บ่วงสวาทนางฟ้า
เพราะถูกคนรักหักหลัง โดมินิก จึงหันหลังให้ความรัก และตั้งปณิธานจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับหนุ่มวัย 35 อย่างเขา เมื่อถูกมารดายัดเยียด นภัสรดา สาวแสนหวานสวยน่ารักเหมือนนางฟ้า สาวน้อยอ่อนวัยกว่า ถึง 15 ปีให้มาเป็นคู่หมาย
โดยมีข้อตกลงว่า หากสามเดือนนี้เขากับเธอไม่รักกัน ทั้งสองจะเป็นอิสระจากข้อผูกพันนี้ทันที
มันคงง่าย หากเธอจะไม่สวย น่ารัก เย้ายวน จนเขาต้องใจหวั่นไหว และที่สำคัญ เธอดันเรียกเขาว่า 'คุณลุง'
แต่... ตาลุงแก่อายุมากในความคิดของสาวน้อย ดันหล่อล่ำ เร้าใจจนทำให้ใจสาวเต้นแรง เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่ดันมีฉายาว่าอสูรน้ำแข็ง ท้าทายให้เธอหาเรื่องปั่นป่วนเขาเล่น
จากที่คิดจะอยู่เฉยๆ โดมินิกกลับต้องปั่นป่วนกับเสน่ห์เดียงสาของนางฟ้าจอมดื้อ ชวนให้อสูรหนุ่มอย่างเขาอยากปราบพยศยายตัวแสบให้สิ้นฤทธิ์ กลายเป็นทาสสวาทของเขาให้จงได้
เขาจะพิสูจน์ให้ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรู้สำนึกว่าเขาไม่ได้แก่ และฟิตปั๋งจนสาวน้อยอย่างเธอต้องยอมศิโรราบ...
งานนี้อสูรจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หรือนางฟ้าจะตกอยู่ในบ่วงสวาทของอสูรกันแน่!
โดยมีข้อตกลงว่า หากสามเดือนนี้เขากับเธอไม่รักกัน ทั้งสองจะเป็นอิสระจากข้อผูกพันนี้ทันที
มันคงง่าย หากเธอจะไม่สวย น่ารัก เย้ายวน จนเขาต้องใจหวั่นไหว และที่สำคัญ เธอดันเรียกเขาว่า 'คุณลุง'
แต่... ตาลุงแก่อายุมากในความคิดของสาวน้อย ดันหล่อล่ำ เร้าใจจนทำให้ใจสาวเต้นแรง เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่ดันมีฉายาว่าอสูรน้ำแข็ง ท้าทายให้เธอหาเรื่องปั่นป่วนเขาเล่น
จากที่คิดจะอยู่เฉยๆ โดมินิกกลับต้องปั่นป่วนกับเสน่ห์เดียงสาของนางฟ้าจอมดื้อ ชวนให้อสูรหนุ่มอย่างเขาอยากปราบพยศยายตัวแสบให้สิ้นฤทธิ์ กลายเป็นทาสสวาทของเขาให้จงได้
เขาจะพิสูจน์ให้ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรู้สำนึกว่าเขาไม่ได้แก่ และฟิตปั๋งจนสาวน้อยอย่างเธอต้องยอมศิโรราบ...
งานนี้อสูรจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หรือนางฟ้าจะตกอยู่ในบ่วงสวาทของอสูรกันแน่!
Tags: ซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟ /ผการุ้ง
ตอน: ตอนที่ 3. ป่วนหัวใจ 100%
ต่อจ้า...
เช้าวันรุ่งขึ้นบิดามารดาของนภัสรดาก็มาถึงเกาะล้อมรัก ด้วยเครื่องบินเจทส่วนตัวของครอบครัวกอนซาเลสที่ส่งไปรับมา ผู้ใหญ่ทั้งสองมีสีหน้าปลาบปลื้มเมื่อทางคุณมาเรียลคุรนิคโคไลน์แจ้งไปว่าต้องการหมั้นหมายลูกสาวอย่างเป็ฯทางการ และดูจะเป็นการด่วนด้วยเพราลูกชายตัวดีพาสาวน้อยเข้าห้องไปเมื่อค่ำวาน แม้เจ้าตัวจะบอกว่าไม่ทำอะไรเกินเลยแต่คุณมาเรียก็ไม่ได้ยอมปล่อยให้โดมินิกลอยนวล การหมั้นหมายจึงดำเนินการขึ้นอย่างเร่งด่วนพร้อมกับกำหนดการจัดงานแต่งงานที่จะมีขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้า มัดมือชกลูกชายตัวดีจนดิ้นไม่หลุด
พิธีการจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายโดยสวมแหวนต่อหน้าผู้ใหญ่ของสองฝ่าย และมีงานเลี้ยงฉลองเล็กๆ เท่านั้น ครอบครัวเมดิสันต่างพากันมาร่วมยินดีกับสองหนุ่มสาว เอริกกับโอลิเวอร์แยกตัวมานั่งดื่มกับโดมินิกซึ่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ที่ระเบียงหน้าวิลล่า ปล่อยผู้หญิงและเด็กๆ ให้สนุกอยู่กับการปิ้งบาร์บิคิวตรงลานหน้าบ้านพัก
“คู่หมั้นแกออกจะสวยน่ารัก ทำไมทำหน้าเหมือนริดสีดวงกำเริบแบบนั้นฮะโดม” เอริกละสายตาจากภรรยาและลูกสาว หันมาเอ่ยแซวเพื่อน
