง เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่ดันมีฉายาว่าอสูรน้ำแข็ง ท้าทายให้เธอหาเรื่องปั่นป่วนเขาเล่น
จากที่คิดจะอยู่เฉยๆ โดมินิกกลับต้องปั่นป่วนกับเสน่ห์เดียงสาของนางฟ้าจอมดื้อ ชวนให้อสูรหนุ่มอย่างเขาอยากปราบพยศยายตัวแสบให้สิ้นฤทธิ์ กลายเป็นทาสสวาทของเขาให้จงได้
เขาจะพิสูจน์ให้ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรู้สำนึกว่าเขาไม่ได้แก่ และฟิตปั๋งจนสาวน้อยอย่างเธอต้องยอมศิโรราบ...
งานนี้อสูรจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หรือนางฟ้าจะตกอยู่ในบ่วงสวาทของอสูรกันแน่!
โดยมีข้อตกลงว่า หากสามเดือนนี้เขากับเธอไม่รักกัน ทั้งสองจะเป็นอิสระจากข้อผูกพันนี้ทันที
มันคงง่าย หากเธอจะไม่สวย น่ารัก เย้ายวน จนเขาต้องใจหวั่นไหว และที่สำคัญ เธอดันเรียกเขาว่า 'คุณลุง'
แต่... ตาลุงแก่อายุมากในความคิดของสาวน้อย ดันหล่อล่ำ เร้าใจจนทำให้ใจสาวเต้นแรง เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่ดันมีฉายาว่าอสูรน้ำแข็ง ท้าทายให้เธอหาเรื่องปั่นป่วนเขาเล่น
จากที่คิดจะอยู่เฉยๆ โดมินิกกลับต้องปั่นป่วนกับเสน่ห์เดียงสาของนางฟ้าจอมดื้อ ชวนให้อสูรหนุ่มอย่างเขาอยากปราบพยศยายตัวแสบให้สิ้นฤทธิ์ กลายเป็นทาสสวาทของเขาให้จงได้
เขาจะพิสูจน์ให้ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรู้สำนึกว่าเขาไม่ได้แก่ และฟิตปั๋งจนสาวน้อยอย่างเธอต้องยอมศิโรราบ...
งานนี้อสูรจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หรือนางฟ้าจะตกอยู่ในบ่วงสวาทของอสูรกันแน่!
Tags: ซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟ /ผการุ้ง
ตอน: ตอนที่ 3. ป่วนหัวใจ 70%
ต่อจ้า...
“ยายเด็กบ้า บังอาจมาว่าฉันเหรอ ได้เลยฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าฉันเป็นอย่างที่เธอพูดหรือเปล่า”
เขากระชากร่างบางเข้าหา ก้มลงปิดปากอิ่มแดงนั้นด้วยจุมพิตดุดัน เพียงแค่ริมฝีปากสัมผัสก็ไม่อาจหยุดยั้งอารมณ์ที่พุ่งแรงได้ เขาจูบดูดดึงความหวานหอมของสาวน้อยแสนบริสุทธิ์ราวกับภมรหนุ่มดูดกลืนน้ำหวานจากดอกไม้แรกผลิ จากนาทีแรกตั้งใจลงทัณฑ์ ทว่า นาทีต่อมากลับเปลี่ยนเป็นมอบความอ่อนหวานให้เธอแทน
นภัสรดาจิกเล็บบนบ่าหนา จูบของเขาทำให้เธอหูอื้อตาลายสมองหยุดสั่งการไปชั่วคราว สาวน้อยเบียดร่างเปียกชื้นแนบชิดร่างหนาอย่างลืมตัว เผยอปากให้เขาเข้าไปกวาดต้อนความหวานภายในโพรงปากเล็ก ลิ้นน้อยพันเกี่ยวกับเรียวลิ้นใหญ่ของผู้ชายมากวัยและมากประสบการณ์ เขาทำให้เธอลืมตาไม่ขึ้นและสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง พลังชีวิตคล้ายถูกเขาสูบกลืนไปจนแทบหมดตัว กว่าเขาจะผละริมฝีปากออกให้เธอได้หายใจคล่องปอด สาวน้อยก็หอบหายใจสะท้านปรือตามองเขาด้วยแววตาฉ่ำเยิ้ม
“ถึงกับตัวอ่อนระทดระทวยเลยเหรอ ยายเด็กดื้อ”
ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้ม ดวงตาสีสนิมเหล็กทอดมองใบหน้าแดงจัดของว่าที่คู่หมั้นวันทีนอย่างเอ็นดู อารมณ์กรุ่นร้อนด้วยแรงโทสะจางหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ตอนนี้เขารู้สึกสดชื่อกระปรี้กระเปร่าเหมือนได้ชาร์ตพลังแบบเร่งด่วน ดวงตาคมหรุบมองริมฝีปากสีแดงสดที่ตอนนี้เริ่มเจ่อเล็กน้อยจากฤทธิ์จูบของเขา มันยังเย้ายวนใจอยู่ดี น่า... จูบอีกสักหน
“หนูหนาว...”
