^วันอยากเขียน^
รวมเรื่องสั้น ฉบับลิขิตราค่ะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว จับเรื่องสั้นมารวมกันไปเลยดีกว่า
Tags: เรื่องสั้น ลิขิตรา
ตอน: ~เจ้าชาย...กับแม่มด(2)~
“เสียใจค่ะ...บ้านหนูถือ” หญิงสาวคลี่ยิ้มบอกอย่างใจเย็น “หญิงชายที่ไม่ได้สนิทกันมากมาย ไปดูหนังลำพังแบบนั้น ใครรู้เขาคงครหา”
“มีที่ไหน”
“ถ้าหนูโทรศัพท์บอกที่บ้านว่าจะกลับช้า เพราะไปดูหนังกับพี่ ก็เชื่อเลยค่ะว่าต้องมีคำถามตามมากมาย”
“แล้วถ้าเป็นคนรัก ไปดูได้ไหม”
เธอคลี่ยิ้มบาง ๆ “ไม่รู้สิคะ”
เขาเงียบไปครู่ ขณะที่เธอนั่งมองกาแฟในแก้ว ก่อนตัดสินใจเอ่ยถามดื้อ ๆ “คบกันไหมคะ”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากจอสมาร์ทโฟน เลิกคิ้วมองหน้าหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ “อะไรนะครับ...คบกัน หมายถึง...หนูกำลังขอพี่เป็นแฟนเหรอ”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”
“ถ้าเป็นแฟนกัน จะพาไปไหนมาไหน ไปดูหนัง ไปกินข้าวกันได้ไหมครับ”
เธอหัวเราะ “ก็…ถ้าพ่อแม่หนูอนุญาตนะคะ”
เขามองหน้าเธอเพียงครู่ ก่อนตอบ “ก็ได้ครับ...”
คราวนี้กลับเป็นหญิงสาวที่เลิกคิ้วมองอย่างประหลาดใจ “อะไรนะคะ”
“ก็…เป็นแฟนกันไงครับ”
“จริงจัง”
“หนูไม่จริงจังเหรอ”
“ก็…ไม่คิดว่าพี่จะตอบรับ” เธอบอกอย่างไม่แน่ใจนัก ทำให้เขาขมวดคิ้วเบา ๆ “พี่ไม่ได้มีใครอยู่จริง ๆ นะ หนูไม่อยากเป็นมือที่สาม และหนูก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะไปสู้รบปรบมือกับใครด้วยเรื่องผู้ชาย”
เขาอมยิ้มบาง ๆ “ไม่มีจริง ๆ ครับ แต่จากนี้ไปจะมีแต่หนูนี่ล่ะ”
หญิงสาวนิ่งไปครู่ใหญ่ ก่อนเหลือบมองนาฬิกาบนหน้าจอสมาร์ทโฟน แล้วถอนใจเบา ๆ “จะสี่โมงแล้ว...หนูกลับนะคะ”
“คนขับรถมารับแล้วหรือครับ”
“เขาต้องรู้เวลาของเขาค่ะ” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม “เหมือนที่หนูต้องรู้เวลาของหนู”
ชายหนุ่มพยักหน้า มองหญิงสาวที่เก็บแท็บเล็ทลงกระเป๋า ก่อนจะลุกขึ้นยืน
ช่วงเวลาหนึ่งที่สายตาสองคู่สบประสานกัน ราวกับเวลาหยุดนิ่ง โลกหยุดหมุน ความสงบนิ่งในหัวใจชวนให้เสพติดจนยากจะทอดถอน