“นั่นสิ หนูฟ้าออกจะน่ารักน่าเอ็นดู”
โอลิเวอร์ หันไปมองว่าคู่หมั้นหมาดๆ ของเพื่อนแล้วหันกลับมามองหน้าอีกฝ่าย กดยิ้มมุมปากเมื่อเห็นโดมินิกถอนหายใจเฮือกๆ บ่งบอกว่างานหมั้นหมายครั้งนี้เจ้าตัวไม่ได้เต็มใจแม้แต่น้อย
“แกสองคนไม่เป็นฉัน แกไม่รู้หรอก”
โดมินิกสาดเหล้าเข้าคอจนหมดแก้ว วางกระแทกแก้วในมือเสียงดัง ใบหน้าไม่คลายจากความเคร่งเครียด ใครจะนึกว่ามารดาของเขาจะมาเจอตอนเขาพายายเด็กแสบเข้าห้อง สภาพของนภัสรดาในยามที่มารดามาเห็น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าสาวน้อยโดนเขารังแกไปหมาดๆ ปากอิ่มแดงบวมเจ่อขนาดนั้น ดีที่เขาไม่เผลอตัวคลุกวงในไม่อย่างนั้นคงแก้ตัวไม่ขึ้น
“อย่าคิดมากน่า น้องเขาก็น่ารักดี แกน่าจะเปิดใจบ้างนะโดม อย่าให้อดีตมาทำลายปัจจุบันสิ” เอริกเอ่ยเตือนเพื่อนสนิท
เมื่อหกปีก่อนโดมินิกถูกคนรักคือ ไลลา เคอร์แมนหลอกจนแทบเสียผู้เสียคน วันหนึ่งโดมินิกไปพบไลลากำลังมีสัมพันธ์สวาทกับคู่ขา เขาเสียใจจนแทบคลั่งและบอกเลิกกับไลลา หญิงสาวยังตอกย้ำความเจ็บช้ำด้วยการขโมยแบบรถบิ๊กไบค์รุ่นล่าสุดที่โดมินิกคิดค้นเอาไปขายให้คู่แข่งของโดมินิก หญิงสาวหลอกให้โดมินิกรักแล้วใช้ความใกล้ชิดนั้นขโมยข้อมูลสำคัญของเพื่อนเขาไป ที่น่าเจ็บใจคือ ไลลา ร่วมมือกับคู่ขาซึ่งเป็นเลสเบี้ยน ลอบตัดสายเบรกจนรถของโดมินิกเกิดอุบัติเหตุ เพื่อนของเขาเกือบหมดลมหายใจและเกือบสูญเสียการมองเห็น กว่าจะผ่าตัดและกลับมาปกติได้อย่างปัจจุบันก็ใช้เวลาเป็นปี หลังจากนั้นโดมินิกกลายเป็นคนไร้หัวใจไม่เคยเชื่อใจผู้หญิงคนไหนอีก เช่นเดียวกับเขาที่มีอคติกับพวกเลสเบี้ยนจนทำให้เข้าใจผิดกับโรสิตา เอริกหันกลับไปมองภรรยาและลูกสาวตัวน้อย ผ่อนลมหายใจออกอย่างตื้นตันใจเมื่อตอนนี้เขากำลังมีความสุขกับครอบครัว โดมินิกก็ควรได้รับความสุขแบบเดียวกับที่เขามี เอริกเบนสายตาไปมองคู่หมั้นสาวน้อยของเพื่อน เขาระบายยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเจ้าหล่อนแอบลอบมองเพื่อนของเขาอยู่เช่นกัน หากโดมินิกตัดอคติในใจออกเพื่อนของเขาจะมองเห็นบางอย่างในแววตาของนภัสรดาอย่างที่เขากำลังมองเห็นอยู่
“อีกสามเดือน แม่ฉันจะให้ฉันแต่งงานกับยายเด็กแสบนั่น เห้อ...”
โดมินิกรินเหล้าใส่แก้วแล้วสาดลงคอไปอึกใหญ่ ระบายลมหายใจออกแรงๆ อย่างกลัดกลุ้ม เขาหันไปมองคู่หมั้นต่างวัยก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังมองมาที่เขาเช่นกัน ดวงตาสองคู่ประสานกันแล้วนภัสรดาเป็นฝ่ายเบนหลบ แล้วแสร้งหันไปสนใจบรรดาของปิ้งย่างบนเตา ขณะที่คนอื่นพากันยกของที่สุกแล้วไปนั่งกินที่โต๊ะ ชายหนุ่มหันกลับมามองเพื่อนที่นั่งร่วมวง เอริกดูเหมือนจะให้ความสนใจกับภรรยาสาวและลูก สายตาทอดมองคนทั้งคู่ด้วยแววตาอ่อนโยน ผิดจากที่เคยเป็นก่อนหน้า ซึ่งโดมินิกเคยตั้งฉายาให้เพื่อนของเขาว่าจอมมารหน้านิ่ง เพราะเอริกทั้งเก็กทั้งฟอร์มจัด เขามองโอลิเวอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆพี่ชายแล้วถอนหายใจพรืดอีกฝ่ายอาการไม่แตกต่างกันเลย ดูเหมือนจะมองภรรยาสาวแทบไม่คาดสายตา แถมแววตามันยังเยิ้มๆ ออกแนวหื่นไม่เลือกเวลา สงสัยในสมองคงจินตนาการไปสุดกู่ โดมินิกอดค่อนแคะเพื่อนทั้งสองไม่ได้
“จะไปหาเมียกับลูกก็ไปเหอะ ฉันนั่งดื่มคนเดียวได้” โดมินิกโบกมือไล่
เอริกย่นคิ้วมองหน้าคนไล่แกมรำคาญ “เออ อยู่คนเดียวได้ก็ดี ฉันไปล่ะ” เขาไม่สนใจเพื่อนน่ารำคาญคนนี้อีก เดินลิ่วตรงไปหาลูกเมีย ปล่อยน้องชายนั่งอยู่ตรงนั้น
“แกไม่ไปบ้างเหรอ” โดมินิกถามโอลิเวอร์