ใบหน้าเล็กหันไปมองฝาผนังหลบสายตาคม ร่างกายสั่นเทิ้มในอ้อมแขนแข็งแกร่งที่ไม่ยอมผละห่าง กายหนาเปียกชื้นพอกัน แต่กระไออุ่นจากร่างของเขากลับร้อนกว่าร่างเล็กๆ ของเธอหลายเท่า นภัสรดาห่อไหล่เล็กน้อยเมื่อเขายอมปล่อยเธอเป็นอิสระ ร่างหนาขยับออกห่างขณะเดินไปเปิดน้ำอุ่นใส่อ่าง หยิบขวดครีมอาบน้ำมายื่นส่งให้
“อาบน้ำซะสิ” เขายกคิ้วสูงเมื่อเธอไม่ยอมรับขวดครีมอาบน้ำ “หรือจะให้ฉันช่วยอาบน้ำให้ ตอนน้องสาวฉันยังเด็กฉันก็เคยช่วยคุณแม่อาบน้ำให้น้อง ฉันอาบสะอาดและชำนาญมากๆ เลยนะ อยากลองไหม”
นภัสรดารีบคว้าครีมอาบน้ำหมับ “หนูอาบเองได้ค่ะ ลุงเอ่อ ...คุณออกไปข้างนอกก่อนสิคะ” เธอไล่เขา
“ก็อาบไปสิ ฉันก็จะอาบเหมือนกันตรงโน้น อย่าแอบมองฉันล่ะ ฉันค่อนข้างขี้อาย หึ หึ หึ”
เขายื่นหน้ามาหาจ้องมองใบหน้าซีดเซียวดวงตาทอประกายวิบวาวขณะยกยิ้มยียวน ชี้มือไปทางฝักบัวติดผนังอีกด้านหนึ่งของห้องน้ำให้เธอหันไปมองตามปลายนิ้ว เมื่อเธอหันกลับมาปลายจมูกโด่งเล็กก็ชนแก้มสากของเขาพอดี สาวน้อยสะดุ้งโหยงเอนหน้าหนี เรียกเสียงหัวเราะห้าวลึกในลำคอหนา เขาเป่าลมอุ่นใส่หน้าเธอแรงๆ แล้วหัวเราะชอบใจ ก่อนจะลุกเดินไปยังฝักบัวพร้อมกับสลัดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น อวดหุ่นล่ำสันอุดมด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแรง
นภัสรดาอ้าปากเหวอดวงตาคู่สวยเบิกค้างจ้องมองเรือนร่างของชายชาตรีอย่างลืมตัว แล้วรีบหันหน้าหนีแทบไม่ทันเมื่อเห็นเขาถอดปราการด่านสุดท้ายของท่อนล่างออก ใจสาวเต้นรัวแรงเลือดสูบฉีดไปที่แก้มจนแดงก่ำ เกิดมาเพิ่งเคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าจะจะตาก็คราวนี้ สาวน้อยสูดลมหายใจพยายามลดความตื่นเต้น แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับเต้นแรงแทบทะลุออกมาจากออก รางกายแข็งทื่อจะลุกหนีก็ต้องเดินผ่านจุดที่เขายืนอยู่ มือน้อยกำขวดครีมอาบน้ำแน่นไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ชวนอกสั่นขวัญสะเทือนแบบนี้ เสียงน้ำไหลแรงพร้อมเสียงครวญเพลงหงุงหงิงทำเอาคนได้ยินใจเต้นรัวนับจังหวะแทบไม่ทัน ใจหนึ่งอยากหันไปมองตามประสาคนอยากรู้อยากเห็ฯ แต่อีกใจก็สั่นหวิวเกรงเห็นภาพชวนสะท้านไหว ร่างบางนั่งแข็งทื่ออยู่จนเสียงน้ำเงียบไป ได้ยินเสียงเขาเดินไปมา แล้วก็เงียบหายไป เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็ต้องตกใจเมื่อคนตัวโตนั่งยองๆ เกาะขอบอ่างยิ้มเผล่อยู่ข้างๆ
“ไหนบอกว่าหนาว ทำไมไม่รีบอาบน้ำให้เสร็จ”
โดมินิกมองหน้าสาวน้อยในอ่างแล้วกลั้นยิ้มไม่อยู่ เมื่อครู่เขาอาบน้ำไปมองเธอไป นภัสรดาช่างมีความอดทนสูงจริงๆ เจ้าหล่อนนั่งก้มหน้านิ่งทำตัวแข็งทื่อเหมือนรูปปั้นจนเขาอาบน้ำเสร็จ เขาเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวสวมชุดคลุมเดินกลับมาก็ยังอยู่ท่าเดิม ไม่รู้จะเป็นตะคริวอีกหนหรือเปล่า
“คุณอาบเสร็จแล้ว ก็ออกไปสิคะ”
นภัสรดาบอกเขาเสียงแผ่ว ไม่ยอมสบตาคนถาม มือน้อยกำขวดครีมอาบน้ำแน่น
“เมื่อกี้ฉันอาบน้ำให้เธอดู เธอก็อาบน้ำให้ฉันดูบ้างสิ” เขาแกล้งหยอก มันได้ผลเมื่อเธอแก้มแดงจัดหันมาแหวเข้าใส่เสียงแหลม
“บ้า! หนูไม่ได้โรคจิตชอบโชว์เหมือนลุงนี่”
เธอปาขวดครีมในมือทิ้ง ผลักอกเขาให้ออกห่างแล้วรีบลุกก้าวจากอ่างทำท่าจะวิ่งออกไป แต่เท้าเปียกและพื้นยังลื่นส่งผลให้ร่างบางหงายท้อง โชคดีที่คนตัวโตรอจังหวะอยู่แล้วจึงรับรางน้อยไว้ได้ทันก่อนจะหัวฟาดพื้น