เป็นหญิงสาวที่ต้องเบือนหน้าหลบสายตา ความรู้สึกในใจที่ก่อตัวมากขึ้นทุกวันชวนให้หวาดหวั่น
สัญชาตญาณบางอย่างเตือนเธอว่าเขาเป็นผู้ชายที่อันตราย ไม่น่ายุ่งด้วยอย่างที่สุด แต่หัวใจเจ้ากรรมยังไม่ยอมเชื่อฟัง พาตัวเองเข้าไปใกล้เขาจนน่าหวั่นใจ
เมื่อก้าวออกจากร้านกาแฟ ร่างสูงเดินมาข้าง ๆ หญิงสาว มือหนาโอบไหล่เบา ๆ ดันตัวเธอให้เดินไปอีกทาง “ไปดูหนังสือก่อนได้ไหม แปปเดียว”
หญิงสาวเหลือบมองมือปลาหมึกที่โอบไหล่เธอ ก่อนยกมือขึ้นตีมือเขาเบา ๆ “พี่มือไวกับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่าคะ”
“อะไรนะ”
“ก็อะไรนิดก็แตะ อะไรนิดก็โอบ...มือไวไปนะคะ” เธอบอกเสียงขุ่น
“อ้าว ก็เราเป็นแฟนกันแล้ว”
“บางทีมันก็ต้องอาศัยเวลา ก่อนที่จะสัมผัสให้มากเกินไป มันเป็นเรื่องของการให้เกียรติค่ะ” เธอเหยียดริมฝีปากบาง ๆ มองชายหนุ่มที่ลดมือลงทำหน้าเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจ
“คิดมากไปหรือเปล่า คนรักกันเขาก็ทำแบบนี้ทั้งนั้น”
“คิดน้อยไปคงไม่ดี อีกอย่าง...หนูรู้ว่าเรายังไม่ได้รักกันค่ะ”
เขาขมวดคิ้ว “ตกลงเราเป็นแฟนกันหรือยังครับ”
เธอถอนใจเบา ๆ “ถ้าพี่ตกลง เราก็เป็นแฟนกันค่ะ เพียงแต่เราคงต้องเข้าใจว่าเราไม่ได้เป็นแฟนที่รักกัน เราแค่คบกัน...เพื่อวันหนึ่งเราจะรักกัน”
ชายหนุ่มถอนใจเบา ๆ เมื่อพาเธอเดินไปที่ร้านหนังสือ หญิงสาวเงียบไปครู่ ก่อนตัดสินใจเอ่ยถาม
“พี่คะ...หนูขอโทษนะ แต่หนูจำเป็นต้องถาม”
“ครับ…”
เธอสูดลมหายใจยาว เรียกกำลังใจและสติให้ตัวเอง “ในจุดที่หนูยืนอยู่ ที่ที่ใคร ๆ เรียกกันว่าเจ้าหญิง...ทำให้มีคนเดินเข้ามามาก แต่มันก็คัดคนได้มากเหมือนกัน” เธอเงยหน้ามองหน้าเขา ริมฝีปากบางของชายหนุ่มเหยียดออกเล็กน้อยครึ่งยิ้มครึ่งบึ้งราวจะหยันเยาะ
“หนู…จำเป็นต้องถามจริง ๆ ที่พี่เดินอยู่ข้าง ๆ หนูแบบนี้ เพราะหนูเป็นคนที่เขาเรียกกันว่าเจ้าหญิงหรือเปล่า”
“ถ้าไม่เป็นจะดีกว่านะ” เขาบอกทันที “รู้ไหม...พี่อยากให้หนูเป็นคนธรรมดาที่พี่สามารถพาไปไหนก็ได้ ไปเที่ยวด้วยกันแบบคนทั่วไป ไม่ต้องวุ่นวาย ไม่ต้องมีพิธีรีตอง”
“เหรอคะ...”