อีกฝ่ายส่ายหน้า “ไปทำไม ดูนั่นสิเมียฉันกับลูกเดินมาหาแล้ว ยกของกินมาด้วย” เขาชี้ให้ดูภรรยาสาวกับลูกชายตัวน้อย ที่ช่วยกันยกถาดใส่บาร์บีคิวมาให้
“ถ้าอย่างนั้นแกก็อยู่กับลูกเมียแกไปนะ ฉันจะไปเดินยืดเส้นยืดสายสักหน่อย เริ่มมึนๆ”
โดมินิกขยับลุกขึ้นเมื่อวาสินีและน้องเอื้อพากันมาถึงโต๊ะ เขาพูดคุยกับภรรยาเพื่อนสองสามคำตามมารยาท แล้วปลีกตัวเดินไปหาคู่หมั้นสาว ร่างหนาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ร่างเล็กที่กำลังสาละวนพลิกของบนเตา
“หิว หาอะไรให้กินหน่อยสิ”
เขาขยับมายืนซ้อนด้านหลังคู่หมั้นสาว เกยคางบนไล่มนทำท่ายื่นหน้าไปมองของบนเตา จมูกโด่งแอบลอบสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของแก้มนวลและผมนุ่มสลวยไปด้วย ปากบอกว่าไม่อยากแต่งงานแต่ห้ามตัวเองไม่ให้เข้าไปหาสาวน้อยไม่ได้ ร่างเล็กนุ่มนิ่มหอมละมุนดวงตาคู่คมเผลอมองริมฝีปากแดงเรื่อแล้วกระหวัดนึกถึงรสชาติหวานซ่านลิ้นขึ้นมา ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างปลุกความปรารถนาให้ตื่นโพลงขึ้นมาเพียงแค่จินตนาการ
“ถอยไปห่างๆ สิคะ ไปนั่งรอที่โต๊ะนู่นก็ได้ เดี๋ยวหนูเอาไปให้”
นภัสรดาขยับถอยหนี ใจสาวเต้นโครมครามเมื่อร่างหนาเบียดกายเข้าแนบชิดแผ่นหลัง จนสัมผัสถึงกล้ามเนื้อตึงแน่นของเนื้อตัวเขา กระไอร้อนผ่าวจากเรือนกายชายแผ่ซ่านออกมาจนรู้สึกได้ กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ระเหยออกมาจากลมหายใจร้อนๆ ที่ข้างแก้ม ชวนให้หัวใจสั่นหวิว ขืนอยู่แบบนี้นานๆ เธอคงหัวใจวายตาย
“มาฉันช่วยย่าง”
โดมินิกจับข้อมือเล็กแย่งคีมคีบมาช่วยพลิกของบนเตา มืออีกข้างก็โอบเอวคอดไว้ไม่ให้เจ้าตัวขยับหนี เขาหัวเราะในคอเมื่อเห็นหน้ามุ่ยๆ ของสาวน้อย อารมณ์ตึงเครียดก่อนหน้าผ่อนคลายลงแทบไม่รู้ตัว แค่ได้อยู่ใกล้แค่ได้เห็นใบหน้าอ่อนใสทำท่าขัดใจ ก็รู้สึกอารมณ์ดีอยากกลั่นแกล้งคนตัวเล็กเล่นจนลืมไปว่า เขาไม่ได้อยากหมั้นหมายกับเธอสักนิด
“ปล่อยหนูก่อนสิ ไม่อายคนอื่นเหรอ เขามองอยู่”
นภัสรดาพยายามแกะท่อนแขนที่รัดเอวเธอออก ใบหน้างามแดงเรื่อ จะทำปากดีปากเก่งแค่ไหนแต่เธอยังมีความเป็นกุลสตรีเหลืออยู่ ไม่อยากให้ใครมองว่าเธอยอมให้คู่หมั้นหมาดๆ นัวเนียในที่โล่งแจ้ง ความขัดเขินมันมีมากจนทำหน้าด้านหน้าทนแบบเขาไม่ไหว
“กลัวอะไร เราหมั้นกันแล้วนะ” เขากระตุกยิ้ม ขณะจับมือข้างซ้ายของเธอขึ้นมา “แหวนบนนิ้วนี่ มันพันธนาการเธอให้เป็นทาสรักทาสสวาทของฉันไปแล้วนะ ยายเด็กดื้อ”
“ใครเป็นทาสรักทาสสวาทของลุงกัน เราแค่หมั้นกันเฉยๆ” นภัสรดาย่นจมูก ขัดใจที่เขายัดเยียดตำแหน่งไม่พึงประสงค์ให้
“เรียกลุงอีกแล้ว” คิ้วดกหนาขมวดนิ่ว แววตาดุกร้าวขึ้นเมื่อได้ยินคำแสลงหู “บอกแล้วไงไม่ให้เรียกฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้แก่จนเป็นลุงเธอ”
“ไม่ให้เรียกก็ปล่อยสิคะ” ร่างบางหมุนกายหันมาเผชิญหน้า มือน้อยดันแผงอกหนาให้ถอยห่าง “คุณโดมินิก ได้โปรดให้เกียรติฉันบ้าง ไหนคุณบอกว่าไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งกับฉัน ก็อย่ามาฉวยโอกาสรังแกกัน”
สรรพนามเรียกขานอย่างเป็นทางการกับน้ำเสียงของเธอ ทำให้คนฟังรู้สึกไม่ชอบใจ ท่อนแขนแข็งแรงรัดร่างบางแน่นขึ้นดึงรั้งให้ร่างนั้นแนบชิดมากกว่าเดิม จนสาวน้อยหน้าเหยเก
“เธอเลือกเองนะ อยากเป็นคู่หมั้นคนแก่แบบฉัน ก็ต้องยอมให้ฉัน...” เขาใช้มืออีกข้างเชยคางมนให้มองสบตาคมดุ “จับ กอด หอมแก้มแบบนี้”
มือหนาบีบคางให้เชิดขึ้น ก้มลงไปกดจมูกบนแก้มนวลหอมแรงๆ ทั้งซ้ายขวา แล้วกอดรัดร่างน้อยแน่นเหมือนตอกย้ำให้เธอสยบยอมศิโรราบให้เขา ไม่สนใจว่าตรงนั้นจะมีคนอื่นมองเห็น นอกจากอยากแกล้งให้เธออับอายเล่น
เผียะ !!!