“ดื้อจริงๆ คงรอให้อาบเองไม่ได้แล้ว เดี๋ยวเป็ฯหวัดตายไปก่อน”
เขาอุ้มร่างบางพาไปหย่อนลงอ่างเหมือนเดิม หยิบขวดครีมมาเปดเทครีมนุ่มหอมใส่มือเธอแล้วจับมือนั้นถูๆบนเนื้อตัวทั้งๆ ที่สวมเสื้อผ้าแบบนั้นแลหะ อย่างน้อยก็ช่วยล้างน้ำทำเลเค็มๆ ออกก็ยังดี นภัสราดาพยายามดิ้นหนีเลยโดนคนแรงเยอะจับกดน้ำ สำลักค่อกแค่กตาแดง
“ไอ้ลุงโหด หนูไม่ใช่หมาน่ะจะมาจับอาบน้ำจับกดน้ำแบบนี้” เธอดิ้นรนโวยวายใส่เขาเป็นชุด
โดมินิกไม่ได้สนใจตั้งหน้าตั้งตาเปิดน้ำจากฝักบัวที่อ่าง ราดรดจนเนื้อตัวสาวน้อยสะอาดเอี่ยมไร้ฟองครีม จากนั้นก็อุ้มเด็กดื้อของเขาพาไปยังตู้เก็บผ้าเช็ดตัวแล้ววางลงบนเคาน์เตอร์ล้างหน้า นภัสรดาทำท่าจะขยับลงมาแต่ถูกชี้หน้าส่งสายตาดุๆ ห้ามไว้ก่อน สาวน้อยได้แต่เบะปากใส่ดวงตาวาววับด้วยความโมโห แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะรู้ดีว่าคนมากวัยกว่าจะหาเรื่องลงโทษเธอหนักกว่าที่ทำอยู่
“ถอดเสื้อผ้าเปียกๆออกแล้วใส่นี่ซะ” เขาส่งผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่กับเสื้อคลุมให้ “จะให้ช่วยเปลี่ยนไหม”
“ไม่ ไม่ ไม่ หนูเปลี่ยนเอง ลุงออกไปพ้นๆเลย” เธอรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมากอดไว้ โบกมือไล่คนแก่ออกไป
“ให้เวลาห้านาที ถ้าไม่ออกไปฉันจะมาช่วยแต่งตัวให้”
เขาสั่งก่อนจะยอมเดินออกไปจากห้องนั้น ทันทีที่ร่างหนาเดินไปพ้นประตูนภัสรดาก็รีบกระโดดลงจากเคาน์เตอร์ตรงไปปิดประตูโครม แล้วถอนหายใจแรง
“ตาลุงบ้า ทำไมถึงนิสัยไม่ดีแบบนี้นะ”
เธอกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโห ว่าที่คู่หมั้นของเธอนิสัยแย่เหลือเกิน เขาไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยหรือไง ไม่เหมือน... นภัสรดาถอนหายใจแรง ดวงตาคู่สวยหม่นแสงลงเมื่อนึกถึงภาพเงาของใครบางคนที่ติดอยู่ในความทรงจำตราตรึงในหัวใจมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา มือน้อยกำแน่นเมื่อหัวใจปวดปร่าขึ้นมา เธอนิ่งเงียบปล่อยหัวใจตัวเองให้นิ่งสงบลง ริมฝีปากแย้มรอยยิ้มเศร้า
“ทำไม... ทำไมถึงลืมกัน”
เธอพึมพำเสียงขื่น สูดลมหายใจแรงๆไล่ความจุกเสีอดในอกให้คลายลง แล้วลุกขึ้นยืนจัดการถอดเสื้อผ้าเปียกชุ่มออกจากร่างแล้วรีบเช็ดตัวให้แห้งค้นหาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาพันกายไว้แล้วสวมชุดคลุมทับอีกชั้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!
“เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จหรือยัง นานแล้วนะรีบออกมาเลย ถ้าไม่ออกฉันจะไขกุญแจเข้าไปแล้วนะ”
เสียงทุบประตูกับเสียงตะโกนเรียกทำให้นภัสรดารีบเปิดประตูออกไป คนเรียกเท้าแขนกับขอบประตูทำหน้ามุ่ยอยู่ เขากวาดสายตามมองเธอทั้งตัวแล้วเบี่ยงตัวให้เธอเดินผ่านออกไป กลิ่นหอมของชาโชยมาเข้าจมูก นภัสรดามองหาที่มาของกลิ่นก็พบกาน้ำชาพร้อมถ้วยชาที่รินรอท่าไว้แล้ววางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียงนอน
“ดื่มชาร้อนๆ จะได้ไม่เป็นหวัด ฉันสั่งซุปมาให้แล้วเดี๋ยวคงมาส่งพร้อมกุญแจห้องของเธอ”
หลายนาทีที่เธออยู่ในห้องน้ำ เขาออกมาโทรหาพนักงานสั่งการให้นำอาหารมาส่งและแจ้งเรื่องกุญแจห้องพักของเธอหาย เมื่อจัดการทุกสิ่งเรียบร้อยจึงไปเคาะประตูเรียก ร่างน้อยในชุดคลุมดูกลมปุ๊กเหมือนหมอนยัดนุ่น ดวงคมแอบลองมองผ่านรอยแยกของสาบเสื้อคลุมเห็นผ้าเช็ดตัวที่พันไว้ด้านในก็ถอนหายใจ
ช่างหวงเนื้อถนอมตัวเสียจริงแม่คุณ...