“ตำแหน่งที่พี่ยืนอยู่น่ะ...ไม่ต้องอาศัยอำนาจใครพี่ก็เดินไปได้เรื่อย ๆ ด้วยความสามารถของพี่ พี่ไม่ได้ต้องการให้พ่อหนูหรือใครมาผลักดันพี่”
หญิงสาวนิ่งไปครู่ เธอรู้ดีถึงระบบในองค์กร และตำแหน่งของเขา ความสามารถของเขาเป็นของจริงที่จะพาเขากาวไปไกลกว่านี้ได้ไม่ยาก ไม่ใช่แค่ในองค์กร นอกองค์กรเองก็ยังมีหลายแห่งที่ต้องการตัว ต้องการฝีมือของผู้ชายคนนี้ นั่นอาจเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เธอหลงใหลและก้าวมาอยู่ใกล้ ๆ เขา
ผู้ชายที่มีกลิ่นไอของความอหังการ์ และมีฝีมือควรค่านั้น หาไม่ง่ายเลย
“หนู…แค่อยากแน่ใจ” เธอบอกเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มกึ่งหยันที่มีให้ตัวเอง
หลายคนบอกว่าเธอโชคดีที่มีพร้อมทุกสิ่ง ทั้งครอบครัว ชาติตระกูล แต่มีกี่คนเชียวที่มองเธอที่เป็นตัวเธอ ชื่นชมเธอในสิ่งที่เธอเป็น เคยมีเพื่อนที่เป็นแบบเธอเปรยเบา ๆ ปนทอดถอนด้วยซ้ำ ‘…ผู้หญิงไฮโพรไฟล์ บางทีก็น่าสงสารนะ เพราะไม่รู้ว่าคนที่เข้ามาหา ต้องการอะไรกันแน่...’
“เคยเจอเหรอครับ...คนที่เข้ามาเพราะอะไรแบบนั้น”
หญิงสาวหัวเราะ “ไม่รู้สิคะ...รู้แต่เคยมีคนพยายามจะเข้ามา พอหนูเล่าให้พ่อฟัง เขาก็โดนเด้งไปสาขาอื่นทันที”
“พี่จะโดนไหมนะ...”
“ตำแหน่งของพี่...มีใครแทนได้เหรอคะ” เธอบอกอย่างรู้เท่าทัน ความสามารถของเขา สาขาที่เขาเชี่ยวชาญ ทั้งองค์กรมีอยู่แค่คนเดียว
“นั่นสิ...แล้วหนูคิดว่าพี่จะต้องอาศัยใครมาผลักดันอีกเหรอ” เขาบอกอย่างคนมั่นใจในตัวเอง
หญิงสาวเม้มริมฝีปาก พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ แล้วปล่อยให้บทสนทนาผ่านไปสู่เรื่องอื่น
“หนู…คงจะคบกับเขาล่ะค่ะ”
เสียงหวานที่เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา ชัดถ้อยชัดคำทำให้คนฟังนิ่งงันไปครู่ใหญ่ ผู้เป็นบิดาหันมามองหน้าบุตรสาวอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ขณะที่คนเป็นมารดายังนิ่งเงียบ
“หมายถึงอะไร”
“หนู…ตกลงเป็นแฟนกับเขาแล้วค่ะ”
“แน่ใจเหรอ”
หญิงสาวนิ่งไปครู่ใหญ่ “ไม่รู้สิคะ...แค่รู้ว่าเขาก็โอเค ก็ลองคบ ๆ ดูไป”
มารดาคลี่ยิ้ม “รับได้เหรอ ถ้าวันหนึ่งจะเจ็บเพราะเขา” สายตามองตรงอย่างค้นหาลึกลงไปในดวงตาของผู้อ่อนวัยกว่า
หญิงสาวคลี่ยิ้ม เธอรู้ดีมาตลอดถึงหลายสิบคำทำนายที่ว่าเธอจะต้องเจ็บเพราะความรัก หลายต่อหลายคราวที่มีใครก้าวเข้ามา หญิงสาวจึงเลือกจะเลี่ยงและวิ่งหนี ขีดเส้นกั้นความสัมพันธ์เพราะกลาวจะต้องเจ็บ