ฝ่ามือน้อยๆ ฟาดเข้าใส่เต็มแก้มหนาจนหน้าสะบัด ก่อนคนตัวเล็กกว่าจะใช้แรงทั้งหมดผลักคนตัวโตจนล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นทราย แล้วหมุนกายวิ่งหนีไปยังห้องพักของตัวเอง ท่ามกลางความตกตะลึงของคนที่ได้เห็น
“อย่าหนีนะยายตัวแสบ!”
โดมินิกตะโกนลั่น ร่างหนาขยับลุกขึ้นปัดทรายที่เปื้อนร่างกายแล้ววิ่งตามสาวน้อยไปทันที ปล่อยให้เพื่อนๆ มองตาม ฉากไล่ล่าที่ฝ่ายหนึ่งวิ่งหนีสุดชีวิตอีกฝ่ายก็เร่งสปรีดเต็มฝีเท้าติดตามไป
“สงสัยคู่นี้จะดูหนังแขกมากไป ถึงได้วิ่งไล่จับกันแบบนี้” โอลิเวอร์ยังมีอารมณ์ขัน เขาโอบไหล่ภรรยาสาวแล้วหันมายิ้มให้เธอ
“ไปว่าเขา เราควรจะห่วงน้องฟ้ามากกว่า ไปตบคุณโดมแบบนั้นเขาคงโกรธมาก”
วาสินีไม่ขำด้วย นึกห่วงสาวน้อยขึ้นมา เธอรู้ดีว่าเวลาผู้ชายตัวโตๆ โมโห น่ากลัวแค่ไหน เธอเคยสัมผัสฤทธิ์ร้ายของความโมโหจากคนข้างกายมาแล้ว ไม่อยากให้เหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้นกับสาวน้อยอย่างนภัสรดาจนเป็นความทรงจำเลวร้ายไปตลอดชีวิต
“อย่าห่วงเลยน่า ถึงไอ้โดมมันจะขี้โมโห แต่มันไม่ได้ใจร้ายแบบน้องชายผมหรอก” เอริกเปรยขึ้น เขาพาภรรยาและลูกสาวเดินมารวมกลุ่มกับน้องชาย
“ไปว่าพี่โอลิเวอร์ คุณเองก็ร้ายน้อยเสียที่ไหน” โรสิตาเหน็บสามี เธอหันไปมองสองร่างที่วิ่งไล่กวดกันอย่างหวั่นใจ “แล้วเราจะปล่อยสองคนนั้นเขาไปแบบนั้นเหรอคะ บอกคุณลุงคุณป้าก่อนดีไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอก คู่นั้นเขาไม่ฆ่ากันตายหรอก” เอริกวาดแขนโอบไหล่ภรรยา ยิ้มให้เธอคลายใจ
“คนอย่างไอ้โดมหากไม่รักไม่สน หางตามันก็ไม่แล หนูฟ้าเป็นผู้หญิงคนแรกในรอบหกปี ที่ทำให้มันหันมาสนใจ และกำลังเปลี่ยนคนใจน้ำแข็งอย่างมันให้รู้จักความรักอีกครั้ง เราอย่าไปแทรกแซงสองคนนั้นเลย แค่ดูและให้กำลังใจอยู่แบบนี้ก็พอแล้ว เชื่อผมสิทุกอย่างจะดีเอง”
เอริกมองไปยังสองร่างที่วิ่งห่างออกไป ดวงตาสีฟ้าจ้องมองเพื่อนและสาวน้อยอย่างคนที่รู้ดีว่า ทั้งสองมีบางสิ่งที่เชื่อมโยงกันอยู่ ขอเพียงเวลาให้เพื่อนจอมดื้อรั้นของเขายอมเปิดใจยอมรับนภัสรดา ยามนั้นโดมินิกจะปลดล็อกสิ่งที่หัวใจปิดกั้นออกมา และเขาก็จะได้เห็นเพื่อนมีความสุขอีกครั้ง...
“โดมไปตามหัวใจแกให้พบ...” เอริกบอกเพื่อนในใจ
๐๐๐๐๐๐๐๐
อัพแล้วจ้า...