เมื่อครู่เขาแทบระงับความต้องการไว้ไม่ไหว แค่ได้ลูบไล้เนื้อตัวเธอผ่านเสื้อผ้าไม่ทันจะเห็นผิวกายขาวนวลเต็มตาก็จวนคลั่ง นภัสรดามีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เขาหลุดความควบคุมบ่อยครั้ง ยายเด็กแสบมีรูปร่างยั่วยวนราคะแบบที่ไม่ต้องออกแรงทำอะไรก็ทำให้เขาแทบกระโจนเข้าหา มันอันตรายมากหากเขาควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขาแตะเธอเมื่อไหร่มหันตภัยจากมารดาสุดที่รักมาเยือนเมื่อนั้น ปลอกคอที่ชื่อว่าการแต่งงานจะโดนโยนใส่คอเขาในทันที เขาไม่พร้อมมีเมียเด็กไม่พร้อมมีใครเข้ามาวุ่นวายในชีวิต และหัวใจของเขาไม่พร้อมจะเปิดรับผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว ประตูหัวใจปิดตายไปพร้อมกับความหลังเมื่อหกปีก่อน ปิดสนิทหลังจากเขาฟื้นจากความตายหลังอุบัติเหตุร้ายที่เกือบพรากลมหายใจของเขาไป มันทำให้ความทรงจำบางส่วนของเขาหายไป เหลือเพียงความทรงจำร้ายๆ ที่เกิดจากน้ำมือของผู้หญิงที่เขาเคยรัก ยายเลสเบี้ยนที่ชื่อ ไลลา เคอร์แมน ยายตัวร้ายที่เขายังไม่ได้คิดบัญชีเจ้าหล่อนเป็นคนทำให้เขาเกือบตาย หลังจากนั้นก็นำแบบรถบิ๊กไบค์ของเขาไปขายให้คู่แข่งหอบเงินก้อนโตหนีหายไป ชาตินี้หากเขาไม่จัดการหล่อนให้ได้รับความเจ็บปวดแบบเดียวกัน เขาไม่มีวันอยู่อย่างเป็นสุขแน่
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขา แล้วยกถ้วยชาขึ้นจิบ
คนตัวโตเดินมายืนข้างๆ ยื่นมือมาแตะหน้าผากเธอ “ตัวอุ่นๆ นะ กินอะไรแล้วกินยาสักหน่อยนะ เดี๋ยวจะไข้จขึ้น พรุ่งนี้จะอดเป็นคู่หมั้นฉัน” เขายังไม่วายเหน็บแนม
“หนูไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอกค่ะ” นภัสรดาปัดมือเขาออกจากหน้าผาก ย่นจมูกเข้าใส่ “ถ้าหนูจะตายก็ขอตายหลังจากสามเดือนนี้ ถึงตอนนั้นลุงจะได้เป็นอิสระแบบไม่ต้องกลัวใครกล่าวหาไงคะ”
น้ำเสียงของเธอแผ่วหวิว ดวงตาคู่งามทอประกายอ่อนเศร้าชั่วแวบ ก่อนจะกลับมานิ่งสงบเหมือนเก่า ร่างบางขยับเดินหนีไปนั่งที่เก้าอี้ห้องรับแขกด้านนอก
“ทำไมรู้สึกแปลกๆ วะ”
โดมินิกกุมหัวใจตัวเอง เขาเจ็บจี๊ดๆ เมื่อได้ยินเธอพูดและสบสายตาคู่นั้นเพียงไม่กี่วิ ภาพบางอย่างผุดพรายขึ้นมาในหัวแล้วก็หายไปเร็วจนนึกไม่ออก เขากุมขมับก่อนจะเสยผมที่ระใบหน้าให้เข้าที่ เดินออกมาหาคนที่เดินมาก่อน ชายหนุ่มชะงักเท้ายืนนิ่งงันเมื่อเห็นว่าตอนนี้นภัสรดาไม่ได้นั่งอยู่เพียงลำพัง แต่มีมารดาสุดที่รักของเขานั่งตีหน้ายักษ์มองเขาด้วยแววตาเอาเรื่องอยู่ด้วย
“ฉันว่าพรุ่งนี้เปลี่ยนจากงานหมั้นเป็นงานแต่งเลยดีไหม”
“คุณแม่ !”
โดมินิกอุทานลั่น ยกมือกุมหน้าผาก เวรแล้วไหมล่ะ !