“ถ้าหนูวิ่งหนี ก็คงต้องหนีไปเรื่อย ๆ เป็นเด็กที่ยังไม่เหยียบยอดหญ้า และไม่รู้เมื่อไรจะก้าวผ่าน” เธอถอนใจเบา ๆ “ไม่สู้ลองดูล่ะคะ ลองรัก ลองคบ ลองรู้จักว่ามันเป็นอย่างไร ถ้ามันสวยงามก็ถือว่าหนูโชคดี แต่ถ้าไม่...หนูก็จะได้รู้ว่าความรักเป็นอันตราย เหมือนเด็กที่เอามือไปแหย่ไฟ ถ้ารู้ว่ามันไม่ดี ก็คงไม่คิดจะรักอีก”
“ถ้าหนูรู้แล้ว มีคนบอกแล้ว ทำไมหนูยังคิดยื่นมือไปอีก” มารดาถอนใจเบา ๆ “ทำใจให้เข้มแข็ง เดินออกมาไม่ดีกว่าหรือ จะได้ไม่ต้องเจ็บ”
“หนู…ไม่รู้สิคะ มันเหมือนบททดสอบมั้งคะ หนูวิ่งหนีมาหลายครั้งแล้ว หนูไม่รู้จะต้องหนีไปถึงเมื่อไร” หญิงสาวเผลอขบริมฝีปากตัวเองด้วยความเคยชิน “ไม่สู้มองให้รู้ ดูให้เข้าใจเสียล่ะคะ...ถ้ามันไม่สวยงาม หนูจะได้รู้และไม่คิดจะรักอีก”
คนเป็นมารดาหันมองหน้าคู่ชีวิตที่นั่งตรงข้ามอย่างกังวล ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
“ก็ได้…ถ้าหนูอยากเรียนรู้ ก็ค่อย ๆ ดูไป...ดูดี ๆ ก็แล้วกัน” เสียงหวานนั้นเฉียบขาด เด็ดเดี่ยว “แต่แม่บอกเลยนะ ครั้งนี้แม่จะไม่สืบสาวประวัติิอะไรเขาทั้งนั้น ถ้าหนูเลือกจะเรียนรู้ก็จงเรียนรู้ด้วยตัวเอง เลือกรักเอง ถ้าเจ็บก็จงรับด้วยตัวเอง”
เธอนิ่งไปครู่ ก่อนจะพยักหน้ารับ หลายคราวที่เคยมีคนผ่านเข้ามา ประวัติ ความประพฤติจะถูกส่งมาให้เธอพิจารณาเลือกเสมอ และเธอก็ไม่เคยเลือกใครเหมือนการโกงข้อสอบตลอดมา แต่วันนี้เมื่อเธอเลือกไปแล้ว...มารดาจะไม่ช่วยอะไรอีก เธอต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง
“…หนูไม่เคยรักใคร ไม่เคยคบใคร หนูไม่รู้จริง ๆ ว่าคนรักกันเขาเป็นแบบไหน” เธอบอกชัดเจนเมื่อเขาโอบไหล่บางให้เอนตัวพิงร่างหนาในร้านอาหาร
“ไม่เคยจริง ๆ หรือ”
“มีแต่คนบอกหนูว่าความรักของหนูจะต้องเจ็บ พี่คิดว่าหนูควรรักใครไหมคะ” เธอย้อนถาม เหลือบสายตามองหน้าเขา
ชายหนุ่มหัวเราะ “พี่จะกลายเป็นอาชญากรไหม”
“พี่จะทำให้หนูต้องเจ็บหรือคะ”
“เราสัญญาอะไรความรักไม่ได้หรอกครับ”
หญิงสาวพยักหน้ารับ ดวงตาเหม่อลอยมองออกไปไกลเกินกว่านัยน์ตาจะมองเห็น ความฝันและอนาคตที่ดูราวหมอกควันนั้นชวนให้หวั่นใจ
“อย่าคิดมากได้ไหม รักมันก็คือรัก วันนี้เรารักกันก็ยิ้มให้มาก มีความสุขให้มาก อย่ากังวลกับอะไรที่ยังไม่เกิด”
“สัญญากับหนูอย่างได้ไหมคะ...” เธอดึงตัวออกห่าง จ้องหน้าเขาอย่างตรงไปตรงมา
“อะไรครับ”
“วันไหนที่พี่เบื่อ ไม่ต้องการหนูอีกแล้ว...ช่วยบอกหนูตามตรงนะคะ”
เขาคลี่ยิ้ม “ครับ…พี่จะบอก”
กลับเป็นหญิงสาวที่นิ่งงันไปกับคำตอบ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ ราวคนโง่งม เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่เลิกคิ้วมองพร้อมรอยยิ้ม
“คำตอบไม่ถูกใจใช่ไหม”