ขออภัยที่หายไปนาน ตอนนี้กลับมาอัพแล้วนะคะ และจะอัพอย่างต่อเนื่องทุกวันค่ะ
เปิดให้จองแล้วนะคะ สนใจสั่งจองกันเข้ามาได้เลยค่ะ ทั้งทางหน้าเวปห้องสมุด
และสั่งโดยตรงกับผการุ้ง ที่อีเมล p_pakarung@hotmail.co.th
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 3. ในซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟค่ะ สองเรื่องแรกคือ 1. อาญาจอมมาร 2.ซาตานผลาญรัก มีวางจำหน่ายที่ร้านนายอินทร์ และร้านซีเอ็ดทุกสาขาค่ะ หาไม่เจอสอบถามพนักงานได้ค่ะ หรือสะดวกอ่านแบบอีบุ๊คส์ก็มีให้โหลดแล้วทุกเวป
สนใจสั่งจองเข้ามาได้ค่ะ ที่อีเมล p_pakarung@hotmail.co.th
เปิดให้จองแล้วนะคะ ราคา 285 บาท ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 30กันยายน 57
นักอ่านท่านใดยังไม่เคยอ่านอาญาจอมมาร และซาตานผลาญรัก สามารถหาซื้อได้ที่ร้านนายอินทร์ และร้านซีเอ็ดทุกสาขาค่ะ หาไม่เจอสอบถามพนักงานได้ค่ะ
หรือจะสะดวกอ่านในรูปแบบอีบุ๊คส์ ก็ไปโหลดได้ที่เวปนี้ค่ะ มีนิยายหลายเรื่องของผการุ้งให้โหลดกันด้วยนะคะ
http://http:////mebmarket.com/index.php?action=Publisher&id=234484&name=rawiyada
ตอนนี้นิยายพ่ายรักเทพบุตรมาร ได้จัดพิมพ์เสร็จแล้ว ใครสนใจสามารถสั่งซื้อได้นะคะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ผการุ้ง
เช้าวันรุ่งขึ้นบิดามารดาของนภัสรดาก็มาถึงเกาะล้อมรัก ด้วยเครื่องบินเจทส่วนตัวของครอบครัวกอนซาเลสที่ส่งไปรับมา ผู้ใหญ่ทั้งสองมีสีหน้าปลาบปลื้มเมื่อทางคุณมาเรียลคุรนิคโคไลน์แจ้งไปว่าต้องการหมั้นหมายลูกสาวอย่างเป็ฯทางการ และดูจะเป็นการด่วนด้วยเพราลูกชายตัวดีพาสาวน้อยเข้าห้องไปเมื่อค่ำวาน แม้เจ้าตัวจะบอกว่าไม่ทำอะไรเกินเลยแต่คุณมาเรียก็ไม่ได้ยอมปล่อยให้โดมินิกลอยนวล การหมั้นหมายจึงดำเนินการขึ้นอย่างเร่งด่วนพร้อมกับกำหนดการจัดงานแต่งงานที่จะมีขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้า มัดมือชกลูกชายตัวดีจนดิ้นไม่หลุด
พิธีการจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายโดยสวมแหวนต่อหน้าผู้ใหญ่ของสองฝ่าย และมีงานเลี้ยงฉลองเล็กๆ เท่านั้น ครอบครัวเมดิสันต่างพากันมาร่วมยินดีกับสองหนุ่มสาว เอริกกับโอลิเวอร์แยกตัวมานั่งดื่มกับโดมินิกซึ่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ที่ระเบียงหน้าวิลล่า ปล่อยผู้หญิงและเด็กๆ ให้สนุกอยู่กับการปิ้งบาร์บิคิวตรงลานหน้าบ้านพัก
“คู่หมั้นแกออกจะสวยน่ารัก ทำไมทำหน้าเหมือนริดสีดวงกำเริบแบบนั้นฮะโดม” เอริกละสายตาจากภรรยาและลูกสาว หันมาเอ่ยแซวเพื่อน
“นั่นสิ หนูฟ้าออกจะน่ารักน่าเอ็นดู”
โอลิเวอร์ หันไปมองว่าคู่หมั้นหมาดๆ ของเพื่อนแล้วหันกลับมามองหน้าอีกฝ่าย กดยิ้มมุมปากเมื่อเห็นโดมินิกถอนหายใจเฮือกๆ บ่งบอกว่างานหมั้นหมายครั้งนี้เจ้าตัวไม่ได้เต็มใจแม้แต่น้อย
“แกสองคนไม่เป็นฉัน แกไม่รู้หรอก”
โดมินิกสาดเหล้าเข้าคอจนหมดแก้ว วางกระแทกแก้วในมือเสียงดัง ใบหน้าไม่คลายจากความเคร่งเครียด ใครจะนึกว่ามารดาของเขาจะมาเจอตอนเขาพายายเด็กแสบเข้าห้อง สภาพของนภัสรดาในยามที่มารดามาเห็น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าสาวน้อยโดนเขารังแกไปหมาดๆ ปากอิ่มแดงบวมเจ่อขนาดนั้น ดีที่เขาไม่เผลอตัวคลุกวงในไม่อย่างนั้นคงแก้ตัวไม่ขึ้น