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
อัพแล้วจ้า
ขออภัยที่หายไปนาน ผการุ้งไปจัดการเรื่องพิมพ์นิยายพ่ายรักเทพบุตรมารมาค่ะ
ตอนนี้เข้าโรงพิมพ์เรียบร้อยแล้ว น่าจะเริ่มส่งได้ในอาทิตย์หน้าค่ะ นักอ่านท่านใดสั่งจองไว้รอรับนะคะ จะรีบจัดส่งให้ถึงหน้าประตูบ้านเลยค่ะ นักอ่านที่สั่งจองไม่ทัน ยังพอมีหนังสือเหลือนะคะ ผการุ้งพิมพ์เผื่อมาจำนวนหนึ่ง (ไม่มาก)
สนใจสั่งจองเข้ามาได้ค่ะ ที่อีเมล p_pakarung@hotmail.co.th
KyX7vA.jpg [419x600px] ฝากรูป
สำหรับนิยายบ่วงสวาทนางฟ้าเรื่องนี้อยู่ในซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟ ลำดับที่ 3. ต่อจาก อาญาจอมมารและซาตานผลาญรักค่ะ
เปิดให้จองแล้วนะคะ ราคา 285 บาท ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 30กันยายน 57
นักอ่านท่านใดยังไม่เคยอ่านอาญาจอมมาร และซาตานผลาญรัก สามารถหาซื้อได้ที่ร้านนายอินทร์ และร้านซีเอ็ดทุกสาขาค่ะ หาไม่เจอสอบถามพนักงานได้ค่ะ
vG3zp7.jpg [1024x768px] ฝากรูป
หรือจะสะดวกอ่านในรูปแบบอีบุ๊คส์ ก็ไปโหลดได้ที่เวปนี้ค่ะ มีนิยายหลายเรื่องของผการุ้งให้โหลดกันด้วยนะคะ
http:////mebmarket.com/index.php?action=Publisher&id=234484&name=rawiyada
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ผการุ้ง
“ยายเด็กบ้า บังอาจมาว่าฉันเหรอ ได้เลยฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าฉันเป็นอย่างที่เธอพูดหรือเปล่า”
เขากระชากร่างบางเข้าหา ก้มลงปิดปากอิ่มแดงนั้นด้วยจุมพิตดุดัน เพียงแค่ริมฝีปากสัมผัสก็ไม่อาจหยุดยั้งอารมณ์ที่พุ่งแรงได้ เขาจูบดูดดึงความหวานหอมของสาวน้อยแสนบริสุทธิ์ราวกับภมรหนุ่มดูดกลืนน้ำหวานจากดอกไม้แรกผลิ จากนาทีแรกตั้งใจลงทัณฑ์ ทว่า นาทีต่อมากลับเปลี่ยนเป็นมอบความอ่อนหวานให้เธอแทน
นภัสรดาจิกเล็บบนบ่าหนา จูบของเขาทำให้เธอหูอื้อตาลายสมองหยุดสั่งการไปชั่วคราว สาวน้อยเบียดร่างเปียกชื้นแนบชิดร่างหนาอย่างลืมตัว เผยอปากให้เขาเข้าไปกวาดต้อนความหวานภายในโพรงปากเล็ก ลิ้นน้อยพันเกี่ยวกับเรียวลิ้นใหญ่ของผู้ชายมากวัยและมากประสบการณ์ เขาทำให้เธอลืมตาไม่ขึ้นและสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง พลังชีวิตคล้ายถูกเขาสูบกลืนไปจนแทบหมดตัว กว่าเขาจะผละริมฝีปากออกให้เธอได้หายใจคล่องปอด สาวน้อยก็หอบหายใจสะท้านปรือตามองเขาด้วยแววตาฉ่ำเยิ้ม
“ถึงกับตัวอ่อนระทดระทวยเลยเหรอ ยายเด็กดื้อ”
ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้ม ดวงตาสีสนิมเหล็กทอดมองใบหน้าแดงจัดของว่าที่คู่หมั้นวันทีนอย่างเอ็นดู อารมณ์กรุ่นร้อนด้วยแรงโทสะจางหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ตอนนี้เขารู้สึกสดชื่อกระปรี้กระเปร่าเหมือนได้ชาร์ตพลังแบบเร่งด่วน ดวงตาคมหรุบมองริมฝีปากสีแดงสดที่ตอนนี้เริ่มเจ่อเล็กน้อยจากฤทธิ์จูบของเขา มันยังเย้ายวนใจอยู่ดี น่า... จูบอีกสักหน
“หนูหนาว...”
ใบหน้าเล็กหันไปมองฝาผนังหลบสายตาคม ร่างกายสั่นเทิ้มในอ้อมแขนแข็งแกร่งที่ไม่ยอมผละห่าง กายหนาเปียกชื้นพอกัน แต่กระไออุ่นจากร่างของเขากลับร้อนกว่าร่างเล็กๆ ของเธอหลายเท่า นภัสรดาห่อไหล่เล็กน้อยเมื่อเขายอมปล่อยเธอเป็นอิสระ ร่างหนาขยับออกห่างขณะเดินไปเปิดน้ำอุ่นใส่อ่าง หยิบขวดครีมอาบน้ำมายื่นส่งให้