“เปล่าหรอกค่ะ...ขอบคุณมากกว่า แต่ใจมันก็อดจะเจ็บและกลัวไม่ได้”
ชายหนุ่มมองหน้าเธอนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนยกมือขึ้นแตะปลายผมที่รุ่ยลงมาข้างแก้มนวลไปเก็บที่หลังใบหูเธอ “อย่ากลัวเลย...พี่บอกแล้วว่าพี่ผ่านอะไรมาเยอะมาก และพี่ก็เลือกแล้วที่จะหยุดที่หนู พี่ต่างหากที่ควรต้องกลัว”
“คะ…”
“หนูยังเด็กมาก และไม่เคยรักใคร” เขาหัวเราะ “หนูยังอาจเจอใครอีกมาก”
หญิงสาวกลับหัวเราะ “รู้ไหมคะ...หนูบอกได้เลยว่าถ้าไม่รักพี่ หนูก็คงไม่คิดจะรักใครอีก”
เขานิ่งไป ก่อนหัวเราะออกมา “อายุแค่นี้...พูดแบบนี้ไม่ดีนะ”
เธอสบตาเขานิ่งอย่างตรงไปตรงมา “หนูเลือกแล้วเหมือนกันค่ะ หนูเลือกจะเรียนรู้ความรักจากพี่ ถ้ามันสวยงามเราก็คงอยู่ข้าง ๆ กันไป แต่ถ้ามันไม่สวยงาม...หนูจะหาเรื่องทรมานตัวเองอีกทำไม”
“หนูจะรักพี่แค่คนเดียวจริง ๆ น่ะเหรอ” เขาถามย้ำราวไม่เชื่อใจ ขณะที่เธอคลี่ยิ้มอย่างใจเย็น เพราะรู้ดีว่าพื้นฐานครอบครัวเขาไม่ได้อบอุ่นสวยงามนัก
ผู้ชายคนนี้มาจากครอบครัวที่หย่าร้าง เขาต้องการความรัก ต้องการการเอาใจ และต้องการความมั่นคงในความรัก เธออ่านสายตาคู่นั้นอย่างงมงาย และพร้อมจะยืนยันให้เขามั่นใจ
“ค่ะ…”
…Don’t cry, my love. What gone is passed, Let start with me…
…I will hold your hands, stand by your side, and keep your soul alive!…
-------
บางครั้ง...ความรักก็ทำให้เราโง่งม และงมงาย
คนเราเมื่อตัดสินใจที่จะรักแล้ว มันจะมีความยึดมั่นถือมั่น ความเป็นเจ้าของบางอย่างผุดขึ้นมาในความรู้สึก
ทำให้เรา...ต้องดูแล ปกป้อง สิ่งที่เรายึดถือไว้
------
คุณ mhengjhy : พอสำหรับการเริ่มต้น แต่ต้องการระยะเวลาเนิ่นนานเพื่อเรียนรู้มั้งคะ
คุณ คิมหันต์ : จิงค่ะ...ความใกล้ชิด การแลกเปลี่ยนทัศนคติกันทำให้ได้เรียนรู้
คุณ pkka : ^^
คุณ นักอ่านเหนียวหนึบ : ไอซ์ไม่แน่ใจว่าเรื่องราวของเขาทั้งคู่เป็นแบบไหนกันแน่ แต่ได้แต่ภาวนาให้มันเป็นนิยายรักที่ไม่มีตอนจบ
คุณ ปอรินทร์ : ชอบประโยคที่ว่า แค่สามวินาทีที่สบตา หากว่าใช่มันก็ใช่ จริงมากค่ะ
คุณ littlechild : ดีใจที่ชอบค่ะ มาลุ้นด้วยกันต่อนะคะ
คุณ goldensun : ไอซ์กำลังคิดอยู่เขียว ว่านางจะตรง...เกินไปไหมคะ 555
-----
คิดถึงทุกท่านนะคะ
ลิขิตรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ย. 2557, 12:08:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ย. 2557, 12:08:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 1278
| << ~เจ้าชาย...กับแม่มด(1)~ | ~เจ้าชาย...กับแม่มด(3)~ >> |
konhin 7 ก.ย. 2557, 21:05:37 น.
