หลงยุคหัวใจนายเจ้าชายพ่อมด
ริวซอน ทายาทพ่อมดถูกตามฆ่าในขณะต่อสู้เวทมนต์เกิดผิดพลาดทำให้เขาหลุดมาเมืองมนุษย์ที่เดินช้ากว่าเมืองเวทมนต์ถึง200ปีเขาและแมววิเศษอย่างพิซซ่าจึงต้องเสกให้ตัวเองเป็นเศรษฐีและเข้าเรียนที่กรุงโซลความหล่อของเขาทำให้สาวๆต่างหลงรักเขาได้พบกับ มินฮา ผู้หญิงที่เขาไม่ค่อยชอบหน้าแต่ไปๆมาๆเขากลับรักเธอแล้วเขาจะรู้หรือไม่ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่จะมาไขปริศนาให้เขาติดตามลุ้นกันนะคะ
Tags: คู่กัด พลังวิเศษ ย้อนเวลา

ตอน: มนต์สร้างวงเวียน

มินฮาเดินมาตามนัดแล้วก็เจอกับกลุ่มคนคนหนึ่งเธอแต่งตัวเป็นผู้ชายเพื่อให้พวกนั้นเข้าใจว่าเธอเป็นริวซอน
ขณะนี้ริวซอนเองก็มาหามินฮาที่ร้านกาแฟเหมือนกัน
"สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ" พนักงานยิ้ม
"เอิ่ม...ผมมาหามินฮาครับ" พนักงานทำหน้างงๆแล้วเดินไปในครัวก่อนจะเดินออกมา
"เขานัดมาว่าจะมาแต่ไม่ได้มานี่คะ"
"ไม่ได้มาหรอ?" พนักงานพยักหน้าริวซอนเดินออกมาขึ้นรถ
"ไปไหน?" ริวซอนคิด
"กินข้าว...หิวจุงเบย" พิซซ่าพูดขึ้นมา
"บ้าน่า!ฉันหมายถึงมินฮา"
"ไม่ได้อยู่ในร้านหรอ" พิซซ่าถาม
"อื้ม!" ริวซอนใจคอไม่ดีรีบขับรถไปห้องเช่า
มินฮาแต่ก็ไม่มีคนอยู่
"ยัยนี้ถ้าอยู่เมืองเวทมนต์ต้องได้ที่1วิชาล่องหนแน่ๆ" ริวซอนบ่นก่อนที่จะเดินออกมา
โจรรอริวซอนจนทนไม่ไหวจึงส่งข้อความอีกครั้งพอส่งปุ๊ปมินฮาก็มาพอดี
"ฉันอยู่นี่!" เธอเดินมาพร้อมกระเป๋าสะพายใบนึงพวกมันมองมาที่เธอ
"สวัสดีเศรษฐีแห่งโซล" พวกมันพากันหัวเราะ
"ฉันดูพวกแกอยู่นานแล้วไหนละนินเฮ" มินฮาก้มหน้าเพื่อให้หมวกบังหน้าเธอไว้
"ในรถ!!!" มินฮามองไปที่รถซึ่งจอดอยู่ตรงสนามหน้าพุ่งไปยังบึงน้ำ
"ไปสิ!" พวกมันบอก
"ง่ายๆแบบนี้หรอ" มินฮาสงสัย
"ใช่หรือจะเอายากๆ" มินฮาไม่เถียงต่อรีบเดินไปที่รถก็เห็นนินเฮนั่งอยู่พอนินเฮรู้เธอก็เปิดประตูออกมากอดมินฮาที่คิดว่าเป็นริวซอนโดยมีกลุ่มชายพวกนั้นรีบถ่ายรูป
"ริวซอนลืมมินฮาเถอะยัยนั้นไม่มีค่่าหรอก"
มินฮาตกใจสะบัดหนีจนหมวกหลุดนินเฮตกใจมากที่เป็นมินฮา
"พี่ทำแบบนี้ทำไมนี่เป็นแผนของพี่ใช่ไหม"
"ใช่!แล้วแกมาได้ไง" นินเฮถอยห่าง
"พี่ไม่ต้องรู้หรอก" มินฮาจะกลับแต่ชายคนนึงเดินมาขวาง