“อาบน้ำซะสิ” เขายกคิ้วสูงเมื่อเธอไม่ยอมรับขวดครีมอาบน้ำ “หรือจะให้ฉันช่วยอาบน้ำให้ ตอนน้องสาวฉันยังเด็กฉันก็เคยช่วยคุณแม่อาบน้ำให้น้อง ฉันอาบสะอาดและชำนาญมากๆ เลยนะ อยากลองไหม”
นภัสรดารีบคว้าครีมอาบน้ำหมับ “หนูอาบเองได้ค่ะ ลุงเอ่อ ...คุณออกไปข้างนอกก่อนสิคะ” เธอไล่เขา
“ก็อาบไปสิ ฉันก็จะอาบเหมือนกันตรงโน้น อย่าแอบมองฉันล่ะ ฉันค่อนข้างขี้อาย หึ หึ หึ”
เขายื่นหน้ามาหาจ้องมองใบหน้าซีดเซียวดวงตาทอประกายวิบวาวขณะยกยิ้มยียวน ชี้มือไปทางฝักบัวติดผนังอีกด้านหนึ่งของห้องน้ำให้เธอหันไปมองตามปลายนิ้ว เมื่อเธอหันกลับมาปลายจมูกโด่งเล็กก็ชนแก้มสากของเขาพอดี สาวน้อยสะดุ้งโหยงเอนหน้าหนี เรียกเสียงหัวเราะห้าวลึกในลำคอหนา เขาเป่าลมอุ่นใส่หน้าเธอแรงๆ แล้วหัวเราะชอบใจ ก่อนจะลุกเดินไปยังฝักบัวพร้อมกับสลัดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น อวดหุ่นล่ำสันอุดมด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแรง
นภัสรดาอ้าปากเหวอดวงตาคู่สวยเบิกค้างจ้องมองเรือนร่างของชายชาตรีอย่างลืมตัว แล้วรีบหันหน้าหนีแทบไม่ทันเมื่อเห็นเขาถอดปราการด่านสุดท้ายของท่อนล่างออก ใจสาวเต้นรัวแรงเลือดสูบฉีดไปที่แก้มจนแดงก่ำ เกิดมาเพิ่งเคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าจะจะตาก็คราวนี้ สาวน้อยสูดลมหายใจพยายามลดความตื่นเต้น แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับเต้นแรงแทบทะลุออกมาจากออก รางกายแข็งทื่อจะลุกหนีก็ต้องเดินผ่านจุดที่เขายืนอยู่ มือน้อยกำขวดครีมอาบน้ำแน่นไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ชวนอกสั่นขวัญสะเทือนแบบนี้ เสียงน้ำไหลแรงพร้อมเสียงครวญเพลงหงุงหงิงทำเอาคนได้ยินใจเต้นรัวนับจังหวะแทบไม่ทัน ใจหนึ่งอยากหันไปมองตามประสาคนอยากรู้อยากเห็ฯ แต่อีกใจก็สั่นหวิวเกรงเห็นภาพชวนสะท้านไหว ร่างบางนั่งแข็งทื่ออยู่จนเสียงน้ำเงียบไป ได้ยินเสียงเขาเดินไปมา แล้วก็เงียบหายไป เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็ต้องตกใจเมื่อคนตัวโตนั่งยองๆ เกาะขอบอ่างยิ้มเผล่อยู่ข้างๆ
“ไหนบอกว่าหนาว ทำไมไม่รีบอาบน้ำให้เสร็จ”
โดมินิกมองหน้าสาวน้อยในอ่างแล้วกลั้นยิ้มไม่อยู่ เมื่อครู่เขาอาบน้ำไปมองเธอไป นภัสรดาช่างมีความอดทนสูงจริงๆ เจ้าหล่อนนั่งก้มหน้านิ่งทำตัวแข็งทื่อเหมือนรูปปั้นจนเขาอาบน้ำเสร็จ เขาเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวสวมชุดคลุมเดินกลับมาก็ยังอยู่ท่าเดิม ไม่รู้จะเป็นตะคริวอีกหนหรือเปล่า
“คุณอาบเสร็จแล้ว ก็ออกไปสิคะ”
นภัสรดาบอกเขาเสียงแผ่ว ไม่ยอมสบตาคนถาม มือน้อยกำขวดครีมอาบน้ำแน่น
“เมื่อกี้ฉันอาบน้ำให้เธอดู เธอก็อาบน้ำให้ฉันดูบ้างสิ” เขาแกล้งหยอก มันได้ผลเมื่อเธอแก้มแดงจัดหันมาแหวเข้าใส่เสียงแหลม
“บ้า! หนูไม่ได้โรคจิตชอบโชว์เหมือนลุงนี่”
เธอปาขวดครีมในมือทิ้ง ผลักอกเขาให้ออกห่างแล้วรีบลุกก้าวจากอ่างทำท่าจะวิ่งออกไป แต่เท้าเปียกและพื้นยังลื่นส่งผลให้ร่างบางหงายท้อง โชคดีที่คนตัวโตรอจังหวะอยู่แล้วจึงรับรางน้อยไว้ได้ทันก่อนจะหัวฟาดพื้น
“ดื้อจริงๆ คงรอให้อาบเองไม่ได้แล้ว เดี๋ยวเป็ฯหวัดตายไปก่อน”