“อย่าคิดมากน่า น้องเขาก็น่ารักดี แกน่าจะเปิดใจบ้างนะโดม อย่าให้อดีตมาทำลายปัจจุบันสิ” เอริกเอ่ยเตือนเพื่อนสนิท
เมื่อหกปีก่อนโดมินิกถูกคนรักคือ ไลลา เคอร์แมนหลอกจนแทบเสียผู้เสียคน วันหนึ่งโดมินิกไปพบไลลากำลังมีสัมพันธ์สวาทกับคู่ขา เขาเสียใจจนแทบคลั่งและบอกเลิกกับไลลา หญิงสาวยังตอกย้ำความเจ็บช้ำด้วยการขโมยแบบรถบิ๊กไบค์รุ่นล่าสุดที่โดมินิกคิดค้นเอาไปขายให้คู่แข่งของโดมินิก หญิงสาวหลอกให้โดมินิกรักแล้วใช้ความใกล้ชิดนั้นขโมยข้อมูลสำคัญของเพื่อนเขาไป ที่น่าเจ็บใจคือ ไลลา ร่วมมือกับคู่ขาซึ่งเป็นเลสเบี้ยน ลอบตัดสายเบรกจนรถของโดมินิกเกิดอุบัติเหตุ เพื่อนของเขาเกือบหมดลมหายใจและเกือบสูญเสียการมองเห็น กว่าจะผ่าตัดและกลับมาปกติได้อย่างปัจจุบันก็ใช้เวลาเป็นปี หลังจากนั้นโดมินิกกลายเป็นคนไร้หัวใจไม่เคยเชื่อใจผู้หญิงคนไหนอีก เช่นเดียวกับเขาที่มีอคติกับพวกเลสเบี้ยนจนทำให้เข้าใจผิดกับโรสิตา เอริกหันกลับไปมองภรรยาและลูกสาวตัวน้อย ผ่อนลมหายใจออกอย่างตื้นตันใจเมื่อตอนนี้เขากำลังมีความสุขกับครอบครัว โดมินิกก็ควรได้รับความสุขแบบเดียวกับที่เขามี เอริกเบนสายตาไปมองคู่หมั้นสาวน้อยของเพื่อน เขาระบายยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเจ้าหล่อนแอบลอบมองเพื่อนของเขาอยู่เช่นกัน หากโดมินิกตัดอคติในใจออกเพื่อนของเขาจะมองเห็นบางอย่างในแววตาของนภัสรดาอย่างที่เขากำลังมองเห็นอยู่
“อีกสามเดือน แม่ฉันจะให้ฉันแต่งงานกับยายเด็กแสบนั่น เห้อ...”
โดมินิกรินเหล้าใส่แก้วแล้วสาดลงคอไปอึกใหญ่ ระบายลมหายใจออกแรงๆ อย่างกลัดกลุ้ม เขาหันไปมองคู่หมั้นต่างวัยก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังมองมาที่เขาเช่นกัน ดวงตาสองคู่ประสานกันแล้วนภัสรดาเป็นฝ่ายเบนหลบ แล้วแสร้งหันไปสนใจบรรดาของปิ้งย่างบนเตา ขณะที่คนอื่นพากันยกของที่สุกแล้วไปนั่งกินที่โต๊ะ ชายหนุ่มหันกลับมามองเพื่อนที่นั่งร่วมวง เอริกดูเหมือนจะให้ความสนใจกับภรรยาสาวและลูก สายตาทอดมองคนทั้งคู่ด้วยแววตาอ่อนโยน ผิดจากที่เคยเป็นก่อนหน้า ซึ่งโดมินิกเคยตั้งฉายาให้เพื่อนของเขาว่าจอมมารหน้านิ่ง เพราะเอริกทั้งเก็กทั้งฟอร์มจัด เขามองโอลิเวอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆพี่ชายแล้วถอนหายใจพรืดอีกฝ่ายอาการไม่แตกต่างกันเลย ดูเหมือนจะมองภรรยาสาวแทบไม่คาดสายตา แถมแววตามันยังเยิ้มๆ ออกแนวหื่นไม่เลือกเวลา สงสัยในสมองคงจินตนาการไปสุดกู่ โดมินิกอดค่อนแคะเพื่อนทั้งสองไม่ได้
“จะไปหาเมียกับลูกก็ไปเหอะ ฉันนั่งดื่มคนเดียวได้” โดมินิกโบกมือไล่
เอริกย่นคิ้วมองหน้าคนไล่แกมรำคาญ “เออ อยู่คนเดียวได้ก็ดี ฉันไปล่ะ” เขาไม่สนใจเพื่อนน่ารำคาญคนนี้อีก เดินลิ่วตรงไปหาลูกเมีย ปล่อยน้องชายนั่งอยู่ตรงนั้น
“แกไม่ไปบ้างเหรอ” โดมินิกถามโอลิเวอร์
อีกฝ่ายส่ายหน้า “ไปทำไม ดูนั่นสิเมียฉันกับลูกเดินมาหาแล้ว ยกของกินมาด้วย” เขาชี้ให้ดูภรรยาสาวกับลูกชายตัวน้อย ที่ช่วยกันยกถาดใส่บาร์บีคิวมาให้
“ถ้าอย่างนั้นแกก็อยู่กับลูกเมียแกไปนะ ฉันจะไปเดินยืดเส้นยืดสายสักหน่อย เริ่มมึนๆ”
โดมินิกขยับลุกขึ้นเมื่อวาสินีและน้องเอื้อพากันมาถึงโต๊ะ เขาพูดคุยกับภรรยาเพื่อนสองสามคำตามมารยาท แล้วปลีกตัวเดินไปหาคู่หมั้นสาว ร่างหนาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ร่างเล็กที่กำลังสาละวนพลิกของบนเตา
“หิว หาอะไรให้กินหน่อยสิ”