"นินเฮ!จะปล่อยไปง่ายๆหรอฉันไม่ยอมเสียเวลาเปล่าหรอกนะไหนๆก็เกลียดน้องเธอขนาดนี้ก็จัดการซะเลยสิ!!รถนี้เราตัดเบรกไว้แล้ว" มินฮาตกใจจะวิ่งหนีถูกชายคนนึงคว้าไม้ตีจนสลบไปพอตื่นอีกทีเธอก็อยู่ในรถโดยที่มือถูกมัดติดกับเบาะรถ
"พี่ค่ะช่วยด้วย!" มินฮาดิ้นจนร้องไห้นินเฮยืนมองอย่างลังเลพวกมันบิดกุญแจจนรถเคลื่อนตัวออกเรื่อยๆมุ่งหน้าไปยังบึงน้ำเบื้องหน้า
มินฮาร้องไห้พร่ำขอให้นินเฮช่วยแต่เธอยืนมองอย่างเดียวมินฮาร้องไห้เมื่อคิดว่ายังไงก็ตายแน่ๆเธอนึกถึงริวซอนเมื่อรถจมไปครึ่งคันเสียงริวซอนก็ตะโกนมา
"พวกเธอทำอะไรกัน!!!!" ริวซอนมองไปที่บึงน้ำพอเห็นรถใกล้จมเขาก็วิ่งไปทันทีเขาใช้พลังงัดประตูจนเปิดได้เขาคว้าตัวเธอออกมาเช่นเดียวกับที่ตำรวจมาถึงพอดี
"มินฮา!!ลืมตาสิ" เขาอุ้มเธอไปโรงพยาบาลรอจนหมอออกมาบอกว่าเธอค่อยยังชั่วแล้วให้เขากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาเฝ้าใหม่พรุ่งนี้
เขาจึงกลับไป
"ถ้าฉันไปเร็วกว่านี้คงไม่..." ริวซอนบ่นขณะเอนตัวลงนอน
"เอาน่า!ยังไงก็ปลอดภัยแล้ว...ว่าแต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันอะไรกัน" พิซซ่านอนข้างๆเขาริวซอนนึกถึงตอนที่ได้รับข้อความเขารีบขึ้นรถแต่อยู่ๆ
ก็มีควันลอยมารอบๆซึ่งกว่าจะจางก็ใช้เวลานาน
"อะไรไม่รู้แต่ที่แน่ๆมันไม่ดีแน่" ริวซอนคิดก่อนจะหลับไป
รุ่งเช้าเขารีบมาที่โรงพยาบาลเพื่อจะไปเยี่ยมมินฮาแต่ก็เหมือนได้ยินเสียงใครเรียกเขาพอหันไปดูก็เจอห้องพักVIPห้องหนึ่ง
" ฮัน ลีมิน " เขาอ่านชื่อคนป่วยหน้าห้องก่อนจะเปิดเข้าไปพอเขามองไปที่เตียงก็แทบช็อค
คนที่นอนอยู่มีหน้าตาเหมือนเขาเหมือนทุกอย่างเพียงแต่ว่ามีสายน้ำเกลือห้อยอยู่ผู้ชายคนนั้นหลับแบบว่าไม่ตื่นมานานแล้วพอได้ยินเสียงมีคนมาเขาก็แอบในห้องน้ำ
"เฮ่อ!ลีมินหลานปู่ผ่าตัดตั้งนานแล้วยังไม่ตื่นอีกปู่ชักโกรธแล้วนะ" เขาลูบหัวผู้ชายที่ชื่อ
ลีมินริวซอนเผลอไปชนถาดในห้องน้ำตก
"ใครน่ะ!" พยาบาลรีบเข้ามาดูก็ไม่เจอใคร



สายลมที่พัดวน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ก.ย. 2557, 15:07:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ก.ย. 2557, 15:07:20 น.

จำนวนการเข้าชม : 858





<< จิตอธิษฐาน   ตีตรามนตร์ >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account