เขาอุ้มร่างบางพาไปหย่อนลงอ่างเหมือนเดิม หยิบขวดครีมมาเปดเทครีมนุ่มหอมใส่มือเธอแล้วจับมือนั้นถูๆบนเนื้อตัวทั้งๆ ที่สวมเสื้อผ้าแบบนั้นแลหะ อย่างน้อยก็ช่วยล้างน้ำทำเลเค็มๆ ออกก็ยังดี นภัสราดาพยายามดิ้นหนีเลยโดนคนแรงเยอะจับกดน้ำ สำลักค่อกแค่กตาแดง
“ไอ้ลุงโหด หนูไม่ใช่หมาน่ะจะมาจับอาบน้ำจับกดน้ำแบบนี้” เธอดิ้นรนโวยวายใส่เขาเป็นชุด
โดมินิกไม่ได้สนใจตั้งหน้าตั้งตาเปิดน้ำจากฝักบัวที่อ่าง ราดรดจนเนื้อตัวสาวน้อยสะอาดเอี่ยมไร้ฟองครีม จากนั้นก็อุ้มเด็กดื้อของเขาพาไปยังตู้เก็บผ้าเช็ดตัวแล้ววางลงบนเคาน์เตอร์ล้างหน้า นภัสรดาทำท่าจะขยับลงมาแต่ถูกชี้หน้าส่งสายตาดุๆ ห้ามไว้ก่อน สาวน้อยได้แต่เบะปากใส่ดวงตาวาววับด้วยความโมโห แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะรู้ดีว่าคนมากวัยกว่าจะหาเรื่องลงโทษเธอหนักกว่าที่ทำอยู่
“ถอดเสื้อผ้าเปียกๆออกแล้วใส่นี่ซะ” เขาส่งผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่กับเสื้อคลุมให้ “จะให้ช่วยเปลี่ยนไหม”
“ไม่ ไม่ ไม่ หนูเปลี่ยนเอง ลุงออกไปพ้นๆเลย” เธอรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมากอดไว้ โบกมือไล่คนแก่ออกไป
“ให้เวลาห้านาที ถ้าไม่ออกไปฉันจะมาช่วยแต่งตัวให้”
เขาสั่งก่อนจะยอมเดินออกไปจากห้องนั้น ทันทีที่ร่างหนาเดินไปพ้นประตูนภัสรดาก็รีบกระโดดลงจากเคาน์เตอร์ตรงไปปิดประตูโครม แล้วถอนหายใจแรง
“ตาลุงบ้า ทำไมถึงนิสัยไม่ดีแบบนี้นะ”
เธอกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโห ว่าที่คู่หมั้นของเธอนิสัยแย่เหลือเกิน เขาไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยหรือไง ไม่เหมือน... นภัสรดาถอนหายใจแรง ดวงตาคู่สวยหม่นแสงลงเมื่อนึกถึงภาพเงาของใครบางคนที่ติดอยู่ในความทรงจำตราตรึงในหัวใจมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา มือน้อยกำแน่นเมื่อหัวใจปวดปร่าขึ้นมา เธอนิ่งเงียบปล่อยหัวใจตัวเองให้นิ่งสงบลง ริมฝีปากแย้มรอยยิ้มเศร้า
“ทำไม... ทำไมถึงลืมกัน”
เธอพึมพำเสียงขื่น สูดลมหายใจแรงๆไล่ความจุกเสีอดในอกให้คลายลง แล้วลุกขึ้นยืนจัดการถอดเสื้อผ้าเปียกชุ่มออกจากร่างแล้วรีบเช็ดตัวให้แห้งค้นหาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาพันกายไว้แล้วสวมชุดคลุมทับอีกชั้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!
“เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จหรือยัง นานแล้วนะรีบออกมาเลย ถ้าไม่ออกฉันจะไขกุญแจเข้าไปแล้วนะ”
เสียงทุบประตูกับเสียงตะโกนเรียกทำให้นภัสรดารีบเปิดประตูออกไป คนเรียกเท้าแขนกับขอบประตูทำหน้ามุ่ยอยู่ เขากวาดสายตามมองเธอทั้งตัวแล้วเบี่ยงตัวให้เธอเดินผ่านออกไป กลิ่นหอมของชาโชยมาเข้าจมูก นภัสรดามองหาที่มาของกลิ่นก็พบกาน้ำชาพร้อมถ้วยชาที่รินรอท่าไว้แล้ววางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียงนอน
“ดื่มชาร้อนๆ จะได้ไม่เป็นหวัด ฉันสั่งซุปมาให้แล้วเดี๋ยวคงมาส่งพร้อมกุญแจห้องของเธอ”
หลายนาทีที่เธออยู่ในห้องน้ำ เขาออกมาโทรหาพนักงานสั่งการให้นำอาหารมาส่งและแจ้งเรื่องกุญแจห้องพักของเธอหาย เมื่อจัดการทุกสิ่งเรียบร้อยจึงไปเคาะประตูเรียก ร่างน้อยในชุดคลุมดูกลมปุ๊กเหมือนหมอนยัดนุ่น ดวงคมแอบลองมองผ่านรอยแยกของสาบเสื้อคลุมเห็นผ้าเช็ดตัวที่พันไว้ด้านในก็ถอนหายใจ
ช่างหวงเนื้อถนอมตัวเสียจริงแม่คุณ...