เขาขยับมายืนซ้อนด้านหลังคู่หมั้นสาว เกยคางบนไล่มนทำท่ายื่นหน้าไปมองของบนเตา จมูกโด่งแอบลอบสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของแก้มนวลและผมนุ่มสลวยไปด้วย ปากบอกว่าไม่อยากแต่งงานแต่ห้ามตัวเองไม่ให้เข้าไปหาสาวน้อยไม่ได้ ร่างเล็กนุ่มนิ่มหอมละมุนดวงตาคู่คมเผลอมองริมฝีปากแดงเรื่อแล้วกระหวัดนึกถึงรสชาติหวานซ่านลิ้นขึ้นมา ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างปลุกความปรารถนาให้ตื่นโพลงขึ้นมาเพียงแค่จินตนาการ
“ถอยไปห่างๆ สิคะ ไปนั่งรอที่โต๊ะนู่นก็ได้ เดี๋ยวหนูเอาไปให้”
นภัสรดาขยับถอยหนี ใจสาวเต้นโครมครามเมื่อร่างหนาเบียดกายเข้าแนบชิดแผ่นหลัง จนสัมผัสถึงกล้ามเนื้อตึงแน่นของเนื้อตัวเขา กระไอร้อนผ่าวจากเรือนกายชายแผ่ซ่านออกมาจนรู้สึกได้ กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ระเหยออกมาจากลมหายใจร้อนๆ ที่ข้างแก้ม ชวนให้หัวใจสั่นหวิว ขืนอยู่แบบนี้นานๆ เธอคงหัวใจวายตาย
“มาฉันช่วยย่าง”
โดมินิกจับข้อมือเล็กแย่งคีมคีบมาช่วยพลิกของบนเตา มืออีกข้างก็โอบเอวคอดไว้ไม่ให้เจ้าตัวขยับหนี เขาหัวเราะในคอเมื่อเห็นหน้ามุ่ยๆ ของสาวน้อย อารมณ์ตึงเครียดก่อนหน้าผ่อนคลายลงแทบไม่รู้ตัว แค่ได้อยู่ใกล้แค่ได้เห็นใบหน้าอ่อนใสทำท่าขัดใจ ก็รู้สึกอารมณ์ดีอยากกลั่นแกล้งคนตัวเล็กเล่นจนลืมไปว่า เขาไม่ได้อยากหมั้นหมายกับเธอสักนิด
“ปล่อยหนูก่อนสิ ไม่อายคนอื่นเหรอ เขามองอยู่”
นภัสรดาพยายามแกะท่อนแขนที่รัดเอวเธอออก ใบหน้างามแดงเรื่อ จะทำปากดีปากเก่งแค่ไหนแต่เธอยังมีความเป็นกุลสตรีเหลืออยู่ ไม่อยากให้ใครมองว่าเธอยอมให้คู่หมั้นหมาดๆ นัวเนียในที่โล่งแจ้ง ความขัดเขินมันมีมากจนทำหน้าด้านหน้าทนแบบเขาไม่ไหว
“กลัวอะไร เราหมั้นกันแล้วนะ” เขากระตุกยิ้ม ขณะจับมือข้างซ้ายของเธอขึ้นมา “แหวนบนนิ้วนี่ มันพันธนาการเธอให้เป็นทาสรักทาสสวาทของฉันไปแล้วนะ ยายเด็กดื้อ”
“ใครเป็นทาสรักทาสสวาทของลุงกัน เราแค่หมั้นกันเฉยๆ” นภัสรดาย่นจมูก ขัดใจที่เขายัดเยียดตำแหน่งไม่พึงประสงค์ให้
“เรียกลุงอีกแล้ว” คิ้วดกหนาขมวดนิ่ว แววตาดุกร้าวขึ้นเมื่อได้ยินคำแสลงหู “บอกแล้วไงไม่ให้เรียกฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้แก่จนเป็นลุงเธอ”
“ไม่ให้เรียกก็ปล่อยสิคะ” ร่างบางหมุนกายหันมาเผชิญหน้า มือน้อยดันแผงอกหนาให้ถอยห่าง “คุณโดมินิก ได้โปรดให้เกียรติฉันบ้าง ไหนคุณบอกว่าไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งกับฉัน ก็อย่ามาฉวยโอกาสรังแกกัน”
สรรพนามเรียกขานอย่างเป็นทางการกับน้ำเสียงของเธอ ทำให้คนฟังรู้สึกไม่ชอบใจ ท่อนแขนแข็งแรงรัดร่างบางแน่นขึ้นดึงรั้งให้ร่างนั้นแนบชิดมากกว่าเดิม จนสาวน้อยหน้าเหยเก
“เธอเลือกเองนะ อยากเป็นคู่หมั้นคนแก่แบบฉัน ก็ต้องยอมให้ฉัน...” เขาใช้มืออีกข้างเชยคางมนให้มองสบตาคมดุ “จับ กอด หอมแก้มแบบนี้”
มือหนาบีบคางให้เชิดขึ้น ก้มลงไปกดจมูกบนแก้มนวลหอมแรงๆ ทั้งซ้ายขวา แล้วกอดรัดร่างน้อยแน่นเหมือนตอกย้ำให้เธอสยบยอมศิโรราบให้เขา ไม่สนใจว่าตรงนั้นจะมีคนอื่นมองเห็น นอกจากอยากแกล้งให้เธออับอายเล่น
เผียะ !!!
ฝ่ามือน้อยๆ ฟาดเข้าใส่เต็มแก้มหนาจนหน้าสะบัด ก่อนคนตัวเล็กกว่าจะใช้แรงทั้งหมดผลักคนตัวโตจนล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นทราย แล้วหมุนกายวิ่งหนีไปยังห้องพักของตัวเอง ท่ามกลางความตกตะลึงของคนที่ได้เห็น
“อย่าหนีนะยายตัวแสบ!”