แล้วตอนจบเจ้าชายได้อยู่กับแม่มดป่ะ?
แล้วตอนจบเจ้าชายได้อยู่กับแม่มดป่ะ?
คิมหันตุ์ 7 ก.ย. 2557, 21:58:04 น.
หายไปนานเค้าเกือบลืมเลยตัวเทอออออ
หายไปนานเค้าเกือบลืมเลยตัวเทอออออ
นักอ่านเหนียวหนึบ 8 ก.ย. 2557, 19:15:02 น.
เหตุผลที่แม่มดร้ายกาจ ก็เพราะอยากให้เจ้าชายรักเทอแค่คนเดียว
อืมมม ละวางบ้างนะแม่มด จะได้ไม่เจ็บ เพราะสุดท้ายก็ไม่มีใครจะอยู่เพื่อแสดงความรักไปได้ตลอดชีวิตหรอกนะ >< โอ้ยยย กลัววว
เหตุผลที่แม่มดร้ายกาจ ก็เพราะอยากให้เจ้าชายรักเทอแค่คนเดียว
อืมมม ละวางบ้างนะแม่มด จะได้ไม่เจ็บ เพราะสุดท้ายก็ไม่มีใครจะอยู่เพื่อแสดงความรักไปได้ตลอดชีวิตหรอกนะ >< โอ้ยยย กลัววว
goldensun 18 ก.ย. 2557, 18:06:32 น.
ความคิดเห็นเกี่ยวกับความรัก เป็นไปตามประสพการณ์จริงๆ
น่าลุ้น ว่าจะเรียนรู้กันและกันและอยู่ร่วมกันได้ดีตลอด หรือลงเอยด้วยการจากลา
แต่ก็จะเป็นประสพการณ์อีกหนึ่งที่ได้พบและผ่าน
รอตอนต่อไปค่ะ
ความคิดเห็นเกี่ยวกับความรัก เป็นไปตามประสพการณ์จริงๆ
น่าลุ้น ว่าจะเรียนรู้กันและกันและอยู่ร่วมกันได้ดีตลอด หรือลงเอยด้วยการจากลา
แต่ก็จะเป็นประสพการณ์อีกหนึ่งที่ได้พบและผ่าน
รอตอนต่อไปค่ะ
grazioso 30 ก.ย. 2557, 23:04:01 น.
มีความคิดเหมือน เจ้าหญิงเลยค่ะ ถ้าคิดว่าเบื่อแล้ว หมดรักแล้ว หรือมีคนใหม่ อยากให้บอกออกมาตรงๆ ไม่ต้องมากลัวเราเสียใจ เพราะยิ่งยื้อนานเท่าไหร่สักวันก็ต้องจากกันอยู่ดี ยิ่งยื้อนานยิ่งเจ็บ
รอลุ้นให้กับความรัก(?)ของเจ้าหญิงกับพ่อมด เอ้ย..เจ้าชายกับแม่มด (แต่แก้วว่ามันเป็นเจ้าหญิงกับพ่อมดมากกว่านะคะ ๕๕๕ รู้สึกคุณพี่ดูร้ายลึกๆ แบบพ่อมดยังไงก็ไม่รู็) :)
มีความคิดเหมือน เจ้าหญิงเลยค่ะ ถ้าคิดว่าเบื่อแล้ว หมดรักแล้ว หรือมีคนใหม่ อยากให้บอกออกมาตรงๆ ไม่ต้องมากลัวเราเสียใจ เพราะยิ่งยื้อนานเท่าไหร่สักวันก็ต้องจากกันอยู่ดี ยิ่งยื้อนานยิ่งเจ็บ
รอลุ้นให้กับความรัก(?)ของเจ้าหญิงกับพ่อมด เอ้ย..เจ้าชายกับแม่มด (แต่แก้วว่ามันเป็นเจ้าหญิงกับพ่อมดมากกว่านะคะ ๕๕๕ รู้สึกคุณพี่ดูร้ายลึกๆ แบบพ่อมดยังไงก็ไม่รู็) :)