เมื่อครู่เขาแทบระงับความต้องการไว้ไม่ไหว แค่ได้ลูบไล้เนื้อตัวเธอผ่านเสื้อผ้าไม่ทันจะเห็นผิวกายขาวนวลเต็มตาก็จวนคลั่ง นภัสรดามีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เขาหลุดความควบคุมบ่อยครั้ง ยายเด็กแสบมีรูปร่างยั่วยวนราคะแบบที่ไม่ต้องออกแรงทำอะไรก็ทำให้เขาแทบกระโจนเข้าหา มันอันตรายมากหากเขาควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขาแตะเธอเมื่อไหร่มหันตภัยจากมารดาสุดที่รักมาเยือนเมื่อนั้น ปลอกคอที่ชื่อว่าการแต่งงานจะโดนโยนใส่คอเขาในทันที เขาไม่พร้อมมีเมียเด็กไม่พร้อมมีใครเข้ามาวุ่นวายในชีวิต และหัวใจของเขาไม่พร้อมจะเปิดรับผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว ประตูหัวใจปิดตายไปพร้อมกับความหลังเมื่อหกปีก่อน ปิดสนิทหลังจากเขาฟื้นจากความตายหลังอุบัติเหตุร้ายที่เกือบพรากลมหายใจของเขาไป มันทำให้ความทรงจำบางส่วนของเขาหายไป เหลือเพียงความทรงจำร้ายๆ ที่เกิดจากน้ำมือของผู้หญิงที่เขาเคยรัก ยายเลสเบี้ยนที่ชื่อ ไลลา เคอร์แมน ยายตัวร้ายที่เขายังไม่ได้คิดบัญชีเจ้าหล่อนเป็นคนทำให้เขาเกือบตาย หลังจากนั้นก็นำแบบรถบิ๊กไบค์ของเขาไปขายให้คู่แข่งหอบเงินก้อนโตหนีหายไป ชาตินี้หากเขาไม่จัดการหล่อนให้ได้รับความเจ็บปวดแบบเดียวกัน เขาไม่มีวันอยู่อย่างเป็นสุขแน่
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขา แล้วยกถ้วยชาขึ้นจิบ
คนตัวโตเดินมายืนข้างๆ ยื่นมือมาแตะหน้าผากเธอ “ตัวอุ่นๆ นะ กินอะไรแล้วกินยาสักหน่อยนะ เดี๋ยวจะไข้จขึ้น พรุ่งนี้จะอดเป็นคู่หมั้นฉัน” เขายังไม่วายเหน็บแนม
“หนูไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอกค่ะ” นภัสรดาปัดมือเขาออกจากหน้าผาก ย่นจมูกเข้าใส่ “ถ้าหนูจะตายก็ขอตายหลังจากสามเดือนนี้ ถึงตอนนั้นลุงจะได้เป็นอิสระแบบไม่ต้องกลัวใครกล่าวหาไงคะ”
น้ำเสียงของเธอแผ่วหวิว ดวงตาคู่งามทอประกายอ่อนเศร้าชั่วแวบ ก่อนจะกลับมานิ่งสงบเหมือนเก่า ร่างบางขยับเดินหนีไปนั่งที่เก้าอี้ห้องรับแขกด้านนอก
“ทำไมรู้สึกแปลกๆ วะ”
โดมินิกกุมหัวใจตัวเอง เขาเจ็บจี๊ดๆ เมื่อได้ยินเธอพูดและสบสายตาคู่นั้นเพียงไม่กี่วิ ภาพบางอย่างผุดพรายขึ้นมาในหัวแล้วก็หายไปเร็วจนนึกไม่ออก เขากุมขมับก่อนจะเสยผมที่ระใบหน้าให้เข้าที่ เดินออกมาหาคนที่เดินมาก่อน ชายหนุ่มชะงักเท้ายืนนิ่งงันเมื่อเห็นว่าตอนนี้นภัสรดาไม่ได้นั่งอยู่เพียงลำพัง แต่มีมารดาสุดที่รักของเขานั่งตีหน้ายักษ์มองเขาด้วยแววตาเอาเรื่องอยู่ด้วย
“ฉันว่าพรุ่งนี้เปลี่ยนจากงานหมั้นเป็นงานแต่งเลยดีไหม”
“คุณแม่ !”
โดมินิกอุทานลั่น ยกมือกุมหน้าผาก เวรแล้วไหมล่ะ !
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
อัพแล้วจ้า
ขออภัยที่หายไปนาน ผการุ้งไปจัดการเรื่องพิมพ์นิยายพ่ายรักเทพบุตรมารมาค่ะ
ตอนนี้เข้าโรงพิมพ์เรียบร้อยแล้ว น่าจะเริ่มส่งได้ในอาทิตย์หน้าค่ะ นักอ่านท่านใดสั่งจองไว้รอรับนะคะ จะรีบจัดส่งให้ถึงหน้าประตูบ้านเลยค่ะ นักอ่านที่สั่งจองไม่ทัน ยังพอมีหนังสือเหลือนะคะ ผการุ้งพิมพ์เผื่อมาจำนวนหนึ่ง (ไม่มาก)
สนใจสั่งจองเข้ามาได้ค่ะ ที่อีเมล p_pakarung@hotmail.co.th
KyX7vA.jpg [419x600px] ฝากรูป
สำหรับนิยายบ่วงสวาทนางฟ้าเรื่องนี้อยู่ในซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟ ลำดับที่ 3. ต่อจาก อาญาจอมมารและซาตานผลาญรักค่ะ
เปิดให้จองแล้วนะคะ ราคา 285 บาท ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 30กันยายน 57
นักอ่านท่านใดยังไม่เคยอ่านอาญาจอมมาร และซาตานผลาญรัก สามารถหาซื้อได้ที่ร้านนายอินทร์ และร้านซีเอ็ดทุกสาขาค่ะ หาไม่เจอสอบถามพนักงานได้ค่ะ
vG3zp7.jpg [1024x768px] ฝากรูป
หรือจะสะดวกอ่านในรูปแบบอีบุ๊คส์ ก็ไปโหลดได้ที่เวปนี้ค่ะ มีนิยายหลายเรื่องของผการุ้งให้โหลดกันด้วยนะคะ
http:////mebmarket.com/index.php?action=Publisher&id=234484&name=rawiyada
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ผการุ้ง
รวิญาดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ส.ค. 2557, 06:26:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ส.ค. 2557, 06:26:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 2763
| << ตอนที่ 3. ป่วนหัวใจ 30% | ตอนที่ 3. ป่วนหัวใจ 100% >> |