โดมินิกตะโกนลั่น ร่างหนาขยับลุกขึ้นปัดทรายที่เปื้อนร่างกายแล้ววิ่งตามสาวน้อยไปทันที ปล่อยให้เพื่อนๆ มองตาม ฉากไล่ล่าที่ฝ่ายหนึ่งวิ่งหนีสุดชีวิตอีกฝ่ายก็เร่งสปรีดเต็มฝีเท้าติดตามไป
“สงสัยคู่นี้จะดูหนังแขกมากไป ถึงได้วิ่งไล่จับกันแบบนี้” โอลิเวอร์ยังมีอารมณ์ขัน เขาโอบไหล่ภรรยาสาวแล้วหันมายิ้มให้เธอ
“ไปว่าเขา เราควรจะห่วงน้องฟ้ามากกว่า ไปตบคุณโดมแบบนั้นเขาคงโกรธมาก”
วาสินีไม่ขำด้วย นึกห่วงสาวน้อยขึ้นมา เธอรู้ดีว่าเวลาผู้ชายตัวโตๆ โมโห น่ากลัวแค่ไหน เธอเคยสัมผัสฤทธิ์ร้ายของความโมโหจากคนข้างกายมาแล้ว ไม่อยากให้เหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้นกับสาวน้อยอย่างนภัสรดาจนเป็นความทรงจำเลวร้ายไปตลอดชีวิต
“อย่าห่วงเลยน่า ถึงไอ้โดมมันจะขี้โมโห แต่มันไม่ได้ใจร้ายแบบน้องชายผมหรอก” เอริกเปรยขึ้น เขาพาภรรยาและลูกสาวเดินมารวมกลุ่มกับน้องชาย
“ไปว่าพี่โอลิเวอร์ คุณเองก็ร้ายน้อยเสียที่ไหน” โรสิตาเหน็บสามี เธอหันไปมองสองร่างที่วิ่งไล่กวดกันอย่างหวั่นใจ “แล้วเราจะปล่อยสองคนนั้นเขาไปแบบนั้นเหรอคะ บอกคุณลุงคุณป้าก่อนดีไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอก คู่นั้นเขาไม่ฆ่ากันตายหรอก” เอริกวาดแขนโอบไหล่ภรรยา ยิ้มให้เธอคลายใจ
“คนอย่างไอ้โดมหากไม่รักไม่สน หางตามันก็ไม่แล หนูฟ้าเป็นผู้หญิงคนแรกในรอบหกปี ที่ทำให้มันหันมาสนใจ และกำลังเปลี่ยนคนใจน้ำแข็งอย่างมันให้รู้จักความรักอีกครั้ง เราอย่าไปแทรกแซงสองคนนั้นเลย แค่ดูและให้กำลังใจอยู่แบบนี้ก็พอแล้ว เชื่อผมสิทุกอย่างจะดีเอง”
เอริกมองไปยังสองร่างที่วิ่งห่างออกไป ดวงตาสีฟ้าจ้องมองเพื่อนและสาวน้อยอย่างคนที่รู้ดีว่า ทั้งสองมีบางสิ่งที่เชื่อมโยงกันอยู่ ขอเพียงเวลาให้เพื่อนจอมดื้อรั้นของเขายอมเปิดใจยอมรับนภัสรดา ยามนั้นโดมินิกจะปลดล็อกสิ่งที่หัวใจปิดกั้นออกมา และเขาก็จะได้เห็นเพื่อนมีความสุขอีกครั้ง...
“โดมไปตามหัวใจแกให้พบ...” เอริกบอกเพื่อนในใจ
๐๐๐๐๐๐๐๐
อัพแล้วจ้า...
ขออภัยที่หายไปนาน ตอนนี้กลับมาอัพแล้วนะคะ และจะอัพอย่างต่อเนื่องทุกวันค่ะ
เปิดให้จองแล้วนะคะ สนใจสั่งจองกันเข้ามาได้เลยค่ะ ทั้งทางหน้าเวปห้องสมุด
และสั่งโดยตรงกับผการุ้ง ที่อีเมล p_pakarung@hotmail.co.th
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 3. ในซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟค่ะ สองเรื่องแรกคือ 1. อาญาจอมมาร 2.ซาตานผลาญรัก มีวางจำหน่ายที่ร้านนายอินทร์ และร้านซีเอ็ดทุกสาขาค่ะ หาไม่เจอสอบถามพนักงานได้ค่ะ หรือสะดวกอ่านแบบอีบุ๊คส์ก็มีให้โหลดแล้วทุกเวป
สนใจสั่งจองเข้ามาได้ค่ะ ที่อีเมล p_pakarung@hotmail.co.th
เปิดให้จองแล้วนะคะ ราคา 285 บาท ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 30กันยายน 57
นักอ่านท่านใดยังไม่เคยอ่านอาญาจอมมาร และซาตานผลาญรัก สามารถหาซื้อได้ที่ร้านนายอินทร์ และร้านซีเอ็ดทุกสาขาค่ะ หาไม่เจอสอบถามพนักงานได้ค่ะ
หรือจะสะดวกอ่านในรูปแบบอีบุ๊คส์ ก็ไปโหลดได้ที่เวปนี้ค่ะ มีนิยายหลายเรื่องของผการุ้งให้โหลดกันด้วยนะคะ
http://http:////mebmarket.com/index.php?action=Publisher&id=234484&name=rawiyada
ตอนนี้นิยายพ่ายรักเทพบุตรมาร ได้จัดพิมพ์เสร็จแล้ว ใครสนใจสามารถสั่งซื้อได้นะคะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ผการุ้ง
รวิญาดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ก.ย. 2557, 08:34:21 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ก.ย. 2557, 08:34:21 น.
จำนวนการเข้าชม : 2897
| << ตอนที่ 3. ป่วนหัวใจ 70% | ตอนที่ 4. บทลงโทษเด็กดื้อ 50% >> |